?Als je vandaag de uitnodigingen niet maakt, kunnen we ze beter afbellen', zei Jacqueline en uit de licht dreigende toon begreep Evert dat de kerststress bezit van haar begon te nemen.

?Ik ga zo achter de computer zitten en dan bedenk ik iets leuks?, antwoordde Evert. Maar uit zijn te beheerste stemgeluid kon Jacqueline op haar beurt opmaken dat het een heel karwei ging worden en dat de twaalf uitnodigingen zeker morgen niet op de post zouden gaan.

De gasten waren per telefoon uitgenodigd, maarJacqueline stond erop dat ze ook per post een invitatie zouden ontvangen - ?stijlvol? vond ze dat.

?En ik weet wat ik ga maken, het hele menu zit in m?n hoofd - dat wordt dagen hard pezen - maar jij bent te bedonderd even een leuke uitnodiging te fabriceren.?
Nog een week te gaan, dacht Evert.

Jacqueline legde de kerstfolder van de supermarkt voor hem neer.
?Als je leuke plaatjes zoekt, neem je ze hier uit. Dit is het voorgerecht dat ik ga maken, dit het hoofdgerecht en hier staat het toetje.?

?Bedoel je dat de gasten al kunnen zien wat ze te eten krijgen?', zei Evert en zijn lichte verbijstering werkte als olie op het vuur.

?Nou en?', zei Jacqueline en haar stem sloeg bijna over. ?Dan kunnen ze zich er alvast op verheugen.?

?Maar dan kunnen ze toch ook zien waar je de recepten vandaan hebt? Dan is de verrassing er toch af??

?Ach, wat nou verrassing. Alle tijdschriften en kranten staan vol met foto?s van volle borden met eten. Als ik laat zien wat ik ga maken, kunnen zij voor hun tweede kerstdag een ander menu kiezen. Of hetzelfde - kunnen ze bij ons proeven of het bevalt.?

Een uur later begon Evert de plaatjes te scannen en te kopiëren.
De vijfde kopie kwam veel te blauw uit de printer: kleurencartridge leeg, geen nieuwe in huis.

Evert was niet gelovig, dus hij had geen flauw idee tot wie of wat hij zijn bede moest richten:
?Als ik vanavond in slaap val, wil ik op 3 januari 2006 wakker worden.?