Als de minister van Justitie geschiedenis wil schrijven, dient hij onverwijld maatregelen te treffen (het Sinterklaaswetje van Donner!) en kan onderstaande malafide kerstman, die vandaag, acht dagen voor de zevende december, illegaal aan het werk was, in de kraag gegrepen.

Een teleurgestelde fabrikant:

'Aan vage vlekken hebben we niets. Wij willen niet alleen zien wat een klant koopt, maar ook hoe hij of zij eruit ziet, kleding, status - zodat we onze producten beter kunnen afstemmen op het koopgedrag van een bepaald type klant.

In deze tijd, waarin verdachten zonder balkje op tv worden geshowd, is het in beeld brengen van goedwillende, onschuldige klanten als vage vlekken ronduit schandalig, beledigend en stigmatiserend!'

Een verhaaltje uit de werkelijkheid. 'Zoiets verzin je niet.'

Ik woon achter een kerk.
Een paar maanden geleden werd de hele buurt geterroriseerd door een grappenmaker, die middenin de nacht - om een uur of twee, drie - de klok luidde. En op dat tijdstip klinkt een kerkklok heel erg doordringend en alarmerend. Alsof een noodtoestand wordt afgekondigd (een springvloed in aantocht; ontploffing in de kerncentrale bij Petten).

Om zijn geluidsoverlast te kunnen veroorzaken, moest de pestkop op het platte dak van een bijgebouw klimmen en met een lange stok (?) de klok in beweging brengen.
Om de paar dagen herhaalde hij zijn klimpartij.

Na klachten van wanhopige slapelozen werden de dakranden van de kerk met prikkeldraad afgezet, maar dat hielp niet. De klok klonk harder dan ooit door de stille nacht.

Men overwoog al tot het instellen van een burgerwacht, tot iemand op het idee kwam de klepel uit de klok te verwijderen.

Nu waagt men het er weer op: afgelopen zondagmorgen werd de klok, tien minuten voor aanvang van de kerkdienst van halfelf, vrolijk geluid. De klepel hangt weer.

Maar in een wettelijke bescherming van klokkenluiders zie ik niets.

In een acht minuten durende animatie wordt een voorspelling gegeven van de stand van de Amerikaanse journalistiek in 2014.

Als Google, Amazon en Microsoft samengaan ontstaat een op de individuele gebruiker gericht nieuwsaanbod en zal The New York Times inkrimpen tot een blaadje voor ouden van dagen.

Geen 'the sky is the limit'-gefreak, maar een denkbaar scenario.

- Bent u met de heer Bruinsma naar bed geweest

'Weet u, na Friso bent u de eerste die mij dit op de man af vraagt. Tegen hem heb ik vanzelfsprekend nee gezegd, maar u wil ik de waarheid wel onthullen:
Ja!
En het was een geweldige ervaring waar ik nog vaak met het grootste plezier aan terugdenk.
Wat fijn dat u in de tv-journalistiek bent gegaan, meneer Rosenmöller, u met uw warme uitstraling en invoelend vermogen bent de enige aan wie ik dit antwoord had kunnen geven.
Ook goed dat zo'n respectabele omroep als de IKON (Interkerkelijke Omroep Nederland) mijn onthulling wil uitzenden. Stel je voor dat de waarheid in de Privé had gestaan!
Ik ben blij dat we door het oprakelen van deze uitgekauwde story kunnen bijdragen aan een beetje ontspanning in onze op drift geraakte samenleving.'

Na twee dagen vergaderen in dit panische tijdsgewricht, komt de VVD naar buiten met oplossingen, voorstellen, heldere lijnen, klare taal, harde maatregelen en toekomstvisie.

Zou je denken.

Maar het belangrijkste besluit dat na twee dagen kissebissen werd genomen, luidt:
Van Aartsen mag zich niet de leider, maar de aanvoerder van de VVD noemen.

Van Aartsen wil liever vandaag dan morgen leider zijn, maar dat gaat mooi niet door.

Het begrip 'politiek leider' deed VVD-nestor Henk Vonhoff (ex-leraar geschiedenis!) te veel denken aan 'het gestamp van kaplaarzen'.

Wat bedoelt Vonhoff?
Is het mogelijk met kaplaarzen te stampen?
Verwijst hij naar de watersnoodramp van 1953?
Of... nee, we kunnen ons niet voorstellen dat hij een verbinding legt met de Tweede Wereldoorlog.
In dat geval demoniseert hij alle huidige politieke LEIDERS (Bos, Verhagen, Rouvoet, Marijnissen) en is een rel geboren die zeker tot woensdag gaat duren.

(En we hebben Maurice de Hond niet nodig om zeker te weten dat de Groep Wilders na dit potsierlijke VVD-congres op 36 zetels wordt geschat.)

Weer een boekje over de oorlog. En weer heb ik het verslonden. Dat komt: ik was erbij, maar ook niet helemaal (vijf jaar in 1945). Dus wil ik alsnog alle details weten van wat ik toen heb gezien. En heb ik de zestig jaar bewaarde relikwieën tevoorschijn gehaald.

En weer vertel ik mijn verhaal. Voor de zoveelste maal. Waarom weet ik niet. Om interessant te doen? Zou kunnen. Maar misschien omdat over die dag bij mij thuis zo vaak is verteld, dat ik zelf ook geloof dat dit de spannendste dag van mijn leven is geweest.

Operatie Sneeuwvlok was de Duitse codenaam voor de razzia van 21 november 1944 op Haagse mannen in de leeftijd van zeventien tot en met veertig jaar, die in Duitsland tewerk zouden worden gesteld.

Mijn herinneringen:
Vader en moeder deden anders dan anders. Gespannen, druk en gejaagd. De huiskamertafel werd verschoven. Ik moest op de grond spelen bij de kachel. Er werd gebeld. Mijn moeder liet twee soldaten binnen, klopte op de huiskamerdeur (raar!) en mijn vader zei ook iets raars. De soldaten klapten met hun laarzen tegen elkaar en mijn vader gaf ze een papier. De soldaten keken er even naar, gaven het terug, klapten weer met de laarzen en gingen weg.
Even later zag ik een Duitse soldaat uit een huis aan de overkant van de straat komen. Hij trok een pistool en schoot. Wat een harde knal!

De feiten:
Mijn vader, geboren in 1905, viel in de verkeerde leeftijdscategorie. Onderduiken in de ruimte boven de schuifdeuren durfde hij niet, want meerdere buurmannen hadden daar ook een schuilplaats gemaakt. En het gerucht ging dat de soldaten door de plafonds schoten.

Mijn vader zocht een andere mogelijkheid de dans te ontspringen.
Hij vervalste zijn persoonsbewijs door met chloor een 5 uit te poetsen en met inkt een 3 in te vullen - 1905 werd 1903.
Maar dat was niet zo goed gelukt. Als je goed keek, zag je het geknoei aan de cijfers.

Mijn ouders verzonnen er een psychologische list bij.
Ze verschoven de eetkamertafel, zodat het een bureau leek, waarachter mijn vader ging zitten 'werken', mijn moeder klopte op de deur, mijn vader riep 'Herein!', in een poging de soldaten te intimideren.
Dat lukte! De soldaten waren onder de indruk van deze Duits sprekende hoge heer, keken vluchtig naar het papier en verlieten het huis.
De soldaat die uit het huis van de overburen kwam, schoot op een vluchtende schim aan het eind van de straat. Niemand werd geraakt.

De bewaarde relikwieën:
1) Het bevel dat 's ochtends om een uur of vijf bij ons in de bus werd gestopt.
2) Het persoonsbewijs is niet bewaard gebleven, maar onlangs vond ik het trouwboekje van mijn ouders, waarin mijn vader zijn geboortejaar ook heeft veranderd. Gelukkig heeft hij deze vervalsing niet aan de soldaten moeten laten zien.

Dit was mijn verhaal van de razzia.
Eigenlijk zou ik mijn kop moeten houden. Er zijn mensen die ergere dingen hebben meegemaakt.

In totaal werden vierhonderdduizend mannen naar Duitsland getransporteerd; dertigduizend Nederlanders kwamen ten gevolge van de dwangarbeid om het leven - lees ik in het boek Operatie Sneeuwvlok. Getallen waar ik van opkijk.

Na het doornemen van een fiks pak ochtendkranten legde ik mezelf de vraag voor:

Wat heb je nu opgepikt en onthouden uit de stroom nieuws, commentaren en achtergrondartikelen, die voor het grootste deel de stormen van vorige week en de zorgen over de Nederlandse samenleving in de toekomst behandelen?

Ik moet eerlijk zijn.
Ik wist letterlijk het slot van een interview met eetgeleerde Johannes van Dam in Volkskrant Magazine te citeren.

- Wat kookt u thuis om uzelf op te monteren?'Een van mijn favoriete zelfverzonnen recepten is stamppot rauwe rucola. Je maakt eerst een mooie puree van aardappels, liefst met goeie olijfolie. Geen nootmuskaat!'

- Een rauw ei door de puree?'Dat kan. Met een ei maak je de puree wat droger en luchtiger. Tot slot roer je de rauwe rucola erdoor. Even op temperatuur laten komen, klaar. Heerlijk, met een mooie scherpe notensmaak.'

In een gezamenlijke verklaring hebben de NCB (de Nederlandse Columnisten Bond) en de BNS (Bond van Nederlandse Satirici) een dringend beroep gedaan op Tweede Kamerlid Hans van Baalen zich dit weekeinde kandidaat te stellen voor het leiderschap van de VVD.

'We moeten er niet aan denken ook na 2007 nog opgezadeld te zitten met Van Aartsen, Zalm of Kamp,' zegt woordvoerder Prik van Woestenburg, 'de grappen op hen waren toch al niet zo leuk, nu zijn we echt uitgeput. Met Van Baalen - de Wiegel van de 21ste eeuw - gaan we veel lol beleven, denken we. Die gaat rare uitspraken doen en opvallend mediagedrag vertonen. Laatst zagen we hem tijdens een tv-interview ineens recht in de camera kijken en zoiets zeggen als: 'Zet hem op, Jozias!' Kijk, dat moeten we hebben.'

Ook de BPT (de Bond van Politieke Tekenaars) overweegt zich bij de oproep van NCB en BNS aan te sluiten.
'Lekker om te tekenen,' karakteriseert Jammer de Lont de snel op de hiërarchieke ladder stijgende VVD-er, 'als je, zoals ik, een dagelijkse prent moet maken en je zit tegen een deadline aan, is Van Baalen een uitkomst: paar ronde lijntjes, springende haartjes, brilletje en hupsakee.'

Deze week verscheen het eerste boek met persoonlijke herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog van een auteur die na de oorlog werd geboren.

In 'Ik was erbij!' beschrijft Dirk Breedvliet (geboren: 16 juli 1945) de laatste maanden van zijn gevangenschap in de moederbuik.

Alleen NRC-Handelsblad doet er vanavond wat aan. Maar verder zet de nieuwe hype niet echt door.

Laten we officier van Justitie Van Tooren vragen nog even door te werken tot hij een fantastisch zicht op alles heeft, zodat we weten waarover we gaan hypen.

We verheugen ons bij voorbaat op tv-discussies over de Bibob.
Waarom hebben we nooit eerder gehoord van de Bibop?
Laten we hopen dat het ook bij de Bibop een grote bende is, dan kunnen we even vooruit.

Mocht zich vandaag geen Marokkaanse hype aandienen, dan is hier stof voor een Turkse (tijd dat die eens aan de beurt komen).

Minister Donner verklaarde vanmorgen: 'Het gezegde luidt: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. De woorden van het Warenwetbesluit Meel en Brood zijn helder en ik voel niets voor aanpassing of verandering ten behoeve van Turks brood.'

Minister Verdonk weigerde vanmiddag tijdens een werkbezoek aan een Turks badhuis een haar aangeboden sneetje Turks brood.

Geert Wilders namens de groep Wilders: 'Weer een reden om Turkije niet tot Europa toe te laten. De Nederlanders zijn het te luchtige Turkse brood spuugzat.'

In B&W vanavond een discussie tussen Nederlandse en Turkse bakkers.

Andries Knevel interviewt een Nederlandse radicale bakker die Turks brood is gaan bakken en beweert dat het eten van Nederlands witbrood ziekmakend is.

In Nova een gesprek met de Hoofdinspecteur van de Voedsel- en Warenautoriteit over de gevaren van te kort gebakken luchtig Turks brood.

De Telegraaf opent morgen met een kop over de volle breedte van de voorpagina:
Droge stof in Turks brood gevonden

Het optimisme is verdampt.

Ja, wat hebben we hier nu aan. Wat kopen we ervoor?
Ik heb niets met de Europese telecommunicatiewereld uitstaande, maar ik heb dringend behoefte aan optimismewinst.

Is niet ergens een groepje topmensen te vinden dat 'op basis van gesprekken' tot de conclusie komt dat het Optimisme In Alles weer duidelijk in de lift zit'

De vele liefhebbers kennen De Poezenkrant, het onregelmatig verschijnende blad van directeur Piet Schreuders, al dertig jaar. Nu heeft hij hen een verrassing bereid: in Het Grote Boek van De Poezenkrant (verkrijgbaar in de boekhandel) heeft hij een representatieve selectie uit 49 nummers gemaakt.

Het is een kloek boek geworden (387 pagina's), waaruit een pluizige poezenstaart steekt.

Uit de uitvoerige inleiding:
'De Poezenkrant: je weet nooit wanneer hij komt of hoe hij eruit ziet. Is het wel een krant' Gaat het wel over poezen? De liefhebbers weten wel beter dan zulke vragen te stellen. Over 'het wezen van de poes' zult u hier weinig nieuws vernemen. Het mysterie van de kat wordt niet uitgelegd, hoogstens benaderd door er als het ware telkens rakelings langs te kijken, ongeveer zoals een poes kan doen alsof hij je niet in de gaten heeft door je expres niet aan te kijken, met de oortjes naar voren.'

Een juweel van een boek - schitterend vormgegeven door de directeur zelve. Met een overdonderende collectie hilarische en ontroerende poezenberichten.
Een extra vondst: de illustraties in het boek zijn in zwart/wit gedrukt - een bijgeleverd katern levert vele plaatjes in kleur, die kunnen worden uitgeknipt en over de zwart/wit afbeeldingen geplakt.

Gerrit, Bieslogs poezenmedewerker, toonde zich hoorbaar ingenomen met het boek. Bij het beruiken van de staart klonk enthousiast gespin.

Alle kranten vermelden de naam van het programma en/of die van de presentator.
Feest op het productiekantoor van de EO. Geweldig publicitair succes.

De redactie had zich van tevoren goed geïnformeerd - de gast zou radicaal genoeg zijn om voor enkele gepeperde uitspraken te zorgen. Hij had in 2001 ook al voor opschudding gezorgd, dus dat zat wel snor.
En ja, hoor !
Presentator Andries Knevel moest even slikken toen hij vroeg: 'Dus u wenst kamerlid Wilders binnen twee jaar dood?'
Ja, dat wenste hij wel, bevestigde de gast.

Op de voorpagina's!
De website barst uit zijn voegen van de opgewonden afkeuring en haatmail.

Iets lekkers bij de koffie, dat hebben de medewerkers wel verdiend.
Knevel staat op dit moment in de winkel van bakker Toet een taart uit te zoeken voor 25 personen.

Luchtverfrissers, sprays, vernevelaars en geurkaarsen zijn gevaarlijk voor de gezondheid.

Maar hoe is het met de geurvreters gesteld? Ik lees niets over de geurvreters.
Zijn de geurvreters bij het onderzoek naar het schadelijke effect van de luchtverfrissers vergeten?

Met de geurvreters is het vast ook geen zuivere koffie. Enig nadenken leidt tot somberheid.

Bijvoorbeeld.
Als men zijn geurvreters weggooit, worden tijdens de vuilverbranding weliswaar de vreters vernietigd, maar komen de geuren vrij.
Lijkt me logisch.
Die vrijkomende geuren uit de vreters moeten met verfrissers weer bestreden worden!

Ook als je langs natuurlijke weg vieze geuren te lijf gaat, rijzen er vragen.
Wat gebeurt er met de geuren, die ontsnappen na het openzetten van slaapkamer- of wc-raam?

Er zijn geuren bij die niet kunnen worden afgebroken, weet ik uit ervaring. Denk je zonder vernevelaar of geurkaars goed bezig te zijn, blijven jouw kwalijke geuren misschien wel eeuwig rondzweven. Worden onschuldige mensen door jouw geuren ziek.

Misschien neem ik momenteel alle nieuws een beetje te zwaar op.

Kevin Sites is een multi-media journalist, die eenvoudige, digitale technieken gebruikt in oorlogsgebieden over de gehele wereld, bij het vastleggen, monteren en versturen van zijn reportages.

We stelden hem al eens eerder voor, toen hij voor CNN filmde en zijn weblog door die maatschappij werd verboden
Kevin Sites werkte door.

Momenteel is hij voor NBC in Irak en hij filmde de US-marinier, die in een moskee een gewonde Irakees van korte afstand doodschoot.

Op zijn weblog vertelt hij zijn eigen verhaal.
'I've spent most of the last five years covering global conflict. But I have never in my career been a 'gotcha' reporter - hoping for people to commit wrongdoings so I can catch them at it.'

- In ons land noemen 1 miljoen inwoners zich moslim.Van de ruim 15 miljoen niet-moslims hebben 10,9 miljoen van hen een uitgesproken mening - hetzij in negatieve, hetzij in positieve zin - over de 1 miljoen moslims.
Van die 10,9 miljoen niet-moslims hebben 8,7 miljoen landgenoten nooit een woord met een moslim gewisseld. -
Uit een recent onderzoek van het Nak de Weert Instituut.

- Nog één vraagje, professor De Weert.Hebt u zelf wel eens met een moslim gesproken?

'Nee, nooit. In het dagelijkse leven kwam ik nimmer een moslim tegen.
Ja, ik heb er wel 's een zien lopen - dacht ik, hoor - en was ik van plan een praatje aan te knopen, maar nee, toch maar niet gedaan. Ik wilde niet al te opdringerig overkomen.
Daarom hoop ik op een vervolgonderzoek onder de moslimbevolking. Zodat ik ook 's met ze kan praten. Lijkt me heel spannend!'

Hoi mensen,

Tijd niks van me laten horen. Dat komt: het is me niet in de kouwe kleren gaan zitten, alles wat er is gebeurd.
En om dan gewoon door te gaan met het signaleren van leuke hebbegadgets... het stuitte me even tegen de borst.

En nog denk ik dagelijks: wat kan ik, wat kunnen WE doen aan de hele toestand, opdat het niet uit de klauw loopt en onze hele maatschappij naar de kloten gaat.
Nou zijn er allerlei initiatieven genomen, van concerten, wandeltochten, het uitdelen van bloemen en het bij elkaar komen voor debat, maar het meest in de kijker loopt het oranje polsbandje. Kom je toch een beetje op mijn terrein.

En ik weet het niet met dat bandje...

Er staat 'Respect2All' op gedrukt en dat is wel heel erg bij de tijd, maar je kan ze kopen voor 1 euro bij de ABN AMRO-filialen en in diverse supermarkten. Er zijn er 1 miljoen in China gemaakt, lees ik. En zestig cent komt ten goede aan 'doelen die respect bevorderen'.
Ja, sorry, het zal wel goed zitten, maar mijn vraag luidt: moet het zo ingewikkeld om respect te tonen?
Kan dat niet wat eenvoudiger?

Dacht het wel.
Idee: het veterbandje!

Trek een veter uit een van je schoenen (heb je 1 paar, dan loopt het wat moeilijk), bind dat om je pols et voila: het simpelste, goedkoopste teken van respect ever!

Als je er even over nadenkt struikel je over de symboliek.
De veter brengt hand en voet bij elkaar...
De veter houdt ons allemaal gaande, van welke afkomst, of geaardheid je ook bent...
Je hebt lange, korte, witte, bruine en zwarte veters - ze dienen alle hetzelfde doel...
En zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan.

Door elkaar je veter te tonen geef je ook aan van: of je mij een hand geeft of niet, of ik, als ik jouw huis binnenga m'n schoenen d'rbij moet uittrekken, of dat ik ze mag aanhouden - het maakt geen fuck uit: ik toon jou respect en daar gaat het om.

Is dit wat? Ik loop toch een beetje met het tevreden gevoel rond dat ik wat heb gedáán!

Mocht het veterbandje een hype worden en d'r duiken handige piechems op die speciale veters in China gaan laten maken die voor 1 euro bij de banken zijn te krijgen, weet dan dat mijn oorspronkelijke idee, zoals gewoonlijk, op schandelijke wijze weer 's werd verkracht.

In de hoop op respect,
jullie Driek

Zitten we te wachten op een bungeldebat over de positie van minister Remkes?
In een bijna paginagroot artikel in de Telegraaf wilde de getergde bewindsman gisteren hom of kuit van zijn eigen partij.

Volgens de critici binnen de VVD is er eerder sprake van klungelen dan van bungelen. De kritiek spitst zich toe op het feit dat de minister tijdens het Kamerdebat aan concentratieverlies leed, doordat de blaadjes van zijn speech niet op volgorde lagen. (Echt waar!)

Waar in de media zal vandaag het bungeldebat worden gevoerd?
Den Haag Vandaag zit ernaast, want de minister is vanavond bij Barend & Van Dorp te gast.
(Ach jongens, vraag of Remkes zijn speech meeneemt, zodat hij kan demonstreren hoe de blaadjes lagen en hoe zij hadden moeten liggen.)

Zondagochtend, tien uur. Mail lezend probeer ik op gang te komen met een grote bak koffie onder handbereik.

Bang! Bang!
Ik schrik op van heftig gebons op de deur van het redactielokaal.
'De Bie! Dit gaat te ver! Ik eis dat je er wat van zegt!'

Rudo de Blaak! Mijn grootste criticus - mijn kwelgeest, mag ik wel zeggen.
O nee, ik had het vandaag een beetje rustig willen houden.

'Wat zit je hier te sufkoppen, man. Hier! Nou zie je het 's met eigen ogen!'
En Rudo kwakt een krant op m'n toetsenbord, rakelings langs de koffie.

De Telegraaf op zondag heeft weer 's een kop van oorlogsgrootte op de voorpagina geplaatst.

Geen hand voor Verdonk

Ik had het incidentje gisteren op tv gezien: minister Verdonk bezoekt een bijeenkomst van vijftig Marokkaanse imams en een van de aanwezige geestelijken weigert de uitgestoken hand van de minister te drukken.'Zijn geloof staat niet toe vrouwen een hand te geven.'

'Zo is het genoeg geweest!,' briest Rudo en neemt een slok van mijn koffie, 'en de meeste van die gasten spraken niet eens Nederlands. Prima wijf die Verdonk! Ze heeft daar gezegd dat als ze volgend jaar terugkomt, iedereen Nederlands moet spreken. Helaas heeft ze niet gezegd: anders...'
'Anders wat, Rudo''
'Anders dienen ze binnen 24 uur het land te verlaten!'
'Rustig, Rudo, ga even zitten. Wil je een eigen bak koffie?'
'En ik vind dat jij dat op internet moet zetten, De Bie, wat Verdonk eigenlijk moet doen', raast Rudo door.
'Ik denk er niet over', probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen. 'Ik ga me niet laten opfokken door de Telegraaf. Ik vind deze voorpagina meer dan belachelijk. Schandelijke stemmingmakerij!'
'O ja, de Telegraaf heeft het weer gedaan? Wat ben jij toch een schijtebroek, De Bie! Het hele land staat op z'n kop en waar heb jij het over op dat Bieslogje van je? Geneuzel over die tuttebel van een Nana Mouskouri. Mijn God! Wie zit daar nou op te wachten!'
'Niemand. Maar niemand zit te wachten op nodeloos gefok. Ik doe niet mee. Ik ga geen olie op het vuur gooien!' Ik ga nu tegen mijn zin toch mijn stem verheffen.
'Jij vond dat Nationaal Kabinet, gisteren op tv, natuurlijk heel erg goed', schreeuwt Rudo, 'dat onmachtige gebrabbel van een paar vermolmde beroepsbestuurders.'
'Nee, dat vond ik helemaal niet goed. Maar het was tenminste een poging tot dialoog en...'
'Ach man, dialoog. Ik kan het woord niet meer horen. Die lui willen helemaal geen dialoog. Ze weigeren een minister zelfs een hand te drukken!'
'Maar dat is toch een incidentje van niks? Dat door de Telegraaf onverantwoord wordt opgeblazen?'
'Wedden dat jij Verdonk ook geen hand wil geven? Wedden? Nou?'
'Ik hoef mevrouw Verdonk gelukkig geen hand te geven. Ik verkeer niet in de positie dat...'
'Nee dus. Valt me zwaar van je tegen, De Bie! En ga jij nou maar lekker naar dat zwijmelgekweel van Nana Mouskouri luisteren. Dan halen wij wel de kastanjes uit het vuur!'

En Rudo grist de krant van tafel, beent briesend weg en trekt de deur weer 's met een daverende slag achter zich dicht.

Ik haal diep adem en ga nieuwe koffie zetten.
De zon schijnt door de halfopengetrokken Luxaflex naar binnen.
Misleidend mooi weer, want de storm is in Nederland niet gaan liggen.

Vooral in tijden van spanning en onrust haalt Evert de cd nog wel eens tevoorschijn. En als hij er zeker van is dat niemand thuis is, durft hij 'm op te zetten.

Een inleiding van gitaren en daar is ze. Hij voelt rust en ontspanning intreden. Ja, een soort van verhevenheid neemt bezit van hem. 'Is dit wat ze noemen een religieus gevoel?', vraagt hij zich af. Zijn hoofd lijkt wel te gaan gloeien, zijn ogen prikken, als hij voor zich uit mompelt: 'Dag lieve Vrouwe!'
Na een uurtje met gesloten ogen luisteren kan hij er weer helemaal tegen.
'Dank je wel, lieve Vrouwe', zegt hij zacht als hij het schijfje weer in z'n doosje legt.
Hij weet het zelf heel goed: het is kitscherig, theatraal, pathetisch, maar het gebeurt elke keer als hij haar stem hoort.
Zelfs aan zijn beste vriend zou hij niet durven bekennen dat hij een zwak voor haar heeft.
Ook Jacqueline heeft hij zijn geheim niet durven opbiechten. Ze zou zijn liefde voor die 'enge shitmuziek' volstrekt niet begrijpen. Hoeft ook niet, verontschuldigt hij zich, want ze is waarschijnlijk te jong om de naam van zijn 'lieve vrouwe' te kennen.

Maar toen ze gisteren samen bij de opticien zaten, omdat Jacqueline een bril moest hebben 'voor achter de computer', kreeg hij een warm hoofd toen hij zag dat de ouderwetse donkeromrande brillen weer helemaal in de mode waren.

En hij drong bij Jacqueline eropaan 's zo'n bril op te zetten, waarna hij net zo lang enthousiaste uitroepen slaakte tot zij overstag ging en zich die bril liet aanmeten.

Hoewel Jacqueline blond is en klein, lijkt ze, als ze achter haar computer zit, voor Evert nu tóch een beetje op Nana Mouskouri.

In ons onderzoek naar de Grootste Evergreen Aller Tijden mag zij niet ontbreken.
In ruim veertig jaar scoorde zij een ontzagwekkende hoeveelheid grote hits.
En haar carrière nam een aanvang met het lied Weisse Rosen aus Athen.

Ik wist niet of ik mijn medeonderzoeker, pianist Jeroen Thijsen, met dit nummer mocht opzadelen. Hij leek in ieder geval geschokt toen ik hem het voorstel deed dit lied in ons project te betrekken.
'Kan en mag ik alles zeggen?', vroeg hij bezorgd.
'Alles!', verzekerde ik hem.

Wat is het geheim van haar succes?
Is het de muziek, of haar boven alle aardse woelingen verheven gestalte en uitstraling?
Of draagt zij de Nieuwe Kleren van de Engel?

Jeroen ontleedt het lied en onthult dat zij een 'andere, geheime kant' heeft, die wij (nog) niet kennen.

(Bieslog heeft twee jaar geleden nog een geheim geopenbaard. Tik in Bieslogs zoekmachine Mouskouri en onderga de sensatie: een foto van Nana zonder bril!)

Is het een eigen idee van minister Kamp voor 109 miljoen euro kruisraketten te gaan kopen, of heeft Condoleezza Rice gebeld?
Hij leek zo onder de indruk toen hij zei dat Nederland de Tomahawks 'dringend nodig heeft'.

De demonstranten van toen, tegen de komst van kruisraketten naar Nederland, moeten maar bedenken dat de uitwerking van de raketten net zo is veranderd als de taak van onze krijgsmacht.

De nieuwste Tomahawkraketten richten uitsluitend vrede en democratie aan.

Aan alle ministers en staatssecretarissen wordt vandaag Beperkte Zichtbaarheid geadviseerd.

Dat we ons daar over op konden winden...
Echte Amerikaanse filmsterren in Nederland!

Was toen nog mogelijk: filmcrews die het centrum van Amsterdam bezetten.
Beroemde sterren die zomaar over straat liepen.
George Clooney, Brad Pitt, Matt Demon.

Een half jaar geleden. Leuk was het toen nog, hè?

De trailer is klaar.
We zien glimpjes grachtengordel en station (van Haarlem).

Eén conclusie kan al getrokken:
daar ga ik niet heen. Wat een vervelende film lijkt me dat.

Gisteravond zag ik een bijzondere documentaire:
The White Diamond van Werner Herzog.
Vele uren later was ik nog bezig te bedenken 'waar de film precies over ging'. Goed teken, wat mij betreft.

Als je in de aankondiging leest dat een Engelse geleerde een klein, met helium gevuld luchtschip heeft gebouwd, waarmee hij - gezeten in een klein open bakje onder de ballon - over de toppen van het regenwoud in Guyana gaat vliegen, verwacht je een duidelijke doelstelling bij deze expeditie.
De lichtopgewonden geleerde (een ingetogen 'mad professor') zegt wel ergens dat op de boomtoppen van dat regenwoud unieke, niet eerder onderzochte flora en fauna is te vinden, maar in de film zien we daar nauwelijks iets van terug.

Je vermoedt dat Werner Herzog werd aangetrokken door de gekte van de man en het gevaar van de onderneming. Twaalf jaar tevoren had de Engelse geleerde het ook geprobeerd, maar toen viel een meevliegende cameraman uit het bakje en overleed.

Volgens mij ligt de kern van de docu besloten in één shot. De geleerde heeft zijn tocht over het regenwoud volbracht, maakt een geslaagde landing, waarna de camera minutenlang het hoofd van de vliegenier in close-up houdt.
Zijn gezicht heeft een extatische, dromerige, hemelse uitdrukking gekregen, tussen lachen en huilen in.
Dat is dus het eigenlijke onderwerp: de vliegende mens, in zijn meest elementaire gedaante.

De documentaire - met nog een aantal intrigerende zijlijnen - eindigt met een shot, waarin één miljoen zwaluwen tegelijk, een gigantische waterval omcirkelen en in de geheime, nooit door mensenogen aanschouwde grot achter het watergordijn vliegen - hun rust- en broedplaats.

De muziek van 'onze eigen' Ernst Reijseger is prachtig.

Ik zag de docu in het FilmTheater van Hilversum en dat was ook interessant: een digitale versie, vertoond met behulp van een computer en een HD-videobeamer. Met een bijna even goede kwaliteit als van 'echte film' (zeggen we nu nog).

Momenteel worden 180 filmhuizen in Europa uitgerust met deze apparatuur. Er komt geen celluloid meer aan te pas.
In de nabije toekomst worden de documentaires per satelliet naar de bioscopen gestuurd, zodat een grote besparing op kopie- en verzendkosten wordt verkregen.

Is men bang voor nieuw onheil dat er aan zit te komen?

Zit Sinterklaas er aan te komen, of is hij al aangekomen?

De enige die zit en er aankomt:
mijn tante in een rolstoel.

De door minister Donner opgelaten ballon is neergestort.
Zijn poging het wetsartikel over smalende godslastering weer van stal te halen, zal vandaag stranden op een kamermeerderheid.
Misschien wordt het wetsartikel zelfs geschrapt!

De christelijke partijen steunen Donners poging godslastering 'beter aan te pakken'.
Maar wat verstaan zij onder godslastering? De minister gaf geen enkel voorbeeld.

Gisteravond werd in het radioprogramma Music Hall een merkwaardig telefoongesprek gevoerd met een bij uitstek deskundige, die erop stond niet bij name te worden genoemd.

Mag er wat hem betreft worden gelasterd en gevloekt?

Zoals de Biesloglezers weten, heeft Willem van Oranje ons land boos en teleurgesteld verlaten.

Gisteravond legde hij vanuit zijn nieuwe woonplaats, in een telefonisch onderhoud met radioverslaggever Jaap Boots in het programma Music Hall, nog eens uit waarom hij in ballingschap is gegaan.

Koestert de Vader des Vaderlands rancune ten aanzien van Pim Fortuyn?

Keert hij terug naar het vaderland, nu is gebleken dat de KRO ernstige computerfouten heeft gemaakt en hij wel degelijk als de Grootste Nederlander Aller Tijden kan worden beschouwd?

De 65-jarige John Cleese is een eigen website begonnen.
In zijn ranch in Californië heeft hij een studio laten bouwen en hij is van plan, onafhankelijk van film- en tv-maatschappijen, wekelijks enkele nieuwe video-en audiosketches op het net te zetten, plus een dagboek, autobiografisch materiaal en 'dingen die hem bezighouden'.

Hoewel enkele onderdelen gratis zijn te bekijken, vraagt Cleese een bedrag van 50 dollar per jaar ('14 dollarcent per dag') voor toegang tot zijn eigen zender annex uitgeverij.

Cleese heeft ook een 'cyber faith chapel' ingericht, waarin men uittreksels uit religieuze boeken kan lezen die 'veel voor mij hebben betekend'.

We zien foto's van zijn familie en huisdieren en dochter Camilla belooft dat zij op haar pagina vreselijke dingen over haar vader zal onthullen.

Geachte meneer Donner,

U maakt zich weer eens druk over godslastering - het stokpaardje van uw opa - maar is het u bekend dat op internet sinds jaar en dag teksten en afbeeldingen circuleren, die, getoetst aan de huidige wetgeving, zonder twijfel strafbaar kunnen worden gesteld?
Of heeft godslastering voor u een hogere prioriteit dan het aanzetten tot haat en geweld jegens allochtone minderheden, het gebruik van nazi-symboliek en rabiaat antisemitisme?

Met vriendelijke groet,
Wim de Bie

DELFT - Van onze verslaggever

Direct na de beëindiging van het rechtstreeks uitgezonden tv-programma De Grootste Nederlander Aller Tijden, werd gisteravond in Delft begonnen met het ontmantelen van het praalgraf van Willem van Oranje in de Nieuwe Kerk.

Leden van de Prinselijke Garde wrikten het beeld van de 'voor eeuwig slapende' Vader des Vaderlands los van zijn marmeren sokkel en takelden het op een dieplader.

Tegelijkertijd verplaatste elders in de stad een grote colonne verhuiswagens zich in de richting van het Prinsenhof, sinds 1572 verblijfplaats en ontvangstpaleis van Willem van Oranje.

Rond vijf uur hedenochtend was het inpakken en inladen van de complete inboedel voltooid en verliet de stoet auto's en vrachtwagens de gemeente Delft en zette koers in oostelijke richting.

Op de lege sokkel in de Nieuwe Kerk is een perkamenten traktaat gevonden, voorzien van de Prinselijke zegels, met de tekst:

'Je me répète:
Mon Dieu, ayez pitié de mon âme.
Mon Dieu, ayez pitié de ce pauvre peuple.'

'Excusez te zijn irrité, maar mocht het mogelijkheid zich gebeuren dat vanavond ik niet word gekozen tot Grootste Nederlander Aller Tijden, zo zal ik de Nederlanden directement en voor altijd verlaten, met het medenemen mijner Delftse praalgraf .'

Willem van Oranje, nu nog Vader des Vaderlands

- Met de reli-kliklijn.
- Ja meneer, u spreekt met Ria Bongersma, Schildpadplein 8, ik wilde doorgeven dat mijn vader gisteravond het G-woord heeft gebruikt.
- Bongersma... En hoe heeft uw vader het woord gebezigd? Voluit, of in letters?
- Toen mijn moeder het eten had opgediend en mijn vader een eerste hapje nam, brandde hij zijn tong. 'GVD!!', riep mijn vader toen.
- En u voelde zich gekwetst?
- Nou! En vooral mijn moeder. Die voelt zich al jaren gekwetst.
- Helaas, hij zei het woord niet voluit. Dan kunnen wij niet ingrijpen.
- En als hij het wel voluit had gezegd?
- Dan kreeg hij een proces-verbaal en een veroordeling aan zijn broek.
- Er staat toch twee maanden gevangenisstraf op?
- Jazeker.
- O fijn, dank u wel voor de informatie. Ik zal het aan mijn moeder doorgeven.

Tien jaar geleden overleed hij. Dit jaar zou hij tachtig zijn geworden.
Zijn werk leeft voort.

1.
Vandaag wordt in het Cobra Museum te Amstelveen de tentoonstelling 'Lucebert - werk op papier' geopend (tot 09-01-2005).

2.
De AVRO zendt vanavond in het programma Close Up een documentaire uit over multitalent Lucebert: dichter, schilder, fotograaf, graficus, tekenaar en keramist. (Nederland 1, 18.30 - 19.20 uur.)

3.
Morgen verschijnt op het Basta-label de CD 'de hemelse wanklank'.
Lucebert draagt zijn gedichten voor (opnamen uit het begin van de vijftiger jaren), die door Erik Voermans in 2004 werden voorzien van gemanipuleerde gitaarklanken.

'Luceberts voorlezingen van toen hebben ook nu nog die wonderlijk bezwerende kracht. Hij is een sjamaan, die zijn toehoorders betovert met woorden die de suggestie wekken onzegbare geheimen te openbaren.'

Fragment uit 'van licht is en met zingen begonnen de liefde':

de liefde staat op en zij slaapt
en kan eten van lachen
en draagt soms een broek of een rok
maar naakt gaat zij vaak
raakt dan spoedig gewond
maar haar lijden is een razende komeet
erg traag trimmen en wassen
en zij geneest door een dans op het zoetsmakende bloedvat

De grappen liggen voor het opscheppen.

Over de AIVD die vandaag op volle toeren draaide, omdat mannen van buitenlandse komaf, baarddragend, gekleed in jurk, en met 'iets op het hoofd', vergezeld van mannen en vrouwen met een Afrikaans uiterlijk, op diverse plaatsen ons land binnendrongen.

Over Remkes en Donner, die de verloven van politie en leger hadden ingetrokken, zodat twintigduizend man klaarstonden om in te grijpen...

Nee, laat maar zitten. Even niet, graag.

In Scheveningen gebeurde het zoals het hoort: de boot van Sinterklaas heette SS Madrid en kwam uit volle zee in een echte haven aan.

Het antwoord op de excuses die Amerikanen de wereld insturen vanwege de herverkiezing van Bush.

Gisteravond, tegen zessen, leverde Jacqueline kleine Evert - voorzien van een lampion en een lege plastic zak voor de snoepbuit - bij achterbuurvrouw Ara af, die dit jaar aan de beurt was om met een groep kinderen uit de buurt langs de deuren te gaan.

Toen Jacqueline twee uur later kleine Evert ging ophalen, vond ze hem moederziel alleen buiten staan in het voortuintje van Ara.
Jacqueline schrok van zijn verkrampte, bozige gezicht.
'Is het leuk geweest?', vroeg ze voorzichtig.
'Nee!', zei kleine Evert beslist.
Nu zag Jacqueline dat kleine Everts lampion grote gaten vertoonde en dat de plastic zak uitpuilde van het snoepgoed en zo zwaar was, dat kleine Evert hem niet kon dragen en over de grond achter zich aan sleepte.

'Moet ik naar Ara om excuses aan te bieden?', overlegde ze met grote Evert.
'Als ik morgenochtend kleine Evert naar de crèche breng,' zei grote Evert geruststellend, 'zal ik erop letten hoe Ara naar ons kijkt. Als ze niets zegt, laten we het maar zo.'

Oorlog - ontruiming - explosies.
Woorden die gisteren zo vaak via de televisie op ons werden afgevuurd, dat er vannacht massaal onrustig is geslapen.

Ik kwam in een vreemde droom terecht.
Het decor kwam me zeer bekend voor, de sfeer was beklemmend, maar ik kende oorzaak en gevolg.

Zelden onthou ik mijn dromen. Dit keer wist ik me enkele beelden exact te herinneren.
Ik heb ze op film vastgelegd.

Gelukkig heb ik bij mijn weten nooit voorspellende dromen.
Laten we het erop houden dat het een SF-droom was.

Op de site 'Sorry Everybody' bieden honderden jonge Amerikanen aan de burgers van de rest van de wereld hun excuses aan voor de herverkiezing van George W. Bush.
Zij hebben hun uiterste best gedaan hem weg te krijgen, maar hun inspanningen mochten niet baten.

We moeten niet nalaten ook 's iets positiefs over hem te melden.
De premier is toch maar helemaal van Den Haag 'afgereisd' naar Uden en heeft daar op straat met gewone mensen gesproken.

Hulde!

(Het gerucht dat de koningin zou hebben gezegd: 'Als jij niet gaat, ga ik!', laten we maar buiten beschouwing.)

De korpschef kon nog niet aangeven hoeveel manschappen er bij de aanhouding van de twee arrestanten en de ontruiming van het appartement waren ingezet. Honderden? Enkele duizenden?

De telling van alle deelnemende instanties, troepen, speciale eenheden, afdelingen, helikopters en brigades wordt bemoeilijkt, doordat versterking uit alle regio's in het land naar de plaats des onheils werd gedirigeerd.
Het zal derhalve nog enkele uren duren, voordat alle deelnemers in kaart zijn gebracht.

De schattingen van het aantal tv-cameraploegen dat uit binnen- en buitenland was toegestroomd, lopen uiteen van tweehonderd tot zevenhonderd. Gelukkig was er ruim voldoende techniek voorhanden om een constante stroom van beelden gedurende achttien uur via meerdere tv-netten door te geven.

De indruk dat Nederland in een acute staat van oorlog is geraakt, heeft zich tot in alle uithoeken van het land gevestigd.

Jersul Abatali in het Drentse Jukken is de eerste bedrijfsmakelaar die een moskee te koop aanbiedt.

- Meneer Abatali, waarom, wat en hoe

'Wel, mijn firma is gespecialiseerd in koop en verkoop van bedrijfsgebouwen, kerken en kloosters en toen deze moskee werd aangeboden, zijn we er meteen ingesprongen.'

- Heeft de verkoop iets te maken met de recente gebeurtenissen

'Helemaal niets. Nee, tot verkoop is besloten omdat het ledental van de geloofsgemeenschap zo klein is geworden, dat het bestuur niet langer kon voorzien in het onderhoud van het gebouw.'

- Ook de moskeeën hebben te maken met leegloop

'Het gaat niet zo hard als met de kerken, maar de leegloop is gestaag. De nieuwe generaties belijden hun geloof - als ze al gelovig blijven - steeds minder in de moskee.
Ik heb in de afgelopen vijf jaar heel veel christelijke kerken verkocht, die verbouwd waren tot appartementencomplexen - zeer gewild, in een mum verkocht! - en ik denk dat die trend zich ook bij de moskeeën zal voordoen. Vooral een appartement-met-eigen-minaret gaat het goed doen.'

- Dus de problemen die we nu hebben, die botsing van culturen, waarvan menigeen denkt: hoe moet dit nu verder, worden vanzelf opgelost

'Komt u over twintig jaar nog 's kijken. Kerken en moskeeën in Nederland, door gelovigen beheerd? U zult ze met een lantaarntje moeten zoeken!'

Premier Balkenende krijgt ernstige kritiek te verduren op zijn leiderschap.
Hij is 'onzichtbaar' en geeft 'te weinig leiding aan het kabinet', zegt PvdA-leider Bos.

De premier verdedigt zich en noemt de kritiek 'zorgelijk, teleurstellend en onterecht'.
Reeds tweemaal heeft hij binnen een week in het openbaar gesproken, waarbij hij onder andere heeft gezegd:

'Nederland is altijd een mooi land geweest.'

Vandaag is er weer een vragenuurtje in de Tweede Kamer.
Welke partij neemt de volgende suggesties over?

1) Bedoelt de premier met zijn uitspraak te zeggen dat het wat hem betreft mooi is GEWEEST met Nederland en dat het mooi nimmer terug zal keren?

2) Of is de strekking van zijn boodschap dat het mooie van Nederland er weliswaar af is, maar dat hij alles in het werk zal stellen om Nederland weer mooi te maken?

3) Als hij vraag 2) positief beantwoordt, waarom vervolgt hij zijn uitspraak dan niet met 'en dat moet het vooral blijven!', of 'en dat moet het zo snel mogelijk weer worden!''

3) Heeft de premier aanwijzingen dat zijn uitspraak effect heeft gesorteerd? Zijn er plekken in Nederland mooier geworden? Deelt hij de inschatting dat de toestand in Uden 'niet zo mooi' is?

4) Heeft de premier meer gepeperde uitspraken in petto, die de toenemende spanningen in het land kunnen bezweren?

Zonder een spoor van ironie:
de crematieplechtigheid van Theo van Gogh was een warme, geestige, humanistische, sobere en ontroerende gebeurtenis, dankzij de prachtige toespraken van zijn vader en moeder en zijn twee zusters.

Na de nationale, massale rouwhysterie van de afgelopen jaren was deze tv-uitzending een openbare les.
Ik bedank de familie Van Gogh dat ik er via de televisie bij aanwezig mocht zijn.

Nederland verandert in hoog tempo, zegt men.
Nederland is Nederland niet meer, zegt men ook.
Nederland hoort definitief bij de grote mensenwereld, wordt ook gehoord.

In de sport werd het decennialang tot de taaiste, 'typisch Nederlandse' lachertjes gerekend: de rieten korfbalmand.
De ouderwetse, gezellige rotan mand verhinderde de doorbraak van ons korfbal naar het nu van de sponsoring en de tv-exposure.

De rieten mand wordt vervangen door een knalgele korf van kunststof.

Aan de lijn: de 83-jarige heer Hille van Oostrom, de enige nog overgebleven rotan korfvlechter van Nederland.

- Meneer Van Oostrom, die gele, nieuwe korf - u bent er niet blij mee, hè

'Het ergste is dat ze mijn rieten mand alsnog afbranden. Proberen zwart te maken. Dat ze zouden gaan hangen, zeggen ze. Nou, meneer, nog nooit is een korf van mij ook maar een centimeter gaan hangen. Leugens en lasterpraat!'

- Omdat de rieten mand zou gaan hangen, kon er gemakkelijker worden gescoord

'Waanzin! Als dat waar is, zou de mand minstens vijftig centimeter moeten gaan hangen. Stelt u zich eens voor: een slappe, hangende mand... dan is de opening toch dichtgeklapt? Hoe kan er dan gescoord worden?'

- De nieuwe korf heeft ook nadelen. De bal stuitert..

'...vier meter terug. Zeggen ze. Maar ze hebben mij gebeld en verteld dat de bal soms wel acht meter terugstuitert. Een topscorer verklaarde dat zijn afketsende worp over het hele speelveld heen helemaal terugstuiterde tot aan de andere korf! Je reinste spelbederf!'

- U gaat in de toekomst nooit meer naar korfbal kijken? Ook niet als het meer op tv komt

'Meneer, ik kijk nooit, want ik ben blind. Alle rietvlechters zijn dat. Maar ik hang mijn manden aan de wilgen. Ik stop ermee. Riet is uit. In Nederland wordt niet meer op rieten stoelen gezeten en nu het korfbal naar de knoppen is geholpen, geef ik de pijp aan Maarten.'

Meneer Foppe keek in de badkamerspiegel naar zijn hologige, inbleke hoofd.
Ja, je kon nu goed zien dat hij vijf nachten nauwelijks had geslapen.
Maar zijn besluit stond vast.
Nu de angst zijn buik permanent in de greep hield - hij moest om de vijf minuten dringend naar de wc, maar dan 'kwam er niets' - nu er geen eetbare kruimel meer in huis was te vinden, nu moest het gebeuren.

De eerste dagen na het nieuws over de afschuwelijke gebeurtenis durfde hij de straat niet op, omdat hij dacht te weten wie het gedaan had. Dat was natuurlijk niet echt zo, wist meneer Foppe ook wel, maar de beschrijving van de moordenaar - lange jurk, baard, 'iets op het hoofd' - had hem op het angstwekkende spoor gezet, dat leidde naar zijn eigen, nieuwe supermarkt.

Hij was er een keer op een zaterdag per ongeluk binnengegaan, omdat het al kwart voor vijf was en hij nog geen brood voor het weekend in huis had. (Hij had in de grote stoel voor het raam zitten dommelen en was de tijd vergeten.)

De kleine, overzichtelijke supermarkt lag lekker dichtbij, in zijn eigen straat, maar was anders dan de grote die hij sinds jaar en dag bezocht. Dat zag hij aan de vorm van de broden - groot, rond en dun waren ze. Ze hadden hier geen andere en meneer Foppe kocht er twee. En om niet de onbeleefde indruk te wekken dat hij de andere spullen ondeugdelijk vond, laadde hij ook maar een extra pak koffie, een zak suiker en een rol vuilniszakken in zijn mandje, terwijl hij wist dat de voorraad in zijn gangkast geheel op orde was.

Ook het personeel was anders dan de juffrouwen die hij gewend was. De man achter de kassa droeg een baard en op het hoofd een rond petje. En de man die meneer Foppe hielp bij het inpakken van de boodschappen in het witte plastic tasje, had ook een baard en hij droeg een wollen mutsje.
Ze waren allervriendelijkst, de twee mannen met de grote zwarte ogen. Ze wensten meneer Foppe een heel fijn weekend en de inpakman hield bij het weggaan zelfs de deur voor meneer Foppe open.

Sindsdien kwam meneer Foppe er vaker. De kleine supermarkt had alles wat meneer Foppe nodig had. En telkens werd hij getroffen door de vriendelijke en behulpzame mannen. Boodschappendoen? Het was best leuk. Helemaal niet iets om zenuwachtig van te worden. (In zijn oude supermarkt was het plaatsen van zijn boodschappen op de lopende band bij de kassa, onder de ogen van een rij wachtende vreemden, voor meneer Foppe een moeilijk te dragen moment gebleven.)

In de eerste nachten na het schokkende nieuws werd meneer Foppe exact om drie uur overvallen door een nachtmerrie, die hem de resterende uren klaarwakker hield. Elke keer dezelfde boze droom: hij deed zijn middagwandelingetje, hij liep in de Vlierboomstraat en ineens kwam een man met een pistool in de ene hand en een groot mes in de andere, van de overkant van de straat dreigend op hem afgerend. En meneer Foppe herkende in de booswicht de vriendelijke inpakman uit zijn supermarkt. Zelfde baard en zelfde wollen mutsje!

Maar in de afgelopen nacht was de nachtmerrie heel anders verlopen. Het gebeurde weer op zijn middagwandeling. Toen hij vanuit de Vlierboomstraat de Perenstraat insloeg, stonden daar een stuk of tien mensen bij elkaar, die in woede ontstaken toen ze meneer Foppe in de gaten kregen. 'Dat is 'm!' werd er geroepen, 'kijk maar, een baardje en een petje... Moordenaar!' Vuisten werden naar hem geheven en de mensen begonnen in zijn richting te rennen.

Meneer Foppe keek nog eens goed naar zijn vermagerde hoofd in de badkamerspiegel. Zo kon het niet langer. Wat moest, dat moest. Hij hield de kwast onder de kraan, draaide er stevig mee in het bakje en bracht een dikke laag schuim op zijn gezicht aan.
Hij plaatste een nieuw mesje in de houder en begon met voorzichtige haaltjes zijn baard af te scheren.

Dit weekend zijn Evert en Jacqueline met vrienden Herre en Annabel door de provincie Groningen gaan rijden.
'Wat een leegte!'
'Het ruikt heerlijk fris: geen stikstofdioxide!'
'De stilte suist in je oren. Een weldaad!'
'Dat opgefokte Randstadgevoel - je leven niet zeker weten - is op slag weg.'

Ruim twee uur dwaalden ze door en om het vrijstaande herenhuis.
Financieel zouden ze het kunnen opbrengen. Met vier volwassenen en drie kinderen werd het passen en meten, maar het was te doen.

'En hier maken we de grote gezamenlijke moestuin, zodat we helemaal zelfsupporting worden', hoorde 'groepsoudste' Evert zichzelf uitroepen. Hij had nooit eerder een schop in handen gehad, maar hij wilde niet onderdoen voor de enthousiaste pioniersgeest die zich van de anderen had meester gemaakt.

'En onze producten - honing, kruiden, geitenkaas - verkopen we aan de biologische winkels in de Randstad!'

Zou de opbrengst voldoende zijn?
Of moesten ze hun oude banen en woningen toch maar aanhouden en alleen in de weekends naar Groningen?

Na het lezen van de zaterdagkranten met nieuwe lawines opgewonden meningen, kreeg ik dringend behoefte aan mooie muziek.

Ik weet hier in de buurt een cd-winkel met klassieke muziek te vinden (zeldzaamheid aan het worden) en kocht er lukraak een paar cd's.

Terug in het redactielokaal zette ik er een op en werd getroffen door de zang van twee vrouwen - een sopraan en een mezzo-sopraan.

Abschiedslied der Zugvogel

Wie war so schön doch Wald und Feld!
Wie ist so traurig jetzt die Welt!
Hin ist die schöne Sommerzeit,
Und nach der Freude kam das Leid.

Wir wußten nichts von Ungemach,
Wir saßen untern Laubesdach
Vergnügt und froh beim Sonnenschein,
Und sangen in die Welt hinein.

Wir armen Vöglein trauern sehr:
Wir haben keine Heimat mehr,
Wir müssen jetzt von hinnen fliehn
Und in die weite Fremde ziehn.

Een treurig lied, maar zo mooi gezongen dat mijn somberheid op slag verdween.

Sinterklaas weren uit zijn eigen kerk... Schandelijke toestanden in Well!

De kerk moet onmiddellijk gesloten worden (alle katholieke kerken?) en pastoor Clemens dient op het vliegtuig naar Rome gezet!

'Met de hoofdredactie.'

- Ja meneer De Bie, u spreekt met Raay van der Meer van het programma Tongen Los, ik wilde vragen of u zaterdagavond aanwezig kunt zijn in Studio Vijf voor onze directe uitzending. Als u zo rond achten komt, is er genoeg tijd voor de schmink en zo

'Mag ik even vragen: waar gaat het om? Wat is het onderwerp van de uitzending?'

- O, sorry. In Tongen Los gaan we discussiëren met columnisten, cabaretiers, stand-up comedians en andere opinieleiders over de vraag of zij, na alles wat is gebeurd, zichzelf censuur gaan opleggen. Of kan in dit land alles nog steeds worden gezegd

'Nee helaas, daar voel ik niet voor.'

- Maar u reageert op Bieblog toch ook op de vreselijke dingen die er nu gebeuren

'Nauwelijks. En dat doe ik opzettelijk. Omdat ik vind dat veel teveel mensen 'reageren', met veel teveel niet ter zake doend geschreeuw.'

- Aha! U reageert nauwelijks... u doet dus aan zelfcensuur. Bent u bang geworden om uw mond open te doen?

'Volstrekt niet. Maar ik doe alleen mijn mond open als ik meen iets zinnigs aan het debat te kunnen bijdragen. Anders zwijg ik. Zouden meer mensen moeten doen, vind ik.'

- Maar u als opiniemaker zou toch juist nu luid en duidelijk moeten uitspreken waar u staat

'Nou, in uw opvatting ben ik dan geen opiniemaker.'

- Maar in de jaren zestig en zeventig hebt u toch wèl tegen de maatschappij aangeschopt en zo? En nu zwijgt u? Had ik niet van u verwacht

'In de jaren zestig was het nodig de temperatuur van de maatschappelijke discussie een paar graden op te stoken, nu is het nodig dat de te hoog opgelopen temperatuur een paar graden omlaag wordt gebracht - het hoofd koel te houden.'

- Klinkt interessant. Het zou heel goed zijn als u dát standpunt in Tongen Los zou kunnen toelichten. Hebben we nog niet in het panel

'Maar voor je het weet moet ik die opvatting gaan verdedigen en zit ik in no time te schreeuwen tegen andere Bekende Nederlanders. Dat moet nou juist niet, zo'n opgewonden discussie over iets onbelangrijks.'

- Iets onbelangrijks? Gaat de vrijheid van meningsuiting u dan niet ter harte

'Zeer. Maar je moet die vrijheid sparen voor belangrijke, inzicht verschaffende standpunten en die heb ik momenteel niet. Laten die anderen zich maar profileren. Goed voor hun ego.'

- Nou, dat is dan jammer. Tot nu toe weigert niemand. Iedereen komt

'Dat wordt een prima uitzending, meneer Van der Meer. Ik wens u veel succes!'

Hoe is de herverkiezing van George W. Bush aangekomen bij activist-filmer en democraat Michael Moore?

Hij geeft zeventien redenen om niet bij de pakken neer te zitten:

Het is volgens de wet niet toegestaan dat George W. Bush zich nog een keer verkiesbaar kan stellen.

Homo's kunnen, dankzij de nieuwe wetten die dinsdag werden aangenomen, niet trouwen in elf staten. Godzijdank. Denk 's aan al die huwelijkscadeau's die we nu niet hoeven kopen.

Enzovoorts.

Is er dan geen enkel positief puntje uit het nieuws te lichten?

Mevrouw Kroes?
Er zijn mensen die zich vastklampen aan het goede nieuws over mevrouw Kroes.

De voorzitter van de Europese Commissie verklaarde opgewekt dat er geen redenen waren 'to change missis Kroes' en ook onze premier klonk blij toen hij zei dat wat hem betreft mevrouw Kroes en de Commissie 'lekker aan het werk' konden gaan.

Ja, in Brussel lekker aan het werk gaan, dat zouden we nu allemaal wel willen.

Zowel schrijver Marcel Möring als schrijver/journalist Francisco van Jole maken op hun sites melding van een merkwaardige gebeurtenis, die zich gisteren in hun woonplaats Rotterdam afspeelde.

Is 'Gij zult niet doden' een opruiende tekst?
Burgemeester Opstelten vond het beter dit gebod weg te laten spuiten van een muur in de buurt van een moskee. Is hij overspannen?

Ze zijn overal gevoerd: sombere gesprekken tot diep in de avond - '50.000 extremisten zijn niet te stoppen'.
Ook in ons gezelschap was geen optimistisch woord te beluisteren. Bedrukt gingen we uiteen.

Vanmorgen schuiven we de gordijnen open en we worden er door de grijze luchten en het naargeestige halflicht niet vrolijker op.

Op de deurmat ligt de ochtendkrant, waaruit het kunstkatern is opengevallen.
De kop van Hitler, ook dat nog.
'Hitlerfilm 'Der Untergang' kijkt het kwaad in de ogen.'

Maar nee, het is Hitler toch duidelijk niet. De film misschien wel, maar wij kijken het kwaad niet in de ogen.
De kunsthitler wekt een niet te bedwingen, flauwe glimlach op.

Bruno Ganz, bedankt!

'Wat gebeurt er allemaal in mijn vaderlandje!'
Kan ik dan nooit 's even weg?'

Hij beheerst zich, maar hij is woedend. Dat is zichtbaar aan de trilling van zijn grote kaken onder de baard, hoorbaar aan de trilling in zijn sonore stem.
Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands, is terug van een lange herfstvakantie op zijn Duitse slot De Dillenburg.
In zijn studeervertrek aan het Prinsenhof te Delft heeft Bieslogs royaltyverslaggeefster Woekje van Maren een exclusief gesprek met hem.

- Welkom terug, Vader. U bent bijgepraat, neem ik aan, wat valt u op in de huidige vaderlandse situatie

'De onrust. De hoogopgelopen emoties en de veelgehoorde uitroep: 'Waar gaat dat heen met ons land?' En de roep om een sterke man. Terwijl men Nom de Dieu, al eeuwen een sterke man hééft. Maar nee hoor, ik ben nog geen twee weken weg of ik ben afgezakt naar de derde plaats. Dat pik ik niet! Ondankbaar volk!

- U doelt nu op de verkiezing van de Grootste Nederlander Aller Tijden

'Bien sûr, ma petite! Geen moment twijfelde ik aan mijn positie. Ooit werd ik benoemd tot Vader des Vaderlands met de verzekering dat ik dat voor eeuwig zou blijven. Maar men heeft de onbeschaamdheid gehad mij in mijn afwezigheid naar de derde plaats te verbannen.'

- De strijd is nog niet gestreden, er zijn nog twee weken te gaan - misschien wil men de spanning erin houden

'Ach wat! Amerikaanse toestanden! Als men hier zo nodig een verkiezing van grote Nederlanders wil organiseren, dient de eerste plaats gevrijwaard te blijven van volkse luimen en grillen. Ik ben voor eeuwig de Grootste Nederlander en ik duld de heren Fortuyn en Drees absoluut niet voor mij. Wie denken die snotneuzen wel dat zij zijn?'

- U hebt het niet zo op verkiezingen

'Allemaal moderne flauwekul, mademoiselle. Ik heb jarenlang strijd geleverd met Filips de Tweede en zijn Spaanse overheersing - ik ga nu geen strijd aan met een paar tv-kijkertjes die volstrekt niet weten waar het in de Tachtigjarige Oorlog precies om ging.'

- Waar ging het dan precies om

'Om de vrijheid in het algemeen en de godsdienstvrijheid in het bijzonder. De katholieke Spanjaarden wilden de protestanten met geweld vervolgen. Daar ben ik tegen in opstand gekomen en daarom werd ik de Vader des Vaderlands.'

- Is er een overeenkomst met het huidige tijdsgewricht

'Ik sta pal achter mijn oude idealen. En als men die met geweld denkt te kunnen bestrijden, grijp ik in. Met ouderwetse middelen. Is die goeie ouwe Gevangenpoort in Den Haag nog beschikbaar? Ze hadden mij op de Dam moeten laten spreken. Was de rust vandaag geheel teruggekeerd.'

- Dank u voor dit gesprek en succes bij de verkiezingen

'Ach, laat ze toch opdonderen met die verkiezingen. Worden door de KRO georganiseerd. Nou, dan weet je het wel! Als men dan toch zo nodig lijstjes wil opstellen dan geef ik deze top drie:
1. Willem van Oranje
2. Pim Fortuyn
3. Theo van Gogh
En dan legt men zelf de verbanden maar!'

Nog is er geen beslissing gevallen, maar laten we twee dingen afspreken:
we gaan in maart weg uit Irak
en we gaan niet mee naar Iran.

Onmiddellijk na het beëindigen van de opnamen voor zijn film 0605 over de moord op Pim Fortuyn, vertelde Theo van Gogh in de laatste aflevering van zijn videodagboek hoe blij en opgelucht hij zich voelde omdat hij deze film had kunnen maken.

We zien Theo van Gogh in zijn 'ware gedaante': niet als provocateur en gevreesde columnist, maar als bevlogen filmmaker.

Presidentskandidaat Kerry zette op de laatste dag een baseballpet op het hoofd en je weet: dat had hij tijdens de gehele campagne moeten doen en de overwinning zou vandaag verpletterend zijn geweest.

Ook de politietop maakt een kapitale fout door de cap niet tot nieuw hoofddeksel te benoemen. De werving van nieuwe agenten wordt ernstig belemmerd doordat de kandidaten afknappen op die lullige, te ronde, te grote, te gewone pet.

Als Balkenende vanaf nu een cap gaat dragen, zijn al zijn imagoproblemen van de baan.

Vandaag verschijnt de nieuwe Bijbelvertaling van André Overwater, die al eerder van zijn betrokkenheid met het Boek der Boeken blijk gaf in het boek 'De Bijbel volgens A. Overwater' (zie dossier Snoeshanen en kostgangers, 11 maart 2003).

- Meneer Overwater, vorige week werd de Nieuwe Bijbelvertaling met veel tamtam ten doop gehouden, komt uw vertaling niet een beetje als mosterd na de maaltijd

'Ach, op een paar duizend jaar Bijbel, kijken we niet op een dagje. Goed, ik had ook graag gezien dat de Koningin mijn vertaling had ingewijd door er een stukje uit voor te lezen, maar hij was nog net niet klaar. Het inbinden doe ik zelf, dus dat was nog even doorpezen om vandaag de hele eerste druk van tienduizend stuks te kunnen presenteren.'

- Als de Koningin uit uw vertaling had voorgelezen - de eerste pagina - zou menigeen toch verbaasd hebben opgekeken. Wilt u het 's doen

'Dat is goed. Daar gaan we:
In het begin schiep A. Overwater den hemel en de aarde.
De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en de Geest van A. Overwater zweefde op de wateren.
En A. Overwater zeide: daar zij licht! en daar werd licht. En A. Overwater zag het licht, dat het goed was en...'

- Tot zover. U hebt het probleem van de vertaling van de naam van God op een zeer bijzondere wijze opgelost. Hoe bent u daarop gekomen

'Mijn Bijbelvertaling is gegrondvest op de spinozistische filosofie. U weet: Spinoza verkondigde zo'n beetje als eerste in Europa, dat God in alle dingen en mensen school. Dus ook in mij. Vandaar dat ik in mijn Bijbel God heb vervangen door A. Overwater, maar het staat vanzelfsprekend iedereen vrij een eigen naam in te vullen.'

- Is onze indruk juist dat die naamsverandering het enige is dat u hebt gedaan

'Klopt. Verder volgde ik nauwgezet die goeie oude Statenvertaling. Herberg en kribbe? Niks mis mee. Prachtige teksten.'

- Bent u niet bang voor misverstanden, beschuldigingen van blasfemie

'Ach, weet u: Spinoza moest zich in zijn tijd gedeisd houden, anders zou hij als ketter worden veroordeeld. Ik neem aan, dat we daar een paar eeuwen later wat makkelijker over denken.'

Na terugkeer uit de duinen, van een vrijwillige verbanning naar een plek waar nog geen enkele telefoonmaatschappij dekking heeft bereikt, is dit de eerste regel die ik vanmorgen op de voorpagina van een ochtendkrant lees:

'Over het ontmoedigen van vervroegd uittreden naderen de vakbeweging en het kabinet elkaar.'

Ik ben lang weggeweest - ik moet alle zeilen bijzetten om die zin te begrijpen. Gaat het ontmoedigen door, of zal er een beetje minder ontmoedigd worden? Ik had me een warmer welkom voorgesteld.

Maar, lees ik ook:

'Voor werknemers met een fysiek zwaar beroep wordt een constructie bedacht waardoor ze na veertig dienstjaren kunnen stoppen met werken.'

O, gelukkig! Hier achter de computer zitten en af en toe een stukje naar Bieslog sturen, is geen fysiek zwaar beroep. Voor mij hoeft geen constructie bedacht.
We gaan door.