In deze tijd van het jaar, op een zaterdag in mei, zou mijn vader zeker zijn tent bij wijze van proef hebben opgezet op het kampeerterrein van Ockenburg.
De jaarlijkse kampeerweek - naar Ommen, met een collega - stond voor de deur (Zie link: Een week op de mooiste plek) en de uitrusting moest perfect in orde zijn.

Uitvegen, gebroken scheerlijnen herstellen, haringen rechtbuigen, primusbrander schoonborstelen. Lekt de waterzak niet? Zit er geen scheurtje in het grondzeil?

De hulpmiddelen waren uiterst simpel en elementair.
Mijn vader sliep op een zelfbedacht, zelfgemaakt luchtbed. Mijn moeder had in een juten zak vijf sleuven genaaid, waarin licht opgepompte, samengevouwen fietsbinnenbanden werden geschoven. Prima luchtbed! Maar de banden waren oud en met plakkertjes bedekt, dus liepen ze 's nachts regelmatig alle vijf leeg. En het is niet lekker wakker worden 's ochtends om vier uur op de harde grond.

Mijn vader was voorzien van een arsenaal aan handige kampeerattributen, waarvan er enkele permanent in het Bieslogredactielokaal zijn tentoongesteld - een asbak en een klerenhaak - dus niet aan een tentstok geklemd, maar aan een pijp van de waterleiding.

Helaas is de zelfgemaakte lantaarn verloren gegaan. Het was een sigarenblikje, opengeklapt en vastgezet, waarin een bodem en een kaarsenhouder waren gesoldeerd. De kaarsvlam reflecteerde het licht via de spiegelende blikken binnenkant van de doos. Je kon er 's avonds uitstekend een goed leesboek bij lezen. Ook dit hulpmiddel hing aan de voorste tentstok.

Even vergeten: was het niet zo dat mijn vader de blikken lantaarn zonder kaars 's ochtends gebruikte als scheerspiegel?

En weer voel ik de drang aanstaande zomer zo'n zelfde kampeertocht over te gaan doen, met dezelfde primitieve uitrusting.

Maar ja, zo'n verblijf op een hedendaagse camping krijgt dan al gauw iets demonstratiefs.
'Moet je die man zien met dat idiote zelfgemaakte luchtbed.'
'Zeker een actie tegen donzen slaapzakken, of zoiets.'