Mijn vader heeft vanaf zijn zeventiende tot zijn achtenvijftigste jaar, zes dagen in de week gewerkt van halfnegen tot vijf (de vrije zaterdag werd pas in 1960 ingevoerd).
Een kantoorbaantje, waar hij een fikse hekel aan had.
Maar ja, hij had een vaste betrekking en die kon je maar beter houden.

Hij kreeg twee weken zomervakantie.
Twee weken.
Gedurende één week trok hij er alleen - zonder gezin - met fiets en tent op uit.
Mijn moeder vond dat goed, ze wist wat die week voor hem - groot natuurliefhebber en woudloper - betekende.

Van zijn verhalen heb ik onthouden dat hij die kampeertocht meestal maakte met een collega, die ik alleen ken als ?Meneer Van der Drift? en een even grote kampeerder was als hij.
Hun einddoel was: kamperen aan de Vecht bij Ommen - voor hen de mooiste plek ter wereld.

?s Winters liepen ze regelmatig elkaars afdeling op, om even met elkaar het visioen op te roepen, van de tent in dat schitterende landschap.

Op de foto zitten meneer Van der Drift en mijn vader (rechts) te genieten, een pijpje smokend in het avondlicht. Mijn vader heeft een lange broek aangetrokken, want het begint wat frisjes te worden. Kijk, links onder de luifel staat de gevulde waterzak.

Eén week in het jaar.
En mijn vader overleed zeven jaar vóór hij op zijn vijfenzestigste met (klein) pensioen zou zijn gegaan, zodat hij misschien wel eens twee weken aan de Vecht had kunnen kamperen.

Daarom:
mocht de directie bij u op de zaak beginnen over het inleveren van vakantiedagen, dan wilde ik u, namens mijn vader, vragen dat voorstel hoonlachend van tafel te vegen.

U gaat zo lang mogelijk op vakantie.
Mijn vader, meneer Van der Drift en al hun collega?s uit het verleden, hebben nog zoveel vakantiedagen te goed - die mag u allemaal opmaken!