Dringend, langdurig gebel aan de voordeur.
Meneer Houtvast, de oude achterbuurman, met grote sjaal om het hoofd gewikkeld, zwaar steunend op zijn wandelstok.

• Zeg, De Bie, kunt u er niks aan doen?
• Waaraan doen, meneer Houtvast?
• Aan dat spuiten op de televisie.
• Spuiten? Maar komt u binnen, het is veel te koud en te glibberig, straks valt u nog.
• Nou even dan. U bent toch van de televisie?
• Was - maar wat wilt u kwijt?
• Nou, dat spuiten. Dus dat je vóór de reclame uit een grote 2 ziet en dat ze dan of bellen blazen of iemand natspuiten.
• Eh... O, u bedoelt in het STER-leadertje.
• Nou, dat spuiten gaat me vreselijk op m?n zenuwen werken! Zit ik lekker te kijken, is een programma afgelopen, verheug ik me op het volgende, komt weer die spuiter tussenbeide! Wat een vreselijke man. Met een tuinslang iemand natspuiten. Bah! Als het warm is, in de zomer, zeg ik alla! Dan kan het een welkome verkoeling zijn. Maar nu, in de winter gaat?ie gewoon door. Ik kan er niet meer tegen. Laat dat spuiten in godsnaam ophouden! Vindt u het gek dat je leest over inbraken hier en overvallen daar. Komt door dat gespuit elke dag op tv. Daar wordt een mens kwaadwillend van.
• Bent u helemaal door de sneeuw gekomen om me dat te vertellen?
• Ik dacht: ik ga De Bie vragen of hij dat gespuit kan laten ophouden. Straks spuiten ze míj nog nat. Als je dat elke dag te zien krijgt, ga je het heel gewoon vinden, mensen natspuiten. Dat ze met sneeuwballen gooien is tot daaraan toe, maar me ook nog natspuiten... Ik kan wel bevroren raken. Dat ik hier stokstijf op het trottoir voor uw deur sta als ijsbeeld!
• Weet u wat we doen? Ik ga u even in de auto naar huis rijden. Is dat een goed idee, meneer Houtvast?