Vroeger wist je niet beter.
Nu weet je teveel.

Toptijd voor de paranormalen.
Nu de bovennatuurlijke tv-programma's tot de kijkcijferkanonnen behoren, zijn alle toekomstvoorspellers graag geziene gasten in de media.

Bieslog heeft paragnost Jannes bereid gevonden het jaar 2006 van de broodnodige voorspellingen te voorzien.

Jannes verzorgt paranormale optredens voor overheidsinstellingen en bedrijven en bezorgt consulten aan huis. Ook voor al uw astrologische vraagstukken kunt u bij hem aankloppen.

Tijdens het interview kwam Jannes even in een moeilijk parket, toen hem een door de interviewer verzonnen gebeurtenis werd voorgelegd.

Maar de hoofdredactie van Bieslog ziet vooralsnog geen enkele reden aan de integriteit van tijdelijk medewerker Jannes te twijfelen.

De verkoop van platte televisieschermen stijgt even snel als de aanmaak van platte programmaformats.

Wij waren zo arm dat we het hele jaar lege boterhamzakjes uit de papierbakken visten, die we op oudejaarsavond bij wijze van vuurwerk opbliezen en uit elkaar lieten knallen.

De hele straat sprak schande van Ed, die erin slaagde een lege juten kolenzak op te blazen en er daarna bovenop sprong. Er sneuvelden vier ruiten.

In 1950 konden we ons, door in de zomer niet op vakantie te gaan, in december één vuurpijl veroorloven. Na ontsteking kwam hij twintig centimeter van de grond, waarna hij in de sneeuw uitdoofde.

Rare vergelijking van minister Zalm.
Alsof we vijftig jaar geleden zoveel gelukkiger af waren.

Ook wij dronken geen koffie. Maar we gingen wel langs de huizen in de rijke buurten om door de geopende brievenbus de lucht van vers gezette koffie op te snuiven.
Of we belden aan en vroegen of we de oude koffieprut mochten hebben, waar we dan thuis een heel vies, slap bakje van gingen zetten.

We deelden met z'n tienen één leeg frisdrankflesje dat we eens in de week mochten vullen met gebruikt wc-water.

Je had geen tv. Niemand had tv. Maar je zou het wel dolgraag willen hebben!

Minister Zalm bedoelt niet dat armoede betrekkelijk is, maar de armoedebeleving.
En ook dan raakt zijn opmerking kant noch wal.

Het is weer eens in het nieuws: het einde nadert van de aftrek van hypotheekrente. Heeft een hooggeplaatste gezegd in een tv-programma. Met het naderende einde is het goed scoren. Dit naderende einde haalt altijd de krant.

En nog minstens tien jaar zal het einde naderen.

En nog tientallen malen zal iemand zich kunnen profileren met de uitspraak dat het einde toch echt nadert.

Dat noem je geen naderen meer. Dat is uitzichtloos lijden.
Wanneer pleegt iemand nu eens euthanasie?

Na de vele en langdurige afscheidsomhelzingen reden Ien en Jolde als eersten het parkeerterrein aan de ingang van het huisjesterrein af.

Ien had Jolde te kennen gegeven dat ze zo snel mogelijk weg wilde. Het begon haar te benauwen niet vrijuit over van alles en nog wat te kunnen praten. Dat het verboden was Kerstmis, of iets dat er in de verte maar mee te maken had, te berde te brengen, ging ze hoe langer en meer zien als heel erg benauwend en geforceerd.

Toen ze een paar honderd meter gereden hadden, barstte ze dan ook los:
'Kerstfeest, ja! Nu sijt wellekome, ja! Ballen, kaarsen, engelenhaar, ja! Dag Jesu lieve Heer! Gij komt van al so hoge! Kom wat mij betreft alstublieft weer!'

'Nou, nou,' temperde Jolde, 'ik vond het best goed, ik heb eindelijk 's geen last gehad van al dat kerstgefok.'

'Ach, kom nou,' schamperde Ien, 'geef maar toe dat jij vaak aan Kerstmis hebt gedacht, wees eerlijk.'

'Nou nee,' hield Jolde vol, 'juist lekker niet. Ik vond het een openbaring dat dat kon: je losmaken uit die eeuwenoude, verstikkende, burgerlijke tradities.'

'Maak dat de kat wijs,' wist Ien zeker, 'jij bent zo sentimenteel als een ouwe koffergrammofoon. Zolang we getrouwd zijn moet ik elk jaar een kerstontbijt serveren net zoals je moeder dat altijd deed. Met borden mandarijnen en noten en zo. En net als zij moet ik 'Stille nacht, heilige nacht' op de piano spelen. En dan durf jij te beweren dat je op eerste kerstdag niet aan je moeder hebt gedacht? Kom nou toch.'

'Ja, eventjes wel', beaamde Jolde.

'Nou dan. We hebben alle negen meer aan Kerstmis gedacht dan wanneer we gewoon Kerstmis hadden gevierd. En die bijeenkomst op oudejaarsavond gaat niet door, hoor. Als jij daarheen wilt, ga je maar alleen.'

'Gaan we 't dan weer vieren zoals jan en alleman?'

'Met alles d'rop en d'ran. Met vette oliebollen, natte appelflappen en een bus poedersuiker, de hele handel.'

'En met een grote bietensalade?', Joldes stem klonk lang niet zo sarcastisch als hij in gedachten had.

'Met een grote pot piccalilly en een enorme pot zoetzure augurken op tafel!'

'Jaaa! Lekker!', liet Jolde zich ontvallen.

Al een paar keer kwam ik in berichtgeving over mensen van boven de zeventig het woord oudjes tegen.
Ik ken er een paar van die leeftijd - in het volle leven staande, actieve mensen en ik zou ze nooit van z'n leven oudjes noemen.
Ik duid in het algemeen niet graag mensen met een verkleinwoord aan. (Met Pietje Precies als uitzondering.)

Voor vrouwen van boven de zeventig maakt het woord besje haar rentree.

In een andere recensie dan de hiernaast geciteerde las ik dat de actrices ook brilletjes dragen die op het puntje van de neus zijn gezet.
Kent u vrouwen van boven de zeventig die continu een brilletje op de punt van de neus dragen?
Bovendien zijn 70+-vrouwen ook niet automatisch hilarisch en ontroerend. Je hebt er gelukkig ook vervelende en spijkerharde tussen.

Laten we een afspraak maken.
Mensen van zeventig jaar en ouder noemen we nimmer meer oudjes.
En vrouwen van boven de zeventig mogen al helemaal niet meer als besjes in de hoek gezet.

Besjes zijn actrices van begin veertig die denken iets te weten over vrouwen van boven de zeventig.

1. Hebt u het pak papier van uw zorgverzekeraar doorgenomen en hebt u goed gekeken naar de aanvullende verzekeringen, zodat tanden en brillen niet buiten de boot vallen?

2. Hebt u de pakken papier van andere zorgverzekeraars aangevraagd en hebt u de beide kerstdagen besteed aan een grondige vergelijking, waarna u de verzekering hebt gekozen die u de meest voordelige extra's levert, zoals zorggarantie, wachttijdbemiddeling en fitnessvergoeding?

3. Of hebt u gekozen voor de 'Het zal wel goed zijn'-polis? Dat wil zeggen: u hebt het pak papier van uw eigen zorgverzekeraar ongeopend bij het oud papier geflikkerd.

4. Of weet u helemaal niet dat de zorgverzekering vanaf 1 januari 2006 heel anders geregeld gaat worden? Dan bent u collectief verzekerd met een 'Gods Water over Gods Akker-pakket'. U krijgt er gratis de aanvullende 'Als De Hemel Valt Hebben We Allemaal Een Blauwe Hoed Op-polis' bij.

Na het met opzet zo eenvoudig mogelijk samengestelde ontbijt - Max noemde het 'een pensionontbijt': boterhammen, plakjes jonge kaas, jam, chocopasta - waren ze een gezamenlijke boswandeling begonnen.

Halverwege werden ze overvallen door een natte sneeuwbui, waarvoor ze tien minuten schuilden onder de bomen.

Toen ze de tocht wilden voortzetten, vroeg Ron of ze nog even wilden poseren voor een groepsfoto. Hij zette zijn statief uit en na de discussie waar op Rons nieuwe digitale reflexcamera de zelfontspanner zat, lukte het alle negen anti-dagengangers op de foto te krijgen.

Toen ze de bewoonde wereld bereikten, moesten ze nog twee kilometer omlopen, want in de geplande theeschenkerij droegen de bedienden kerstmutsjes.

Ron had z'n fotoprinter meegebracht, zodat hij ?s avonds alle deelnemers al van een afdruk van het groepsportret kon voorzien.

En allemaal zagen ze, wat hen bij het poseren was ontgaan: daar in het bos stonden ze onder een groep heuse reusachtige kerstbomen geposteerd.

Er viel een rare stilte. Iedereen keek krampachtig voor zich uit. Niemand durfde de opkomende proest buiten te laten.

We kregen een portiekje opgestuurd dat zo te zien wel wat extra aandacht kan gebruiken.

Ach, misschien hebt u van gisteren nog een kliekje over.
Kunt u een kerststukje missen?

Dank u.

Op verzoek van de Club van Daglozen volgt hier een herhaling van het kerstlied, gezongen door de hoofdredacteur, in het tv-programma Het Gala van het Gouden Hoofd (1984).

'Nee, niet aan denken... Weg met dat beeld! Niet doen!'
Jolde probeerde uit alle macht de scêne te verdringen die onverbrekelijk bij deze ochtend hoorde.

Gisteren waren ze er met z'n negenen uitstekend in geslaagd geen enkele verwijzing, opmerking of hint richting naderende feestdagen te maken.
Ze hadden gewandeld, een uitvoerige stamppotmaaltijd bereid en ?s avonds hadden ze zich uitstekend vermaakt met een spel, dat in de achtergelaten spulletjes van het gehuurde zomerhuis werd gevonden: Twister.

De jaren zeventig revisited. Een mat op de vloer, waarop rijen gekleurde cirkels zijn gedrukt. De scheidsrechter roept: 'Rechterbeen rood!' En de spelers voeren de opdracht uit door hun rechtervoet in een rode cirkel te plaatsen.
De volgende opdracht - 'Linkerhand geel!' - zorgt al voor veel gelach en gekronkel van lichamen. En zeker als er vier personen tegelijk deelnemen lijkt in de kortste tijd een soort gangbang te ontstaan - maar een keurig nette, met de kleren nog aan.

'Zou Ien gemerkt hebben dat ik iets te lang over Elselien gebogen heb gestaan?', vroeg Jolde zich af. Hij keek naast zich, naar haar stil slapende hoofd. In het zijne klonken ineens pianoklanken.

Stille nacht, heilige nacht....

Jolde sloot de ogen en zag het beeld onweerstaanbaar helder voor ogen. Hij kwam de trap af, tripte de koude gang door, deed de huiskamerdeur open en de warmte en het kaarslicht golfde hem tegemoet. Zijn moeder zat achter de piano. De enige ochtend van het jaar waarop moeder een pianostukje speelde.
En de kaarsjes in de boom brandden voor het eerst. De tafel was gedekt met de kerstloper en er stonden diepe borden klaar met chocoladekransjes, pinda?s, hazelnoten en mandarijnen en een brandende kaars in het midden.

'Waarom zou ik daar niet aan mogen denken?', vroeg Jolde zich af.
Omdat ze zo'n gloeiende hekel hadden aan het verplichte en het commerciële en het afgeklovene van de feestdagenindustrie. Daarom was de vriendenclub naar hier gevlucht.

'Maar mijn moeder wist daar toch allemaal niks van?', kwam Jolde in verzet. 'Toen was het toch nog niet zo erg? Ze deed haar best mij een onvergetelijke kerstochtend te bezorgen. En daarom mag ik veertig jaar later toch nog wel even aan mijn moeder denken? Wat krijgen we nou, zeg!'

Maar de opstandigheid zakte snel, de zachte pianoklanken kregen weer de overhand en Jolde probeerde de opkomende tranen terug te dringen.

Bieslog doet niet aan lijstjes en verkiezingen. Toch is er een onderwerp dat zo veelvuldig in deze krant wordt behandeld, dat we nieuwsgierig werden naar enige rangorde.

Onze eigen zoekmachine toont aan dat we tot nu toe 132 onderzoeken hebben besproken.
De publicatie van onderzoeksresultaten - zonder twijfel het populairste berichtensoort in de media.

- Aan de telefoon onderzoeker dr. Nak de Weert, directeur van het Nak de Weert Instituut. Meneer De Weert, wat is voor u het meest opvallende onderzoek van 2005? 'Poei! Dat zou ik moeten uitzoeken... Opvallend... in wat voor zin?'

- Het gekst, het vergaandst, het meest verontrustende? 'Ja, sorry hoor, maar zo'n vraagstelling zou ik in een onderzoek niet durven gebruiken. Zo bruin bakt zelfs collega De Hond ze niet!'

- Nou goed: welk onderzoek heeft u het meest beziggehouden in 2005? 'Het dansonderzoek, zoals gepubliceerd in wetenschappelijk tijdschrift Nature. Ook NRC-Handelsblad berichtte erover.'

- Dat hebben we gelezen. Mannen die aantrekkelijk zijn voor vrouwen, zijn ook de beste dansers. De bewegingen van dansers worden overgebracht op poppetjes en vrouwen beoordelen die animaties. De meest gekozen dansende poppetjes blijken afkomstig van de mooiste mannen. Wij vroegen ons af wat de wetenschappelijke betekenis was van dit onderzoek? 'Ik ook. Ik denk dat het te maken heeft met evolutionair genetisch onderzoek, zoiets. Er wordt dus gekeken naar de aantrekkingskracht van mannen op vrouwen. En hoe vrouwen kiezen. Uiteindelijk zal het resultaat luiden dat er veel meer onechte kinderen rondlopen dan we dachten.'

- Dat begrijpen we even niet? 'Vrouwen laten zich een kind maken door de beste, dus mooiste dansers en de overblijvende mannen, de sukkeltypes, mogen die vrouwen en kinderen dan verzorgen.'

- We proeven een zekere bitterheid. Bent u een goede danser, meneer De Weert? 'Nee, ik kan geen maat houden. Trap de dame tijdens het dansen voortdurend op de pumps. Drama's!'

- En uw vrouw? 'Mijn eerste vrouw hield zeer van dansen. Mijn tweede ook. Maar het is geen combinatie, dansende vrouw - niet-dansende man. En mijn kinderen lijken ook totaal niet op mij.'

- Dat klinkt nogal somber. 'Nee, hoor, ben ik niet. Mijn tijd komt nog wel. U weet dat veel vrouwen mannen mooier vinden naarmate ze ouder worden.'

- Betekent dat omgekeerd ook dat u met het klimmen der jaren beter bent gaat dansen? 'Dat is nou precies het onderwerp van mijn vervolgonderzoek. Op de site van Nature staan een paar van die dansjes, welnu, die ga ik tijdens de komende feestdagen eens rustig bestuderen. Ik ben toch alleen. Maar welke dans ga ik mezelf aanleren?
Welnu, de lezeressen van Bieslog verzoek ik deze vraag te beantwoorden: Van welke van de dansende poppetjes zoudt u graag een kind willen krijgen?'

Jolde en Ien werden gisteravond door het lot aangewezen als eerste ontbijtcorveeërs. Jolde fietste vanmorgen voor dag en dauw naar de bakker van het dorp.

Bij terugkomst was Ien bezig de tafel te dekken. Negen eitjes rollebolden in het kokende water van een grote pan. Het ontbijt zou stipt om negen uur klaarstaan, waarna het anti-feestdagengezelschap een grote duinwandeling zou gaan maken.

Toen Ien in de keuken zag hoe Jolde de broden op het aanrecht stapelde, sloeg ze geschrokken een hand voor haar mond.
'Wat is er, wat is er?', reageerde Jolde.
Zonder iets te zeggen wees Ien twee zakken aan.

Kerststollen! Verpakt in papier met kerstboompjes!

'O my god?, riep Jolde uit. En fluisterend: 'In een impuls gekocht. Omdat ik dat brood met die zachte spijs vanbinnen zo lekker vind. Eh... vond.'
Ien legde een gestrekte wijsvinger op haar mond, pakte de zakken, opende de schuifdeuren van de grote kamer en verdween op een holletje in het duinlandschap.

Na enkele minuten kwam ze weer terug. Zonder de zakken brood.
'Ben je niet bang dat ze ze vinden?', vroeg Jolde.
'Ik heb er een laag zand op geschoven', stelde Ien hem gerust.

'Stel je voor,' haalde Jolde opgelucht adem, 'het eerste ontbijt en dan al knetterende ruzie.'

Na lezing van het boekje 'Het Haagse portiek' (door Hans Pars, Uitgeverij De terugreis) besloot ik tot een werkbezoek aan 'Haagse portieken die ik heb gekend'.

Nergens in Nederland zijn in het begin van de vorige eeuw in de sociale woningbouw op zo'n grote schaal portiekwoningen gebouwd als in Den Haag.

Het Haagse portiek is uniek in de woningbouw (uitgevonden in Den Haag) en bestaat uit een open buitentrap, die leidt naar een bordes, waarop de voordeuren van de vier bovenwoningen uitkomen.
In Amsterdam en Rotterdam werd een blok etagewoningen in de meeste gevallen voorzien van doorlopende trappen met een gemeenschappelijke voordeur.

Nergens anders ook zijn zoveel huizenblokken gebouwd met slechts drie woonlagen. Uit het boek leer ik dat dit ?laaghouden? van de bebouwing op last van hogerhand gebeurde: men wilde niet dat Den Haag tot metropool zou uitgroeien. De stad moest een 'gemoedelijke uitstraling' behouden.

In de vruchten- en bomenbuurt inspecteerde ik tientallen portieken. De eindrapportage van mijn onderzoek hoop ik medio februari aan het Haagse gemeentebestuur te kunnen overhandigen.

Laat ik me hier beperken tot foto's van twee portieken die zich in een uithoek van mijn herinnering hebben vastgezet.

In het portiek aan de Vlierboomstraat heb ik vele uren doorgebracht in 'gesprek' met een vriendinnetje van school.
(Details laat ik achterwege - nostalgische verhalen van oude mannen over veelal verzonnen vrijpartijen met schoolvriendinnetjes gaan me de keel uithangen; het feit dat ik in de vorige zin het woord gesprek tussen aanhalingstekens plaats, is al erg genoeg.)

Op het portiek in de Perenstraat woonden oom Pim en tante Tine.
In mijn herinnering was hun portiek veel sjieker dan het gemiddelde Haagse portiek. (En hun huis ook sjieker ingericht dan het onze - het interieur was kwetsbaar, met veel tafeltjes waarop grote Oosterse vazen pronkten.)
De foto's laten zien dat dit klopt. Alhoewel er nog weinig portieken zijn waarvan de originele glas-in-loodramen in het trappenhuis gespaard bleven.

Terecht gedenkt Hans Pars in zijn boek de bezorgers - de bakkers, melkboeren en postbestellers, die dagelijks de trappen van de Haagse portieken moesten beklimmen. Hoevelen versleten er hun benen op? Die vraag beantwoorden vergt een deelstudie ('Ziek van het portiek').

De open portiekbouw werd na de Tweede Wereldoorlog nauwelijks nog toegepast.
In de toekomst zal het typisch Haagse portiek door sloop en renovatie ongetwijfeld verdwijnen.
Tot zolang herbergt Den Haag van alle steden in het land de meeste ideale plekken voor daklozen, dealers, blowers en wildplassers.

Ze zijn met z'n negenen en ze hebben vanaf vandaag een huisje gehuurd op een van de eilanden en ze gaan het dit jaar eindelijk 's goed aanpakken - de feestdaglozen.

Ze hebben elkaar gevonden in hun afschuw van de decembertoppers: kerstmis en oud en nieuw. Ze stoppen ermee. Ze stappen eruit. Decemberdropouts.

Ze hebben afgesproken elke tastbare verwijzing, elke gedachte en herinnering aan vorige vieringen in hun levens te vermijden. Familiesamenkomsten die ze steevast als 'wurgend' omschrijven, maar nu mogen ze zelfs dat woord niet meer gebruiken.

Eindelijk bevrijd. Zo voelen ze zich als ze in de loop van de middag arriveren en elkaar omarmend, lachend en zoenend begroeten.

Waaraan kunnen we de 500 jonge mannen herkennen, nadat ze de opleiding van Raja Willem met succes hebben afgerond?

Gaat opborrelende bliss met lichamelijke geluiden en geuren gepaard?
Worden zij in het donker lichtgevend bij het uitstralen van Onoverwinlijkheid?

Mocht er enige twijfel zijn bij het uiterlijk beoordelen van hun status en zij gaan aan het werk om zichzelf en ons land onmetelijk sterk, onkwetsbaar en onoverwinlijk te maken, zou het verplicht moeten worden gesteld dat zij duidelijk identificeerbaar zijn. Een armband, een uniform, of een pet met stralenlogo kunnen uitkomst bieden.

Iedere burger moet de mogelijkheid krijgen met een grote boog om deze 500 jonge, nieuwe, sterke, enge leiders heen te lopen.

(En als de regering nu eens vraagt of de 500 jonge mannen, na de opleiding van de Raja, ook een militaire training willen ondergaan, zodat ze namens ons land naar Afghanistan kunnen worden uitgestuurd? De kans op slachtoffers is onder deze jonge mannen immers nihil?)

De imago-adviseurs rond de premier hebben uitstekend werk verricht door hem niet ná  het kerstreces te presenteren met nieuwe haardos en flitsende bril, maar de goegemeente eerst te laten kennismaken met de flitsende bril en vlak voor de feestdagen met de nieuwe haardos..

Zo heeft Nederland geleidelijk kunnen wennen aan een opgepimpte premier en zal men straks niet al te zeer opkijken van de tweede fase van zijn extreme make-over: de ogencorrectie, de neusverkorting en de lippenversmalling.

Het is een uitstekend idee geweest de nieuwe haardos te voorzien van een kaarsrechte scheiding. De strengheid van die lijn compenseert de wuftheid van de flitsende bril.

Was het echter nodig zo nadrukkelijk te verklaren dat 'de oude bril echt versleten was'?
Op foto's die enkele weken terug zijn gemaakt, is goed te zien dat van slijtage nog geenszins sprake is. Het montuur vertoont geen enkele sleetse plek en ook de glazen lijken krasloos.
Is de oude bril tot reservebril gedegradeerd? We mogen hopen dat hij niet achteloos is weggegooid en een fiks schandaal mogelijk wordt. ('Dakloze vindt oude bril premier op vuilnisbelt')

Beter ware het wellicht geweest de oude bril te bestemmen voor een goed doel. Met de oude bril zou een arme, bijziende man gelukkig kunnen worden gemaakt. De in ongenade gevallen bril had verloot kunnen worden tijdens een kerstuitdeling op een voedselbank.

Het gaat beter met Nederland. Het is goed dat de regeringsleider, als voorbeeldgever, deze positieve trend in zijn nieuwe haardos en flitsende bril tot uitdrukking wil brengen.

Naar aanleiding van vele mailvragen:

1.
Ik weet dat burqa volgens de nieuwe spelling als boerka wordt geschreven, maar ik heb besloten per woord te beslissen of ik de regels 'juist' hanteer.
Boerka vind ik niet passen bij het buitenissige kledingstuk burqa.
Een boerka is naar mijn gevoelen een halflange blauwe kiel.

2.
De afbeeldingen laten zien wat ik onder een burberry voor heren versta.

Hoeveel Tweede Kamerleden van de meerderheid die het in het openbaar dragen van een burqa door Moslimvrouwen wil verbieden, zijn in het openbaar ooit een vrouw in een burqa tegengekomen?

Niet één, is de ruwe schatting.

Veel groter is het probleem van mannen die gekleed gaan in burberry's. Veel burberrydragers vermommen zich in de openbare ruimte met hoeden, petten en snorren, waardoor zij moeilijk identificeerbaar zijn.

Een verbod van de burberry zal niet zo snel en gemakkelijk een Kamermeerderheid halen als het verbod op de burqa. Het zijn over het algemeen geen Moslimmannen die burberry's dragen. Dus komen Wilders en zijn medestanders van het burqaverbod niet in actie voor een dringend gewenst algeheel burberryverbod.

Onze centrale verwarmingen dreigen uit te vallen.
Trouw schetst vandaag een nieuw doemscenario op de voorpagina.
Als de Duitsers gas via Nederlandse leidingen gaan vervoeren, zitten zij er warmpjes bij en wij in de kou.

Het is zaak het hoofd koel te houden en de volgende raadgevingen te aanvaarden van iemand die niet alleen de oorlog maar ook het tijdperk van de kolenverwarming heeft meegemaakt.

1.
In de jaren zeventig/tachtig werd in menig interieur een zogeheten allesbrander opgesteld. Staat een exemplaar bij u of uw grootouders op zolder? Ze worden goud waard.

2.
Uit lege conservenblikken zijn prima noodkacheltjes te knutselen.

3.
Bevindt zich in uw huis een rookkanaal? Als u moet overgaan op houtverwarming is een goede rookafvoer essentieel.
Bij wijze van noodoplossing kunt u met behulp van een glassnijder een rond gat in een van uw ramen aanbrengen en er de pijp van de kachel doorheen leiden.

4.
Inventariseer al het stookbaar materiaal in uw woning. Met kastdeuren, trapleuningen en keukenkastjes kunt u weken vooruit. Parketvloeren branden goed, maar snel - die dunne plankjes geven weinig warmte.

5.
Mocht de regering noodmaatregelen treffen en overgaan op de verstrekking van kolen, dan is een kolenkit handig in het dagelijks gebruik. Vraag aan mensen boven de 60 jaar naar het juiste gebruik van de kolenkit en probeer op rommelmarkten of in antiekzaakjes een exemplaar te bemachtigen.

6.
Uitval van de centrale verwarming behoeft geen ramp te zijn. Zelf moeten zorgen voor uw eigen verwarming kan als spannend en leerzaam voor uw kinderen worden ervaren. Miljoenen landgenoten gingen u voor.

Hoe gaan we de feestdagen doorbrengen?

De hoofdredacteur denkt te weten wat men tijdens de aanstaande donkere, lange, vaak duffe dagen massaal gaat doen.

In zijn Kerstlied 2005 geeft hij enkele tips.

(De abonnees op BieslogVodcast vinden het lied in hun iTunesprogramma.)

Al jaren kreeg ik het mondelinge advies 'm beet te pakken, maar ook in geschreven taal kom ik 'm steeds vaker tegen.

Aan pak 'm beet kan ik niet wennen. Als ik de woorden hoor, zegt de binnenstem nog altijd: 'Au!'. Ik vermijd 'm beet te pakken.

De uitdrukking is in de Van Dale opgenomen:
pak 'm beet, woordgroep waarmee men suggereert een toevallig voorbeeld te geven, een ruwe schatting te doen e.d..

Toegegeven: 'zeg maar', of 'zo ongeveer' zijn slappelingen, maar te verkiezen boven 'pak 'm beet'. De schatting die met pak 'm beet wordt gedaan, is mij te ruw.

Vanmorgen kwam ik hem tweemaal tegen in de krant. Hij rukt op.
Eind volgend jaar pak ook ik 'm beet.

- Is uw nee een definitief nee?
- We zeggen nu luid en duidelijk nee.
- Maar is nu nee ook straks nee?
- Nee, nu nee is nu nee en niet straks nee.
- Dus straks kan uw nee wel eens een ja worden.
- Nee.
- Aha! Dus uw nee van nu is een nee voor altijd.
- Zover is het nog lang niet. Maar voor dit moment zeggen we nee.
- En nee is nee.
- Nee is nee. Op dit moment zeker.
- Op een ander moment niet.
- Nee. Eh... ja.
- Dus u zegt ons nee kan wel degelijk een ja worden.
- Nee, dat zeg ik niet.
- En u zei zo-even ja!
- Zei ik dat?
- Mijn vraag was duidelijk: kan er een moment komen dat uw nee een ja wordt? Toen antwoordde u: ja, dat kan.
- Dat kan ik niet gezegd hebben. Ik herhaal: we zeggen nu ondubbelzinnig nee.
- U zegt: nu.
- Nu zeggen we nee.
- Maar straks?
- Straks is straks. Nu is nu. En nu is nee.
- Maar: ja is ook ja. Dus straks...
- Ik loop nooit op straks vooruit.
- Maar dan geeft u toch toe dat uw nee van nu straks best eens een ja kan zijn?
- Nee, dat zeg ik niet...

Enzovoorts, enzovoorts

De parlementaire pers koos minister Donner tot beste politicus van 2005.
En hij was er nog blij mee ook.

Er zijn zoveel lijstjes en verkiezingen en uitslagen in omloop - ze hebben geen enkele betekenis.

Onder de nabestaanden van de slachtoffers van de Schipholbrand werd een verkiezing gehouden, waaruit minister Donner tevoorschijn kwam als ?de schandaligste politicus van 2005'.

(Minister Verdonk won bij die gelegenheid een Gouden Bord Voor De Kop.)

In de kranten lees ik alle kritieken - over theatervoorstellingen, films, boeken en tentoonstellingen. Ik kan zodoende meepraten over kunst en cultuur, terwijl ik maar een fractie van het aangebodene bekijk, beluister, lees, of onderga.

Negatieve kritieken genoten de voorkeur. Schandelijk leedvermaak welde in me op als er in een recensie werd gekraakt, gevloerd en afgeserveerd. De scherpste schimpscheuten kende ik uit het hoofd.

Nu genieten de positieve en juichende kritieken mijn voorkeur.
Lekker om in een gesprek over een boek dat je niet hebt gelezen te kunnen zeggen: 'Daar heb ik hele goeie dingen over gelezen.'

Misschien ligt 't aan de tijd van het jaar.
Als ik in februari nog zo naar positief nieuws haak is er wat anders aan de hand.

'Als je vandaag de uitnodigingen niet maakt, kunnen we ze beter afbellen', zei Jacqueline en uit de licht dreigende toon begreep Evert dat de kerststress bezit van haar begon te nemen.

'Ik ga zo achter de computer zitten en dan bedenk ik iets leuks', antwoordde Evert. Maar uit zijn te beheerste stemgeluid kon Jacqueline op haar beurt opmaken dat het een heel karwei ging worden en dat de twaalf uitnodigingen zeker morgen niet op de post zouden gaan.

De gasten waren per telefoon uitgenodigd, maarJacqueline stond erop dat ze ook per post een invitatie zouden ontvangen - 'stijlvol' vond ze dat.

'En ik weet wat ik ga maken, het hele menu zit in m'n hoofd - dat wordt dagen hard pezen - maar jij bent te bedonderd even een leuke uitnodiging te fabriceren.'
Nog een week te gaan, dacht Evert.

Jacqueline legde de kerstfolder van de supermarkt voor hem neer.
'Als je leuke plaatjes zoekt, neem je ze hier uit. Dit is het voorgerecht dat ik ga maken, dit het hoofdgerecht en hier staat het toetje.'

'Bedoel je dat de gasten al kunnen zien wat ze te eten krijgen'', zei Evert en zijn lichte verbijstering werkte als olie op het vuur.

'Nou en'', zei Jacqueline en haar stem sloeg bijna over. 'Dan kunnen ze zich er alvast op verheugen.'

'Maar dan kunnen ze toch ook zien waar je de recepten vandaan hebt? Dan is de verrassing er toch af?'

'Ach, wat nou verrassing. Alle tijdschriften en kranten staan vol met foto's van volle borden met eten. Als ik laat zien wat ik ga maken, kunnen zij voor hun tweede kerstdag een ander menu kiezen. Of hetzelfde - kunnen ze bij ons proeven of het bevalt.'

Een uur later begon Evert de plaatjes te scannen en te kopiëren.
De vijfde kopie kwam veel te blauw uit de printer: kleurencartridge leeg, geen nieuwe in huis.

Evert was niet gelovig, dus hij had geen flauw idee tot wie of wat hij zijn bede moest richten:
'Als ik vanavond in slaap val, wil ik op 3 januari 2006 wakker worden.'

Dat podcasting een geaccepteerde wijze van het 'uitzenden' van radioprogramma's is geworden, is ook duidelijk af te lezen aan deze link, waar de huidige podcasts van de omroepen overzichtelijk zijn gerangschikt.

'Ik breng generaal Berlijn de meest correcte groet die ik in huis heb: rechterarm in flitsende beweging langs het lichaam naar het hoofd, vingers bij elkaar, gestrekte vingers bij elkaar gedurende vijf seconden onbeweeglijk aan de pet en even snel en flitsend als'ie omhoog kwam, arm naar beneden.'

Dat is de reactie van onze militaire medewerker kolonel b.d. M. Scheurleer op het bericht over de herinvoering van de militaire groetplicht door de Commandant Der Strijdkrachten

'Maar waarom alleen in het buitenland? Ban alle doei, Berlijn!
Maar ik begrijp best dat de generaal het oppoetsen van de militaire normen en waarden in fasen gaat uitvoeren.
Maar ik ben er blij om. Toen ik nog paraat was, heb ik elke ondergeschikte die mij op een doei trakteerde een ferme loei voor z'n kop gegeven.'

De kolonel komt overigens in januari voor een periode van drie maanden weer in actieve dienst.
'Ik ga onze jongens in het buitenland het correcte salueren bijbrengen. Berlijn heeft mij gevraagd voor een tournee door Afghanistan en Bosnië en de andere zeven landen waar Nederlandse militairen zijn gelegerd.
Op onze vredesmissies hebben wij een voorbeeldfunctie. Als je ziet hoe de militairen van die landen salueren... een beetje met een machinepistool door de lucht zwaaien. Verschrikkelijk!

Ook heel leuk: mijn dochter Joke gaat lesgeven in salueren aan de KMA!
Ja, Joke bracht op haar derde verjaardag haar eerste correcte militaire groet. En sindsdien hebben wij elkander in ons gezin uitsluitend saluerend begroet.
Een goede opvoeding begint met correct leren groeten.'

Na de introductie van BieslogVodcast - de mogelijkheid tot het downloaden van videofilmpjes - is vandaag aan Bieslog ook Podcast toegevoegd: regelmatig zullen audiobestanden worden verzonden, die na downloaden op de computer of op elk model mp3-speler kunnen worden beluisterd.
Video en audio in handtas of binnenzak - de draagbare Bieslog!

Ook voor het verkrijgen van BieslogPodcast kunt u zich abonneren. Dat is gratis en eenvoudig.
U dient over een programma te beschikken, zoals iTunes of iPodder, dat de automatische ontvangst van de bestanden voor u regelt (gratis te downloaden via www.apple.nl/itunes of www.ipodder.org).

Hebt u bijvoorbeeld voor iTunes gekozen, dan kiest u 'Geavanceerd' - 'Abonneren op podcast' en u plakt daar dit adres in:

http://www.vpro.nl/rss/karousel.jspx?pool=25411470

Klaar!
Met de eerste twee podcasts heb ik maar meteen van dik hout planken gezaagd.
In de sketch 'Bij de dokter' meldt zich een patiënt met een wel heel moderne erectiestoornis...
En in 'Verkouden Voice' laat ik horen hoe griep en verkoudheid door de man positief kan worden benut.

Als al dat gepod en gevod u te modern is, dan kunt u die twee sketches uit het Bieslogarchief ook nog altijd als stream - via internet en de RealPlayer - hier beluisteren:

Al vele jaren circuleren in ons land de domste van alle domme moppen: de Belgenmoppen.
Google vindt 10.500 plaatsen op internet waar domme Belgenmoppen liggen opgeslagen.

Mogen de Belgen dan eindelijks 's iets terugdoen met een handjevol domme Balkenendebakken?

Toegegeven: domme Balkenendebakken zijn iets minder dom dan domme Belgenmoppen.

'Ik erken dat ik de Kamer verkeerd heb voorgelicht.
In tegenstelling tot wat ik eerder in de Kamer heb verklaard, is op 102 formulieren van terugkerende asielzoekers vermeld dat zij uit ons land werden verwijderd.
Hoewel we het juiste aantal niet kennen, moeten we toch veronderstellen dat door deze administratieve fouten mensen in gevaar zijn gebracht, ja, dat dankzij onze grenzeloze stommiteit enkelen wellicht zijn gevangengezet, gemarteld, verdwenen, of overleden.
Ik bied de Kamer mijn welgemeende verontschuldigingen aan.'

De minister regeert verder.

Klik bijgaande advertentie groot om de inhoud op je te laten inwerken.

Dan heb jij, klessebessingle, via lange chat- en sms-sessies op internet een nieuwe vlam gevonden. Zelden heb je zo lekker geklessebest.
En je hebt afgesproken voor een avondje.
Aan de telefoon.

Want met de BelVrij Avond & Weekendaanvulling op je BelBasis abonnement kun je gedurende het avondje en het daaropvolgende nachtje plus het aansluitende weekend goedkoop klessebessen tot je een ons weegt.
Kost je 6,75 per maand. Nee, voor een gezellig klessebesavondje hoef je de deur niet meer uit.

In 2010 zal het eerste huwelijk - per beeldtelefoon - worden gesloten tussen klessebessers die elkaar nooit in het echt hebben ontmoet.

Meer dan de helft van de leerlingen zegt minder tijd te hebben voor huiswerk door internet.

Uit onderzoek van het Nak de Weert Instituut blijkt, dat 34% van de leerlingen aan het maken van huiswerk niet eens toekomt, omdat ze het te druk hebben met chatten en msn'en.

98% van de uitgewisselde informatie kan worden gerekend tot online-kletskoek.

'Ik adviseer het onderwijs van kletsen - of liever klessebessen - een vak te maken,' aldus een bezorgde Nak de Weert, 'en de jongelui te leren hoe er effectiever kan worden geklessebest.

Een van de grootste problemen in het onderwijs: hoe houden de leerlingen naast het onlineklessebessen nog tijd over voor het klessebessen per telefoon.'

Hoi De Bie,

Bladerend door de stapels reclamefolders die mijn brievenbus verstoppen, kwam ik deze aanbieding tegen. En ik ging uit m'n dak!

Zie je wat dit is? Een apparaat waarmee je zonder draaitafels de DJ kan uithangen.
Je zet er twee iPods in en je schakelt moeiteloos van de een op de ander.

PANG! Dit is ?m, De Bie, hier heb ik op zitten wachten!
Al jaren droom ik van een DJ-carriëre. De techniek heeft me steeds tegengehouden. Want met die draaitafels lukt 't me gewoon niet. Ik heb het al zo vaak geprobeerd bij bevriende DJ's - 'Ach, laat mij even'' - maar bij elke poging zei zo'n vriend: 'Als wij nog langer bevriend willen blijven, Driek, vraag ik je dringend van mijn spullen vandaan te blijven.'

Ik ben te enthousiast, geloof ik. Tijdens het scratchen ga ik zo heftig te keer dat de vinylplaten me om de oren vliegen. In stukken en scherven wel te verstaan. Je moet tijdens het draaien je kop erbij houden en met gevoelige handen de platen wisselen en bespelen. Maar ik word zo aangestoken door mijn eigen mixen dat in no time de boel vastloopt en mijn optreden uitdraait op een fluitconcert vanaf de dansvloer.

Maar nu wil ik iDJ worden. Dit is mijn kans. Aan die twee iPods komt geen vinyl te pas. Als ik me de komende feestdagen flink kan positioneren als ?De Eerste iPod DJ in Town?, zie ik 2006 ineens als het jaar van mijn grote doorbraak.

Maar ja... 319 euro...
Nou had ik zo gedacht. Als ik hutje bij mutje leg en mijn moeder doet er voor de Kerstmis wat bij, kan ik dit apparaat wel scoren, denk ik.
Ik heb zelf een iPod, zoals je weet. Jij hebt er ook een...
Zou ik voor de feestdagen de jouwe mogen lenen, De Bie?
Jij zit vast aan allerlei familiefeestjes, schat ik in, aan iPod luisteren kom je toch niet toe. En je hebt vast nog een paar GB over zodat ik op jouw iPod mijn eigen feestmuziek kan zetten.

Alsjeblieft, De Bie. Ik weet dat je een sociaal voelend man bent. En een werkloze oudere jongere wil jij best een duwtje in de rug geven.

Zeer binnenkort schaf ik me van het eerste verdiende geld een tweede iPod aan. En als ik van de zomer in de grootste discotheken van Ibiza sta, kan ik me wel honderd iPods veroorloven!

Als jij op Tweede Kerstdag een feestje hebt en je snakt naar wat modern entertainment, wil ik best een gaatje vrijhouden en bij je komen draaien.
Is dit een deal, De Bie?

Ik bel je gauw, je bent een moordgozer als je het doet.
Groetjes,
je Driek

Fotomodellen in de telecomreclame dienen in de eerste plaats over een uitstekend gebit te beschikken.

Jammer dat je nooit een foto van het display te zien krijgt.

Het moet wel heel erg leuk zijn, willen u en ik zo heftig grijnzen.

Het viel zwaar tegen dat Peter R. de Vries in zijn uitzending over de gevonden RID-diskettes zo ernstig in gebreke bleef en geen gereconstrueerde opnamen toonde van sporen van uitwerpselen op de muren van een appartement waar seksorgieën hadden plaatsgevonden.

Met een beetje natte ontbijtkoek en een spannende belichting hadden we een goede indruk kunnen krijgen.

Als deze tv-maker naar Den Haag gaat, wensen we ze daar veel sterkte toe.

De eerste zinnen van dit stukje komen buitengewoon stoerdoenerig over - het zij zo, het is de waarheid.

Op een dag in 1979 liep ik door de straten van Chicago.
Ik had nog een paar uur de tijd voor we naar het vliegveld zouden vertrekken. Dan zou onze tournee door de VS en Canada erop zitten. (Van Kooten en ik hadden enkele weken rondgetoerd met het Nederlands Blazers Ensemble).

Vanuit het hotel liep ik zomaar wat doelloos rond, me onderweg nog één keer in de armen knijpend om zeker te weten dat ik toch echt in Amerika was.

Ik had me niet op een stadskaart georiënteerd en ik kwam in een kennelijk zwarte wijk terecht. Voor een bioscoop stond een rijtje mensen - en ja, berekende ik, er was genoeg tijd, dus ik wilde op de valreep ook nog een Amerikaanse bioscoop van binnen zien.

Zo woonde ik een gefilmde voorstelling bij van de stand-upcomedian Richard Pryor.
En het was of ik een live voorstelling op het toneel bijwoonde, in plaats van op het witte doek. De reacties in de zaal ben ik nooit vergeten. Zelden heb ik zo'n meelevend publiek meegemaakt.
Niet alleen werd er hard gelachen en geestdriftig geklapt - af en toe stonden er mensen vanuit hun stoelen op om luidkeels commentaar te geven op Pryors optreden. Het 'Yeah man! You're right!' was niet van de lucht.

Nooit eerder had ik een komiek bezig gezien die zo ver ging in zijn teksten, vol seksuele grappen en bijtende commentaren op het blanke deel van de Amerikaanse samenleving.
Het was een belevenis.

Terug in het hotel, waar ik ons gezelschap enthousiast vertelde over mijn bioscoopervaring, keek een enkele VS-kenner mij bezorgd aan.
Of ik mij wel veilig had gevoeld in een uitsluitend zwarte omgeving. 'Ben je in die-en-die-wijk geweest? Goh, dat zou ik niet durven.'

Nee, antwoordde ik verbaasd, als enige blanke in de zaal had ik geen enkel 'verkeerd signaal' opgevangen. Integendeel: ik voelde me te midden van de lachende mensen uitstekend op mijn gemak.

Eurocommissaris Neelie Kroes wil dat de Publieke Omroepen bijna 190 miljoen euro aan de Nederlandse regering terugbetalen, wegens teveel genoten subsidies.

Kan voor de opruimwerkzaamheden die de sluiting en sloop van de Publieke Omroep met zich meebrengen een subsidie in Brussel worden aangevraagd?

We nemen aan dat journalisten van kranten en tv-nieuwsrubrieken nu in Congo aan het zoeken zijn naar de informatie die de commissie Havermans vergeten is te vergaren:

Wat is er met de asielzoekers gebeurd die naar Congo zijn teruggestuurd met de aantekening op hun formulieren dat zij uitgewezen asielzoekers zijn?

Mocht het die teruggestuurden slecht zijn vergaan, dan kan een artikel of reportage (met gebruik van verborgen camera's!) de val van minister Verdonk en daarmee ook de val van het kabinet veroorzaken. Wat een scoop!

Wat zegt u?
Zijn er geen journalisten en cameraploegen naar Congo afgereisd?
Dat meent u niet!

Gisteren werd in het Haarlemse stadhuis aan programmamaker Hans Keller de twaalfde Laurens Janszoon Costerprijs uitgereikt, wegens zijn verdiensten als maker van literaire televisieprogramma's.

Hans Keller (1937, Haarlem) heeft programma's gemaakt die tot de beste behoren uit de geschiedenis van de Nederlandse televisie.
Een kleine greep: Het Gat van Nederland, Nederland C, Zorgvliedt, documentaires over Amerika, Vastberaden, maar soepel en met mate (Nederland 1938-1948), Sjarov in Nederland, In de tijdmachine door Japan.
Bovendien maakte hij een groot aantal uitzendingen over boeken en schrijvers: o.a. over Remco Campert, de Vijftigers, Cesare Pavese, Curzio Malaparte, Konstantin Pautovskij, Cees Nooteboom, Leo Vroman, Joseph Roth, Gerard Reve (de huldiging in de Amsterdamse Vondelkerk!). En de serie Dode Dichters Almanak.

We zagen een paar videoclips uit het eerste hoogtepunt in Kellers tv-oeuvre: de serie Literaire Ontmoetingen (1962-1964), met uniek materiaal - beelden van J. C. Bloem en Simon Vestdijk, hoogst modern gefilmd en gemonteerd.

Ad van Liempt, een van de sprekers, gaf de bijeenkomst een actueel tintje door te constateren dat dit soort literaire programma's bij de Publieke Omroep nauwelijks nog aan bod komt.

'Er zijn inmiddels zeven commerciële netten bijgekomen en daar is het gehalte serieuze informatie totaal te verwaarlozen. Laat staan informatie over cultuur of over literatuur - dieper dan Boulevardniveau gaat de spade daar niet. Dus van die kant krijgt de Publieke Omroep al helemaal geen enkele prikkel.
De omroepen moeten het zelf doen. Ze hebben de cultuur en de literatuur naar de randen van de uitzendschema's verbannen. Naar de zondagmiddag en naar de nacht, waar ze niet meer meetellen voor de marktaandelen waarop de Publieke Omroep wordt afgerekend, zoals dat tegenwoordig heet.
Echt ik verzin het niet. Voor het marktaandeel telt alleen van zes tot twaalf.'

'In 1963 is overduidelijk de indruk gewekt dat er tussen televisie en literatuur een schitterende liaison zou gaan groeien. Dat is, op een enkele uitzondering na, niet waargemaakt. Hans Keller heeft de weg gewezen, maar vrijwel niemand is hem gevolgd.
Bij het eerbetoon aan Keller past zijn opvolgers slechts schaamte. En ook, om Elsschot te citeren, weemoedigheid.'

Huisartsen gaan hun patiënten niet alleen zorgverzekeringspakketten aanbieden,
ook de auto kan binnenkort APK-gekeurd worden door de eigen vertrouwde dokter.

Het VHO (Verbond van Huisartsen Ondernemers) heeft daartoe een overeenkomst gesloten met de firma KwikFit, die zal zorgen voor de nodige bijscholing van de medici.

Een totaalpakket (zorgverzekering + APK-keuring) zal door de huisarts aan de patiënt kunnen worden aangeboden voor 19 euro 99.

Alleen de mensen die in de problemen zijn gekomen omdat zij de door Maxime Verhagen beloofde compensatie van 35 euro op voorhand al honderdmaal hebben uitgegeven, krijgen een compensatie van 35 euro.

Peter R. de Vries zal volgende week nog vijfmaal rondslingerende AIVD-diskettes met details uit het seksleven van een Bekende Nederlander op de kop moeten zien te tikken, wil hij op 15 december de vereiste 41% steun van de potentiële kiezers hebben verworven.

Vanmorgen in de trein, op weg naar de demonstratie van medewerkers van de Publieke Omroep op het Plein in Den Haag, dacht ik: 'Als ze petjes hebben opgezet, maak ik rechtsomkeert.'

Toen ik vanuit de Poten het Plein opliep, zag ik het al meteen: een zee van petjes.
KRO-hoedjes.
Gelukkig zag ik ook, boven de actiehoofddeksels uit, de boomlange gestalte van Chris en ik wist zeker dat hij het ook moeilijk vond daar te staan.

Maar wie A zegt moet ook B en C zeggen.
We hadden ons kwaad gemaakt op de politieke en bestuurlijke plannen die over de Publieke Omroep zijn uitgestort, nu moesten we toch ook een daad bij het woord voegen.
Niemand van de opgekomen VPRO-medewerkers droeg een hoedje, een spandoek of een fluitje, dus klitten we een beetje ongemakkelijk samen.

Maar al gauw werd ik - bekende kop - voor camera's en microfoons gesleept en heb ik mijn duit in het zakje gedaan.

Ik had me voorgenomen aandacht te vragen voor het digitale door te zeggen dat het volstrekte onzin is om toekomstplannen voor de Publieke Omroep te smeden, nu de digitale ontwikkelingen zo'n grote vlucht nemen. En dat over twee jaar de media er wel eens totaal anders uit kunnen zien.

De nieuwe techniek zal nieuwe programmavormen en andersoortige informatievoorziening genereren, daar ben ik van overtuigd. Het is dringend nodig daar inhoudelijke ideeën voor te ontwikkelen, anders mist de Publieke Omroep die boot...
Nou, zo dus.
Ik begon met een klem op de kaken, maar daarna lukte het me beter mijn statement tamelijk snel en kernachtig uit mijn mond te laten rollen.

Toen traden enkele Tweede Kamerleden binnen de kring van protesteerders om een petitie in ontvangst te nemen. Ik trok mijn telefooncamera uit de binnenzak om de gebeurtenis voor Bieslog vast te leggen en heel toevallig kreeg ik in het gedrang uitsluitend Femke Halsema in beeld. Duidelijk is te zien hoe goed zij een petitie in ontvangst kan nemen. En daarbij zegt ze ook nog zeer verstandige dingen over de Publieke Omroep. Zou zij, onder een nieuwe regering, voorzitter van de Raad van Bestuur willen worden als die baan vacant komt?

De VPRO-medewerkers verzamelden zich weer en we spoedden ons naar de ingang van de Tweede Kamer om op de publieke tribune plaats te gaan nemen, in afwachting van het mediadebat.

Maar toen we onder de ogen van een team veiligheidsbeambten onze jassen en apparaten op de lopende band van een scanner moesten leggen en we onze identiteitskaart gereed moesten houden (heb ik niet), zag ik buiten net meneer Foppe voorbijgaan en werd het me ineens iets teveel.
Ik maakte me met een prevelementje uit de voeten en dacht: 'Voor een verslag van het debat hou ik het maar op Den Haag Vandaag van de Publieke Omroep.'

Op het Plein was de demonstratie nu bijna afgelopen. Ik ging nog even de boekenmarkt op die daar elke donderdag wordt gehouden.
En ik scoorde voor vijf euro meteen iets bijzonders: deel twee van een soort goedkope volksuitgave van Reis naar het Einde van de Nacht, het meesterwerk van Louis-Ferdinand Céline. Een eerste druk uit 1935!
Ik ga op internet uitzoeken of ergens deel een te koop is.

John Lennon springlevend verklaren - het is een belediging van het leven.

Het is niet waarschijnlijk, maar misschien was een levende John Lennon nu een fervent Bushsupporter en radicaal strijder voor dierenrechten.
En woonde hij samen met de zes jaar oudere Brigitte Bardot aan de zuidkust van Frankrijk.

John Lennon is dood. Helaas.

Vanavond om half zes heeft de Britse winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur Harold Pinter zijn Nobellezing gehouden voor de Zweedse Academie.
Per video, want de schrijver is te ziek om naar Stockholm te reizen; hij lijdt aan slokdarmkanker.

De toespraak werd zondag jongstleden opgenomen in een Londense studio en is nu te zien (en te lezen) op de site van de Nobelprijsorganisatie.

De stem van Pinter is hoorbaar aangetast, maar de strekking van zijn tekst is - hetgeen te verwachten was - ongemeen scherp in de richting van het Amerika van George Bush.

'The United States possesses 8,000 active and operational nuclear warheads. Two thousand are on hair trigger alert, ready to be launched with 15 minutes warning. It is developing new systems of nuclear force, known as bunker busters. The British, ever cooperative, are intending to replace their own nuclear missile, Trident. Who, I wonder, are they aiming at? Osama bin Laden? You? Me? Joe Dokes? China? Paris? Who knows? What we do know is that this infantile insanity ?? the possession and threatened use of nuclear weapons ?? is at the heart of present American political philosophy. We must remind ourselves that the United States is on a permanent military footing and shows no sign of relaxing it.

Many thousands, if not millions, of people in the United States itself are demonstrably sickened, shamed and angered by their government's actions, but as things stand they are not a coherent political force ?? yet. But the anxiety, uncertainty and fear which we can see growing daily in the United States is unlikely to diminish.

I know that President Bush has many extremely competent speech writers but I would like to volunteer for the job myself. I propose the following short address which he can make on television to the nation. I see him grave, hair carefully combed, serious, winning, sincere, often beguiling, sometimes employing a wry smile, curiously attractive, a man's man.

'God is good. God is great. God is good. My God is good. Bin Laden's God is bad. His is a bad God. Saddam's God was bad, except he didn't have one. He was a barbarian. We are not barbarians. We don't chop people's heads off. We believe in freedom. So does God. I am not a barbarian. I am the democratically elected leader of a freedom-loving democracy. We are a compassionate society. We give compassionate electrocution and compassionate lethal injection. We are a great nation. I am not a dictator. He is. I am not a barbarian. He is. And he is. They all are. I possess moral authority. You see this fist? This is my moral authority. And don't you forget it.'

Afgelopen maandag is Harold Pinter overgebracht naar een ziekenhuis.

East tries to meet West - A Spampoem

Part One

Yummy chick gives head and gulps sperm
Lesbo webgirlparty with dildos
Fat nurse with big ass sucks cock

Horny for pussy whole railing fuckin
Pretty teenie gets fucked in tight pussy
Bigtit babe gets pussy screwed

Shy young blondie wild fucked
Blonde screams as macho rams pussy

(fragment uit 10-delige cyclus)

Gisteravond introduceerde de hoofdredacteur in het VPRO-radioprogramma Music-Hall een nieuw literair genre: spampoëzie.

Luister naar zijn uiteenzetting over de totstandkoming van deze teksten en waarom spampoëzie op een zeer speciale manier moet worden voorgedragen.

Gisteren werd op Bieslog een stukje geplaatst waarin de proef die de NS neemt met televisie-in-de-trein op het traject Haarlem - Maastricht onder de loep werd genomen.

Wij suggereerden dat reizigers die zich tijdens een treinreis aan deze vorm van televisievertoning wilden onttrekken, een computer met speakers op het mobiele internet konden aansluiten, bij wijze van tegenactie.

Naar ons nu blijkt zendt de NS - in samenwerking met RTL - nieuws-, sport-, en entertainment uit zonder geluid.

De hoofdredactie heeft gisteravond na een rumoerige vergadering besloten de door ons geïnitieerde tegenactie af te blazen.

Wel verzoeken wij de NS de treinstellen die op het traject Haarlem - Maastricht rijden een extra wasbeurt te geven, zodat reizigers die zich aan de tv-beelden wensen te onttrekken bij wijze van alternatief een helder beeld van het voorbijschietende landschap kan worden geboden.

Ricky Gervais, de bejubelde schrijver/komiek, die met de tv-serie The Office een groot succes boekte in Engeland en Amerika, verzorgt nu een wekelijkse podcastuitzending voor The Guardian.
'Ik wil nu eens precies doen wat ik wil en wanneer ik dat wil.'

Het eerste halfuur gaat met veel gelach gepaard en bestaat uit een alle kanten uitwaaierend gesprek tussen Gervais, zijn schrijfpartner Stephen Merchant en de radioproducer Karl Pilkington.

Met deze URL kan men zich (gratis) abonneren:
http://www.guardian.co.uk/podcasts/rickygervais/mp4.xml

Krantenberichten over 'geweld op pakjesavond' blijven tot nu toe uit.

Nergens lezen we bijvoorbeeld dat een Sinterklaas is afgetuigd omdat de cadeautjes niet bevielen.

Tv-kijken in de trein? Ook daar dat gekmakende shownieuwsgeklessebes van RTL?
Valt nog mee dat je voor deze ?service? niet extra moet betalen.

Wel goed dat je als reiziger draadloos kunt internetten.
Als ik per trein van Haarlem naar Maastricht reis, neem ik voortaan mijn laptop mee en extra speakers, zodat ik met videoclips en muziek naar eigen keuze kan proberen de trein-tv te overstemmen.

Dit is zo'n door 'een vermoedelijk Russische bende' verstuurde e-mail:

'Lieve Pabtsonk Klnat,

Deze ,emlia werd vednozren door de Postbnak srevre om uw identietit vast te sletlen. Je moet dit pecors afmekan door de 'link benened aan te klnekki om door te gaan in het voednegl menu' en daar je gebriukersnaam en wroowthcad invuelln.

Dit is geaadn voor 'je eigen vegiliheid -,omadt soimmge van onze leden niet lagner 'tognage hbbeen 'tot' hun emailadrse en wij het moeetn verifieren.

(URL)

Wij honep u heirmee voldoedne'te,heebbn geireemrofnd.
Met vrinedelijke groet,
Postbnak.nl'

We nemen aan dat klanten die op deze uitnodiging ingaan, van de Postbank het verzoek krijgen binnen 24 uur naar een andere bank te verhuizen.

Aan de vele plekken op internet waar poëzie is te vinden, is een mooie toegevoegd:
The Poetry Archive.
Britse en Amerikaanse dichters lezen hun eigen gedichten voor - een archief met de stemmen van levende en dode dichters.

Een heldere, strak gemaakte, voorbeeldige site, met vele toegangsmogelijkheden: via de namen van de dichters, via de titels van de gedichten, via onderwerpen, of via de dichtvorm.
Je kunt meelezen met de dichters, er zijn toelichtende teksten en biografieën.

Dit is het begin, er zijn nu 86 dichters te beluisteren, men zal in de toekomst eigen opnamen blijven maken. De cd's die The poetry Archive uitbrengt, bevatten van elke dichter meer werk dan op de site is geplaatst.

Lief broerke van me,

Bij het plannen van de zomervakantie kwam ik deze advertentie tegen. En ik dacht meteen: daar zit een tip voor Wim in. Of beter - omdat jij niet meer voor de tv werkt - voor de mannen van de Keuringsdienst van Waarde.

Ik heb de aanbiedingen van het reisbureau via hun website grondig bekeken, maar nergens vind ik een afbeelding van die knappe kapitein!

Dolgraag wil ik deze zomer een cruise gaan maken - voor het eerst van mijn leven. Maar dan wil ik wel verzekerd zijn van een beetje goedogende kapitein.
Als senior-single heb ik er altijd van gedroomd dat de kapitein op een cruise over de Stille Oceaan uit duizenden passagiers mijn persoontje vraagt of ik zijn tafeldame wil zijn.

Als de Keuringsdienst de kapiteins zou kunnen testen op knapheid, krijgen de kijkers een hilarisch programma voorgeschoteld en weet ik wat voor vlees ik in de kuip heb.

Ze moeten hem met en zonder uniform filmen, graag.
(Hè bah, ik zie je in gedachten alweer olijk kijken. Ik bedoel in uniform en in z'n burgerkloffie.)

En verder moeten ze laten zien of de luxe nou wel echt zo heerlijk is, maar laat dat maar aan de heren over!

Nou, dag.
Ben jij met Kerstmis al onder de pannen? Ik niet.
Maar er komt vast nog wel iets.

Liefs,
Zus Loes

Vanavond presenteert Wim Brands een bijzondere uitzending van De Avonden, die geheel in het teken zal staan van protesten tegen het schrappen van kwaliteitsprogramma's van VPRO en VARA op radio en televisie.

Gasten zijn onder meer Hanneke Groenteman, Wim de Bie, Arend Jan Heerma van Voss, Yvonne Kroonenberg, Jan Mulder, Bas Heijne, Peter Muller, Micha Wertheim en Pieter Waterdrinker vanuit Moskou.

De uitzending staat open voor de binnenstromende protesten van luisteraars, kijkers en programmamakers.

Drie uur lang rechtstreeks vanuit Studio Desmet en vrij toegankelijk voor publiek. Adres: Plantage Middenlaan 4a in Amsterdam.
(Radio 747 AM - 20.00 uur - 23.00 uur)

Peter van Helst en zijn vriendin Else Kranach zijn zeer actieve kunstliefhebbers. Ze bezoeken concertzalen, musea en theaters.
Wat kozen zij uit het culturele aanbod van de afgelopen week?

Peter:
- We zijn eergisteravond naar Mehta Zubin geweest: de achtste van Bruckner.

Else:
- Het is Tsoebien, Peet, niet Suubin. Meta Tsoebien, ja?

Peter:
- Sorry, lieve. Ja, Else is namelijk Duitse van oorsprong, dus ik leer veel van haar. Op Duits cultuurgebied, zeg maar.

Else:
- En het is Broekner, Peet. Niemals meer Bruukner zeggen, na?

Peter:
- Hè, wat stom. Else houdt enorm van Bruuk.. eh.. Broekner, hè Elsemaus? Broekner is je lievelingscomponist.

Else:
- Kwatsch, Peet! Ik heb geen lieblingscomponist. Ik liebe die vier B's ebenzoveel: Bach, Beethoven, Brahms en Bruckner.

Peter:
- O ja? Dat hoor ik voor het eerst. Wat interessant. Maar deze achtste van BrOEkner onder Meta TSOEbin, vond je wel heel mooi, toch?

Else:
- Omdat die achtste van Bruckner zo wundermooi is. Niet deswegen Zubin. Ik vond Zubin, wie sagt man das, einer dode diender.

Peter:
- Hij straalde rust uit, Metha Zubin.

Else:
- Er wollte sich niet moe maken. Valeri ist mehr mijn man.

Peter:
- Ja, we waren namelijk ook záterdag in het Concertgebouw. Toen speelde het Rotterdams Philharmonisch onder Valeri Gergjev de zevende van Bruuk.. BROEKner.

Else:
- Wie reizend! Gergjev! Die energie. Das temperament!

Peter:
- Ja, dat was genieten, hè Elsemaus? De zevende van Bruckner is welhaast mooier dan de achtste, vind je niet?

Else:
- Ach was. Kwatsch, Peet! Het draait mij alles om Gergjev. Als er dirigeert kan Bruckner, wie sagt man das, mijn arsch roesten.

Peter:
- Je zei zondag dat je van hem gedroomd had. Heel erg leuk. Waar ging die droom over? Heb je nog niet verteld.

Else:
- Dat ist auch beter, Peter, dat ik das niemals vertel.

Peter:
- Maar was het leuk, die droom met Gergjev? Wat zei hij allemaal?

Else:
- Hör onmiddellijk auf, Peet! Dirigenten praten niet. Da hoefde überhaupt zwischen uns nichts gesagt.

Peter:
- Ach, wat interessant.

Gisteravond waren de eerste acties bij de Publieke Omroep op het tv-scherm zichtbaar.

Vanmorgen wordt er op Radio 1, vanaf 09.00 uur, uitvoerig op ingegaan.
De hoofdredacteur zal daarbij aanwezig zijn.

Het programma kan via onderstaande link worden gevolgd.

Het ziet ernaar uit dat men intern het gesol met de Publieke Omroep niet langer pikt.
Acties zijn in voorbereiding.
Onder de medewerkers circuleert dit pamflet:

'WILDE PLANNEN VAN DE RAAD VAN BESTUUR VAN DE PUBLIEKE OMROEP
VRAGEN OM EEN WILDE REACTIE

Na de aanval op de publieke omroep vanuit Den Haag, is het nu de Raad van Bestuur die de aanval opent op de programma's.

Zij hebben sinds vorige week een plan dat er in een paar weken doorheen gejaagd wordt en per 1 september 2006 zal ingaan.

Met niemand in Hilversum is overlegd, niemand wist er iets van.

In hun plan gaat het niet om de inhoud maar om het STER-geld.

Er wordt gekozen voor de commercie en niet voor de kwaliteit.

De omroepen hebben niets meer te vertellen, ze moeten leveren wat de Raad van Bestuur wil.

Dat betekent dat er over vier weken geen omroepen meer zijn, alleen nog leveranciers van programma's.

De programma's van elke omroep zijn niet meer herkenbaar terug te vinden op een net.

In hun uitzendschema per 1 september 2006 zijn veel informatieve programma's niet meer terug te vinden.

De Raad van Bestuur wil commerciële omroep spelen met overheidsgeld.

Als dit doorgaat moeten we vooral programma's maken die reclamegeld opleveren, programma's met afwijkende meningen zijn ongewenst.

Wij, medewerkers van publieke omroep, hebben schoon genoeg van de zoveelste aanslag op ons werk.

STOP DE AFBRAAK VAN DE PUBLIEKE OMROEP

STOP DEZE RAAD VAN BESTUUR '

Gratis te downloaden korte film:

De Siametisering van Bob en Leny

Met Annet Malherbe en Wim de Bie als Leny en Bob Hamerslag
en Peter Blok als dr.P. M. Stoutendijk.

De grenzen van de medische wetenschap worden verder opgerekt. Extreme make-overprogramma?s op tv doen de vraag naar ingrepen groeien die op het randje van de toelaatbare ethische grenzen balanceren.

Leny en Bob Hamerslag koesterden jarenlang de wens lichamelijk blijvend verenigd te worden.
In dr. Stoutendijk vonden zij de arts die hun dromen chirurgisch kon verwezenlijken.

(N.a.l. van vragen: het blijft mogelijk dit (oude) filmpje op Bieslog te bekijken via de RealPlayer in streaming video (zie de link hieronder).
Door het te downloaden via het iTunesprogramma is het zonder internetverbinding op de pc te bekijken.
Ook kunt u het filmpje in de Vodcastversie in een draagbare speler laden. Zie de handleiding in de linkerbalk.)

En als de verbouwingen achter de rug zijn en de balies weer terug, mag dan het toentertijd ontslagen personeel ook weer worden aangenomen?

Graag zagen we Leone weer achter balie 1, en zij met die donkere pony, kom, hoe heette ze ook alweer bij balie 2 en meneer Rob bij de reisverzekeringen.

Komt je geld weer in zo'n door een buis ratelende bus aan in een gat in de balie?
Uitbetalen in guldens svp.

Bij de uitgang kun je dan het door jou opgevraagde honderdguldenbiljet laten omruilen tegen euro's door die aardige kassier met dat vlinderstrikje, meneer Willemse. Leeft die nog?