'Alle mannen die dit lezen hebben het ooit gedaan: een kartonnetje met wasknijpers op een stang bij je wiel vastzetten en al fietsend motortje spelen.
Hoe harder je trapt hoe penetranter klinkt het geratel van het karton tegen de spaken.

Maar er is een verschil tussen jullie en mij: voor jullie is het jeugdsentiment, ik doe het nog steeds!

Ik heb altijd een kartonnetje plus twee oude wasknijpers in een fietstas paraat en af en toe kan ik het niet laten.

Ik ratel niet in de bebouwde kom - ik kan niet tegen gasten die met een vinger op hun voorhoofd wijzen als ik voorbijkom. Of erger.
Nee, buiten de stad op een verlaten fietspad, knijp ik het karton nog wel 's tussen de spaken.

'Alles goed, Driek? En hoe oud ben je nou?' Ik hoor het jullie vragen.

En dan maar beweren dat ze zo jong van binnen zijn gebleven. En ze zouden dolgraag nog 's lekker ratelen, neem dat van mij aan. Maar ze durven niet.

Toch zijn er voor mij ook grenzen. Of ik nog een stapje verderga, durf ik niet te voorspellen.
Ik kwam namelijk een zeer verleidelijk gadget tegen. Je stopt een speelkaart in het houdertje dat je vervolgens op de wielstang monteert. De kaart ratelt lekker in de spaken, maar... er zit ook een knalpot op die het geluid tien keer versterkt!

Ga ik die bestellen? Ik aarzel. Ik wil niet door een politieauto tot stoppen worden gedwongen.
'Waarom rijdt u met een motor op het rijwielpad, meneer?'
'Het is geen motor, agent. Het is een kartonnetje tussen mijn spaken.'
'In dat geval brengen wij u even terug naar het tehuis, ja?'

Had ik maar een veel jonger neefje op wie ik alles kon uitproberen.'

Driek de Gadgetfreak

Tijdens de presentatie stonden de genodigden er in stille devote aandacht naar op te blikken.

Waarom wordt het schilderij De Nieuwe Mensch tentoongesteld in het Rijksmuseum?

Een wanstaltige, slecht geschilderde, abjecte kitschvoorstelling.

Met historische betekenis, dat wel, het hing op de werkkamer van Mussert.

Stel het nu dus tentoon op het toilet van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie.

Donderdag vroeg ik me af of er op middelbare scholen nog eindexamenstunts plaatsvinden. Nou en of! Die zijn nu op YouTube te zien.

Ik met m'n brave 'bootjes te water laten'...
Moet je kijken hoe ze dat op het St.-Odulphuslyceum in Tilburg aanpakken.

Ik kan me de tijd nog herinneren dat een gekleurd condoom tot de bizarre zeden werd gerekend.

Het bankentrio dat een overnamebod op ABN Amro uitbrengt, biedt een buitengewoon gunstige regeling voor de Nederlandse ABN Amro-werknemers die hun betrekking dreigen te verliezen (6000 banen).

In het overbodig geworden ABN Amro-hoofdkantoor worden ruime luxe woonappartementen gebouwd die alle ontslagenen levenslang gratis mogen bewonen.

Ik viel net even te laat in de uitzending, maar maakte NOVA nou duidelijk hoe men wist dat in de Kliko van de Koningin vierentwintig vuilniszakken met vertrouwelijke informatie voor het rapen lagen?

Van wie heeft NOVA een tip per telefoon, mail of briefje gekregen?
Het antwoord op die vraag lijkt me vanwege de veiligheid belangrijker dan de inhoud van de Kliko van de Koningin.

Reken maar dat vannacht de Kliko van NOVA door concurrerende journalisten tot op de bodem zal worden leeggehaald.

In de huidige peilingen van de Belgische verkiezingen, 10 juni aanstaande, ziet het er niet zo best uit voor de VLD, de partij van premier Guy Verhofstadt. Het laat zich aanzien dat hij het premierschap gaat verliezen.

Zelf gaat hij er vermoedelijk vanuit dat hij lange tijd zal moeten wachten voordat hij opnieuw tot het hoogste ambt zal worden geroepen. Anders is het niet te verklaren dat hij zich via een website tot de allerkleinsten richt.

O, zo schattig, dat blauwe konijntje en die filmpjes over zijn hondje.

Het kan erger. Zullen Verhofstadts pr-medewerkers hem ook nog adviseren met een groep jongeren voor het oog van de camera's te gaan dansen in jumpstyle?

De bedenkers van de orgaandonorshow, waarin een ongeneeslijk zieke patiënte bepaalt wie van drie geselecteerde nierpatiënten haar nier krijgt, met advies via sms'jes uit het land, zijn zelf ongeneeslijk ziek.

Pinksteren is een in alle christelijke kerken gevierd hoogfeest waarin de verlichting door de Heilige Geest wordt herdacht en het begin van de Christelijke Kerk wordt gevierd. (Wikipedia)

Wat die verlichting door de Heilige Geest in sommige geesten heeft aangericht - ik wil volstrekt niet generaliseren - werd me duidelijk uit een brief die ik enkele dagen geleden ontving. Ja, een echte, in een helder en zorgvuldig handschrift op een vel gelinieerd papier geschreven brief.

Geachte heer De Bie,

Mag ik mij even aan u voorstellen? Ik ben een zeer trouw en oprecht lidmaat van de Chr. Ger. Kerk te M. Ik doneer regelmatig en onbaatzuchtig met milde hand geldbedragen aan diezelfde Chr. Kerk, terwijl ik bovendien vrijwel nooit enige Zondagsdienst oversla of het collectezakje zou beschamen.

Het is om die reden, door mijn rotsvaste geloof, dat ik mij in hoge mate telkens weer erger aan de huidige tijd waarin domme wetenschappers op de TV bazelen over een zogenaamde afstamming van de mensen van de apen, hetgeen helemaal onmogelijk is omdat de mensen veel hoger staan dan de apen en de mensen geen dieren zijn en verschillend zijn geschapen. ()

Door mijn rotsvaste overtuiging en mijn heilige geloof in Jezus Christus onze Verlosser, de Zoon van de Alenige God die hemel en aarde geschapen heeft en Zijn Enige Zoon geofferd heeft om ons van de zonde te verlossen, ben ik hevig verbolgen over de regelmatig terugkerende dwaze, onjuiste uitzendingen waarin goddeloze zogenaamde wetenschappers aan het woord komen die foutieve dingen zeggen over mensen en apen; want het staat toch immers onomstotelijk vast dat de Heere God die fossielen die opgegraven zijn door die "wetenschappers" in de grond heeft gelegd om ons in de "evolutie" te doen geloven?

Iedere intelligente theoloog kan vertellen dat die hele evolutietheorie onzin is, in omloop gebracht door een geborneerde en op hol geslagen gek van een Darwin!

Ik heb reeds eerder contact opgenomen met Nat. Geogr. Channel om hun liederlijke, onchristelijke uitzendingen te beëindigen, doch tevergeefs. Kan de VPRO misschien invloed uitoefenen op Nat. Geogr.? En kan de VPRO haar eigen onwelvoeglijke uitzendingen waarin w.c.'s en uitwerpselen centraal lijken te staan niet staken? ()

Maar de rechtgeaarde christelijke kijkers verafschuwen die onfatsoenlijke beelden en ook de c.d. over de Vieze Man vormt een dieptepunt in de Nederlandse cultuur.

Schande! Waar moet dat heen! Gods toorn kome over u! Indien de VPRO en Nat.Geogr. niet ophouden zullen haar vrijzinnige medewerkers eeuwig branden in de hel en het Koninkrijk der Hemelen niet beërven!

God behoede u,
mevrouw H. J. C-V

Jan Blokker is vandaag tachtig jaar geworden.
Moeten we hem in het openbaar feliciteren, zoals gisteren in NRC-Handelsblad door collega-columnisten gebeurde?

Ik vind dat we deze verjaardag maar beter kunnen verzwijgen.
Voor velen is een leeftijd van tachtig jaar synoniem met oud.
'Goh, is'ie al tachtig? Dat zou je ook niet zeggen.'

Nee, dat zou je, als je de columns van Jan Blokker leest, zeker niet zeggen.
Blokker schrijft met de scherpte, humor, eruditie en het taalgevoel van een vijftigjarige.
Sterker nog, er is geen dertiger of veertiger die hem naar de kroon steekt.

Daarom: als we willen dat Jan Blokker tot in lengte van dagen doorgaat met het schrijven van columns, moeten we dat getal tachtig maar een beetje wegmoffelen.
Zodat hijzelf nooit het idee zal krijgen dat hij oud is.

Het zal niet eerder zijn gebeurd dat op zo'n grote schaal aandacht wordt besteed aan het jubileum van een lettertype.

Dit jaar bestaat de Helvetica een halve eeuw en dat wordt gevierd met een tentoonstelling in The Museum of Modern Art in New York, met een grote documentaire die over de gehele wereld in de bioscopen zal worden vertoond, met essays en discussieavonden.

Ook in Nederland is de heldere, schreefloze Helvetica ver doorgedrongen in het dagelijks leven. Uit de documentaire is een clipje gelicht - u vindt het onder dit stukje - waarin 'Dutch designer legend' Wim Crouwel van zijn voorliefde voor het lettertype getuigt en enkele bekende voorbeelden laat zien.

Dat jongere ontwerpers zich in de loop der jaren tegen de hegemonie van de Helvetica hebben afgezet, door het gebruik van de meest bonte lettertypes, ligt voor de hand.

Maar ik vind het nog steeds een juiste beslissing dat de directie van het Simplisties Verbond de Helvetica 37 jaar geleden heeft goedgekeurd. Het lettertype past uitstekend bij de strengheid van de mattenklopper.

Vanavond leest de hoofdredacteur voor in het programma Duizend Woorden (21.00 - 22.00 uur), onderdeel van De Avonden op Radio 6.

Het probleem van de vetzucht zou aanschouwelijker moeten worden gemaakt.

Van het totale overgewicht van alle Nederlanders bij elkaar zou een vetberglandschap kunnen worden aangelegd dat de gehele provincie Groningen beslaat (vetskiën wordt een populaire sport).

Ter oplossing van de problemen rond de klimaatsverandering zouden alle dijken met vijf meter overtollig lichaamsvet kunnen worden opgehoogd.

Als je alle overtollige kilo's vet achterelkaar legt, krijg je een Afsluitdijk die in Friesland begint en in Schotland eindigt.

Nog even en de schooltassen hangen uit de ramen en de feesten breken los.

Organiseren de eindexamenkandidaten nog steeds Een Stunt, waarmee ze afscheid nemen van de school?
Toen ik eindexamen deed was dat een beginnend fenomeen.

Op foto 1 zien we de eindexamenleerlingen verzameld aan de rand van de vijver achter onze school. Die lange lijp links op de voorgrond in dat donkere corduroy jasje is uw hoofdredacteur en ik overhandig iets officieels aan meneer Degens, een zeer populaire leraar.

Iedereen draagt een hoofddeksel - de matrozenpetjes zijn in de meerderheid.
Via het houten staketsel moest meneer Degens papieren bootjes te water laten. Meer weet ik er niet bij te vertellen.
Waarom? En wat was De Stunt of grap van de gebeurtenis?

Gezien mijn prominente plaats op de voorgrond, ook op foto 2, ben ik bang dat ik het ben geweest die iets heel braafs had verzonnen.

Een jaar later kondigden zich met De Stunt woeliger tijden aan.
De eindexamenleerlingen hadden 's ochtend vroeg de hekken die toegang gaven tot het schoolplein hermetisch afgegrendeld met dikke kettingen en grote sloten waarvan men de sleutels in de vijver had gegooid.

(Zie ook het dossier Eindexamentijd in de linkerbalk)

Een rechter heeft vandaag het woord maffiamaatje in hoger beroep onrechtmatig genoemd.

Ook toevallig! Vanmorgen is in een zitting van de BieslogTaalBank het woord maatje voorwaardelijk veroordeeld.

De rechter (tevens hoofdredacteur) wilde niet zover gaan het woord maatje te verbieden, maar pleitte voor een terughoudend gebruik, dat van geval tot geval dient te worden beoordeeld. Het woord maatje zou wat hem betreft ook als belediging kunnen worden opgevat.

Het vonnis impliceert dat huwelijken waarin een der partners de ander een maatje noemt, op grond van intermenselijke belediging kunnen worden ontbonden.

Tweehonderdduizend kanslozen moeten aan het werk.

Een kansloos kabinetsplan.
Kanslozen op de arbeidsmarkt maken per definitie nu eenmaal geen enkele kans op werk.
Is er een werkgever zo gek om een kansloze in dienst te nemen?

Kansarmen - klinkt ook niet als een aanbeveling.

Maak er kanskanjers van en die tweehonderdduizend komen wel aan de bak.

Tweehonderdduizend kanskanjers gaan de komende vier jaar fluitend aan het werk.

Als u straks al uw gloeilampen uit uw huis verwijderd dient te hebben en als de lampenpolitie bij u gaat zoeken en ze vinden nog een peertje, bent u gloeiend de sigaar!
Waar moet u dan heen met al die ouwe waardeloze bollen?

U riskeert een tweede boete als u uw gloeilampen niet miljieuvriendelijk hebt afgevoerd.

Ze zeggen dat u met spaarlampen zoveel bespaart. Wel, zeggen wij van het NGM, bespaar ook op uw boetes en uw sores.
Levert de gloeigevallen bij ons in en u bent geheel zorgenvrij.

In uw brievenbus vindt u van de week een gratis plastic lampenweggooizak. Stop daar meteen uw ouwe gloeilampen in, want des te gauwer, des te voordeliger.

Wat gaan wij namelijk met uw gloeilampen doen?
Daar gaan wij mee het Nationale Gloeilampen Museum inrichten, als eerbetoon aan de peertjes die zolang u en mijn levenspad hebben belicht.
Gun ook uw kinderen de wondere aanblik van de gloeiende draadjes.

Het Museum komt waarschijnlijk in lichtstad Eindhoven te staan, de onderhandelingen met de beroemde firma in het Zuiden des Lands zijn in een ver gevorderd stadium.

Als u vanaf 2012 even het kouwe spaarlampenlicht wil ontvluchten voor een duik in die ouwerwetse goudgele gezelligheid, dan kan u bij ons terecht.
Het Nationale Gloeilampen Museum wordt een warme baken vol gezellige schemerlampen, sjieke luchters en de weelderigste kronen.

Let op en nu komt het!
Bij inlevering van vijftig gloeilampen, ontvangt u een bon die gratis korting geeft op een entreeticket voor ons Museum. U betaalt geen 27 euro 90, nee, voor slechts 19 euro 99 kunt u het GloeilichtParadijs binnenstappen.

Onze medewerkers komen vandeweek bij u langs. Stelt hun en uzelf niet teleur en houdt de gloeilamp brandende!

Mike van der Molen,
directeur van het Nationale Gloeilampen Museum

Kom net terug van het vroege (08.00 uur) spreekuur van de huisarts.
Kon vannacht niet slapen vanwege een zeer pijnlijke linkerelleboog.

En ik weet hoe die pijn is begonnen: eergisteren, tijdens het programma van Knevel en Van den Brink waarin het kabinet zijn luistertochten door het land evalueerde, ben ik in een stoel voor de tv in een vreemde houding in slaap gevallen en werd met een licht pijnlijke elleboog wakker.

Gisteren nam de knagende pijn langzamerhand bezit van mijn gehele linkerarm, met de slapeloze nacht tot gevolg.

Conclusie van de huisarts na onderzoek: je hebt een tennisarm!
Voorschrift: linkerelleboog in ijs verpakken, pijnstiller bij de apotheek halen. Kan in drie tot zes dagen over zijn.

Aan dat positieve, enthousiaste getetter van de regering (las ik in de krant), heb ik dus een tennisarm overgehouden.
U weet dat dit waar is, want zoiets verzin je niet.
De dames en heren worden bedankt.

Raad van de huisarts:
's avonds laat naar andere televisieprogramma's kijken.

Een woord als bijvoorbeeld vergt bij een correcte uitspraak enige inspanning.
Zeg het hardop: BIJ VOOR BEELD. Lippen en kaak krijgen veel te doen.

Het nu veel gehoorde bevobbeld is een goed voorbeeld (vobbeld?) van een eenvoudige, door iedere spreker te verwezenlijken vorm van energiebesparing.

Echt, ik had er zin in. Ik zat er klaar voor, pen en papier in de aanslag. Zinnetjes noteren, lichaamstaal observeren. De opgave die ik mezelf had gesteld: binnen een halfuur na afloop van de uitzending een stukje op Bieslog plaatsen. Waarmee ik ook het voordeel van een weblog kon aantonen - voor de ochtendkranten is een tv-uitzending na elven 's avonds te laat om te bespreken.

In de afgelopen negentig dagen had ik geen opmerking, grappig bedoeld stukje, of pittig commentaartje aan de politiek kunnen wijden. Niemand zit erop te wachten, maar ik vind het een dankbaar en belangrijk onderwerp waar ik graag over bericht.

Toen begon de uitzending. 'Knevel en Van den Brink, geen das om', noteerde ik. 'Premier en vice-premiers aan tafel, kabinet is studiopubliek', is de tweede regel op mijn notitievel. Dat voor de rest wit is gebleven. Meer staat er niet.

Ik ben in slaap gevallen.
Als ik dit hier intik is het niet ironisch bedoeld - 'de discussie was slaapverwekkend'.
Nee, zo makkelijk had ik me er niet vanaf willen maken. Ik weet er gewoon niets over te melden, waarvoor ik mijn excuses aanbied.

Vlak voor het einde schoot ik wakker. Even dacht ik nog dat ik maar enkele seconden was weggevallen, want de opstelling aan tafel was dezelfde. Maar de presentatoren sloten af en kondigden de uitzending van morgen aan.
Zijn de andere ministers nog aan het woord geweest? Ik weet het niet, ik heb een uur zitten knikkebollen.

Licht beschaamd stommelde ik naar bed. Er zit iets onaangenaams, zo niet angstwekkends aan zo'n black-out. Dat je je niet meer het moment kunt herinneren waarop je wegviel! Het zal je in de auto gebeuren, terwijl je met honderd kilometer over de A1 rijdt.

'Nou ja, het was maar een tv-uitzending', moest ik mezelf inprenten, voor ik pas om een uur of twee (denk ik) in slaap viel.

'ALMERE - Een groep van honderd mensen heeft vrijdagavond niet twee stadsbussen in Almere vernield. De politie meldde zondag onder meer dat het interieur werd gesloopt en dat er vechtpartijen plaatsvonden. Maar Connexxion betwist dat. Volgens een woordvoerster is de groep niet binnen geweest en zijn de bussen ook niet beschadigd.

De groep heeft volgens haar bij beide bussen aan de buitenkant aan de knoppen gedraaid. Daardoor viel de luchtdruk weg en konden de voertuigen niet meer rijden.'
(bron: nu.nl)

Nu moet nog onderzocht worden of het inderdaad honderd personen zijn geweest die aan de knoppen van de bus hebben gedraaid. Of waren het er twee?

Om dat grondig uit te zoeken hebben de gezamenlijke media een team van duizend journalisten op pad gestuurd.

'Dat we veel kunnen leren van de apen, wist ik allang. Ik heb stapels apenboeken gelezen en tientallen apendocumentaires gezien.

Als gorilla's hun tanden laten zien, denken de meeste mensen dat ze lachen. Maar apen lachen niet - door hun tanden te ontbloten tonen ze hun agressie.

Die wetenschap pas ik al jaren toe.

Als ik op straat agressief word benaderd, hoef ik maar even mijn bovenlip op te trekken en de boosdoeners deinzen terug en druipen af.'

H. J. Vleeshouwer, gorillakenner

Er zijn ook mensen die je maar beter niet in de ogen kunt kijken.
Dat zijn vaak dezelfden tegen wie je al helemaal niet moet lachen.

Dick Maan attendeert me op een in Nederland verschenen onleesbare publicatie.

In de reeks Kwadraat-bladen, die onder redactie van Pieter Brattinga werden vervaardigd en verspreid door Steendrukkerij De Jong te Hilversum - befaamd onder grafische vormgevers - verscheen in 1964 een nummer onder de titel: een onleesbaar Kwadraat-blad, dat werd ontworpen door de futurist en constructivist Bruno Munari (1907-1998)

'Alle pagina's zijn versneden en leveren allerlei geometrische vormen op bij het omslaan.'

Nog een onleesbaar boek dat in zijn geheel via Flickr bekeken kan worden:
Codex Seraphinianus.

In een onontcijferbare taal wordt (kennelijk) een parallelle wereld geschapen die in niets op de onze lijkt. Alleen zijn er herkenbare elementen in de duizenden unieke, half-surrealistische illustraties.

Dit is nu eens geen middeleeuws raadselboek. De auteur is de Italiaanse architect Luigi Serafini (1949), die twee jaar aan het boek heeft gewerkt. Het verscheen in 1981 in twee delen.
Er is indertijd ook een Nederlandse versie uitgekomen (van vertaling kun je niet spreken). Exemplaren zijn antiquarisch zeer gewild - ik zag hier en daar al prijzen van 400 euro genoemd.

Om de tekst hoef je het dus niet te willen hebben, maar om de illustraties des te meer. Ik ga ervoor sparen.
Voorlopig stel ik me tevreden met de scans op Flickr.

In 1971 stond uitgever Jaco Groot in een Parijs café te praten met de kunstenaar Roland Topor. Het gesprek ging over onleesbare boeken.
'Ik heb zo'n boek gemaakt,' zei Topor, 'morgen, zelfde tijd, zelfde café, breng ik het mee.'

Toen Groot het boekje de volgende dag zag, zei hij tot Topors stomme verbazing: 'Dat gaan we uitgeven!'

Het boek dat de titel Souvenir draagt en inmiddels een antiquarische zeldzaamheid is, verscheen bij uitgeverij Thomas Rap, in 1978 gevolgd door een tweede druk bij Uitgeverij De Harmonie.

Roland Topor werd door Adriaan van Dis geïnterviewd in diens boekenprogramma. Van Dis overhandigde Topor het onleesbare boek en vroeg hem een stukje voor te lezen. Topor, hierop onvoorbereid, sloeg spontaan een hand voor zijn mond en begon mompelend en onverstaanbaar voor te lezen.

Uitgever Groot is de enige ter wereld die weet welke tekst door Topor onleesbaar werd gemaakt.

Vanavond te 18.00 uur (onze tijd) begint op een New Yorkse radiozender een programma rond de carrière van de nu 83-jarige saxofonist-fluitist-pianist Sam Rivers.

De uitzending duurt 175 uur!

Er wordt continu uitgezonden en het einde wordt volgende week te 03.00 uur in de nacht van vrijdag op zaterdag verwacht.

Lang leve internet: wij kunnen de gehele Sam Rivers Festival Broadcast live bijwonen.

Menig televisieprogramma bevat een vaste rubriek waarin internetfilmpjes worden vertoond.

In alle gevallen zijn dat de meest ranzige, weerzinwekkende, schokkende, domme, of onnozele filmpjes die op internet te vinden zijn.
De hoogwaardige, interessante en waardevolle internetbijdragen krijgen op tv nooit enige aandacht.

De tv-programmamakers - met hun suffe, oncreatieve babbelformatjes - misbruiken internet teneinde de in slaap sukkelende tv-kijkers weer even wakker te schudden.

Via Flickr te bekijken: scans van pagina's uit het Voynich Manuscript.

Het boek wordt bewaard in de Universiteit van Yale en is geschreven tussen 1450 en 1520.
Er is geen touw aan vast te knopen.

De taal en het schrift zijn onbekend, de illustraties zijn raadselachtig - over de inhoud is niets met zekerheid bekend.
De grootste geleerden op het gebied van de cryptologie hebben er hun tanden op stuk gebeten - de befaamde codebreakers uit de Tweede Wereldoorlog kwamen er niet uit.

Zo is de opvatting ontstaan dat het wel eens een grote Middeleeuwse grap zou kunnen zijn.

Maar misschien dat door deze verspreiding via internet een jongen van dertien op een achterkamertje in een woonkazerne van Hongkong na een middagje puzzelen de sleutel vindt en een boek leesbaar wordt dat binnen tien jaar door miljoenen gelovigen over de gehele wereld wordt aanbeden als het nieuwe Boek der Boeken.

In navolging van het glossy tijdschrift FELDERHOF, lanceerde ik in oktober 2006 mijn eigen glossy BIE.

We waren er vroeg bij, Rick en ik.
Het was een nieuwe trend: enkele tijdschriften begonnen aarzelend Bekende Mannen op hun covers te plaatsen. Koppen van kerels die een grote aantrekkingskracht op vrouwen uitoefenen, maar door de mannen worden gedoogd, zodat een groot koperspotentieel wordt bespeeld.

We waren té vroeg.
De glossys met mannencovers rijzen nu als paddenstoelen uit de schappen van de tijdschriftenwinkels. De broeierige Bril, de degelijke Twan Huys, de murw geslagen Matthijs - je vraagt je af waar de JEROEN blijft, de ANDRIES en de GIEL.

Wij als voorlopers verkenden de markt en namen de risico's. Van FELDERHOF is in ieder geval een tweede nummer verschenen, maar met BIE is het niet zo goed afgelopen.

Ik had het eerste nummer op eigen risico en in eigen beheer laten vervaardigen. Door ijdelheid en overmoed gedreven liet ik dertigduizend exemplaren drukken, die ik zelf naar de grootste winkels in het land bracht, waar ze voor 4 euro 99 te koop lagen.
Met recht van retour - als ze niet verkocht werden, mochten ze teruggestuurd.

Gek werd ik van de deurbel in de maanden die volgden. Steeds maar weer die grote bestelauto voor de deur. 'Pakket voor u. Wilt u hier even tekenen?'

Op zolder vormen ze een hinderlijk obstakel, want het is een grote stapel, 29902 BIE's. Misschien breng ik ze aanstaande oudejaarsnacht naar een kerstbomenverbranding.

En nog wil ik de mislukking niet toegeven. Ik ben heus niet te oud. Daar zit het hem niet in. Ja, ik kan beter die hoed ophouden - Bril is ook behoorlijk grijs, maar niet van boven kalend - toch is er ook voor mijn kop een groot publiek. Met een landelijk onderzoek is aangetoond dat 86 procent van de Libelle lezende dames van boven de zeventig zich graag eens per maand een glossy met een oudere man voorop cadeau doen.

Wat deed ik fout?
Ik geloof dat ik het weet. Er staat geen punt achter mijn naam. MATTHIJS PUNT. Die punt is een modern mediateken, maar ook een eeuwenoud symbool met een grote erotiserende uitstraling, die alle vrouwen herkennen. Matthijs is een puntzetter.

Had ik achter BIE nou maar meteen een punt gezet, dan was ik over een jaar zover dat ik bij de verschijning van de tiende BIE mijn hoed aan de wilgen had kunnen hangen.

'Drie seconden lang kijkt het apparaat dwars door je kleren heen. Sta je in je hele blote hebben en houwen te kijk.

Zeggen die beveiligers: 'De beelden van de reizigers die in de bodyscan van Schiphol moeten staan, met hun armen omhoog, worden meteen vernietigd.'

Ja, dahag!

Dan hebben ze buiten internet gerekend. Ik heb al een plaatje van een bloot wijf gevonden, nota bene met haar armen omlaag.

Ik doe een klemmend beroep op de medewerkers van de bodyscan: mail mij een paar lekkere blote stewardessen en ik betaal 100 euro per blootscan.

En die komen allemaal op mijn nieuwe site: www.doordeklerenheen.nl die nu nog under construction is.

Zodat niet alleen die paar bewakers, maar iedereen kan meegenieten. Daar is namelijk het internet voor uitgevonden. Dat geen enkele informatie door de autoriteiten wordt achtergehouden.'

Mike van der Molen, internetondernemer

Een 58-jarige vrouw keek afgelopen weekeinde raar op, nadat zij bij een supermarkt in Vledder boodschappen had gedaan.
Toen zij thuis een pakje hagelslag uit haar tas haalde, viel er een anti-tankgranaat uit. Het is onduidelijk hoe de granaat in de hagelslag terecht is gekomen.

Een 74-jarige losbol keek afgelopen weekeinde raar op, nadat hij bij een supermarkt in Holstrop boodschappen had gedaan.
Toen hij thuis een fles klopop uit zijn tas haalde, viel er een half oor uit. Het is onduidelijk hoe het oor in de klopop terecht is gekomen.

Een 26-jarige travestiet keek afgelopen weekeinde raar op, nadat zij/hij bij een supermarkt in IJmuiden boodschappen had gedaan.
Toen hij/zij thuis een blik erwtensoep uit haar tas haalde, viel er een zak met een kilo bruine suiker uit. Het is onduidelijk wie de suiker in de erwtensoep heeft gedaan.

Een 93-jarig fotomodel keek afgelopen weekeinde raar op, nadat zij bij een supermarkt in Drachten boodschappen had gedaan.
Toen zij thuis een puddingbroodje uit haar tas haalde, viel er een kwak mosterd uit. Het is onduidelijk hoe de mosterd in de pudding terecht is gekomen.

(Als alle gasten in de verjaardagskring een eigen bericht hebben bedacht en voorgedragen, hangt het van de meligheid in samenhang met het drankgebruik af, of er een tweede ronde inzit.)

Geen offensieve kruisraketten voor de Nederlandse vredesmissies. (Ex-minister Kamp van Defensie noemde ze ooit 'mensvriendelijke wapens'.)

Een klap voor de marine.

Een dreun voor de wapenindustrie.

Toen Henk Kamp het nieuws vernam, is hij spontaan ontploft.

In deze tijd van het jaar, op een zaterdag in mei, zou mijn vader zeker zijn tent bij wijze van proef hebben opgezet op het kampeerterrein van Ockenburg.
De jaarlijkse kampeerweek - naar Ommen, met een collega - stond voor de deur (Zie link: Een week op de mooiste plek) en de uitrusting moest perfect in orde zijn.

Uitvegen, gebroken scheerlijnen herstellen, haringen rechtbuigen, primusbrander schoonborstelen. Lekt de waterzak niet? Zit er geen scheurtje in het grondzeil?

De hulpmiddelen waren uiterst simpel en elementair.
Mijn vader sliep op een zelfbedacht, zelfgemaakt luchtbed. Mijn moeder had in een juten zak vijf sleuven genaaid, waarin licht opgepompte, samengevouwen fietsbinnenbanden werden geschoven. Prima luchtbed! Maar de banden waren oud en met plakkertjes bedekt, dus liepen ze 's nachts regelmatig alle vijf leeg. En het is niet lekker wakker worden 's ochtends om vier uur op de harde grond.

Mijn vader was voorzien van een arsenaal aan handige kampeerattributen, waarvan er enkele permanent in het Bieslogredactielokaal zijn tentoongesteld - een asbak en een klerenhaak - dus niet aan een tentstok geklemd, maar aan een pijp van de waterleiding.

Helaas is de zelfgemaakte lantaarn verloren gegaan. Het was een sigarenblikje, opengeklapt en vastgezet, waarin een bodem en een kaarsenhouder waren gesoldeerd. De kaarsvlam reflecteerde het licht via de spiegelende blikken binnenkant van de doos. Je kon er 's avonds uitstekend een goed leesboek bij lezen. Ook dit hulpmiddel hing aan de voorste tentstok.

Even vergeten: was het niet zo dat mijn vader de blikken lantaarn zonder kaars 's ochtends gebruikte als scheerspiegel?

En weer voel ik de drang aanstaande zomer zo'n zelfde kampeertocht over te gaan doen, met dezelfde primitieve uitrusting.

Maar ja, zo'n verblijf op een hedendaagse camping krijgt dan al gauw iets demonstratiefs.
'Moet je die man zien met dat idiote zelfgemaakte luchtbed.'
'Zeker een actie tegen donzen slaapzakken, of zoiets.'

• Is het u opgevallen dat je in de kranten steeds vaker informatief bedoelde artikelen aantreft die uit vragen en antwoorden bestaan?

'Ik neem aan dat u vraaggesprekken bedoelt, interviews.'

• Nee, dat zijn het niet. De lezer zoekt naar een naam, maar die wordt niet vermeld. Wie geeft de antwoorden?

'Ja, ik weet wat u bedoelt. Het zijn stukjes waarin de journalist vragen stelt, die hijzelf ook beantwoordt.'

• Ah, ik dacht al. Waarom is voor die vorm gekozen? De informatie zou toch ook in een artikel of commentaartje kunnen worden verwerkt?

'Maar dat is moeilijk: een mini-essay schrijven. De journalist kiest voor vraag en antwoord - interviewt in feite zichzelf - omdat hij dan een soort spreektaal kan hanteren die lekker wegtikt. En het vult, met al die witregels tussen de vragen en de antwoorden.'

Domenico Scarlatti, tijdgenoot van J. S. Bach, schreef 555 sonatas en ik vind ze prachtig en kan er geen genoeg van krijgen. De adept spreekt.
Ooit liet ik hier al eens de in mijn oren allermooiste horen - K87/L33 - gespeeld door Ivo Pogorelich.

Door CD's te verzamelen van pianisten die Scarlatti spelen, weet ik hoe verschillend en bepalend de interpretaties kunnen zijn.

Op You Tube vond ik enkele uitvoeringen van die ene sonate en ik hoop dat u hem ook mooi genoeg vindt om een paar keer te beluisteren.

Op papier lijkt het een van de eenvoudigste uit de serie - een jaar geleden heb ik de bladmuziek gekocht en ik oefen me suf. Het is me nog niet gelukt K87 in een keer foutloos tot een einde te brengen.

NB
In het boek 'Art.285b' van Christiaan Weijts - de hoofdpersoon is pianist - staat het notenbeeld van deze sonate (hier Fuga genoemd) achterin afgedrukt.

Het boek verschijnt in juni, maar schrijver en internetondernemer Andrew Keen heeft nu al - o.a. met zijn Anti Web 2.0 Manifesto - een grote steen in de zee van nieuwe internettoepassingen gegooid.

Keen vindt de over elkaar heen buitelende nieuwe diensten van Web 2.0 niet alleen 'user-generated nonsense', hij noemt ze bedreigend voor onze cultuur, nieuwsgaring, vrijheid van meningsuiting en economie.

'In today?s self-broadcasting culture, where amateurism is celebrated and anyone with an opinion, however ill-informed, can publish a blog, post a video on YouTube, or change an entry on Wikipedia, the distinction between trained expert and uninformed amateur becomes dangerously blurred. When anonymous bloggers and videographers, unconstrained by professional standards or editorial filters, can alter the public debate and manipulate public opinion, truth becomes a commodity to be bought, sold, packaged, and reinvented.'

Justin Kane zou je zijn tegenpool kunnen noemen. Deze Amerikaan heeft een videocamera op zijn hoofd gemonteerd, die nu al ruim 54 dagen en nachten een live-verslag van zijn leven uitzendt.
Een interessante nieuwe ontwikkeling? Of user-generated nonsense?
De verbinding is vaak overbezet - toen ik er vanmorgen doorheenkwam, lag Justin oorverdovend te snurken in een stoel.

Als je een congres over nieuwe media organiseert en je zoekt een hot item, zorg dan dat je Andrew Keen en Justin Kane in een forum met elkaar in debat laat gaan.
Het gebeurde in Hollywood en ik vond een videoverslag.

Gisteravond twee minuten naar het Songfestival gekeken, waarna ik zeker wist:

Elke dag verzendt comedian Steven Wright een korte boodschap via Twitter.

Vanavond leest de hoofdredacteur een verhaal voor in Duizend Woorden, een programma-onderdeel van De Avonden (21.00 - 22.00 uur, Radio 6).
Te beluisteren via de kabel, DAT-radio en internet.

Is er één visboer in Nederland aan te wijzen die de door de klant gekochte vis in krantenpapier verpakt durft mee te geven?

In de moderne viswinkel krijgt de verkochte vis een superverpakking: eerst wordt je lekkerbek in een meter folie gewikkeld, vervolgens wordt de lekkernij in vetvrij papier gevouwen, dat pakket wordt in een papieren zak geschoven en daarna krijg je er ook nog een plastic draagtasje omheen.

Een in een oude krant verpakte bokking is nergens meer te krijgen in Nederland.

Een bestuurder die veronderstelt dat vis in oude kranten wordt verpakt, leeft in grootvaders tijd en dient in beloning minimaal 30% te worden teruggezet.

Het is vandaag 75 jaar geleden dat de toenmalige regering het Wilhelmus uitriep tot officieel volkslied van Nederland.

We horen het lied op Koninginnedag, tijdens plechtigheden waarop de koningin aanwezig is en tijdens internationale sportwedstrijden.

Al jaren beijveren oranjegezinde instellingen zich de tekst van het eerste en zesde couplet via lesbrieven op de scholen te verspreiden.

Vijf jaar geleden liet Bieslog horen wat er gebeurt als een gezelschap doorsnee-Nederlanders wordt gevraagd de twee gangbare coupletten van het Wilhelmus spontaan en uit volle borst in te zetten. Slechts enkele regels klonken gemeenschappelijk.

Is de kennis van de tekst groter geworden?
Hoe klinkt het Wilhelmus in 2007?

Van het wereldberoemde kunstenaarsduo Gilbert and George is een kunstwerk gratis te downloaden.

Haast u! Het kan alleen vandaag en morgen nog,
(Gezien bij www.2525.com)

Ik heb de negen panelen gauw even gedownload - of en wanneer ik ze afdruk en samenvoeg is van later zorg.
Misschien is het een mooi Sinterklaascadeau.

Moeten onze kinderen minder snoep tot zich nemen?
Begin bij de ouders.
Stop bijvoorbeeld de verkoop van snoeptroep op de tankstations.

Ik schrijf dit uit eigenbelang. On the road worden ruwe we-ruiken-de-vrijheid- en kan-het-schelen-sentimenten wakker.

Elke keer als ik na het tanken voor de betaling een tankstation binnenga, kom ik er beladen met de ongezondste, smerigste zoettroep weer uit.
Rolletjes zuigspul, doordrukstrips kauwspul, flessen drinkspul, gevulde koeken, broodjes (on)gezond - ik kan het niet laten liggen.

Ik overweeg wel eens een grote sticker op mijn jas te bevestigen met deze tekst:

'Geacht personeel,
Wilt u zo vriendelijk zijn deze meneer geen snoep te verkopen?
Hij mag het niet hebben van de dokter.
Dank u wel.'

Onze politici werden vorig jaar tegen verkiezingstijd ineens heel erg modern. Minister Donner ging Podcasten, met VVD-lijsttrekker Rutte kon je elke morgen via zijn webcam een beschuitje eten, Wouter Bos verzamelde Hyvesvrienden en alle kandidaten hielden weblogs bij.

Na november 2006 hebben we langs deze nieuwe-media-wegen nooit meer iets van hen gehoord.

Hoe eigentijds zou Balkenende zijn als hij de aanpak van Tony Blair overnam.
De vertrekkende Britse premier laat in zijn nadagen zien hoe je de nieuwe media dient te bespelen - met You Tube uiteraard.

Maar dat zien we Jan Peter niet doen: zijn nieuwe Franse collega in het Frans toespreken. En niet met twee zinnetjes, nee, 3 minuten en 43 seconden lang!

Hedenmorgen rukte de Biesloghoofdredacteur per dienstfiets uit naar het station hier ter stede, teneinde een exemplaar van het nieuwe dagblad Dag te bemachtigen.

Hij ondervond geen enkel probleem. De nieuwe krant werd hem te 07.35 uur door in rode t-shirts gestoken verspreiders in drievoud uitgereikt. Maar ook de mannen van Spits, Metro en De Pers waren op volle sterkte paraat.

Met een fors pak gratis drukwerk spoedde de hoofdredacteur zich terug naar het redactielokaal voor een eerste inspectie.

De eerste indruk van Dag? Druk, druk, druk!
Allemachtig, wat een lawine aan stukjes, kadertjes, fotootjes, dingetje en dongetjes.

Dag is nadrukkelijk multimediaal. Dus ook op internet namen wij de Dag in ogenschouw.
Er is keihard aan gewerkt. Dat ik de video's niet aan de gang kreeg (op 1 na): allah! Ga ik dadelijk nog eens proberen. En voor het versturen van foto's, video's en teksten naar mijn mobiel ontbreekt in mijn toestel een laatste plugin van Flash. Mijn eigen schuld dus.

De ochtenddeadline voor Bieslog nadert (09.00 uur). Ik kom niet toe aan een analyse van de overvolle Dag, daar heb ik een dag voor nodig.

Laatste gedachte: ik wilde dat ik even in het medialandschap van 2012 kon rondkijken, om te weten wat er dan is overgebleven van de totale nieuwsgekte van nu.

Dichter Tonnus Oosterhoff heeft een nieuw 'bewegend gedicht' op zijn site geplaatst.

HETZELFDE LIEDJE

Wat ik u mag aanraden:
neem de tijd, klik af en toe door op blauw, want er komen verrassingen langs.
En ik bemerkte dat bij herhaald openen het gedicht steeds op een andere plaats begint.

Ik moest soms ook hardop lachen (bijvoorbeeld om de naam Golvenbos of het woord poeiertjes).

De Wereldomroep bestrijkt niet alleen onze aardbol, ook aan gene zijde is men actief.
Zo maakte men een actueel interview met Pim Fortuyn, vijf jaar na diens dood, waarin hij verklaart dat de brief van Balkenende aan zijn broer Marten hem goed heeft gedaan.

Laatste woorden van Pim in dit hoorspel: 'Eenmaal afgeschoten, altijd afgeschoten.'

De stem van Fortuyn is griezelig goed gelijkend.

En ze zijn nog te beluisteren ook!

Portret in de Volkskrant van Fred Goodwin, baas van de Royal Bank of Scotland - een van de drie slagers die van plan zijn ABN Amro te slachten, waarbij ongetwijfeld veel vet zal worden weggesneden.

Hoe lang nog zullen proleten als Goodwin - bijnaam: 'Fred de Versnipperaar' - belangrijker rollen in de wereld spelen dan de door de proletariërs gekozen politici?

We wensen alle werknemers van ABN Amro een prettige werkdag.

Het vieren van Bevrijdingsdag was vroeger een hele klus. Nee, we gaan daar gelukkig nu heel wat vrijer mee om.

Wie de moeite neemt bijgaand krantenverslag te lezen (op plaatje klikken, daarna op kruis in venster), zal beamen dat Bevrijdingsdag 1948 een organisatorisch ingewikkelde operatie was.

Als negenjarige heb ik er - als welp - aan mee moeten doen.
Ik was vergeten dat het zo'n puinhoop is geworden.

Mijn vader en moeder stonden tussen de duizenden toeschouwers - het Savornin Lohmanplein was op een paar honderd meter van ons huis verwijderd - en door het lezen van het stuk herinner ik me (luikje gaat open) hoe ze er schande van spraken dat de bijeenkomst, op een doordeweekse donderdag, tot ver na middernacht duurde.

Ik weet zeker dat we na afloop fluisterend zijn thuisgekomen.
'Sssst, alle mensen slapen al! En nu als de wiedeweerga naar bed.'

Mensen die zeggen dat ze helaas niet kunnen zeggen wat ze willen zeggen hebben vaak heel weinig te zeggen.
Of ze zeggen dat wat je al verwachtte dat ze zouden zeggen.

Zelden hoor je mensen nog zinnen zeggen waarbij ze zeggen dat je ze eigenlijk niet mag zeggen.

Via een stukje van twee jaar geleden wilde ik nogmaals wijzen op het Digitaal Monument voor de Joodse Gemeenschap.

Het is een klein plaatje - ik heb het uit een tijdschrift geknipt en ik heb het zo neergezet dat ik het vaak zie en elke keer raakt die foto me. 'Kijk maar, je ziet niet wat je ziet.'
Het is een van de meest dramatische foto's uit de Tweede Wereldoorlog die ik ken.

Een Amsterdamse straat, voorbijgangers, fietsers, een tram.
Op het oog niets bijzonders, een alledaags straatbeeld.
Maar kijk 's goed naar de tram. Op de voorste en de achterste treeplank staat een gewapende Duitse soldaat. De vrouw in de tram naast de achterste soldaat draagt een bundel bagage, die erop duidt dat ze op reis gaat.

We nemen aan dat de foto in 1942 - 65 jaar geleden - is genomen.
Op een zonnige zomaardag, worden Joodse Amsterdammers, temidden van hun stadgenoten, afgevoerd naar het station.

De BBC-kijkers onder ons zullen hem herkennen (zonder hoed):
Ian Hislop is een van de vaste presentatoren van Have I Got News for You. Maar ook uitgever van het satirische tijdschrift Private Eye.

Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de Scoutingbeweging, maakte hij voor BBC4 een programma over Scouting for Boys, het handboek van Lord Baden Powell, dat - na de Bijbel, de Koran en Mao's Rode Boekje - het vierde meest verkochte boek ter wereld is.

Hislop is zelf nooit padvinder geweest - 'op die leeftijd had ik het te druk met het maken van grappen op de padvinderij' - maar hij werd alsnog gegrepen door 'dit bizarre maar ook briljante' boek, waarin de Chief Scout zijn oorlogservaringen in de Zuid-Afrikaanse Boerenoorlog gebruikte bij zijn ontwerp van het padvindersspel, dat binnen enkele jaren door miljoenen jongeren over de hele wereld werd gespeeld.

Ian Hislop bepleit, zonder een zweem satire, voor een herwaardering van Scouting-oude-stijl. 'Baden Powells' boek behandelt moderne problemen: burgerschap, wat te doen met ontspoorde jeugd en sociale verantwoordelijkheid.'

Behoort een revival van de 'zuivere' padvinderij in Nederland ook tot de mogelijkheden?

Ik heb mijn hoed maar weer eens van zolder gehaald, maar ik zie mij, gewapend met BP's Handboek, nog niet zo gauw op een jongerenhangplek afstappen. Dat is vragen om moeilijkheden.

Op de lagere en de middelbare school heb ik bij elkaar wel zes jaar Franse les gekregen. Later verbleef ik voor korte vakanties, maar nooit voor langere tijd in Frankrijk.
Gisteravond onderging ik het grote lijsttrekkersdebat tussen Ségolène Royal en Nicolas Sarkozy op TV5 als een vorm van examen. Verstond ik er iets van?

Laat ik zeggen: ik wist over welke onderwerpen werd gedebatteerd, maar van de argumenten die over en weer vlogen, verstond ik nog geen derde.

De heftigste passage begreep ik goed. Sarkozy kondigde mooie maatregelen aan voor gezinnen met gehandicapte kinderen, waarop Royal ontplofte en hem voorhield dat hij onder zijn ministersschap juist die probleemgezinnen heel slecht heeft behandeld.

Sarkozy maande Royal tot kalmte: 'Calmez-vous, Madame, calmez-vous.'
Zei hij dus: 'Mevrouw, kalmeert u zich!' ?
Dat dit Nederlands niet goed is, denk ik dan weer zeker te weten.
'Kalmeert u toch een beetje, mevrouw, kalmeert u toch!'

Als hij had gezegd: 'Mevrouw, vermant u zich!' - zich vermannen = se ressaisir, heb ik opgezocht - zou hij de verkiezingen aanstaande zondag geheid verliezen.

Zelf vind ik het tamelijk stoer.
Ik wond me onlangs op over het gedrag van een minister, ik eindigde mijn Bieslogstukje met een oproep aan Kamerleden tot het stellen van vragen (zie link hieronder) en het gebeurt!

Dank, Alexander Pechtold, hier dromen miljoenen webloggers van.

'Schriftelijke vragen van het lid Pechtold (D66) aan de minister voor Jeugd en Gezin over scheiding tussen kerk en staat, en een subsidietoekenning aan Youth for Christ. (Ingezonden: 2 mei 2007)
1. Kent u het bericht ?Subsidie jongerenproject YfC? 1) ? In het kader van welk subsidieprogramma verstrekt u deze subsidie aan Youth for Christ? Welke specifieke subsidiecriteria gelden voor dit programma?
2. Deelt u de mening dat de overheid ?religieus indifferent? dient te zijn? Zo ja, hoe waarborgt u dit? Zo nee, waarom niet? Hoe beoordeelt u nu de woorden van de heer E.M.H. Hirsch Ballin dat het Nederlandse staatsrecht uitgaat van het beginsel van de scheiding van kerk en staat, waaruit "het beginsel van de godsdienstige-levensbeschouwelijke neutraliteit van de staat" voortvloeit? 2)
3. Herinnert u zich de antwoorden van de minister voor Integratie, Jeugdbescherming, Preventie en Reclassering? 3) Zou u uw visie op de scheiding tussen kerk en staat bij subsidieverstrekking uitgebreider uiteen kunnen zetten? Waar wordt voor u de grens van de scheiding tussen kerk en staat overschreden bij het financieren van maatschappelijke activiteiten van religieuze organisaties?
4. In hoeverre is naar uw mening bij het subsidiëren van een organisatie die als missie heeft: "Jongeren (10-22 jaar) bekend en vertrouwd maken met Jezus Christus en hen helpen te leven naar Zijn bedoelingen." 4) sprake van het financieren van missiewerk door de overheid? Hoe verhoudt zich een dergelijke subsidieverstrekking met de scheiding tussen kerk en staat? Hoe reageert u in dat kader op de toelichting van initiatiefnemer Setkin Sies bij de doelstellingen van het Diverse City project, namelijk het terugbrengen van christenen in het centrum van de samenleving, en het doen plaatsvinden van geloofsoverdracht middels het tot stand brengen van een relatie door dienstbaarheid?
5.
6. Nederlands Dagblad, 21 april 2007
7. Geciteerd in "Reformatorische Staatsvisie. De RPF en het ambt van de overheid." (1992), p. 61
8. Vragen van kamerleden Weekers en Van Miltenburg (beiden VVD) d.d. 8 december 2006 over startsubsidie aan St. Marhaba, m.n. op vraag 4
9. http://www.yfc.nl/ '

De lezers van de landelijke kranten treffen vandaag twee pagina's aan, waarop tientallen nieuwe producten zijn afgebeeld en beschreven die er in het afgelopen jaar in de supermarkt zijn bijgekomen.

Een levensmiddelenvakblad organiseert de uitreiking van de FoodAward 2007 en de krantenlezers mogen een keuze maken.

Na zorgvuldige bestudering van alle producten kom ik tot de conclusie dat ik in het afgelopen jaar niet één van deze nieuwe voedingsmiddelen heb gekocht.
Geen Fred & Ed Vlokkies, geen Familiesoep in Zak, geen Groeifruit Fruitsnack, geen Panda Dropstick.

Excuses, als jurylid ben ik geen ervaringsdeskundige. Maar zo op papier lijkt mij het Ola Efteling Wonderijsje de onbetwistbare winnaar van de FoodAward 2007.

Vier smaken waterijs in één en als je het hebt opgelikt, krijg je een hallucinatoire ervaring cadeau.

Geen idee of de hoofdredacteur het goed vindt, maar ik doe hierbij in Bieslog een oproep om zoveel mogelijk agenten te fotograferen.
En vooral agenten die aan het fotograferen zijn.

Als agenten de privacy van de burger met voeten treden, mag de burger zeker wat terugdoen.

Vanmiddag zag ik een agentenduo lopen. Ik erachteraan.
Omdat ik geen fotocamera's aan hun broekriemen zag bungelen, heb ik ze uitsluitend vanachteren gefotografeerd.

Het is dat ik ze niet kon betrappen op het criminaliseren van onschuldige burgers, anders had ik niet geaarzeld ze ook van voren vast te leggen.

Leg zoveel mogelijk fotograferende agenten vast en stuur die naar Bieslog.
Dan kunnen we een archief aanleggen van privacyschenders.
Dat de burger weet voor wie hij een blokje om moet lopen.

Driek, de Actiefreak

We kunnen de Poolse bouwvakkers in hun eigen land aan het werk houden, door onze tweede huizen in Polen te kopen.

Daar zijn leuke dingetjes te koop, voor weinig geld. Voor drie ton heb je al een leuk pandje.
Voor nog een tonnetje erbij verbouwen ze het daar tot het kasteel van je dromen.