Ik bewaar hem nu al meer dan een halve eeuw, maar echt nodig heb ik hem nooit gehad.

Als twaalfjarige leerde ik hoe je hem moest gebruiken en ik weet het nog precies.

Af en toe haal ik hem ?s uit de la van mijn bureau, ga voor het raam staan, breng hem naar mijn ogen, richt het vizier (dat metalen puntje op de bovenste rand) op een lantaarnpaal buiten, draai de ring zodanig, dat het gele puntje van het Noorden gelijk ligt met het wiebelende gele puntje van de naald en lees in het openstaande, spiegelende dekseltje de richting af, die het vizier aangeeft.

Waar in Nederland bestaat de kans dat ik hopeloos zou kunnen verdwalen en mijn vizierkompas me redt van een wisse uitputtingsdood?

Een paar jaar geleden kreeg ik de kans mee te reizen met een expeditie door Australië.
Triomfantelijk voegde ik mijn vizierkompas toe aan mijn tropenuitrusting.

Ook toen heb ik hem niet nodig gehad. We reisden onder leiding van zeer ervaren Australië-kenners.

Maar ik stond erop dat ik, tijdens een tussenstop in de bush, werd gefotografeerd met mijn vizierkompas.

Na al die jaren trouw wachten, had mijn vizierkompas recht op een galaportret.

Kunstwerken voor tien of vijftien euro? Knap duur, Aldi!

Al mijn kunst koop ik aan de deur, of op de rommelmarkt.
Van die kwasi-Japanse prenten voor vijf euro, of een lekker camp landschapje voor twee euro.
Of ik fröbel zelf even een collage in elkaar: paar tijdschriftfotootjes over elkaar heen plakken en klaar is kees.

Ik ben benieuwd naar het antwoord van de andere supermarkten.

Bij C1000 een olieverfje voor 1 euro 99?

Iedere klant van Dirk zijn eigen portretje in acryl voor 99 eurocent?

Bij de Konmar hebben ze naaktjes in de aanbieding - van 3 euro 80, nu voor 1 euro 56! (1 per klant, op=op)

In feite houdt Nederland op te bestaan.
In de raad van commissarissen zullen vier Fransen zitting hebben, vier Duitsers, drie Italianen, elf Amerikanen en een Nederlander.

De naam Nederland zal nog enige jaren gevoerd worden. Ook zullen in deze afbouwperiode de kleuren rood, wit en blauw van de vlag gehandhaafd blijven.

Op een educatieve site van de BBC over de talen van Europa, wordt Engelstaligen geleerd wat ze moeten zeggen tegen een Nederlander die geen Engels spreekt.

Er is nog een komische tekst over taal, die in vele varianten op grote schaal via internet wordt verspreid.

Nu de Europese Commissie besloten heeft dat Engels de EU-voertaal wordt, zal de taal veranderingen ondergaan, die uitmonden in het Euro-English.

Fragment:
'By the 4th yar, peopl wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v". During ze fifz year, ze unesesary "o" kan be dropd from vords kontaning "ou" and similar changes vud of kors be aplid to ozer kombinations of leters.

After zis fifz yer, ve vil hav a reli sensibl riten styl. Zer vil be no mor trubls or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech ozer.

ZE DREM VIL FINALI KUM TRU!!'

Vrijdag neemt dr. Jan Stroop, hoofddocent Nederlandse Taalkunde, afscheid van de Universiteit van Amsterdam.

Stroop signaleerde in 1998 het Poldernederlands. Vijf jaar later is hij ervan overtuigd dat deze uitspraak van de Nederlandse taal, die vooral door 'jonge, hoogopgeleide vrouwen' werd geïntroduceerd, het ABN definitief zal verdrijven.

Fragment van de site over het Poldernederlands:

'Wat is Poldernederlands'
Het Poldernederlands kenmerkt zich door een verwijding van de diftongen (tweeklanken: ei, ui en au). Dat wil zeggen dat de stand van tong en onderkaak lager is dan bij de diftongen van het ABN. Een wijdere mond dus. Het opvallendst is de uitspraak van de ei/ij, die een aai wordt: aardappelen met rozemaraain en taaim. Dezelfde soort verschuiving die de ei/ij vertoont, verschijnt ook in andere tweeklanken. Ui als in huis wordt au, zo ongeveer als in het Engelse house: de vaulnis staat bauten. Ook de ou/au van zout en rauw verwijdt zich, die wordt een aau: aaude vraauwen.'

Ik ben geen taalwetenschapper - ik weet dus niet of het elders is gesignaleerd, maar mag ik wijzen op een ander soort Nederlands? Het wordt ook gesproken door jonge, hoogopgeleide vrouwen, maar wordt gekenmerkt door mondsluiting in plaats van mondverwijding.

De spreekster ontbloot boven- en ondertanden in een permanente glimlachstand van de mond en tijdens het spreken wijken boven- en ondergebit nauwelijks uit elkaar. De ontsluiting bedraagt enkele millimeters.

Een duidelijk voorbeeld: Femke Halsema. Maar ik hoor het ook bij de vele jonge, hoogopgeleide vrouwen, waar ik beroepshalve mee te maken heb.

Gisteren zag ik een TV-documentaire over een fotografe, die de mond tijdens het spreken geheel gesloten hield. Met het TV-geluid in de hoogste stand en één hand achter het oor, lukte het me niet iets van het gesprokene te verstaan.

Dank voor de reacties op het stukje 'Het deot er neit toe in wleke vglordoe de ltetres van een worod satan?' van gisteren. Veel lezers werden aangezet in het Nederlands de proef op de som te nemen.

Bieslog is bepaald niet de eerste site die het Engelse bericht publiceert - het maakt momenteel een zegetocht over internet.

Waar komt het vandaan? Niet van de Cambridge Universiteit, zoals wordt gesuggereerd.

Op een speciale site (wel van Cambridge) wordt gepoogd de bron te achterhalen en zijn voorbeelden te lezen in vele talen, waaronder het Nederlands.
Ook wordt aangetoond dat de stelling niet opgaat - er zijn zinnen die na letteromzetting niet te lezen zijn.

Jan Metdepet, de oudste arbeider van Nederland, is vandaag 103 geworden.

Hoewel diverse kwaaltjes hem beginnen te hinderen, zal hij zich vanmiddag met zijn looprek tussen de stakende havenwerkers voegen.

In de oorlog tussen de geslachten is vandaag de Slag om het Mooi begonnen.
Om de twaalf minuten bulderen de zonnekanonnen.

'Aoccdrnig to a raceresh at an Elingsh uinervtisy, it deosn't mttaer in waht oredr the ltteers in a wrod are, the olny iprantmot tihng is taht frist and lsat ltteer is at the rghit pclae. The rset can be a toatl mses and you can sitll raed it wouthit porbelm. Tihs is bcuseae we do not raed erevey lteter by it slef but the wrod as a wlohe.'

Vanavond leest en zingt de hoofdredacteur uit eigen werk, in de Rotterdamse Schouwburg, tijdens het GWMD-festival (Festival der Nieuwe Letteren) van Passionate.

Wij verwachten morgen, in de loop van de middag, een nieuwe Bieslogeditie.

Je komt steeds meer mannen tegen die zeggen altijd kind te zijn gebleven.

Vooral Bekende Nederlandse mannen - al zijn ze in de zestig - willen in interviews graag verklaren dat zij nog altijd die jongens van toen zijn.

Een goed voorbeeld van voortschrijdende emancipatie.
Naast het kind-vrouwtje is er nu eindelijk ook het kind-mannetje.

(NB De hoofdredacteur is vanaf zijn zestiende jaar vierentachtig!)

Nog even door over de burgemeesterverkiezingen - 'de vrouw of man van' is in dit ambt ook zeer belangrijk.
Dus dienen de kandidaten voor het burgemeesterschap vrijgezel te zijn.

Regionale tv-zenders presenteren aangepaste versies van het programma Bachelor, waarin we de aspirant-burgemeesters zien daten met diverse partners en het publiek een belangrijke stem krijgt in de uiteindelijke partnerkeuze.

Als we nu ook nog onze eigen koning en/of koningin mogen kiezen, gaat onze democratie ergens op lijken.

Nu het pufmaatje ook in Nederland een groot succes aan het worden is, kan het niet uitblijven.
Het ligt voor de hand en ja hoor, de eerste is gesignaleerd:

het poepmaatje

Naar schatting 900.000 mensen in ons land hebben last van constipatie. Hun bezoek aan het kleinste kamertje is een dagelijkse martelgang.
Een poepmaatje, dat helpt met steunen en kreunen - recent onderzoek toont dit aan - kan de poeptijd tot de helft bekorten.

Het poepmaatje is een ervaringsdeskundige, die eigen poepmoeilijkheden heeft overwonnen en de moeilijke poeper aanmoedigt, geruststelt en opmontert (het poepmaatje kent honderden moppen!).
Het volgen van een EHBO-cursus verdient aanbeveling, zodat in een ernstig geval het poepmaatje een pijnlijk poepgaatje professioneel kan verzorgen.

Als de populariteit van het poepmaatje toeneemt, dienen de toiletten aangepast. Bouw- en woningtoezicht bestudeert de mogelijkheid van het ruime tweepersoonstoilet, met een extra zitgelegenheid voor het poepmaatje.

Niet zo populair, maar toch in opmars:

het piesmaatje

Een specialisme. Het is een wijdverbreid misverstand te denken dat het poepmaatje ook kan fungeren als piesmaatje. Niets is minder waar. De piesmaat is een specialist, die na jaren eigen plasmoeilijkheden, voldoende ervaring heeft opgebouwd om anderen te helpen.

En dan is er nog, u raadt het al:

het vrijmaatje

Hoeveel paren verliezen niet de concentratie en de vreugde van het copuleren bij spierpijn, of gebrek aan fantasie?
Het vrijmaatje stimuleert, moedigt aan en speelt nieuwe mogelijkheden voor.
Ook het eventuele condoomtoezicht kan gerust aan het vrijmaatje worden overgelaten.

Dat in de documentaire 'Zij gelooft in mij' hoofdpersoon André Hazes niet zelf is te zien, maar gespeeld wordt door zijn chauffeur, kan ik bijna niet geloven.

Maar ja, welke documentaire is nog wel geloofwaardig.

Iedereen kan burgemeester worden!
(Als je wordt gekozen dan altijd nog.)

Voor welke gemeente zal ik me 's verkiesbaar stellen....

Diever?
Gezellig dorp. Ze voeren er Shakespearestukken op, is het niet? Als burgemeester op de eerste rij zitten - meer hoef je daar niet te doen.

In welke gemeente ligt de Echoput?
Lijkt me leuk als burgemeester elke dag een keer in de put te roepen:
'Hoe heet de burgemeester van Wezel?'

Spelen met de gedachte.
Een gemeente uitzoeken waar nooit iets gebeurt en de mensen gelukkig en tevreden zijn.
En er alles aan wordt gedaan opdat de gemeente in hemelsnaam maar geen 'naamsbekendheid' krijgt.

Een parlementaire commissie onderzoekt het integratiebeleid van de laatste dertig jaar.
Het voorwerk werd verricht door het Verwey-Jonker Instituut, dat in opspraak is geraakt. Is het onderzoeksinstituut wel objectief?

We vragen commentaar aan het onderzoeksinstituut dat regelmatig door Bieslog wordt ingeschakeld, het Nak de Weert Instituut, dat wordt geleid door de gerenommeerde onderzoeker dr. Nak de Weert.

- Meneer De Weert, wat vindt u van de ophef die wordt gemaakt rond het Verwey-Jonker Instituut

'In alle objectiviteit wil ik eerst zeggen dat wij de opdracht tot het onderzoek naar de multiculturele samenleving bijna zelf hadden gekregen, ware het niet dat het Verwey-Jonker Instituut met de eer is gaan strijken. U moet mij dus geloven dat ik volstrekt objectief ben, als ik zeg dat het Verwey-Jonker Instituut dit onderzoek beter niet had kunnen doen.'

- Ook u vindt dat instituut te weinig objectief

'Dat hoort u mij niet zeggen. Ik heb het rapport niet gelezen. Maar je kunt in onze branche niet objectief genoeg zijn. Ik heb met het snoepgoedonderzoek mijn lesje geleerd.'

- Dat onderzoek herinneren wij ons niet...

'In 1994 moesten wij onderzoek verrichten naar de geschiedenis en de appreciatie van het Nederlandse snoepgoed. De historie van onder andere de ulevel en de boterbrok. De opdracht kregen wij van de firma Smulmaar BV, de grootste Europese snoepproducent. Uitkomst: de toffees van de firma Smulmaar worden in Nederland het best gewaardeerd. Ja, dat was het resultaat van ons wetenschappelijk onderzoek, kan ik ook niets aan doen.'

-Opmerkelijk. Maar het is mogelijk. Anders wordt het, als zou zijn gebleken dat uw medewerkers zelf liefhebbers zijn van de toffees van de firma Smulmaar

'Hoe weet u dat? Akkoord, het is waar dat al mijn medewerkers dol zijn op Smulmaartoffees, maar dat zegt niets over onze objectiviteit. Van wie hebt u die wetenschap? Heeft een van ons gelekt? Mijn integriteit wordt nu vreselijk aangetast, weet u dat?'

'...moest ik vanochtend dus al om halfzes op want het breakfast for business was in een motel in Zoutelande kwam beter uit voor de relatie uit Brabant ja het wordt een beetje te gek met het breakfast for business van de week iedere ochtend breakfast for business het komt m'n oren uit want 's ochtends om zeven uur zit je dus al aan de cocktails met grapefruit en de zalmsalades want op de zaak denken ze het is wel ontaard vroeg het breakfast for business maar laten we maar uitpakken met alle soorten brood en eitjes en zelfs haring en ja kreeft soms maar ondertussen wordt je werkdag met ruim twee uur verlengd dus dat ze denken met een overvloedig breakfast for business hebben die sukkels dat niet in de gaten nou mooi dat ik de uren breakfast for business gewoon bijschrijf op m'n declaraties plus m'n abonnement van de sportschool en m'n dieetspullen want weet je wat het is met dat breakfast for business breakfast for business is regelrecht killing...'

Verras uw vriendin of vriend en trouw nog vanavond virtueel met haar of hem!

Er is een potje gevonden waaruit achthonderd tramconducteurs tevoorschijn zijn gekomen.

Tot nu toe wist niemand van het bestaan van dit potje. Ook is het nog onduidelijk hoe de tramconducteurs in het potje verzeild zijn geraakt en hoe zij zich zo lang hebben kunnen schuilhouden.

Alle achthonderd tramconducteurs verkeren in goede gezondheid en kunnen in de grote steden meteen tewerk worden gesteld.

Tot de vele maatschappelijke organisaties die hun subsidie definitief kwijtraken, behoort ook de NAKB.
Minister Hoogervorst vindt het niet relevant deze jeugdsportbond nog langer met 350.000 euro van Rijkswege te ondersteunen.
Tot grote woede van voorzitter en technisch directeur Mike van der Molen.

'Schande is het. Kan die niet maken gewoon, die kleine optater.
Als het jeugdwerk nou ergens zin heeft, is het wel bij de NAKB.
Het zinloos geweld moest toch zo nodig teruggedrongen? Het moest toch zo nodig veiliger op straat? Zijn wij daar hard mee bezig, krijg je dit.
Nou, laat'ie maar niet te dicht in de buurt van onze holes komen, dat VVD-opdondertje. Mijn leden zijn razend! Ik hou ze niet langer in de hand.'

- U beoefent met uw bond een nog jonge sport - misschien is de landelijke bekendheid niet groot genoeg

'Ach schei toch uit. Wie heeft er nou nog nooit een schop voor z'n hol gekregen? Iedereen toch? En soms veel te hard en op andere plaatsen van het lichaam.
Proberen wij van de Nederlandse Ass Kickin' Bond, de jongeren een beetje discipline bij te brengen, wordt ons prachtige werk meteen weer afgebroken. M'n broek zakt er vanaf, eerlijk waar.'

- Hoeveel leden telt de NAKB

'Vijfduizend jongens en tweeduizend meiden. Die 's avonds van de straat zijn als ze in onze clubhuizen ('holes') komen trainen.
Vaak zijn het jongeren die dreigen af te glijden. Wij leren ze ingehouden te schoppen - net tegen de pijngrens aan, zeg maar.

Kijk, geweld op straat is niet meer uit te poetsen - maar maak er dan zinvol geweld van. Dat is wat wij doen. Waarom iemand zo nodig een schop voor zijn achterwerk moet krijgen dat doet er niet toe. Bemoeien wij ons niet mee. Het gaat erom dat het stijlvol gebeurt. Dat er niet wordt doorgeschopt als de tegenstander op de grond ligt. Aan een rooie reet is nog niemand overleden.

Ass Kickin' is topsport. Internationaal beginnen wij net mee te tellen. Komt er zo'n aarskever de boel verzieken.

En wat is nou 350.000 euro? Als onze jongens weer de straat op moeten, kost dat veel meer - ziekenhuiskosten, begrafenissen, nabestaandenclaims, stille tochten, noem maar op. Nee, die kleine is nog niet van ons af.'

Zelden een politica zo de mist in zien gaan als minister Verdonk, gisteren in de Tweede Kamer.

Gehakkel, ontstellend gebrek aan kennis van zaken, fout op fout stapelend, met slechts één uitweg: het meerdere malen aanbieden van de meest nederige excuses.

Extra pijnlijk was haar optreden, omdat het ging om het lot van duizenden mensen, die al jaren wachten op helderheid.

Daarom schenken wij haar geen pardon.
Niet twee- maar zesduizend asielzoekers moeten blijven.
Anders dient deze uitgeëxcuseerde minister Den Haag onmiddellijk te verlaten.

Op de achterpagina van NRC-Handelsblad schrijft Tom Rooduyn vandaag een enthousiast stuk over de onlangs gestarte poëziewebsite van De Bezige Bij.

En terecht. De site is een grote aanwinst voor de (overvloedig aanwezige) poëzie op internet.

De Bezige Bij plaatste van 72 oudere en jonge auteurs gedichten op de site, die in de meeste gevallen zijn voorzien van een videofilmpje, waarin de dichter het gedicht zelf voorleest. Ook zijn beknopte biografieën opgenomen en covers van dichtbundels. Alle dagen van het jaar wordt een speciaal daggedicht geplaatst.

Voorbeeldig gedaan!

(Tip: kies voor 'full screen'.)

'Wisselend bewolkt. Geregeld een bui, soms met onweer.'

Op deze eerste dag van de herfst klopte het weerbericht, vanmorgen in Amsterdam. Een straat inlopend met blauw boven mijn hoofd, werd ik aan het eind overvallen door een kletterbui.
Ik zette het op een hardlopen, want ik hou niet van een natte kop, of doorgelekte schouders.

Ik schrok van mijn conditie - al na vijftig meter schreeuwden mijn benen om een rustpauze. Tussen de auto's door spetterde ik het Rokin over en haalde de ingang van Vroom en Dreesmann.
Het was dringen op het droge stoepje voor de draaideuren, zeker twintig passanten wachtten op het overtrekken van de bui.

Ik draaideurde naar binnen, want in de gauwigheid had ik besloten zo'n kleine opvouwbare paraplu te kopen - handig voor in de binnenzak. Ik heb een fase in mijn leven bereikt 'dat het me niks meer kan schelen' en ik best gezien mag worden met een (voorheen belachelijke) paraplu.

V&D had op mij gerekend. Aan de ingang stond een grote standaard met regenschermen in alle maten en soorten. Voornamelijk gebloemde en te vrolijk gestreepte. De zwarte en grijze waren kennelijk uitverkocht.
Met een beige exemplaar in de hand geklemd, liep ik een rondje over de sokkenafdeling, zoekend naar een kassa.

'Meneer zoekt een kassa? Mag ik meneer even voorgaan?' De jongeman die mij uitnodigend naar de parfumafdeling wees, had er zin in. Hij beende kwiek voor mij uit en toen hij achter de kassa ging staan en mijn aankoop in ontvangst nam, begreep ik dat hij een eind van zijn plek was gesneld om mij ter wille te zijn.

'Is de paraplu een cadeau, of is'ie voor direct gebruik?', de verkoper straalde een energie uit, die direct op mij oversloeg.
'Nee, voor direct', zei ik harder dan ik van plan was.
'Uitstekend', zei de vlotte jongeman, waarna hij met een schaar het prijskaartje en de merknaam verwijderde.
'Dat is dan zeven euro vijftig, alstublieft. Spaart meneer Airmiles? Nee? Geen punt. Hartelijk dank. Alstublieft. En dit is de bon. En dit is uw plu. Een prima pluutje, al zeg ik het zelf. Ik wens u er buitengewoon veel succes mee. Nogmaals veel dank. En mag ik u dan een recht prettige dag toewensen? Linksaf vindt u de uitgang. Tenzij u nog andere afdelingen wilt bezoeken. Nee? Zo u wilt. Goedemorgen.'
'Dank u wel', zei ik nu toch licht overdonderd.

Het komt misschien nog goed met V&D.

Wij zijn geen politici, maar wij willen best een loep pakken om deze boodschap te lezen.
Maar met de sterkste loep kregen we de tekst niet leesbaar op het netvlies.
Ook onze scanner wist zich geen raad met dit kleinste lettertype ter wereld.

Wel zijn we nieuwsgierig geworden.
En dat is waarschijnlijk precies de bedoeling.
Goeie advertentie!

Biesloglezers helpen de hoofdredacteur aan eigentijds taalgebruik (zie 'Broodje' van hedenmorgen).

Trendy gelegenheid:
hot spot
hippe zaak (hip is geheel terug)

Serveerster:
host
horecamuts (als ze het niet kan horen)
'Hallo!' (als ze het kan horen)
'Hallo! Hiero!' (als ze niet kijkt)

Mobieltje:
telefoon (terug van weggeweest)

Notitieblok:
micro (spreek uit: maikro)
handy

Geroezemoes:
gekwaak

'DEN HAAG (ANP) - Nederland geeft Sint-Petersburg een geschenk wegens de 300e verjaardag van die stad. Het is de restauratie en inrichting van de kazemat en onderaardse tunnel in het Tsarenbastion van de Petrus en Paulus Vesting.
Die kost 400.000 euro en wordt betaald uit reguliere middelen voor buitenlands beleid. Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft dat maandag bekendgemaakt. Prins Willem-Alexander opent de tunnel dinsdag.'

Ja zeg!
Bezuinigen we hier op alles wat leuk is, gaan we in Sint-Petersburg een tunnel graven.

400.000 euro?
Daar kan in Nederland vier jaar van worden gesjoeld.

In bijna alle gevallen raken de landelijke jeugdorganisaties hun subsidies geheel kwijt.

Spelen in clubverband is er niet meer bij.

Burgers in de dop moeten voor zichzelf opkomen, weerbaarder gemaakt. Hun 'individuele verantwoordelijkheid' moet worden vergroot.

Een deel van de ingehouden subsidiegelden zal dan ook worden besteed aan de koop van megafoons, die kinderen op hun tweede verjaardag van Rijkswege krijgen uitgereikt.

Hij is het geworden!
Ja-pie! Ja-pie! Ja-pie! Ja-pie!

Kent u mensen in het buitenland?
Zullen we afspreken dat we nooit zullen vertellen hoe zijn eigen CDA-fractie hem niet goed genoeg vond en hem de laan uitstuurde?

En zullen we dat onvergetelijke beeld - de afgezette Jaap die met zijn afgebladderde KLM-koffertje in de hand, in een regenachtige straat sjokt en wordt opgeslokt door het nachtelijk donker - maar voor onszelf houden?

En krijgt Jaap van Sinterklaas een sjieke nieuwe diplomatenkoffer?

Laatst werd ik uitgenodigd op een lunch in een trendy gelegenheid.
(Trendy? Wordt het nog gebruikt? Kan dat woord nog wel? Het was een hoge, lichtblauwe ruimte, met stalen tafels en stoelen.)

Toen de serveerster (is er een ander woord voor? - ze droeg een paars mantelpakje) aan onze tafel verscheen en een computertje klaarhield (hoe noem je zo'n tablet met schrijfstift?) om onze bestellingen te noteren, had ik de onvoorzichtigheid om de mijne iets te luid te plaatsen:

'Mag ik een broodje kaas?'

De serveerster liet van schrik haar pc-tje bijna uit haar handen vallen.

'Wat zegt u?'

'Een broodje oude kaas,' herhaalde ik, argeloos nog.

'Meneer wil een broodje kaas?, 'zei het meisje, ze lachte erbij, iets te hard, beetje hysterisch.

'Een broodje kaas! Ha ha ha ha!', het gezelschap naast ons liet de mobieltjes zakken (is er niet een gangbaarder woord voor mobieltje?) waar men, tot dan toe ingespannen op had zitten staren, om dit komische intermezzo eens alle kans te geven.

'Een broodje kaas! Ha ha! Tssss!', er klonk nu ook verontwaardiging door in de reacties, die zich door de hele zaak verplaatsten. De holle, echoënde ruimte werkte goed mee.

'Ha, ha, ha!', lachte ik mee. Om maar goed te laten zien dat ik het ook echt als grap had bedoeld.
Toen zette ik weer een ernstig gezicht op en liet me achteloos ontvallen:
'Nee, zonder gekheid: doet u mij een ciabatta pomodori com prugne in olio di olivo marinate, ja?'

Hier en daar werd nog wat nagelachen, maar al gauw nam het normale geroezemoes (lullig woord, sorry) weer de overhand.

Geachte Biesloglezers,

Teruggekeerd van een inspannend bezinningsweekend, heb ik met verbijstering en ongenoegen moeten constateren, dat een onbevoegde is overgegaan tot plaatsing van artikelen, die niet van tevoren aan de hoofdredacteur ter goedkeuring waren voorgelegd.

Genoemde onbevoegde, de heer D. van W. ('de Gadgetfreak') was op de hoogte van de veiligheidsprocedures, waarmee krant en redactielokaal zijn omgeven.

Door misbruik te maken van die kennis en het vertrouwen dat wij in hem stelden, zijn met name enkele medewerkers van de in Den Haag gevestigde Rijksdiensten, in opspraak geraakt.

Wij bieden alle getroffenen onze welgemeende excuses aan.

En morgen zal het redactielokaal van nieuwe sloten worden voorzien.

De hoofdredacteur

Goede zondag, beste Biesloggers!

Hier is Driek weer, de weekendverslaggever die dóórgaat, daar waar andere media op hun luie krenten zitten.

Ik had jullie nog een reportage uit Den Haag beloofd.

Na mijn special over de Ridderzaal, zie gisteren, kreeg ik de smaak te pakken en besloot ik nog een rondleiding te volgen.
Dit keer meldde ik me legaal aan bij het bezoekerscentrum, voor een bezoek aan de Vergaderzaal der Tweede Kamer.

Ik ging het hart van onze democratie inspecteren! Met mijn mobiel-met-camera in de aanslag. Gelukkig hoefde ik me nu niet sneaky te bewegen, want camera's mochten gewoon mee.

We waren met z'n dertigen, toen we onder leiding van een charmante gastvrouw, het gebouw betraden en de beroemde roltrappen bestegen.
Wat ken je die trappen overgoed, als je de politiek op tv een beetje volgt. Maar zelden zie je er een zo knappe vrouw als Indra op staan (meteen maar haar naam gevraagd).

Toen kwamen we in de grote zaal en Indra vroeg ons heel aardig of wij op de publieke tribune plaats wilden nemen.
Of wij vonden dat de afmetingen van de zaal overeenkwamen met de indruk die hij op tv op ons maakt, vroeg ze. Wat een hele leuke openingsvraag was.

Om heel eerlijk te zijn: ik lette al niet meer zo op de zaal en de afmetingen. Meer werd ik geboeid door onze gastvrouw, die gloedvol uitlegde wie waar zit en hoe de vergaderprocedures in elkaar steken.

Wat een goed verhaal hield Indra! Ze zouden haar eens dit verhaal op tv moeten laten doen, in Dan Haag Vandaag, ik denk dat veel burgers zeer geïnteresseerd zouden raken in politiek.

Heel expressief, met mooie gebaren en gezichtsuitdrukkingen, gaf Indra precies aan hoe de vork in de steel zat.
(Later, thuis, zag ik dat ik 53 foto's van haar heb genomen.)

Aan het eind van haar praatje, vroeg zij of er nog vragen waren en ik stak meteen mijn hand op. Wat ik precies gevraagd heb, weet ik niet meer. Wel, dat ik van Indra een glashelder antwoord kreeg, waar ik heel blij mee was.

Toen was het moment van afscheid helaas daar. In een klein onderonsje bedankte ik haar hartelijk en sprak ik de hoop uit haar nog eens te zien.
'U kunt u gerust nog eens opgeven voor een rondleiding, hoor', zei ze met haar leuke lach. Ik zei haar dat ik dat volgende week zeker ging doen.

En zo verliet ik 's lands vergaderzaal met een heel warm gevoel van binnen. Een sterk gevoel van betrokkenheid.
Wat kan politiek toch leuk zijn.

Omdat de hoofdredacteur dit weekend 'iets te doen had' - 'zeilen met leuke mensen', nou dan weet je het wel! - heeft hij mij verzocht een oogje in het zeil te houden.
'Driek, ben je in de buurt, kijk even of alles okay is in het redactielokaal kwa veiligheid, wil je? De sleutel ligt op de bekende plaats in de dakgoot.'

Vandaar dat ik hier nu zit in het nachtelijke, verlaten redactielokaal - zwaar in dubio.
Want ik heb groot nieuws, maar weet niet of de hoofdredacteur het goedvindt dat ik het plaats. Maar de scoop gaat voor het meisje, zeg ik altijd.

Jullie weten dat ik, Driek, gepokt en gemazeld als Gadgetfreak, mijn werkterrein aan het verleggen ben van gadgetviewer tot newsgetter. Met behulp van gadgets, dat wel.
Dus niet het laten zien van geile hebbedingetjes, maar de vraag stellen van Wat Doe Je Ermee?

Met mijn mobiel-met-camera in het centrum van de macht infiltreren en meedogenloos registreren. En daarmee ontmaskeren!!!! Dat is mijn goal. En ook target!!

Dus je begrijpt dat het zweet mij vanmiddag op de rug stond, toen het mij lukte, na een uurtje speuren op het Haagse Binnenhof, met een groepje toeristen de Ridderzaal binnen te glippen! Ik had mij niet aangemeld voor de rondleiding, had geen kaartje, maar ze hadden niks in de gaten.

Zo moblogte ik de troon, waar vanaf de koningin dinsdag de troonrede had voorgelezen en die er nu weer eenzaampjes bijstond. Zien jullie die B voorop het zeg maar houten baldakijn?

De gids vertelde, dat ook Wilhelmina erop had gezeten en er toen dus een W bovenop prijkte.

Het is nu dus een B, maar - en nu komt het - ze hebben de W bewaard, want als Willem Alexander koning wordt, gaat'ie Willem de Zoveelste heten. Dus dan gaat de W van Wilhelmina weer op de troon!!!!

Kijk, dat is spectaculair nieuws, waarmee niet gewacht kan worden. Moet nú gepubliceerd, voor de Telegraaf en Hart van Nederland ons voor zijn.

Ik heb ook nog achter de gordijnen gekeken en de deur gefotografeerd waardoor de koningin verdwijnt na het uitspreken van de troonrede. Achter die deur blijft zij enkele minuten.
Wat gebeurt daar?
Deze Geheime Deur is Het Geheim van het Binnenhof.
De deur is in de afgelopen tien eeuwen nooit eerder gefotografeerd!!

Mensen, ik heb nog meer, maar laat dit even bezinken.

Ik kan me zo verheugen op het gezicht van de hoofdredacteur, als'ie bij terugkomst merkt dat Bieslog niet het nieuws becommentarieert, maar het nieuws máákt!

Morgen meer!

Ik ga afsluiten,
trusten,
jullie Driek

Hier is minister Hoogervorst lekker bezig.

Omdat de medicijnknaak aan een plafond van 100 euro wordt gebonden, moet hij 210 miljoen euro vinden, om deze 'financiële tegenvaller' te compenseren.
Iedereen is tegen de medicijnknaak, maar daar heeft Hoogervorst geen boodschap aan - de rekensom moet kloppen.

Kom op, Hoogervorst, ga nog even door. Doe er nog 50 eurocent bij, dan is de medicijnknaak echt weer 2,50, maar op euroniveau.
Kan jou die ouwe mensen schelen, die kwakkelaars, die bij elk recept hun portemonnee moeten trekken.

Wat moeten ze doen, Hoogervorst, als ze het maximum hebben bereikt? Dienen ze de kwitanties te bewaren en moeten ze zelf bij de apotheek gaan zeggen dat ze aan hun 100 eurogrens zitten?

Kom op, Hoogervorst, ga nog even door met je cynische, volstrekt doorgeslagen rekengekkenwerk.

Pianist Jeroen Tijsen, die de evergreens uit deze serie test op hun muzikale merites, is het er niet helemaal mee eens.
'Ja, als we dat soort liedjes ook in ons onderzoek betrekken, is het eind zoek.'

Toch vind ik dat'ie erbij hoort:

Lang zal/zullen hij/zij/ze leven in de Gloria.

Hoewel dit oernederlandse felicitatielied momenteel ernstige concurrentie ondervindt van het snel oprukkende Heppie Beursdee Toe Joe, blijft het winnaar in de categorie Onverslijtbaar.

Wist u dat Happy Birthday To You niet een van God gegeven lied is, zoals het Lang zal ze leven, maar heus geschreven en gecomponeerd en van auteursrechten voorzien?

Jeroen behandelt Lang zal ze leven en andere feestliederen en ikzelf denk leuk te doen door enkele varianten te zingen, samen met het Mafkoor uit Wezenloos.

Welke domkop heeft het woord medicijnknaak verzonnen?

Iemand uit regeringskringen, die met een slim eufemisme wilde verdoezelen dat de eigen bijdrage per recept voor ziekenfondspatiënten forser uitpakt dan het woord suggereert?

Een knaak was in de tijd van de gulden een rijksdaalder. Twee gulden vijftig dus.
Een daalder was één gulden vijftig.

Maar met een medicijnknaak wordt één EURO vijftig bedoeld. Ongeveer drie gulden dertig.

Is één euroknaak twee euro vijftig?
Is één eurodaalder één euro vijftig?

In het eurotijdperk valt 'medicijndaalder' nog te verdedigen, maar 'medicijnknaak' slaat helemaal nergens op.

'Wat een slijmballen bij de NS.
Ze laten Ilse de Lange live op vier stations zingen.
Om bij de reizigers in een goed blaadje te komen staan.
Ze besteden zeventien miljoen euro aan het voorkomen van vierkante wielen.

Maar wat doen ze aan onze punthoofden?
Honderdenduizenden reizigers hebben punthoofden gekregen van de - nog steeds voortdurende - vertragingen en annuleringen.

De verbouwing van mijn punthoofd tot een beetje normale kop heeft me 6000 euro aan plastische chirurgie gekost. Bij de verzekering, of de regering hoef ik niet aan te kloppen.

Ook niet bij de NS.
Als ik nou 's een gratis reisje kreeg aangeboden... maar nee hoor, dan moet ik Waaijman of Woei heten!
Ja, doei!'

Treinreiziger Fred Metdebillenbloot

Helemaal begrijpen doe ik het nog niet.

Moet je nu een knaak per medicijn gaan betalen, of per recept?

Het lijkt me het beste als je het op een akkoordje met je huisarts kunt gooien.

Ikzelf gebruik nogal veel benzohypramidoloeceen.
Als ik mijn huisarts zover krijg één recept uit te schrijven voor een heel jaar zalf - 389 tubes benzohypramidoloeceen - vormt die ene knaak voor mij geen enkel bezwaar.

De nieuwe democratische Presidentskandidaat, 4-sterren generaal Wesley K. Clark, is niet kinderachtig als hij zichzelf moet introduceren.
Zijn visie op de toekomst van Amerika omvat meteen de eerstvolgende honderd jaar.

Dat hij begint met aandacht voor de bescherming van natuur en milieu onderscheidt hem van de conservatieve kandidaten:

'Environmentally, it means that we must do more to protect our natural resources, enabling us to extend their economic value indefinitely through wise natural resource extraction policies that protect the beauty and diversity of our American ecosystems - our seacoasts, mountains, wetlands, rain forests, alpine meadows, original timberlands and open prairies.'

(Stel je eens voor dat de Troonrede was begonnen met een dergelijke passage, gestoeld op de toekomst van de Nederlandse natuur!)

Ouderen die van een AOW-uitkering moeten zien rond te komen, gaan er onder de nieuwe regeringsmaatregelen 15 euro per maand op achteruit. Zij houden 200 euro per maand over om van te eten.

Als de verlaging van de huursubsidie en de eigen bijdrage in de ziektekosten doorgaan, wordt dit inleverbedrag veel hoger.

Een grote groep van deze getroffen AOW-trekkers, is lid van het CDA.
Het CDA zegt op te komen voor de zwakkeren in de samenleving. Nu zij deze belofte niet nakomt, is er gegronde reden het lidmaatschap te herzien.

Opzegging van het CDA-lidmaatschap levert 40 euro per jaar op (3,33 euro per maand).

Alle beetjes helpen.

Hoe kunt u zo snel mogelijk opzeggen?
Bel, schrijf, fax of mail vandaag nog:
CDA partijbureau, Dr. Kuyperstraat 5, Postbus 30453, 2500 GL Den Haag.
Secretariaat: tel. (070) 342 48 88,
Fax (070) 364 34 17,
E-mail: cda@bureau.cda.nl

Postzegel uitsparen?
CDA, Antwoordnummer 1700, 2501 WB Den Haag

Vandaag komt premier Balkenende aan het woord.
Zeer langdurig.

Ons is ter ore gekomen dat verscheidene kamerleden zich hierop voorbereiden door heupflesjes met zeer sterke drank de vergaderzaal binnen te smokkelen.

'Nou goed, ik zal het morgen nog een keer proberen bij Albert Heijn.
Maar ik ga met een tas van de Aldi.
Je moet ze een beetje scherp houden.'

Mevrouw Van den Akker, de buurvrouw van tweehoog

Na het eten dommelde Evert even weg achter de krant. Hij moest er vanavond maar 's vroeg in.

Gisteravond laat schoot hem ineens te binnen dat kleine Evert een doos met kastanjes bij zich moest hebben als hij op het Kinderdagverblijf werd afgeleverd.

Het betekende dat grote Evert vanmorgen om halfzes, nog in het pikkedonker, naar kastanjes liep te zoeken in het Holterpark. En het duurde tot zeven uur voor hij erachter kwam dat er geen kastanjes groeien in het Holterpark.

Dus toen hij om halfnegen kleine Evert afleverde in het Kwaakje, moest hij aan juf Youni vragen of een zak eikels 'ook goed was'.

Aan de blik van juf Youni te oordelen, maakte hij een slechte beurt..

Jammer.
Kleine Evert vond juffie Youni 'heel erg lief' - grote Evert vond juf Youni minstens even leuk.

Henny de Ruiter treedt af als president-commissaris van Ahold.
Waarna we weinig meer in het openbaar zullen vernemen van een van de machtigste commissarissen van Nederland.

Hoewel ik hem nooit heb ontmoet, was ik getuige van het begin van zijn openbare leven.

Na een kwartiertje rommelen in de kasten, vond ik het programma van het Haags Studenten Cabaret uit 1960 - een befaamde groep rond spil Rinus Ferdinandusse.
Van Kooten en ik bezochten de voorstellingen en de groep was ons grote voorbeeld.

Een van de zeven leden van het gezelschap was Henry de Ruiter.
Rinus Ferdinandusse schreef de teksten, pianist Hans Punt de muziek en Henry de Ruiter speelde mee, maar voerde ook de zakelijke leiding.

Over De Ruiter werd in het programma o.a. vermeld:
Kan simenon in het zweeds niet lezen. (1960 - humor!)
Heeft telefoon en altijd goed humeur.
Liefhebberij: spitten.
Houdt niet van kaas.

Wat wil ik met dit stukje aantonen?
Niets.
En dat De Ruiter aan cabaret heeft gedaan, is elders ook al vermeld.
Door deze plaatjes te reproduceren, kan ik weer 's ongegeneerd koketteren met mijn bewaarwoede.

Het enige en grote lichtpunt uit de regeringsplannen krijgt schandalig weinig aandacht.

In de media komen uitsluitend de critici aan bod, die van de maatregelen weinig heel laten.
De woorden kortwieken, huiveren, grote klappen, asociaal, doorschieten, onbarmhartig, boos, hopeloos, massaal verzet en onfatsoenlijk spatten van de krantenpagina's.

Ook vandaag zullen de oppositiepartijen heftige taal bezigen om hun afschuw uit te spreken.

Daarom is het betreurenswaardig dat het enige positieve nieuws uit de troonrede, het hoopvolle element, de mensvriendelijke maatregel die ons zicht geeft op een betere toekomst, niet de aandacht krijgt die het verdient.

De lease-auto.
De bijtelling van de lease-auto bij het jaarinkomen gaat naar 20 procent!!!!!!

De enige boodschap, ideologische onderbouwing, of bevlogen uitspraak die ik van minister-president Balkenende heb gehoord vanavond ('het verhaal' bij de troonrede) is:

'Iedereen: handen uit de mouwen!'

Het bloed zakt uit het hoofd. Zo'n zin is zo verschrikkelijk NIETS - er is geen zinnig woord over uit te brengen, geen satirische lach aan te ontfutselen, geen punt aan te zuigen. Hier is alle leven uit geweken.

Ja, het gaat slecht met Nederland. De taal is op sterven na dood.

Evenals vorig jaar verzorgt Robert Pieter ten Bruggenbrink voor Bieslog het live commentaar tijdens het uitspreken van de troonrede.

Het blijft eigenaardig dat het gehele televisieverslag van de Prinsjesdaggebeurtenissen in Den Haag van commentaar wordt voorzien door Maartje van Weegen - uitgezonderd het voorlezen van de troonrede door Hare Majesteit de Koningin.

Om in de leemte van een commentaarloze troonrede te voorzien, vonden wij de Algemeen Secretaris van de Nationale Overkoepelende Bond van Oranje Verenigingen wederom bereid de troonrede, live, vanuit zijn huiskamer, te becommentariëren.

'Ik ben maar een amateur-commentator,' aldus de heer Robert Pieter ten Bruggenbrink, 'maar ik heb deze taak gaarne op me genomen, omdat ik vind dat we onze vorstin niet commentaarloos in de kou kunnen laten staan. Het is toch al een somber verhaal dat zij moet voorlezen, als zij nu ook nog 's geen commentaar krijgt, wordt het half uur voor haar wel een zeer eenzame zit, daar op die grote troon.'

En weer is de paarden wijsgemaakt dat het een heavy dagje wordt, met veel knallen en rook.
En weer zullen ze vanavond teleurgesteld op stal worden gezet.
Weer hebben ze dat saaie rondje door Den Haag gesjokt, waarop geen ruk te beleven viel.

'Dat Oranje Boven-geroep en dat Wilhelmus komen ons de oren uit', zegt een van de Gouden Koets-trekpaarden, die niet met naam en toenaam in de krant genoemd wil worden.
'Er worden valse verwachtingen gewekt. We moesten volgend jaar uit protest maar 's op hol slaan.'

Als ik het woord zwemparadijs tegenkwam, heb ik altijd gedacht aan een moderne verbeelding van de hel.

Tezamen met honderden blote mensen door met water gevulde buizen suizen, in kolkende baden plonsen, om opnieuw een tunnel ingezogen te worden, een eeuwigdurende glijpartij.

Daarom verbaast het me niets dat een ANWB-onderzoek aantoont, dat 'de toestand in driekwart van de Nederlandse zwemparadijzen schokkend is te noemen'.

Eerst een stuk nostalgie.
Weet u nog hoe het was als u een telefoongesprek voerde in een telefooncel? Als de deur achter u dichtklapte en u alleen was met het geluid van de val der munten, de draaischijf en uw eigen stem, die ineens zo anders klonk in het nagenoeg echoloze hokje.
En er was de stem van de ander, met wie u een geconcentreerd gesprek kon voeren van mens tot mens.

Wat een verandering bracht het mobiele bellen. Als u wordt gebeld door uw geliefde, bent u zelden alleen met haar of hem. Treingeluiden, autogetoeter, of toetsenbordgeklik begeleiden uw gesprek, dat daarmee aan intensiteit verliest. U kunt uw hoofd er niet helemaal meer bij houden.

Nu is er de Isophone, een wijze van menselijke communicatie met superieure kwaliteit.

'The Isophone is a cross between a flotation tank and a telephone," zeggen ontwerpers James Auger en Jimmy Loizeau van het Media Lab Europe.

De helm met telefoon wordt over het hoofd geplaatst en drie drijvers zorgen voor enige balans, als de beller te water gaat in zwembad of floatingtank.

En zo, afgesloten voor alle invloeden van buitenaf - niets te zien, te ruiken, geen omgevingsgeluiden - voert de beller, in het water zwevend, een gesprek met iemand die ook de Isophone over het hoofd heeft geplaatst en in een zwembad of tank drijft.

Akkoord, een Isophonegesprek heeft veel voeten in de aarde (slechte uitdrukking in dit geval), maar het is zo intens dat één zo'n gesprek vanuit het water, opweegt tegen honderd mobiele babbelarijtjes.

'Even bellen', is er met de Isophone niet bij. Voordat beller en ontvanger staan opgesteld in de dichtstbijzijnde zwembaden is er veel water door de rivier gestroomd (beter!).

En ja, wat zeg je dan tegen elkaar?
Alleen de diepst doorvoelde gedachten, de mooiste teksten, de heftigste roerselen van de ziel, maken een Isophonegesprek alle moeite waard.

Als ik op 2 januari 2004 met een goed voornemen naar de kapper fiets (nieuwe jaar = nieuwe coupe), kan mij dit duur te staan komen als ik onderweg een lekke band krijg, of als mijn ketting eraf loopt.

Ga ik te voet naar de kapper en een zool van een van mijn schoenen laat los (allebei tegelijkertijd komt zelden voor), of een van mijn hakken blijft achter in een wildrooster (allebei tegelijkertijd is mij wel eens overkomen), ook dan wordt het kappersbezoek onbetaalbaar.

Vandaag ga ik op de fiets naar de stad om een tondeuse te kopen.
Als ik gedurende veertien dagen mijn hoofd ermee kaalscheer, heb ik de prijs er al uit.

De discussie lijkt verstomd.
Eind 2001 blies columnist Ronald Plasterk zijn woordvondst 'ietsisme' nieuw leven in.
Zij die geloven dat er toch 'iets' moet zijn tussen hemel en aarde - een meerderheid van de bevolking? - noemde hij aanhangers van het 'ietsisme'.

In NRC-Handelsblad volgde een serie artikelen en Thijs Wöltgens deed in De Groene Amsterdammer een duit in het zakje.

Nu horen we niets meer over iets.

Jammer, want ik hoopte op een antwoord op mijn vraag.
Ik geloof namelijk niet.
Niet dat er 'iets' is, maar ook niet dat er 'niets ' is.
Met andere woorden: men moet mij helemaal niet met de vraag aankomen!

Als men mij dus vraagt: 'Gelooft u?', kijk ik de vragensteller aan en knijp de lippen stijf opeen.

Mijn vraag: hoe heet deze denkwijze, waarbij men dus geen vragen stelt, die met geen mogelijkheid te beantwoorden zijn?

Ja, ik weet het, het zenboeddhisme komt een eind in de richting, maar die levensbeschouwing wordt ook gezien als 'weg tot bevrijding' - je moet worden opgeleid om tot inzicht te komen en dat toch sektarische, leerscholerige bedoel ik niet.

Mocht ik alleen staan in mijn geestelijke worsteling, dan noem ik het voorlopig het 'bietsisme', maar ik geef deze naam graag voor een algemener begrip.

Om te laten zien dat dit probleem mij al lange tijd bezighoudt, kunt u hieronder nog een keer horen, hoe ik deze denkwijze ooit in een lijflied heb trachten te vangen.

Wordt u op straat staande gehouden door vertegenwoordigers van de audiovisuele media, of u wordt overvallen bij het verlaten van een vergadering en men duwt u een microfoon onder de neus, verplaats dan uw aktetas van uw rechter- naar uw linkerhand. Of andersom als u linkshandig bent. Als u uw meest krachtige hand maar vrijmaakt.

Alle Nederlandse radio- en tv-interviewers hebben momenteel de gewoonte hun slachtoffer het afmaken van een afgerond antwoord op hun vragen onmogelijk te maken.

Ook als u een kort, krachtig en adequaat antwoord geeft, dat bestaat uit twee zinnen, zal men u niet in de gelegenheid stellen een auditieve punt achter de tweede zin te plaatsen.
Middenin die zin zwiept de microfoon al terug naar de interviewer, die meer geïnteresseerd is in zijn vragen dan in uw antwoorden.

U handelt als volgt.
Nadat de interviewer zijn vraag heeft gesteld en de microfoon in uw richting steekt, pakt u 'het geluidsijzer' stevig beet, over de hand van de interviewer heen, en u geeft uw antwoord. Kort, krachtig en afgerond, waarna u de microfoon loslaat.

NB. De interviewer zal, terwijl u aan het woord bent, driftige pogingen aanwenden de microfoon weer naar zich toe te trekken. Omdat u op uw eigen actie goed was voorbereid, hebt u zo'n kracht in uw hand kunnen ontwikkelen, dat het de interviewer niet zal gelukken zijn microfoon terug te veroveren.

In veel gevallen is de interviewer nu zo gepikeerd, dat hij het interview afbreekt en boos wegbeent. Goed zo! Dat zal hem/haar leren!

Wat nu te doen in een studiogesprek. Want ook daar is het nu usance geworden uw antwoord op de vraag niet tot een natuurlijk einde te laten komen.
De presentatoren denken door hun, in wezen, onbeschoft gedrag dat hun gesprek 'lekker snel' gaat, maar het creëert slechts hijgerigheid en bij de kijkers en luisteraars een aanzet tot hyperventilatie.
Ook in de 'betere' programma's - NOVA, Buitenhof - kan het u gebeuren.

Wat te doen?
In een live studiosituatie, waarbij microfoons op tafel staan opgesteld, neemt u het initiatief door middel van een fikse stemverheffing.

U krijgt een vraag, u begint aan uw antwoord en als de presentator u dreigt af te kappen, zet u plotsklaps een veel krachtiger stem op. Ja, bijna op de rand van schreeuwen maakt u uw statement af.
De dienstdoende geluidstechnicus zal niet in staat zijn uw microfoon zo snel 'dicht te draaien', zodat u uw antwoord luid en duidelijk kunt voltooien.

Uw handelen zal verbijstering bij de presentator teweegbrengen, maar de kans is groot dat hij in zijn schulp kruipt, zodat het gesprek een normaal, niet al te hijgerig, verloop kan krijgen.

Natuurlijk was dat meisje met die prachtige borsten Simon al opgevallen. Hij was haar een paar keer op de Croisette tegengekomen. Maar toen ze plotseling uit de lift stapte waarmee hij naar het restaurant wilde gaan om te dineren, was hij zo overrompeld dat zijn benen dienst weigerden.

Hij glimlachte dwaas, met uitpuilende ogen, en ging niet eens opzij. Ze moest hem wegduwen om er langs te kunnen. Toen gingen de deuren weer dicht en stond Simon aan de grond genageld voor het bordje waar de verlichte nummers van de etages op voorbijflitsten.

Hij hoorde een tikje, keek naar beneden en zag een van de knoopjes van zijn overhemd over het tapijt rollen, nadat het tegen de metalen deur was gesprongen.
En toen hij wilde nagaan om welke knoop het ging, kreeg hij de schok van zijn leven.

Het meisje had hem met haar borsten opgezadeld.
Simon had een stel beeldschone tieten geërfd.

(Uit: vandaag herlezen verhalenbundel van Roland Topor - Uitgeverij De Bezige Bij)

Het was een enorme afwas die Evert vanmorgen vroeg moest wegwerken. Dat hoorde bij de taakverdeling: Jacqueline dient op, Evert ruimt af.

Dom werkje.

'Maar,' dacht Evert, 'ik sta hier nu af te wassen, ik luister naar Radio 1 uit het toestel op het aanrecht, ik kijk naar twee duiven die op de dakrand aan de overkant zitten, ik luister of Evertje al wakker is en ik denk aan welke boodschappen ik dadelijk niet moet vergeten - als je mijn 'afwas doen' nu eens 'multitasking' noemt, klinkt het veel interessanter.'

Moet er niet 's gedacht worden aan een gedwongen spreiding, afzetting en uitzetting van wartalige bestuurders?

De Haagse wethouder Hilhorst mag blijven.

De eerste Boeken op zondag gemist?
Nova, gisteravond?
Nog een keer Kreatief met Kurk zien?

Weinigen weten, heb ik gemerkt, dat eerder uitgezonden tv-programma's van de Publieke Omroep via de pc opvraagbaar zijn.

De site 'uitzending gemist' is vernieuwd en er zijn nu 150 programma's te bekijken.

Het is niet noodzakelijk, maar beschikt u over een breedbandverbinding, dan zijn de met bb gemerkte programma's al heel redelijk beeldvullend te volgen.

Daar gaan we toch echt heen: de kijker bepaalt niet alleen wát hij wil bekijken, maar ook wannéér.

Het spitsuurgezin - oude ouders met jonge kinderen en oudere ouders.
Maar vaak ook met nog oudere grootouders.
En die worden vergeten, constateert Nak de Weert, als hij de resultaten van het NIDI-onderzoek tot zich heeft genomen.

'Neem mijzelf', vervolgt de wat pipsjes ogende onderzoeker, 'ik ben 53 jaar, mijn (tweede) vrouw is 34, we werken allebei en we hebben een tweeling van 2 jaar.

Mijn ouders zijn respectievelijk 74 en 75 jaar, mijn grootouders 95 en 96 jaar. Ouders en grootouders zijn hulpbehoevend en leunen op mijn mantelzorg.
De ouders van mijn vrouw, 64 en 65 jaar, zijn nog goed, maar haar grootouders van 86 en 87 jaar moeten dagelijks geholpen.

Spitsuurgezin? Ons planbord in de keuken is groter dan dat van het Centraal Station Utrecht. Maar uitval en vertragingen komen bij ons meer voor dan bij de NS.

Wij hebben een Spoorwegchaosgezin.'

Een van de opvallendste weblogs die ten tijde van de oorlog met Irak op internet verschenen, was die van Salam Pax.

Een 29-jarige inwoner van Bagdad beschreef het dagelijks leven tijdens de laatste dagen van de dictatuur, de angsten en verwarring toen de bombardementen begonnen en de Amerikanen binnenvielen en de chaos na de val van het Saddambewind.

Zijn weblog is nu in boekvorm verschenen en er is een nogal opgewonden flash-promotiefilmpje bijgemaakt.
Het eerste hoofdstuk kan worden gedownload.

CDA-kamerlid Wim van Fessem heeft last van zijn Christelijke schuldgevoel.
Mede door zijn toedoen moeten 4000 ingeburgerde asielzoekers, na vijf jaar verblijf in Nederland, worden uitgezet. Hier geboren - dus Nederlandse - kinderen worden uit hun schoolklassen verwijderd.

Talrijke Christenen uit de achterban protesteren - de kerken, CDA-wethouders - en doen een beroep op de Christelijke barmhartigheid van de Christelijke politici.

Om zijn schuldgevoel te ontlasten, presenteerde Wim van Fessem een plan dat hij 'ook' Christelijke barmhartigheid noemt.

Hij gaat onder Christelijke vrienden en vriendinnen geld inzamelen, zodat de uitgewezenen zich kunnen vestigen in hun land en ze voor een vakantie af en toe mogen terugkomen. Leuk voor de asielkinderen, die hun vriendjes weer kunnen terugzien. Mogen ze nog even op hun oude plaatsje in hun klas zitten?

Geld inzamelen voor terugkeer en vestiging van 4000 mensen, plus vliegtickets voor de vakantie... Wim van Fessem moet veel Christelijke vrienden en vriendinnen hebben.

Vanavond zal hij ongetwijfeld beginnen met de fondswerving.
'Met Bert.'
'Ha, Bert, met Wim. Zeg, zou jij me willen helpen met een stukje Christelijke barmhartigheid?'
'Hoezo, Wim?'
'Nou, ik heb in Den Haag meegewerkt aan een zeer on-Christelijk besluit en ik wilde je vragen 100 euro te storten, zodat ik het weer een beetje goed kan maken.'

Mogen we het plan van Wim van Fessem een staaltje Christelijke gekte noemen?
Of is Wim van Fessem geheel van God los?

Het verschijnsel Flash Mob kan onder jaartal 2003 worden opgeborgen in het archief Zomerhypes.

Ik vond nog een leuke.

'Hello!
You are invited to take part in a flash mob, the project that creates an inexplicable mob of people for ten minutes or less, in the front yard of my ex-girlfriend Deborah's house, tomorrow at 6:13 p.m. Please tell anybody else that you think might be interested in joining us.'

Als je even tijd hebt, beveel ik deze tekst van harte aan.

Er is een derde reden bijgekomen de regering Balkenende II te verafschuwen en te bestrijden.

De eerste reden: ook verpleeghuizen worden door bezuinigingen getroffen, waardoor dementerende bejaarden een nog slechtere verzorging zullen krijgen. ('Meer dan de helft van de bewoners van verpleeghuizen is ongelukkig en depressief', luidt de uitslag van een recent onderzoek.)

De tweede reden vonden wij in het beschamende non-debat dat de regering met de Tweede Kamer voerde over de Nederlandse deelname aan de Amerikaanse oorlog met Irak.

De derde reden is de halsstarrigheid waarmee minister Verdonk zich aan zelfgemaakte regels houdt en 4000 ingeburgerde, Nederlands sprekende, vijf jaar wachtende asielzoekers dreigt met uitzetting. 'Hardvochtig, wreed en inhumaan'. (Bravo, Klaas de Vries!)

Het E voor O was zondag nog laaiend.
Kranten kopten maandag uitbundig.
In twee dagen slonk het zienderogen.
Vanmorgen is het E voor O tot onder nul gedaald.

Wachten is werk. Ook als de wachttijd slapend wordt doorgebracht.

Het Europees Hof van Justitie heeft in feite onderscheid aangebracht tussen slapen op het werk en slapen in de vrije tijd.
In het laatste geval slaapt de werknemer in zijn eigen bed en wachtend slapen doet men in een bed in ziekenhuis, verpleeghuis, of brandweerkazerne.

Ik herinner me de wachttijd in militaire dienst. Twee uur op, twee uur af - dat wil zeggen dat je van één tot drie uur in de nacht knikkebollend op wacht stond op een tochtige uithoek van het kazerneterrein, vervolgens kreeg je twee uur de gelegenheid om te slapen in het wachtlokaal, waarbij je volledig aangekleed en bepakt op een houten plankier moest liggen, zodat je binnen tien seconden weer paraat kon zijn. Van slapen kwam dus nagenoeg niets terecht.
Kijk, dat noem ik wachtend slapen.

Daarom moeten de bedden van de wachtende werknemers niet al te best zijn. Stalen britsen, zonder matrassen, lakens en kussens. Een paardendeken tegen de kou. Een toiletemmer in de hoek van het onverwarmde lokaal.
Geld verdienen met een lekker potje knorren is er niet bij!

Gisteravond las de hoofdredacteur enkele recente en oudere teksten voor in het VPRO-radioprogramma Music Hall, live vanuit de Desmet Studio's in Amsterdam.

Voor de vaste lezer niets nieuws, maar voor hen die willen horen hoe Bieslog klinkt volgen hier negen minuten.

Maak van de V&D-winkels retromusea.
'Zo winkelde men in de jaren zeventig!'

Geen verbouwingen zijn nodig (en zeker geen peperdure herinrichting à la Jan des Bouvrie), ook het assortiment behoeft niet te worden veranderd.

'Authentieke jaren zeventig kleding en spulletjes voor uw interieur!

De geschatte omzetstijging voor 2003: 27 %.
Er zal extra personeel in dienst moeten worden genomen.

Ouderdag in het welpenkamp.
Op de zondag van de kampweek mochten de ouders op bezoek. Ze bezichtigden de tenten en de keukens, de welpen bakten pannenkoeken en de dag werd besloten met een kampvuur.

Links, op de rand van de foto, laat een welp de tent aan zijn ouders zien. (Een ordeloos zootje is het op de bedden - valt me tegen.)

Ik zit links op een bed en vind de aandacht van die ouders voor de tent maar niks.
Waarom kijken ze niet naar mij? Ik vind mijzelf het bekijken meer dan waard.

Hier zit namelijk niet zomaar iemand. U ziet hier een elfjarige jongen die met kop en schouders boven de horde uitsteekt. Een jongeman, die een leidinggevende positie bekleedt!

Na langdurig staren op de foto, weet ik zeker dat ik het bij het juiste eind heb.
Niet lang hiervoor ben ik benoemd tot Gids van het Witte Nest. Als teken van mijn waardigheid draag ik twee gele banden om mijn linkerarm. (Een gids leidt een nest, dat bestaat uit zes jongens.)

En als ik nu naspeel hoe ik erbij zit - de linkerhand op de knie - constateer ik, dat ik op de foto mijn elleboog iets naar boven buig, waardoor de gele strepen beter zichtbaar worden.

Ik ben apetrots op die strepen. Mijn gezicht straalt een zekere arrogantie uit. Ik voel me hoog verheven boven de welp zonder strepen op het andere bed.

Een van de belangrijkste regels van Lord Baden Powell's jeugdbeweging luidde: geef de jongens leiding over leeftijdgenoten.
Uit het Welpenhandboek:
'De leider van het Nest wordt Gids genoemd en zijn orders moeten altijd gehoorzaamd worden.'

Ik belichaam in het klein de Arrogantie van de Macht.
Wat een pedant kereltje!

De problemen met de (al dan niet criminele) Marokkanen zijn blijkbaar opgelost, want je leest er niet meer over.
Kranten en tv-nieuwsrubrieken richten zich nu op de Antillianen.

De overvloed aan Antillianenberichten is zo groot, dat je de indruk krijgt dat de Antillianen de bron vormen voor alles wat in Nederland maar fout kan gaan.
Ik lijd aan een totale begripsverwarring.

Gisteren vond overleg plaats met vertegenwoordigers van de (ik wist niet dat ze bestonden) zogenaamde Antillianengemeenten, waar werd gesproken over 'het weren van criminele Antillianen'.

In eerdere berichten was sprake van 'het verplicht spreiden van Antillianen' over de wijken van de Antillianengemeenten, maar of dit nu ging om criminele Antillianen of Antillianen in het algemeen, kan ik mij nu al niet meer herinneren.

Bij mij dreigt nu het gevaar dat ik het begrip Antillianen automatisch koppel aan criminele Antillianen.
Wel meen ik zeker te weten dat Antillianen de Nederlandse nationaliteit bezitten. De berichten gaan dus - zoveel is zeker - over Nederlanders en criminele Nederlanders in Nederlandse gemeenten.

De verwarring wordt in de hand gewerkt omdat in alle berichten over Antilliaanse Nederlanders één man als woordvoerder optreedt: de door en door Nederlandse burgemeester Ivo Opstelten. Hij is weliswaar burgemeester van Rotterdam, maar kennelijk ook burgemeester van alle Antillianengemeenten. Er gaat geen journaal voorbij, of burgemeester Opstelten komt in beeld, die iets staat te brommen over Antillianen of criminele Antillianen.

Een deel van de verwarring kan mijns inziens worden opgelost, als de media zouden overgaan tot het weren van burgemeester Opstelten.

Als Ahold-topman Anders Moberg vandaag iedere AH-klant nu eens een cadeautje geeft?

Twee ons beenham!

En hij zegt erbij dat hij het uit eigen zak betaalt.
Is de onrust over zijn krankzinnige beloning zo voorbij.

Gisteravond was Bieslog geruime tijd onbereikbaar.
Ik had moeilijkheden met mijn mediatools.

Het raam van het redactielokaal stond open, zodat een in allerijl opgeroepen monteur makkelijk kon binnenvliegen.

Zijn grondige inspectie en revisie van de tools - als leek sta je erbij en kijk je ernaar - deed wonderen.

Advocaat Meijering heeft gelijk: criminelen worden in Nederland op een schandelijke manier gecriminaliseerd.
Dat zegt ook entertainer Mike van der Molen, tegenwoordig eigenaar van bar-restaurant De Woeste Boeve, die veel criminelen onder zijn clientèle telt.

'De mensen hebben zo'n vertekend beeld. Het zit hier elke avond vol met criminelen en ik kan u zeggen: ik heb ze graag. Het zijn keurige mensen, die net als u en ik houden van lekker eten en drinken, maar niet zeiken als dat een duitje kost.
En ze kennen heel goed het onderscheid tussen een rekening en een afrekening.
Okay, d'r is hier twee keer voor de zaak een schietpartijtje geweest. Maar daarbij is nooit geen gast geraakt die niet bij de zaak betrokken was. En altijd wordt de openstaande rekening van het slachtoffer, na afloop - als de boel is opgeruimd - tot op de eurocent betaald.'

- Maar waar komt het slechte imago van de crimineel dan vandaan

'Van de media's natuurlijk. Die alles opschrijven wat hun van justitie ze voorliegen.
En het is gewoon schandalig hoe ze de privacy van de crimineel schenden. Als er 's een crimineel begraven wordt bijvoorbeeld, storten de media's zich er bovenop. De stoet, de treurende weduwe en de kinderen en alle aanwezigen worden breed uitgeserveerd op de krantenpagina's. Plus dat de rouwadvertenties in de Telegraaf worden uitgeplozen en dus wordt iedereen die de overleden crimineel zijn respect betuigt als foute crimineel neergezet. Onmenselijk gewoon.'

- U vindt crimineel een eerzaam beroep

'Tuurlijk. De criminaliteit is een bedrijfstak waar miljarden in omgaan. De bovenmaatschappij kan niet zonder de onderkant. Hier, nou criminaliseer ik zelf: 'de onderkant' zeg ik en als ik niet uitkijk word ik daar vanavond op afgerekend.
Net nu Nederland een beetje mee gaat tellen in de internationale wereld van de georganiseerde criminaliteit, gaan hun van justitie de hele business over één kam scheren.
Okay, d'r zitten een paar rotte appels in de mand, een paar gasten verpesten het voor de hele branche. Ik bedoel: een klootzak die een benzinestation overvalt en een pompbediende - een vrouw nog wel - overhoop schiet, ja, als ik zo iemand in de zaak krijg, wordt 'ie aan kop en kont op straat gesodemieterd!'

- Er vindt dus geen verharding plaats van de criminaliteit

'Als hun van justitie het niet gekker maken, is er niks aan de hand. Maar als ze doorgaan met het criminaliseren van de criminelen komt er actie, weet ik zeker. Ik heb van plannen gehoord om binnenkort te gaan demonstreren in Den Haag, maar nou heb ik al veels te veel verteld.'

Van D66 ontving ik de volgende e-mail:

((((((((( D66-nieuws Update: Eindelijk pardon voor asielzoekers )))))))))

D66 is tevreden dat er eindelijk een eenmalige regeling komt
voor asielzoekers die al jarenlang op een uitslag van hun
aanvraag wachten en die inmiddels volledig zijn ingeburgerd.
D66 heeft bij de onderhandelingen over het hoofdlijnenakkoord
op aangedrongen op een dergelijk 'specifiek pardon'.
D66-kamerlid Ursie Lambrechts: 'Iedereen weet dat D66 liever
een nog breder pardon had, voor een grotere groep mensen. Dat
is gezien de politieke meerderheden echter totaal onhaalbaar.
Dus ben ik blij dat wij door onze regeringsdeelname in ieder
geval meer hebben kunnen realiseren dan anders mogelijk was
geweest'.
((((((((((((((((((((((((((((

Tot zover het D66-nieuwsbericht.

'Iedereen weet dat D66 liever een nog breder pardon had.'
Sterker: er zijn meer mensen dan D66-ers die 'liever een breder pardon hadden'.
Nog sterker: als nu een referendum zou worden gehouden (een D66-issue bij uitstek!), zou een meerderheid van onze bevolking vóór een dergelijk breder pardon zijn.

Fijn voor D66-kamerlid Ursie Lambrechts dat ze zo blij is.
Is het succes op de D66-fractiekamer gevierd met iets lekkers bij de koffie?
Maar ik neem aan dat Ursie, gevoelig als ze is, zich even op het toilet heeft teruggetrokken om eens grondig uit te huilen.

Sinds zaterdag is Het Enthousiasme voor Oranje weer helemaal terug.
Ook zondag hield Het Enthousiasme voor Oranje aan, vanochtend vroeg leek van een kleine vermindering sprake.

Te verwachten valt dat Het Enthousiasme voor Oranje woensdagochtend geheel verdwenen zal zijn en het hangt van de gebeurtenissen van die dag af, of het wederom zal oplaaien.

De kans op een stabieler karakter van Het Enthousiasme voor Oranje is voorlopig zeer klein.

Bij de BBC leven plannen het gehele omroeparchief ('the best television library in the world') via internet vrij toegankelijk te maken.

Volgens directeur-generaal Greg Dyke van de BBC wordt dit mogelijk met de nieuwe breedbandsnelheden en hij koestert hooggestemde verwachtingen.

"I believe that we are about to move into a second phase of the digital revolution, a phase which will be more about public than private value; about free, not pay services; about inclusivity, not exclusion.
"In particular, it will be about how public money can be combined with new digital technologies to transform everyone's lives."

Als onze Publieke Omroep dit ook gaat doen, kun je het gehele jaar door je eigen Zomergasten samenstellen.

Aan het eind van het vraaggesprek zal de interviewer u bedanken met een kort 'Bedankt' of met de standaardafsluiting:
'Bedankt voor uw komst naar de studio.'

Vermijd het stereotype 'Graag gedaan.'
Bewijs uw originaliteit met:
'Volgende keer beter.'

Of, indien het een kritisch gesprek is geweest:
'U wordt bedankt voor de meest stompzinnige vragen die mij ooit zijn gesteld en ik hoop dat ik nu per door u betaalde taxi naar huis kan worden gebracht.'

Dan wordt het ook hoog tijd voor een Limburgersstop.
En een Friezenstop.
Een iriscopistenstop.
Of een - noem 's wat - kauwgomkauwersstop.
Een teveelstoeretaaluitslaandeburgemeestersstop.
Maar vooral voor een domkoppenstop.

Op een dag in augustus 1958, 's ochtends om tien uur, stonden 57 jazzmuzikanten bij elkaar in een straat van de New Yorkse wijk Harlem.

Beginnend fotograaf Art Kane had van het tijdschrift Esquire de opdracht gekregen een foto te maken als illustratie bij een artikel over jazz. Hij vroeg de bekendste jazzmusici van dat moment op die dag, op dat uur, in die straat te verschijnen. Tot ieders verbazing verscheen een grote groep muzikanten op dit voor hen zeer vroege tijdstip.

Rond Kane's eerste professionele foto is een schitterende site gebouwd, waarin de gehele jazzgeschiedenis is samengebald. Iedere muzikant is uit het geheel te lichten en wordt voorzien van veel relevante informatie.

Er komt ook muziek uit! Via het onderdeel 'album pics' zijn korte fragmenten te beluisteren.

(Er is ook een documentaire gemaakt over deze foto, die enkele jaren geleden is uitgezonden in 'Het uur van de wolf'.)

Jochem werd wakker met een bonkende hoofdpijn, een droge mond en een rommelende maag - de vrijdagmiddagborrel was tot in de kleine uurtjes uitgelopen.

Hij draaide het radiotoestel op zijn nachtkastje aan.
Een politicus wilde 'burgers eigen verantwoordelijkheid geven, zodat ze zelf een stukje zorg konden inkopen'.

Ja, dat zou Jochem op dit moment dolgraag doen - een stukje zorg inkopen, dat hem van een nat washandje, een Superbruistablet en een kopje thee met een beschuitje kon voorzien.

Maar waar je op de vroege zaterdagochtend een stukje zorg kon inkopen, zei de politicus er niet bij.

Mijn broer Nick, eigenaar van een landelijke keten van tatooshops, aan de lijn.

- Hee Nick, hoe is 't

'Gaat wel, joh. Zeg, ik wilde even reageren op wat die meneer Vleeshouwer zei in Bieslog. Dat 'ie als 50-plusser geen sexy uitstraling had en zo. Nou, ik kan 'm een tatoo aanraden. Ik krijg veel 50- tot wel 80-plussers in m'n zaken en die knappen er reusachtig van op.'

- Een tatoo op een 80-plusser... is dat vel niet veel te oud

'Ja, heel erg rimpelig. Maar als we een tatoo op de bovenarm aanbrengen, trekken we de huid strak en als zo'n ouwe dan z'n biceps spant, kom de tatoo toch mooi tot zijn recht.'

- Goed. Ik zal het doorgeven. Verder nog nieuws, Nick

'Ja, wat de vrouwen nu weer verzonnen hebben... 't Is een rage. Ze zien het op internet en dan willen ze het ook. Kijk, vroeger waren ze helemaal glad 'van onderen' zal ik maar zeggen, maar nu is haar daar weer in de mode, dus daar spelen wij op in. Het grasmaaiertje is razend populair. Ik stuur je een plaatje, dan zie je het wel.'

- Gek vak heb je toch, Nick

'Ach ja, we zijn klantgericht bezig. Een boerin vroeg mij daar een dorsmachine te tatoeëren. Doe ik ook!'

- Hier naast mij staat Rulle van Dok, voorzitter van de Algemene Bond van Bruinwerkers, meneer Van Dok, u hebt zojuist een hete herfst aangekondigd. Wat zijn de plannen

'Nogmaals, als de regering niet voor Prinsjesdag duidelijk maakt waar ze in godsnaam mee bezig is, dan vrees ik dat ik mijn leden niet in de hand hou.

- Waar denkt u dan aan

'Nogmaals, daarvoor moet ik eerst de achterban raadplegen, maar, nogmaals, ik sluit stakingen niet uit.'

- Stakende bruinwerkers, waar moet ik dan aan denken

'Nogmaals, ik hoop de solaria en de zonnekanonnen open te houden, maar, nogmaals, de regering is nu eerst aan het woord.

- Meneer Van Dok, één moment, de microfoon gaat even dicht, u zegt steeds nogmaals, maar we spreken elkaar voor het eerst, dus wilt u nogmaals niet verder gebruiken

'Akkoord, moet het interview nogmaals? Eh... ik bedoel nog een keer?'

- Nee hoor, we knippen wel. 3,2,1. Meneer Van Dok, wat moet de regering voor gebaar maken, wil de bruinbranche tevreden zijn

'Opnieuw, de regering moet ons BTW-tarief wederom bezien en, nog een keer, anders zullen wij weer 's in actie komen. En andermaal.'

- Meneer Van Dok, dank u wel.

Burgemeester Ronald Bandell is burgemeester van Dordrecht en voorzitter van de asielcommissie van de Vereniging Nederlandse Gemeenten.

Hij verzet zich tegen het 'pietepeuterige' pardon dat minister Verdonk 2200 asielzoekers wil verlenen.
Bandell pleit voor een pardon voor 6000 asielzoekers, waardoor we het door ons zelf geschapen probleem de wereld uit hebben geholpen.

Als het vreemdelingen betreft, zijn we gewend geraakt aan de werkwoorden uitzetten, afwijzen, verwijderen, deporteren, verplaatsen en spreiden (als burgemeester Opstelten het woord 'allochtonen' uitspreekt, begint het spontaan te onweren).

Wat een verademing is burgemeester Bandell:
een autoriteit die mensvriendelijke taal bezigt!

Nak de Weert, directeur van het fameuze onderzoeksbureau Nak de Weert, heeft vandaag onderzoek gedaan naar de gevolgen van het ontbijt, dat de regeringsleiders van de Verenigde Staten en Nederland in Washington hebben genoten.

- Meneer De Weert, goedenavond. Is de conclusie van de heren Balkenende en De Hoop Scheffer juist gebleken, en fungeren zij nu als 'bruggenbouwers' tussen de VS en Europa?

'Daar is mij niets van gebleken. Ik heb uiteraard Europa in mijn onderzoek meegenomen, maar ik moet u zeggen: in Europa is de reis van de Nederlandse bewindslieden totaal onopgemerkt gebleken. Geen enkele krant of televisiestation in de ons omringende landen heeft er melding van gemaakt.'

- Beperken wij ons tot het binnenland. Er is nogal lacherig gereageerd op de persfoto's die van het treffen zijn gemaakt. Zijn er verder nog gevolgen meetbaar

'Jazeker. Uit mijn onderzoek rolt een verrassende conclusie. Gelukkig maar, het betekent dat mijn rapportage morgen alle kranten zal halen.'

- Kunt u een tipje van de sluier oplichten

'Er wordt morgenochtend fors meer ontbeten in Nederland!
Tijdstip en lengte van het presidentiële ontbijt hebben grote indruk gemaakt.
'Ach, dat moeten wij ook weer eens doen', klonk het vandaag in menig huisgezin.
Het ontbijt, als dagelijks familieritueel, was al jaren geleden in onbruik geraakt, maar vooral in christelijke CDA-gezinnen wordt het ontbijt in ere hersteld, krijgen wij de indruk.
Er is vandaag in de supermarkten 36% meer hagelslag verkocht, 46% meer eieren en in de winkels voor huishoudelijke artikelen was een run te constateren op tafelkleden, ontbijtbordjes, eierdopjes, botervloten en theemutsen.'

Mijnheer de Hoofdredacteur,

Ergert u zich ook zo aan die reclamespotjes op de radio waarin sexy 50-plussers worden opgeroepen?
Ik wel. En wel mateloos.

Het is reclame voor een 50-plussersbeurs. Er hoort een www-adres bij en daar lees je dit:

'Bent u de meest sexy 50-plusser?
Meld u aan en doe mee. Win een Luxe Weekend naar Parijs, stad van liefde en romantiek.
Hebben alleen beroemdheden een sexy uitstraling?
Wij zijn op zoek naar de vrouw of man met de meeste sex appeal.
Bent u trots op uw uitstraling? Meld u aan en doe mee, misschien komt u op TV.'

Ik ben 50-plusser en dat is al erg genoeg. Maar nu moet ik ook nog sexy wezen! En dat ben ik niet. Vraagt u maar aan mijn vrouw.

Ook de dames die ik (noodgedwongen) bezoek, peperen me mijn onsexy uitstraling genadeloos in, door een handdoek over hun gezicht te leggen als ze doen waarvoor ik betaal.

Graag zou ook ik op tv komen en een Luxe Weekend naar Parijs winnen, die stad van liefde en romantiek, maar dat is voor de onsexy plusser niet weggelegd.

Seks verkoopt, nu ook aan oude mensen. Al tien jaar had ik me erbij neergelegd dat seks langs natuurlijke weg er voor mij niet meer inzit - word ik door handige zakenjongens, die op de goed gevulde beurzen van de plussers loeren, er hardhandig op gewezen dat het aan mijn handicap ligt.
Want door mijn afwezige sexy uitstraling voel ik mij nu ernstig invalide.

Doe er wat aan, mijnheer de hoofdredacteur. Roep alle plussers op tot een boycot van de 50-plusbeurs!

Dank u bij voorbaat.
H. J. Vleeshouwer
seksgehandicapte

Niet vergeten: met de door Balkenende lyrisch verwoorde Nederlandse steun aan de Amerikaanse oorlog in Irak, verkondigt de premier een minderheidsstandpunt. Een meerderheid van de bevolking is het niet met hem eens.

En zo ziet hij er ook uit: als een zeldzaam geworden exemplaar van een bedreigde minderheid.

Zouden de Amerikaanse regeringsleiders, nadat die twee de ontbijtzaal hadden verlaten, net zo hard gelachen hebben als wij nu doen bij het zien van de foto's?

Het nummer werd in 1961 een hit.
Veertig jaar later en miljoenen luisteraars kennen het nog.

Waarom werd Crying van Roy Orbison een nummer dat 'iedereen' moeiteloos mee kan zingen?

Roy Orbison , die rare, paffige verschijning met de zwarte bril, zong vele evergreens bij elkaar: Oh, Pretty Woman, Love Hurts, Blue Bayou, It's Over, You Got It, California Blue enzovoorts.

De Beatles bewonderden hem en in de jaren tachtig beleefde hij een comeback aan de zijde van George Harrison en Bob Dylan.

Tot op het laatst behield hij die hoge, doordringende stem en als je hem op tv zag, stond hij roerloos te zingen, zonder mimiek of gebaren, terwijl de meest dramatische liederen uit zijn mond rolden.

In ons project zoeken we naar de geheimen van de evergreen.
Pianist Jeroen Thijsen ontleedt Crying muzikaal-technisch.

Nu weten we zeker dat president Bush de dreiging van de Irakese massavernietigingswapens fors heeft aangedikt.

De overdrijving zit George Bush namelijk in het bloed.

Zo noemde hij premier Balkenende voor aanvang van Het Ontbijt 'een van de ware leiders van Europa'.

Als opvolgster van Billy Collins is de dichteres Louise Glück (1943) (spreek uit: Click!) door de Library of Congress voorgedragen als nieuwe Poet Laureate van de VS.

Dit is een fragment uit het gedicht Siren (1986):

I became a criminal when I fell in love.
Before that I was a waitress.
I didn't want to go to Chicago with you.
I wanted to marry you, I wanted
Your wife to suffer.
I wanted her life to be like a play
In which all the parts are sad parts.
Does a good person
Think this way? I deserve
Credit for my courage . . .

Balkenende en De Hoop Scheffer zijn van plan tijdens Het Ontbijt 'openingen te maken'.
Ze willen aftasten of Bush iets voelt voor deelname van de VN aan de operatie in Irak.
Dus zijn Jaap en Jan Peter nu, op de hotelkamer van Jaap, nog aan het beraadslagen hoe ze het zullen aanpakken.
'We gaan naast elkaar zitten, zodat we onder tafel beencontact kunnen houden?, heeft Jan Peter voorgesteld.

Maar zojuist werd bekend dat Bush aan Colin Powell de opdracht heeft gegeven te onderzoeken hoe de VN bij de operatie in Irak kan worden betrokken.

Dus kunnen Jaap en Jan Peter dadelijk lekker ontspannen een vorkje prikken, een sapje drinken en een eitje pellen.
Over koetjes en kalfjes kan het gaan en Jan Peter wil nog iets zeggen over 'normen en waarden'.
Maar Jaap heeft zich voorgenomen hem een schop te geven als hij daar te lang over dooremmert.

Beste hoofdredacteur,

Toen ik de vorige keer op de redactie verscheen, hebt u gezegd van: Driek, voorlopig even geen nieuwe gadgets op Bieslog meer. Leuk hoor, wat jij allemaal laat zien, maar we weten het wel zo'n beetje.

Okay. Kan ik begrijpen. Dat iemand dat denkt, bedoel ik. Even goede vrienden.
Dus heb ik mij bij de eigen lurven gepakt en gezegd van: Driek, je moet verder. Het was je lust en je leven geworden - voor Bieslog leuke gadgets zoeken, maar het is nu eenmaal zo. Je balanceert op de rand, maar lazer niet in de put, man.

Hoe trek ik me uit mijn eigen haren uit het moeras? Door me eindelijk te trakteren op een mobiel met cameraatje.
Ik had er al één, maar het kon beter. En die ik nu heb is top. Je draait namelijk je cameraatje op het mobiel, zonder je mobiel te hoeven draaien.
Is zo niet te begrijpen? Ach, als de pics maar goed zijn. En dat zijn ze!

Nu had ik zo gedacht. Leuke gadgets laten zien, hebben we gehad. Goed. Vraag is nu: wat dóe je ermee. Content!!
Dus ben ik vandaag naar Den Haag gegaan, het Binnenhof opgewandeld met m'n mobiel in de aanslag.

Als ik nou 's de Haagse correspondent voor Bieslog word, meneer de hoofdredacteur?
Is dat wat?
Met zo'n mobiel cameraatje leg je de politiek bloot als nooit eerder is gedaan. Wie loopt daar met wie? Telefonerend slenter ik achteloos langs en klik... hebbes!

Dit is mijn eerste bijdrage voor Bieslog en het is meteen raak!

Wat was dat voor oploopje, vanmiddag, voor de Ridderzaal? Een marechaussee (?) in gala-uniform te paard, was rondjes aan het draaien en poseerde voor een fotograaf. Was dus aan het oefenen. Maar waarvoor?

Een paar uur en een paar pilsjes later begreep ik het.
Als dit nou 's de heraut is, die een aanstaande blijde gebeurtenis moet aankondigen?
Net zo als ze voor Prinsjesdag met de gouden koets gaan oefenen op het strand, met rook en vuurwerk, zo waren ze op het Binnenhof DE geboorte-aankondiging aan het oefenen....!

Ja? Hebt u hem?

Meneer de hoofdredacteur, ik ben bang dat u een scoop in huis hebt, die nog lang zal nadreunen in de vaderlandse journalistiek.

Graag gedaan.
En ik ga nou pitten, ben behoorlijk moe nu de eerste slag geslagen is. Morgen weer de straat op en ik bel u de nieuwe knallers meteen door.

Dit was Driek, de voormalige Gadgetfreak,
voor Bieslog op het Binnenhof, Den Haag

Minister van koninkrijkszaken De Graaf moet NU toeslaan.
De Antillen staan in het nieuws en voordat ze de komende vier jaar weer volkomen naar de achtergrond verdwijnen, dient de minister van D66 met dat lullige portefeuilletje, zich als de sodeju te profileren.

Nou, laat dat maar aan Thom over!
Hij gaat de Antillen eens even fiks mores leren.

En in het Journaal lardeert hij elke lettergreep van zijn verbeten zinnen met een korte ferme knik van zijn hoofd.

/ = tik van Thoms hoofd

'En /eerst /moeten de /An/tillen /orde /op /zaken /stellen, / voor /dat /Nederland /ook maar/één /cent /in/de/rich/ting/van/de/ An/tillen/over/maakt.'

Het ziet ernaar uit dat de minister van koninkrijkszaken aan de Antillen een hersenschudding overhoudt.

Ontevreden met het eigen spiegelbeeld?
Het kan altijd erger.

Als hij nog zou hebben geleefd, zou Elvis Presley er nu zo uitzien.

Dit is niet zomaar een geintje, maar een wetenschappelijk onderbouwd verouderingsexperiment.
Het werd vervaardigd door professor Perret en doctor Tiddeman van de St. Andrews Universiteit in Schotland.

Goed werk! Maatschappelijk relevant ook, want de plastische chirurgie kan er haar voordeel mee doen.

Die gevreesde wetenschappelijke kaalslag aan de Europese universiteiten loopt zo'n vaart nog niet.

Ik moet het eerlijk toegeven: van bijgaand bericht begrijp ik helemaal niets.
En ik doe mijn uiterste best het gehele artikel, waarin het slimme plannetje van het kabinet uitvoerig wordt toegelicht, tot me te laten doordringen. Maar een Hogere Cursus Arbeidsvoorzieningen is nodig voor beter begrip.

Eén ding wordt glashelder: het is niet best als je tijdens deze kabinetsperiode ziek bent of wordt.

Mag ik het bericht als volgt vertalen?
Het kabinet heeft een manier bedacht ziekte te ontmoedigen.

De reden dat ik het Lowlandsfestival bezocht, was, dat ik met eigen ogen wilde zien hoe de festivalsite werd gemaakt.

Ik kwam terecht in de zogenaamde mediacompound, een verzameling tenten en portocabins, in een hoek van het backstageterrein.
En in een van die mobiele kantoortjes trof ik de redactie van VPRO's 3voor12-Lowlandssite.

Ik moet uitkijken dat ik hier niet een partijtje loftrompet ga blazen over wat in eigen huis gebeurt.
Maar ik heb met verbazing en bewondering gezien hoe een relatief kleine groep medewerkers verslag uitbrengt van dit gigantische festival - met live en opgenomen concerten, eigen foto's en interviews, recensies en sfeerreportages.
En dat alles staat nu on line, waardoor het digitale Lowlandsfestival vanuit de gehele wereld kan worden bezocht.

Ook voor mij opvallend:
de nauwe samenwerking tussen televisie, radio en internet.
In de ongelooflijk ingewikkelde logistieke en technische operatie - twaalf uur televisie, vele uren radio, permanente site - worden beeld en geluid in alle soepelheid uitgewisseld. Er is geen strikte scheiding meer, zoals decennia voorheen - de operatie wordt gezamenlijk geproduceerd.

Kreeg ik hier een mediakijkje in de toekomst? Of is die toekomst allang begonnen?

Ik sprak met Erwin Blom, hoofd Afdeling Digitaal van de VPRO.
Over die samenwerking en uitwisseling.
Over de kracht van internet. Wordt met webtv een nieuwe weg ingeslagen, die zich onttrekt aan de huidige discussies over de media?
Er moeten niet minder kanalen komen, maar veel en veel meer.
Spreken over 'het BBC-model' - een misverstand.
De huidige programmering, een achterhoedegevecht?

Ter gelegenheid van de start van de actie Nederland Schoon, schrobt de deftige burgemeester met een grote bezem het vieze stationsplein schoon.

Bromsnor draait zich om in zijn graf.

Als de sirene loeit moet ik naar binnen gaan en ramen en deuren gesloten houden.

Waarom?

Kunnen de bestuurders van mijn gemeente uitleggen welke eventuele rampen tot sirenegeloei kunnen leiden? En wat zijn de plannen ter voorkoming en bestrijding?

Kortom:
als de sirene vanmorgen proefloeit, kunnen dan deuren en ramen van het gemeentehuis worden opengezet?