Hoi De Bie,

Bladerend door de stapels reclamefolders die mijn brievenbus verstoppen, kwam ik deze aanbieding tegen. En ik ging uit m'n dak!

Zie je wat dit is? Een apparaat waarmee je zonder draaitafels de DJ kan uithangen.
Je zet er twee iPods in en je schakelt moeiteloos van de een op de ander.

PANG! Dit is 'm, De Bie, hier heb ik op zitten wachten!
Al jaren droom ik van een DJ-carrière. De techniek heeft me steeds tegengehouden. Want met die draaitafels lukt 't me gewoon niet. Ik heb het al zo vaak geprobeerd bij bevriende DJ's - 'Ach, laat mij even?' - maar bij elke poging zei zo'n vriend: 'Als wij nog langer bevriend willen blijven, Driek, vraag ik je dringend van mijn spullen vandaan te blijven.'

Ik ben te enthousiast, geloof ik. Tijdens het scratchen ga ik zo heftig te keer dat de vinylplaten me om de oren vliegen. In stukken en scherven wel te verstaan. Je moet tijdens het draaien je kop erbij houden en met gevoelige handen de platen wisselen en bespelen. Maar ik word zo aangestoken door mijn eigen mixen dat in no time de boel vastloopt en mijn optreden uitdraait op een fluitconcert vanaf de dansvloer.

Maar nu wil ik iDJ worden. Dit is mijn kans. Aan die twee iPods komt geen vinyl te pas. Als ik me de komende feestdagen flink kan positioneren als 'De Eerste iPod DJ in Town', zie ik 2006 ineens als het jaar van mijn grote doorbraak.

Maar ja... 319 euro...
Nou had ik zo gedacht. Als ik hutje bij mutje leg en mijn moeder doet er voor de Kerstmis wat bij, kan ik dit apparaat wel scoren, denk ik.
Ik heb zelf een iPod, zoals je weet. Jij hebt er ook een...
Zou ik voor de feestdagen de jouwe mogen lenen, De Bie?
Jij zit vast aan allerlei familiefeestjes, schat ik in, aan iPod luisteren kom je toch niet toe. En je hebt vast nog een paar GB over zodat ik op jouw iPod mijn eigen feestmuziek kan zetten.

Alsjeblieft, De Bie. Ik weet dat je een sociaal voelend man bent. En een werkloze oudere jongere wil jij best een duwtje in de rug geven.

Zeer binnenkort schaf ik me van het eerste verdiende geld een tweede iPod aan. En als ik van de zomer in de grootste discotheken van Ibiza sta, kan ik me wel honderd iPods veroorloven!

Als jij op Tweede Kerstdag een feestje hebt en je snakt naar wat modern entertainment, wil ik best een gaatje vrijhouden en bij je komen draaien.
Is dit een deal, De Bie?

Ik bel je gauw, je bent een moordgozer als je het doet.
Groetjes,
je Driek

Je hebt gadgets die zo te gek zijn dat een kleine demonstratie genoeg is om overal bewondering en respect binnen te halen.
En consumpties.
Want met mijn oprolbare piano maak ik het in elk café.

Hij zit in een klein tasje, hij heeft 61 toetsen, er zitten 20 demo-melodieën in en een ritmebox.
Dus als ik een vreemd café binnenga, maak ik een praatje aan de bar, tot men wel moet vragen wat of er in dat tasje zit (een klein stukje toetsenbord laat ik natuurlijk uitsteken!).

Nou, dan rol ik 'm uit en als ik er dan wat 'toetsen' op aansla en er komt echt pianogeluid uit het kastje, zijn de kreten van de heren - 'Coooollll!' - en de gilletjes van de dames - 'Oooohh! Wowww! - niet van de lucht!

Hij kostte me 100 euro, maar ik heb er al voor 500 euro lol uitgehaald.

Eén nadeel: ik kan niet pianospelen.
Bij de tweede demo in hetzelfde café voel je al dat het nieuwe eraf is en bij de vijfde keer loop je de kans buitengezet te worden.

Of ik ga op pianoles, of ik ga op zoek naar een nieuw uitgaansgadget.

Groetjes en de mazzel, hè,
Driek de Gadgetfreak

'Kan ik me ergens opgeven voor rolmodel'
Lijkt me wel wat.
Gewoon een beetje rondlopen, praatje maken,
overal uitgenodigd worden, met respect behandeld... pico!

Gewoon zijn zoals je bent, dat is wat je als rolmodel moet doen.
Meer stelt het toch niet voor, het rolmodelschap?

Of moet je weer cursussen volgen
en examen doen?

Heb je Rolmodel C gehaald en moet je nog vier jaar pezen en een jaar stage lopen voor je Diploma Rolmodel A, waarna alle deuren pas opengaan.

Dan maar geen rolmodel.
Lijkt me ook een klerebaan.
Als rolmodel woon je in een glazen huis.
Als je je kauwgom per ongeluk op straat spuugt,
ben je al rolmodel af.
Niks voor mij.

Rolmodellen? Uitslovers en slijmballen, dat zijn het.'

Driek de Gadgetfreak

Gemiddeld geef ik per maand duizend euro uit aan leuke dingen: het zoeken naar en het kopen van de nieuwste gadgets.
Dat lijkt veel, maar omdat ik niet doe aan uitgaan, funshoppen, buiten de deur eten, sport en gokken, valt het weer mee.
Wel word ik financieel gedwongen elke vierde week van de maand bij mijn moeder te gaan eten.

Zij ziet niks in mijn passie.
Als ik haar mijn nieuwste mobiel laat zien, trekt ze een zuur gezicht.

'Wees nou blij dat ik niks uitgeef aan uitgaan, funshoppen, buiten de deur eten, sport en gokken,' zeg ik dan, 'anders moet ik weer thuis komen wonen en heb je me dag en nacht over de vloer!'

Dan zegt mijn moeder maar gauw: 'Gut Driek, hoe bestáát het! Dat dat allemaal kán, met zo'n klein telefoontje!'

Driek de Gadgetfreak (49), bejaarde jongere

De hoofdredacteur wilde het bericht eigenlijk niet plaatsen.
'Sorry Driek, zet het op je eigen site, ik ga op Bieslog geen reclame maken.'
Ik zei nog:
'Maar man, op dit nieuws zit de hele internetwereld te wachten en jij haalt je neus ervoor op?'
Hij:
'De hele internetwereld' Die paar freaks met teveel geld, die zich laten opnaaien door een firma in luxe speeltjes?
Ik:
'Maar jij doet je best de nieuwe media bij te benen en dit verstrekkende nieuws laat je liggen? Begrijp je het dan niet? Naast de podcasting breekt nu ook de vodcasting door. Jouw videopraatjes als hoofdredacteur dragen de lezers binnenkort in hun binnenzak mee en ze kunnen je afdraaien waar en wanneer ze maar willen!'
Hij:
'Eh.. ja... heb je 'm al gezien? Hoe is het beeldscherm? Blijft mijn kop zichtbaar bij fel zonlicht?

Om!

Nee, ik heb 'm nog niet gezien, maar de eerste berichten circuleren al op het net: Apple heeft vandaag de iPodVideo gelanceerd.
Naast muziek, en foto's kunnen nu ook videoclips, eigen filmpjes, tv-programma's en videopodcasts (vodcasts) in een 30GB of een 60GB iPod worden opgeslagen.

Ik wil ook deze weer onmiddellijk hebben. Het wordt mijn vijfde iPod. Ik bewaar alle oude modellen, want ooit ooit wordt de complete range heel heel veel geld waard.
Ik betaal niet, ik investeer.

Driek de Gadgetfreak, die vanavond moeilijk de slaap zal kunnen vatten

'Google opent de aanval op de gehate gigant.
Maar als ze zo doorgaan, wordt Google groter dan Microsoft.
Komen we van de regen in de drup. Hebben we weer een andere firma om tegenaan te schoppen.
Vanaf vandaag gebruik ik Google niet meer. De patsers!'

Driek, computerfreak van het eerste uur

'Weet je wat helpt als je, zoals ik gisteren, in een sombere bui verkeert'

'Wat moet ik met mijn leven en niemand houdt van mij' - zo'n stemming'

Tik je eigen naam in Google in.

Vroeger gold de beroemde uitspraak van Andy Warhol:
'In the future everyone will be famous for fifteen minutes.'
En die korte roem kreeg je - daar kwam het op neer - als je kop op tv werd vertoond.

Dat is hopeloos ouderwets.
Het gaat er nu om hoe vaak je eigen naam op internet voorkomt.

Ik schrok me te pletter.
'Driek de Gadgetfreak''
673 keer! Vijf volle pagina's!

Mijn verpieterde ego veerde op en sprong via mijn oren bijna naar buiten.
Ik ga alle 673 sites bezoeken.

Probeer het ook 's.
Ieders naam wordt op internet minstens 1 keer genoemd.
Lekker gevoel. Iemand houdt van mij.'

Driek de Gadgetfreak

'Is'ie niet schitterend mooi?

Zou je zo'n luxe pc best wel willen hebben?
Of als iemand jarig is, of het bedrijf verlaat, met z'n allen cadeau willen doen?

Ik weet een adres in Rusland - de site hou ik nog even geheim - waar je ze kunt laten maken.

Omdat ik geen Russisch kan lezen, lukt het me nog niet contact te krijgen.
En ik kan ook nog niet ontcijferen hoeveel ze gaan kosten, maar bij voldoende belangstelling wilde ik die lui daar voorstellen dat ik hun agent voor West-Europa word.'

Driek de Gadgetfreak, jonge ondernemer

Gisterochtend werd het mij te machtig. Ik moest en zou een doos gaan scoren.
Een apparatendoos - kan niet schelen wat.
Ik ben hooked aan dozen met elektronica. Het is zo'n lekker powergevoel - een doos kopen, ermee over straat lopen in de wetenschap straks te gaan uitpakken (in twee betekenissen!).

Ik herinnerde me dat mijn moeder vorige week al had gezegd: 'Er is iets niet goed met de pick-up, of hoe heet zoiets tegenwoordig'.
Ik testte haar audiotorentje en ja, één van haar vijf cd's haperde, sloeg stukken over en gaf oorverdovende digitale crashgeluiden af. Uitgerekend haar lievelings-cd van zangeres Kathleen Ferrier.

'Dat is niet best,' overdreef ik,'oei, oei!'
'Is het gevaarlijk?', vroeg mijn moeder in reactie op mijn bezorgde frons.
'Zou kunnen,' haakte ik gretig in, 'gebruik 'm maar niet meer. Ik zal 's kijken of ik iets op de kop kan tikken.'

's Middags overtuigde ik mijn moeder dat repareren geen zin had; dat je goedkoper een nieuw setje kon kopen en dat ze onder de 300 euro klaar was. Want ik had voor 299 euro een mooie doos zien staan.

Terug bij mijn moeder brak het grote, lekkere moment aan: het openen van de doos, het verwijderen van de beschermende lappen en mallen, het uittillen van de apparaten, het installeren en het uitproberen.

Ik wil hier graag bekennen dat ik er overdreven veel werk van maakte. Een audiosetje aansluiten stelt niks voor. De speakers inprikken en blazen maar. Maar ik liet mijn moeder in de waan dat er alleen een Engelse gebruiksaanwijzing bijzat en ik vroeg haar dingen als:
'Wil je ook naar tracks searchen met de jog dial, ma?'
'O, wat goed! Je kunt ook your own program createn!'

Mijn moeder reageerde volgens het boekje:
'Dat begrijp ik allemaal niet, jongen. Ik wil een plaatje kunnen draaien en ik wil weten waar Hilversum 1 zit.'

Toen ik haar na het eten alles had uitgelegd, ging ik met een goed gevoel weg. Ik had een doos 'gedaan' en ik had mijn moeder weer 's trots op haar zoon laten zijn.
'Wat weet je toch veel, jongen. Als ik jóu niet had...'.

Goeie zondag,
Driek de Gadgetfreak

Hoi!

Gisteravond nog even boodschappen gaan doen in de super.
Ergens tussen twee rijen schappen stond een mooi trekkerstentje opgesteld - een aanbieding.

Ik hurkte neer en keek naar binnen. En het tentgevoel maakt zich ogenblikkelijk van me meester.

Jij hebt het steeds over hutten, De Bie, maar komt jouw huttenhangup niet gewoon van de tent vandaan? Dat je vroeger veel hebt gekampeerd?
Ik heb dat en het kwam allemaal terug toen ik in dat tentje keek.

En helemaal toen ik - na om me heen te hebben gekeken, maar niemand lette op me - er even inkroop, de ingang dichtritste en me helemaal uitstrekte.

Het tentje is 2 meter 10 bij 2 meter 10, genoeg ruimte voor met z'n drieën.
Het gefilterde licht door buiten- en binnentent, de buitengeluiden die je een soort ik-hoor-even-niet-bij-de-wereld-gevoel geven.

Er lagen ook een paar slaapzakken en zelfopblaasbare matrasjes in en toen ik ze uitprobeerde kreeg de zin in kamperen me helemaal te pakken.
Zal ik van de zomer met deze spullen achter op de fiets 's naar een computerkamp fietsen?, dacht ik met een voor mijn doen onbegrijpelijke boyscoutmentaliteit.

Enfin, ik werd wakker van een donderende onweersklap en toen ik m'n kop uit de tent stak, keek ik in een halfdonkere, totaal uitgestorven supermarkt!
Ik voelde geen enkele paniek. Ik moest lachen, ritste de tent weer dicht en werkte me nog iets dieper in de slaapzak.

Tot vanmorgen negen uur heb ik gewacht, maar toen was er genoeg publiek op de been om niet op te vallen.
Ik kroop uit het tentje, rekende aan de kassa de aangebroken ontbijtkoek af, die ik om een uur of zes uit de schappen had genomen. Ik had een hartstikke leuke kampeervakantie gehad.

Zal ik aan het eind van de middag...
Maar moet ik dan de hele zondag op de supercamping blijven?

Groetjes,
Driek

We ontvingen een mail met foto van onze Driek de Gadgetfreak:

'Hoi Head of the Hoofdredactorio!!

Mijn nieuwste gephotoshopte selfportait. Laat exact zien hoe ik me voel.
En ben.
En wil zijn.
With my head in the clouds.
Mijn moeder zegt: niet sturen, Driek. Hou maar lekker voor jezelf.
Ik heb er geen moeite mee.
Ik heb nergens moeite meer mee.

Komt: ik vond in de kast mijn oude 3D-bril en ging er internet mee op.
Wist jij dat 3D-foto's het op je scherm hartstikke waanzinnig goed doen?

Van deepdown under the ocean tot skyhigh op Mars - met de bril op (links: rood - rechts: groen/blauw) krijgt je leven (HET leven plus het GEHELE universum) een diepte die je in geen maand van de filosofie in je hoofd kunt stampen, weet je.

Nou heb ik ontdekt dat je geen speciale 3D-foto's hoeft te gebruiken.
Als je met de 3D-bril op de werkelijkheid inkijkt - of wat we dan ook onder 'de werkelijkheid' verstaan, maar daar kom ik nog 's uitgebreid op terug - en je concentreert je even scherp, dan krijgt alles, het hele leven op aarde zoals het zich manifesteert, een peilloze diepte.

Breathless!! Wat een schoonheid. Wat een power! Wat een inzicht in hoe alles werkt!
Je begrijpt ineens zoveel meer.
Geef iedereen een 3D-bril op en er is nooit meer oorlog.

Wil je deze most important message doorgeven op Bieslog, headredacteur?

Your Devoted Driek?

Hier op de redactie maken we ons zorgen

Mensen, mij gebeurt vanmorgen het volgende.

Ik zit in Grand Café De Afspraak te spelen met mijn mobiel. Dat wil zeggen mijn foto- en videobestanden op te schonen, want met een camera op je mobiel leg je waanzinnig veel vast waar je verder niks mee doet.

Om nou alle waanzinnige gebeurtenissen te bewaren waar ik in de bus, het Broekmapark, of in de Aldi tegenop loop, gaat te ver. Temeer omdat ik na enige tijd niet meer weet waarom ik die gebeurtenissen zo waanzinnig vond dat ze moesten worden vereeuwigd.
En ze vanuit mijn mobiel naar iemand sturen is mij te duur.

Maar goed. Ik zit vanmorgen in De Afspraak en twee tafeltjes verder zitten twee meisjes/jonge vrouwen lekker te kletsen. Eén heeft een buitengewoon aantrekkelijke lach. Gek, dat ik daar toch als eerste op val: op de lach. Ik zit op tien meter afstand, maar ik geniet van dat lachende hoofd. O, wat zou ik er alles aan doen om het altijd lachende te houden, mocht ik...

Wacht even, denk ik, tien meter... binnen de BlueToothafstand. En de leuke lachende heeft een mobiel voor zich op tafel liggen.
Ik zet de BlueTooth op mijn mobiel aan en ja... mijn display geeft aan dat mijn mobiel een toestel met BlueTooth in de buurt detecteert.

Wie niet waagt die niet wint. Ik maak, zonder dat het al teveel opzien baart een foto van mijn eigen lachende hoofd, verzend 'm naar het aangemelde toestel en wacht af.

Mensen, dit verhaal loopt niet goed af, maar ik wilde het jullie doorgeven, zodat je ervan kan leren.
Het toestel van de leuke lachende rinkelt (ouderwetse rinkelringtone - goed!), ze kijkt op het display, ze kijkt nog 's, ze stoot haar vriendin aan, die kijkt ook, ze kijken op en om zich heen en ik, stomkop die ik ben, ik trek hetzelfde lachende hoofd als op de foto en ik steek mijn vinger erbij op!
Ze zien me, het hoofd van de leuke lacht niet maar staat op onweer, ze pakken hun tassen en jassen en haasten zich naar de bar. Ze rekenen af en benen naar de uitgang.

Ik ga verder met het opschonen van mijn mobiel. Ik besluit alle foto's te deleten. Als laatste mijn eigen lachende hoofd.
De komende Paasdagen blijf ik lekker thuis.

Driek, de Gadgetfreak

Ik moet morgen met mijn moeder naar een trouwerij (nichtje) en ik vond gisteren na uren sjouwen door de stad een waanzinnig cadeau: een voodookeukenmessenset.
Klaar. Helemaal goed. Dacht ik.

Liet ik het vandaag aan mijn moeder zien, kreeg ze de stuipen.
'Daarmee kunnen we absoluut niet aankomen. Ga maar iets nieuws kopen.'

Ja, dag, maandagmorgen, iets leuks kopen. Een pot sjem uit de supermarkt?

Ik blijf die messenset te gek cool vet het einde en noem maar op vinden. En ik zie de lach op mijn nichtjes mooie gezicht al voor me. O, ze is zo leuk als ze lacht.

Maar mijn moeder ziet ons in de felicitatierij staan en de verbijsterde hoofden van de ouders van bruid en bruidegom als uit het papier mijn voodooset tevoorschijn knalt.

Maar ik verdom het. Ik geef die set.
Mijn nichtje is prachtig mooi en heeft veel gevoel voor humor. Het is altijd lachen geblazen als ik haar zie.
Waarom we lachen? Om hele kleine dingen. Niet uit te leggen. We zitten in de kring op een verjaardag en een tante zegt 'o, wat een heerlijke roomsoes', ik noem nu maar iets stoms, dan is voor ons de manier waarop die tante het zegt genoeg. We kijken elkaar aan en de lach is daar. Kan tien minuten duren. Heb je met heel weinig mensen.

Of haar vriend dat met haar heeft, betwijfel ik zeer. Zo'n gast die altijd in trouwkostuum gekleed gaat: een streepjespak, een streepjesoverhemd en een streepjesdas. Geen lachje ooit gezien.

Ik hoop dat als hij haar niet goed behandelt, zij hem met mijn messenset overhoop steekt.
Geintje! Maar ik weet zeker dat zij de hint begrijpt.

Driek de Gadgetfreak

'Soms denk ik wel's aan mijn leven voordat ik een iPod had.
Kan ik me niet meer voorstellen.

Dit is een filmpje dat heel goed uitdrukt hoe ik de wereld-met-iPod onderga.'

Driek de Gadgetfreak

'Als Steve Jobs vandaag in San Francisco de nieuwe Apple-verrassingen heeft bekendgemaakt (een goedkope iMac zonder monitor, of/en een goedkope Shuffle-iPod van 1 of 2 GB?) zou ik die spullen graag morgenavond in huis willen hebben.

Wie o wie kan hier voor zorgen?
Als die goede vriend de iPod wil lenen voor feestje, of bedrijfsbijeenkomst, valt daar altijd over te praten.

Vroeger hoorde je nog wel eens dat iemand een oom had die KLM-gezagvoerder was en de nieuwste platen en gadgets kon meebrengen.'

Driek, de Gadgetfreak

Hoi!
Als ze mij zouden vragen: 'Driek, wat is je lijst met de Beste Gadgets van 2004?', zou ik het wel weten.
Maar ze vragen het me niet.
En de hoofdredacteur van Bieslog wil 'm niet hebben.
'Nee, alsjeblieft, geen lijstjesgedoe! Gek word je in de media van de lijstjes. Laat iedereen z'n eigen lijstjes maken, maar val mij er niet mee lastig.'
'Maar,' probeerde ik, 'als ik nou de drie gadgets laat zien, die ik in 2005 dolgraag wil hebben? Dan kijkt Bieslog als enige periodiek nu al naar de toekomst.'
Mijn geslijm had succes.
'Nou vooruit,' zei de hoofdredacteur, 'drie stuks. En geen verkoopadressen erbij, Driek!'

1.
Een op het eerste gezicht ordi zonnebril.
Maar!
Met MP3-speler die van de bril meteen de oren ingaat.
Geen gedoe met snoertjes. Want rondlopen met draden vanuit je jas naar je oren kan echt niet meer in 2005.

2.
Een polshorloge. Alweer een? En je hebt er al vier, Driek?
Ja, maar deze is echt te gek: the Earth Rotating Watch.
Het wereldbolletje draait in het tempo van de grote bol om z'n eigen as. Uren en minuten worden correct aangeduid.
Het horloge moet je een permanent 'aardegevoel' geven. Whatever that may be, maar dat moet de praktijk uitwijzen.

3.
De Ideale Stoel! Een Game Cockpit.
'So, what is it'
It's a navpod. A cocoon. Or even a suit. Depending on how you use it, it's a lot of things: you could regard it as a "desk", or a full "entertainment system", an "integrated chair", call it a "tech environment", but it really is just an interface. It's an interface to playing games, to working, to net surfing, to just about anything that implies using a computer. How you use it will answer your question.'

Toen ik mijn lijstje aan de hoofdredacteur liet zien, zei hij streng: 'En hoe kom je aan deze informatie, Driek, je bent toch niet een potje van het net aan het jatten?'
En toen moest ik mijn bron wel prijsgeven.
'Ze komen uit Wired, 'gaf ik toe, 'twaalf pagina's met gadgets die ik eigenlijk allemaal wel zou willen hebben. Maar helaas... Bieslog betaalt naksniet voor mijn redactionele bijdragen, dus dat zit er niet in.'

'Dan linken we naar Wired,' besloot de hoofdredacteur, 'en tussen haakjes, Driek, kun je op dat wereldhorloge van jou ook zien waar de overstromingen in Azië hebben plaatsgevonden?'

Ay! Die was raak. Kwam hard aan.

Want natuurlijk heb ik ook bedacht hoe idioot het is dat ik hier enthousiast zit op te pijpen over mijn westerse luxe gadgets, terwijl er in het oosten zo'n verschrikkelijke ramp heeft plaatsgevonden.
Spontaan besloot ik dan ook die Game Cockpit niet te kopen en het uitgespaarde geld op Giro 555 te storten.
Ik kreeg van mijn mooie idee een lekker warm gevoel. Nou moet ik het vanavond ook echt doen!
En die zonnebril hoeft eigenlijk ook niet, want ik heb al een iPod.
Maar dat wereldbolhorloge blijft overeind.
Je kan vandaag niet genoeg 'aardegevoel' in huis halen.

Goed uiteinde,
jullie Driek

Elk jaar doe ik voor mijn moeder de kerstversiering bij haar (ons) thuis, want zij kan niet meer met de ballen een wankele trap op.
En elk jaar brandt de strijd los van wat voor boom nemen we.

Sinds drie jaar heb ik de levende boom buiten kunnen houden.
Mijn moeders hart gaat uit naar een gewoon, groen boompje-met-kluit, maar zelf bukken om de naalden op te vegen kan ze ook niet meer. En ik wil een beetje rustige kerst - niet voor elk naaldje op de knieën.
Ze moet nu toegeven dat een opvouwbaar kunstboompje handig en toch gezelli is.

Nu kwam ik daarnet door de Kortestraat en zag ik boompjes in diverse kleuren staan uitgestald. Waaronder 1 in de kleur van mijn haar!!!!

Even kwam de oude punker in mij naar boven. Vroeger spoot ik mijn haar rond de kerst altijd lichtroze (juist niet groen), maar daar ben ik nu te oud voor. Sinds vijftien jaar hou ik het op geel, alsof dat mijn natuurlijke kleur zou zijn.

Maar als ze mij dit jaar de vraag stellen van: 'Driek, doe jij nog iets aan kerst, met versiering en zo?', wil ik kunnen antwoorden:
'Ik vier kerst in de kleur van mijn haar.'
Alle gezichten van: huuu??? Wow!!
Zo hou je je gekke-kerel-imago een beetje op peil.

Ik heb met mijn mobiel een fotootje gemaakt, dat ik nu aan mijn moeder ga laten zien. Mag zij zogenaamd kiezen.
Zij kiest groen, weet ik zeker, misschien oranje, maar geen geel. Kom ik even later thuis met de gele, zeg ik erbij dat de groene en oranje helaas waren uitverkocht.

Ik ga tegen mijn moeder niet zeggen dat ik 'm heb gekocht vanwege de kleur van mijn haar.
Zij zal dan zeker zeggen van: 'Waarom vieren we dan geen kerst in de kleur van het haar van je oude moeder?'
Ja, dan zitten we weer opgescheept met een boom uit het jaar nul, zoals we vroeger altijd hadden: van piek tot kruis dik in het engelenhaar!

Een gele kerst - daar heb ik wel zin in.

Groetjes en kransjes,
Driek

De uitzending van Zembla over de gevaren van UMTS-straling is uitgesteld tot 16 december. Dus, dames en heren in Hilversum, daar kan ik nog voor worden uitgenodigd.
Maar dan moeten jullie opschieten: als ik doorga met bellen en foto's en filmpjes versturen ben ik over dertien dagen misschien dood.

Dus gebruik ik nu m'n oude GSM-metje maar weer.

Daar heb ik een tweede reden voor.
De groot-moefti van Saudi-Arabië heeft een fatwa uitgesproken over mobieltjes met camera!
Nou lees je voortdurend dat het extremisme niet bij landsgrenzen stopt, dus heb ik mijn mobiel laten onderduiken.

Alleen ik ken z'n schuilplaats en zolang'ie nog stroom heeft, laat ik, bij wijze van opkikkertje in de eenzaamheid, af en toe z'n ringtone overgaan.

Beste mensen,

Sinds gisteren voel ik me zwaar kut: hoofdpijn, duizelig, doodmoe, noem maar op.

Griepje, dacht ik.
Dus handje anti-pillen geslikt, sinaasappels geperst, maar beter wordt het er niet op.

Heb het nog even niet aan mijn moeder door laten sijpelen, want dan komt ze met goedbedoelde pannetjes en bakjes en in die overdonderende bemoedernis :) heb ik nog even geen trek.

Tot ik vanmorgen las dat veel onderzoekers zich grote zorgen maken over de straling van mobiele telefonie. Vooral UMTS wordt met argusogen bekeken. Door het hele land worden 50.000 antennes gebouwd voor telefonie met beeld en geluid, maar de experts zeggen dat de gebruikers er hoofdpijn van krijgen, duizelig zijn, en noem maar op...

Nou heb ik sinds drie dagen een UMTS-mobiel!
Ja, die kon ik zo makkelijk bestellen via internet - twee muisklikken en ik zat er aan vast en de volgende dag werd 'ie thuisbezorgd. Smullen! Foto van mezelf gemaakt en per MMS aan al m'n emailadressen gestuurd.

Tot ik gisteren dus niet goed werd.
En nou weet ik zeker dat ik geen griep, maar de Ziekte van UMTS heb. En dat klinkt wel even anders.

Hierbij stel ik me beschikbaar voor interviews!
Ik zie dat vanavond niet alleen Zembla (tien over negen, Nederland 3), maar ook 2Vandaag (zes uur, Nederland 2) aandacht aan het UMTS-gevaar besteedt.
Daar kom ik waarschijnlijk niet meer in, maar als B&W en NOVA me bellen en een auto sturen om me op te halen, ben ik er klaar voor.

(Nu ik weet wat het is, ga ik me beter voelen en dat is niet de bedoeling. Dus ga ik nog maar even bellen met m'n nieuwe mobiel...)

Jullie zien me wel op de buis,
dank voor de beste wensen,
Driek de Gadgetfreak

Hoi mensen,

Tijd niks van me laten horen. Dat komt: het is me niet in de kouwe kleren gaan zitten, alles wat er is gebeurd.
En om dan gewoon door te gaan met het signaleren van leuke hebbegadgets... het stuitte me even tegen de borst.

En nog denk ik dagelijks: wat kan ik, wat kunnen WE doen aan de hele toestand, opdat het niet uit de klauw loopt en onze hele maatschappij naar de kloten gaat.
Nou zijn er allerlei initiatieven genomen, van concerten, wandeltochten, het uitdelen van bloemen en het bij elkaar komen voor debat, maar het meest in de kijker loopt het oranje polsbandje. Kom je toch een beetje op mijn terrein.

En ik weet het niet met dat bandje...

Er staat 'Respect2All' op gedrukt en dat is wel heel erg bij de tijd, maar je kan ze kopen voor 1 euro bij de ABN AMRO-filialen en in diverse supermarkten. Er zijn er 1 miljoen in China gemaakt, lees ik. En zestig cent komt ten goede aan 'doelen die respect bevorderen'.
Ja, sorry, het zal wel goed zitten, maar mijn vraag luidt: moet het zo ingewikkeld om respect te tonen?
Kan dat niet wat eenvoudiger?

Dacht het wel.
Idee: het veterbandje!

Trek een veter uit een van je schoenen (heb je 1 paar, dan loopt het wat moeilijk), bind dat om je pols et voila: het simpelste, goedkoopste teken van respect ever!

Als je er even over nadenkt struikel je over de symboliek.
De veter brengt hand en voet bij elkaar...
De veter houdt ons allemaal gaande, van welke afkomst, of geaardheid je ook bent...
Je hebt lange, korte, witte, bruine en zwarte veters - ze dienen alle hetzelfde doel...
En zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan.

Door elkaar je veter te tonen geef je ook aan van: of je mij een hand geeft of niet, of ik, als ik jouw huis binnenga m'n schoenen d'rbij moet uittrekken, of dat ik ze mag aanhouden - het maakt geen fuck uit: ik toon jou respect en daar gaat het om.

Is dit wat? Ik loop toch een beetje met het tevreden gevoel rond dat ik wat heb gedáán!

Mocht het veterbandje een hype worden en d'r duiken handige piechems op die speciale veters in China gaan laten maken die voor 1 euro bij de banken zijn te krijgen, weet dan dat mijn oorspronkelijke idee, zoals gewoonlijk, op schandelijke wijze weer 's werd verkracht.

In de hoop op respect,
jullie Driek

Ha lui!

Even voorstellen? Een gadgetfreak in wie ik mijn meerdere moet erkennen: Tom Gilbert (28) uit Londen laat zijn gadgetvest zien en etaleert op zijn site alle gadgets die hij dagelijks bij zich draagt. (Zie zijn site voor een gedetailleerde beschrijving.)

Tot mijn vreugde zag ik dat hij op zijn iPod een paar ER-headphones gebruikt. Ik heb ze ook en onderschrijf dat ze de geweldigste oorluidsprekers zijn die ik ooit in heb gehad - pluggen die diep het oor ingaan en je afsluiten van alle omgevingsgeluid.

Dat is ook het probleem, want als de muziek uit mijn iPod stilvalt, hoor ik ook echt geen ene sodemieter meer. En als iemand mij zo nodig iets moet zeggen - mijn moeder komt weer even aan mijn hoofd zeiken, dat ik nu toch echt dit of dat moet doen - dien ik eerst de pluggen uit mijn oren te schroeven voor ik haar kan verstaan.

Als je Toms site bekijkt, blijkt dat'ie bezig is een soort amplifier met microfoon te ontwikkelen, waarmee hij zonder de oorpluggen uit te nemen, toch even met de buitenwereld kan communiceren.
Hij droomt ervan dat hij met de oren vol ook naar mobiel-bellen kan overschakelen. Heb je helemaal niets meer met die storende buitenwereld te maken!

Ik ga Tom in de gaten houden, want van die jongen verwacht ik veel.

OK, mensen, de doppen gaan in en ik haal ze er dit weekend niet meer uit!

Groetjes van Driek

Ha mensen,

Op de valreep van de zomer kom ik nog even met een wereldwijde knaller.
Komt, ik las over een onderzoek dat in opdracht van een firma in toiletreinigingsproducten is gehouden onder campinggasten.

Voorspelbaar: naar het toilet gaan op de camping vindt een op de vijf Nederlanders het ergst.
Van de vrouwen zegt 85% een man te willen zijn om staande te kunnen plassen. Die vergeten dat er nu een kartonnen plasgootje te koop is. (De uitvinding die ik had gedaan, toen bleek dat iemand er twee dagen eerder mee op tv was gekomen.)

Nog een ergernis: een op de vijf kampeerders vindt het 'zeer gênant' om met een wc-rol in de hand over de camping te lopen.

En toch doen? Waarom?
Natuurlijk mag iemand die over het campingterrein snelt met een benauwd gezicht en een wc-rol in de hand van harte worden uitgelachen!

Mijn vader leerde me al, dat als je op een camping naar de wc gaat, je reeds in de tent een velletje wc-papier afscheurt, dat in je zak stopt, waarna je fluitend naar de toiletten loopt.

(Ja, wij mochten slechts 1 velletje meenemen. Nu kom ik met vijf velletjes vaak niet toe.)

Dus! Komt'ie!
Naast de gewone rollen, brengt een wc-papierfabriek een range van losse velletjes in de handel.
Zakjes met 1 velletje, 3 velletjes, 5 velletjes, ja ook met 10 velletjes.

Niet alleen makkelijk voor kampeerders - ook voor wandelaars, fietsers en automobilisten een grote geruststelling. Laat de aandrang maar komen! Nooit meer in het openbaar met een rol voor lul!

Mensen, dit ìs 'm - ik voel het aan mijn water.

Jullie Driek

'Zulke lieve vogels! Echt iets voor jou, Driek.'

Ik heb mijn moeder nog nooit met enthousiasme over gadgets horen spreken.
Mijn verzameling noemt ze steevast 'die stofnesten' en ze zou het liefst een container huren en de hele mikmak wegkieperen.

Maar nu was ze gisteravond gaan eten bij de buren van nummer zes en die hadden toch zo iets leuks: een paar kunstvogels die na een druk op de knop gezellig naar elkaar gingen kwetteren en dan ook nog samen een liedje zongen. 'We hebben ze wel vijf keer laten zingen. Om je dood te lachen', zei mijn moeder en ze straalde nog na. 'Veel leuker dan tv-kijken! Ga maar 's vragen of je ze ook mag horen.'

Omdat ik vermoedde een prachtgadget op het spoor te zijn, belde ik bij de familie Van Santen aan en werd hartelijk ontvangen. De heer Van Santen had de vogels voor zijn verjaardag gekregen en hij genoot dagelijks van hun gekwinkeleer.

Toen ik de dieren hun duet had horen zingen, wist ik één ding zeker: Jan en Ans (zo heetten ze) moeten op Bieslog. Dat hun vogels voor internet mochten optreden, vonden de Van Santens zo'n goed idee dat ze me hun lievelingen meteen meegaven.

De hoofdredacteur stemde na enig aandringen toe en zo heb ik vanmiddag met de Bieslogcamera een video-opname gemaakt. Jan en Ans voelden zich voor de camera zeer op hun gemak en zongen naar hartelust 'I got you babe', de oude hit uit 1965 van Sonny en Cher.
De vogels gedroegen zich als echte professionals: het stond er in één keer op.

Verras vriend of vriendin met een muzikale groet van Jan en Ans.

Graag gedaan,
jullie Driek de Gadgetfreak

Hoi,

'Krijg het kamelenzuur!'
Mijn uitroep was spontaan, maar iets te hard. De juf achter de balie keek me streng aan.
'Nog één zo'n kreet en je vliegt eruit, Driek', zeiden haar ogen.

Zit ik vanmorgen in de bieb de kranten te lezen, zie ik op de achterkant van de Volkskrant mijn idee van gisteren! Grote foto erbij plus 'geinig' stukje.

Ik ben weer 's te laat met m'n gadget.
Goed, ik heb een variant bedacht, maar het komt op hetzelfde neer: de retrotrend in de gadgets.
Dus: niet kleiner die oortelefoontjes, maar groter. Ouderwets bakeliet. Zo'n hoorn aan je moderne mobieltje waarmee je iemand z'n kop kan inslaan.

Ben ik een dag mee bezig geweest: het leeghalen van dat oude bakbeest en de techniek vervangen door een partijtje moderne elektronica van heb ik me u daar.

En ik dacht: mooi, stijlvol, die witte iPod gecombineerd met dat stuk zware zwarte degelijkheid.
Je zit in de trein met je iPod in je binnenzak en het zwarte gevaarte op schoot en je luistert naar je favoriete muziek.
Beter nog: je ligt in de coolste strandtent van Hoek van Holland tot Den Helder. De mooiste gebruinde vrouwen om je heen. 'Wat een mooi ding, Driek!'
Wie niet gebruind en gespierd is, moet slim zijn en retrogadgets uitvinden.

Ben ik echt te laat?
Lezen ze bij Apple de Volkskrant niet en kan ik het proberen?

Driek de Retro Gadgetfreak,
in dubio

Ha mensen,

Jullie zijn al geweest, of moeten nog?
Ik behoor tot de blijvers. Noodgedwongen, want mijn eigen mediagekte houdt me thuis.

Komt zo: van de winter heb ik mijn gehele mediapark vernieuwd - de Totale Thuisbioscoop ingericht. Blokkie-om Surround. En nou zit ik met een stapel Aanmaningen en Laatste Waarschuwingen waar je koud van wordt. Dus dan maar niet op vakantie.

Ik ben hard aan het werk. Als ik rond de 1e september tien uitvindingen op de rails heb staan, kom ik riant uit de financiële probleempjes.

Vanmiddag was het bingo.
Ik was even naar het dorp gefietst voor een afkoelend ijsje. Drie bollen - manga, mokka en banana - op een hoorntje en ik sta buiten lekker te likken en te smakken, valt mijn oog op de blowup-ijsco die buiten staat geparkeerd.
Aan de hoorn zit een metalen handgreep gemonteerd! Lekker makkelijk voor de baas: hij kwakt te 18.00 uur, na sluiting, in één slinger de ijsco de winkel binnen.

En op hetzelfde moment begint mijn ijsje te druipen, zo warm was het vanmiddag. Manga over mijn hand, mokka op mijn broek en banana op mijn schoenen.
En ook op dat moment viel het 50 cents euromuntje. Hebbes!

Deze zomer lukt niet meer, maar volgend jaar is het idee marktrijp en wordt bij elk ijshoorntje een 'stripje' geleverd in de vorm van een handgreepje, dat heel makkelijk op het hoorntje is te plakken et voilà: je houdt je ijsje met een vinger in het stripje vast. Geen gedruip en geplak en geveeg en gevloek meer.

Ik schat dat ik wereldwijd het eerste jaar zo'n 2 miljoen hoorntjeshandgrepen kan wegzetten.

Waar dat stripje precies van is gemaakt - eetbaar spul? - is onderwerp van nader onderzoek.
En ik moet uitvogelen of de eigenaar van de winkel die de handgreep op zijn reclameijs heeft geschroefd, moeilijk gaat doen van 'nee, het is mijn idee'.

Mensen, ik zie het leven weer helemaal zitten!
En volgend jaar gaat deze jongen onmetelijk ver weg op vakantie. Mag hij?

Jullie Driek

Lieve mensen,

Hoewel ik weet dat de hoofdredacteur niet wil dat ik reclame voor eigen parochie maak, moet het even, anders ben ik mooi de klos.

Het zit zo.
Bij elke voorgaande voetbalgekte vroegen ze mij van 'Driek, kan ik bij jou m'n oranjegadgets krijgen?' Terwijl ik helemaal niet van oranjegadgets hou! Zoals ik ook niks van carnaval moet hebben.
Maar goed, iedereen z'n eigen afwijking.

Met deze EK voor de deur dacht ik van 'Driek, waarom niet?'
Ik heb in de loop van de jaren een zekere reputatie opgebouwd - hier in de binnenstad in de cafés kennen ze me niet bij m'n achternaam, maar ben ik Driek de Gadgetfreak, waarom zou ik daar geen gebruik van maken?
Of begeef ik mij dan op het hellende vlak en glij ik af naar de sleutelhangers-en-aanstekers-bedrukt-met-firmanaam-handel?

Ach, hield ik mezelf voor, als je voor een korte, hevige periode in het oranje duikt, is het niet zo erg. Als je met de poen maar leuke dingen kan doen. Dus: eindelijk je Star Trek-verzameling afmaken, die oude ATARI- computer aanschaffen die bij een kennis op zolder staat te popelen om aan de gang gebracht te worden, een nieuwe vitrinekast voor de miniatuur Tweede Wereldoorlogspullen... er zijn nog zoveel wensen.

Om kort te gaan: ik heb met een groothandel een leuke deal afgesloten, in het huis-aan-huisblad een paar advertentietjes gezet en ik mag niet mopperen. De oranje vlaggetjes zijn weg, de oranje scheidsrechterfluitjes foetsie, de leeuwenkoppen de deur uit.

Maar...
Ik zit nog met 763 hoeden in m'n maag.
Om precies te zijn: 351 hoeden met bontrand en 412 hoeden met haar.
(Die laatsten veroorzaakten een rampje: ik kreeg hoeden en haar los aangeleverd - hebben mijn moeder en ik vier dagen tot diep in de nacht het haar aan de hoeden moeten plakken!)

Wat ik jullie vraag is: maak mij los!
Als ik die 763 hoeden niet kwijt raak, blijf ik in de rode (oranje) cijfers zitten.
In die 763 hoeden zit nou net mijn winst!

En ik heb nog twee dagen, want dat oranje er daarna definitief uitvliegt (sorry hoor) ligt dik voor de hand.

Heren, zit woensdagavond aanstaande voor de buis met Drieks hoed met haar op. En betrek je vrouw in de gezelligheid: geef haar de hoed met bont.

Opsturen gaat niet meer. Kom de hoeden bij mij thuis halen en contant betalen. Ja?

Hartstikke bedankt, mensen,
jullie Driek de Gadgetfreak

Hoi mensen,

Ik wil even laten zien wat ik net via het net heb besteld: de Airzooka.

Als ik het goed begrepen heb kan ik er een 'luchtbal' mee wegschieten.

'Requiring no batteries or electricity, AirZooka operates by pulling and releasing a built in launcher which blows a ball of air in the direction of your enemy. It's a great way to convince people that there's a poltergeist on the loose and for ruffling the odd feather! Free ammunition included with every purchase! '

Eindelijk iets gevonden waardoor ik me op straat een beetje veiliger zal gaan voelen.

Een mes, laat staan een schietwapen meenemen als ik 's avonds over straat moest (om ijs of sateetje te halen) - ik moest er nooit aan denken. Maar dit ding is op zichzelf al indruk- en afschrikwekkend en ik kan de vijand ook nog een harde, verwarrende wind om z'n kop verkopen!

OK, hij is een beetje onhandig in het vervoer, maar zo op het oog past'ie net onder de snelbinders van m'n fiets.

Kom ik met m'n Airzooka een voetbalstadion binnen?

Goed weekend,
groetjes,
Driek

Waarde verzamelcollega's!

Gisteren heb ik mijn hele gadgetverzameling moeten uitruimen op klemmend verzoek van mijn moeder. Noem het maar op bevel van!

Eén keer per jaar moet mijn kamer gedaan. Kom ik niet onderuit. Mijn moeder zou er het liefst eenmaal per week doorheen rausen, maar die gekkigheid heb ik lang geleden uit haar hoofd gepraat.

Maar goed. Ik heb met veel gezucht en gesteun mijn kasten, planken en vitrines leeggemaakt, zodat mijn moeder met haar huishoudelijke hulp (komt uit Letland, hartstikke leuk ding, maar helaas te jong) tekeer konden gaan.

Toen ik aan het eind van de middag mijn bullen weer kon opstellen, bleek dat zich een rampje had voorgedaan.

Alle fantasyfigures had ik met bijbehorende naam-en-uitlegkaartjes in vijf verhuisdozen gepakt en op de overloop gezet. Of Glarina, de Letlandse, met haar ranke vingertjes eraan heeft gezeten - ik weet het niet, maar bij het terugzetten in de vitrines hield ik vier poppetjes over, waarvan ik bij god niet kon bedenken uit welke serie ze waren. Kaartjes weg!
Ze zijn Japans en ik heb ze ooit via internet gekocht, maar ik weet niet van welke site!

Ik heb er niks van gezegd, ben niet boos geworden, want voor je het weet blijft Glarina weg en ik kijk graag naar haar als ze de keukenvloer dweilt.

Ik doe een dringend beroep op alle gadgetfreaks: wie herkent deze vier figures en kan me serie en achtergrond vertellen? En graag in het Nederlands of Engels, want aan die Japanse lettertekens kan ik nog steeds kop noch staart ontdekken.

Natuurlijk heb ik, toen Glarina op haar mountainbike was vertrokken (Letlandse navels zijn de mooiste ter wereld!), even fiks op mijn moeder gemopperd, zodat ze niet denkt dat ze volgende week mijn kamer weer binnen mogen.

Zonder namen zijn het gekke poppetjes - mèt naam en serie erbij worden het museumstukken. Mijn moeder begrijpt dat niet, maar jullie wel, mag ik hopen.

Dus please, help me even uit de brand!

Groetjes,
jullie Driek de Gadgetfreak

Ha happy mensen!

Dat wist ik helemaal niet: de VPRO doet aan dating! Te gek goed.

Ik zat aan een leestafel in een koffiehuis, nam de kleine advertenties door op zoek naar een leuke vrouw en/of cursus en las: WWW.HAPPYVPRO.NL - EEN DATE VOOR JE HET WEET -

Ik dacht meteen aan grapjasserij, maar eenmaal thuis ingetikt, bleek het waar. Je kan op die VPRO-site heel makkelijk een profiel aanmaken, een fotootje erbij plaatsen en je wensen kenbaar maken.

Ja en nog vertrouw ik het niet helemaal. Denk ik dat de VPRO-ers achter die site mij zitten uit te lachen. Dat het toch allemaal weer een ouderwets 'typisch VPRO-geintje' is. Maar nee, zo kan je niet spelen met de diepste gevoelens van mensen. Dus ik ga ervan uit dat het echt is en de VPRO nieuwe wegen inslaat.

Gelukkig hoef je niet uitvoerig in te vullen wat je van je aanstaande allemaal wilt en verwacht, want daardoor ben ik de laatste jaren zo afgeknapt op al dat dating-gedoe. Ze spiegelen het allemaal te rooskleurig voor. Ik ben geen superman, dus zoek ik ook geen droomvrouw.

In mijn profiel heb ik het bescheiden gehouden. Als ik een vrouw tref die ook van gadgets houdt - robotjes, jaren zeventig meubilair, Mortimer en Blake-strips, polshorloges met kompas - is het mij allang goed. De rest komt (misschien) wel later.

Als ik nou zo iemand zou vinden in VPRO-kring...!
Want dat is het goeie: mensen die zich inschrijven op HAPPYVPRO.NL zijn als het ware al voorgeselecteerd. Vrouwen die vallen op Boris Idol zitten er niet bij.

Bij mij is het heikele puntje natuurlijk, dat ik - door omstandigheden gedwongen - nog bij mijn moeder woon. Dat is altijd het grote struikelblok geweest in alle relaties. Daarom hoop ik zo dat deze VPRO-date wat oplevert. Hier zitten volgens mij de wat ruimer denkende meisjes en vrouwen bij, die over mijn moeder kunnen heenstappen.

Ontzettend benieuwd! Spannend!

Enfin, kijk zelf maar op de Happy-site onder 'Alle happy VPRO'ers' naar het profiel van jullie
Driek.

Mooie Paas, mensen!

Traditiegetrouw ben ik vanmorgen bij mijn moeder wezen paasontbijten. Hartstikke lekker, want voor mezelf koop ik niet zo gauw een paasstol en van een sinaasappeltje persen komt het ook zelden.

Ook wil de gewoonte dat ik een uurtje eerder opsta dan mijn moeder en de eieren versier.
En sinds mensenheugenis hoort er een Hitler-ei op tafel te staan. Een erfenis van mijn vader. Het schijnt dat hij op de eerste Pasen van na de oorlog, de eieren betekende met Hitlerhoofden en dat altijd is blijven doen.

Angstaanjagend vond ik het, een gezellig eierdopje naast je bordje, waar die enge kop met snorretje en haarlok bovenuit stak.

Was mijn vader een Hitlerfan?
Welnee! Want het ging er natuurlijk om dat je Hitlers hoofd eraf kon slaan.
'We gaan Hitler een kopje kleiner maken,' zei mijn vader en met een ferme tik onthoofdde hij de gehate dictator.

Na het overlijden van vader, zette ik de traditie voort. Maar hij kon veel beter tekenen dan ik.
Toen mijn moeder vanmorgen aan het Paasontbijt verscheen, zei ze, het Hitler-ei in de hand nemend: 'O, wat schattig, Driek. Wat een enig mannetje!' (Gedachte: het verschil tussen eng en enig is 1 letter. Moet ik iets mee doen.)

Ik liet mijn moeder in de waan. Om mijn moeder aan mijn vader te herinneren - via een paaseitje met Hitler erop - ging mij op deze mooie ochtend toch iets te ver.

Ik blijf tot na de koffie (met vijf chocolade-eitjes) en dan ga ik maar weer 's op huis aan, waar vier DVD's (een spotgoedkoop pakket bij een benzinestation) op mij wachten.

Hoi!
Jullie Driek

Even tussendoor, mensen: ik heb 'm!!!!!
Een Swiss Army Knife met schaartje, kurkentrekker, tandenstoker, de hele handel, maar ook met... een USB Memorystick van 128 Mb!

Nou had ik al een horloge goed voor 256 Mb memory en een sleutelhanger met 32 Mb, dus ik kan heel wat kwijt.

Wat?

Nou, documenten, foto's, teksten, mp3's, back-ups, enzovoorts en noem maar op. Dat is van later zorg. Eerst maar 's voldoende memory verzamelen.

Mijn sleutelhanger, met z'n magere 32 Mb, baart me nog zorgen. Een sleutelhanger met 10 GB... ooit wordt mijn droom werkelijkheid.

Groetjes,
Driek

Ha mensen,

Het is op dit moment weer bar en boos - de aanvallen die ze op m'n pc ondernemen.
De stroom spam en virusmail kost me dagelijks een uur. Mijn virusscanner werkt zich in het zweet en ik maar klikken.

Toch heeft het wel iets, als ik 's ochtends na het binnenhalen van de post 83 nieuwe mails in m'n Inbox heb staan. Soms laat ik ze erin, om af en toe nog 's naar dat getal te kijken. Je blijft hopen dat je na het wegwerken van alle onzin, één echte mail overhoudt. Nooit dus.

Ook daarom ben ik gestopt met m'n eigen weblog-met-reactieforum (mocht ik ooit van een neef met een webdesignbureau zelf ontwerpen). Want onder al mijn stukjes - wel drie per dag - bleef altijd staan: 0 comments.

Ik heb het een half jaar volgehouden, maar dan ben je die 0 behoorlijk gaan haten, hoor. En om jezélf nu comments te gaan sturen, gaat mij iets te ver.

Hoi!
Driek de Gadgetfreak

Beste mensen (ladies vooral),

Openheid. Eerlijk alles zeggen.
Lotgenoten verzachten de pijn.

Het aantal verdachte e-mails neemt weer fors toe, de afgelopen dagen. Mijn virusscanner staat zich roodgloeiend te knipperen.
En tussen de Hi!-, Hello!- en Warning!- fakemails, wordt er doorlopend naar mijn penis gelonkt.

Hebben alleen mannelijke internetters last van penismail?
Ik kan het niet aan de vrouwen vragen, maar daarover straks meer.

Lieve mensen, ik ben door de knieën gegaan, ik zal het eerlijk opbiechten.
Het dagelijkse, op mijn penis gerichte offensief (tien penismails per dag) heeft succes gehad.
Op een geven moment was de verleiding te groot.
'Zou het waar zijn...?'
'Is het daarom steeds fout gegaan en ben ik nog steeds single...?'

Het basisprobleem is, dat wij mannen niet weten of onze eigen penis vergroting nodig heeft.
Wij kunnen niet vergelijken. Ja, we zien de pornomannen wel eens in de weer, maar, denken we dan, die enorme joekels zijn uitzonderingsgevallen. Porno is 'niet echt', een droomsituatie.

Het zijn alleen de vrouwen met veel ervaring die kunnen vergelijken.
En daarom is het zo'n duivels slimme zin: 'The Ladies Won't Believe The Size!'

Kort en goed: ik heb het gedaan - heb op die magische entree geklikt:

CLICK HERE TO ENLARGE YOUR PENIS

En ik kocht die pot met pillen, ik slikte driemaal daags gedurende twee weken en:
IK DENK DAT HET WERKT!!!!!!

De drie inches extra (1 inch = 2,54 centimeter) haal ik nog niet, maar na een voorzichtige schatting zijn er zeker al twee inches bijgekomen. (Ik durf alles te zeggen, maar hoe ik de vergroting precies meet, hou ik nog even voor me.)

Maar ja...
Waar zijn de ladies die de size niet zullen geloven?
Dat zetten ze er in de advertentie niet bij.

Is dit een onderwerp voor de Consumentenbond?
Kan ik mijn enlargement laten zien aan een onafhankelijk ladiespanel?

Verder alles goed,
jullie Driek

De online-liefde lijkt voor mij geknipt: gebaseerd op communicatie en niet op uiterlijk.

Mijn grote probleem is: hoe begin je zo'n moderne liefdesrelatie?

Me als een jong ventje voordoen in chatboxen, moet ik niet meer doen. Diverse niet zo prettige ervaringen (zachtjes uitgedrukt) hebben me geleerd, dat je vroeg of laat toch meer wilt dan 'lijfelijk gescheiden' werken aan je 'innige band'.

Steeds waren mijn uiterlijk en leeftijd de grote struikelblokken. Terwijl het tussen het meisje en mij enorm klikte via onze computerschermen.
Nooit wil ik meer meemaken dat zo'n vriendin (dacht ik) zichtbaar schrikt als ze me ziet, voor de vorm nog wel een kopje koffie met me drinkt, maar daarna maakt dat ze wegkomt.

Het zou voor mijn toekomstige internetrelatie (en die komt er! altijd blijven hopen!) het beste zijn, als men mij even in het echt heeft gezien. Zodat het meisje (jonge vrouw) weet wat voor vlees ze in de kuip heeft als ze met mij gaat mailen of MSN-en.

Ik denk er dus over me op weet-ik-wat-voor-cursus te laten inschrijven, zodat ik mensen ontmoet. Of bij het volwassenenonderwijs, vrijwilligerswerk, weet ik veel.
Dan geef ik op de kennismakingsbijeenkomst mijn e-mailadres aan de leukste vrouwelijke cursisten. Vervolgens zeg ik de cursus op ('sorry, is toch niks voor mij') en ga ik thuis wachten op de leuke mails.

Ha mensen!

Het nieuwe jaar is prima begonnen! Ik hèb 'm - de Gadget Aller Gadgets!

In het oude jaar had ik mezelf een cadeau gegeven, dat lang op zich liet wachten, wegens overbestelling. Het is een rib uit mijn lijf (het hele jaar geen vlees eten), maar nu sta ik ermee op en ga ermee naar bed.

Overigens: náást m'n bed staat de supergeile verpakking. Te mooi om weg te gooien!

De hoofdredacteur wil niet dat ik reclame maak, dus laat ik volstaan met te zeggen dat het een wit handzaam kastje is, met een te gekke kekke vormgeving, van handpalmgrootte en dat ik er al mijn CD's in heb opgeborgen.

De kenners weten het al. Ja, ik heb een mp3-speler en ik heb de mooiste en de grootste: van 40 GB!!!!!
Mijn totale collectie van 78 CD's zit erin en nog heb ik plenty ruimte voor als ooit de tijd komt dat ik zoveel poen in the pocket heb, dat ik mij elke CD die ik wil hebben kan veroorloven.

En die tijd is niet veraf. Want ik kreeg gisteravond een idee waar ik de rest van de nacht niet van kon slapen.

Kijk, zoveel is duidelijk: mp3 heeft de toekomst. Zoals ik tien jaar geleden nog m'n LP's heb weggeflikkerd, zo gaat het ook met de gewone audio-CD's: opgeruimd staat netjes. Die belachelijk wankele CD-torens, wat moet je ermee!

Nou weet ik uit ervaring wat een klerekarwei het is om al je CD's naar mp3 te rippen.
Dus daar komt'ie:

De BV MPDRIEKS!!

Je belt mij van: 'Ja, hallo Driek, ik wil graag 50, of 100, of 150 CD's in m'n mp3-speler'.
Ik kom bij je langs (op zo'n klein rood bakfietsje als waar je nu de postbestellers op ziet blitsen), ik neem jouw CD's mee en je mp3-speler en ik lever een week later de gevulde speler plus de CD's weer bij je af.
Tegen billijke prijzen: 50 euro de 50 CD's, 80 euro voor 100, of 130 euro voor 150 CD's.

O, o, jongens! Als dit een beetje gaat lopen, zie ik een kantoorhal voor me, waar op honderden computers duizenden CD's tegelijk worden geript!

Zo en nu gaan de oordoppen weer in en marcheer ik nog 's door een vergeten uithoek van mijn muziekuniversum. Mooi gezegd? Dacht het wel.

Hoi!
Jullie MPDriek

Ha mensen!

Hebben jullie de kerstdagen overleefd? Anders ik wel.
De eerste kerstdag bij mijn moeder gegeten. Kaasfondue, dat vindt mijn moeder nog altijd iets heel exotisch hebben, buitenlands eten, heel luxueus.

Omdat ze niet zuinig met de wijn was omgesprongen, heb ik me ongans geprikt en ben tot het einde doorgegaan, ook toen de koudgeworden kaas als beton in de schaal zat vastgekoekt.

Daarna hebben mijn moeder en ik een uurtje ouderwets op de bank naar de tv gekeken en zat de kerstviering er weer op. Gelukkig maar - kon ik meteen weer terug naar mijn flatje.
Want mensen, ik heb via internet een gadget laten komen... Beregaaf, zoals we vroeger zeiden. Vet cool, zeggen ze nu.

'Russian Roulette has to be the ultimate game of chance. Now you can experience the fear and anticipation in your own home with this 'shocking' new game. '

De vier deelnemers steken een vinger in de openingen, je zet 'm aan, er gaat een cirkeltje rode ledjes rondlopen, er klinkt het geluid van een ratelende roulette, de boel stopt en de vinger waarvoor het rode lampje brandt, krijgt een gevoelige stroomstoot!!

Mensen, mensen. Dit is zo spannend, binnen no time stroomt het zweet over je rug. En als je natte vingers krijgt, komt de stroomstoot nog ietsjes harder aan ook! Je krimpt niet ineen, maar het is toch een prikkeling die je niet over het hoofd kan zien.

In je eentje Shocking Roulette spelen is niet zo leuk en naar mijn moeder wou ik 'm niet meenemen, leek me niks voor haar.

Ik had 'm eigenlijk gekocht voor tweede kerstdag, voor op het etentje van mijn nichtje Jannie. Maar die belde af wegens griep. Jammer, want we zouden met z'n achten zijn en ik denk dat mijn roulette het succes van de avond was geworden.

Dus zat ik gisteren de hele dag met mijn twee wijsvingers in het apparaat. Ook leuk, want de kans dat je een stoot krijgt is nog altijd twee op vier.
Ik ben doorgegaan tot de batterijen op waren en mijn wijsvingers te hard gingen gloeien.
En omdat ik, behalve twee boterhammen, niks in huis had, ben ik vroeg tussen de lakens gegaan.

Nu hoop ik op een uitnodiging voor oudejaarsavond. Ik ben nog niet onder de pannen, dus als een van jullie wel een beetje spanning en sensatie kan gebruiken, kom ik wat graag langs.

In ieder geval: goed uiteinde, mooi begin.
Ik ga mijn wijsvingers in een kom koud water hangen, want na dit stukje tikken, doen ze behoorlijk zeer.

Groetjes
van jullie Driek

Ja, mensen! Hoi, hoi, hoi!
Eindelijk gevonden: de ideale virtuele drumset.

Je drumt via de cijfers op je toetsenbord (gaat sneller dan met de muis),
er zijn presets met basisritmen, waaraan je eigen spel toevoegt.

Laat het buiten maar waaien en regenen,
ik zet de speakers open en ga de hele dag loos!

The beat goes on,
groetjes van
Driek de Gadgetfreak

Geachte Buurtbewoners!

Langs deze weg hoop ik u opheldering te verschaffen over de onaangename gebeurtenissen van gisteravond.

Te 21 uur 17 is de gehele componistenwijk opgeschrikt door twee fikse ontploffingen, die te wijten waren aan 'voortijdig tot ontbranding gekomen vuurwerk', zoals de politie het omschreven heeft.

Omtrent de dader hoefde men niet in het duister te tasten: alle sporen wezen richting mijn persoontje.

Laat mij u het waarom uitleggen.
Ik heb het inderdaad gedaan. Maar... het was een test, voor u!! Om u namelijk een rustige oudejaarsnacht te kunnen bezorgen!

U weet dat Rijwielhandelaar Van Dijk het centrale punt is waar onze wijkgenoten hun vuurwerk kunnen bestellen.
Welnu, ik wilde weten of ik dit jaar weer allemaal losse dingetjes bij hem zou bestellen, of in één keer tien pakketten Professional Style. Zodat u met oud en nieuw niet 'vergast' wordt op honderden kleine knallen, maar dat het na tien wat fiksere ontploffingen meteen over is en de rust kan weerkeren.

En, wilde ik weten, wat is het verschil tussen Pak 2 en Pak 4?

Okay, de klappen kwamen harder aan dan ik dacht. Je schijnt de potten uit zo'n pak één voor één te moeten aansteken en niet het hele pak zelf.

Voor de ruiten die gesneuveld zijn, ben ik verzekerd. Komt allemaal goed!

Ook de heer Van Dijk treft geen blaam, ik heb de betreffende pakken toen hij even niet keek, uit zijn magazijn gehaald. Excuses!

Een lichtpuntje: ik heb gekozen voor Professional Style 4 en slechts vier pakken besteld. Dus met 48 klappen (1 voor 1) bent u bij de jaarwisseling van mij af.

Mensen, goeie feestdagen,
en een gelukkig uiteinde,
Driek de Gadgetfreak uit de Scarlattistraat

'Beste hoofdredacteur,

Een tijdje terug hebt u de Bieslogbezoekers via een webcam naar een tunneltje laten kijken.
Een tunneltje, ergens in Noorwegen, waar geen bal gebeurde.
De bezoekers zonden u pics waaruit bleek, dat er wel degelijk af en toe 's een auto voorbij kwam.

Nou heb ik ook iets voor u.
Ergens in Duitsland staat bij een hotel-restaurant, in een lege, zogenaamde biertuin, een webcam opgesteld, die uitzicht biedt op een kersttafereel: een verlichte kerstman, achter een slee met vier rendieren ervoor.

Die biertuin zal in de zomer wel vol staan met lange tafels waaraan de bezoekers hun grote pinten zitten te zuipen.
Maar nu is 't een kale bedoening. Geen levend wezen te zien.
Dus dit zult u wel goed vinden - kunt u mooie praat op loslaten in de trant van 'de schoonheid van het niets' en zo.

Maar weet u wat het meesterlijke van deze webcam is?
Naast het beeld (dat om de seconde kan worden ververst) zitten knoppen, waarmee je de verlichte kerstman, z'n slee en z'n rendieren in het donker kan zetten!
Echt waar! Het werkt!

Het is misschien stom om u dit webcamadres door te geven, want als we met z'n allen met de lichten gaan zitten spelen, wordt het een janboel. Dan weet je niet wie welk licht uitdoet. En moet ik wachten tot na enen in de nacht.

Via een webcam live naar 'zomaar een plek' op de wereld kijken, vind ik op zich al te gek. Maar dat je vanachter je computer die plek ook nog 's kan beïnvloeden, biedt duizelingwekkende mogelijkheden.

Nou, graag gedaan!
Met groeten,
Driek'

Hoi, beste mensen,

'OK Driek,' zei de hoofdredacteur, 'je mag nieuwe gadgets laten zien, maar alleen als de mensen er wat aan hébben. Niet van die frutsels, fratsels en friemels, geen gekke poppetjes, of zichzelf opblazende sleutelhangers, ja?'

Er gaat een enorm enthousiasmerende werking uit van de hoofdredacteur.

Niet dit, niet dat - wat wel dan?

Apparaten die ik dolgraag zou willen hebben, maar in de verste verte niet kan betalen.

O, niks mooiers dan met een nieuwe apparatendoos van de apparatenwinkel naar huis te fietsen.
Mag ook nooit worden ingepakt van mij. Met levensgevaar fiets ik ermee door het verkeer - doos met linkerarm omklemd, of doos op bagagedrager, in bedwang gehouden door rechterarm.

(Als je mensen met een doos over straat zien gaan, kijken jullie dan ook altijd wat voor apparaat erin zit?)

Thuis, met bonzend hart, schaar door het plakband, rits, rits, kartonnen flappen openvouwen (scheuren als het niet vlug genoeg gaat) en aaaahhhh!!! het nieuwe, glanzende apparaat uit de piepschuimen pijlers tillen.

Meteen van alle kanten besnuffelen, gebruiksaanwijzing spellen. De rotzooi lang laten liggen, overal bolletjes en kartonresten in de kamer. Maakt niet uit, het is nieuweapparatenfeest!

Voor de apparaten die ik op het net tegenkwam en hier presenteer, heb ik het geld niet, maar ze zijn nog niet (of nooit) in Nederland te krijgen.

Apparaat 1
Een DVD-recorder met Tivo-faciliteiten. dat wil zeggen hij kiest voor jou je favoriete tv-programma's, bergt ze op de harde schijf en brandt ze desgewenst op DVD.
Ben je gek op de Soprano's - ik noem maar wat - maakt'ie daar een mooie serie DVD's van.

Apparaat 2
Een nieuwe telefoon... Ja, ook! Het is een alles in 1-mobiel. Je kijkt er televisie mee, het is een radio, maar ook een handheldcompuutje.

'En geen sluikreclame,' had de hoofdredacteur nog gezegd, 'merken afspuiten op de plaatjes, ja?'
'Mag ik er dan een link bijzetten?', vroeg ik voorzichtig.
'Nou eh... dat moet ik eerst onderzoeken', aarzelde de hoofdredacteur.
'Ja, maar dit is vrije nieuwsgaring', probeerde ik. Maar de hoofdredacteur was al weggebeend.

Modern leidinggeven: je medewerkers laten zwemmen in vaag water.
(Geen idee wat vaag water is, maar ik vond het wel lekker litterair klinken.)

De Publieke Omroep is zo in opspraak, dat de hoofdredacteur ineens heel politiek correct is geworden. Maar ik ben onkreukbaar. Als de firma's zouden zeggen: Driek, bedankt voor de reclame, we komen je een paar nieuwe apparaten bezorgen, zou ik zeker weigeren. Absoluut!! Heel zeker!!!!!!!

Mensen, groetjes, hè'
Jullie Driek

Ha mensen,

Vanmiddag heb ik mijn jaarlijkse uitstapje naar de Dam gemaakt. Als kermisliefhebber mag ik 'm niet missen: de Amsterdamse kermis. Klein maar fijn en op zo'n nationale plek dat je kan zeggen: dit is DE kermis der Nederlandse kermissen.

En meteen toen ik de Dam opkwam zag ik 'm en rook ik de mogelijkheden.
Vlak tegen het Paleis aan was een Booster geplaatst!
Griezelig dicht er tegenaan. Je dacht soms: als een lang persoon vanuit een bakje een been uitsteekt, schopt'ie zo een koninklijk raam in.

Voor de niet-kermisliefhebber: een Booster is één superlange arm, met aan de uiteinden een zitbakje voor vier personen, de arm draait 360 graden in een bloedgang rond en de bakjes kunnen ook nog 's over de kop.

Over het algemeen ben ik op een kermis niet zo voor over de kop gaan. Vroeger kon ik er geen genoeg van krijgen - ging ook altijd ondersteboven aan hekjes op straat hangen - maar nu ik de 45 gepasseerd ben, bekomt ondersteboven me hoe langer hoe minder.

Maar als moblogwebjournalist ga je tot het uiterste.
Want mensen, de verse geur van een grote scoop begon evident mijn neus te prikkelen.

De koningin is voor een korte vakantie naar Italië vertrokken. Zeggen ze...
Maar heeft het nog zin verklaringen van de RVD te geloven? Nee, immers.

De Boost, gecombineerd met mijn cameramobiel, zou me wel eens een onthullende blik in het paleis kunnen opleveren!
Wat speelt zich in de zalen van de tweede en derde verdieping af - vertrekken waar nog nooit een camera is binnen geweest?

Mensen, uw reporter heeft zijn taak volbracht. Ik nam plaats in het Boosterbakje, werd 360 graden rondgeslingerd, deed desondanks mijn werk en moblogte erop los.
En toen kon ik niet verder.
Mijn maag draaide om en gaf zijn inhoud prijs.
Ik zag de vieze troep door de lucht vliegen. De spaghetti met tomatensaus van gisteren moet op het Nationaal Monument aan de overkant van de Dam terecht zijn gekomen. Gadver!

Doodziek wankelde ik terug naar het station.
Thuis bestudeerde ik de zeven foto's die ik met doodsverachting toch heb weten te maken.
En ik wist dat ik beethad.

Midden overdag brandt licht op de derde verdieping van het Koninklijk Paleis op de Dam!

De conclusie is duidelijk:
de koningin is niet naar Italië afgereisd, maar houdt zich in haar paleis verborgen.

Het is nu aan de RVD om dit schokkende en dramatische feit te ontkennen - wij van Bieslog weten beter.

Welbedankt. Graag gedaan.
Als ik niet zo misselijk was, ging ik zo weer de straat op voor de volgende scoop.

Doeg,
jullie Driek

Geachte Biesloglezers,

Teruggekeerd van een inspannend bezinningsweekend, heb ik met verbijstering en ongenoegen moeten constateren, dat een onbevoegde is overgegaan tot plaatsing van artikelen, die niet van tevoren aan de hoofdredacteur ter goedkeuring waren voorgelegd.

Genoemde onbevoegde, de heer D. van W. ('de Gadgetfreak') was op de hoogte van de veiligheidsprocedures, waarmee krant en redactielokaal zijn omgeven.

Door misbruik te maken van die kennis en het vertrouwen dat wij in hem stelden, zijn met name enkele medewerkers van de in Den Haag gevestigde Rijksdiensten, in opspraak geraakt.

Wij bieden alle getroffenen onze welgemeende excuses aan.

En morgen zal het redactielokaal van nieuwe sloten worden voorzien.

De hoofdredacteur

Goede zondag, beste Biesloggers!

Hier is Driek weer, de weekendverslaggever die dóórgaat, daar waar andere media op hun luie krenten zitten.

Ik had jullie nog een reportage uit Den Haag beloofd.

Na mijn special over de Ridderzaal, zie gisteren, kreeg ik de smaak te pakken en besloot ik nog een rondleiding te volgen.
Dit keer meldde ik me legaal aan bij het bezoekerscentrum, voor een bezoek aan de Vergaderzaal der Tweede Kamer.

Ik ging het hart van onze democratie inspecteren! Met mijn mobiel-met-camera in de aanslag. Gelukkig hoefde ik me nu niet sneaky te bewegen, want camera's mochten gewoon mee.

We waren met z'n dertigen, toen we onder leiding van een charmante gastvrouw, het gebouw betraden en de beroemde roltrappen bestegen.
Wat ken je die trappen overgoed, als je de politiek op tv een beetje volgt. Maar zelden zie je er een zo knappe vrouw als Indra op staan (meteen maar haar naam gevraagd).

Toen kwamen we in de grote zaal en Indra vroeg ons heel aardig of wij op de publieke tribune plaats wilden nemen.
Of wij vonden dat de afmetingen van de zaal overeenkwamen met de indruk die hij op tv op ons maakt, vroeg ze. Wat een hele leuke openingsvraag was.

Om heel eerlijk te zijn: ik lette al niet meer zo op de zaal en de afmetingen. Meer werd ik geboeid door onze gastvrouw, die gloedvol uitlegde wie waar zit en hoe de vergaderprocedures in elkaar steken.

Wat een goed verhaal hield Indra! Ze zouden haar eens dit verhaal op tv moeten laten doen, in Dan Haag Vandaag, ik denk dat veel burgers zeer geïnteresseerd zouden raken in politiek.

Heel expressief, met mooie gebaren en gezichtsuitdrukkingen, gaf Indra precies aan hoe de vork in de steel zat.
(Later, thuis, zag ik dat ik 53 foto's van haar heb genomen.)

Aan het eind van haar praatje, vroeg zij of er nog vragen waren en ik stak meteen mijn hand op. Wat ik precies gevraagd heb, weet ik niet meer. Wel, dat ik van Indra een glashelder antwoord kreeg, waar ik heel blij mee was.

Toen was het moment van afscheid helaas daar. In een klein onderonsje bedankte ik haar hartelijk en sprak ik de hoop uit haar nog eens te zien.
'U kunt u gerust nog eens opgeven voor een rondleiding, hoor', zei ze met haar leuke lach. Ik zei haar dat ik dat volgende week zeker ging doen.

En zo verliet ik 's lands vergaderzaal met een heel warm gevoel van binnen. Een sterk gevoel van betrokkenheid.
Wat kan politiek toch leuk zijn.

Omdat de hoofdredacteur dit weekend 'iets te doen had' - 'zeilen met leuke mensen', nou dan weet je het wel! - heeft hij mij verzocht een oogje in het zeil te houden.
'Driek, ben je in de buurt, kijk even of alles okay is in het redactielokaal kwa veiligheid, wil je? De sleutel ligt op de bekende plaats in de dakgoot.'

Vandaar dat ik hier nu zit in het nachtelijke, verlaten redactielokaal - zwaar in dubio.
Want ik heb groot nieuws, maar weet niet of de hoofdredacteur het goedvindt dat ik het plaats. Maar de scoop gaat voor het meisje, zeg ik altijd.

Jullie weten dat ik, Driek, gepokt en gemazeld als Gadgetfreak, mijn werkterrein aan het verleggen ben van gadgetviewer tot newsgetter. Met behulp van gadgets, dat wel.
Dus niet het laten zien van geile hebbedingetjes, maar de vraag stellen van Wat Doe Je Ermee?

Met mijn mobiel-met-camera in het centrum van de macht infiltreren en meedogenloos registreren. En daarmee ontmaskeren!!!! Dat is mijn goal. En ook target!!

Dus je begrijpt dat het zweet mij vanmiddag op de rug stond, toen het mij lukte, na een uurtje speuren op het Haagse Binnenhof, met een groepje toeristen de Ridderzaal binnen te glippen! Ik had mij niet aangemeld voor de rondleiding, had geen kaartje, maar ze hadden niks in de gaten.

Zo moblogte ik de troon, waar vanaf de koningin dinsdag de troonrede had voorgelezen en die er nu weer eenzaampjes bijstond. Zien jullie die B voorop het zeg maar houten baldakijn?

De gids vertelde, dat ook Wilhelmina erop had gezeten en er toen dus een W bovenop prijkte.

Het is nu dus een B, maar - en nu komt het - ze hebben de W bewaard, want als Willem Alexander koning wordt, gaat'ie Willem de Zoveelste heten. Dus dan gaat de W van Wilhelmina weer op de troon!!!!

Kijk, dat is spectaculair nieuws, waarmee niet gewacht kan worden. Moet nú gepubliceerd, voor de Telegraaf en Hart van Nederland ons voor zijn.

Ik heb ook nog achter de gordijnen gekeken en de deur gefotografeerd waardoor de koningin verdwijnt na het uitspreken van de troonrede. Achter die deur blijft zij enkele minuten.
Wat gebeurt daar?
Deze Geheime Deur is Het Geheim van het Binnenhof.
De deur is in de afgelopen tien eeuwen nooit eerder gefotografeerd!!

Mensen, ik heb nog meer, maar laat dit even bezinken.

Ik kan me zo verheugen op het gezicht van de hoofdredacteur, als'ie bij terugkomst merkt dat Bieslog niet het nieuws becommentarieert, maar het nieuws máákt!

Morgen meer!

Ik ga afsluiten,
trusten,
jullie Driek

Beste hoofdredacteur,

Toen ik de vorige keer op de redactie verscheen, hebt u gezegd van: Driek, voorlopig even geen nieuwe gadgets op Bieslog meer. Leuk hoor, wat jij allemaal laat zien, maar we weten het wel zo'n beetje.

Okay. Kan ik begrijpen. Dat iemand dat denkt, bedoel ik. Even goede vrienden.
Dus heb ik mij bij de eigen lurven gepakt en gezegd van: Driek, je moet verder. Het was je lust en je leven geworden - voor Bieslog leuke gadgets zoeken, maar het is nu eenmaal zo. Je balanceert op de rand, maar lazer niet in de put, man.

Hoe trek ik me uit mijn eigen haren uit het moeras? Door me eindelijk te trakteren op een mobiel met cameraatje.
Ik had er al één, maar het kon beter. En die ik nu heb is top. Je draait namelijk je cameraatje op het mobiel, zonder je mobiel te hoeven draaien.
Is zo niet te begrijpen? Ach, als de pics maar goed zijn. En dat zijn ze!

Nu had ik zo gedacht. Leuke gadgets laten zien, hebben we gehad. Goed. Vraag is nu: wat dóe je ermee. Content!!
Dus ben ik vandaag naar Den Haag gegaan, het Binnenhof opgewandeld met m'n mobiel in de aanslag.

Als ik nou 's de Haagse correspondent voor Bieslog word, meneer de hoofdredacteur?
Is dat wat?
Met zo'n mobiel cameraatje leg je de politiek bloot als nooit eerder is gedaan. Wie loopt daar met wie? Telefonerend slenter ik achteloos langs en klik... hebbes!

Dit is mijn eerste bijdrage voor Bieslog en het is meteen raak!

Wat was dat voor oploopje, vanmiddag, voor de Ridderzaal? Een marechaussee (?) in gala-uniform te paard, was rondjes aan het draaien en poseerde voor een fotograaf. Was dus aan het oefenen. Maar waarvoor?

Een paar uur en een paar pilsjes later begreep ik het.
Als dit nou 's de heraut is, die een aanstaande blijde gebeurtenis moet aankondigen?
Net zo als ze voor Prinsjesdag met de gouden koets gaan oefenen op het strand, met rook en vuurwerk, zo waren ze op het Binnenhof DE geboorte-aankondiging aan het oefenen....!

Ja? Hebt u hem?

Meneer de hoofdredacteur, ik ben bang dat u een scoop in huis hebt, die nog lang zal nadreunen in de vaderlandse journalistiek.

Graag gedaan.
En ik ga nou pitten, ben behoorlijk moe nu de eerste slag geslagen is. Morgen weer de straat op en ik bel u de nieuwe knallers meteen door.

Dit was Driek, de voormalige Gadgetfreak,
voor Bieslog op het Binnenhof, Den Haag

Er wordt geklopt op de deur van het redactielokaal.
En daar hebben we Driek weer.

- Sorry, Driek, er wordt hard gewerkt op de redactie, we hebben even geen tijd.

'Ja, okay, maar wat ik nu heb, móet je even zien. Mijn nieuwe mobieltje...!'

- Maar je hebt om de week een ander mobieltje, Driek. We houden het niet meer bij

'Maar de lezers zullen 'm ook fantastisch vinden...'

- Driek, we hebben gisteren je nieuwe soldaatjes laten zien, hartstikke leuk als je af en toe langskomt, maar het wordt nu toch echt teveel..

'Moet je kijken. Goudkleurig is'ie. Dat alleen al is te gek. Maar kijk, nou klap ik aan de onderkant een paar pootjes, zeg maar, uit en nou lijkt 't wel een beest, zie je dat? Een heel maffe kever!'

- Ja, Driek. Goed, hoor, maar we gaan nu verder. We hebben een belangrijke bespreking en..

'Is nog niet alles. Kijk, nou draai ik aan de bovenkant een hoofdje naar buiten... ja? En dan klap ik de poten verder uit en dan wordt het een mobiele spaceman! Is het niet helemaal te gek??'

- Meer dan te gek, Driek. Hartelijk bedankt voor de informatie. Is 'ie duur? 400 euro? Plus peperduur abonnement

'Nee joh, hij is maar 21 euro in de speelgoedwinkel.'

- Speelgoed...? O, je kunt er helemaal niet mee bellen

'Nee, dat niet, maar van mij hoeft dat niet. Daarvoor heb ik m'n i-mode altijd bij me. Nee, 't is gewoon een geinig ding.'

- Dag Driek! En nou voorlopig even geen Driek, okay?

Ha allemaal,

Daar ben ik een paar uur mee zoet geweest:
met het doornemen van Speelboek 2003, de nieuwe dikke gids van de grootste keten speelgoedwinkels, die in alle Nederlandse brievenbussen is gepropt.

Niet dat wij, Betere Gadgetfreaks, daarin iets van onze gading vinden, maar je wilt controleren met wat voor gadgets ze de kleinste kids laten kennismaken.

Nou, dat valt niet mee.
Het gemeenste plastic in de schrilste kleuren is nog niet lelijk genoeg.
Zo'n folder kun je ook het Groot Stalenboek van de Totale Wansmaak noemen.

Het zou een vak op de scholen moeten worden: gadgetkennis.
Zet de leerstoel van professor Driek maar klaar.

Eén verheugend feit: met soldaatjes spelen kan weer!
Ik heb me meteen een doos aangeschaft - een mooie terreinwagen met mitrailleur bovenop, een motor voor in de woestijn en een soldaat met een automatisch wapen groter dan hemzelf.

In geen tien jaar had ik met de soldaten gespeeld.
M'n hele collectie staat namelijk opgeborgen in de gangkasten, omdat er teveel relaties - ja zelfs verlovingen - op zijn afgesprongen. De meeste meisjes - nou ja 'meeste', tenminste drie - namen de benen als ik onthulde nog met soldaatjes te spelen.

Ja, ik ben de jongensgadget bij uitstek nou eenmaal trouw gebleven. Ik kan zo een Duits bataljon tegen een Amerikaanse tankdivisie op tafel zetten. Houden vrouwen niet van.

Maar ik vond dat het nu weer kan. De hele range heet namelijk 'Freedom Force - Heroes to Protect and Defend!'. Een andere serie is 'The Peacekeepers'. Ze geven er een moderne touch aan. Je speelt nu niet meer met 'dood en verderfzaaiers', maar met vredestichters en rustbewaarders.
Jullie begrijpen het verschil toch?

Nou, mijn moeder niet. Toen ze mijn kamer binnenliep en me op de grond zag zitten met mijn nieuwe aanwinsten riep ze: 'Begin je weer met die enge troep, Driek!'. En ze beende weg, gooide de deur achter zich dicht en ik dacht dat ze huilde.

Ja, hoor 's, loop dan niet zomaar m'n kamer binnen!
Het is toch te gek dat een moeder haar 47-jarige zoon nog zo controleert! Daar zijn we toch echt te oud voor geworden!

Ik speel door,
jullie Driek

Hi, flashmobbers van het eerste uur!

Het was te voorzien. Zoiets subtiels als de Flash Mob - uniek internetevent - moest weer zo nodig verpest worden.
De pers heeft zich er massaal op gestort, op tv zaten een paar gastjes het helemaal uit te leggen, waardoor nou precies het wezen van de Flash Mob - het spontane, het geheimzinnige, het artistieke, de gedeelde zinloosheid - meteen de nek is omgedraaid.

Je ziet het vandaag op de foto's in de kranten: er ontstaat een joelende menigte, volkomen strijdig met nou juist het gedisciplineerde, de raadselachtig geleide orde in de chaos van de echte Flash Mob.

En de mobspot die werd uitgekozen: een AH-filiaal in het centrum van Amsterdam! Ja, dat kan de grootste oetlul verzinnen. Het onbegrip knalt er vanaf. Die spot moet nou juist NIET voor de hand liggen.

Uit boosheid en uit protest heb ik vanmorgen een Flash Mob georganiseerd, die voor mijn part ook wel The Last Flash Mob Ever kan worden genoemd.

Vanwege de snelheid heb ik het heel eenvoudig gehouden - niks inschrijven en zo - nee, ik heb gewoon wat kennissen gemaild met deze boodschap:

Last Flash Mob Message From Driek:
kom naar het pleintje bij het Nieuwe Winkelcentrum en handel als 'doorsnee, onopvallende voorbijganger', van 12.30 tot 12.34 uur!

Om 12. 27 uur sta ik op het nog lege pleintje met de camera opgesteld.
En verdomd! Klokke 12.30 uur steekt de eerste flashmobber - een snelle jongen - het pleintje over. (foto 1)

12.31 uur is dat niet... ach jee, mijn tante Aaltje betreedt voetje voor voetje de mobspot (foto 2). Ik had namelijk, om een diverse leeftijdopbouw te garanderen (niet alleen jongeren!), mijn oom Jelt gemaild, die heel actief is op het seniorennet.
Mijn tante speelt fantastisch mee. Een subtiele knipoog in mijn richting is het enige dat haar verraadt.

12. 33 uur (foto 3). De Flash Mob op z'n hoogtepunt. Een prachtige groep doorsnee voorbijgangers is aangetreden en speelt het spel schitterend mee.

12.35 uur, het pleintje ligt er weer even verlaten bij als vóór de flash mob (foto 4).
Een gewoon pleintje? Vier minuten lang is deze plek geladen geweest - het middelpunt van een voor onmogelijk gehouden actie: een virtuele gebeurtenis vindt in de werkelijkheid plaats.

Ik zal het pleintje nooit meer kunnen oversteken, zonder te denken aan de historische happening van vandaag.

En hiermee verklaar ik het verschijnsel Flash Mob voor voorbij, over en uit.

Altijd op zoek naar iets nieuws,
jullie Driek

Hi lui,

Is het een beetje uit te houden bij jullie?
Nou, bij mij niet. Ik zit achter m'n pc met mijn voeten in een teiltje water en dat is wel lekker. Maar het zweet staat op m'n rug.

Overdags gaat het beter, want al om negen uur 's ochtends lig ik in het Sportfondsenbad.
Na een half uur baantjes trekken heb ik het meestal wel gehad, maar nu in deze snikhitte blijf ik graag nog wat plakken. Maar wat doe je in je eentje in het zwembad?

Laat dat aan Driek over, ja?
Heb ik me uit de VS laten opsturen: de X-peak, die me slechts 25 dollartjes heeft gekost.

Ik begin 'm op te pompen in een der zwembadhokjes, tot'ie eruit puilt en dan draag ik 'm naar het bassin en laat 'm te water voor de verbijsterde ogen van de dienstdoende badmeesters.

Het meesterlijke is, dat we hier een zeldzame combinatie aantreffen van klimmuur en glijbaan!
Binnen een mum van tijd wordt mijn X-peak beklommen en begleden door tientallen zwemmertjes. Het zwembaddak gaat er compleet af van het enthousiast gejoel!
'Hee, Driek, mag ik nog een keer?'
'Hartstikke gaaf, Driek!'
En ik vind het hartstikke leuk dat jonge spul lekker bezig te houden. Een soort van vrijwilligerswerk. Dacht ik.

Maar wat zeggen de badmeesters, c.q. de directeur van het zwembad?
'Hier weten wij niets van, Driek!'
'Dit is niet toegestaan, Driek.'
'Dat ding voldoet niet aan de veiligheidsvoorschriften, Driek.'

Nou ja, ik heb het een uurtje kunnen rekken, maar toen moest ik de X-peak leeg laten lopen en de aftocht blazen. Onder teleurstellend gehuil van mijn jeugdige bewonderaars.
'Kom je morgen terug, Driek? Neem dat ding weer mee, ja?'

Nou, dat weet ik nog niet zo net. Ik wil geen gezeik met politie in het zwembad en zo.
Maar ik ga morgen wel naar het openluchtbad in L. - daar weten ze nog niet van de X-peak en kan ik misschien wat langer blijven.

Nou, mensen,
hou vooral het hoofd cool!

Jullie Driek

Tot niets in staat dan het allerdomste.
Plop, plap, plup.
Het domste van het stomste wordt doorgegeven op honderden sites.
En de makers komen er rond voor uit: het ging ons erom iets enorm stoms te maken.

Het stukknijpen van de kussentjes uit een stuk bubbelplastic - iedereen die wel 's is verhuisd (ikzelf elf keer) heeft z'n omgeving ermee kapot verveeld.
En dat je het nu virtueel kan doen, maakt het alleen nog maar stommer.

Dus kom jij er ook maar rond voor uit. Zit jij morgen nog als een der weinigen op een halfleeg kantoor, zet dan, indien aanwezig, je speakertjes open en plop er even lustig op los.
Maar kijk uit dat je geen zware plakbandhouder of nietmachine naar je hoofd geslingerd krijgt.

Want het is hemeltergend dom.
Maar in deze hitte is dit het enige waar ik nog toe in staat ben.
Ik laat met mijn muis de bubbels klappen. Gottegottegot.

De klimaatverandering, die nu definitief is ingezet, zal niet alleen leiden tot overstromingen en voedselschaarste - de verdomming van de mensheid is een van de ergste gevolgen.

Sterkte!
Jullie Driek, The King of Bubbelplastic

PS Wel leuk: vergeet niet die Manic Mode een keer aan te zetten.

Ha mensen,

Het enige nadeel van ouder worden, vind ik, is dat mijn moeder ook steeds ouder wordt.
Nu ik de vijftig nader, komt haar tachtigste dichterbij.

Mijn machine werkt nog op volle toeren, die van haar vertoont de eerste gebreken.
Kleintjes nog, hoor.
Zo zag ik 'r al een tijdje met één hand achter het oor naar de televisie zitten kijken.
En veel vaker dat ze zei: 'Wat zeg je?' als ik op gewone sterkte vroeg: 'Zit er al suiker in m'n koffie?'

Naar de gehoorspecialist gaan? (Duurdoeners noemen zich audicien!)
Dan ken je m'n moeder niet.
'Ik ga liever meteen dood dan met zo'n plastic apparaat in m'n oor lopen.'

Nou, dat was een pracht denkonderwerp voor ondergetekende.
Na een week was ik eruit.
Ik kocht bij de feestwinkel een paar Mickey Mouse-oren, verlengde de beugel waarmee je ze op het hoofd zet en liet mijn moeder met die oren op voor de tv plaatsnemen.

Het resultaat was verbluffend. De fun-oren werkten als reflectieschermpjes, waardoor er ettelijke decibellen extra geluid in mijn moeders oren werden gebounced.

Mijn gevoel voor humor heb ik van m'n moeder. Want dat vond ze nou wèl leuk: met haar Mickey Mouse-oren op naar een concert.
Want het was een geweldige uitvinding, zei ze opgetogen als ze weer thuiskwam.
Ze ging nu ook weer naar toneel. Want door dat moderne acteren, waarbij de spelers met hun rug naar het publiek staan te mompelen, verstond ze in het theater geen woord.

En wat kom ik vandaag tegen, al surfend op het onvolprezen internet?
De Oorbril! Earglasses is een Amerikaans patent dat nog geen tien dollar kost en er hartstikke flashy uitziet.

Krijg je dan geen knal voor je kop, als je dat ziet, Driek? Dat ze je vóór zijn, met je uitvinding?
Helemaal niet.
Lang leve internet! Stel dat ik een moeilijke, geldverslindende productiegang was begonnen - octrooi aanvragen, bedrijf zoeken, advocaten, noem maar op - en pas dan zou ik een Amerikaans proces aan m'n broek krijgen...

Nee, ik vind het leuk te weten dat mijn moeder met haar simpele Micky Mouse-gehoortoestel net zo goed af is, als iemand met een tienduizend euro kostende mini-computer in zijn oor!

Hoi!
Jullie Driek

Ha mensen!

Eigenlijk had ik er geen puf voor, maar ik heb me toch behoorlijk kwaad gemaakt.
Hebben jullie vandaag gelezen over de klimaatverandering in Nederland?

Het wordt warmer, dus komt er meer neerslag en dus zal de zeespiegel fiks stijgen.

Okay, maar mijn boosheid werd gewekt door het slot van het bericht:

In de 20ste eeuw zijn er 15 Elfstedentochten gereden, maar dat hadden er, achteraf gezien, 38 kunnen zijn!

Bedankt, heren ijsmeesters in Friesland!
Door jullie angsthazerij hebben jullie mij en vele andere schaatsers op z'n minst tien Tochten der Tochten door de neus geboord.

Nooit heb ik een Elfstedentocht (uit)gereden. De keren dat het zou kunnen, kwam er iets tussen.
In 1985 werden mijn schaatsen in de trein naar Leeuwarden gestolen.
In 1986 had ik griep.
In 1997 kwam ik voor Sneek al ten val en moest met een hersenschudding opgeven.

Schandalig dat ik geen herkansing heb gekregen, alleen omdat een paar Friese ijsbobo's hun dikke nekken niet durfden uitsteken.

Maar goed - het bericht eindigt hoopvol: deze eeuw zullen er 10 tot 26 kansen zijn.
En als optimist ga ik voor de 26.

Het was vandaag echt te warm, maar ik kreeg enorme trek in een lekker potje trainen. Op de rollerskates uiteraard. Ik behoor tot de senior-skaters, maar, al zeg ik het zelf, ik skate menig jong dingetje compleet van de sokjes!

Nou heb ik vanmiddag via internet een gadget gevonden, waarvan ik er meteen 5000 heb besteld (paar).

Losse schaatsbladen! Zijn ze goed? Dacht het wel!

Want dat was altijd het heikele punt als de vorst intrad: je moest verschrikkelijk wennen aan die stugge winterschaatsen, na al het soepele werk op je (in- en outdoor)skates.

Nu hou je ook op de Elfstedentocht(en!) gewoon je oude vertrouwde skateschoenen aan.

5000 paar, loop je geen al te groot financieel risico, Driek?
Welnee, ik krijg een eeuw en 26 Elfstedentochten de tijd ze kwijt te raken!

Keep cool!
Jullie Driek,
The Real Icemaster

Ha mensen!

Hebben jullie The Matrix Reloaded al gezien?

Ik niet. Want er stonden rijen voor de bioscoop en ik kan niet zo goed tegen in de rij staan.

Daarom ga ik ook altijd voor negenen 's ochtends naar de bakker. Later is de winkel mudjevol en als ik tussen de wachtenden sta, word ik balorig (dat is het woord). Krijg ik zin om dingen te gaan roepen en dat moet je niet doen.

Een nummertje trekken op het postkantoor, ook zoiets. In de wachttijd loop ik me op te vreten. Bij elke belklingel vergelijk ik het bordnummer boven de balie met het nummerbonnetje in mijn hand. Na een kwartier sta ik opgefokt weer buiten.

Wat The Matrix betreft. Deel 1 vond ik fantastisch en ze zeggen dat de effecten van deel 2 nog ongelooflijker zijn. Nou ja, de DVD zal wel gauw uitkomen - kan ik 'm lekker thuis zien.

Waar ik jullie nu al mee gek kan maken, zijn exclusieve foto's van de Matrix Phone. Een mobiel om je vingers bij af te likken.

Wat je er allemaal mee kunt doen, weet ik niet - moet ik waarschijnlijk eerst de film voor zien.
En in niet één telefoonzaak wisten ze me te vertellen wanneer'ie uitkomt.
(Had je de gezichten van de verkopers moeten zien, toen ik ze een printje van de Matrix Phone liet zien: ogen op schotels.)

Als ik er een te pakken heb gekregen, ga ik het helemaal maken door met de Matrix Phone langs de rijen wachtenden voor de bioscoop te lopen.
Nee, beter: als de film is afgelopen, het publiek stroomt naar buiten, dan achteloos voorbij komen.
'Kijk daar: die man heeft zo'n mobiel uit de film!'

Reloaded in excitement,
jullie Driek

Hallo mensen,

Even tussendoor.
Ik kom zojuist op internet een product tegen, waar ik een ontzettende domper van krijg. Zó'n goed idee is het namelijk.

Kennen jullie dat? Dat je een dingetje tegenkomt waaraan een zo simpel idee ten grondslag ligt, dat je denkt: WAAROM HEB ÌK DAT IDEE NIET GEKREGEN?

Ik vermoed dat het de drijvende kracht is achter elke oprechte gadgetverzamelaar. Eens, zo hoopt hij of zij, eens krijg ik ook zo'n simpel ideetje. Een ideetje voor een dingetje waaraan ik verder mijn gehele leven wijd en (dat ook) waar ik schatrijk van zal worden.

Leukoplast in diverse huidskleuren!

Kijk, als je bij het natscheren een jaap in je kin hebt getrokken, is het vervelend een paar dagen voor lul te lopen met een plak leuko- (of hansa-)plast op je gezicht. Ik blijf dan altijd maar liever een paar dagen binnen.

Maar als je een donkere huid hebt...
Gedurende eeuwen zijn er miljoenen kilometers leukoplast op de mensheid geplakt. Maar waarom die wondstoppers altijd zo vies roze moesten zijn, is een raadsel!

En daarom heb ik nu last van een fikse domper.
Want het idee van de leukoplast in diverse kleuren is zo formidabel goed en zo simpel, dat ik bijna in staat ben een fikse dot haar uit mijn hoofd te trekken. (Maar ik heb toevallig geen leukoplast in huis om op mijn schedel te plakken.)

Mensen, ik ga een kratje halen.

Tot gauw,
jullie Driek de Gadgetfreak

Beste vrienden,

Ik weet niet of jullie het weten, maar de yoyo is helemaal terug van weggeweest!
Kijk maar 's in de speelgoedwinkels: yoyo's te kust en te keur.

Ach, mijn hart gaat open bij het zien van die moderne, lichte yoyootjes.

Misschien is de yoyo wel mijn eerste gadget geweest. Toen ik een jaar of tien was, had ik een mooie houten. En ik kwam goed weg met de yoyo, al zeg ik zelf.
Een Achterwaartse Spin, een Dubbele Flop - ik draaide mijn handen er zo voor om (yoyo-grapje).

Maar ja, hoe gaat het... Op je vijftiende is yoyo-en een kinderachtig spelletje geworden. Je schaamt je voor je yoyo en andere gadgets vragen je aandacht.

Soms denk ik wel eens: was maar bij je yo yo gebleven, Driek. Want in de VS is yoyo-en een zeer serieuze kunst. Je hebt professionele yoyo-ers die voor uitverkochte zalen schitterende yoyo-shows geven. Er worden yoyo-contests gehouden waar vette prijzen zijn te verdienen.

Hoe populair de yo yo weer is, zie je als je yo yo intikt bij Google. Je krijgt een paar miljoen yoyo-adressen (waar je Yo Yo Ma vanaf moet trekken, want dat schijnt een beroemde cellist te zijn - met zo'n naam zou ik yoyo-professional worden, maar goed, moet hij weten).

Nee, ik heb mij kwa gadgets teveel versnipperd. Als ik de yoyo trouw was gebleven, zou ik er nu uitzien zoals op de bovenste foto: Yo Yo Man, een beroemde professional, die schatrijk is geworden, middels de yoyo.

En ik zou eindigen als op de onderste foto. Een oude yoyo-er in hart en nieren, tevreden en trots naast zijn vermaarde yoyoverzameling.

Misschien is het niet te laat...
Ik heb een Alien Yo Yo gekocht en ben aan het oefenen geslagen.
Wie weet. Als de rage in Nederland een beetje aanslaat, kan ik nog best yoyo-kampioen van Zuid-Holland worden, of hoger.

Als je de yoyofilmpjes hieronder bekijkt, zie je een paar stokoude yoyoknakkers aan het werk.
Hoop doet leven.

Prettige Paas!

Jullie Driek

Ha lui,

O, o, was dat schrikken!
Zo toen ik die overste Jan Blom op tv zag staan naast generaal Tommy, wist ik:
we zijn de klos. Nederland doet mee.
Maak je borst maar nat. Werk aan de winkel.

Maar ook: daar ga je Driek, met je speeltjes, je hebbedingetjes, je linkjes en je games.
Eén aanslag op Petten en zeg maar dag met je handje.
(Ik wil jullie niet bang maken, maar wist je dat de gehele bevolking van Ierland iodinetabletten verstrekt heeft gekregen voor na een kerncentraleboem?)

Anti-biochemisch beschermingspak en masker had ik al in de kast hangen, no problem.
Maar nou had ik al dagen naar de oorlogsverslaggeving zitten kijken en speciaal gelet op beelden van commandoposten.
Zagen jullie die notebooks? Compacte, oerdegelijke, slagvaste military-look-pc'tjes.

Eerste ingeving: wil ik hebben!

Moest ik wachten tot ze in de winkels lagen met kreten als '...hebben hun dienst bewezen in de Irakoorlog?'

Ik zoeken. Gevonden!
Het is The GoBook Max, zo via het net te bestellen.

Je kunt 'm van driehoog laten vallen - niks aan de knikker.
Er kan een tank overheen rollen - go on with the job!
Krijg je een raket op je test? Jij wordt weggedragen, maar GoBook Max wordt teruggestuurd naar het front.

Vanavond ga ik naar het verjaarsfeestje van Huib - in m'n complete outfit.
Ik wil nou ook wel eens een hype lanceren!

Be Prepared,
jullie Driek

Hi mensen,

Hebben jullie ooit gelezen: Jules Verne's 20.000 Mijlen Onder Zee?

Schudden jullie van nee met de hoofdjes en moet Driek zich weer de Oude Oom voelen, die zo leuk over vroeger kan vertellen?

Jules Verne... Ik heb ervan gesmuld. En vooral van de twee delen over duikboot de Nautilus, met die vreemde, indrukwekkende en tragische kapitein Nemo.

De duikboot moest nog uitgevonden worden. Jules Verne beschreef een onderzeeër met een grote salon, waarin een indrukwekkend kerkorgel stond opgesteld. In droevige buien speelde kapitein Nemo er woeste melodieën op.

Het angstwekkende plaatje met de reuzeninktvis voor de grote patrijspoort ben ik nooit vergeten.

Aan de Nautilus moest ik denken toen in alle publiciteit rond de Hiswa, die momenteel in de Rai wordt gehouden, een klein privé-duikbootje opdook, dat er te koop staat.

In niets lijkt'ie op de Nautilus, je kunt er je kont niet in keren, maar de watersportwereld staat op z'n kop. 'Te gek! Een eigen duikboot!'

Terwijl de duikboot elders al heel gewoon speelgoed is geworden.
Wij zijn in Nederland toch zo goed in het bouwen van luxe jachten? Dan hebben we de duikboot gemist.

Je kunt in Amerika duikboten kopen... man, als ik wist dat ik nog tijdens mijn leven de aankoopprijs zou halen, begon ik er nu voor te sparen. En liet ik mijn baard staan.

En als ik hem had, zou ik op een dag even buiten de haven van IJmuiden onder water gaan, om nooit meer gesignaleerd te worden.

Oom Driek is een romanticus, mensen.

Hoi,
jullie Driek

Hi mensen,

Hij is met z'n 47 jaar niet stok, jullie eigen gadgetwatcher, maar hij weet nog goed hoe hij vroeger zijn eigen gadgets moest maken!
Gadgetwinkels? Kopen via Internet? Nooit van gehoord!

Mijn eerste Disneyfiguren heb ik zelf moeten figuurzagen. Donald en Katrien Duck, Goofy, Sneeuwwitje en alle kabouters - ik heb ze met bloed, zweet en tranen uit het triplex laten verrijzen. (Zette mijn vader er een aanmaakhoutje tegenaan, zodat ze konden staan.)

Op een kwade dag heeft mijn moeder die hele collectie weggemieterd!
Moeders zijn nu eenmaal gadgetvijandig. Ik hoor vaak de meest dramatische verhalen van collega-verzamelaars: hoe in decennia opgebouwde verzamelingen door hun moeders bij het grofvuil zijn beland.

'Stofnesten!', zo worden onze schatten door de moeders genoemd.
'Wat moet een volwassen kerel, met die ouwe poppetjes!' (mijn moeder, 1000x)

Tot op de dag van vandaag dien ik mijn gadgets tegen mijn moeder te beschermen. Al ruim veertig jaar zit op mijn kamerdeur het bordje Verboden Toegang gespijkerd - daar zijn ettelijke doodshoofden aan toegevoegd - het helpt allemaal niks. Dolgraag zou zij er de bezem doorhalen en gewapend met twee rollen vuilniszakken, 'die zwijnenstal' eens grondig uitmesten.

Eén keer, in 1991, is het haar gelukt en verdween mijn eerste Star Wars Collectie (waaronder 21 Darth Vaders!). Ik héb ze allemaal weer, maar de Nieuwen kunnen nooit de dierbare, uitgewoonde Ouden echt vervangen.

Mensen, wat er tegenwoordig allemaal verschijnt! Er is niet tegenop te verzamelen. Nu ook Japan via het net afstruinbaar is, is het hek van de dam.

Kunst is het geworden - de figuren staan niet meer in relatie tot een film of comic. En ze kosten navenant veel. Ik ga niet vertellen (en zeker mijn moeder niet) wat mijn laatste aanwinsten (zie hiernaast) hebben gekost.
Maar het is beter, heb ik bedacht, als ik me een paar glazen vitrinekasten aanschaf zodat mijn arty figures beter beschermd worden.

Kasten, met fikse sloten erop. En extra dik, kogelvrij glas.
Ze is 86, mijn moeder, maar nog tot alles in staat.

Hoi weer,
jullie Driek

Lieve mensen,

Driek gaat op de sekstoer! Maar niet uit de kleren. Ra ra...

Ik vond een gadget waarvan ik dacht: ik geef het door en men ziet maar wat men er mee doet. Helaas kan ik het niet zelf uitproberen daar ik de laatste jaren als single door het leven ga. Geeft niet, je leert er mee leven. Ik wilde dat het anders was, maar ik ben gewoon de ware (nog) niet tegengekomen.

Ik heb wel 's een eetdate bij mij thuis, maar na afloop is het meestal van: 'Nou, bedankt Driek voor het heerlijke eten en tot gauw, hè.' Waarna ik nooit meer iets hoor.

Misschien ligt het aan het eten, want alles wat ik maak komt uit de boeken van The Naked Chef. En in zijn tv-uitzendingen zag je altijd vrolijke mensen binnenkomen, maar ook weer weggaan. Nooit dat er eens zo'n leuke jonge vrouw na het toetje bij hem bleef om de afwas te doen.

Dus kwa lichamelijk contact wordt het bij mij zelden meer dan handjegeven, hooguit wangzoenen links, rechts, links.
In geen jaren is het bijvoorbeeld van wederzijds tongcontact gekomen.

En dat is tegenwoordig zeer belangrijk. Als ik wel 's op de late avond naar V8 kijk - jeetje, dan zie je hoe ze bij elkaar de tongen naar binnen proppen. Smakelijk eten, denk ik dan.

Met mijn aanrader is veel meer uit de tong te halen.
In de TongueJoy Romance Edition zit een apparaatje, dat je met drie ringen op je tong moet bevestigen. Dan plug je een kastje in met batterijen, je stelt een snelheid in en de TongueJoy gáát me een potje vibreren! Wat heel erg lekker schijnt te zijn.

En dan moet je zelf maar uitvissen waar je jouw triltong allemaal tegenaan houdt. Dat gaat mij niet aan.

Succes ermee en veel tongfun!

Jullie Driek

Ze noemen zich vrolijk, aantrekkelijk, charmant en sportief. En ze zoeken prettige, erudiete mannen voor concert- en museumbezoek plus een serieuze relatie.

En dan denk ik, als ik al die zaterdagse contactadvertenties heb doorgenomen: er is er niet één bij, die het met mij langer dan een week zou uithouden.
Weet ik gewoon.
Na verloop van tijd knappen ze af.
Omdat ik zoveel verzamelingen bijhou namelijk, variërend van robotjes, jaren zeventig rekenmachientjes en Donald Ducken uit de jaren vijftig, denken ze al gauw dat ze op de tweede plaats komen.

Ja, ik kan toch de hele boel niet laten versloffen! Sommige collecties zijn al dertig jaar groeiende - de chocoladereepwikkelverzameling bijvoorbeeld.

Deze is wel erg aantrekkelijk:
'Zijn er nog betrouwbare, intelligente, vriendelijke mannen, die werkelijk serieus op zoek zijn naar een echt lieve vrouw (begin 42), zelfstandig, finan. onafh., die goed kan luisteren en van kinderen houdt, kinderwens. Br.o.nr.220enzovoorts.'

Heeft niet veel kapsones, wel kinderwens. En die heb ik ook. Als er zou staan: 'heb gr. kind.', was het helemaal goed geweest. Ik weet zeker dat grote kinderen mijn gadgetverzamelingen ontzettend leuk zouden vinden. En dan heb je de moeder ook, zeg maar!

Kl. kind. zijn ook geen bezwaar. Ik ben een onvermoeibaar paard namelijk. Paardjerijden is een van de leukste spelletjes die ik ken. Kan ik uren volhouden.
Morgen gaat deze oom eten bij een neef in Hillegom en die heeft drie kleine koters. Nou, dan is paard Ome Driek onder de pannen.

Als verrassing heb ik het rugzadeltje bij me, dat ik uit de States heb laten komen. Bevestig je met een riem om de buik, dus glijden ze niet van je rug. En dat er kniebeschermers voor het paard zijn uitgevonden, is gewoon geniaal!

Zal ik schrijven op die advertentie? Maar wat bedoelt ze precies met 'finan.onafh.'?
Is zìj dat, of moet ìk het zijn. Nou, dat ben ik niet. Houdt het gauw op.

Fijn weekend, mensen,
jullie Driek

Beste mensen,

Kan nog!! Beste wensen!

Alles wijst erop dat 2003 MIJN jaar gaat worden.

We vergeten oudejaarsavond, toen niet één van mijn, in België gekochte, super drietrapsraketten het hemelruim wou kiezen. Wat een afgang!

Na mijn opschepperij in het café, was het halve dorp uitgelopen en voor ons huis samengedromd.

Alle pijlen 'liepen met een sisser af'.
Gelukkig was mijn moeder om halfelf al naar bed gegaan, zodat ze zoon's echec niet heeft meegemaakt.

(En ik vond het al zo raar: een varkensboer in de buurt van Leuven, die wondervuurwerk verkocht, maar ook pornovideobanden en eikenhouten linnenkasten...)
Nooit meer doen dus.

Maar ik ben weer geladen met nieuwjaarsenergie.
Het ziet er namelijk dik naar uit dat ik de alleenverhuurder word, van een schitterende uitvinding: de opblaasbare kerk.

In een tijd waarin de mensen niet meer naar de kerk gaan, kom ik met de kerk naar de mensen!
Je kunt nu trouwen op de plaats die jij uitzoekt. Ik zet de kerk op het strand, op een voetbalveld, of op je dorpsplein neer.

Ik ben in onderhandeling met een ambulante dominee en vliegende pastoor (geen opblaaspoppen!), zodat jouw trouwerij ook een officieel tintje krijgt.

Ik liet de plaatjes aan een stelletje ongelovige, ongehuwde stelletjes zien en op slag wilden ze allemaal trouwen in de kerk.

Je moet op bijgaande site ook even naar het filmpje kijken (WindowsMedia), dan zie je hoe groot'ie is.

Ik weet zeker: mijn opblaaskerk gaat volstromen, om na afloop van de plechtigheid leeg te lopen. In dubbele betekenis! Is'ie geestig? Dacht het wel.

Vol goede moed,
jullie Driek

Nou mensen,

Dat was weer een gezellige kerst!
Dat ze er bij de Post (of hoe heet het tegenwoordig) een potje van maken, weten we, maar dat ze tot op heden de uitnodigingen voor de diverse kerstdiners nog niet - dus te laat - bij me hebben bezorgd, is een grof schandaal. Dus wie weet wat ik allemaal heb gemist!

Ach, met mijn moeder was het ook prima, hoor. Ze had lekkere aardappels gekookt, er was een groot pak Noorse zalm en we hadden wel drie groentes op tafel (Iglo spinazie, Iglo andijvie, Iglo rodekool en alles feestelijk à la crème!).

Vanmorgen ben ik bezig geweest in m'n kamer de boel op orde te brengen. Hebben jullie dat ook? Een soort nieuwjaarsgevoel komt al over je. Met een schone lei beginnen!

Ik had gisteren een was gedraaid, vandaag gestreken en was begonnen met het inruimen van de kledingkast.

Ja en daar begint het gedonder. Hemden vouwen - ik bak er nog steeds geen hol van. Bekijk de foto naar wat er bij mij van een T-shirt en een overhemd overblijft: twee hopies ellende!

Nou kwam ik op internet een uitvinding tegen... zo geniaal en eenvoudig!
Het is een plastic plank, die je in vier delen open en dicht kan klappen. Leg een shirt op de plank, klap paneel A zus, paneel B zo (zie de site) en flip, flip, fold: je overhemd is als een scheermes opgevouwen.
Door de gaten in de plank ontsnapt de opgehoopte lucht al flip-flappend uit je hemd en wordt onnodig opbollen voorkomen.

Meesterlijk! Ik ga vanmiddag naar een Doe-het-zelf-zaak, vier platen triplex halen, een figuurzaag en een paar scharniertjes en ik ga mijn eigen FlipFold maken.

Kan ik dat? Jawel.
Ik heb gisteravond, toen ik in het ouderlijk huis mijn oude jongenskamertje weer 's bekeek, nog even gestaard naar de lamp, die ik ooit zelf heb gefiguurzaagd. Nou, als je wist wat ze voorstelden, kon je in die op de rand gespijkerde plankjes, best de zeven Disneydwergen herkennen.

Okay mensen, aan de slag. Orde! Netheid! Normen! Waarden! Een goed uiteinde!

Jullie Driek

Hi Biesloggers,

Wij, gadgeteers, worden overspoeld met duizenden leuke items voor de komende feestdagen.
Kerstvakantie, de donkere dagen... we krijgen weer volop de tijd om met onze gadgets te spelen.

Ik weet nog niet waar en hoe ik de kerstdagen ga doorbrengen - de uitnodigingen zullen nog wel komen - het liefst ben ik bij vrienden met kinderen, want daar wordt Oom Driek met z'n gekke speeltjes altijd hogelijk gewaardeerd.

Het probleem is: hoe val je op? Wat voor pakjes kun je onder de boom leggen waarvan ze zeggen: gohhh! Waar heb je dát vandaan? Wat goed!

Hoe trek je, wat wij noemen, Optimal Attention.
Stinkend jaloers ben ik op de Dierenbescherming. Die hebben met hun kerstkaart en posters ongelofelijk goed gescoord. Een beetje stoeien met een religieus symbool en je krijgt gegarandeerd een landelijke stoot free publicity.

Doordenkend en het net afstruinend kwam ik op Jezus Himself terecht. En hoe! Een Amerikaanse firma maakt Jezus-sportbeeldjes:
'Handpainted resin statues on a solid wood base are the perfect gift for every young Catholic athlete. These statues portray Jesus actively participating with boys and girls in a variety of sports. A wonderful way to reinforce Jesus "as friend" in everyday activities.'

Okay, die firma zegt dat de beeldjes bedoeld zijn voor Katholieke sportertjes, maar ik denk dat ook niet-gelovige campliefhebbers ze dolgraag willen hebben.
En als een Katholieke organisatie zo gek is een klacht tegen me in te dienen, kan ik altijd zeggen: maar beste mensen, dit is serieus, de makers zijn zelf Katholiek!

In mijn kamer staan de dozen hoog opgestapeld - ik heb er tweehonderd laten komen, van alle takken van sport, à 30 euro het stuk.
Ik hoop volgende week los te zijn. Met een spectaculair rechtszaakje erbij moet dat lukken.

Nou, jullie zien me wel op de Journaals!

Tot de volgende week,
Driek de Kerstgadgetfreak

Ha lui!

Vooraf duizend excuses. Maar ik ga op de sekstoer, want ik wil graag even fors scoren. Anders haal ik mijn doelstelling niet: voor m'n vijftigste miljonair zijn (in euro's!).

Momenteel is de situatie nijpend - kan ik de kamerhuur over december niet betalen, laat staan leuke kerstgadgets en vuurwerk inslaan. En van mijn oude moeder kan ik niet meer lenen, anders gaat het op diefstal of afpersing lijken.

Dus...
Een Engels idee: strijkplankovertrekken.
Op het eerste gezicht tamelijk keurig, maar zet er 's een hete bout op!

Bepaalde delen van de overtrek zijn zo geprepareerd dat de schaarse kleding van het model verdwijnt en zij zich in haar volle ornaat aan ons toont.

Er zullen weinig zelfstrijkende heren zijn - mijn moeder doet 't voor mij en hoe: messcherpe vouwen in de vouwen van m'n overhemden - dus voor de dames is er een smakelijke heer om met de bout te bewerken.

Nu wilde ik deze strijkplanken voor Nederland vertalen in een Katja Schuurman en een Daan Schuurman.
Weet iemand het adres van de familie Schuurman? Ik denk dat zij dit een hartstikke geinig idee vinden en van harte zullen meewerken.

Dan telt ons land natuurlijk veel oudere strijkers en voor hen had ik gedacht aan Joan Collins in een weg te strijken badjas en aan Henk van Os in zijn onderbroek.

Gisteravond testte ik het idee uit op mijn moeder, maar zij kon zich een naakte Van Os op haar strijkplank niet helemaal voorstellen.

Aan de slag! Voor de feestdagen moet dit rond komen!

Tot gauw,
jullie Driek

Hi, beste mensen!

Een dag later dan gebruikelijk, maar in het huis waarvan ik een kamer bewoon is een ravage ontstaan, waaraan ik gisteren tot diep in de nacht m'n handen vol had. Ik heb ruim honderd emmertjes water moeten scheppen, maar daarover later meer.

Als rechtgeaarde gadgetwatcher kijk ik altijd een half jaar vooruit. De kerstgadgets liggen nu in de winkels ('een echt plassende kerstmanpop'!) - ik richt mij op de zomer.

En ik heb beet...! Een Amerikaanse firma, die ik in Europa ga vertegenwoordigen, brengt de ultieme waterglijbanen uit. (Ze steggelen alleen nog over mijn voorschot van 20.000 dollar en mijn 20% fee per glijbaan, maar dat is peanuts.)

Dit wordt het zomervermaak van 2003!

Neem de Big Splash. Als je daar met een noodgang over aan komt glijden, krijg je onderweg een paar emmers water over je heen. Lachen!

De Super Geyser. Aan het eind van de rit activeer je zelf een paar enorme spuiters! Big fun!

De Asteroid Bowling. Mijn favoriet. Er gebeurt niet zoveel, maar je glijdt langs een paar opblaasbare spacerotsen en dat moet een out-of-the-world-sensatie zijn.

Ik heb de proefmodellen in huis en gisteravond kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en heb ik de Asteroid Bowling uitgerold en opgeblazen.
Ik heb er maar een paar afwasteiltjes water in gedaan en ik heb even in m'n zwembroek een stukje proef gegleden... meesterlijk!

Okay, ik raakte natural high en een beetje oververhit en ging door.
Tot die burgerturf van een onderbuurman kwam klagen dat het water langs z'n muren droop.

Nou ja. De boel moet nu drogen en ik ga straks met een bosje bloemen bij 'm langs.

Tot gauw,
jullie Driek

Beste mensen,

Kleine Driek keek de hele zondag uit naar het Grote Moment.

Na het avondeten - favoriete menu: bloemkool met een kaassausje, bitterkoekjespudding toe - als we met z'n drietjes nog aan tafel zaten, mocht ik papa's sigarendoos uit het dressoir halen. Hij koos een bolknak, verwijderde het sigarenbandje, dat ik plechtig kreeg overhandigd (voor in mijn album), de sigaar werd aangestoken en dan gebeurde het.

Mijn vader nam een haal, hief het hoofd schuin naar boven, tuitte de lippen en daar kwam'ie: een volmaakt ronde rookkring verliet zijn mond en maakte een zweefvlucht door de kamer.

In mijn herinnering was iedere poging succesvol - de ringen volgden elkaar in hoog tempo op en na de tiende mocht ik proberen ze om mijn wijsvinger te winden. Wat natuurlijk altijd mislukte.

Veel later heb ik het zelf vaak geprobeerd, maar ik bakte er niets van. Met sigarettenrook gaat het helemaal niet - ik produceer rare rookslierten die maar niet tot een cirkel willen samenballen.

Nu heb ik de Zero Fog Blaster in huis.

'The Zero Blaster uses the same liquid that Hollywood uses in the movies to make special effects fog. Like a snowflake, each fog ring is unique, expanding at its own rate and traveling at its own speed. You'll be captivated by their beauty, mesmerized by the myriad shapes you'll discover in every fog ring you create. The Zero Blaster will provide hours of good clean fun for children and adults alike.'

Gisteravond dacht ik nog, terwijl de ene mooie kring na de andere door mijn kamer zweefde: leefde vader nog maar. We hadden leuke wedstrijdjes kunnen houden. Zijn kringen die botsten tegen de mijne. Wat zouden we gelachen hebben.

Tot een volgende keer.
Hoi,
jullie Driek

Hoi!

Die Sony-robots van een paar jaar geleden kwamen er bij niet in.
Fantastische technieken, maar geïmplementeerd in een hondje!

Nou is het kind-in-mij goed geconserveerd -' Je lijkt wel 10, in plaats van 47', zegt mijn oude moeder altijd - maar om nou met een elektronisch hondje te gaan zitten spelen, dat ging zelfs jullie Driek(je) te ver.

Maar deze!
Ze zijn van Sanyo en die firma noemt ze 'guard-dragons' in plaats van 'guard-dogs'.
Kijk, dat klinkt even anders.
Als ik 's avonds bezoek heb, de kamerdeur gaat open en mijn huisdraak schuifelt binnen... ja, daar zal iedereen paf van staan (zitten, in dit geval).

Driek en zijn draak!

Wat kan Drieks draak zoal? Ja, daar zijn de makers nog een beetje schimmig over:

'The robot is aimed to be used for several purposes including home-security defined loosely. The developers are in talks with the market leader, Sohgo Security Services Co., LTD., regarding provision of related services, technology and know-how.'

Hij komt pas in 2003 op de markt. Bekend is al wel, dat hij is uitgerust met een zgn. 'odor-sensor'. Hij reageert op luchtjes!
Dus bij rookontwikkeling is hij een perfecte brandmelder.
Is hij zo geprogrammeerd dat hij een brandblusser kan bedienen?

De odor-sensor.
Stel ik krijg een dame op bezoek die nogal zwaar is geparfumeerd (kan, ik sta ingeschreven bij een datingbureau op internet), springt bij haar binnenkomst mijn draak dan onder luid gebrul heftig tegen haar op? Moeten we natuurlijk niet hebben. Een kwestie van goed afregelen - is van later zorg.

Dat wordt sparen geblazen, mensen!
Ik heb al tegen mijn moeder gezegd, dat ik, hoe ongezellig ook, van Sinterklaas dit jaar alleen geld wil hebben.

Tot gauw!
Groetjes van Driek, the Dragonmaster

Beste mensen,

Misschien is dit de laatste aflevering van deze rubriek, want ik heb een gadget gevonden dat meer is dan een speeltje: een levensbestemming.

Zelf heb ik er nooit in gereden. Ik heb een stepje gehad (niet eens op luchtbanden!), een driewielertje, maar een trapauto... Mijn vader en moeder, die zichzelf geen auto konden permitteren, zouden me zien aankomen!

Als we bij oom Joel en tantje Tetje op visite gingen in de betere Dierenwijk, zag ik wel eens hun buurjongetje in een trapauto voorbijsjezen op de Zebralaan, maar hoe ik ook zeurde en jengelde, ik mocht er zelf geen meter mee rijden.

En je groeit en groeit en er komt een dag dat je beseft: ik ben definitief te groot gegroeid voor een trapauto.

Nu heb ik op het net een Amerikaanse firma ontdekt die trapauto's levert... te mooi om mee te rijden. En toen rees bij mij een plan!

Het is misschien stom om het idee al prijs te geven, maar ik zoek sponsors, dus ik waag het erop.

Het Eerste Nederlandse Trapauto Museum.

Ik heb de firma een mail gestuurd, waarin ik een deal met gesloten beurzen voorsta, die ze niet kunnen negeren.
Mijn museum opent de markt voor de Amerikaanse trapauto.
Zij sturen mij al hun productiemodellen (wel honderd!) - ik zoek een gretige gemeente, een gebouw, het personeel, de sponsors, de publiciteit enzovoorts and so on.

Toen ik mijn oude moeder vertelde dat ik museumdirecteur werd, huilde ze van blijdschap. Ze heeft zich al zo lang zorgen gemaakt om wat er van mij moest worden.

Ik heb haar de naam van het museum niet genoemd, ze zou het nog niet begrijpen, maar bij de opening (door Willem Alexander? lijkt me een echte trapautoman) zit ze op de eerste rij!

Ik ga nu de stad in om een kostuum te kopen. Ik hou jullie op de hoogte!

Driek, directeur Trapautomuseum under construction

Mensen, mensen, mensen,

Wat leven we toch in een fantastische tijd. Als je er oog voor hebt. Voor het lelijke en voor het mooie. Je moet het zien en... vastleggen!
Ik heb 'm... een mobiele telefoon met digitale camera! Sta je sprakeloos? Zeg het met beelden!

Die tv-spotjes zijn mij iets te swingend - al die stralende mensen die hun geluksmomenten vereeuwigen en meteen doormailen, nee, het goeie is dat je nu je het gewone leven van alledag kunt vastleggen. In zijn simpele schoonheid.
En zo makkelijk. Mijn mobiel voerde ik tóch al permanent standby in mijn rechterhand overal mee, nu hoef ik die phonehand maar even op te heffen en pats de foto is gemaakt.

Komt bij dat ik me er een stuk veiliger mee voel op straat. Verdachte types? Onheilspellende situaties? Nog voor er iets aan de hand is, zit de foto al opgeslagen in mijn mobiel.

's Avonds sorteer ik de tientallen shots en tot nu toe vind ik het heel moeilijk foto's weg te gooien. Ik sla ze voorlopig allemaal op. Wat een onmetelijk rijk archief gaat dat worden: elke dag van m'n leven, vastgelegd op honderd foto's.

Mensen, ik ga de straat op, te gekke foto's maken. Het enige jammere is, dat ik niemand weet die ook zo'n toestel heeft, dus ik kan ze aan niemand sturen.

Laat me weten of je ook een mobiel met MMS (Multimedia Services) hebt, dan kunnen we uitwisselen.

Hoi,
jullie Driek

Hier zijn weer mijn wekelijkse tips van de nieuwe hebbeditjes en scoredatjes.

Maar eerst wilde ik een lezer bedanken die aan me dacht in de straten van Parijs...
Bij het passeren van een winkel dacht hij: die is voor Driek. En hij fotografeerde bijgaande gevel.

Kijk, dat vind ik nou zo touchy, dat ik er even van moest slikken, weet je.
1. Omdat er iemand aan me dacht 2. Omdat dat helemaal in Parijs was!

Hartstikke bedankt!

En wat is het een schitterend, eeuwenoud winkeltje!
In de etalage staan ivoren poppen en oude zeilbootjes - ja, dat noemden de Fransen ten tijde van Louis de Zoveelste al gadgets. De Fransen gaan heel zorgvuldig om met hun gadgetcultuur.
Kom daar hier 's om. Hier denken ze dat gadgets iets voor kinderen is. Hebben wij een Nationaal Gadget Museum? Ik dacht het niet. We hebben een kaasmarkt en een bloemenmarkt - hebben we een gadgetmarket? Weer dacht ik van niet.

Mensen en dan nu de Gadget van de Week.
Een interessant uitziend kastje. Heb ik besteld via het net. En als ik het binnenkrijg, gaat er heel veel veranderen in mijn leven.
We zien hier namelijk een detector die lekkages van magnetrons signaleert!

Wat las ik laatst - hoeveel mensen hebben een magnetron in Nederland? 70%? En die laten hun magnetronnetje nooit controleren. Dangerous! Want ontsnappende microwaves zijn natuurlijk de pest in huis.
Begrijp je 'm al? Drieks Magnetron Service.

Ga ik langs de huizen en is het van:
'Dag mevrouw, is uw magnetron laatstelijk nog gecontroleerd?'
'Nee Driek, moet dat dan?'
'Mevrouw! U laat wel uw gebit doen, u laat de schoorsteen vegen en de cv ontluchten, maar u laat de magnetron maar aanrotten? Het hele huis vergeven van de microwaves?'
'Kom maar gauw binnen, Driek. Wat gaat me dit kosten?'
'Als u een jaarabonnementje neemt kom ik maandelijks langs à 50 euro de keer.'
'Nou wat graag, Driek!'

Mensen, ik heb al teveel gezegd ;)
Tot de volgende keer, hè.

Beste mensen,

Hier zijn we weer met het wekelijkse hebbedingenbericht over de gekkige ditjes en de funnige datjes.

Wat je nu vaak op internet voorbij ziet komen is de zgn. crashbonsai.
Heeft een of andere leiperd bedacht: de crashbonsai is zo'n klein Japans boompje maar met een gecrashed autootje tegen de stam. Kost tussen de 75 en 125 dollar! Als je 't niet gelooft, kijk je maar eerst op de link onder dit stukje.

Geinig niet? Zo toen ik het zag, dacht ik van dat kan Driek ook!
Dus ik mijn moeder gebeld: heb je mijn speelgoedautootjes nog bewaard? Had ze. Wat een schat van een vrouw.

Dus vanmiddag heb ik met het palmpje op de salontafel van mijn moeder en mijn eigen speelgoedautootjes een kunstwerk vervaardigd... nou, joh, ik denk daar zeker 200 euro's voor te kunnen vangen.

Klik die onderste foto maar 's groot. Zie je wat daar gebeurt? Een lelijke eend (echt 60-er jaren!) heeft zich te pletter gereden, een te hulp snellende politieauto is ook total loss en de traumahelicopter is in de takken gevlogen.
Een minimulticrash!

Mijn moeder nog zeuren van: Driek, nog even en je bent al vijftig, wanneer krijg je nou 's een echte betrekking? Ik zeg: mens, ik ben toch hartstikke goed bezig! Let maar op, met mijn crashplanten heb ik een goudmijn aangeboord.
Affijn, ze is nou boerenkool met worst voor me aan het maken. Lekker!

Hoi,
jullie Driek

Dit is een WARNING, tevens ALERT-MESSAGE bestemd voor alle UFO-waarnemers in Midden-Nederland.

Beste mensen,

Mochten er vanmiddag tientallen UFO-waarnemingen binnenkomen, sla geen groot alarm.
De kans is namelijk zeer groot (99%) dat het hier een UFO betreft afkomstig van mij, Driek de Gadgetfreak.

Hedenmiddag, te 13 uur 17, heb ik een UFO opgelaten die ik via Internet had besteld.
Het is (was) een meesterlijke set, bestaande uit een radiografisch bestuurbaar onderstel, waarop naar keuze twee ballonnen kunnen worden bevestigd, een UFO, of een luchtschip.

Als je gaat vliegen, dien je een van die ballonnen op het vaartuig te schroeven, waarna je naar een bloemenwinkel of partyshop gaat teneinde de ballon met helium te vullen.

Gisteren heb ik bij de feestwinkel van Ome Gijs mijn UFO laten vullen. Vanmorgen was hij nog goed op spanning en vanmiddag heb ik hem op de lege parkeerplaats van de C1000 Supermarkt opgelaten.
De zon scheen, mijn zilveren UFO koos met een noodgang het luchtruim. Het was een adembenemend schouwspel. En toen gebeurde het...

Doordat ik met open mond naar boven stond te staren, vergat ik de radiocontrol!
Toen ik weer bij m'n positieven kwam, was mijn UFO al buiten bereik en even later aan de horizon verdwenen.
(In de handleiding staat weliswaar dat het indoorfun is, maar wat heb je binnen aan een UFO? Niks!)

Help!
Ik reken op alle internetters. Als je hem hebt zien overvliegen, mail dan even naar Bieslog.
Hartelijk dank!

Groetjes van
Driek, in zak en as

Hoi!

Als ik dit tik is het nog licht buiten. Ik kan bijna niet wachten tot donker. Ga ik namelijk fietsen met m'n nieuwe lichtwielen.

Heb ik in Amerika via internet besteld en ze zijn vanmiddag aangekomen!

Ik heb drie verschillende van die bladen , die je alledrie tegelijk tussen je spaken kan steken en als je dan aan het fietsen bent, wordt een computertje in die bladen in werking gezet, zeg maar, waardoor de kleuren en motieven gaan oplichten.

Helemaal precies weet ik niet hoe het zit: okay, je gaat fietsen en de verlichting van een blad gaat aan - wordt een tweede motief en kleur zichtbaar als je harder fietst? Nog harder en nummero drie komt te voorschijn?

Hoe zou je zoiets kunnen controleren?
Want dat is het punt: als je fietst, kun je moeilijk zelf naar je wielen kijken. Moet je helemaal schuin uit je zadel naar rechts of links leunen om een glimp van je eigen wielen op te vangen. En voor je het weet ben je tegen een auto aangeknald. Zie je ook wat in het donker oplichten, namelijk sterretjes! Wat niet helemaal de bedoeling is!!

Eén ding is zeker: de mensen die mij vanavond voorbij zien flitsen, zullen helemaal uit hun bol gaan. En dat is toch het belangrijkste. Daar doe je het voor.

Het zou fijn zijn als er iemand met mij mee kon fietsen en precies vertelde van: nu gaat dat licht aan en nu dat... en jeetje, Driek, wat is het hartstikke mooi!
Maar ik weet zo gauw niemand. En mijn broer moet naar een vergadering en mijn schoonzusje heeft geen zin.
Nou ja, dan gaan we er toch alleen op uit!

Hoi allemaal!
This was Driek the Gadgetfreak

PS Te gek: ik heb een eigen dossier gekregen (zie linkerbalk).
Bedankt, De Bie!

Hoi!
Onthouden: als een gadget zo dun en zo klein is als een creditcard is het ALTIJD GOED!
Ik heb al een mobieltje zo dun als een creditcard en twee speakers op m'n mp3 speler, zo klein als creditcards.
Dat spelertje zelf is zo klein als een lucifersdoosje. Maar dat vind ik geen vergelijkingsmaat meer. Iets met een lucifersdoosje vergelijken is uit de oude doos. Ik zoek nog een mp3-speler zo dun en klein als een creditcard.

Weet je wat ik een belachelijk groot en ouderwets ding vind? Een paspoort! Dat ze dat nog niet zo dun en klein als een creditcard hebben gemaakt! Belachelijk gewoon.

Wat ik jullie laat zien is weer zoiets simpels, maar was er nog niet: een zaklantaarn zo dun en klein als een creditcard. En goed! Er flitst een blauwe straal licht uit, te gek voor woorden. En: hij heeft niet eens batterijen nodig! Gisternacht heb ik er mee in bed geëxperimenteerd. Niet te geloven. Hij schijnt dwars door een laken en twee dekens heen! Mijn vriendin vond het te spooky en toen moest ik 'm uitdoen.

Over blauw licht gesproken, het tweede gadget van vandaag mag ik helemaal niet meer in huis gebruiken: een zakvlammenwerper. Er spuit een vlam uit van wel 1300 graden en je kunt er glas mee smelten! Hartstikke handig. Pluspunt: hij wordt gebruikt door de elite-militairen van de SAS.

Onthou bij de aanschaf van gadgets: ze zijn ALTIJD GOED als ze
1. zo dun en klein zijn als een creditcard of
2. worden gebruikt door de mannen van de SAS (of de NASA, maar de SAS is beter)

Nou!
Hoi van Driek

'Hoi!

Ben in eigen land gebleven. Sta met een tentje op het Gadgetfestival van Etten. Leuke hebbedingetjes gescoord, leuke mensen ontmoet, maar regenen dat het doet... sammenake! Tot op het hemd!
Als je voeten maar droog zijn, zeg ik altijd.

Nooit je schoenen bij een vuurtje drogen. Worden ze van beton van en twee maatjes kleiner.
Opvullen met kranten helpt ook geen moer.

Dus heb ik bij me: de Shoedryer. Op 220 of 12 volt. Blaast warme lucht in je schoenen (alle maten en modellen) en na een uurtje loop jij weer te tierelieren op je droge warme onderdanen.

Dit was Driek 'Dingetjesman' de Gadgetfreak.

De mazzel!'

Minstens tweemaal in de week komt hij op de redactie langs. En stop gerust met het werk, ga er eens lekker voor zitten, want Driek is niet te stuiten.

Eenmaal binnen barst'ie los. En hij trekt uit iedere zak van zijn jas een ander speeltje. Van geinig robotje, tot piepende sleutelzoeker. Of hij toont zijn zesendertigste polshorloge van dit jaar, met een te gekke polsslagmeter en infrarode thermometer.

Zijn bezoek is wel eens vermoeiend, maar omdat we zelf ook gek zijn op nieuwe dingetjes, blijven we nieuwsgierig.

Hij heet Drieco van Wely; alle e-zineredacties kennen hem als Driek de Gadgetfreak.
Hij is single en zevenenveertig, maar door de speeltjes houdt hij de uitstraling van een zeventienjarige.

We vroegen hem voor Bieslog een rubriek te vullen. We moesten hem kalmeren met een glaasje water.
Zet eerst het geluid aan, klik daarna de foto tot beeldvullend en u krijgt u een indruk van wat wij meemaken.

Een vriendin van mij vindt hem tragisch, volgens mij is hij dat niet.