Gisteravond, tegen zessen, leverde Jacqueline kleine Evert - voorzien van een lampion en een lege plastic zak voor de snoepbuit - bij achterbuurvrouw Ara af, die dit jaar aan de beurt was om met een groep kinderen uit de buurt langs de deuren te gaan.

Toen Jacqueline twee uur later kleine Evert ging ophalen, vond ze hem moederziel alleen buiten staan in het voortuintje van Ara.
Jacqueline schrok van zijn verkrampte, bozige gezicht.
?Is het leuk geweest??, vroeg ze voorzichtig.
?Nee!?, zei kleine Evert beslist.
Nu zag Jacqueline dat kleine Everts lampion grote gaten vertoonde en dat de plastic zak uitpuilde van het snoepgoed en zo zwaar was, dat kleine Evert hem niet kon dragen en over de grond achter zich aan sleepte.

?Moet ik naar Ara om excuses aan te bieden??, overlegde ze met grote Evert.
?Als ik morgenochtend kleine Evert naar de crèche breng,? zei grote Evert geruststellend, ?zal ik erop letten hoe Ara naar ons kijkt. Als ze niets zegt, laten we het maar zo.?