Op de bovenste foto is hond Victor een in het gras gevallen walnoot aan het kraken. Hij vindt het een lekkernij van de bovenste plank.

De kippen horen het gekraak en snellen toe, want ook zij zijn gek op stukjes noot. Maar ze zijn niet in staat de keiharde noten open te pikken.

De goedige Victor is niet te beroerd ten behoeve van de kippen een extra noot te kraken. Hij staat zelfs toe dat ze de stukjes noot tussen zijn tanden uit pikken.

Op de onderste foto plaatst een op noot beluste kip bij Victor een bestelling.
'Ach, kraak alsjeblieft nog 's zo'n noot voor ons.'
'Nog een? Jullie hebben er al vier gehad!'
'Hè ja, lekker, toch?'
En Victor kraakte een vijfde.

Ik had me voorgenomen aan het eind van de komende zomer het notenritueel van Victor en de kippen op video op te nemen. Volgens mij zou het een unieke opname worden - kippen die eten uit de bek van een hond.
Maar die video kan niet meer worden gemaakt.

Victor is hier aan komen lopen toen hij vier maanden oud was. En hij is vijftien jaar gebleven.
Vandaag is hij overleden. Van ouderdom, zijn hart begaf het.

Een lieve, altijd vrolijke hond die, durf ik te zeggen, een goed leven heeft gehad.

In de afgelopen vijf jaar hebben zeer veel leidinggevenden in alle sectoren van de maatschappij beloofd dat zij op de resultaten van hun werk 'kunnen worden afgerekend'.

Bestaat een centrale instantie waarbij die afrekeningen worden geregistreerd en gecontroleerd?

Volgens onze ruwe schatting is in Nederland in ruim vijfenzeventigduizend gevallen nog niet afgerekend.

Sinds jaren behoort het werk van internetkunstenaar Han Hoogerbrugge tot het oorspronkelijkste dat Nederland het WorldWideWeb te bieden heeft.

Zijn uit duizenden herkenbare Flash-animaties - absurde gebeurtenissen, in klare lijn getekend, met de kunstenaar vaak zelf in de hoofdrol - worden ook internationaal op hun waarde geschat.

Momenteel werkt hij aan Hotel, een interactief vervolgverhaal, waarnaar ik op deze plaats al vele malen heb doorgelinkt. Omdat ik het zo mooi vind!

De verrassing was dan ook groot toen ik van de maker van Hotel een uitnodiging ontving te komen figureren in een nieuwe aflevering. Ik schreef meteen terug dat ik mijn 'optreden', zonder overdrijving, als een grote eer zou beschouwen.

In het atelier van Hoogerbrugge, in het centrum van Rotterdam, werd ik voor een witte wand geplaatst. Ik kreeg een stok in handen gedrukt en een zonnebril op het hoofd geplaatst en onder de strakke regie van de kunstenaar, diende ik enkele nauw omschreven handelingen te verrichten (een fragment van deze 'model'-film vind je hieronder).

Na de opnamen nam ik een gesprek met hem op, waarin hij vertelt hoe hij van schilder tot internetkunstenaar evolueerde, over de door hem gehanteerde techniek, over zijn internationale ervaringen en over Hotel.

Met trots kondig ik dus aan dat uw hoofdredacteur de rol van Inspector McKay vervult in de nieuwste aflevering van Han Hoogerbrugge's Hotel.

Staatssecretaris van Media en Cultuur Medy van der Laan heeft heel wat uit te leggen.
De passage over het omroepbestel, in het akkoord tussen de coalitiepartijen, blijkt voor velerlei uitleg vatbaar. Vooral het definiëren van wat amusement is of moet zijn, leidt tot grote tegenstellingen.

Zo is de staatssecretaris van mening dat het programma Kopspijkers de kijkers beïnvloedt en dus een opinievormend programma is en bij de Publieke Omroep mag blijven.
CDA-Kamerlid Atsma daarentegen is van mening dat Kopspijkers 'puur links amusement is, niet meer en niet minder, dat programma levert absoluut geen bijdrage aan de opinievorming'.

Politici die zich bemoeien met de inhoud van de programma's - kan en mag dat?, vroeg programmamaker Wim de Bie zich af.
Gisteravond legde hij die vraag voor aan staatssecretaris Van der Laan in het radioprogramma Music-Hall.
Een confronterend gesprekje, waaruit de bewindsvrouwe tenslotte woedend wegliep.

Het Record Planeetbeschadigen

(Snelste overexploitatie van tweederde van de ecosystemen waarvan het leven op aarde afhankelijk is, in vijftig jaar.)

Het Paasakkoord tussen de regeringspartijen wordt aanstaande zaterdag ter goedkeuring voorgelegd aan het congres van D66. Maar intussen wordt dezer dagen - dus nog vóór het congres - al een nieuwe D66-minister van Bestuurlijke Vernieuwing benoemd, zo is het plan van de regering.

Dat congres wordt dus zwaar onder druk gezet. Democraten-66 in de bocht!

Die nieuwe minister wordt naar alle waarschijnlijkheid Alexander Pechtold, de huidige burgemeester van Wageningen.
In die gemeente wordt een monument opgericht dat de vorm krijgt van een ronde zuil die in- en uitschuift van zes tot tien meter.
En burgemeester Pechtold is de enige inwoner van Wageningen die weigert er een penis in te zien.

Kunnen we het Wageningse monument niet omdopen tot Monument van de Geilheid van de Macht?

In Music-Hall - Radio 747 AM, 21.00-22.00 uur - spreekt vanavond Bieslogs hoofdredacteur met Medy van der Laan, de Staatssecretaris van Cultuur en Media.
Andere bijdragen van Tsead Bruinja, Christophe Vekeman en Désanne van Brederode.
Muziek: Boyd Small en het Music-Hall Orkest.

Evert is vanmorgen vroeg opgestaan. Gisteravond is het heel erg laat geworden en is het er niet van gekomen. Stom! Hij heeft zijn kantoor gemaild dat hij een paar uur later komt.

Eerst moeten alle apparaten met batterijen dringend worden opgeladen.

De regering regeert door, nu CDA, VVD en D66 een aanvullend akkoord hebben gesloten 'om de balans te herstellen' na het debacle van het gekozen burgemeesterschap.

In het Paasakkoord worden nieuwe afspraken gemaakt over de bestuurlijke vernieuwing en het onderwijs en over het omroepbestel wordt vermeld:

'De publieke omroep gaat zich in de toekomst richten op drie functies.
a. Nieuws. Hierbij moet interne pluriformiteit worden gewaarborgd.
b. Opinievorming en maatschappelijk debat. De externe pluriformiteit wordt toegespitst op deze functie.
c. Specifieke informatie en educatie/kunst/cultuur.
Amusement is geen doel op zich, maar wel toegestaan als vorm.'

De Biesloghoofdredactie is in spoedzitting bijeengekomen. We zitten met de handen in het haar.
Bieslog is een site van de Publieke Omroep, met als doelstelling het brengen van amusement.
Hoe moeten we verder, als amusement niet mag, maar de vorm wel? Blanco teksten publiceren?

Wij zouden graag een stukje willen schrijven waarin D66 en dit Paasakkoord er op amusante wijze worden doorgehaald ('D66 is niet langer doel op zich en is binnenkort ook niet meer als vorm nog toegestaan. Ha ha ha ha!'), maar misschien krijgen we nu straf.

In de directe nabijheid van het Bieslogredactielokaal vindt momenteel de jaarlijkse lenteparty plaats, die voor zoveel geluidsoverlast zorgt en ons van het werk houdt.

De organisatoren van het vierdaagse FrogFuckFestival zijn helaas niet bereid het een beetje kalmer aan te doen.

'Wij houden ons het hele jaar gedeisd, nu moeten we gewoon even tekeergaan, mag het?', luidt het botte antwoord op alle vragen tot matiging.

We zijn erin geslaagd met de verborgen camera een opname te maken en gedurende anderhalve minuut kunt u 'meegenieten' (keuring: 12 j).

'Gisteren gelachen op de verjaardag van Jolle! Verschrikkelijk gelachen!
Dat op een geven moment zegt Jolle: wie weet er een spelletje' Zegt Doortje van Hans: ik, laten we typetjes doen. Dus dat we bekende mensen naspelen zeg maar. Met verkleden en zo. Goed, doen we.

Hans deed Balkenende maar had de jas van Greetje aan dus leek voor geen meter en was dus niet leuk. Mels deed René Froger maar heeft een hoge piepstem dus dat wilde ook niet. Monica trok zo'n beetje alle jassen van de dames over mekaar aan en zei: goedenavond, ik ben Karin Bloemen. Was wel een beetje leuk.

Toen zegt Piet tegen Roos: heb je een tafellaken en een servet voor me? Had ze.
En Piet zegt: en thans dames en heren doe ik voor u Paul de Leeuw! Hij doet het laken om, legt het servet over z'n hoofd en gaat helemaal in mekaar gezakt zitten. Hoofd naar beneden. Scheve bek. En zingt: in de gloria, in de gloria. Heel langzaam, heel vals, of'tie bijna dood is als het ware.

Nou hadden Son en ik vrijdagavond Paul de Leeuw gezien. Hij was jarig en op een geven moment zit hij daar in mekaar gezakt op een stoel en zingt in de gloria, in de gloria. Paul de Leeuw deed op tv dus de Paus na. En onze Piet deed dus Paul de Leeuw na terwijl die de Paus nadee! Snap je het een beetje?
Nou, we kwamen niet meer bij! En Piet maar doorgaan! Nog een pilsje Piet? Piet: wuwuwuuwwu, dank oe wel voor de pielsje!

Zegt Jolle en daar had hij gelijk in, dat spelen van die typetjes is eigenlijk niet zo moeilijk. Het gaat er gewoon om dat je een ontzettend goed idee moet krijgen en dan volgt de rest vanzelf.'

Mensen, mij gebeurt vanmorgen het volgende.

Ik zit in Grand Café De Afspraak te spelen met mijn mobiel. Dat wil zeggen mijn foto- en videobestanden op te schonen, want met een camera op je mobiel leg je waanzinnig veel vast waar je verder niks mee doet.

Om nou alle waanzinnige gebeurtenissen te bewaren waar ik in de bus, het Broekmapark, of in de Aldi tegenop loop, gaat te ver. Temeer omdat ik na enige tijd niet meer weet waarom ik die gebeurtenissen zo waanzinnig vond dat ze moesten worden vereeuwigd.
En ze vanuit mijn mobiel naar iemand sturen is mij te duur.

Maar goed. Ik zit vanmorgen in De Afspraak en twee tafeltjes verder zitten twee meisjes/jonge vrouwen lekker te kletsen. Eén heeft een buitengewoon aantrekkelijke lach. Gek, dat ik daar toch als eerste op val: op de lach. Ik zit op tien meter afstand, maar ik geniet van dat lachende hoofd. O, wat zou ik er alles aan doen om het altijd lachende te houden, mocht ik...

Wacht even, denk ik, tien meter... binnen de BlueToothafstand. En de leuke lachende heeft een mobiel voor zich op tafel liggen.
Ik zet de BlueTooth op mijn mobiel aan en ja... mijn display geeft aan dat mijn mobiel een toestel met BlueTooth in de buurt detecteert.

Wie niet waagt die niet wint. Ik maak, zonder dat het al teveel opzien baart een foto van mijn eigen lachende hoofd, verzend 'm naar het aangemelde toestel en wacht af.

Mensen, dit verhaal loopt niet goed af, maar ik wilde het jullie doorgeven, zodat je ervan kan leren.
Het toestel van de leuke lachende rinkelt (ouderwetse rinkelringtone - goed!), ze kijkt op het display, ze kijkt nog 's, ze stoot haar vriendin aan, die kijkt ook, ze kijken op en om zich heen en ik, stomkop die ik ben, ik trek hetzelfde lachende hoofd als op de foto en ik steek mijn vinger erbij op!
Ze zien me, het hoofd van de leuke lacht niet maar staat op onweer, ze pakken hun tassen en jassen en haasten zich naar de bar. Ze rekenen af en benen naar de uitgang.

Ik ga verder met het opschonen van mijn mobiel. Ik besluit alle foto's te deleten. Als laatste mijn eigen lachende hoofd.
De komende Paasdagen blijf ik lekker thuis.

Driek, de Gadgetfreak

Boris Dittrich rook zijn kans het ministerschap van Thom de Graaf over te nemen.
Zegt 'men'. Zeggen betrouwbare bronnen.

Dittrich ontkent.

Maar iedereen, u en ik, wij geloven onvoorwaardelijk dat Dittrich opzettelijk De Graaf niet steunde, om zelf minister te kunnen worden. We geloven zelfs dat hij het nieuwe kostuum al had klaarhangen, waarin hij naar de koningin zou gaan.

Dittrich ontkent.

Waarom geloven wij hem niet?
Omdat Boris Dittrich duizenden malen op de televisie is verschenen. Hij heeft hard gewerkt aan een solide imago, dat in de loop der jaren een eigen leven is gaan leiden.
En Imago Dittrich is iemand die nu dolgraag minister zou willen worden.

Wellicht is Dittrich kwaad dat wij hem niet willen geloven.
Eigen schuld.
Moet je maar niet zo vaak op televisie willen.

• Ik denk dat we er wel uitkomen.
• Waaruit?
• Als ik jouw argumenten afzet tegen de mijne, denk ik dat we er samen wel uitkomen.
• Maar hoe dan?
• Door het samen een plek te geven.
• Een plek.
• We moeten het een plek geven, ben ik van overtuigd. Dan kunnen we door.
• Waar is die plek dan? Ik weet niets van een plek.
• Hè, lul nou even mee. Het is vrijdagmiddag drie uur, we moeten er voor vijven snel uit zien te komen.
• O, op die manier. Dus ik moet zeggen dat we het een plek geven...
• ...en dan komen we er na de Pasen wel uit. Hartstikke bedankt, hè. En prettige dagen!

De enige uitweg uit de impasse:
D66 stapt uit het kabinet, de VVD en het CDA regeren verder met de LPF.

Wie had het durven dromen:
Mat Herben wordt minister van Bestuurlijke Vernieuwing!

De trein stopte in Amsterdam CS op het noordelijkste perron en daardoor zag ik dat ik te laat was - een nog geheel intact decor uit de jaren vijftig was verdwenen en niet meer op een foto vast te leggen.
De oude steigers, waaraan tot voor kort nog de ponten en andere binnenvaartschepen afmeerden, waren afgebroken. Er wordt, geloof ik, een vierbaansweg langs het station aangelegd.

Altijd als ik op CS tien minuten moest wachten, ging ik even via de Noorduitgang naar die steigers kijken. Sittin' on the dock of the bay behoorde nog steeds tot de mogelijkheden. Ik verbeeldde me zelfs dat het er naar zee rook. Hier kon nog het ruime sop worden gekozen.

Toen Nederland nog een onmetelijk groot land leek, fietsten we in vijf uur van Den Haag naar Amsterdam, scheepten ons achter het station tegen de avond in op de vracht- en passagiersboot, die om zeven uur de trossen losgooide, een nacht doorstampte - we hingen wat te slapen in de kajuit en af en toe inspecteerden we de zwaar beladen fietsen op het voordek - en om vijf uur 's ochtends aankwam in het Friese Lemmer. Zo begonnen veertiendaagse trektochten 'rond het IJsselmeer'.

De nachtboot naar Lemmer.

Ik verlang volstrekt niet terug naar de jaren vijftig. Een nutteloze bezigheid - terugverlangen. Zonde van de tijd.

Als ik constateer dat zo'n oud decor weg is, word ik dan ook niet overmand door droefenis, of geprikkeld tot kwaadheid. 'Zo gaan de dingen,' denk ik dan, 'alles verandert en zo hoort het ook.'
(Wel griezel ik soms van mijn eigen weeïge mildheid, mag u gerust weten.)

'Bouw maar een vierbaansweg,' denk ik ook, 'ik draai moeiteloos het oude plaatje voor het nieuwe. Zolang de interne Powerpointpresentatie nog werkt, zul je mij niet horen klagen.'

Op de Nietwijsscholen worden kinderen nog vrijer gelaten dan in het Iederwijsonderwijs - er zijn geen docenten, er is geen studiemateriaal, er zijn geen lokalen, er is zelfs geen gebouw.

'In feite zijn er ook geen 'leerlingen', om dat belachelijke, achterhaalde woord nog maar 's te gebruiken', zegt Grachje van der Bom - Veelenbaas, de grote voorvechtster van de Nietwijsmethode.

'Ik heb een jaar op een Iederwijsschool gewerkt, daar heerste veel vrijheid, maar je had altijd nog te maken met kinderen, die je soms hinderlijk voor de voeten liepen. En dan het geluid! Kinderen maken een hels kabaal! En het is nu heerlijk rustig aan mijn hoofd. Ook van het gezeur van die vervelende ouders ben ik eindelijk verlost.'

- De Iederwijsscholen liggen onder vuur, de onderwijsinspectie gaat stevig controleren, hangt het Nietwijsonderwijs eenzelfde kritische benadering boven het hoofd

'O, men komt maar. Ik heb niets te verbergen. Als een inspecteur mij komt vragen naar mijn Nietwijsschool zeg ik: 'School... school? Ik heb geen idee wat u bedoelt. Van mij mag u gaan zoeken, maar ik geef u weinig kans, want ik weet zelf niet waar men uithangt.''

- Sluit het Nietwijsonderwijs wel aan bij de eisen die de maatschappij later aan de leerl... pardon, de kinderen stelt

'Dat niemand weet wie wat waar of hoe is en dat iedereen het maar voor zichzelf moet uitzoeken? De Nietwijsmethode lijkt mij de enige relevante voorbereiding op de maatschappij.'

Behalve aan het Haagse Binnenhof wordt het nergens in het land nog gespeeld: zwartepieten.
Gisteravond was het weer raak.

'We schakelen over naar Den Haag. Wordt er al gezwartepiet daar?'
'Ja hoor, het zwartepieten is in volle gang.'

Zwartepieten wordt uitsluitend nog binnensKamers door politici gespeeld.
Niemand buiten Den Haag kent de ingewikkelde spelregels. Maar zo'n oud spelletje uit de jaren vijftig is leuk om te zien op tv. In kleur!

Alleen minister Brinkhorst zwartepiette niet mee, maar vermaakte zich toch kostelijk met een spel dat je ook in je eentje kunt beoefenen.

Over senator Van Thijn zei hij: 'Eens een rat, altijd een rat.'
Ratnoemen, een heel oud folkloristisch volksvermaak.

Ik werd door slaap overmand en haakte af. Ik weet dus niet of er nog is gemoddergooid.

Vandaag was de handdruk weer terug in het nieuws. En niet voor het laatst.

Kunnen we dit 'probleem' oplossen door af te spreken dat we de handdruk ter begroeting collectief afschaffen?

Wie zegt, waar staat, dat het schudden van de hand van een ambtenaar verplicht zou zijn?
Wie zegt, waar staat, dat de handdruk een typisch Nederlands 'teken van respect' zou zijn?

Ik druk nooit vreemde handen. Je moet maar afwachten wat je terugkrijgt: een slappe, klamme, natte, of te harde hand.
Ben ik verplicht een hand te drukken die zojuist aan een billen heeft gekrabd, of niet is gewassen na toiletbezoek?
Ik dank u feestelijk.

Als ik een mij onbekende ambtenaar ontmoet, noem ik mijn naam, maak een lichte buiging en zeg: 'Aangenaam met u kennis te maken.'
Me dunkt!

Hè ja, laten we de Spelen weer eens proberen binnen te halen.
De stadions en de infrastructuur gaan miljarden kosten - beleggen we een referendum?

Als het we het 's zo oplossen:
de fiscus schrijft van de rekening van elke belastingbetaler maandelijks 5 euro af.
Tegen 2028 hebben we dan een bedrag bij elkaar waar wel een stadionnetje van te bouwen valt.

Wil een enkele onsportieve oranjegevoelloze niet meedoen?
Men kan een weigering kenbaar maken door de belastingtelefoon te bellen, à 5 euro per minuut.

Mike van der Molen - bareigenaar/entertainer/kandidaat-burgemeester - heeft zojuist bekendgemaakt dat in Vlaardingen de burgemeesterverkiezing 'aanstaande zaterdag gewoon doorgaat'!

'Die Ed van Thijn gaat geen roet in mijn eten gooien, ja!
Die Eerste Kamer stelt geen reet voor - een sociëteit voor uitgerangeerde politicussen is het - dus door die gasten laat ik mij het burgemeesterschap niet door de neus boren.'

'Dat ik zaterdag gekozen gaat worden, staat als een paal boven water. Mijn mensen hebben in Vlaardingen overal huis-aan-huisgesprekken gevoerd en daaruit bleek dat de grote meerderheid mij heel erg ziet zitten als hun burgervader. De enkeling die tegensputterde, ging na een tweede huisbezoekje helemaal om.'

'Het wordt een groots feest, waarop de vaten zullen rollen, want ik heb de bevolking een liter bier per persoon in het vooruitzicht gesteld. En ik doe wat ik denk dat ik zeg!'

Ed van Thijn doet er nu het beste aan die bus van Thom de Graaf voor een zacht prijsje over te nemen om op een toer van drie maanden overal in het land te gaan uitleggen waarom de Partij van de Arbeid tegenstemde.

Akkoord, het 'Genootschap van Homoseksuele Burgemeesters' is als een te vroeg gelanceerd 1-aprilgrapje ontmaskerd. Leuk hoor, een 'vijandige omgeving' signaleren die niet bestaat. Heel erg geinig.

Toch komen we via dit onzinbericht achter een werkelijk verontrustend feit: burgemeester Geert Dales van Leeuwarden blijkt mediamiek te zijn!

Heeft hij het stuntje met het genootschap wel 'eigenhandig' bedacht?

Vraagt hij bij elke bestuurlijke beslissing raad aan gene zijde?

Betaalt hij zijn medium uit eigen zak?

Geert Dales heeft grote aspiraties, hij wil dolgraag minister-president worden.
Is onze informatie juist en overlegt hij dagelijks over zijn weg naar de top met de geest van Willem van Oranje?

Valt beste mee, die site van de Tweede Kamer. Iets te gemakkelijk om 'm de Webflop 2005 toe te kennen.

Via de site zijn de debatten live - in beeld en geluid - te volgen en van elke plenaire vergadering verschijnt al de volgende dag een ongecorrigeerd stenografisch verslag.

Een fragment:

'De heer Van Dijk (CDA): De heer Timmermans gebruikt nogal grote woorden door te stellen dat wij onze taak niet serieus zouden nemen. Wij nemen die taak echter buitengewoon serieus. Overigens, als mevrouw Karimi commentaar heeft, beveel ik haar aan om die opmerkingen bij de microfoon te maken en niet vanuit de zaal.

De voorzitter: In dit debat is mevrouw Karimi slechts virtueel aanwezig.

De heer Van Dijk (CDA): Volgens mij gebruikt u een andere definitie van het woord virtueel dan ik.

De voorzitter: Mevrouw Karimi neemt niet deel aan het debat.'

Voorzitter Frans Weisglas houdt ook een weekboek bij, waarin hij ons een kijkje gunt in zijn afgeladen werkweek:

'Terwijl wij aan het Binnenhof vergaderen, vindt buiten de City-Pier-Cityloop plaats. Als ik hier zeg dat ik graag zou meelopen in plaats van vergaderen zou dit wat overdreven zijn. Maar het ziet er buiten wel erg leuk uit met vele honderden enthousiaste lopers, van jong tot oud.'

Webflop?
Ik zou waarachtig niet weten hoe de kloof tussen burger en politiek kleiner gemaakt kan worden.
Nee, de vraag is eerder of het niet beter is de kloof weer wat te vergroten.

Een knallende foto vanmorgen op de voorpagina van de Volkskrant: een Duitse officier met een jongetje op de arm, in de zomer van 1940, op Scheveningen.
De foto is onderdeel van een charmeoffensief. 'Het valt allemaal wel mee', wilden de bezetters laten zien.

Ik schrok meteen wakker. Dat jongetje... was ìk dat?

'Vandaag opent prinses Margriet de tentoonstelling Oorlogskind in de Beurs van Berlage te Amsterdam', vermeldt het onderschrift. De prinses is 'zelf van 1943', staat in het begeleidend artikel. De tentoonstelling bestaat uit een 'schitterende serie van honderdtachtig foto's uit de collectie van het NIOD'.

'Daar ga ik heen,' dacht ik meteen, 'die tentoonstelling gaat over mij. Misschien herken ik mezelf op een van de foto's.'

Ik mag mijn verhalen over de oorlog graag relativeren - ik was een kleuter en ben er heelhuids doorgekomen, anderen hebben veel ergere dingen meegemaakt - ik betrap me erop dat ik mijn oorlogsverleden zelf steeds interessanter ga vinden en er iedereen die wil luisteren te pas en te onpas mee lastig val. (Zie je? Weer zogenaamd relativeren, ondertussen het er toch over hebben!)

Ik belde de Beurs van Berlage om aan te kondigen dat ik eraan kwam, prinses Margriet graag zou ontmoeten om met haar - oorlogskinderen onder elkaar - herinneringen uit te wisselen.

Helaas werd mijn aanwezigheid niet op prijs gesteld.
'De opening is uitsluitend voor genodigden', zei een juffrouw die, aan haar jonge stem te oordelen, nooit een oorlog aan den lijve heeft meegemaakt. Zoals ik.

'Akkoord, dan wil ik graag na de opening met de prinses over de tentoonstelling wandelen', bood ik aan. 'Kijk, Margriet is weliswaar van 1943, maar ze werd geboren in het veilige Canada. Zij heeft niet, zoals ik, de hongerwinter meegemaakt, de V2-raketten zien vliegen en geschuild voor de bombardementen, dus ik wil haar graag tekst en uitleg verschaffen over wat ik allemaal heb meegemaakt.'

Nee, madame de telefoonjuffrouw dacht niet dat de prinses mijn explicatie op prijs zou stellen.

Het werd nog gekker toen ze uitlegde dat die tentoonstelling helemaal niet in de Beurs van Berlage te bezoeken valt. 'Het is een reizende tentoonstelling die de hoofdplaatsen van alle provincies zal aandoen.'

'Ik weet genoeg,' beëindigde ik het telefoongesprek, 'ik ben vermoedelijk op alle honderdtachtig foto's te zien - die Canadese prinses mag ze vandaag bekijken en ik niet? Schande! Ik ben hard van plan geen toestemming te geven om mijn beeltenis tentoon te stellen, zodat alle foto's moeten worden verwijderd. Is dit duidelijk?'

Men zal nog veel van ons horen. De kleuters uit WO2 gaan nog zeker vijfentwintig jaar mee.

Het nieuw positivisme van Balkenende heeft een enorme impuls gekregen.
We moesten ons toch een oranjegevoel eigenmaken, alsof Nederland 'de wereldbeker heeft gewonnen'?

Even was er nog cynisch gelach hoorbaar - de wereldbeker, welke wereldbeker?
Nu weten we waar de premier op doelde:
Nederland zal door de Verenigde Staten geraadpleegd worden over de rol van hun en onze krijgsmacht in de wereld.

Bot en Balkenende lopen naast hun schoenen van trots. De Amerikanen gaan ons raadplegen!

Wordt de Nederlandse krijgsmacht een onderdeel van de Amerikaanse?
Als onze soldaten dan nog maar wel een oranje badge op hun uniform mogen dragen.

Een select groepje die worden geraadpleegd.
Er is wel meer fout aan dit bericht.

Komop med, trek iets wams an
Sullen we een boelevaadje pikke?

Ikkenie, ik gaater nie uit.
Ik sit lekka, ga jij maa un boelevaadje pikke.

Aajoh komnou.
Doen we ut kappie ope, lekka in de blote luch
met je hoof.

Schetuit, bennik net gistere naa de kappur gewees.
Veftig uiri na de klote?
Kek wel link uit.

Nou dan gaatik wel zelluf un boelevaadje pikke.
Misschien staat er een wef dat wel sin heb.

As ik jou met een wef op mijn plaas zie,
Kenje meteen de pokke krijge.

Vanmorgen, bij het uitruimen van een kast, vond ik hem terug: mijn Acoustic Modem van RadioShack.

Ik ben geen techneut, dus het verbaasde me zelf hoe vrolijk ik werd van dit weerzien, na een kleine twintig jaar.

Ik beschreef het apparaat eerder (dossier: Apparaten die ik heb gekend, deel 7), maar beschouwde mijn exemplaar als verloren gegaan en moest lang zoeken op het net voor ik een plaatje had gevonden.

Voor de Volkskrant schreef ik een wekelijkse column en met dit kastje seinde ik een op de computer vervaardigd tekstbestand door naar de redactie.
Je drukte een telefoonhoorn in de schelpen bovenop en met hoge piepgeluiden werd de tekst verstuurd.

Het was 1986 en zelden heb ik me zo 'modern bezig' gevoeld als toen, tijdens het versturen van een digitale tekst per telefoon.

Het apparaat krijgt een ereplaats in het redactiekantoor.

Het gigantische succes van de iPod (draagbare MP3-speler) lokt veel graantjemeepikkers.
Wat er al niet aan, in en om het begeerlijke witte kastje gehangen, geplugd en getrokken kan worden... van gigantische speakers tot recorders en schattige roze pyjamaatjes.

Interessanter zijn de toepassingen die de inhoudelijke mogelijkheden verkennen.

Podcasting - radioprogramma's naar de iPod sturen - lijkt te floreren.

En ja natuurlijk, hij is er al een tijdje, maar ik kende 'm nog niet: de iPod Bijbelspeler.

Lezen en luisteren tegelijk. Handig navigeren door het Oude en het Nieuwe Testament. Dagelijkse spreuken. Een ochtend- en avondgebed.
Voorlopig alleen in het Amerikaans en Spaans, maar na alle zojuist verschenen nieuwe Nederlandse vertalingen, zou een Hoorbijbel snel moeten volgen.

Wie begint de Podkalender? Dagelijkse spreuken, dialogen, sketches?
De iBescheurpod.

Kleine verschilletjes en tegenstellingen opblazen?
De minister-president moet zijn positieve peptalk maar eerst eens op zijn eigen kabinetsleden loslaten.

Minister Verdonk blies het niet-schudden van een hand op tot een nationale halszaak.

Wat het ons brengt als de tegenstellingen nodeloos worden vergroot?

Ambtenaren van de Haagse sociale dienst voelen zich nu gedekt en stoppen de uitkering van een man die op religieuze gronden een vrouwelijke ambtenaar geen hand gaf.

Ja, in plaats van een handdruk zou een andere respectvolle begroeting ook door de beugel kunnen.

Die Haagse ambtenaren verdienen een ouderwets, onvervalst Haags teken van respect:
een dikke, hoog opgestoken middelvinger.

De grappen en dubbelzinnige opmerkingen die volwassen commentatoren en cabaretiers maken naar aanleiding van onderzoeken over seks onder jongeren, worden met het jaar kinderachtiger.

Donderdagochtend halfelf - de beste tijd om te gaan zwemmen. Het is de hele ochtend 'zwemsoos', er is geen luidruchtig schoolzwemmen, dus ruim baan, de aquagymnastiek is net afgelopen en er zwemmen uitsluitend nog een paar oudere dames.

Het is als oudere heer goed zwemmen tussen oudere dames. Je moet alleen opletten als drie, of zelfs wel vier dames al pratend op één lijn zwemmen - dat eist goede stuurmanskunst.

Met zijn opkomst trekt hij al meteen ons aller aandacht.
Hij is begin dertig en slank, geen bodybuilder, maar strak 'afgetraind'.
Hij begeeft zich niet meteen te water, maar loopt een compleet rondje op de rand van het bad, terwijl hij een gele tennisbal stuitert en vangt. In zijn linkerhand draagt hij een snorkel met luchtpijpje.

Dan werpt hij de bal met een boog in het water, gaat zitten, bevochtigt op professionele manier de snorkel, plaatst het pijpje zorgvuldig in de rubberen hoofdband en rolt achterover het water in.

Als ik na een baantje terugkom, is hij in dezelfde hoek van het bad onduidelijk bezig - het pijpje steekt boven het water uit en hij blijft turend op z'n plaats, alsof hij op die plek een school zeldzame tropische vissen bestudeert.
Af en toe plopt uit het pijpje een prop water de lucht in, die bijna de twee meter haalt.

Ik trek weer een baantje en vind hem ondersteboven hangend aan de lage springplank terug. Hij laat zich in het water vallen, grijpt de plank met beide handen door hoog uit het water te rijzen, trekt zijn benen door zijn armen op, plaatst zijn hielen op de plank, laat zijn handen los, waardoor zijn bovenlichaam en hoofd onder water verdwijnen.
Aan je hielen hangen... het kan hooguit twee seconden duren. Maar hij blijft het proberen. Hij kijkt er ernstig bij, alsof hij keihard aan het trainen is en hielhangen een officiële Olympische sport is.
Ik zie dat de meeste dames nu glimlachend, of met bewondering in zijn richting kijken.

Bij terugkomst van mijn volgende baan moet ik hem even zoeken.
Hij staat roerloos en kaarsrecht met wijd gespreide armen in de krachtig kletterende waterstroom, die wordt uitgestoten door een op de kant opgesteld rood plastic kanon. De waterval spat op zijn rechte schouders uiteen. Hij lijkt zelf zeer tevreden met deze pose, want hij blijft lang zo staan, alsof hij alle oude dames in het zwembad zijn zegen geeft.

Ik trek weer een baantje.
Nu staat hij aan de kant met een oude dame te praten, waarbij hij voortdurend charmant lacht en een gaaf, zeer wit gebit ontbloot.
Ik drijf zonder te kijken, maar met open oren, in hun richting. En ik hoor hem zeggen:
'...een muur van wel veertig meter hoogte! Met m'n blote handen! Ja, dan ben je ergens niet goed wijs, vindt u niet?'
De oude dame zegt: 'Tjonge, jonge, het is me wat!' Waarna ze zich zo hard als ze zwemmen kan uit de voeten maakt.

Ik besluit ermee te stoppen, ik heb mijn gezondheidsplicht gedaan. Nagenoeg alle oude dames hebben het bad verlaten.
Ik werp een laatste blik op de showbink.
Uit het wateroppervlak steken twee benen die op de bassinrand rusten, de rest van zijn lichaam is onder. Uit het pijpje knalt een waterkogel, die tot zeker drie meter hoogte reikt.

Kleding / Voorzichtig

Heren:
onderhemden aanhouden
wollen shawls mogen thuisblijven
handschoenen naar believen

Dames:
winterjas aan, maar los
navels bedekt laten
bloesjesdag is uitgesteld!

Claudia de Breij, die dit weekend voor veel mediatumult zorgde door een voorstelling af te breken, is niet de enige cabaretière die soms met haar publiek overhoop ligt.

Collega Saskia de Lint volgde haar voorbeeld en stuurde het publiek in theater Achterom in Okkelt middenin een voorstelling voortijdig naar huis.

Verslaggever Bob Bolleman sprak gisteravond met haar in het radioprogramma Music Hall, m.m.v. Annet Malherbe.

De CPNB heeft in haar campagne ter promotie van de Boekenweek alles uit de kast getrokken..
Maar tegen de laatste pr-stunt van Loe de Jong viel niet op te boksen.

Waarom ziet het kabinet niet graag dat het kabinetsbeleid wordt doorkruist en wat kunnen we doen om het niet-doorkruisbeleid te doorkruisen?
(Zie de sites.)

Dat zich een politieke meerderheid aftekent die pleit voor een verbod op de activiteiten van internetdokters, is ook goed gevallen bij de VHA, de Vereniging van Huis-aan-huis Apothekers.

- De heer H. J. Vleeshouwer is VHA-voorzitter - u had last van de internetdokters

'Zeer veel. Trouwens internet heeft me al eerder parten gespeeld. Jarenlang ging ik met encyclopedieën langs de deuren - tot internet die hele handel onderuit haalde. Toen vond ik werk in de alternatieve apothekerij, maar ook daar won internet steeds meer terrein.'

- Hoeveel huis-aan-huis-apothekers zijn er in Nederland

'Onze vereniging telt 289 leden. En dan scharrelen er nog wat beunhazen rond. Maar die verkopen naast medicijnen ook stofdoeken en haarborstels. Dat zijn meer marskramers dus. Wij verkopen uitsluitend eerste klas huismedicijnen.'

- Geregistreerde medicijnen

'O zeker. Alle medicijnen zijn door ons met de hand geregistreerd. En goedgekeurd. Wij leveren aspirine, zalven, hoofdpijnpoeders, drankjes, anti-griepmiddelen, anti-aids en kanker-middelen, noemt u maar op.'

- Waarom is het kopen van medicijnen va internet niet goed, volgens u

'Omdat het volstrekt onpersoonlijk is. Wij staan oog in oog met onze patiënten aan de deur. Wij schatten de kwalen eerst in, puur op ervaring en fingerspitzengefühl en dan duiken wij in onze koffer. Vaak mogen wij binnenkomen en een grondiger onderzoek verrichten. Daartoe vervoer ik in de koffer altijd een schone, gestreken witte jas. Het is een kwestie van vertrouwen, over en weer, en dat contact is aan de deur zoveel intenser dan via internet.
Nee, heel goed, dat die internetdokters verdwijnen!'

Het aantal bijstandsgerechtigden daalt spectaculair en er is geen onderzoek ingesteld naar de oorzaken?
We vragen Bieslogs onderzoeksexpert dr. Nak de Weert om opheldering.

'Onbegrijpelijk en ongelooflijk. In een land waar alles wordt onderzocht wat los en vast zit of beweegt, weten we niet waarom er 34 duizend mensen uit de bijstand zijn verdwenen.'

- Ook u hebt geen idee

'Zonder onderzoek doe ik geen enkele uitspraak. Maar dat ze zelfs mij niet hebben gevraagd onderzoek te doen - durven vragen - geeft wel een aanwijzing.'

- Men is bang voor een onderzoek

'Kijk, de gemeenten voeren die bijstandsregelingen uit. Door dat getal te hanteren van 34 duizend uitgetredenen, hoeft het ministerie van Sociale Zaken 330 miljoen euro minder aan de gemeenten te betalen. Hupsakee, jongens, dat bezuinigt lekker weg.'

- U trekt dat getal van 34 duizend in twijfel

'Of de gemeenten zijn met keiharde hand aan het saneren geslagen, of het ministerie roept maar wat. We weten het niet.
We worden dagelijks om de oren geslagen met onderzoeken naar de grootst mogelijke flauwekul - ik doe nu onderzoek naar de verschillen tussen mannen en vrouwen bij het pellen van een eitje, ja, mijn schoorsteen moet ook roken - valt er eindelijk 's iets zinnigs te onderzoeken, wordt het achterwege gelaten. Onbegrijpelijk.
Misschien zijn die 34 duizend mensen wel met z'n allen naar Australië geëmigreerd, wie zal het zeggen.'

Voor vanavond heb ik in de Timer voor opname klaargezet: Bande à Part, een vroege Jean-Luc Godard, die op TV5 van halfelf tot twaalf wordt uitgezonden. En Catch-22 van Mike Nichols, op BBC2, vannacht van kwart over een tot bij half vier.

Vanaf morgen heb ik dan eenentwintig speelfilms in voorraad, terwijl er plaats is voor honderdvijftig.

Sinds twee weken heb ik 'm in huis: een DVD-harddiscrecorder van 250 GigaByte.
Dit is tv-kijken in de 21e eeuw, geheel onafhankelijk van het dictaat van de Hilversumse programmering.
Als ik op woensdag de Gids in huis heb, zoek ik voor een paar dagen de programma's uit die ik wil hebben, tik de ShowView-nummers in en mijn recorder doet de rest.

Ik kan 325 uur televisie opslaan! Ja?
Is dat gek? Dacht ik wel.

En kom me niet aan met die overbekende vraag:
'En waar haal je in hemelsnaam de tijd vandaan die opgenomen programma's af te kijken?'

Uiteraard kun je al die uren niet afkijken. Daar is een harddiscrecorder niet voor. Het is een medium waarmee je tv kunt verzamelen.

Als je hebt besloten dat het volstrekt onnodig en ongewenst is alles af te kijken, geniet je zoveel meer van de fenomenale techniek.

Ik klik vrijwel dagelijks de Titellijst op en inspecteer wat ik allemaal heb verzameld en herschik mijn voorraad.

'Hee, American Psycho - heb ik die ook opgenomen? Maar die heb ik al tweemaal gezien. Laat toch maar staan, misschien wil iemand er ooit een DVD-tje van. Deze Andere Tijden heb ik al via internet gezien, die kan eraf. Delete en... weg.
Ach, ik heb al twee films van Mike Leigh, zou ik een verzameling van kunnen aanleggen en deze... een Japanse en een Egyptische film, ken ik niet, zijn latertjes op Nederland 3 geweest. Ook maar laten staan...'

Ik ga voorlopig door tot ik een uitgewogen lijst van honderd mooiste speelfilms en honderd allerbeste documentaires kan oproepen.

Met de harddiscrecorder heb ik eindelijk een hobby in huis gehaald.

Vrouwen die hun mannetje staan, krijgen regelmatig ballen toebedeeld.

'Zij heeft ballen!'
'Alles wat zij doet heeft ballen.'

Ik zeg het nooit; ik durf het niet goed.
En al helemaal niet - wordt ook gehoord - dat een vrouw kloten heeft.
Ik vind het viezige uitdrukkingen.

Ben ik in mijn taalgebruik behoudend aan het worden?
Wat mij betreft mag het woord neuken ook weer worden opgeborgen.

Wilders wil lagere belastingen, minder ambtenaren, geen ontwikkelingssamenwerking.

Ook pleit hij voor het terugdringen van het teveel aan politieke beginselprogramma's.

Daarom heeft hij zijn eigen programma voor een groot deel overgeschreven uit het gedachtegoed van Pim Fortuyn.

Verward gedroomd.
Ik trok op een barre voettocht over steile berghellingen en door diepe dalen. En om de paar uur (minuten?) kwam ik op dezelfde viersprong uit.

Maar in de hele droom kwam geen Flat TV voor.
En dat zouden de reclamemakers wel willen, lees ik in de ochtendkrant: dat ik elke nacht droom van een Flat TV, dat ik 'altijd' al van een Flat TV heb gedroomd en dat ik vandaag mijn droom ga waarmaken.

Misschien droom ik vannacht dat ik op mijn tocht in de verte een lichtje tussen de bomen ontdek.
Een gastvrije herberg!
Ik word hartelijk welkom geheten door een joviale waard.
In de warme, gezellige gelagkamer staat een joekel van een Flat TV, waarop een grappige natuurfilm over neusapen is te zien.

Tot in de eindexamenklas toe, voerde onze leraar Nederlands zijn eigen onderwijsprogramma uit: alle uren vulde hij met voorlezen.

Hij had niet zo'n mooie stem, vond hij zelf, dus liet hij het voorlezen aan een leerling over.
Omdat ik op een toneelclub zat en veel voordroeg en toneelspeelde, werd ik uitgekozen - ik heb vele uren staan voorlezen.
'Vraag of je erbij mag zitten', zei mijn moeder, die zag hoe moe ik na twee uur voorlezen thuiskwam.
Voortaan mocht ik op het podiumpje voor de klas achter zijn tafel op zijn stoel zitten.

Met welke boeken liet hij ons zo verplicht kennismaken?
Met het nieuwste van het nieuwste. Ik herinner mij de verhalen van Remco Campert en de romans en verhalen van W. F. Hermans. En ik mocht verhandelingen houden over de Experimentelen (waarbij ik de essays uit Paul Rodenko's bundel 'Tussen de regels', op mijn manier navertelde).

Onze leraar Nederlands ging zijn boekje ver te buiten. Toen de examens naderden ging hij stug door met de voorleesuren. Wel moesten we driemaal na schooltijd nablijven, zodat hij ons zo'n honderd vragen over literatuur kon dicteren. Met de antwoorden! En de verzekering dat hij tijdens het mondelinge examen uitsluitend uit die vragenlijst zou putten. Hij hield zich aan die afspraak en wij haalden uitstekende cijfers.

Ik heb op internet naar hem gezocht en ik vond hem op een klassenfoto uit 1967. Niet de mijne, ik was al tien jaar van school af.
Daar staat hij, achteraan, dat kleine hoofdje, dat is 'm: meneer Oskam.
Van de leerlingen van toen met wie ik nog contact onderhoud, weet ik, dat ze allemaal zijn blijven lezen.
Het is, vrees ik, al jaren te laat om hem te bedanken.

Er valt niet aan te ontkomen: iedereen die vanavond naar Nederland 3 kijkt, zal zich namen en beelden van eigen leraren voor de geest halen.

Mijn deur is een vaste halteplaats op zijn dagelijkse ommetje geworden. Ik doe hem graag open, want meneer Houtvast volgt het dagelijkse nieuws en ik ben altijd benieuwd naar zijn commentaar.
Ditmaal doet hij mij een genereus aanbod.

• Dag meneer Houtvast, hoe gaat het met u?
• Prima. Afijn, dat ziet u wel. Raadt u eens hoe oud of ik ben...?
• Nou, dat weet ik wel. U bent 93, maar u ziet er zeker tien jaar jonger uit, hoor.
• Doet er gerust nog maar 's tien af. Daarom dacht ik: ik ga die jongeman van hierachter een cadeautje brengen. Ik bied u al mijn nieren aan!
• Uw nieren... voor mij?
• Allemaal. Ik zag gisteravond op tv een mevrouw en die had er drie! Daar had ze er één van weggegeven. Was ze reuze trots op. Maar ik vind 't krenterig. U mag ze alledrie hebben.
• Fijn meneer Houtvast, dank u wel.
• Ja, ho ho, ze zitten d'r nog in. U krijgt ze, gratis en voor niks... nadat ik ben overleden. Jammer voor u, maar dat kan nog even duren. Maar het zijn prima nieren, dus die gaan nog even mee.
• Hebt u wel een donorcodicil getekend?
• Nee, aan die rompslomp begin ik niet. Van die papierwinkel moet ik niks hebben. Nee, ik verdeel mijn organen liever zelf. Mijn hulp in de huishouding krijgt een long, de dame van de thuiszorg mijn lever en ik heb nog een neef in Noord-Holland en die kon mijn hart best gebruiken, zei'tie.
• Nu bent u 93, zijn die organen van u niet een beetje...
• Te oud? Welnee! Ik zie d'r niet alleen van buiten, ook van binnen zeker twintig jaar jonger uit. Mijn organen zijn van vooroorlogse kwaliteit. Ja, als u zegt, die ouderwetse nieren van meneer Houtvast moet ik niet...
• Nee, nee, ik ben er erg blij mee, hartelijk dank. Dag meneer Houtvast. Prettige zondag.
• Insgelijks. En mocht u nog iemand weten die ik blij kan maken met een pico bello alvleeskliertje, dan geeft u wel een seintje, niet?

SDS is een betrekkelijk nieuwe, door minister Hoogervorst nog niet erkende ziekte, die meer en meer in de belangstelling komt te staan, omdat het aantal lijders aan dit Seriousness Deficiency Syndrome explosief stijgt.

We leven in een tijd waarin de ernstige problemen zich opstapelen en mensen die - buiten hun schuld - die problemen minder serieus nemen, kunnen in grote moeilijkheden geraken.

Voor onze rubriek Uitzichtloos vond ik SDS-lijder Klaas de Bof bereid tot een openhartig gesprek.

De mediawereld wacht in spanning af.
Op 1 augustus zullen we 'het' te zien krijgen.
Dan gaat 'John de Mol de lucht in'.

John de Mol kocht de voetbalrechten.
John de Mol kocht een groot deel van Versatel.
John de Mol kocht ervaren medewerkers.
John kocht Linda.
Meer weten we nog niet.

De grote vraag luidt: willen 'de mensen' wat John de Mol graag wil - dat men massaal naar zijn zender gaat kijken en van zijn digitale diensten gebruik gaat maken?

Want dat is helemaal niet zeker.
De beleggers bijvoorbeeld, zien er op dit moment niets in.

Het betrouwbaarste medianieuws is te vinden in de beursberichten.

O ja, als de eerste vlokken vallen, stormen de fotografen naar buiten.
Hoeveel krantenpagina's en tv-reportages zijn de afgelopen weken niet gewijd aan het maagdelijke Nederland?
Aan de schoonheid van het witte sneeuwlandschap, aan de pret van het ballengooien en het poppen maken.
Vrolijke opgewondenheid, baldadige uitgelatenheid nam bezit van ons allen.

Maar nu?
Bij het onvermijdelijke afscheid is geen fotograaf of cameraman te bekennen.
Wat zijn natuur en mens toch wreed!

Bieslog legde de doodsstrijd vast van het laatste hardnekkige hoopje sneeuw in Nederland.

Eenzaam en vervuild, aan de kant van de weg...

Vanmorgen werden de luisteraars naar Radio 1, tijdens een drie uur durende thema-uitzending over de gekozen burgemeester, in de gelegenheid gesteld telefonisch te stemmen op een aantal populaire burgemeesters.

Met overgrote meerderheid werd gekozen: burgemeester H. van der Vaart van Juinen.

Wij belden met een verbouwereerde, maar verheugde burgervader.

'Het doet mij grote deugd te vernemen dat de radioluisteraars, die twintig jaar geleden via de televisie een inkijkje werd geboden in het wel en wee van onze prachtige gemeente, mij kennelijk niet zijn vergeten.
Des te meer is mijn vreugde groot, daar ik ten aanzien van de aanstaande verkiezingen wel degelijk het plan koester mij kandidaat te stellen voor dit prachtige ambt. Welnu, ik beschouw de verkiezing door de Radio 1-luisteraars als een ferme duw in de rug.'

- Ook in Juinen is de burgemeesterverkiezing al gestart

'De verkiezing is in volle gang. En dat is te danken aan de activiteiten van mijn medekandidaat - concurrent, zo u wilt - de heer Hekking, onze voortvarende wethouder, die al drie jaar op campagne is, lang voor minister De Graaf hardop durfde dromen van de gekozen burgemeester.
Wethouder Hekking en ik hebben al menige sportieve tweekamp achter de rug. Ik herinner mij het polsstokmodderspringen, de verbetering van het wereldrecord pannenkoekenbakken en de Kütschjesrees, de jaarlijkse wedstrijd tussen de met vier paarden bespannen Juinense koetsjes.
Alle wedstrijden werden tot nu toe glansrijk gewonnen door wethouder Hekking, vandaar mijn blijdschap over mijn landelijke succes op Radio 1.'

- Zojuist is bekendgemaakt dat de gekozen burgmeester in fasen word ingevoerd, de grote steden gaan voor - het betekent dat in de gemeente Juinen de burgemeester pas in 2010 gekozen gaat worden

'Het wordt een zware strijd. Voor morgen heeft wethouder Hekking de volgende test bedacht: ik moet de toren van de Hervormde Kerk van buitenaf beklimmen, waarna ik bovenop de trans een wedstrijd armdrukken met de wethouder moet volvoeren.
Ik moet u eerlijk zeggen: als we zo doorgaan, weet ik niet of ik 2010 wel háál!'

Wordt de gekozen burgemeester het struikelblok voor deze regering?
In afwachting van een definitief besluit, lopen overal in het land de aspirant-burgemeesters zich warm.

Dat kersenkweker en kandidaat-burgemeester Louis van Gaal in Utrecht profijt trekt van zijn naamsbekendheid is duidelijk.

Ook banketbakker Lee Towers in Uden en rijschoolhouder Geert Wilders in Helmond ('Geen familie!'), die nu al volop campagne voeren voor de burgemeestersverkiezingen in hun gemeenten, zeggen geen nadelige gevolgen te ondervinden van hun naamverwantschap met de 'echte' Bekende Nederlanders.

Moeilijker krijgt Job Cohen het in de gemeente Langeveld (Overijssel). Deze directrice van een uitzendbureau heeft 'geloofwaardigheidsproblemen'.

'Vooral na die wedstrijd op tv, waarin Job Cohen tot beste burgemeester van het land werd uitgeroepen, kom ik in de problemen.
Job Cohen uit Amsterdam heeft nu zo'n grote landelijke bekendheid, dat Job Cohen uit Langeveld mag rekenen op ongeloof en hoongelach.'

- Heeft dat ook te maken met uw vrouwzijn

'Hoort u wat u zegt? Het is toch schandelijk dat zo'n vraag in Nederland wordt gesteld, daags na Vrouwendag. Ik denk dat ik een prima burgemeester voor Langeveld kan zijn - alleen omdat ik vrouw ben en Job Cohen heet, zou ik gedwongen worden me terug te trekken? Dit kan toch niet!'

De Nederlandse uitgeverijen hebben de kern van het Boekenweekthema - de Nederlandse geschiedenis - op overstelpende wijze vormgegeven:
handel!

China gaat Taiwan inlijven - 'geweld is onvermijdelijk'.

De Nederlandse regering wil het wapenembargo tegen China opheffen.
We moeten opschieten willen we een graantje kunnen meepikken.

Wapenhandel!
Nederland, let op uw saeck!
Weg met de geest van Jan Salie!

Vierendertig procent van de potentiële internetklanten klikt een product naar het winkelwagentje en haakt dan af - gaat niet door naar de betaalprocedure.

Ja, dat herken ik. Er moeten heel wat verweesde winkelwagentjes van mij over het net zwerven.

Hoe komt dat toch?, vragen de webwinkeliers zich af.

Die vraag is makkelijk te beantwoorden:
door dat stomme winkelwagentje!

Verzin toch 's een aantrekkelijker verzamelsymbool om de begeerlijke bijna-aankopen in te doen - een mooi ontworpen zak, een koffer, een rieten mand, een weekendtas.

Je winkelt thuis, om niet achter dat winkelwagentje te hoeven lopen.

Op deze Vrouwendag begint de Boekenweek.

Haar glorieuze verschijning siert twee boeken, die de komende week in hoge stapels de boekwinkels zullen beheersen.

Al decennialang redigeert zij zijn boeken en behartigt zij zijn zaken.

Het is vandaag KarinaWolkersDag.

Vooral op het terrein van het buikdansen kunnen mannen nog veel van vrouwen leren.
Seksuele energie opwekken, zonder seks te hebben - buikdansen is bij uitstek geschikt voor mannen.

Hef het taboe op het mannenbuikdansen op.

Mannen!
Mannenbuikdansen heeft niets met vrouwen te maken.
Wees een man en durf te dansen met je buik.

Beeldend kunstenares Babette Wagenvoort (zie over haar het Bieslogdossier 'Vier tekenaars op internet') zoekt nieuwe spreekwoorden.

'Ik ben op zoek naar spreekwoorden en gezegden uit andere talen, die zo mooi of zo treffend zijn dat ze eigenlijk in de Nederlandse taal opgenomen zouden moeten worden.'

In een serie muurtekeningen die zij voor een basisschool in Den Haag gaat maken, wil zij, naast Nederlandse spreekwoorden, vertaalde spreekwoorden uit o.a. het Marokkaans, Turks, Berbers, Somalisch en Chinees verwerken.

Vertaalster Natasha Cloutier opende een weblog, waarop ze voorbeelden signaleert van Dunglish, de taal die is ontstaan uit de mix van het Nederlands en het Engels.

De Boekenweek nadert en vanavond wordt op de televisie aandacht besteed aan het boek.
Goh!
De uitzending heeft uiteraard de vorm van een quiz, want praten over boeken is te saai voor woorden.

Geen enkel serieus onderwerp kan nog op de televisie behandeld worden zonder het in een quizvorm te gieten.

Het wordt hoog tijd dat ook het Journaal in spelvorm wordt uitgezonden.

Een wisselend panel van Bekende Nederlanders doet mee aan de dagelijkse Laatste Nieuws Show.

- Handen aan de knoppen graag. In Amsterdam is momenteel een filiaal van Albert Heijn ontruimd, omdat een verdacht pakje zou zijn aangetroffen.Wat denkt u:
a) het is loos alarm
b) het pakje bevat een explosief en wordt door de opruimingsdienst meegenomen
c) het explosief gaat af en veroorzaakt een ravage

- Hoe zal de discussie over de Gekozen Burgemeester aflopen?a) het voorstel wordt in de Eerste Kamer afgestemd
b) D66 stapt uit het kabinet, waardoor het valt
c) Grootmeester Job Cohen wordt De Eerste Gekozen Minister-President

Enzovoorts.

Tijdens het weerbericht kunnen 'de kijkers thuis' worden ingeschakeld.
a) Blijft het de komende dagen dooien?
b) Komt er alsnog een Elfstedentocht?
c) Krijgen we de warmste Pasen ooit?
SMS naar onderstaande nummers...

Een zondagse wandeling met de familie naar Meer en Bosch. Kan het saaier?

Maar nicht Anneke is op visite en ik ben veertien en zij een paar jaar verder en zij is leuk en mooi, dus wil ik graag mee op een saaie zondagse wandeling naar Meer en Bosch.

Vader maakt met de Kodakbox een foto.
Rechts zit mijn moeder in de sneeuw, met mijn zusje op schoot, links hurkt mijn tante met mijn neefje.

Anneke en ik demonstreren hoe saai we de wandeling vinden.
We houden grote sneeuwballen boven de hoofden van onze moeders.
Ziet er agressief uit, maar we mogen gerust aannemen dat we de sneeuwklompen niet hebben laten vallen.
We zijn wel pubers, maar hele brave.

Ik draag een zeiljopper en plusfours - mijn laatste drollenvanger. Als deze 'op' is, heeft mijn moeder beloofd, krijg ik een lange broek.

(Een minder brave daad: de slijtage van die belachelijke broek ging me te langzaam, dus hielp ik een handje door met mijn knieën langdurig tegen een muur te wrijven, zodat er dunne plekken ontstonden.)

De Gouden Doerian, de prijs voor de slechtste roman van het jaar, wordt morgen niet uitgereikt. Twee juryleden trokken zich terug, geschrokken van de heftige en giftige kritiek die uit de literaire wereld opborrelde. De overige juryleden publiceerden nog wel de korte lijst van potentiële winnaars, voorzien van een toelichting, maar hielden het daarna voor gezien.

En ook over die lijst met zes genomineerden is rumoer ontstaan. Tot zijn verbijstering kwam de eerste roman van schrijver/dichter Sijmen van Woelgeest niet op de kortlijst voor.

- Meneer Van Woelgeest, u had graag gezien dat uw roman genomineerd zou worden als 'slechtste roman van het jaar'

'Nou, sterker nog: ik had die Gouden Doerian graag willen winnen. Dan was ik zelf gekomen om hem in ontvangst te nemen. Had ik een vlammende rede gehouden, waar de hele literaire wereld van op de kop had gestaan.'

- Vindt u uw roman zelf zo slecht

'Ik niet, de critici. Mijn roman 'Henk had zoiets van...' verscheen negen maanden geleden en is nergens besproken. Geen krant heeft er een letter aan gewijd. Waardoor geen boekwinkel het heeft ingekocht. De Gouden Doerian was voor mij de laatste strohalm om 'Henk had zoiets van...' nog enige publiciteit te geven.'

- Misschien heeft uw uitgever 'Henk had zoiets van...' niet ingezonden

'Natuurlijk heeft mijn uitgever dat niet gedaan. Sterker nog: mijn uitgever heeft na drie maanden stilte rond 'Henk had zoiets van...' de hele oplage - vijftienhonderd exemplaren - in de papiermolen willen dumpen. Ik heb de roman gered en de dozen staan nu bij mij op zolder. Twee weken geleden heb ik twintig exemplaren bij de jury van de Gouden Doerian laten bezorgen - niets op gehoord!'

- Gaat u, na al die tegenslag, door met schrijven

'Uiteraard. Volgend jaar komt mijn tweede roman uit - 'Henk trok wit weg' - en daarmee hoop ik kans te maken op de Gouden Doerian 2006.'

Een bijzondere Flashfilm, gemaakt op de muziek van het nog altijd springlevende nummer Giant Steps van John Coltrane uit 1959.

Dringend, langdurig gebel aan de voordeur.
Meneer Houtvast, de oude achterbuurman, met grote sjaal om het hoofd gewikkeld, zwaar steunend op zijn wandelstok.

• Zeg, De Bie, kunt u er niks aan doen?
• Waaraan doen, meneer Houtvast?
• Aan dat spuiten op de televisie.
• Spuiten? Maar komt u binnen, het is veel te koud en te glibberig, straks valt u nog.
• Nou even dan. U bent toch van de televisie?
• Was - maar wat wilt u kwijt?
• Nou, dat spuiten. Dus dat je vóór de reclame uit een grote 2 ziet en dat ze dan of bellen blazen of iemand natspuiten.
• Eh... O, u bedoelt in het STER-leadertje.
• Nou, dat spuiten gaat me vreselijk op m'n zenuwen werken! Zit ik lekker te kijken, is een programma afgelopen, verheug ik me op het volgende, komt weer die spuiter tussenbeide! Wat een vreselijke man. Met een tuinslang iemand natspuiten. Bah! Als het warm is, in de zomer, zeg ik alla! Dan kan het een welkome verkoeling zijn. Maar nu, in de winter gaat'ie gewoon door. Ik kan er niet meer tegen. Laat dat spuiten in godsnaam ophouden! Vindt u het gek dat je leest over inbraken hier en overvallen daar. Komt door dat gespuit elke dag op tv. Daar wordt een mens kwaadwillend van.
• Bent u helemaal door de sneeuw gekomen om me dat te vertellen?
• Ik dacht: ik ga De Bie vragen of hij dat gespuit kan laten ophouden. Straks spuiten ze mìj nog nat. Als je dat elke dag te zien krijgt, ga je het heel gewoon vinden, mensen natspuiten. Dat ze met sneeuwballen gooien is tot daaraan toe, maar me ook nog natspuiten... Ik kan wel bevroren raken. Dat ik hier stokstijf op het trottoir voor uw deur sta als ijsbeeld!
• Weet u wat we doen? Ik ga u even in de auto naar huis rijden. Is dat een goed idee, meneer Houtvast?

- Wat denkt u te gaan doen aan de misstanden die nu naar buiten zijn gekomen, sterker nog: waar kunt u op worden afgerekend

'Ik heb kennis genomen van wat we nu weten en ik ben geschrokken, sterker nog: ik ben verbijsterd.'

- U hebt zojuist maatregelen aangekondigd, sterker nog: ik begrijp dat de besluitvorming al een heel eind rond is

'De besluitvorming is in gang gezet, sterker nog: de maatregelen zijn reeds van kracht.'

- Aha! U hebt de kritiek dus niet afgewacht, sterker nog: u hebt die naast u neergelegd

'Er moest nú iets gebeuren. Dus heb ik de commentaren niet afgewacht, sterker nog: ik heb er mijn reet mee afgeveegd.'

'Toen ik zes jaar was wilde ik keukenmeid worden. Toen ik zeven was, Napoleon. Sedertdien hebben mijn ambities, evenals mijn grootheidswaanzin, steeds grotere vormen aangenomen.'

Zo begint 'Mijn leven als genie', een van de boeken van Salvador Dalì, vertaald door Gerrit Komrij, in 1968 uitgegeven in de Privé-domeinreeks van de Arbeiderspers.

Als men mij zou vragen: 'Noem 's een boek dat je leven heeft beïnvloed?', zou ik die titel noemen.
Ik las het in 1969 en de schellen vielen me van de ogen.
De vijf jaar ervoor had ik me ondergedompeld in 'de beweging' van de jaren zestig en ik was hard op weg een soort Robbie Kerkhof te worden. Ik kakelde ideeën na die ik van horen zeggen had, flirtte met oosterse religies en rookte me suf.

En toen las ik het boek van een schilder wiens werk ik niet kon waarderen ('al die surrealistische clichés'), een kunstenaar die 'alles voor geld deed', een poseur, een charlatan, ja, 'een fascist!', riep men hier en daar.
Uit zijn mémoires kwam hij ook nog naar voren als een conservatieve monarchist en een superindividualist.
Toentertijd waren er vele redenen Dalì te verafschuwen.

Ik vond het een meesterlijk boek; ik heb het met veel gelach en rode oren stukgelezen.
Hè hè, zo origineel, verfrissend en anarchistisch kon er dus ook worden gedacht.
Ik zegde mijn baan op - ik maakte het radioprogramma Uitlaat, een kroniek van de jaren zestig - en wachtte op het nieuwe dat komen zou.

Ter gelegenheid van de grote Dalì-tentoonstelling in museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam, ga ik het boek 'Mijn leven als genie' herlezen.

(In het rijke UbuWeb-archief zijn twee mp3's met het unieke stemgeluid van Salvador Dalì te vinden.)

De Gouden Doerian 2005 - de prijs voor de slechtste roman van het afgelopen jaar - zal niet worden uitgereikt.

De (verkleinde) jury heeft nog wel een shortlist van zes, in haar ogen beroerde romans met toelichting gepubliceerd.

'En daarmee legt de jury haar taak neer. Verbaasd en licht ontgoocheld, dat wel. Zij had stevige kritiek verwacht, en een debat; niet dat het haar onmogelijk zou worden gemaakt de prijs uit te reiken. Ook in literaire kringen blijkt de onverdraagzaamheid te heersen die in Nederland steeds meer gewoon wordt, waarbij elke vorm van kritiek verdacht wordt gemaakt, de nuance als arrogant wordt beschouwd, en het debat als sfeerbederf. Zelfs schrijvers blijken schelden en tieren te verkiezen boven debatteren en analyseren.
Het zijn waardevolle lessen voor de jury van de Gouden Doerian 2006.'

Miljoenen Nederlanders zijn te belabberd een donorverklaring af te geven, maar minister Hoogervorst ziet kans 'de schuld' van het tekort aan donororganen bij 'de moslims' te leggen.

Ziek. Doodziek.

Minister Hoogervorst lijdt aan de ziekte van Stigma, die wordt gekenmerkt door een overmatige scoringsdrift.
Zijn galorgaan - producent van sluipgif - zou dringend moeten worden vervangen, maar helaas is momenteel geen donorgal beschikbaar.

Minister Hoogervorst is op de wachtlijst gezet.
Bovenaan. (Een minister van Volksgezondheid krijgt altijd voorrang.)

Yahoo bestaat tien jaar.
'Our mission is to be the most essential global Internet service for consumers and businesses.'

Ter gelegenheid van dit jubileum vat Yahoo de ontwikkeling van internet in het afgelopen decennium samen in honderd begrippen. Met links.

Een in(ternet)burgeringscursus voor nieuwkomers.

Het is vandaag feest voor vijfentachtigduizend ouderen die alleen van hun AOW moeten zien rond te komen.
Het CDA heeft er gisteren in de Tweede Kamer voor gezorgd dat zij drie euro per maand extra krijgen. Volgend jaar.

Even is er sprake geweest van 'met terugwerkende kracht tot 2003' - zij zouden dus zesendertig euro extra ontvangen - maar deze al te bonte eis van een Kamermeerderheid kon minister De Geus van Sociale Zaken helaas niet inwilligen.

Graag wil ik hulde brengen aan het Kamerlid dat het cadeau van de drie euro heeft mogelijk gemaakt. CDA-Kamerlid Verburg heeft zich, vanuit haar Christelijke bewogenheid, sterk gemaakt om de behoeftigen in onze samenleving niet in de kou te laten staan.

De ouderen uit de doelgroep die ik vanmorgen sprak, konden hun geluk niet op. Zomaar extra geld te besteden... de wildste plannen gingen over tafel.

Er waren zelfs dames die, bij wijze van eerbetoon aan hun heldin Verburg, enkele haarlokken wilden laten blonderen,

Helaas ging dat niet door.

Bij navraag bij hun kapster bleek het aanbrengen en onderhoud van de plukjes zeker twaalf euro per maand te kosten.

Zou Philip Freriks, gedurende de periode dat hij het Journaal nog presenteert, zijn hoed ook binnen willen ophouden?

Na de hoed van Hazes is er dringend behoefte aan een wat sjieker hoedenimago.

In vijftig jaar zijn niet zoveel stompzinnige tv-reportages gemaakt over sneeuw, als vandaag over de grootste hoeveelheid gevallen sneeuw in vijftig jaar.

Gisteravond verzorgde reporter Bob Bolleman een live-reportage voor het radioprogramma Music Hall.

Het leek Bolleman een goed idee, naar aanleiding van de laatste alarmerende berichten, een verpleeghuis te bezoeken, teneinde zich persoonlijk op de hoogte te stellen van het peil van de verzorging.

Wat begon als een luchtige reportage, veranderde al gauw in een schrijnend tijdsbeeld.
Het publiek in de Desmetstudio, dat een komische sketch verwachtte, zat er zwijgend en gegeneerd bij. Een zeer pijnlijk incident.

Reporter Bob Bolleman overweegt nog vandaag aangifte te doen.

Mededeling op de uitnodiging:

'Uit eerdere ervaringen hebben we geleerd dat sommigen zo onder de indruk raken van de aanwezigheid van de heer Geert Wilders aan hun tafel, dat zij geen hap door de keel kunnen krijgen. Voor deze dinergasten zijn plastic bakjes beschikbaar waarin de maaltijd mede naar huis kan worden genomen.'

Maar misschien komt er helemaal geen voedsel op tafel.
Het Kamerlid belooft namelijk 'een spetterende speech'.

Wilders spreekt met consumptie.

Geert Mak noemt bepaalde politici 'handelaren in angst'.

Nou, die ene hoogleraar kustwaterbouwkunde, tevens adviseur van het ministerie van Verkeer en Waterstaat en medewerker van een ingenieursbureau, kan er ook wat van.

(Uiteraard is Maurice de Hond van de partij: 'De helft van de ondervraagden vindt dat de overheid te weinig doet aan bescherming'.)

Hoogleraar beukt
veel harder
dan politici

Vanavond speelt de hoofdredacteur, samen met Annet Malherbe, een komische scène in het radioprogramma Music Hall (21.00 - 22.00 uur, Radio 747 AM).

Verder teksten van: Tommy Wieringa, Arjen Duinker en A.L Snijders.
Muziek: Mondo Leone, de wereld volgens Leon Giessen.

Ingewikkeld, de recente Maagdenhuisbezetting. Vooral de Nieuwe Autoriteiten waartegen moet worden geprotesteerd zijn van een ander slag dan in 1969. Toen werden ze boos en toonden geen begrip, zoals het hoort.

Onlangs zag ik op de televisie hoe staatssecretaris Rutte een groepje studenten hartstochtelijk aanspoorde 'nu eindelijk 's in verzet te komen, acties op te zetten, desnoods bezettingen te verrichten'.

De studenten doen wat Rutte van hen vraagt - ze hangen zelfs een spandoek met OPRUTTE!!!! aan de gevel - ze vragen de staatssecretaris te spreken, maar die piekert er niet over de kou in te gaan.

Organiseert Rutte het protest tegen zichzelf en wil hij vervolgens laten zien hoe de Nieuwe Autoriteit pal staat?
Een geval van repressieve opjutting.

Wat toen en nu gelijk bleef: de politie, die eindelijk de knuppels weer 's kon laten zwiepen.