De verkiezingsspeeches van CDA-lijsttrekker Balkenende en VVD-lijsttrekker Rutte, zoals vanmiddag uitgesproken, hebben wij getest op het gebruik van clichés in taal en inhoud.

Hiernaast vindt u de uitslag.

Gisteren werd in Den Haag, in het gebouw van Stroom - centrum voor beeldende kunst en architectuur - een boek ten doop gehouden, gewijd aan leven en werk van Paul Schuitema.

In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, behoorde Paul Schuitema, samen met Piet Zwart en Gerard Kiljan, tot de internationaal befaamde pioniers van de Nieuwe Typografie en de Nieuwe Fotografie.

Paul Schuitema (1897 - 1973) - een naam die in ontwerperskringen over de gehele wereld nog steeds met eerbied wordt genoemd.
Er bestond nog geen monografie over hem en die is nu gemaakt door Dick Maan.

Ik was bij de feestelijke plechtigheid aanwezig, want Dick Maan is een oude vriend. Kersvers van de middelbare school zag ik bij hem - een ontwerper, kersvers van de Academie - wat grafisch ontwerpen inhield. Tot dan toe had ik me nooit gerealiseerd dat drukwerk - kranten, reclame, folders, boekomslagen, enzovoorts - eerst werd vormgegeven voor het in druk verscheen.
Tamelijk naïef, zeg dat wel.

Meekijkend op de ontwerptafel van Dick leerde ik over lettertypes en de vele stijlen van ontwerpen.
Toen al noemde Dick de naam Paul Schuitema, want het was een van zijn door hem zeer gewaardeerde docenten geweest aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten.

Het is een schitterend boek geworden (ontwerper: Huug Schipper, uitgeverij: 010). Tot verrassing van velen blijkt Schuitema ook fotograaf, filmer en ontwerper van meubels te zijn geweest. (Enkele van zijn stoelontwerpen worden binnenkort weer in productie genomen.)

Een perfect uitgevoerd boek, overvloedig geïllustreerd met Schuitema's werk uit diens veelzijdige oeuvre - een cultuurmonument, dat ook in het Duits en Engels is verschenen.

Bovenstaande zin is behoorlijk reclame-achtig, maar ik schrijf die wervende tekst als boekenliefhebber, niet bij wijze van vriendendienst aan de schrijver.

Wat mij betreft het belangrijkste onderwerp uit het debat in de Tweede Kamer: de oorlog.

De regering sleept ons land mee in een internationale oorlog die in ernst en grootte toeneemt en weigert opening van zaken.
Er komt geen onafhankelijk onderzoek naar de beweegredenen tot deelname. Terwijl partners Bush en Blair hun fouten toegeven, is voor Balkenende kritiek nog steeds uit den boze, laat staan zelfkritiek.
Welke uitroep is van toepassing: 'Niet te geloven!', of 'Niet te pruimen!'?

Van bovenaf beslissen dat we in den vreemde ten strijde trekken - een typische VOC-mentaliteit.

Het onderwerp kwam even ter sprake, maar daarna werd er urenlang gedebatteerd over de interpretatie van economische cijfers die onze vooruitgang/achteruitgang moeten onderbouwen.

Die oorlog woedt ver van ons bed. Nog wel.

Een intrigerend detail in het tv-beeld van het nu live uitgezonden debat in de Tweede Kamer, waardoor ik ernstig word afgeleid.

Als minister-president Balkenende spreekt, is schuin achter hem minister Wijn continu in beeld.
Hij tuurt ingespannen naar het achterhoofd van de premier en knikt met een instemmend ja na elke zin.

Het debat gaat uren duren. Er zal een moment komen waarop het hoofd van Joop Wijn van zijn romp rolt.

Alleen al daarom blijf ik gefascineerd kijken.

De dialoog tussen de lastige klant en de ober over de kwaliteit van de kabeljauw, klonk vanmorgen in het NOS Journaal op Radio 1.

De film Ober van Alex van Warmerdam ging gisteren in première op het Nederlands Filmfestival in Utrecht en de kabeljauwdialoog is meteen al een klassieker.

Ik was er gisteravond bij en mijn recensie, fris van de lever, luidt:
Ober is een film die ik van begin tot eind met een grote grijns op het gezicht heb gevolgd en ik heb een paar keer hardop gelachen en dat gebeurt me nooit in een volle zaal tussen vreemden.
Mocht ik nu de indruk hebben gewekt dat Ober een lachfilm is met dikke komische scènes en 'grappen en grollen' (de Volkskrant): nee, goddank is Ober dat niet.
Nou ja, het is duidelijk: ik ben geen filmcriticus. Ga 'm zien, is mijn advies.

(Lever is een gerecht dat wel op de kaart staat, maar de ober raadt het zijn klanten nadrukkelijk af.)

Op mijn rampenlandkaart aan de wand groeit het aantal rode punaises.
Dank aan allen die mij een schuiladres hebben aangeboden.

Wat verheug ik me op een testtocht langs al mijn schuiladressen!
Ik stel me voor overal een nachtje over te blijven, zodat de gastheren en -vrouwen kunnen wennen aan mijn huishoudelijke (on)hebbelijkheden.
Zo leef ik in de veronderstelling 's nachts niet te snurken, maar misschien zal blijken dat ik alle huisgenoten uit hun slaap houd.

In Nijmegen is mijn schuilplaats - de doucheruimte - nog niet helemaal klaar. (Zie bijgaande foto.)
Spaar u de moeite, ik vind het mooi, zoals het er nu uitziet. Ik wil hier best mijn slaapzak in uitrollen.
Als er elders een ramp plaatsvindt, ben ik solidair en wil ik niet baden in overmatige luxe.

Terwijl in de Kamer op grote lijnen wordt gedebatteerd over wie er in Nederland op vooruitgaat, of juist op achteruit, blijft de positie van het asielzoekerskind dat opgesloten in de gevangenis zit ongewijzigd.

'Hoewel de Kamer in meerderheid vindt dat je kinderen niet moet opsluiten in vreemdelingencellen, blijft het beleid van minister Verdonk ongewijzigd. In een debat werden diverse moties ingediend om te voorkomen dat kinderen in een cel belanden, maar geen enkele haalde het.'
(Nieuws op Nos.nl)

We schakelen terug naar het Kamerdebat:

'De CDA-fractievoorzitter vindt dat Nederland nu weer een land is om trots op te zijn. Hij wijst onder meer op de werkloosheid, die volgens hem wel degelijk lager is, en op de economische groei.'

Mogen wij het debat even onderbreken voor een andere opvatting?
Nederland is een onbarmhartig kloteland.

Gehoord op de radio.
Op de vraag aan Wouter Bos hoe hij zich voorbereidt op de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer, onthulde hij, dat hij voor het schrijven van zijn speech 'nieuwe muziek op zijn iPod heeft gezet'.

Hier bleef het bij. Hij werd niet nader aan de tand gevoeld met belangrijke vragen als:
Welke band heeft u, liefhebber van popmuziek, speciaal voor deze gelegenheid op uw iPod gezet?

Houdt u van de Arctic Monkeys?

Kent u de groep Alamo Race Track?

Wat is hun bekendste nummer?

Kunt u de eerste regel zingen?

Gemiste kans. We zouden van elke fractievoorzitter moeten weten welke muziek hij of zij op de iPod heeft gezet.
Zo gaan wij, als kiezers, slecht voorbereid de Algemene Beschouwingen in.

Dit is het zesde en laatste deel van de avonturen van Coby in de gezondheidszorg.
Het filmpje is met de link hieronder te zien, maar ook als vodcast te downloaden.

Coby werkt ditmaal als invaluitzendassistente in een huisartsenpraktijk.

En passant laat zij zien hoe door haar efficiënte werkwijze grote besparingen in de gezondheidszorg mogelijk zijn.

En dan rijdt zij op haar snorfiets vrolijk zwaaiend uit beeld.

• Nou, dag, hoor. Dag, dag!
• Dag, Coby.
• Daag, dag, dag, dag!

Tekst: de hoofdredacteur.
Met Annet Malherbe als Coby.
Camera: Erik Zuyderhoff, geluid: Alex Booy, grime: Arjen van der Grijn.

De kandidaten van alle politieke partijen dienen zich in de verkiezingsstrijd voor te bereiden op een belangrijke vraag, die hen door alle media zal worden gesteld:

'Van welke popmuziek houdt u?'

In Engeland loopt menige politicus op deze vraag stuk. De 65-jarige leider van de Liberaal-Democraten, Menzies Campbell, etaleerde zijn kennis over de Arctic Monkeys.
De opvolger van Tony Blair, Gordon Brown, zei in een interview dat hij 's morgens opstond met muziek van de Arctic Monkeys.
Na enig doorvragen bleken beide heren niets van deze populaire Britse groep af te weten.

Tip voor Nederlandse politici:
zeg dat u bijzonder gecharmeerd bent van de Nederlandse band Alamo Race Track.
Lekker makkelijk: tot nu toe was de groep in kleinere kring bekend, maar van één nummer - Black Cat John - is een toevallige kleedkameropname op de site van You Tube geplaatst en wordt daar massaal aangeklikt door liefhebbers uit de hele wereld.

Leer uit het hoofd:
Alamo Race Track (band) - Black Cat John (liedje).

Hoge score:
de eerste regel kunnen neuriën.

Minister Remkes startte vandaag een nieuwe rampencampagne: 'Denk vooruit".
Op de crisissite is een checklist te vinden, met 'spullen die kunnen zorgen dat u een ramp beter doorstaat':

• CHECKLIST

Algemeen

* Draagbare radio, afgestemd op de rampenzender, met extra batterijen
* Zaklamp met extra batterijen
* Eerste Hulp doos met eerste hulp handboekje
* Voorraadje van de medicijnen die u gebruikt op doktersvoorschrift
* Contant geld en kopieën van identiteitsbewijzen en verzekeringspapieren
* Reservesleutels van huis en auto
* Lucifers in waterdichte verpakking
* Plattegrond van de omgeving en een autokaart en een lijstje met de telefoonnummers en adressen van mogelijke schuiladressen
* Gereedschapsset

Voedsel en verzorging

* Vier liter water per dag per persoon, voor minstens drie dagen
* Voorraad houdbaar eten voor minstens drie dagen (plus blikopener indien het eten in blik zit)
* Voorraad verzorgingsartikelen: WC-papier, vochtige doekjes, zeep, wasmiddel, maandverband, tandpasta, tandenborstels -

De schrik sloeg mij om het hart.
Behalve een draagbare DAB-radio, heb ik geen van de hierboven aanbevolen spullen in huis.
Akkoord, als ik er een dagje hard aan trek, kan ik voorbereid zijn op elke ramp.

Maar er is één punt van de checklist dat mij grote zorgen baart:
'een lijstje met de telefoonnummers en adressen van mogelijke schuiladressen'.

Hoeveel schuiladressen moet ik regelen? Buren en vrienden in de naaste omgeving zitten bij een ramp in hetzelfde schuitje.
Het lijkt me raadzaam de vluchtmogelijkheden te spreiden. Met een schuiladres in elke provincie zal ik me veel veiliger voelen.

Ik heb een kaart van Nederland opgehangen, waarop ik met punaises mijn schuiladressen ga aangeven.
De witte punaises geven potentiële schuilmogelijkheden aan, de rode zijn daadwerkelijk geregelde schuilplaatsen.
Ik kon slechts drie witte punaises kwijt...

Het lijkt me ingewikkeld, maar we moeten dringend aan schuilwoningruil gaan doen.

'Misschien komt eens het moment van rust voor het ronddolende spookschip. Misschien is dat moment zelfs al aangebroken. De laatste tijd heeft niemand De Vliegende Hollander meer gezien en het is dus mogelijk, dat de hovaardige kapitein eindelijk tot inkeer is gekomen.
Laten we het voor hem en zijn bemanning hopen, want er bestaat geen groter straf van de hemel dan eeuwig voort te moeten jagen over de oeverloze zeeën en oceanen zonder ooit ergens te mogen aanleggen.'

Het geheim van de eeuwenoude legende is eindelijk ontraadseld.

De Vliegende Hollander heeft 54 ton asbest aan boord.

• Ken jij die opname van Getz met Coltrane?
• Wat zeg je me nou? Stan Getz...
• ...met John Coltrane, ja, samen op een podium in 1960.
• Bestaat niet. En ik durf mezelf gerust een kenner te noemen. Nooit van gehoord.
• Sterker nog: het optreden blijkt vastgelegd op een onlangs gevonden video-opname. Met Oscar Peterson op piano!
• Bizar. Ik geloof het pas als ik het zie.
• Nou, kijk maar:

VPRO-TV zendt op de zondagmorgen twee programma's uit, die bij uitstek thuishoren bij de Publieke Omroep.

'Vrije Geluiden' is een muziekprogramma met bijzondere muziek - klassiek, jazz etc - en gesprekken met muzikanten en componisten.

'Boeken' is het enige boekenprogramma op de Nederlandse televisie. Hierin voert Wim Brands gesprekken met auteurs van non-fictieboeken.

Beide programma's hebben een eigen, niet groot, maar zeer geïnteresseerd en betrokken publiek.

Wilt u vanmorgen kijken?
Dat kan niet, want het netmanagement heeft besloten de programma's van vanochtend te laten vervallen en te vervangen door het WK wielrennen.

Buitenhof - ook vanmorgen op die zender geprogrammeerd - durft men, neem ik aan, niet te schrappen en wordt dus verplaatst naar Nederland 2 (12.05 uur).

Waarom kon voor Vrije Geluiden en Boeken geen plaats elders worden gevonden? Op Nederland 3 bijvoorbeeld? Als je begint de met veel tamtam aangekondigde nieuwe zenderindeling in de war te schoppen, moet je dat ook goed doen.

Dit is nu zo'n staaltje nieuw omroepmanagement. Weg met die moeilijke kunst- en cultuurprogramma's.

Een schoffering van de programmamakers, aan wie achteloos wordt meegedeeld dat hun programma's, die al waren geproduceerd of opgenomen, niet worden uitgezonden.

'Gisteren al even binnengewipt in mijn oude kamer. Leuk weerzien met mevrouw Van Santen, die nog steeds de scepter zwaait over het secretariaat.
Zij wist nog precies te vertellen wat ik tussen de middag altijd als lunch verorberde:
1 boterham met jongbelegen kaas, vergezeld van 1 glas karnemelk.

'Complimenten voor uw geheugen', sprak ik tot haar.
'O, het was makkelijk te onthouden, hoor,' repliceerde zij, 'meneer Donner nuttigde altijd 1 boterham met oude kaas, met 1 glas halfvolle melk erbij.'

En nu maar hopen dat ik gedurende de twee maanden van mijn ministerschap niet nog een keer moet aftreden. Want ik ben van plan het heel erg goed te gaan doen, zodat ik wellicht na de verkiezingen kan blijven zitten.
Mijn grootste opdracht wordt de herinnering aan Piet Hein Donner te doen verbleken.
Ik heb een knalrode mountainbike gekocht, waarmee ik tussen Ministerie en Catshuis ga peddelen.'

Vanmorgen, op weg met bestemming Amsterdam, zag ik 'm staan op mijn station: een stoomlocomotief, met een lange rij antieke wagons achter zich aan.
De rookpluim was diepzwart en ik snoof gretig de vergeten geur van brandende kolen op.

Aan het verhevigde gesis en gehakkepuf te oordelen, stond de trein op punt van vertrek en ik rende naar de spoorwegovergang met mijn mobielcamera in de aanslag.
En het lukte het optrekkende gevaarte vast te leggen.
(Tijdens het fotograferen van nostalgia denk ik wel altijd: 'Dat het zover met je is gekomen'.)

Later kwam de herinnering boven, die ik met grote schroom opschrijf.
Want met de nu volgende bekentenis overschrijd ik definitief de grens van Jonge Oudere naar Oudere Bejaarde:

Ik heb in mijn leven nog per stoomtrein gereisd!

En dat was niet tijdens een hobbytripje met treinkenners, of een familietochtje per Dikke Tina naar Deventer, nee, echt - volgens een heus dienstrooster.

Ik was zes jaar en we reisden met de elektrische trein naar Arnhem en vandaar met de stoomtrein naar vakantiebestemming Winterswijk.

En ik koester een beeld- en geluidservaring waar ik zeker van ben: ik steek mijn hoofd uit het treinraam en hang tijdens de gehele reis in de rooklucht.
Diezelfde aardse, fossiele rooklucht hing vanmorgen op het station.

Heerlijk!
Zo'n luchtvervuiling maken ze tegenwoordig niet meer.

De regeringspartijen hebben de politieke schade die het Schipholbrandrapport hen opleverde gelijkelijk verdeeld: een VVD-minister en een CDA-minister traden af.

Is dit een adequate afhandeling?
Nee, want de minister die verantwoordelijk is voor de slechte, of afwezige nazorg en de vroegtijdige uitzetting van slachtoffers blijft aan.

Vandaag, 21 september: Internationale Dag van de Vrede.

Gill Hicks was het laatste slachtoffer dat werd gered uit een van de treinen die werden getroffen door de bomaanslagen van 7 juli 2005 in Londen.
Haar benen moesten worden geamputeerd, haar trommelvliezen zijn ernstig beschadigd.

Gill Hicks is nu ambassadeur van Peace Direct, een organisatie die zich inzet voor steun aan directe, praktische vredesacties in conflictgebieden.
In een confronterende videoboodschap vraagt zij aandacht voor dit vredeswerk.

'In a world full of conflict is there anything YOU can do for peace?
7/7 survivor Gill Hicks says yes. There are things you can do right now. See for yourself what they are.'

In 2006 beleven we het meest frequente gebruik van het woord ooit ooit.

U heeft belangrijker zaken aan het hoofd. Ik zal u niet lastigvallen met het verslag van alle gesprekken, onderhandelingen en diplomatiek overleg.
Het resultaat telt.

Klik op onderstaande link en verheug u met ons.

Vergelijking met webcambeelden uit 2003 leert ons, dat het kunstwerk geen enkele beschadiging of ontoelaatbare verandering heeft opgelopen.

Dank aan allen die hebben meegewerkt, maar zeer in het bijzonder dank ik Zijne Koninklijke Hoogheid Haakon Magnus, de kroonprins van Noorwegen, voor zijn onbaatzuchtige inspanningen.

We moeten terugkomen op de hoedjeskwestie. Onder modedeskundigen is grote beroering ontstaan over het hoedje dat Femke Halsema gisteren droeg tijdens de plechtigheden in de Haagse Ridderzaal.

Men is er nu uit: het hoedje was onzichtbaar.
En Femke Halsema maakte hiermee een politiek statement. Zij bedoelde te zeggen dat ook de vorstin zo'n luchthoed had moeten dragen.
Volgens haar heeft de regering Balkenende de Koningin een sprookje laten voorlezen, getiteld: Het Nieuwe Hoedje van de Koningin.

In mediatijdschrift Blender is een geestige lijst gepubliceerd van De 50 Slechtste Dingen Die De Muziek Ooit Zijn Overkomen.
De popmuziek, wel te verstaan, en vooral de Amerikaanse. Dus ook de onze.

Op nummer 10 staat zelfs een Nederlander genoteerd:

'10. ?Colonel? Tom Parker
Meet the Slobodan Milosevic of artist management: Before Suge Knight, Lou Pearlman or even Allen Klein came the ?Colonel? ? inventor of ruinously exploitative rock management. Getting his hooks into Elvis in 1955, the Dutch con man artfully steered the King away from making music (which he had something of a knack for) and towards the likes of Clambake, Kissin? Cousins, Kid Galahad and the 30-odd other Hollywood forgettables he made instead of recording or touring for most of the next decade.'

De hoedendragende Koninklijke, Kamer-, en Regeringsvrouwen die willen weten hoe hun creaties gisteren zijn ontvangen door de bevolking, kunnen terecht op de site van De Telegraaf.
De krant laat de beoordeling van de artisticiteit van de hoofddeksels over aan de lezers.

Het is te hopen dat de hoeden en hun draagsters tegen een stootje kunnen.

Twee van de tientallen recensies:

' Vrezelijk, een hond zou zich er dood tegen blaffen.'

'In twee woorden! "Kale stront" !!!! Toch?'

Traditiegetrouw is Willem van Oranje - voor het leven en voor het leven na het leven benoemd tot onze Vader des Vaderlands - vanuit zijn woonplaats kasteel Dillenburg in Duitsland naar Delft gereisd, waar hij gedurende deze Derde Dinsdag van September resideert in het Prinsenhof.

Onze royaltyverslaggeefster Woekje van Maaren voerde aan de vooravond van Prinsjesdag een exclusief vraaggesprek met de vitale stamvader van het Huis van Oranje.

• Mag ik u allereerst complimenteren met uw op het oog blakende gezondheid, Vader?

'Vous êtes une trouillarde, Madame. Mais aussi une... hoe men zegt het hier... une lekker ding. Ik u verzekeren kan: alles doet het nog! U verlangt une preuve criante?'

• Non, non, merci. Ter zake. U bent, neem ik aan, net als in de voorgaande jaren, niet aanwezig in de Ridderzaal?

'Bij die vertoning gênante? Als Beatrix een tekst voorlezen gaat die zij heeft niet geschreven? Mais non! Jamais! Men heeft mij uitgenodigd eenmaals. Men had de brutalité mij te laten meerijden temidden der stoette in een koets antique, in plaats van in mijn comfortable Citroën. Ridicule! Ik niet hou van des contes de fées, Madame.'

• U volgt de plechtigheid hier, via de televisie, neem ik aan?

'Oui, Madame. Rire, Madame, gelachen geblazen, Madame. De in slaap sukkelende heren in leurs zwarte costumes, de dames met de chapeaux ridicules.'

• En bent u niet benieuwd naar de regeringsverklaring, de plannen van de regering?

'Meer rire, Madame. Die déclaration is een spot van reclame, Madame. O, wat gaat het goed met de Nederlanden. Wat hebben wij het gedaan superbe. Maar men heeft geprofiteerd van de economie mondiale, Madame. Zonder dit gouvernement het was veel beter hier! Men voert la guerre en Asie. Ce sont des vasals des Etats-Unis. Ba! Die oorlog gaat duren tachtig jaar en dit gouvernement heeft meegesleept de Nederlanden! Ç'a suffit voor verbanning infini!'

• Voor u wordt het dus geen prettige dag?

'Mais oui! Na de balconscène naar Delft komen Alex en Maxima et les enfants! Ah! Quelle fête! Quel plaisir! Ik hou van de jonge mensen. Daarvoor ik kom uit Duitsland, Madame!'

• Dan wens ik u een fijne familiedag, Vader.

'Merci, Madame. Garçon! Le champagne, s'il vous plaît!'

Beste mensen,

Van de troonrede is nog niks uitgelekt, maar ik geef je op een e-mailtje dat de volgende passage er niet in zal staan:

'We leven in een wereld die in hoge mate wordt beheerst door de duizelingwekkend snelle ontwikkeling van nieuwe digitale technieken.
De regering heeft het voornemen die opmars te stimuleren en Nederland een vooraanstaande rol in de mondiale digitale revolutie te laten spelen.
Zij zal alle maatregelen treffen die nodig zijn de nieuwe computerschijf met een opslag van 2,5 terabyte zo snel als technisch haalbaar is, beschikbaar te stellen aan alle inwoners van dit land.'

Is het niet meer dan te gek?
Een schijf met een capa(citeit) van 112 jaar non-stop muziek, 800 duizend foto's of 4000 uur digitale video.
Pas in 2009 in de handel - ik krijg dus twee jaar de tijd 100 jaar muziek te verzamelen. Dan hou ik ruimte over voor nog eens 12 jaar muziek en dat lijkt me genoeg om de volgende ronde te halen: een schijf van 5 terabyte.

Nee, tegen dit nieuws kan de positiefste Troonrede niet op.
Een schijf met een capaciteit van 12 miljoen Troonredes!

Hoi,
Driek de Gadgetfreak

PS
Wanneer krijgen we een minister van Digitale Zaken? Ik stem op de partij die dat gaat voorstellen.

Talloze gemeenten gaan over tot het leggen van kunstgras in perken, plantsoenen en rotondes.

Nog een citaat uit het krantenbericht:
'Een forse kunstgrastuin midden op een rotonde blijkt aanlokkelijk. Leeuwarden 'plant' binnenkort kunstgras niet alleen meer op het sportveld, maar ook langs de openbare weg. De gemeente steekt voorlopig duizenden euro's in de proef, die een jaar gaat duren.'

Let op de laatste zin van het fragment hiernaast:
'Het is een probaat middel tegen hardnekkig wildgroen.'

Lees voor wildgroen nu nog onkruid. Maar als alle gemeentelijke plantsoenen met kunststof worden belegd, moeten alle struiken en planten als hardnekkig wildgroen met wortel en tak verwijderd.

Ik wil geen slapende honden wakker maken, maar u weet wat er staat te gebeuren, hè?

'Waarom moet zo'n kunstplantsoen eigenlijk groen zijn?', roept een creatieveling in een gemeentebestuur.
'Ja!,' roepen alle wethouders in koor, 'we geven alle plantsoenen een leuk kleurtje! Maar welk?'
'Ik weet het,' zegt de creatieveling, 'ORANJE!'
'Meesterlijk idee!,' roepen allen in koor, 'dat zet ons op de kaart - we worden de Eerste Oranje Gemeente van Nederland.'
'Van de hele wereld!,' slaat de creatieveling door, 'we laten nieuwe luchtfoto's maken en die sturen we naar GoogleEarth!'

In radio- en tv-interviews wordt een vraag die al veel informatie bevat, minder vaak beantwoord met 'Klopt!'.

Van niets klopt nog iets.

AANVULLING

Bovenstaande stelling heb ik voorgelegd aan een kenner en ik vond een onverwachte bevestiging.

• Doctor Nak de Weert, goedemorgen, of nee, goedemiddag alweer. U doet onderzoek naar het verdwijnen en verschijnen van woorden in de Nederlandse Taal - onze veronderstelling luidt, dat in radio- en tv-interviews, waarin de interviewer lange vragen stelt die in feite het antwoord bevatten, het standaardantwoord 'Klopt!' aan het verdwijnen is.

' Nee, daar klopt niets van.'

• Fijn, dank u voor uw medewerking. Wij weten genoeg.

de duizelingwekkende mandarijn beveelt
afbraak van het porseleinen paleis
wulpse slaven slopen terwijl hij
in zijn jaden grot zich hinnikend inspint

Lucebert

Vandaag zijn achttien Nederlandse gemeenten - en honderden in Europa - autovrij.

'De officiële Nederlandse opening van het evenement is in Leiden. Daar organiseert Milieudefensie op het Rapenburg een ontbijtdebat met politici en het Astmafonds over de voordelen van deze dag voor mens en milieu. Aansluitend vertrekt een parade met een fietsende band en steltlopers. Daarnaast is de hele binnenstad autovrij en zijn er tientallen activiteiten.' (nu.nl)

Mooi.
Is het mogelijk elke zondag achttien wisselende gemeenten autovrij te maken?

Maar.
Als we nu toch eenmaal bezig zijn, kunnen die gemeenten, behalve autovrij, niet ook activiteitenvrij worden gehouden?
Kunnen we in die autovrije gemeenten nou echt niet 's gewoon wat wandelen door de lege, uitlaatgasloze straten?

Als ik in de verte een fietsende band met steltlopers zie aankomen, maak ik rechtsomkeert en keer ik zo snel als mijn voeten mij dragen kunnen terug naar mijn autovrije bed.

De harde kern van de tunnelwatchers heeft me uit de droom geholpen. Ik wilde nog iets dramatisch zien in het nieuwe beeld van de Noorse webcam. Ik suggereerde remsporen in de tunnel, een vreselijk ongeluk, de aanzet tot korte verhalen.

Maar het zijn overduidelijk sporen van een vroegere wegbelijning. Ik zie dat nu ook in.

Een citaat:

'Het voorgaande neemt niet weg dat het dramatisch genoeg is dat de illusie van de leegte thans een uitvoegstrook kent.
Zou de lokale Peer Höfsträ (verklaard tegenstander van tunnels) hier achter zitten?'

Dank aan alle tunnelmailers.

De hoofdredacteur gaat vandaag op pad - een volgende editie van Bieslog verwachten we morgen.

Vandaag wordt Bieslog overstroomd met mails die het onheil melden: het beeld van Ons Tunneltje is niet meer.

Hoe het begon.
Op 22 november 2003 plaatste Bieslog de link naar een webcamera die een tunneltje 'ergens in Noorwegen' liet zien. Zelden was er iets anders waar te nemen dan de verlaten weg en de intrigerende tunnelmond.
Onder de kop De Kunst van het Niets, benoemden we dit webcamshot tot een internetkunstwerk, dat de schoonheid van de leegte uitdroeg.

Gedurende bijna drie jaar heeft een grote schare Nederlandse liefhebbers dit Noorse kunstwerk nauwlettend in de gaten gehouden. Als er 's een auto te zien was, werd ons het screenshot meteen opgestuurd. Twee auto's, of een autobus in beeld - het waren zeldzaamheden.
Maar de essentie van het kunstwerk werd gevormd door de aangrijpende, soms beklemmende leegte van de weg en de tunnel.

Wat is er nu gebeurd?
Noorse autoriteiten hebben besloten dat de webcamera op een ander punt diende te worden opgesteld.
We krijgen nu een beeld vanuit de tunnel en daarmee is de magie van de lege lokkende tunnelmond om zeep gebracht.

Waar de camera nu precies is geplaatst blijft vooralsnog een raadsel, want we zien drie rijstroken, in plaats van de twee die we zo goed kennen.

Zij die terecht klagen dat kunst en cultuur in de Nederlandse media het kind van de rekening worden, zien nu in dat het een internationale trend betreft.
Zonder enig overleg hebben de Noorse autoriteiten een kunstwerk vernield.

Het beeld in de tunnel heeft één intrigerend aspect: er zijn remsporen te zien die duiden op een vreselijke gebeurtenis. Wat is het verhaal erachter?
Als je het positief bekijkt is de tunnel van de beeldende kunst naar de literatuur verschoven.

Maar het internetkunstwerk, dat de spanning voelbaar maakte van het bijwonen van een live gebeurtenis die niets om het lijf had - dat kunstwerk bestaat helaas niet meer.

De marktwerking rond mijn brievenbus blijft aan de magere kant. Ik kan nu kiezen uit een oranje en een blauwe postbode, maar ik wil een ruimere keuzemogelijkheid. Voeg er gele, groene en paarse postbodes aan toe, zodat ook het straatbeeld er een stuk fleuriger op wordt.

Ik zou mijn post graag bezorgd willen zien door een witte postbode. En ik neem een half uur omrijden en wachten voor lief als ik mijn te verzenden post naar een strak, wit, reclamevrij postkantoor kan brengen.

De naam van deze witte dienst? PTT!

Zolang er nog geen witte PTT bestaat, schrijf ik mijn brieven per e-mail.

Minister Donner verklaarde tijdens het spoeddebat over zijn ongelukkige sharia-uitspraak, dat 'hij zich wel voor het hoofd kon slaan'.

Hoewel het is te betreuren dat hij niet meteen de daad bij het woord voegde, neemt Bieslog genoegen met deze theoretische zelfkastijding.

Ons advies hem publiekelijk met een rietje tien tikken voor de billen te geven vervalt hiermee.

1.
De buurtspeelweide baadt in het herfstige zonlicht, waardoor het gras groener lijkt dan het ooit eerder in het jaar is geweest.
De zandbak, het voetbalveldje en de schommels en klim- en glijtoestellen liggen er verlaten bij - de kinderen zitten op school of in de crèche.

De enige vijf bezoekers bezetten de houten picknicktafel. Het zijn naar schatting bouwvakkers of klusjesmannen - ze dragen t-shirts zonder mouwen en ik tel acht van schouder tot pols getatoeëerde armen.

Ze eten en drinken uit zakken en thermoskannen.

Hun auto is achteruit op de stoep geparkeerd, met de achterwielen in het gras van de speeltuin. De achterklep en alle portieren staan wagenwijd open en er knalt stampende muziek uit, die minstens drie straten verder hoorbaar moet zijn.

2.
In de grote ligkussens op het terras van de strandtent hangen acht diepgebruinde begin-veertigers. De vrouwen bieden voluit zicht op forse borsten en de mannen zitten goed in het borsthaar.

Gedurende de anderhalfuur waarin ik de conversatie kan afluisteren, is het enige gespreksonderwerp de allerbelabberdste bediening in andere strandtenten.
Bitterballen die te laat en te koud worden geserveerd, salades met vieze tonijn uit blik, patatten die te hard zijn afgebakken en voorzien van drabbige mayonaise, enzovoorts enzovoorts.

Het meisje van de bediening loopt af en aan, want alle bestelde broodjes worden minimaal eenmaal teruggestuurd - ze zijn of besmeerd met te weinig of teveel boter, of voorzien van te weinig of teveel mosterd.

Als aan het einde van het vandaag te houden spoeddebat in de Tweede Kamer minister Donner wordt uitgenodigd in voorovergebogen houding voor het regeringsvak te gaan staan en Kamervoorzitter Weisglas geeft hem vervolgens tien tikken met een rietje op zijn achterwerk, ja, dat heeft toch wel wat.

De onverwacht hete nazomerse dagen stellen meneer Foppe voor een probleem:
zijn deodorant is op.

Aan het begin van de zomer koopt hij één roller en door er zuinig mee om te gaan - eenmaal in de drie dagen even kort rollen - haalt hij er de herfst mee, waarna hij kan volstaan met water en zeep tijdens de ochtenddouche.

Dezer dagen moest hij ongerold de hitte in voor de boodschappen en omdat hij te warm gekleed gaat, met colbert en overjas - hij begeeft zich nou eenmaal nooit van zijn leven in zijn blote overhemd in de openbaarheid - was hij bang dat de wachtenden bij de kassa hem zouden kunnen ruiken.

Dus doet hij de drogisterij aan voor zijn tweede deodorantroller van 2006.

Voor meneer Foppe hoort het gebruik van deodorant tot de categorie gênante aanstellerij.
Al te lang dralen bij de planken met de tientallen merken is uitgesloten, want hij moet vermijden dat een juffrouw toeschiet met de vraag: 'Kan meneer het vinden?'

Daarom pakt hij haastig altijd hetzelfde flesje met de ronde blauwe dop. Het kost maar liefst drie euro twintig - zeseneenhalve gulden, vertaalt meneer Foppe - en elke keer hoort hij zijn moeder zeggen: 'Dat is toch schandalig, voor een reukwatertje!'

Het moeilijke afrekenen volgt. Het flesje moet op de toonbank gezet en meneer Foppe let ingespannen op het gezicht van de verkoopster. Ziet hij haar denken: 'Ach gottegot, zo'n man wil nog lekker ruiken, wat zielig!'?

Nee, ze lacht niet. Ze rekent af en vraagt alleen 'of er iets om moet'.
'Ja, graag', zegt meneer Foppe die het zakje zo snel mogelijk wegstopt.

Dan moet hij eerst naar huis om even te rollen, voordat hij doorkan naar de supermarkt.

Wil Donner de invoering van de sharia tot Het Onderwerp van de verkiezingen maken?
Een issue met langetermijnvisie: onlangs werd het onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat in 2020 Nederland 8% moslims telt.
Nee, die sharia komt er niet 1,2,3.

Een ander onderwerp vraagt veel dringender om een nationaal debat.

Hoe staan we tegenover de mogelijkheid dat de Staatkundig Gereformeerde Partij langs democratische weg de grootste partij van Nederland wordt, waarna alle werkende vrouwen worden ontslagen, andere religies worden verboden en we op zondag verplicht tweemaal ter Gereformeerde Kerke dienen te gaan?

De populariteit van André Rouvoet, de voorman van de de Christen Unie, groeit momenteel, maar in het geheim werkt Ingenieur Van der Vlies van de SGP aan een machtsovername.

Als we de discussie over het toenemende gevaar van een SGP-overheersing niet snel aangaan met elkaar, zie ik de toekomst somber in.

Wij feliciteren het Naardermeer met het heuglijke feit dat de plannen voor een weg en tunnel in haar onmiddellijke nabijheid definitief van de baan lijken.

Om nu meteen een actie te gaan voeren om de spoorlijn door het meer te weren en de snelweg A1 om te leiden en de hoogspanningsmasten neer te halen, gaat op dit moment even te ver. Je kunt niet alles hebben.

(Van vele kanten werd ik erop gewezen dat de GoogleEarthfoto's van Nederland niet in de winter van 2006 kunnen zijn genomen, zoals ik eerder op gezag van NRC Handelsblad meldde. Kijk maar naar het groen aan de bomen.)

PS
Dank aan de mailers die het probleem van de datering hebben opgelost:
op de foto van Weert is de kermis te zien!

Nederland is door GoogleEarth vastgelegd in september 2005.

Pieter Hofstra, de verkeersspecialist van de VVD, is van mening veranderd. De weg door het Naardermeergebied, door hem vurig bepleit, is niet langer haalbaar.

Het was een mooie zaterdagmiddag in november 2005, toen honderden tegenstanders van de weg A6A9 - bewoners van de regio, natuurorganisaties - zich hadden verzameld
voor een grote demonstratie aan de rand van het Naardermeer.

Ik zag de heer Hofstra arriveren in zijn grote auto met chauffeur en bewonderde de moed en de bravoure waarmee hij zich in het hol van de leeuw waagde. En in de discussie die volgde nam hij ook geen blad voor de mond.
'Die weg moet er komen!,' riep hij op luide toon boven het boegeroep uit, 'er is nu dertig jaar gepraat, nu moet de schop in de grond.'

Toen dachten regering en regeringspartijen dat ze die milieufreaks wel aankonden. Ze presenteerden weliswaar drie varianten voor een oplossing van de verkeersproblemen tussen Almere en Amsterdam, maar alles wees erop dat de weg door het Naardermeergebied en Gein- en Vechtstreek erdoor zou worden gedrukt.

Tien maanden later. Pieter Hofstra geeft toe dat de weerstand tegen het plan van de A6A9-weg te groot is. Hij heeft geluisterd naar de bevolking, zegt hij.
Mooi en moedig, zo'n ommezwaai van 180 graden. Maar Pieter Hofstra heeft niets te verliezen, want hij keert niet terug in de Tweede Kamer. Dus kan hij best nog even een megalomaan plan voor 'een soort Golden Gate Bridge over het IJmeer, ontworpen door een beroemde architect' lanceren.

Zo hang je de VVD-verkiezers, op weg naar de stembus, een luxe, peperdure worst voor de neus.

Terwijl alle betrokkenen nu pleiten voor de andere variant(en) - de stroomlijnvariant, openbaar vervoer en verbreding van bestaande wegen - is het alleen de werkgeversorganisatie VNO-NCW, die bij monde van directeur Bert Mooren blijft vasthouden aan de onhaalbare weg door de natuurgebieden.

En de heer Mooren blijft roepen dat die weg een oplossing voor tientallen jaren betekent en geen schade berokkent en daarbij gebruikt hij zeer tendentieuze, foutieve en misleidende slogans.

Bert Mooren is een roepende in een mooi natuurgebied geworden.

Conclusie:
actievoeren heeft zin.

Volgens NRC Handelsblad van vanavond zijn de Nederlandse satellietkaarten van GoogleEarth vernieuwd, zodat heel Nederland tot in details is te bekijken.

Zeker, er is van een verbetering sprake, maar al te dichtbij mocht ik niet komen.

Zo had ik u graag het Bieslogredactielokaal van boven willen laten zien, maar ik kreeg bijgaande foto niet scherper vastgelegd.

Hoe dan ook, ik kan nu antwoord geven op de vraag: waar was je op een winterse dag in 2006?

Er schijnt op internet een complottheorie rond te gaan, die ervan uitgaat dat Peter R. de Vries door de CIA is ontvoerd en ergens in Nederland gevangen wordt gehouden, omdat hij kan bewijzen dat de gevangengenomen Sadam Hussein een dubbelganger is en dat de filmpjes van Osama Bin Laden in Hollywood worden gemaakt.

Vandaag treden twee meesterpianisten op: Keith Jarret en Glenn Gould.

Keith Jarret improviseert, met Gary Peacock op bas en Jack DeJohnette drums, op het standaardnummer Autumn Leaves.

Glenn Gould speelt vervolgens gedurende 47 minuten de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach.

De overeenkomst tussen deze pianisten: beiden beleven de muziek zeer lichamelijk, waardoor het buitengewoon boeiend is ze te zien spelen.

NB
Keith Jarret heeft ook een opname gemaakt van de Goldbergvariaties - van Glenn Gould is geen jazzimprovisatie bekend.

Mijn paspoort was verlopen, dus moest ik eerst pasfoto's laten maken.

Wat een gedoe is dat!
De pasfotografen weten nog niet precies aan welke eisen een pasfoto voor het nieuwe model paspoort moet voldoen.

Tot driemaal toe werden de foto's op het stadhuis afgekeurd.
Dan was er iets van een lach op mijn gezicht te zien, dan weer keek ik niet recht genoeg in de lens, dan weer had ik mijn kin een fractie te hoog geheven.

Uiteindelijk werd bijgaande foto goedgekeurd.
Met deze pasfoto zullen gezichtsscanners waar ook ter wereld geen enkele moeite hebben, zo is mij verzekerd.

Als programmamaker kon ik het al niet uitstaan dat de VPRO-programma's van hogerhand naar de uithoeken van het medialandschap werden verbannen, ook als consument, als radioluisteraar, voelde ik me gedupeerd.
Het werd me niet meer toegestaan met mijn transistor onder de dekens naar De Avonden luisteren!

Want dat is de beste luisterpositie, met kop en al, helemaal onder de dekens, bij het vage schijnsel van het display naar de radio luisteren.
Ik doe dit al van jongs af aan. Vanaf het moment dat het me door mijn ouders voor de eerste keer werd verboden naar een al te spannend hoorspel te luisteren.
(Ik heb altijd onthouden dat het een hoorspel was waarin een grasveld werd gemaaid. Onder de dekens luisteren naar het geluid van iemand die met de hand 'het gras rolt' - een onvergetelijke ervaring.)

Met een radiootje onder de dekens - het mag niet meer van de omroepleiding.
Ja, ik kan de Avonden met kabelradio of satelliet ontvangen, of met een laptop met draadloze internetverbinding, maar met een laptop en koptelefoon onder de dekens, is toch minder dan met een klein radiootje.

Er is nog een mogelijkheid.
Ik heb de oplossing van mijn luisterprobleem gevonden: DAB.
Dat is nou 's een afkorting die te begrijpen valt: DAB = Digital Audio Broadcast.

Het was even zoeken, maar ik vond een winkel die verschillende typen DAB-radio's in huis had. Ik zocht een kek kastje uit dat leek op een degelijk transistortoestel en liet me uitleggen, hoe eenvoudig het is: aanzetten, de uitschuifbare antenne even richten en met een draaiknop een zender uitzoeken en hoor 's aan: glasheldere, ruisvrije, digitale ontvangst van de Concertzender met De Avonden.

Het heeft me 200 euro gekost (het kan goedkoper), maar gisteravond heb ik lekker onder de dekens naar De Avonden geluisterd.

Minpuntje: vanavond kan dat niet, want dan zit ik zelf live in De Avonden.

Aanstaande maandag zullen nagenoeg alle journalisten, interviewers, camerateams en radioreporters van Nederland de straat opgaan. Want zij hebben de opdracht aandacht te besteden aan een memorabele gebeurtenis en zij hebben allemaal één benadering bedacht: we gaan aan willekeurige voorbijgangers op straat vragen:

'Waar was u toen u het grote nieuws vernam?'

Ik moet mij daarop voorbereiden. Als ik op straat word staande gehouden, moet ik een goed verhaal klaar hebben. Het gebeurde vijf jaar geleden, maar ik kan me de omstandigheden waaronder ik verkeerde toen ik het grote nieuws tot me nam nog goed herinneren. Daar kom ik wel uit.

Maar dan komt de tweede vraag:
'Wat ging er door u heen toen het gebeurde?'

Zeggen dat ik geschokt was, is niet voldoende. Er moet meer emo in mijn antwoord. Ik was verbijsterd. Misschien heb ik wel gehuild. En ik moet zeggen dat ik toen al zeker wist dat vanaf dat moment 'alles anders' was geworden.

En dan maar hopen dat de verslaggevers en de journalisten en de interviewers niet verder vragen naar wat er dan in mijn ogen anders is geworden. Vijf jaar heb ik de tijd gehad en er is veel anders geworden, maar ik kan in twee zinnige zinnen niet samenvatten wat er volgens mij anders is geworden.

Maar zover zal het niet komen. Na mijn heftige antwoord op de vraag wat er door me heen ging, is het camerateam of de radioploeg al weer naar een volgende voorbijganger gehold.

Ik heb een beter idee: ik blijf maandag thuis en ga kijken en luisteren en lezen hoe de andere voorbijgangers het er vanaf hebben gebracht.

Ik kende de uitdrukking niet, maar de uitspraak van de ex-hoofdredacteur van NRC Handelsblad is het waard te worden vastgelegd:

'Wie zoiets zegt, moet echt snel met z'n plas naar de dokter.'

Dit is een uitermate beschaafde variant uit de serie uitdrukkingen waarin een tegenstander wordt bedreigd met erge ziekten.

Vooral in het plat-Haags doen vele varianten de ronde, waarbij enge kwalen vooral achter het hart worden geplaatst, zoals de kankuuh en de bloedschurft.
Of men krijgt naar het hoofd geslingerd (onlangs gehoord) dat men zich ' maar beteuh van hoof tot tenuh ken late bestraluh'.

Ik vind 'met de plas naar de dokter' nog te ver gaan. Het kan beschaafder. Ik pleit voor de introductie van het potje.

Zegt of doet iemand iets dat u niet zint, voeg hem toe 'dat hij meteen met een potje naar de dokter moet'.

Welke politieke partij vraagt een spoedzitting van de Tweede Kamer aan waarop minister Kamp van Defensie aan de tand kan worden gevoeld over de aanhoudende stroom geruchten die zeggen dat het schuurtje in zijn achtertuin diende als een van de geheime plaatsen in de wereld waar de CIA gevangenen vasthield?

Er zijn nog vele vinylliefhebbers die genieten van hun oude platen, compleet met ruis en tikken, zo is me gebleken.

Dank aan de mailers die mij melden hoe eenvoudig het is een platenspeler aan te sluiten op een moderne geluidsinstallatie: zet er een versterkertje voor. Een voorversterkertje dus. Overal te krijgen en niet duur.

Bijgaande draaitafel vond ik begerenswaardig - uitgerust met USB, kun je je platen via een geluidsinstallatie draaien, maar ook meteen in de computer (en dus iPod) invoeren.

Nu alle partijen hun plannen vol gouden bergen en lokkende verten hebben geopenbaard, is meer dan ooit de oude kreet 'het persoonlijke is ook politiek' van kracht.
Hoewel ze het zelf ontkennen, gaan de aanstaande verkiezingen wel degelijk over de mannetjes en vrouwtjes.

Het is een meesterlijk idee van D66-lijsttrekker Pechtold een persconferentie te geven in de achtertuin van zijn twee-onder-een-kapwoning te Wageningen.

Om op 22 november een verantwoorde keuze te kunnen maken, wil ik nu graag alle voor- en achtertuinen of balkons van alle lijsttrekkers zien.
Ook hun huis-, werk-, slaap- en badkamers. En hun auto('s) en fiets(en).

Maar vooral: de achterban van elke kandidaat.
In de VS gaat men ons weer eens voor: als daar een politiek leider een toespraak houdt, staan vrouw en kinderen om hem heen geschaard.
Alleen zo 'valt er wat te kiezen'.

Waar was mevrouw Pechtold? Zat zij in de slaapkamer en keek zij door een kiertje van de gordijnen naar het gedoe in haar achtertuin?

De eerste uitzending van De Avonden heeft tot verwarring geleid.

Wim Noordhoek zet op zijn Avondlog de problemen op een rij.

Han Hoogerbrugge heeft weer iets moois gemaakt.

'Artist Han Hoogerbrugge and writer Paul A. Hall announce
the launch of the new Pro Stress website and the introduction
of the Pro Stress pill.

The artists state that when experienced as directed Pro Stress
is a highly effective form of self preservation for the rich or poor
that creates a being of cultivated tastes and primitive impulses
who will be equally comfortable holding a martini or a machete.'

Bemuis op de Pro Stress-site de tekeningen en het logo en de verrassingen geven zich prijs.

Pauw en Witteman openden hun serie programma's voor de gecommercialiseerde Publieke Omroep met een ontroerend eerbetoon aan hun voorgangers Barend & Van Dorp.
Of was het een parodie?

Het kan mijns inziens beter:

1. Er stonden geen nootjes op tafel.

2. Frits en Henk zouden nooit Emile Ratelband (leeft nog!) in de gelegenheid stellen zijn mening over Wouter Bos te ventileren.

3. Jan Mulder wordt gemist - de uitval die Pauw op Antoine Bodar uitprobeerde was te poezelig.

4. Frits en Henk zouden Mariska Hulscher er echt toe hebben gekregen te onthullen waarom zij is gescheiden. Nu weten wij dat gvd nog niet!

5. Sidekicks ontbreken - de ook bij Frits en Henk van tijd tot tijd opduikende vaste gasten - maar de Volkskrant meldt vanmorgen dat daarin wordt voorzien: Charles Groenhuijsen en Adriaan van Dis worden de nieuwe Bart Chabot en Joost Zwagerman.

Het resultaat:
785.000 kijkers!
Pauw en Witteman halen ouderwetse Barend & Van Dorp cijfers.

Wat goed is moet weg. Of: wat goed is wordt verbannen naar een uithoek.
Vandaag gaat de nieuwe zenderindeling van start die aanleiding zal geven tot veel gezucht en gesteun onder vaste luisteraars/kijkers van de Publieke Omroep.

Centrale vraag:
Is gebleven wat goed is en zo ja waar kan ik het vinden?

Beperken we ons tot de radio.
Het beste radioprogramma over kunst- en cultuur - het dagelijkse De Avonden van de VPRO dat al moest uitzenden via een moeilijk te vinden AM-kanaal, is daar nu ook van verwijderd.
Radio 747 AM heet nu Radio 5 en zal gevuld worden met (sorry, collega's) trutmuziek en tutholapraatjes. VPRO-luisteraars hebben daar niets meer te zoeken.

Maar: het team van De Avonden laat zich niet kisten!
Dankzij het schoppen van stennis en het met minieme middelen bedenken van nieuwe programma's, is (zijn) De Avonden vanavond terug.
Op de Concertzender.

Hoe kunt u dagelijks luisteren - vanaf 19.00 uur, drie uur lang - naar De Avonden, boordevol bijzondere muziek, verhalen, reportages, schrijvers en webloggers?

Niet meer met uw transistorradio in de keuken of in bed. De Concertzender zendt niet via AM of FM uit, maar via de kabel.
Luistert u naar kabelradio, dan is het zaak het juiste kanaal in te stellen.
Zie onderstaande link voor het kanaal van de Concertzender in uw woonplaats.

Een andere mogelijkheid: u koopt een DAB-radio. DAB is Digital Audio Broadcasting. In Engeland en Duitsland is DAB een groot succes, Nederland volgt aarzelend.
Sinds enige tijd wordt een pakket Nederlandse radiozenders - ook de Concertzender - via een DAB-netwerk uitgezonden. DAB-radio's zijn te verkrijgen in alle maten en prijzen. Op die manier kunt u toch blijven luisteren op de plek die u verkiest. De digitale kwaliteit schijnt geweldig te zijn, geen ruis, storing of gezoek meer.
Ik heb geen DAB-radio, maar als radiofreak ga ik me er snel een aanschaffen. Dat mag nu. Het is voor mijn werk.

De Avonden is natuurlijk ook via internet te beluisteren. En na uitzending te vinden op de site van De Avonden.

Het is duidelijk. De Hoge Publieke Omroepheren hebben gedacht: voor al die moeilijke programma's moeten de luisteraars maar moeite doen, hoor.
Goed. Dat zullen we doen.

Als ambtenaar zou ik trots zijn op mijn status.
Mooie plannen van politieke partijen worden op papier voor een groot deel gefinancierd door het schrappen van ambtenaren.

Dankzij de ambtenaren zijn er nog idealen in Nederland.

Vandaag presenteren we video-opnamen van een jazzconcert, waarvan de kenners onder de jazzliefhebbers het bestaan kennen:
Het Charles Mingus Sextet in Oslo, april 1964.

Dit optreden werd in zwart-wit door de Noorse televisie opgenomen en die uitzending staat nu integraal op internet. Een uur lang!
Superlatieven schieten tekort. Misschien is dit wel het beste jazzconcert dat ooit werd vastgelegd. Mag ik het daar even bij laten?

De bezetting:
Charles Mingus - bass; Eric Dolphy - alto sax, flute, bass clarinet; Clifford Jordan - tenor sax; Johnny Coles - trumpet; Jaki Bayard - piano; Dannie Richmond - drums.

Zes mannen met hun akoestische instrumenten op een podium voor een volle zaal. Ze praten wat, leider Mingus geeft aanwijzingen en dan barsten ze los.
De shots van het zaalpubliek bewijzen dat deze opnamen tweeënveertig jaar oud zijn. Velen dragen zonnebrillen tegen het felle tv-licht, men is keurig gekapt en gekleed. Hoe heftig en springlevend is de muziek!

Wat dit concert extra spanning geeft: Eric Dolphy heeft tijdens deze tournee Charles Mingus laten weten dat hij diens groep wil verlaten om op solotour te gaan. Mingus maakt er mild-stekelige opmerkingen over aan het adres van Dolphy. (Tien weken later zal Eric Dolphy onder tragische omstandigheden overlijden.)

NB
Als de beelden groot en wazig zijn, is het aan te bevelen het rechthoekje onder het beeldvlak te beklikken tot u een schermpje krijgt dat weliswaar klein, maar haarscherp is.

Ik sta er zelf ook van te kijken dat dit apparaat nu pas een plaats krijgt in deze rubriek. Je zou hem tussen de eerst tien verwachten.

De pick-up. De platenspeler.

Die late plaatsing heeft onbewust te maken met gêne, denk ik.
Ik wil niet toegeven dat ik dit apparaat 'heb gekend'. De platenspeler is zo belangrijk geweest in alle levens van boven de dertig. Bijna iedereen koestert sentimentele herinneringen aan 'de eerste pick-up'.
O, had ik hem nog maar, dat plastic groengele pick-upje, gemonteerd op een nachtkastje met daarin de met jute overtrokken speakertjes... enzovoorts.

En daar staat mijn laatste exemplaar: op zolder. Werkeloos. Naast een van de vele dozen met LP's.
Ik beken met moeite: mijn laatste geluidsinstallatie (torentje) van vijftien jaar geleden bevatte al geen aansluiting voor de platenspeler meer.
Ga er maar 's om vragen in de gemiddelde elektronicawinkel.
'Wat zegt u, meneer? Een aansluiting voor een platen.... Ha ha, ha, die meneer. Trouwens, die torentjes waar u het over hebt, zijn ook nauwelijks nog te koop, hoor.'

Ik weet het: draaitafels zijn nog volop te krijgen in speciaalzaken. De DJ's bewerken vinylplaten op stootvaste draaitafels. Maar ja, dan moet daar een buitenissige versterker bij... En, heb ik gelezen, de DJ's gaan nu ook massaal weer over op CD's en iPods.

Echt afscheid kan ik niet nemen. Ik doe geen platen de deur uit. En kijk, ik kom rond voor mijn draaiverleden uit: de onderste planken van de kast in de kamer zijn gevuld met LP's. Voor de oudste exemplaren heb ik lang gespaard, de meeste heb ik grijs gedraaid. Moeten die nou ook niet 's in dozen naar zolder? Ik kan het nog niet.

En dan heb je de diehards, de fanaten, die zeggen dat LP's duizendmaal mooier klinken dan CD's.
Bob Dylan is er zo een. In een recent interview verklaarde hij al dat digitale gedoe tot totale shit. Zelfs zijn laatste CD kon niet door zijn eigen beugel.

Nou, dat valt mee. 'Modern Times' klinkt verrassend direct, zeker op een iPod, zijn teksten zijn woord voor woord te verstaan.

Als ik zo'n mening wil overbrengen op een ander, zeg ik nog altijd:
'De nieuwe Dylan? Mooie plaat!'

Eindelijk ontving ik weer 's een teken van leven van mijn broer Nick.
Op familiebijeenkomsten verschijnt hij zelden - hij stelt zich nog altijd op als zwart schaap - maar de tijd dat hij door mijn achterban met de nek werd aangekeken, is allang voorbij.

Als eigenaar van een landelijke keten tattooshops, wordt de succesvolle ondernemer tegenwoordig overal voor vol aangezien (hoewel ik hem niet zo gauw Partijbaron van de VVD zie worden).
Nick mailt:

'Hi broertje van me,

Sinds vanmorgen word bijgaand bericht uit een Engelse krant via internet als een gek in de tattoowereld verspreid. Ik dacht meteen: misschien iets voor je krantje.
Een Engelse tattoo-oen heeft op de rug van een klant twee kapitale spelfouten gemaakt: strength werd strenght en wisdom werd nisdom.
Die klant had geen geld meer voor een peperdure herstelbehandeling met laser.

Jij hebt altijd je neus opgehaald voor mijn vak - ja, geef het nou maar toe - en jij en je highbrow lezertjes zullen zich wel een aap lachen, maar neem van mij aan dat ik dit soort beunhazerij veel meemaak.

Dat op de scholen nauwelijks nog aan spelling wordt gedaan, zie ik aan het aantal laserbehandelingen in mijn shops, dat met sprongen omhoog gaat.
Reden waarom ik alle chefs van mijn zaken een spellinggids heb laten aanschaffen (het Witte Boekje!).

Mooi voorbeeld uit ons filiaal in Arnhem: daar vervoegde zich een klant van een beunhaas, die het volgende op zijn rug had staan:

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ik vol Duitsers bloed
Het Vaderland verbouwe
Dat is wat ik graag doet
De prinse van Oranje
Heb ik vrij onverteerd
De koning van His Spanje
Heb ik altijd geweerd.

De filiaalchef belde in zijn wanhoop met het hoofdkantoor en toen heb ik geadviseerd de klant naar een plastisch chirurg te sturen en de hele tattoo door een lap uit zijn kont te vervangen.

Hou doe!
Je broer Nick'

AOW - tot 22 november zullen deze drie letters duizenden malen worden uitgesproken door alle kandidaten van alle politieke partijen in de nu losgebarsten verkiezingsstrijd.

Een standpunt over een bepaalde kwestie kan in een paar zinnen worden uitgelegd.
Wij adviseren de politici hun standpunten uit te dragen met meerdere varianten en gevarieerde voorbeelden en beeldspraak.

Gisteravond was een goed voorbeeld te registreren van wat wij in ons advieswerk 'slaapverwekkende standpuntherhaling' noemen.

In een NOVA-gesprek bracht Wouter Bos het AOW-standpunt van de PvdA terug tot enkele zinnen: 'Het PvdA-standpunt - de rijken moeten in 2011 gaan meebetalen aan de AOW - is heel wat socialer dan wat de VVD en het CDA willen: de bewoners van verpleeg- en verzorgingshuizen pakken.'

Bos bestond het die zinnen in nagenoeg exact dezelfde bewoordingen viermaal achtereen te herhalen.
En nu al werden diverse kijkers door gegeeuw overvallen en werden in menige huiskamer uitroepen opgetekend als 'Jaaaahaaa! Nu weten we het wel!' En we hebben nog bijna drie maanden te gaan!

BOAD-advies: formeer een team tekstschrijvers en leer voor aanvang van zo'n gesprek vier varianten van het standpunt uit het hoofd met sterke beeldspraak en geestige vergelijkingen.

Samenvatting Advies voor politici in tv-interviews:
teneinde slaapverwekking te voorkomen is het beter, voordat het tv-gesprek begint, minstens vier variaties op een standpunt uit het hoofd te leren met pakkende beelden en grappige vergelijkingen.