Hebben jullie je huiswerk gedaan?

Dat wil zeggen: hebben jullie de weekendbijlagen helemaal gelezen?

Nee?

Ik ook niet.

Het is vermoedelijk de sufste, oninteressantste ansichtkaart die ooit werd gedrukt.
Wie, behalve een enkele bewoner van een der afgebeelde huizen, zou deze kaart ooit hebben verstuurd?

Ik vond hem twee weken geleden in een boekenstalletje in Rotterdam. En er gaat sindsdien geen dag voorbij of ik moet er naar kijken. Het is niet uit nostalgische mijmerzucht dat ik hem telkens weer ter hand neem (Opa Tingeling beweent de mooie plekjes van weleer) - je zou nu een foto kunnen nemen op dezelfde plek; veel is er niet veranderd.

Ik kijk naar de kaart als naar het decor van een film. Een film over mijn leven.
('Zozo, interessant, joh. Vertel!')

De brede weg op de voorgrond is de Laan van Meerdervoort. Naar links = mijn ouderlijk huis; naar rechts = het centrum van Den Haag.

Om te beginnen liep ik in schooltijd, zeven jaar lang, dagelijks twee keer naar links en twee keer naar rechts. Meer dan duizend keer dus. Het straatje uiterst rechts is de Hyacinthweg en daar stond mijn lagere school.

Ik zie mijn vader voorbij fietsen. 's Ochtends om acht uur van links naar rechts en 's avonds om vijf uur van rechts naar links. Ruim twintig jaar, dagelijks. Met een aktetas waarin een pakje brood en een regenpak.

Ikzelf kom ook honderden malen fietsend voorbij. Of trammend. (Op de uiterste linkerkant van de kaart is de kop van een PCC-tram te zien, uiterst modern in de jaren vijftig.)

Dit zijn particuliere beelden - ik kan er ook wereldgeschiedenis van maken!
Van rechts naar links rijdt een colonne tankwagens voorbij. In 1944 vervoerden de Duitsers vloeibare waterstof naar de startplaatsen van de V2-raketten op Ockenburg.

In mei 1945 trekt een eindeloze stoet haveloze Duitse soldaten te voet van links naar rechts. Tussen de rijen rijdt om de paar honderd meter een toezichthoudend rupsvoertuig van de overwinnaars, de Canadezen.

Literaire geschiedenis.
In een van de huizen op de horzion, aan de rechterkant van de kaart, (de Daal- en Bergselaan) woonde Simon Vestdijk in de jaren dertig. Zo'n huis, met uitzicht op de duinen en de zee, vormde het décor van zijn roman 'Else Böhler, Duits dienstmeisje'.

Op de hoek van de verhoging aan de linkerkant ('het Heitje', een voormalig duin), moet de Remonstrantse kerk nog worden gebouwd. Via via mocht ons groepje zondags repeteren in een zaaltje. Kees van Kooten en ik zetten er onze eerste voorstellingen in elkaar.

Genoeg. Begrijp je waarom ik die kaart maar moeilijk weg kan leggen?

Hulde aan de straatfotografen, die geheel Nederland - ook de onbeduidendste plekken - hebben vastgelegd.

Kennen jullie Pietje al?
Van 21 mei tot en met 25 juni waren de eerste levensavonturen van Pietje te volgen op een site. Liefdevol opgetekend, mooi gefotografeerd, helder vormgegeven.

Zonder Internet zouden we nooit van Pietje hebben gehoord.

Karen schrijft:
'Zo zie je maar weer. Hoe klein of onbetekenend zo'n diertje ook is of lijkt, als je er voor zorgt ga je je verantwoordelijk voelen en er aan hechten. Of ligt het aan ons? Zijn wij alleen zulke watjes?'

Nee Karen, geen watjes. Aardige mensen.

De links/rechts-tegenstellingen die de laatste maanden weer worden gehanteerd - ik geloof er niet in. Ze behoren tot een voorgoed voorbije tijd.
Je kunt beter op het gevoel afgaan, de intuïtie. In de mediacratie wordt onze mening gevormd door een eerste indruk van het beeld.

Een foto in de krant met drie lachende mannen.

Wat voel je? Wat denk je?

Er zijn mensen die het een leuke foto vinden. Wat zijn het toch een goede mannen. Ja, dit zijn mìjn mannen. Nederland gaat met deze mannen een gouden toekomst tegemoet. Eindelijk weer 's een paar echte mannen aan de leiding. Je wordt zelf ook een beetje vrolijk als je naar die mannen kijkt.

En er zijn mensen die totaal anders op de foto reageren.

Ik behoor tot die tweede categorie.

De grootste bedreiging van het Nederlandse landschap wordt gevormd door de recreatie. Te meer daar recreatie niet meer bestaat uit het af en toe bezoeken van een recreatiepark. Men wil er in wonen! Het liefst in een recreatieparc. En dat is heel wat anders dan een park.

Wonen in een parc is gezond wonen in een verrassend sfeervol interieur op schitterende landelijke ligging in een fraai bosperceel een toplocatie modern comfort gecombineerd met een stukje nostalgie stoere robuuste bouw met romantische trekjes op loopafstand van de golfclub met eigen aanlegplaats meer rust meer inspiratie een exclusief project van zeldzame allure.

Is architect een beschermd beroep? Mogen de lieden die de wanstaltige retrostulpen van de villaparcen schetsen, zich architect noemen?

Waar u op moet letten bij de aanschaf van een recreatievilla:
staat in de naam van het project een letter verkeerd of teveel, dan bent u 'verkeerd bezig' en betaalt u teveel.
Iepenborgh.
Waterrijck.
Havenstaete.
Klap op de vuurpijl: Villaparc Duynopgangh (wordt echt gebouwd, aan zee bij Julianadorp!)

Het wachten is op een verdere verslechtering van de economie, zodat de parcen kunnen worden weggebulldozerd.

In de nieuwe HUMO een interview met journaliste/schrijfster Ilse Nackaerts.

Proberen, heren?

Zeer geachte heer Herben,

Van harte gefeliciteerd met de totstandkoming van het voorlopige regeerakoord.

Graag wilde ik even kwijt hoezeer ik u en uw partij bewonder.
De wijze waarop u zich, in korte tijd, hebt ontpopt als een politicus die een maatgevende rol gaat spelen in de herstructurering van onze samenleving, verdient lof en waardering (een vice-premierschap?)

Alle medewerkers van de Publieke Omroep die ik de laatste tijd heb gesproken, delen mijn enthousiasme. 'We hebben misschien wel eens getwijfeld,' zo hoor ik velen zeggen, 'maar in de praktijk vallen meneer Herben en zijn partij ons reuze mee.'

Helaas ondervindt u momenteel enige schandalige tegenwerking vanuit uw eigen achterban, doch wij weten zeker dat een wijs man als u deze moeilijkheden het hoofd zal weten te bieden.

Zijn er leuke programma's waarmee wij u een plezier kunnen doen, meneer Herben? Wij weten dat u een enthousiast vliegtuigspotter bent. Welnu, de TROS heeft prachtige documentaires over vliegtuigen in haar archieven. Zullen we die voor u uitzenden? Gaarne vernemen we van u welke tijd u het beste schikt.

Hoe komt het toch dat u door bepaalde kranten zo vaak in een kwaad daglicht wordt gesteld? U wordt hier en daar afgeschilderd als een jokkebrok, ja, men durft zelfs beweren dat u zich zou bedienen van vuige chantage!

Mocht u zich willen verdedigen tegen deze lasterlijke praatjes - onze camera's en microfoons staan altijd voor u klaar!

Weet dat ik, mocht zij er prijs op stellen, onze nieuwe 'baas' Miety Heiden met alle genoegen een rondleiding door de studio's wil geven. Of zou zij er wellicht voor voelen een eigen talkshow te presenteren? Daar kan zeker over gepraat worden.

Veel succes met uw prachtige werk!
Namens velen in 'Hilversum',
uw dienstwillige dienaar,
Wim de Bie

P.S. Het Algemeen Dagblad van heden durft te publiceren dat u gezegd zou hebben: 'Met de publieke omroep heb ik nog een appeltje te schillen.' Weer zo'n schandelijk voorbeeld van de verdraaiing van uw woorden, nemen wij aan. Wederom probeert men u een vorm van chantage en rancune in de schoenen te schuiven. Gaat u dit interview zelf rechtzetten, of zullen wìj een klacht bij de Raad voor de Journalistiek indienen?

Jochem (43) gaat vanmiddag een nieuwe computer kopen met 'totale multimedia'.

Bijna 3000 euro - de vakantie moet dit jaar in eigen land gevierd.

Wat gaf voor hem de doorslag in het bepalen van zijn keuze?

Hij durft het Marly niet te vertellen:
in de advertentie stond vermeld dat 'bij de genoemde modellen tijdelijk een gratis racestuur' werd aangeboden.

Jim Janssen van Raay strooit met opzet complottheorieën en onbewezen verdachtmakingen in de media uit. Hij behoort namelijk tot de Whozzleloezz, een volk dat op Venus leeft. Door de media en de samenleving te ontwrichten wil alien Janssen van Raay ons land voorbereiden op een invasie door zijn buitenaardse leger.

Wij weten dit zeker. Dus is het gewoon zo.

Dankzij twee aardige lezers zijn de artikelen over de Amerikaanse JSF-lobby bij Fortuyn boven water. Gevonden via www.nederlandsch.net of gewoon via Google ('dé hulp van elke eenmansredactie').

Op 3 mei publiceerde De Twentsche Courant Tubantia uitvoerig over het bezoek van de Amerikaanse ambassadeur en hoge militairen aan Fortuyn. Met vermelding van de actieve rol van Mat Herben.

Minstens tweemaal in de week komt hij op de redactie langs. En stop gerust met het werk, ga er eens lekker voor zitten, want Driek is niet te stuiten.

Eenmaal binnen barst'ie los. En hij trekt uit iedere zak van zijn jas een ander speeltje. Van geinig robotje, tot piepende sleutelzoeker. Of hij toont zijn zesendertigste polshorloge van dit jaar, met een te gekke polsslagmeter en infrarode thermometer.

Zijn bezoek is wel eens vermoeiend, maar omdat we zelf ook gek zijn op nieuwe dingetjes, blijven we nieuwsgierig.

Hij heet Drieco van Wely; alle e-zineredacties kennen hem als Driek de Gadgetfreak.
Hij is single en zevenenveertig, maar door de speeltjes houdt hij de uitstraling van een zeventienjarige.

We vroegen hem voor Bieslog een rubriek te vullen. We moesten hem kalmeren met een glaasje water.
Zet eerst het geluid aan, klik daarna de foto tot beeldvullend en u krijgt u een indruk van wat wij meemaken.

Een vriendin van mij vindt hem tragisch, volgens mij is hij dat niet.

De Volkskrant verhevigt de aanval op LPF-leider Mat Herben. Waarom heeft Herben zich zo sterk gemaakt voor de aanschaf van de JSF-jager? Lobbyde hij in opdracht? De referenties op zijn cv, waarmee hij defensiewoordvoerder van Leefbaar Nederland hoopte te worden, vermelden de oud-luchtmachtbevelhebber, die het JSF-project voorbereidde en de Stork-Fokker-topman, wiens bedrijf 2,6 miljard gaat verdienen aan de JSF.

Vraag aan de Volkskrant:
ik herinner me een krantenbericht (in februari, of maart?) waaruit bleek dat Pim Fortuyn in zijn Rotterdamse woning bezoek had gekregen van de Amerikaanse ambassadeur, vergezeld van enkele hoge Amerikaanse militairen, met het doel Fortuyns negatieve mening over de JSF positief te beïnvloeden? Ik vind dit bericht nergens terug. Wie organiseerde dat bezoek? Wat was het resultaat?

Als 1-manskrant heb ik niet de middelen dit tot op de bodem uit te zoeken. Ik kan hooguit een verband leggen met prins Bernhard, maar daar schiet niemand iets mee op.

Watervlo is niet goedkoop (je hebt per persoon minimaal anderhalf kilo nodig) en de bereiding is tijdrovend (je moet ze met de hand schoonmaken), maar het resultaat is alle moeite waard.

Met Franse kakkerlakjes vooraf en lieveheersbeestjesmoes toe, zet je de gasten wel iets bijzonders voor!

Als we rollebollend onder de huiskamertafel lagen, kostte het moeder de grootste moeite ons te scheiden. Vader trad effectiever op: hij trok ons op pijnlijke wijze aan onze oren uit elkaar.

Die rare, op niets gebaseerde agressie is gebleven. Als ik hem zie - en omgekeerd - begint het bloed te koken. Lex heeft een Bureau als Adviseur-Headhunter-Lobbyist; een schimmig werkterrein dus, dat ik maar wat graag met sarcasme en hoon overlaad. Op familiefeestjes is het beter als we zo ver mogelijk uit elkaar gaan zitten.

Toen ik hem vanmorgen aan de telefoon kreeg, was het meteen raak. Dat toontje van die man...

• Nou, je wordt bedankt!
• Wat is er, Lex?
• Dat jullie bij de VPRO een stelletje viespeuken zijn, dat wist ik al, maar wil je mij er wel buiten laten, ja?
• Wat heb ik gedaan, Lex?
• Dat weet je donders goed, dear brother: je stuurt mij vieze e-mails. En niet één - ik heb er vanmorgen dertig in m'n mailbox. Kost me goddome een half uur voordat ik ze er allemaal heb uitgeflikkerd.
• O jee, wat zijn dat voor e-mails, Lex?
• Dat zal jij niet weten. Ik heb al tien erotic screensavers van je ontvangen. En dan heb je er ook nog bijgezet: WOW Check This! Maar als ik de attachments open, zie ik niks, laat staan een erotic screensaver!
• Lex! Heb je nog nooit van virussen gehoord?
• Ja, maar daar heb ik niks mee te maken. Daar heb ik hier op de zaak uitstekende programma's tegen. En wil je ook je onwelvoeglijke taal voor je houden! Je eigen broer aanschrijven met My Dear Fucker! Schande!
• Beste Lex, heel Nederland zucht onder de terreur van de besmette e-mails, doe alsjeblieft niet zo naïef, wil je.
• Ik krijg die troep toch van jou? Jouw naam staat in het adres. Zorg dat je die rotzooi bij je houdt, ja!
• Ik zou als de donder maatregelen nemen, Lex. De kans is groot dat er een worm in je adressenbestand zit zodat al jouw relaties nu ook erotic screensavers krijgen. Als je zo stom bent om een attachment te openen, is het je eigen schuld.
• Nou moet je 's goed luisteren: er zitten tweeduizend adressen in m'n bestand - als ook maar één cliënt één erotic screensaver van mijn broer Wim ontvangt, krijgt de VPRO een schadeclaim van tonnen aan de broek. Is dat goed begrepen? (breekt af

(NIEUW: alle stukken over mijn broers en zuster zijn verzameld in het dossier Familie-album in de linker balk.)

JP Balkenende beloofde zijn achterban vóór de verkiezingen dat het regeerakkoord op één A4-tje zou passen.

Het voorlopig regeerakkoord bestaat nu uit 25 A4-tjes, plus bijlagen.

'Schrijven is schrappen', zegt Herben.

(wordt vervolgd)

Zijn uw te kleine handjes u een doorn in het oog?

Behoren grote, eerlijke 'kolenschoppen', of artistieke, langvingerige pianohanden tot uw droomwensen?

KLINIEK MANUELA
voor palmvergroting en vingerverlenging

In vijf weken geven wij u volgens de methode van doktor Siebolt Schlugt uit Berlin betere handen. Handen waarmee u andere handen durft drukken. Handen die u zonder gêne kunt laten wapperen.

Geen operaties! Door middel van pletting en rekking vergroten wij de handafmetingen op natuurlijke wijze. Ook 'natte handen' behoren na onze handbehandeling definitief tot het verleden.

Desgewenst voeren wij gelijktijdig een levenslijnenreconstructie uit, d.w.z. wij verleggen met laserstralen uw ongunstige levenslijnen, zodat u een langer en gelukkiger leven in het vooruitzicht kan worden gesteld.

Uw handen zijn bij ons in 'goede handen'.

Kliniek Manuela, Driekempenstraat 134", Oudeluffel.
Alleen op afspraak na persoonlijk bezoek.

Wat vermoedelijk niet in het concept-regeerakkoord 'Hersteld Vertrouwen' staat:

'Het tegengaan van illegale activiteiten op alle terreinen heeft hoge prioriteit. Strenge maatregelen zullen worden genomen tegen hen die misbruik maken van subsidies, voorzieningen en uitkeringen.

Een uitzondering vormt de categorie Handige Piechems. Als belangrijke steunpilaren van onze economie mogen de Handige Piechems, ook in de nieuwe regeringsperiode, ongehinderd hun gang gaan.

Linkmichels vallen eveneens niet onder strengere wetgeving of scherper toezicht.'

'Binnen afzienbare tijd zullen de LPF-Kamerleden uit puur eigenbelang niet meer hameren op het geloofsartikel dat Nederland te vol is en derhalve de grenzen hermetisch moeten worden gesloten. Per slot van rekening vertegenwoordigen ze de nieuwe rijken en die weten als geen ander dat zonder illegalen de asperges niet voor een habbekrats gestoken worden, de bloembollen niet geraapt en de eeuwig corrupte bouwwereld in grote problemen komt.

En speciaal voor de naïeve domoren onder Fortuyns 'nazaten', heeft Nout Wellink, president van de Nederlandse Bank, het na de verkiezingen nog eens voor ze uitgespeld en voorgerekend: Nederland moet meer buitenlanders gaan toelaten om de extra kosten van de vergrijzing op te vangen anders wordt de oude dag onbetaalbaar.

Zelfs in het Italië van Berlusconi spreekt geen politicus meer over het half miljoen illegalen. Ze kijken wel uit, dan stort de economie in elkaar.'

Uit: 'De Poseurs - Pulcinella aan de macht', een mooi relativerend essay over het fortuynisme van Stan van Houcke in het juli/augustusnummer van maandblad De Humanist.
Gratis te downloaden als u beschikt over het programma Acrobat Reader. Dat ook gratis te verkrijgen is.

Vanmiddag las ik in twee ochtendkranten over de beeldententoonstelling 'Den Haag Sculptuur' op het Lange Voorhout. En omdat ik elke gelegenheid aangrijp om naar Den Haag te gaan - ik geef het toe - besloot ik tot een reportage.

Twee uur en een fikse treinvertraging later (goed ijs hebben ze in de hal van Schiphol!) stond ik op de mooiste laan ter wereld. Er staan enkele tientallen beelden opgesteld.

Dat het thema luidt 'Europa in beeld', zal mij een zorg zijn. Hoe jammer is het toch dat beeldhouwwerken altijd 'verklaard' moeten worden met verhaaltjes over het hoe en waarom. Omdat ze zo kostbaar zijn om te maken, veronderstel ik, moeten vele opdrachtgevers en sponsors gevonden worden en die willen mooie, kloppende verhaaltjes.
Het kunstenaarsaanbod is gevarieerd, van Maillo, tot Jungermann, Armando, Atelier van Lieshout en Mascarò.

Meest opvallend is een kerkje van sloophout en piepschuim, 'The importance of Swedish Poverty', van de Zweed Peter Johansson, dat op de kop van het Voorhout prachtig staat te stralen in de richting van het Noordeinde, the importance of Dutch richness.

Van het enfant terrible van de Deense kunst, Christian Lemmertz, staat er een wit geslachtloos Grieks/Romeins beeld, waarvan vooral de voeten opvallen. De recensente van het Algemeen Dagblad zag een Asterix en Obelix-sandaal en een Katrien Duck-pump (of is dat het verhaaltje van de kunstenaar?).

Na mijn bezichtiging van de tentoonstelling zag ik bij de Kloosterkerk een oploop van opvallend feestelijk uitgedoste Haagse heren en dames, politie-agenten, bodyguards en persfotografen. Ik viel met mijn neus in de boter: de tentoonstelling moest nog geopend en bezichtigd worden door koningin Beatrix!

Ik trok mijn digitale fotocamera en begaf me onder de pers.
Ik werd buitengewoon gastvrij ontvangen door de jongens van de gestampte pot. Royalty-fotografen van Algemeen Dagblad, Telegraaf, het blad Vorsten, Privé, Story, noem maar op.

Omdat ik de officiële plechtigheid niet binnenkwam, bleef ik wachten op de rondleiding en werd ondertussen door mijn collega's ingewijd in de kneepjes van het vak. Hoe je de geheimtaal van de Rijkspolitie over de scanner moet kennen, om de berichten over het Koninklijk Huis te kunnen ontcijferen. Hoe moeilijk het is een plaatje van Hare Majesteit te maken, zonder hotemetoten erop. Dat het nieuwe type bodyguard het je bijna onmogelijk maakt je werk goed te doen.

Stipt half zes begon de Koningin aan haar wandeling over het Voorhout. Het werd hard werken geblazen. Van beeld tot beeld renden wij-van-de-pers vooruit, en we verdrongen elkaar om de mooiste plaatjes te kunnen schieten.

Opvallend is het tempo van Hare Majesteit. Ze trekt er stevig aan. Na een klein half uur was ik bekaf, en nadat ik Haar eindelijk eenmaal goed van dichtbij had geschoten - en daar gaat het de goeie royaltyfotograaf om, die beeldhouwwerken doen er niet toe - besloot ik Haar te laten gaan en richting station te koersen.

Eindelijk weten we wat JP Balkenende bedoelde met een 'controleerbare ruimte' waarin niet-uitzetbare, uitgeprocedeerde asielzoekers moeten worden gedumpt:
Schiphol!

Als Jochem bij het beluisteren van een muziekstuk tranen voelt prikken, denkt hij:
'Dit moet op mijn begrafenis gedraaid.'

De lijst bestaat nu uit zesendertig nummers. Zijn begrafenis gaat vier uur en twintig minuten duren.

De eerste komkommer van het zomerseizoen smaakt naar meer. De Novakomkommer is sappig en snijdt goed weg. De oogst in De Volkskrant bestaat vandaag uit een interview met Nova-hoofdredacteur Rik Rensen over zijn nieuwe plannen.

In het fragment hiernaast is te lezen wat daar mis mee is en waarom we deze zomer en tot diep in de herfst Nova-komkommer zullen eten.

Die strakke pakken moeten weg? Hebben we Van Nieuwkerk en Rottenberg ooit anders gezien dan in strakke, breed in de schouders gevulde XL-pakken?

Willen we boze en blije beslissers zien? Meer emotie? Gadverdarrie, nee!
We willen dat de beslissers op zakelijke, goed voorbereide, messcherpe wijze aan de tand worden gevoeld. Boos en blij zijn ze maar in hun eigen vrije tijd.

Emotietonen - mediaziekte nummer één.

Van alle media schenkt Internet de meeste aandacht aan het 'gewone' dier.
Belevenissen van poezen, honden, konijnen, papegaaien, uit het nest gevallen jonge merels, enzovoorts enzovoorts - het aantal huisdierensites loopt in de miljoenen.

Bieslog doet graag mee. In de grote mensenwereld leert men luisteren naar de gewone mensen - laten we de gewone dieren niet vergeten!

(Bieslogfoto's zijn opklikbaar tot originele grootte.)

Zondag 2 juni j.l. toonden we de twee kuikens en trotse kip, die hier (samen met een haan en twee andere kippen) rond het redactielokaal scharrelen.

Mamakip had zeven weken lang, dag en nacht, op de eieren gebroed. Dat is extreem lang - drie weken is normaal. Ze hield vol, at en dronk nauwelijks, maar wist als enige zeker: ik wil en zal kuikentjes uit die witte bollen krijgen!

's Nachts sliepen de kuikentjes onder moeders vleugels. Niet op stok in het nachthok, maar op de grond, in een hoek van het buitenhok.
Maar na drie weken waren de kuikens zo groot geworden, dat ze niet meer pasten in het beschutte verenbed onder de moeder, hoe dik die zich ook maakte - de kuikens staken met hun kopjes onder moeders vleugels uit.

Er gebeurde iets wonderbaarlijks: een van de andere kippen kwam helpen! Een tantekip ging 's nachts tegen de mammakip aanzitten en bedekte met haar warme vleugels de uitstekende delen van de kuikentjes.

De kuikentjes zijn kleine kipjes geworden. En tante blijft helpen.
Het viertal scharrelt nu, los van de anderen, door de tuin. Mamma en tante leren de kleinen voedsel zoeken. Alles wat de groten doen, wordt geïmiteerd door de kleinen. Als de groten hun verenkleed gaan schoon pikken, pikken de kleintjes er ook lustig op los.
Van 's ochtends zeven tot 's avonds zeven zijn ze zo in de weer, met kleine rustpauzes in de middag.
's Nachts slapen de kuiken-kipjes niet meer onder moeder en tante op de grond. Heel dapper houden zij zich slapend overeind op de stok in het nachthok, temidden van de hele ploeg.

Van alle kranten plaatst de Telegraaf de meeste dierenberichten. Vaak hebben ze een hoog schattigheidsgehalte, of moeten ze verontwaardiging genereren (lievelingsparkiet van invalide man gestolen).

In de krant van gisteren krijgt vrouwtjespapegaai Juan meer aandacht dan zijn baasje, de in Colombia, gedurende acht maanden gegijzelde biologiestudent Roelant Jonker.

Er zijn plannen in de maak om hondenwachtplaatsen uit te rusten met parkeerautomaten.

Een hond parkeren gaat 1 euro per uur kosten.

Het probleem.

Hoe vaak komt het niet voor dat een vrouw (meisje, dame), tijdens het winkelen, bij het passen van een nieuwe pantalon, dolgraag zou willen zien hoe de eventuele aankoop het 'van achteren' doet. En vooral: hoe zit de broek tijdens het lopen? Hoe bewegen de billens in de broek?
En hoe vaak krijgt de begeleidende heer (echtgenoot, vriend), als zijn dame gekleed in een broek-met-prijskaartje uit het pashokje treedt, niet de vraag voorgelegd: 'Kan dit wel?' Waarna ze een rondje door de winkel loopt, onderwijl vragend naar hem opkijkend.

De oplossing.

BottomView (TM, copyright 2002) is een nieuw concept, dat dient te worden toegepast in alle damesmodewinkels.
De vrouw neemt, gekleed in de nieuwe broek, op de lopende band plaats, een videocamera is gericht op het onderste deel van haar rug en op de tegenoverstaande monitor kan de vrouw live zien hoe de pantalon zich gedraagt tijdens het proeflopen.

De voordelen.

BottomView bevordert het op eigen gelegenheid winkelen der vrouw. Niemand zal haar van advies hoeven dienen. Zij maakt voortaan zelf wel uit hoe ze er van achteren uitziet!

De lancering.

De uitvinding zal op het Wetenschappelijk Instituut van prof. dr. Nak de Weert diverse tests ondergaan, alvorens ze voor productie wordt vrij gegeven. De mogelijkheid bestaat namelijk dat een klein deel van de vrouwen zo zal schrikken van de eigen achterkant, dat zij nimmer meer in strakke broek gekleed de straat op durft. Ernstige frustraties kunnen het resultaat zijn. En dat kan nooit de bedoeling zijn van een uitvinding die de mensheid een dienst wil bewijzen!

Gaat NOVA naar SBS6?

Dat zou De Telegraaf wel willen.
Na de overvloedige aandacht in alle media voor de restyling van NOVA, serveert de Telegraaf vandaag een hoofdredactioneel toetje.

Zo ziet deze krant de Publieke Omroep, mogen we aannemen:
één zender, met af en toe 's een verslag van een Koninklijk huwelijk, een balletprogramma en een Islamitisch hoekje.

'Het wordt tijd dat de toezichthouders eens gaan ingrijpen.'
Bedoeld wordt: komop VVD en LPF, breng de Publieke Omroep om zeep!

Samen met Joop Stokkermans, die haar aankondigingen met zacht pianospel ondersteunde, verzorgde Caroline Kaart 23 jaar lang een uur klassieke muziek op Radio 4. Zeer tegen haar zin moet ze er mee stoppen. De AVRO bezorgt haar morgen een 'feestelijke' afscheidsuitzending in het Concertgebouw.

Wie gaat haar vervangen? Wie wordt de nieuwe Caroline Kaart? De AVRO hult zich in stilzwijgen.

Vandaag kreeg ik van mijn drie jaar jongere zuster Loes een pakje met een cassette en een brief.

Lief broerke,

Wat luisterde ik toch graag naar Caroline op Radio 4. Haar geestige aankondigingen in dat gekke Engels-Nederlands, de beeldige muziek, het melodieuze spel van meneer Stokkermans - het heerlijke uurtje was een weldaad op de jachtige winkelzaterdag.

Toen ik las dat ze weg moest, dacht ik enerzijds: schande! Maar anderzijds: Loes, dit is je kans!
Wimmeke, jij weet als geen ander hoe artistiek ik altijd bezig ben geweest. Pianoles vanaf mijn achtste, mijn mozaïekkunst, mijn aquarellen... hoe vaak heb jij niet gezegd: Loes, doe 's wat met dat creatieve van je!

Nu dacht ik zo: jij kent iedereen in het Hilversumse mediawereldje, kun jij er niet voor zorgen dat ik Caroline opvolg?
Ik stuur je hierbij een bandje en ik weet zeker dat als de baasjes van de AVRO dit horen, ik volgende week aan de slag kan.

Liefs,
je zuske Loes

Knuffelcultuur wordt snuffelcultuur.

Door nog onbekende oorzaak raakte het voertuig op de linker weghelft.

(Bedankt voor het knipsel, Henry!)

In 1989 mocht ik, samen met Robert Anker, het Rotterdamse Poetry International Festival presenteren.
Het werd een onvergetelijke, enerverende week temidden der dichters.

Het was het jaar waarin het werk van Lucebert centraal stond en ik de gelegenheid kreeg de grootmeester een paar maal te kunnen spreken (waarbij ik, uit bewondering en daaruit voortvloeiende verlegenheid, voornamelijk heb gezwegen).

Het was ook het jaar met de commotie rond de Chinese dichter Duo Duo, die tijdens het festival begreep niet naar zijn land te kunnen terugkeren, in verband met de in Peking neergeslagen studentenopstand.

En het was het jaar waarin ik het Rotterdamse fenomeen, Poetry-huisdichter Cor Vaandrager van nabij meemaakte.

Het helderst is me bijgebleven hoe Vaandrager 's ochtends om negen uur verscheen in de werkruimte van het festival, dat toen in de Doelen werd gehouden. Een 'junkachtig type', zonnebril op, een boodschappentas op wieltjes achter zich aan zeulend.
Op dit vroege uur, terwijl alle deelnemende dichters nog op één oor lagen (en de komende uren zouden blijven liggen), ging Vaandrager hard aan het werk. Iedere ochtend. Vertalingen makend van onbekende Amerikaanse dichters, die hij op het festival wilde promoten.
En ik zal niet vergeten hoe de toenmalige festivaldirecteur Martin Mooy 'moeilijke' Cor, die soms in woedend, onredelijk geschreeuw uitbarstte, met zorg en geduld omgaf, eten, drinken en een schrijfmachine aanslepend.

Op een paar avonden heb ik, buiten het officiële programma om, enkele vertalingen van Vaandrager voorgedragen. Niet iedere collega-dichter waardeerde dat. 'Je gaat toch geen teksten van zo'n freak voorlezen!'

Vanavond krijgt Vaandrager een laat, maar terecht eerbetoon.

(Receptie)

"Poëzie", sta ik te beweren
tegen een paar ongelovige klootzakken
in wandeltoilet, "komt niet uit de lucht vallen."
En ineens zeg komt er, je zou het
poëtiseren kunnen noemen, poëzie
uit de lucht vallen.
Gelukkig dat niemand het zag verder.

C. B. Vaandrager (1935-1992)

Vanavond, 21.30 uur, op het Poetry International Festival in de Grote Schouwburgzaal van Rotterdam, een hommage aan de Rotterdamse dichter Cornelis Bastiaan Vaandrager.
Met Martin Bril, Hans Sleutelaar, Frans Vogel, Menno Wigman en Hans Verhagen.
Gedichten, beelden, bandopnames, muziek en meer.
Aansluitend: EXITing, een documentaire over Vaandrager.

Ferry Mingelen straalt. Hij glimlacht, hij grijnst, hij lacht hardop. Hij wordt geacht zijn gesprekspartner aan een kritisch interview te onderwerpen. Maar hij maakt geen schijn van kans. Hij is weerloos.

De charme van Mat Herben is verpletterend.

Even probeert Ferry het nog. Hij slaat Het Boek open en citeert: er komt geen nieuw verzekeringsstelsel - er gaat geen extra geld naar de gezondheidszorg.
'Neemt u mij niet kwalijk dat ik het zeg,', verontschuldigt Ferry zich, 'maar er komt nu dus wèl een nieuw verzekeringsstelsel en er gaat wèl extra geld naar de gezondheidszorg! Hoe rijmt u dat met de woorden van uw Grote Voorganger?'

Het nu volgende relaas van Mat hoort Ferry met glanzende ogen aan. En als Mat aan het eind van zijn betoog haarzuiver heeft aangetoond dat de beslissingen conform de richtlijnen van Het Boek zijn genomen, is Ferry's mond opengevallen in een warme, gulle lach. Ferry kan Mat wel opvreten!

De charme van Mat is vele malen groter dan die van Pim.
Ook Matthijs en Felix zullen er niet tegen opgewassen zijn.

Op de site van Ad Melkert is zijn serie recepten-van-de-maand blijven steken in april.

Vooraf: zalmselderij
Hoofdgerecht: ratatouille met spek
Nagerecht: honingyoghurt

De pagina eindigt met deze mededelingen:

'Eet smakelijk!
NB: het volgende recept zal pas na de verkiezingen van 15 mei a.s. verschijnen.'

De meeste kamerleden met eigen sites (het zijn er een paar) hebben na de verkiezingen de boel laten sloffen.
Alleen nieuwkomer Boris van der Ham (D66) is er fris tegenaan gegaan en meldt in zijn Agenda:

'Op zaterdag 1 juni ben ik even te zien in het programma 'Kopspijkers' van de VARA.'

Toen we nog geen flauw vermoeden hadden van Jacuzzi-badkuipen met dvd-theater, maakten Kees van Kooten en ik onze eerste single, met als B-kant Lekker Legbad.
(In 1966 - A-kant: Wat is mijn bal nou?)

Uw hoofdredacteur bespeelde zijn eerste orgeltje en nam de badgeluiden met een Nagra-recorder op vanuit de ouderlijke badkuip.

Zie Terug naar af (1), gisteren.

De slaapkamer? In de badkamer!
(Waar blijft de WC-DVD?)

Mijn portable radio (30 euro) doet het in de badkamer ook prima. Mooi galm-effect!

Gisteravond gezien: het toneelstuk Welkom in het bos van Alex van Warmerdam.
Vriendinnen Dora en Fannie (Liz Snoijink en Annet Malherbe) zwerven door het bos en komen tien merkwaardige personages tegen, o.a. een faun, een elf, een rijke nietsnut, een jager (tien rollen van Pierre Bokma!).

Een fragment:
(Fannie wacht, Dora af. Er komt een faun op.)
Faun: Ik ben geen echte faun, hoor.
Fannie: Dat dacht ik ook heus niet.
Faun: Ik ben op weg naar huis. Ik kom van de optocht. Ik heb een boerderij. Ik rook een sigaret en dan ga ik weer verder. De dieren zijn alleen.
Fannie: Koeien?
Faun: Ik heb van alles wat.
Fannie: Heeft u geen vrouw?
Faun: Ik had er een, maar die heb ik weggestuurd.
Fannie: Ze beviel niet?
Faun: Ze was lui.
Fannie: Was ze aantrekkelijk?
Faun: Zeker.
Fannie: Een luie, aantrekkelijke vrouw, daar houden mannen toch van?
Faun: Jawel, maar lui dat kan niet op een boerderij.
Fannie: Eet u diepvriesmaaltijden?
Faun: Ja, maar die zijn niet slecht, hoor.
Fannie: Waar zijn we hier eigenlijk?
Faun: In het bos.
Fannie: En wie doet de was?
Faun: Zelf.
Fannie: Denkt u dat het koud wordt vannacht?
Faun: Ja.
Fannie: Bent u zo'n boer die op Zondag naar de kerk gaat?
Faun: Ja, en mocht het oorlog worden dan heb ik plaats voor acht onderduikers.

Prachtige, uitgebeende tekst van Alex van Warmerdam. Er valt veel te lachen. De voorstelling (1 uur) is alleen nog te zien t/m 6 juli in Theater Bellevue, Amsterdam.

Mannen met teveel ambities (strebers) trekken ook bij tropische temperaturen hun donkere kostuum met krijtstreep aan.

Wat is het doel van de veranderingen bij Nova?
Zegt hoofdredacteur Rik Rensen: 'Zoveel mogelijk kijkers trekken.'
En de concurrentie aangaan (met Barend & Van Dorp).

Twee zeer slechte uitgangspunten bij het maken van een tv-programma.
Eerst de ideeën en de plannen, dames en heren, oftewel: eerst inhoud dan vorm.

(Nova lijkt na vandaag op een politieke partij die de verkiezingen verloren heeft!)

Ik ben namelijk verslaafd aan het binnendragen van nieuwe dozen met elektronica. Een ernstige ziekte. Als ik voor mezelf maar even kan waarmaken dat ik een nieuwe doos nodig heb 'voor mijn werk', ga ik door de knieën. Maar ik heb alles al. Ik moet stoppen. Ze hebben me gewaarschuwd.

Vanmiddag besloot ik tot een harde afkickmethode. Terug naar af.
Ik voelde een onweerstaanbaar verlangen opkomen naar de meest simpele radio. Een portable, voor op het nachtkastje. Je moet er geen cassette, CD of DVD in kunnen steken. Het ding heeft een volume- en een afstemknop, FM, AM meer niet.

Zojuist droeg ik mijn laatste doos naar binnen. Doosje. Een portable is bijna nergens meer te krijgen. Voor nog geen 30 euro vond ik er een. Niet mooi en van Philips, wat willen we nog meer.

Vanavond lekker luisteren naar de blikken stemmen van Met het Oog op Morgen. Midden in de nacht zoeken naar leuke muziek. De nieuwe oude Elvis heb ik nog niet gehoord.
Ik kan best terug. Kan ik?

'Een Duitser en twee Poolse mokkels krijgen het op d'r heupen en gaan effentjes te keer op de Kesselskade in Maastricht. Het resultaat' 390 euro boete!
'Passanten en omwonenden stoorden zich daaraan omdat de geslachtsdelen zichtbaar waren.'

Nou, nou, nou. 2002 en men stoort zich nog aan een paar zichtbare geslachtsdelen!
Waar zijn wij mee bezig, mensen in Maastricht? Wat is er mis met zichtbare geslachtsdelen? Moet je 's op het strand leggen, op een dag als vandaag. Ik zal je beloven, ze zijn niet te tellen, de zichtbare geslachtsdelen. En nou heb ik het niet over het naaktstrand, nee, als men z'n bovenbroek verwisselt voor men zijn zwemslip, dat men dan heel veel zichtbare geslachtsdelen kan bekijken.

Ik weet het uit ervaring, want ik ga altijd aan de rand van het naaktstrand leggen. Met de verrekijker. Om zogenaamd de vogels te bestuderen. Maar ik speurt uitsluitend naar zichtbare geslachtsdelen! Ik ben een groot liefhebber en het spotten van zichtbare geslachtsdelen is een mooie hobby geworden.

Ik begrijp die Duitser uit de krant heel goed, want Poolse geslachtsdelen behoren tot de mooiste van de wereld. Ikzelf heb ze nooit gezien, maar een vriend van mij, een collega-geslachtsdelenspotter, heeft ze vorig jaar kunnen bekijken, op doorreis naar Moskou en hij raakt er niet over uitgepraat.

Ik heb geslachtsdelen uit bijna de hele wereld mogen bekijken - voor een paar zichtbare Poolse had ik ook best 390 euro over gehad!'

In het interview gaf de komiek zijn visie op God, de toestand in de wereld en zijn eigen rol in een snel veranderende samenleving. Een grapje kon er niet af, daarvoor was het gesprek te diepgravend.

Alle voorstellingen in juni en juli van de Oudejaarsconférence voor volgend jaar zijn reeds uitverkocht.

We moesten ons vandaag behelpen in ons noodkantoor. Niet één provider bleek bereid een tijdelijke kabelverbinding te leggen, de toiletcabin was in een file blijven steken, de airco viel in de loop van de middag uit (het werd windstil) en de lunchcatering arriveerde tegen vijven.

Ondanks de moordende temperatuur is er toch keihard gewerkt. De hoofdredacteur hield 'kwartaalbespreking'. Er werden harde noten gekraakt, krakemikkige ideeën van tafel geveegd, beloftevolle plannen enthousiast ontvangen.

Daarna ontvouwde de hoofdredacteur zijn visie op de toekomst. Het ziet er goed uit! Bieslog lijkt zich staande te kunnen houden in de weblogmarkt. Dat we soms een kleine concessie moeten doen en een bescheiden vorm van reclame dienen te accepteren (zie foto), geeft geen reden tot ongerustheid.
In ieder geval is voortbestaan tijdens de zomer gegarandeerd. Er tegenaan!

Naar verwachting zal de temperatuur in het Bieslogredactielokaal vandaag oplopen tot 45 graden Celcius.
De Arbodienst heeft derhalve bepaald dat wij het kantoor tijdelijk moeten sluiten.

Eerst vanavond, als voldoende afkoeling heeft plaatsgevonden, zal een nieuwe editie van Bieslog kunnen verschijnen.

Wij bieden de abonnee's onze excuses aan voor dit, door overlast ontstane, betreurenswaardige ongemak.

De Raad voor Cultuur, het belangrijkste adviesorgaan voor de regering over cultuur, krijgt nieuwe leden.

Het persbericht kondigt grote veranderingen aan:
'De raad telt voortaan niet meer 25 maar negentien leden. De nieuwe leden krijgen voortaan geen aandachtsgebied meer maar zijn algemeen lid.'

Een van de nieuwe leden, zo wordt vermeld is 'al sinds 2001 commissielid van de raad met het aandachtsgebied dans' (moet het dus voortaan zonder aandachtsgebied doen!), de overigen bekleden functies als adviseur van de raad van bestuur van de NOS, hoofd Kunstzaken van het AMC, projectcoördinator bij de Stichting Kunst en Cultuur Gelderland, directeur Global Library Relations bij Elsevier Science en Adviseur voor Evaluaties van het Stimuleringsfonds Culturele Omroepprodukties.

Geen kunstenaars dus. Die zijn teveel gefocust op hun eigen aandachtsgebied, zo zal zijn gedacht, 'we zoeken voortaan mensen in de Raad die lekker in het algemeen wat over kunst en cultuur kunnen wegkleppen.'

Van de week op de radio weer 's een oeverloos gesprek over 'de relatie' aangehoord.
Hoe hou je je relatie fris? Hoe blijf je jezelf in de relatie? Ik moest na vijf minuten en dertien maal het woord relatie afhaken.

Daarom haalde ik een lied van stal, dat ik graag nog 's zing voor iedereen met een relatie.

Het type man dat zijn bril opduwt met zijn neus.

Gistermiddag. Na te hebben voorgelezen op de boekenbeurs Poëtisch Delfshaven in Rotterdam - mooi is het daar, Rotterdam is niet uitsluitend 'nieuw en hoog'! - gaf schrijfster/boekhandelaar Maria Heiden mij op haar wankele fiets een lift naar het station.

We haalden de Oude Binnenweg en ik zette Maria en haar fiets af bij haar boekwinkel (v/h Van Gennep). Toen ik de etalage zag, greep ik meteen naar de fotocamera.

Maria Heiden heeft in het boek Mijn vader -geboren in 1903 de schetsen gebundeld, die zij voor NRC-Handelsblad schreef. Perfecte miniaturen van een bijzondere vader; Peter Pontiac maakte er prachtige silhouettekeningen bij.

- Mijn vader, geboren in 1903, was nooit ziek. Maar soms was hij wel eens verkouden. Hij trompetterde dan zo hard in zijn zakdoek dat het halve dorp hem hoorde. 'Ben je verkouden?' vroeg mijn moeder zoetsappig. 'Nee, zei m' vader altijd, 'ik snuit mijn neus, dat zie je toch' Dat is iets anders.'Ziek zijn bestond niet in ons gezin, dan was je een slapjanus. Had je uitslag van aardbeien eten, dan werd er azijn op gedaan. Bij een diepe schaafwond werd er als troost een mariakaakje op gelegd, bij keelpijn kregen we een schoteltje sinaasappelpartjes bedolven onder suiker. In een kopje heet sodawater hielden we doodstil onze ontstoken vinger. Soms mocht de poes mee naar bed.
De enkele keer dat mijn moeder ziek was, zei mijn vader fluisterend tegen ons dat we nu een huzarenandijvietje gingen maken. Hij bakte spekjes op koude aardappels met rauwe andijvie en azijn, lekker. De deuren bleven stijf dicht, want mijn moeder mocht boven niets ruiken. Toen we alles opgeruimd hadden ging mijn vader, paffend aan een verse sigaar, naar boven met bloemen die hij uit de tuin had geplukt, en gaf mijn moeder, die niet aan eten moest denken, een zak met tien bolussen die hij speciaal voor haar had gekocht. -

Uit: Mijn Vader - geboren in 1903, door Maria Heiden & Peter Pontiac. Uitgeverij De Harmonie, Amsterdam.

Geachte heer Wiegel,

Tot ons ongenoegen vernamen wij dat u een filmrol hebt aanvaard als burgemeester.

Onze organisatie, de BBA, de Bond van Burgemeester-Acteurs, is opgericht teneinde ons vak - het spelen van burgemeesters in toneel-, tv- en filmproducties - te beschermen tegen beunhazerij.

Te vaak wordt in acteurskringen gedacht: 'Een burgemeester' O, die spelen wij wel even.' Terwijl het op verantwoorde wijze gestalte geven aan een burgervader, veel voorbereiding, inlevingsvermogen en talent vereist. Rien van Nunen, de te vroeg overleden burgemeester van Swiebertje heeft eens gezegd: 'Het spelen van een burgemeester is moeilijker dan het spelen van de Ghijsbrecht van Aemstel!'
Onze leden kunnen burgemeesters spelen van kleine en grote gemeenten; zelfs de moeilijke rol van 'burgemeester in oorlogstijd' levert de BBA-leden geen problemen op.

Nu de gekozen burgemeester, politiek gezien, een haalbare zaak is geworden, is het goed vast te stellen dat voor het invullen van de burgemeestersrol in een dramatische productie, geen democratische weg kan worden bewandeld; het spelen van een burgemeester is en blijft specialistenwerk.

Wij zouden wellicht geen bezwaar tegen uw acteursschap koesteren, als wij de overtuiging hadden dat in u een groot acteur school. Helaas, de wijze waarop u, nu al uw leven lang, gestalte probeert te geven aan de door u bewonderde VVD-senator Harm van Riel, is voor ons beroepsacteurs een pijnlijk proces om gade te slaan. (De wijze waarop u een sigaar rookt bijvoorbeeld, zou Van Riel een doorn in het oog zijn!)

Toch menen wij wel enig talent bij u te ontwaren.
Ons advies luidt dan ook : als u zo nodig toneel wilt spelen, speel dan de beste rol die u in huis hebt - de rol van Hans Wiegel; de bijrol van de reeds lang aan de zijlijn geparkeerde politicus, die zelf denkt nog een hoofdrol te spelen.

Hoogachtend,
Wim de Bie
voorzitter van de Bond van Burgemeester-Acteurs
voormalig burgemeester van Juinen

In een studio in Almere was ik aanwezig bij een demonstratie van CrossReality, een nieuwe vorm van virtuele televisie.
Raymond le Gué (1951), tv-producent en ontwikkelaar van virtuele tv-technologie, had me uitgenodigd.

Vraag me niet uit te leggen hoe het technisch in elkaar steekt, maar op zijn simpelst geformuleerd, worden in virtuele televisie computerinbreng en live-elementen gecombineerd. Kortom: presentatoren of acteurs bevinden zich in een kale, blauwe studioruimte - op de beeldbuis bewegen zij zich in de meest fantastische decors.

Le Gué staat aan de basis van die techniek; sinds 1978 is hij ermee bezig.
Het baanbrekende van zijn CrossReality is de eenvoud. De ingewikkelde, voorheen tijdrovende en kostbare techniek is teruggebracht tot simpele handelingen, die men zich binnen enkele dagen eigen kan maken. Le Gué voorspelt een omwenteling in het produceren van televisie.

Op mijn middag waren studenten van de HKU bezig een videospel op te nemen. In enkele dagen was de gehele (zwart-wit)productie in elkaar gezet - tekst, decors, repetities en opname. Op de Bieslogvideo laat ik de situatie op de vloer zien.

Raymond le Gué vertelt bevlogen over zijn nieuwe vinding en blaast en passant stoom af over de schandelijk trage ontwikkeling van het glasvezelkabelnet.

Wat is de tegenhanger van een Verlanglijst?
Een Ongewenstlijstje?
Dan staat dit boek bij mij op nummer 1.

Kreeg ik het zondag toch? Ik zou een koffertje pakken, de deur achter me dichttrekken en nooit meer terugkomen!

Maar gelukkig - ik weet zeker dat ik het niet krijg.

Onze radicale imams prediken het martelaarschap. En vrouwen moeten zo min mogelijk naar buiten.

Dan slaan onze radicale dominee's, met hun hel- en verdoemenisdreigement en verbod op het bekleden van politieke functies door vrouwen, toch heel wat frissere taal uit.

Trambestuurder Wim van Es uit Den Haag biedt op de HTM-fotosite elke dag een andere tramrit aan, met foto's die zijn genomen vanaf de bestuurdersstoel.

Vanavond kunt u mee met lijn 15 van Nootdorp naar Den Haag CS.

Prachtige beelden van Nederland Nu.
De derde foto toont 'het tijdelijke winkelcentrum met een HEMA zonder warme worst'.

Morgen gaan we mee met lijn 10!

Het hoeft niet op ernstige, eerbiedwaardige wijze, maar is het nodig scholieren te lokken met infantiele poppetjes?

Mede namens Erasmus.

Tip voor de informatie-onderhandelingen:

Ook autochtonen mogen pas trouwen als een der partners een inkomen van 19 duizend euro per jaar kan aantonen.

Komt er in het nieuwe kabinet een Ministerie van Staatsbemoeienis in Privé-zaken?

Dat JP Balkenende een grootmeester is in het eufemistische geoudehoer waarin zijn CDA-voorgangers excelleerden, blijkt uit de informatiegesprekken over het vreemdelingenbeleid.

Balkenende stelt voor uitgeprocedeerde asielzoekers voortaan in een 'controleerbare ruimte' op te vangen, zonder aan te geven wat hij daarmee bedoelt.
Woorden als gevangenis of kamp zijn blijkbaar niet voldoende of ongewenst.

Uitgeprocedeerde asielzoekers die niet kunnen worden teruggestuurd (en dat zijn er nogal wat) dienen dus voor eeuwig in een controleerbare ruimte te verblijven.

Als we de illegale baantjes van de asielzoekers nu eens legaliseren?
Als echtpaar Balkenende (tweeverdieners) nu eens een paar asielschoonmakers in dienst namen, zodat die konden verblijven in de ruime controleerbare ruimte van Huize Balkenende?

Op feestjes van vrienden zie ik nu hoe hun kinderen (jonge dertigers) tamelijk vroeg op de avond nodig weg moeten 'omdat de oppas nieuw is', of omdat ze 'nog stukken moeten nakijken voor morgen'. En ik hoor ze denken: 'Jezus, wat een ouwe lullen!'

Verhalen over de oorlog (kleuter in WO2) durf ik aan jongeren niet meer te vertellen.
Maar met het verhaal van ons live-optreden in een tv-programma, samen met Jimi Hendrix (!), oogst ik nog wel 's succes.

Vrij Nederland verschijnt deze week als rijk dubbelnummer over de 40plus en 40min-generaties.

Bieslog heeft (gelukkig) kritische lezers.
Op het stukje 'Vrij blijven' (zie gisteren), ontving ik de volgende mail:

Heer de Bie,
Ik ben een bewonderaar van u(w site), maar dat wil niet zeggen dat ik het eens ben met uw linkser dan linkse denkbeelden.
Zo vraag ik mij af wat er tegen het bouwen van windmolenparken in zee is.
Op zichtafstand.
Horizontvervuiling? Wat is dat? Al decennia staan er olieplatformen zwervend langs de kust. Juist interessant. Ook drijven er met enige regelmaat grote en kleine schepen voorbij. Vervuiling van het vrije uitzicht? Mechanisering van pure natuurbeleving? Kom toch.

Waarom niet luider gefulmineerd tegen de zwavelgele inversielaag (een gele laag lucht boven strand en zee) die voorheen de Hoogovens nog immer produceert op zomerse dagen? Dat is pas horizontvervuiling! Om nog te zwijgen van het vunzig profiel van al die vieze torens tegen het schone avondlicht.
Dan liever een rij schone windmolens! Nieuw Hollandsch Trots! Dat oogt juist mooi.

Heeft u wel eens de rij windmolens op de dijk langs het Veluwemeer gezien, tussen de A27 en de A6 in? Een prachtig gezicht, in pastelkleuren geschilderd staan ze daar als een ranke horizontale regenboog.
Een redelijker argument tegen de molens zou het zijn, als bewezen werd dat deze bovenmaatse ventilatoren dienst doen als hakselmachine voor misleide vogels. Of als de mosselwerende verf op de fundering alle botjes en scharretjes nog een slag impotenter maakt dan ze nu al zijn. Dat is reële milieuschade.
Maar dat een waaihoofd op het strand gaat staan klagen dat het allemaal een schande is en dat het niet moest mogen... ok, maar dan ook niet geklaagd als de elektriciteit om 17:00 uren eraf gaat. Helaas, u wilt in luxe leven, dat kost wat.
En tenslotte is het laatste beetje puur natuur hier in Nederland al eeuwen geleden om zeep gebracht door schep en meetlat, dus waar zeuren we over.
Waarom moet er werkelijk alles aan gedaan worden om ons af te schermen van de gevolgen van onze leefwijze? Dat is op den duur toch onmogelijk.
()
Een troost hebben we, u bent het wellicht met me eens: over vijftig jaar, een eeuw, twee eeuwen staan alle windmolenparken die we binnenkort aanleggen ver verwijderd van de kust, middenin de uitgebreide Noordzee, aan de rand van het Nieuw Hollandsch Gat, daar waar vroeger Holland lag, een gevaarlijke ondiepte, vol met kantoorwrakken en zich nieuw ontwikkelende wadden. Waarlijk een mooi vooruitzicht voor de ware natuurliefhebber.

Met vriendelijke groet,
Arjan van Doorn

Kort antwoord:
Ik heb geen bezwaar tegen windenergie, wel tegen horizonvernieling. Over schoonheid valt moeilijk te twisten. Ik kan niet uitleggen waarom ik permanente aantasting van ons laatste vrije uitzicht, door een nutteloos proefpark, een onvergeeflijke fout vind. En wie gaan die windmolens bouwen? Heren van o.a. Shell, in heel dure pakken met dikke sigaren in het hoofd. (Als ik linkser dan links word genoemd, zul je het weten ook!)

Voor het eerst gaan Rupert en Hanne apart op vakantie.

In de vorige vijf vakanties ging Rupert met Hanne mee op cursus Mozaïek, maar Hanne heeft een beetje genoeg van de steentjes en wil nu de workshop voor de 'ontembare' vrouw gaan doen, een zoektocht naar de vrouw, moeder en dochter in haarzelf.

Rupert hoorde via via dat een trommelvakantie in de Pyreneeën geweldig is.
Zoektocht en trommelvakantie overlappen elkaar.

'Als we terug zijn', zegt Rupert, 'hebben we nog een weekje vakantie over voor een cursus 'Het hervinden van jezelf in de relatie tot de ander''

Het kwam er niet van.
Ik wilde voor twaalven nog een pittige tekst op Bieslog zetten.

Maar de Royle Family werd op Nederland 3 uitgezonden. De enige serie waar ik geen seconde van wil missen.

In het gesprek legt hij uit hoe hij met behulp van Internet zijn prenten maakt en verstuurt, vanaf de meest afgelegen plekken op aarde. Op bijgaande video geeft hij een demonstratie.

In de zomer van 2000 vergezelde Bieslogs hoofdredacteur Siegfried Woldhek op een reis door Australië.

Toelichting bij de 5-minuten documentaire:
1. Siegfried Woldhek, natuurbeschermer, laat een van de grootste bedreigingen van het Australische landschap zien.
2. Een wilde zoektocht naar kangoeroes en struisvogels.
3. Siegfried Woldhek, tekenaar. In een bushmotel in het tropische noorden van Australië, tekent, fotografeert en verzendt hij een prent voor NRC-Handelsblad (Co Adriaanse!).
4. We crossen door een rivier en stuiten op een landschap dat door de plaatselijke Aboriginalpeople in brand is gestoken - al duizenden jaren wordt door zo'n gecontroleerd vuur de aarde vruchtbaar gehouden.

De milieuorganisaties gaan akkoord met de bouw van windmolenparken verder dan twaalf mijl uit de kust van de Noordzee. Schone energie, zonder horizonvervuiling.
Voorwaarde is dat er onderzoek wordt gedaan naar negatieve effecten op vis en vogel.

Mooi! Mag een ander plannetje dan meteen van tafel?
Waarom zou er in 2004 een proefpark dicht op de kust bij Egmond moeten komen? Het is volstrekt overbodig, want het grotere Q7-park buiten de twaalfmijlszone, 'over de horizon', wordt al in 2003 gebouwd. (Drie milieuorganisaties hebben er ook grote moeite mee.)

Ik moet het nog eens een keer kwijt (het stokpaard wordt een oude knol): verpest niet het mooiste uitzicht dat ons land heeft. Geen windmolens aan de vrije horizon!

Dat het woord horzionvervuiling wordt vervangen door zichthinder, is een veeg teken. Als de eufemismen opduiken, staat het water klaar om bij de wijn te worden gedaan.

Het NOS-Journaal laat zien hoe het 'probleem' van de illegalen kan worden opgelost:
door legalisering.

Dit jaar worden de asperges gestoken en de aardbeien geplukt door tevreden lachende Polen. Ze krijgen wit loon, zijn verzekerd en niet meer bang door de politie te worden opgepakt.

Geef illegalen een opleiding en laat hen ander vuil werk doen dat Nederlanders weigeren op te knappen. De verzorging van demente bejaarden bijvoorbeeld.

Terwijl mijn zuster en oudste broer gingen studeren, werd Nick - zonder twijfel de slimste van ons vieren - op 16-jarige leeftijd van school en uit huis geschopt en voorzag hij sindsdien in zijn eigen levensonderhoud.
En hoe! Hij vervulde tientallen baantjes, variërend van klusjesman bij een douairière tot ketelbinkie op een smokkelschip.
Tot hij in de tatoeagewereld terecht kwam en daar zijn draai vond. Na in de leer te zijn geweest bij Old Tattoo Nol in Antwerpen, begon hij voor zichzelf en drijft hij sinds twintig jaar een bloeiende keten tattooshops. De familie heeft allang vrede met hem gesloten en ik spreek graag met hem.

- Nick, hoe is'tie en hoe gaan de zaken? 'Nou prima, joh. Ik heb sinds kort een nieuwe vriendin. Dertig jaar jonger dan ik en een eindewijf. Ik heb d'r van top tot teen getatoeëerd en ze is zeg maar mijn wandelende uithangbord. Al mijn nieuwe ontwerpen probeer ik op haar uit, maar ze zit nou zo'n beetje vol. En gezichten doe ik niet. D'r zijn grenzen.'

- Een tatoeage nemen was een tijdje terug een grote rage. Is die golf over zijn hoogtepunt heen?'O, nog lange niet. 't Zijn nou de keurige mensen, de bovenklasse zeg maar, die d'r graag een willen en dat is wel geinig. Zo'n keurige kakmadam wil een hartje op d'r onderrug... Doe ik wat graag. Ze slaken van die beschaafde gilletjes als de naald d'r ingaat.'

- Wat is tegenwoordig populair? Is er een trend?'Pim! Hoe vaak ik Pim heb moeten maken... met de tekst 'At Your Service' in een lint d'ronder... ik schat een paar honderd! En van de week heb ik m'n eerste Mat gezet. M'n vriendin wou 'm niet, dus heb ik 'm meteen op een klant uitgeprobeerd. Mat heeft net zo'n snor als ik, dus dat is wel makkelijk. Hou ik een spiegel voor m'n eigen porem.'

- Een rechter heeft onlangs bepaald dat een man een tatoeage moest verwijderen...'Van een jonge jongen! Een viespeuk had een jongetje op zijn borstkas. Die gast heb ik niet in de zaak gehad - had ik 'm een rotschop verkocht. Maar verwijderingen doe ik ook veel. Met de laserspuit. Gisteren nog heb ik een joekel van een Madonna van een man z'n buik gestraald. Mocht niet van z'n nieuwe verloofde. En vanmorgen wou een gozer dat ik zijn Vanessa bijwerkte. Ja, als de vrouwen hun eigen laten verbouwen, moeten de tattoo's mee.'

Veiligheidstips

Steek voor u van huis gaat altijd een theedoek in tas of binnenzak.
Dient u een pinhandeling uit te voeren, buig dan het hoofd tot zeer dicht boven de pinautomaat.
Trek de theedoek te voorschijn, bedek hoofd en apparaat en tik de gevraagde gevens in.
Pas als de display aangeeft 'U heeft betaald, graag tot ziens' komt u onder de theedoek vandaan.
Bij geldopnames, als uw geld wordt gesorteerd en uit het laatje schuift, is het aan te bevelen de uitname van het geld, eveneens onder de theedoek te doen plaatsvinden.

De Nederlandse bossen zijn er heel wat spannender op geworden, sinds je op fiets- of wandeltochten deze dames en heren kunt tegenkomen. Soms liggen ze met z'n allen dwars over het pad en zijn ze volstrekt niet van plan een centimeter te wijken.

Schotse Hooglanders - kolossen van beesten, goedmoedige herkauwers, met vervaarlijk ogende hoorns op de kop. Over het algemeen kom je er zonder kleerscheuren langs.

Maar je kunt het uitstapje aanzienlijk spannender maken, door er vanuit te gaan dat je in een levensbedreigende junglesituatie terecht bent gekomen.

Heren, bent u pas verloofd en wilt u een ouderwets degelijke macho-indruk op uw verloofde maken, sis dan tussen uw opeengeklemde kaken:

'Rustig blijven, liefje! Ik ga voorop. Kijk ze niet in de ogen, maak geen onverhoedse gebaren. Hou mijn hand maar vast. Voorzichtig! Kss! Kss! Als ze mij aanvallen, hol jij weg en haalt hulp, ja? Rustig blijven... dit gaat lukken... ja, we zijn er langs! Ben je erg geschrokken, schat?'

Vannacht twee keer uit bed gebeld door mensen die dringend om satire verlegen zaten.
Met vier satirici runnen we de Satirische Hulp Centrale en ik heb weekenddienst.

Het eerste telefoontje (02.15 uur) kwam van een man wiens firma aanstaande maandag failliet wordt verklaard. Man 'zag het niet meer zitten' en dreigde 'er een eind aan te maken'.
Binnen tien minuten was ik ter plaatse.
Met een simpele imitatie van zijn neerslachtige lichaamshouding en zijn gezucht en gesteun (je grijpt in zo'n geval naar de snelst werkende satirische middelen) kreeg ik hem wel weer aan het glimlachen en we spraken af dat hij maandagochtend, voor de vergadering met zijn curators, nog even bij ons langsrijdt. We zullen dan de kluchtige sketch 'Bij de Curator' opvoeren (met te grote snorren en brillen), waarna de 'echte' bijeenkomst alleen maar kan meevallen.

Het tweede telefoontje (04.45) betrof een echtelijke ruzie, waarin de beide partners geheel waren doorgedraaid.
Voortuin en vertrekken van de verwaarloosde woning lagen bezaaid met de scherven van een 60-delig servies. Vrouw had zich opgesloten in slaapkamer.
Op de gang voerde ik de Inspecteur Clouseau-act op, d.w.z ik speelde een buitengewoon stomme politiefunctionaris, die dreigt de deur in te trappen, maar voortdurend ten val komt. Na drie keer wilde de vrouw die grote kluns wel eens zien en opende zij de slaapkamerdeur. Lachen!

Als ik eenmaal een lach zie, zit mijn werk er op - de eerste hulp wel te verstaan. Ook hier maakte ik een afspraak voor een uitgebreider satirisch consult.

Wanneer er maar iemand was
naar wie je zou kunnen wuiven.
Je hebt je zakdoek op zak
en ontvouwt hem met hunkerende vingers,
een ontvlammende leegte.

De trein, op zijn vierkante wielen,
kleeft aan de onwillige regels,
bevrijdt zich, krakend en steunend,
uit de geduchte omarming.
Jij wuift met je laaiende zakdoek.

Adriaan Morriën (1912-2002)

Op veler verzoek.

Vanmiddag wordt op het Malieveld in Den Haag een grote demonstratie gehouden tegen de oorlogszuchtige plannen van de VS.

Er worden minimaal 300.000 demonstranten verwacht. Voorafgaande aan de optocht naar de Amerikaanse ambassade zullen vaderlandse liederen worden gezongen.

Wij wensen ons land vrij te houden van de Coca Cola - McDonalds- Walt Disney- cultuur.

Nederland houdt zijn grenzen gesloten!

Siegfried Woldhek (1951) is een veelzijdig man. Hij was directeur van Vogelbescherming Nederland en het Wereld Natuur Fonds, ontwikkelt nu het Nabuur-project, maar is naast dat alles tekenaar.

Sinds 1976 publiceert hij o.a. in Vrij Nederland (schrijversportretten) en in NRC-Handelsblad (vast in een maandagse sportrubriek).
Op zijn site (zie link onderaan) is een enorme collectie tekeningen verzameld. Ook Woldheks foto's, verhalen en ideeën zijn zeer de moeite waard.

Samen met Siegfried Woldhek gaan we een van zijn prenten bekijken.
U dient daartoe eerst het Interview aan te zetten en dan de bovenste tekening tot beeldvullend op te klikken.

In het tv-zomerseizoen zullen weer vele programma's op veler verzoek worden herhaald.

Hoeveel is 'op veler verzoek'? Kan een programma herhaald worden na een verzoek van drie kijkers? Honderd? Honderdduizend?
Mogen we het Commissariaat voor de Media verzoeken om regelgeving?

Als we weten hoeveel handtekeningen we nodig hebben, gaan we hier in de buurt met een lijst langs de huizen.
Wij willen een herhaling van All in the Family!

Twee uur later:
Nu al succes! Op alle werkdagen herhaalt SBS6 's ochtends rond 7 uur All in the Family. Op veler verzoek.

Een gesprek met tekenaar Siegfried Woldhek.

De KRO vat zijn religieuze doelstellingen ruim op. Vanavond zagen wij Fons de Poel in gesprek met vier heksen.

Tegen het eind van het programma raadpleegt hij met een der heksen een bomenorakel.
Daartoe nemen heks en Fons plaats op de vloer van de studio. Fons mag een vraag stellen.
'Zal mijn werk mij volgend jaar veel geluk schenken'? luidt Fons' vraag.

De heks gooit een paar boomtwijgen op de vloer - een oeroude Druïdenceremonie.
'Je probeert diepgang in je werk te bereiken in plaats van oppervlakkigheid', zegt de heks/het orakel.

'Hee, dat klopt!', zegt Fons, 'ik ben van mezelf niet oppervlakkig, hoor, maar ik hield me bezig met het nieuws. Ik ga nu programma's maken met meer diepgang.'

Op dat moment zakt Fons de Poel onder luid gekraak door de vloer.
Wij nemen aan dat hij niet meer terugkeert op de televisie.

Regelmatig kom ik jazzliefhebbers tegen, die niet weten dat zij via hun pc dag en nacht jazz kunnen ontvangen.

Twee van de honderden stations,.

Nadat in de afgelopen 25 jaar op de Amsterdamse Albert Cuyp-markt in totaal 2.346 straatinterviews zijn gemaakt waarin 'gewone mensen' naar hun mening werd gevraagd, bracht het NOS-Journaal vanavond hopelijk het laatste, definitieve Albert Cuyp-marktinterview met de vraag: 'Weet u wie Albert Cuyp was?'

Met behulp van aan elkaar geknoopte lakens...
Lakens, de oudste ontsnappingshulpmiddelen van de wereld.
Toen ik op internaat zat, ontsnapten we er mee van de jongensslaapzaal.
De rector maakte een rigoureus einde aan de ontsnappingen door ons onder dekbedden te laten slapen. Probeer maar 's twee dekbedden aan elkaar te knopen. Het kostte Dickie van Ralenstein een gebroken been.

Het schijnt dat president Bush in razernij is ontstoken, toen hij vernam hoe wij met gevangen terroristen omgaan. In Amerika slapen gevaarlijke gevangenen onder één velletje toiletpapier. Of onder de blote hemel.
'Onze Joint Strike Fighter' Krijgen ze niet, die oerdomme, neukende Hollanders,'schijnt hij, vrij vertaald, te hebben uitgeroepen.
Het is dat Annemarie Jorritsma haar olijke telefoonstem opzette, anders was de plechtigheid in die Soesterbergse hangar mooi niet doorgegaan.

Mooie avond, gisteren in Bergen. Een bomvolle bibliotheekzaal luisterde naar de 110 jaar oude, nog springlevende gedichten van Herman Gorter.
Enno Endt, de man die ALLES weet van Herman Gorter, de Gorteriaan Bij Uitstek, gaf commentaar. Dichteres Elly de Waard wees op het belang van Gorters werk voor de hedendaagse poëzie.

In Bergen, constateerde ik enkele uren eerder, is het zomerseizoen aarzelend begonnen. Volle, maar nog overdekte terrassen. Housegestamp uit een pizzeria. Een gigantische bouwput, die de combinatie Dure Appartementen-Supermarkt-Parkeergarage belooft.

In de straat achter de Ruïnekerk, ongeschonden Bergen, zag ik A. Roland Holst uit de Eerste Bergensche Boekhandel komen en met bedaarde pas naar zijn stamcafé wandelen. Zou ik hem aanspreken en attenderen op de avond over zijn vriend Gorter? Durfde ik niet.

Nog gauw even naar zee. En in de duinen tussen Bergen en Bergen aan Zee zag ik hem.
In de vallende avond, zomerse strooien hoed op, vrolijk zwaaiend met zijn wandelstok. Herman Gorter, die een avondwandeling maakte vanuit zijn eenzame huis in de Verbrande Pan vallei. Hij neuriede zachtjes. Voor geen goud zou ik hem willen storen.

Het is twee uur en ik begin mij zorgen te maken. Worden er geen verkeerde verwachtingen gewekt?
De Openbare Bibliotheek van Bergen (NH) heeft deze missive doen uitgaan:

- Op woensdagavond 5 juni a.s. vindt er in de bibliotheek een literaire avond plaats naar aanleiding van de vernieuwde uitgave van "Mei" van Gorter.De Literaire avond wordt georganiseerd door de Eerste Bergensche Boekhandel in samenwerking met de Openbare Bibliotheek Bergen en de Stichting Nederlandse Literaire Klassieken.
Herman Gorters Mei, verschijnt in de Deltareeks onder redactie van Enno Endt en Mary Kemperink. Beide editeurs komen naar Bergen om deze prachtige nieuwe uitgave toe te lichten en Wim de Bie, Gorteriaan bij uitstek, zal gedichten van Gorter voordragen.
De toegang is gratis! -

Het klopt: ik ga vanavond gedichten voordragen. Maar wat is in hemelsnaam 'een Gorteriaan bij uitstek'?

Ik heb nog enkele uren. Ik ga de biografie van Gorter nog even doornemen en de Verzamelde Werken, zodat ik, als eenvoudige liefhebber (en meer ben ik niet), geen pleefiguur sla.

Tot morgen, Biesloglezer.

In de Volkskrant krijgt Henk Westbroek bij zijn vertrek uit de politiek vandaag een hoofdredactioneel afscheidswoord mee, een groot staatsman waardig.

'Zijn vertrek komt extra hard aan omdat zijn politieke beweging het van zijn persoonlijke alomtegenwoordigheid moet hebben. Wat blijft er van Leefbaar Utrecht, Leefbaar Rotterdam, Leefbaar Nederland, of de Lijst Pim Fortuyn over als de charismatische leider wegvalt'
Net als Fortuyn, is Westbroek een politicus die stem geeft aan de onvrede van de kiezers, tégen het in hun ogen vastgeroeste en ingeslapen bestuur in. Als deelnemer aan het stadsbestuur kan je natuurlijk concrete resultaten boeken. Zo is er in Utrecht een referendum over de inrichting van het centrum gehouden. Ook de LPF zal in de landsregering belangrijke programmapunten in beleid kunnen doorzetten. (-Het doordrukken van de JSF? -WdeB)
()
Zowel in Utrecht als in Rotterdam als aan het Binnenhof lopen de voormalige buitenstaanders het gevaar door de gevestigde politiek doodgeknuffeld te worden. Dat is waarschijnlijk de effectiefste manier ze onschadelijk te maken. Maar voor het scherp houden van politici kunnen mensen als Westbroek eigenlijk niet gemist worden.'

Waar staat de Volkskrant vandaag precies na de herijking van de Grote Begrippen? Links? Rechts? Centrum-midden?

Luidt het hoofdredactioneel commentaar een nieuwe fase bij de Volkskrant in? Na katholiek, via links naar populistisch?

Dat ik 1 sirene kan horen als de nood aan de man is - mij hoor je niet klagen.
Maar 10 sirenes, uit alle windstreken?
Ik was op de proef voorbereid, maar ik schrok mij alsnog de kleren.

Maar als het menens is, weet ik nog steeds niet wat ik moet doen.
Ramen en deuren sluiten? Radio 1 aanzetten?

Kunnen de sirenes geen ander geluid dan gehuil voortbrengen? Het rinkelen van de telefoon is ook allang achterhaald.

De eerste regel van het Wilhelmus.
We are the champions.
Olé olé olé enzovoorts
Oranje Boven.
Lang zullen we leven.

TV-programmamaker Frans Bromet maakte, ruim vóór de verkiezingen, interviews met de lijsttrekkers van diverse politieke partijen. Ze waren bestemd voor het VPRO-programma 7-dagen.

Die uitzendingen kwamen na de moord op Fortuyn te vervallen. De campagnes waren inmiddels gestopt en het leek de redactie inhoudelijk meer relevant om tijdens een speciale uitzending verder in te gaan op de achtergronden en de mogelijk gevolgen van deze politieke moord.

Veel kijkers reageerden teleurgesteld; zeker na een stuk in Vrij Nederland waarin gesuggereerd werd dat de VPRO de uitzendingen gezien het nieuwe politieke klimaat niet meer had durven uitzenden; met name het interview van Bromet met Fortuyn.
Een onjuiste suggestie - de interviews zijn alsnog te bekijken.

Beste JeePee,

Is mijn indruk juist en 'loopt het lekker'?
Je bent nog niet eens EmPie, JeePee, maar in feite regeer je al. Hoe met behulp van de oude VVD-regeringsfractie en de nieuwe LPF-kamerfractie de aanschaf van de Joint Strike Fighter er door is gejast, is een kranig staaltje nieuwe bezems vegen schoon.

Even het volgende. Uit bijgaand artikel in Trouw blijkt, dat er nog steeds een substantiële achterstand bestaat tussen het loon van allochtone en autochtone werknemers.
Dat kan natuurlijk niet. Je weet dat allochtone werknemers vaak het werk doen dat autochtonen te min is, maar dat van essentieel belang is voor onze samenleving.
Zonder allochtone arbeid geen verse waren in de supermarktschappen, geen schone kantoren en overheidsgebouwen, geen krant werd bezorgd, de tomaten zouden verrotten in de kassen, enzovoorts, enzovoorts.

Het wordt zo langzamerhand tijd het Christelijke, sociale gezicht van het CDA te laten zien, JeePee, voordat het met asfaltakkoorden is dichtgesmeerd.
Zou je in het nieuwe regeerakkoord aan deze schandelijke achterstelling in beloning een einde willen maken?
Of is het een te links voorstel en durf je het niet aan?

PS
Dat de vrouw in beloning nog steeds wordt achtergesteld ten opzichte van de man is net zo schandelijk, maar kan door jou niet worden gerepareerd, neem ik aan - strijdig met je Christelijke familienormen en waarden. Daar wordt de komende vier jaar dus niets aan gedaan.

De presentator van het NOS-Journaal balde de vuisten, sloeg er ritmisch mee op de presentatiedesk en scandeerde: 'Hiddink! Hiddink! Hiddink!'

Met deze in een Journaal nooit eerder vertoonde grappigheid, wilde Philip Freriks iets heel vreemds demonstreren.
Zo gek deden de Koreaanse fans namelijk, omdat 'onze' Guus Hiddink succes heeft met het Zuid-Koreaanse elftal.

De Zuid-Koreanen scandeerden een naam! Van een voetbaltrainer! Is dat gek? Wat een gekke volkeren heb je daar toch, in dat verre, gekke Azië.

1. (zie foto)
Geloof, Hoop, Liefde en... wonen!
Billboardreclame van twee bouwfirma's.

2. In een interview met Trouw stelt Marten Fortuyn voor, de zesde mei uit te roepen tot een nationale feestdag, ter herdenking van zijn broer.
'De vertegenwoordiger van de stem van het volk is vermoord, maar de stem van het volk zelf blijft bestaan. Na de vierde en de vijfde mei, zou de zesde mei dus de dag van de Stem van Het Volk kunnen zijn. Ik zou willen voorstellen dat we overmorgen, op 6 juni, één maand na de moord, allemaal de vlag uitsteken, hoog in de mast en dat dan voortaan elk jaar op de zesde mei doen.'

Overmorgen herdenken we dubbel: het is ook D-day (6 juni 1944).

In 2030 viert Koningin Beatrix haar vijftigjarig regeringsjubileum.
Bij die gelegenheid zal in de tuin van Paleis Huis Ten Bosch een groot popconcert worden gegeven, dat door 300.000 bezoekers wordt bijgewoond.

Opgetreden wordt door de Golden Earring, The Motions, Q65, de Tielman Brothers, Mariska Veres, Wally Tax en de Outsiders, Johnny Lion and The Jumping Jewels, Rob de Nijs en de Lords en Boudewijn de Groot.

Het concert zal worden bijgewoond door de voltallige Koninklijke Familie. Kroonprins Willem Alexander spreekt een dankwoord aan zijn moeder en alle aanwezigen zingen, samen met Peter Koelewijn en zijn Rockets, Kom Van Dat Dak Af.

Nog even en het Grote TV-Zomerspel voor de Betere Kringen kan weer worden hervat. Een enkele keer, op partijtjes of etentjes, klinkt al een schuchtere openingszet.

'Als jij Zomergast mocht zijn, welke tv-fragmenten zou jij dan kiezen?'

De opening wordt nog niet gevolgd door heftige discussies. Daar is het te vroeg voor. Het is nog een voorzichtig aftasten.
'Wie zaten er vorig jaar ook alweer in?'
'Kan jij je nog een fragment herinneren?'
'Van Dis doet 't dit jaar toch weer, hè?'

Over een maand ligt dat anders.
'Het was een documentaire... kom hoe heet'ie ook alweer... Twee vrouwen in een huis... Een grote puinhoop was het... Een moeder en een dochter... Meesterlijk! Die zou ik nog wel 's willen zien.'
'O, jij bedoelt die docu van de gebroeders Mailes, of Hiles, of nee, de gebroeders Coen?'
'Ja hè hè, de Coen Brothers, die maken geen docu's... Fargo, doe mij daar maar een fragment uit.'
'De aanslag op Karel de Graaf...die zou ik uitkiezen.'
'Aanslag? Is die dood, Karel van der Graaf?'
'Dat was live. Werd er geschoten in de studio...!'
'En Karel kroop onder de tafel!'
'Achteraf een heel markant moment. Het begin van het geweldtijdperk.
'Of die keer dat Willem Duys door een krokodil werd gebeten...!'
'Nee, ik zou een thema willen behandelen, een betoog houden, aan de hand van fragmenten.'
'Daar heb je Jolanda weer. Serieus hoor, een betoog... En wat wil jij betogen dan?'
'Ja, daar heb ik nog de hele zomer voor om over na te denken.'

Hoe noemen we in 2010 de golf tv-programma's over het eerste decennium van deze eeuw?
I love the Nully's?
I love the Firsty's?
I love the Tenny's?

Na de omslag van het weer, klinkt boven het gedonder van het onweer, het gebulder van de bruinkanonnen uit.

Vandaag is uw hoofdredacteur de gehele dag zeer eigentijds, want retrocultureel bezig. Samen met Kees van Kooten gaat hij vijf jaargangen van het tv-programma Keek op de Week bekijken, met het doel er een videoband/DVD uit samen te stellen.

Mag best, vindt de Bieslogredactie - één keer aandacht vragen voor de eigen winkel. Temeer daar er een videoband/DVD is verschenen die het hart van de tachtiger jaren blootlegt, gespiegeld in handel en wandel van B&W van Juinen (deel 8 in de serie Ons Kijkt Ons).

Wethouder Hekking en burgemeester Van der Vaart laten zien hoe zij in het begin van de jaren tachtig een einde maakten aan problemen, die nu uiterst actueel zijn: het gedoogbeleid, de illegalen, de verpretparking. In buurgemeente Ter Weksel, waar de arrogantie aan de macht is, wordt dan al duidelijk waarom Links nu zo'n kolossale nederlaag heeft geleden.

Terug naar de jaren tachtig. Retrofilosoof Adam Curry legt in de Volkskrant van vandaag een diepgravende theorie onder de 'I love the eighties'-cultuur:
'Het heeft alles te maken met de onrust in het Midden-Oosten, de onrust op de Balkan, de ineenstorting van de dotcom-industrie. Wat ga je dan doen? Dan ga je terugkijken naar een tijd dat het nog leuk was.'

Zo! Zijn wij even goed bezig!

Aan: alle redacteuren van Bieslog
Van: de Hoofdredacteur

De combinatie van woorden, die vanaf maandag 3 juni 2002 niet meer mag worden gebruikt:

eraan zitten te komen

De volgende zinnen, of soortgelijke varianten, dienen uit de kopij te worden verwijderd:
Een oplossing van het probleem zit eraan te komen.
Het akkoord zit eraan te komen.

Mogelijkheden ter vervanging:
Een oplossing van het probleem is in zicht (lijkt voorhanden).
Het akkoord zal binnenkort worden gesloten.

Omdat het zondag is en mooi weer, mag op Bieslog best een foto met hoog schattigheidsgehalte.

Rond het redactielokaal scharrelen drie kippen en een haan. Een van de dames heeft een nest eieren bebroed en dit is het resultaat. De baby's zijn zes dagen oud.

Streng bewaakt door moeder-hen leren de kuikens eten en drinken. Een ieder die hen durft benaderen - kat of mens - wordt door de woedende moeder op afstand gehouden.

Tegen de avond, als de haan en zijn harem het trappetje naar het nachthok beklimmen, gaat moeder-hen mee, maar de kuikentjes piepen dan hartverscheurend - ze durven de trap nog niet op.
Moeder keert terug, besluit beneden te blijven. In de uiterste hoek van het buitenhok, neemt zij de kindjes onder de vleugels, graaft zich in tegen de kou en doet een dutje, maar blijft alert op onraad.

Biesloglezer, hebt u zelf jonge kinderen? Vergroot de foto in drie klikken tot beeldvullend. Succes gegarandeerd.

Bieslog werd gebeld door Rob Oudkerk, die ons de primeur gaf van het volgende bericht.

Morgen zal Rob Oudkerk een nieuw plannetje lanceren in 2Vandaag, Netwerk en Nova.

Rob Oudkerk stelt voor de naam PvdA te veranderen in LRO, of PRO - de Lijst Rob Oudkerk, of de Partij Rob Oudkerk.
Rob Oudkerk wil de keuze tussen de twee nieuwe namen overlaten aan de kiezers.

Vraag aan Rob Oudkerk:
Zoudt uzelf leider willen worden van LRO, of PRO?

Antwoord:
'Ik ben nu wethouder in Amsterdam voor de PvdA. Met hart en ziel. Ik heb gezegd: hier ga ik voor. Maar als de PvdA in naam niet meer bestaat, moet ik mijn standpunt dus herzien. Daarom is mijn voorstel zo aantrekkelijk voor de kiezers. Er valt weer heel wat te kiezen.'

Op de valreep: hij doet het weer!

Morgen verder.