1.
Dat ze er anders uitzag, viel Evert meteen op. Zacht gezicht, blosjes, glanzende ogen.
'Nou, helemaal waar wat Margje over hem heeft verteld. Hij is echt meesterlijk!'
'Maar wat is dan anders dan anders?', vroeg Evert.
'Ja... Moeilijk uit te leggen,' zei Jacqueline terwijl ze twee lange haarslierten achter haar oren borg, 'wat meneer Thong doet is zo ontspannend... je voelt je zo heerlijk. Heb ik nooit eerder meegemaakt.'

Of Jacqueline bedoelde dat ze binnen het 'massagegebeuren' zoiets nog niet eerder had meegemaakt, of sinds mannenhanden haar lichaam beroerden, durfde Evert niet vragen.

Van de ene op de andere dag had zich een klein Chinees winkeltje in de Spoorstraat gevestigd. Achter de balie zat een breedlachend Chinees meisje dat enkele woorden Engels sprak en de afspraken voor meneer Thong regelde. Op de planken langs de wanden stonden honderden stopflessen met Chinese karakters erop. Want je kon in het winkeltje voor velerlei lichamelijke klachten terecht.
Maar al snel werd duidelijk dat het zaakje uitsluitend dreef op de superieure handtastelijkheid van meneer Thong.

In de achterkamer stond een massagetafel opgesteld. En meneer Thong.
'Hij spreekt geen woord Nederlands of Engels. Maar ook geen Chinees. Hij zegt helemaal niets. Hij werkt alleen met zijn handen. Hij gebaart: kleedt u zich maar uit en gaat u liggen. Als'ie je achterkant heeft gedaan, maakt hij met zijn handen een rolbeweging en moet je op je rug gaan liggen. Wat'ie allemaal met je doet... het is niet uit te leggen. Het is geen strijken, of kneden, meer een zacht, maar gekund aaien. Met soms wat geklop met zijn vingerknokkels. Zó goed! Zalig gewoon!'
Zalig, een woord dat Jacqueline nooit gebruikte.
Evert vroeg niet door over de kunsten van die meneer Thong.

2.
De faam van meneer Thong verspreidde zich als lopend vuur onder de vriendinnen van Jacqueline en Margje. Ook de leden van Jacqueline's leesclub kwamen allemaal bij meneer Thong.
'Margje gaat iedere dag, dat is wel een beetje te gek, maar tweemaal in de week lijkt me ruim voldoende. Herboren, zo voel ik me.'
'En wat kost meneer Thong?', durfde Evert nu vragen.
'Niet schrikken: 36 euro per drie kwartier. Maar, maar, maar... neem je een abonnement, dan kosten 10 behandelingen 260 euro. Margje zegt ook: je spaart er dokters- en psychiaterbezoek en medicijnkosten mee uit.'

3.
Op een avond, in bed, ging Evert een stapje verder.
'Wat doet meneer Thong dan precies?', vroeg hij, nadat hij wat onhandig met Jacqueline had gevreeën. De steeds enthousiaster klinkende verhalen over meneer Thongs 'goddelijke' massagebeurten, werkten nadelig op Everts eigen strijk- en streeltechniek.
'O, nee, niet wat jij denkt,' zei Jacqueline, 'dat is 't 'm nu juist: hij straalt geen enkele erotische spanning uit. Hij is aardig, een zachte man, die met een soort vertrouwde zekerheid met je lichaam bezig is.'
'En ben je helemaal bloot?', hij besloot de gegroeide lichte jaloezie voorzichtig vrij te laten.
'Alleen m'n string blijft aan en als je op je buik ligt, doet hij de string even naar beneden om je billen je behandelen, maar dat gaat allemaal zo vanzelfsprekend, zonder enige spanning... zo... zo... ja, meesterlijk gewoon.'
'En de voorkant...,' de kust was vrij om door te vragen, 'zit'ie ook aan je tieten dan?'
'Aanzitten... wat plat. Nee, hij gaat er tussendoor met z'n handen. Heel zacht en discreet. Nee, werkelijk. Ik wist niet dat dit bestond!'
Misschien moest hij ook bij meneer Thong in behandeling, dacht Evert. 'Leer ik hoe'ie het doet. Zal nodig zijn, ben ik bang.'

4.
Toen Evert thuiskwam van de zaak, zaten er vijf druk en ernstig pratende vrouwen in de voorkamer.
'Niet te geloven! Ze willen meneer Thong weghebben', zei Jacqueline, nadat hij de vriendinnen had begroet. 'Meneer Thong is illegaal. Hij moet het land uit van de vreemdelingenpolitie. We willen een actiecomité vormen en naar het Gemeentehuis. Het is een ramp, dit kan gewoon niet. Kun jij niks voor meneer Thong doen?'
Vijf paar ogen keken hem verwachtingsvol aan.
'Eh...,' zei Evert, koortsachtig denkend, hoe hij zich hieruit zou redden, 'ik ken een wethouder, Machielsen, maar die is van Verkeer dus ik weet niet of hij wat kan doen.'
'Ik heb Geert gevraagd of hij hem niet in dienst kan nemen', zei Margje.
'Jee,' dacht Evert, 'de man van Margje heeft meer last van meneer Thong dan ik. De echtgenoten van de vrouwen van meneer Thong moesten ook maar 's bij elkaar komen. Een mannenpraatgroepje, met als onderwerp Hoe Gaan Wij Om Met Meneer Thong.'

5.
'Nou, die man kan er dus niks van. Wat een oplichter! Staat een beetje op je in te beuken. Bah! En die blik waarmee hij naar je kijkt, bevalt me helemaal niks.'
Jacqueline zag er verward, boos en tegelijk teleurgesteld uit. Ook dit hoofd had Evert niet eerder gezien.
'Ik had nog vier behandelingen tegoed, maar ik heb meteen m'n geld teruggevraagd.'

Sinds drie dagen was meneer Thong niet meer in het winkeltje aan het werk.
Het meisje achter de balie lachte nog even vriendelijk, maar gaf op de vragen naar meneer Thong geen antwoord. 'Weet niet!', gebaarde ze.
Meneer Thong die nooit iets had gezegd, alleen zijn handen had laten spreken, was vertrokken zonder enige boodschap aan zijn vrouwen achter te laten.
'But now there is mister Sanwan,' lachte het meisje, 'very very good, mister Sanwan.'
Niet dus.

Evert wist zeker, dat alle mannen van de vrouwen van meneer Thong zich op dat ogenblik afvroegen, hoe lang het zou duren eer de herinnering aan meneer Thong zou zijn weggeëbd.

Weet iemand een kapper waar je je haar kunt laten knippen?

Ze willen me allemaal 'een haircut' opdringen en daar moet ik helemaal niets van hebben.

De hoofdredacteur:
'Meneer De Neck, ik wilde graag terugkomen op uw bijdrage van gisteren, waarin u de leesbril van Paul Cliteur van commentaar voorziet.'

Medewerker:
'Nou, niet zozeer de bril, als wel de blik over de bril heen.?

Hoofdredacteur:
'Nu vroeg ik me af, of dit voor Bieslog wel relevante informatie is. Moeten wij niet eerder een analyse publiceren van ?s mans denkbeelden?'

Medewerker:
'U hebt mij gevraagd vanuit mijn vak - de trendwatching - recente observaties door te geven, dus ik dacht...'

Hoofdredacteur:
'De afstand tussen het uiterlijk en het innerlijk van mensen neemt u wel erg kort door de bocht.'

Medewerker:
'Empirisch gezien zijn mijn analyses voor 89% waterdicht. Neem nu het hemd van minister Donner...'

Hoofdredacteur:
'Het hemd van... ja?'

Medewerker:
'Gisteravond toonde het Journaal een beeld van minister Donner die even zijn colbertje opensloeg om een ballpoint uit zijn binnenzak te pakken. Wat zagen wij door het stuk vrijgekomen overhemd heen schemeren? De heer Donner droeg een ouderwetse, witte singlet uit de jaren vijftig! Kijk, daar heb ik wat aan. Daar kan ik wat mee.'

Hoofdredacteur:
'Wat kunt u daarmee?'

Medewerker:
'Onderzoek doen! Zijn deze singlets nog te koop? Of draagt de heer Donner vijftig jaar oude exemplaren? Stimuleert de heer Donner de vraag naar ouderwetse onderhemden? Wordt het Donnerhemd een nieuwe rage? Daar ben ik de komende drie maanden zoet mee.'

Joland S. de Neck, trendwatcher:

'Het lijkt een oppervlakkige, uiterlijke waarneming, maar uit de stand van de bril op de neus, zijn betrouwbare conclusies te trekken over de drager van de bril.

Er zijn nog altijd mannen die, poserend voor een fotograaf, over hun leesbril in de lens kijken en dan denken dat ze er intelligent en superslim uitzien, in plaats van halfgaar.

Aandachttrekkers, die menen de wijsheid in pacht te hebben, maar er doorgaans volkomen gedateerde denkbeelden op nahouden.'

Het Nak de Weert Instituut heeft de schade becijferd, die de sneeuwlaag van vijf centimeter de Nederlandse economie gisteren heeft berokkend.

Kort door de bocht omgerekend komt die schade neer op 0,001 eurocent per vlok.

Henk Kamp is een echte truienman.
Een sportieve trui staat Henk stoer en mannelijk. Zei zijn moeder. Zegt zijn vrouw.
Hij zou er elke dag wel een willen dragen, zo kiplekker voelt hij zich in trui.
Maar ja, op zijn werk moet hij een kostuum dragen. In trui achter de regeringstafel plaatsnemen is 'not done'. Wordt Frans Weisglas kwaad. Nou, berg je dan maar.

Henk is erg op zuinig op zijn truien.
Nooit laat hij zijn ellebogen op tafel steunen - daar zitten de sleetse plekken in truien.
Alle truien die Henk in zijn leven ooit gedragen heeft, zijn nog allemaal helemaal heel.

Toen Henk naar Irak moest, besloot hij zijn stoerste trui aan te trekken.
Het werd de ijstrui met de V-hals, die Henk van zijn moeder had gekregen nadat hij voor het eindexamen van de middelbare school was geslaagd.
De soldaten in hun grove groene legertruien waren zichtbaar aangedaan, toen Henk hen in Irak begroette in zijn nostalgische, oud-Hollandse ijstrui.

Ook Ben Bot was naar Irak afgereisd. In zijn blauwe buitenlandse zakenkostuum.
Toen hij Henk zag in zijn jongenstrui, was hij maar wat jaloers. Jeetje, hoe passend was Henk gekleed en wat zag hijzelf er stuntelig uit in zijn ambtenarenkloffie.

'Ik heb thuis ergens ook nog wel een trui,' verzuchtte Ben, 'had ik hem maar meegenomen.'
'Geen probleem, Ben,' zei Henk, 'ik heb er zesentwintig bij me - je mag er best eentje lenen.'

En daarom hadden Ben en Henk vanavond op hun persconferentie, na hun terugkeer op Schiphol, van die bespottelijke, gedateerde, rare truitjes aan.
Truitjes, die door het Leger des Heils geweigerd zouden worden.

'Er kan geschoten worden', zei Bert Bakker, na opheldering over de schietinstructies van onze jongens en meisjes in Irak.
Bert droeg ook al een truitje. Een beetje verstolen, onder zijn colbertje.

Sprekers die tekst en uitleg geven over een bepaalde zaak en er daarna achteloos aan toevoegen: 'ja sorry hoor, dit is wel erg kort door de bocht', verbloemen dat zij van het door hen besproken onderwerp nagenoeg niets afweten.

De tekst werd rechtstreeks op het stencilpapier getikt. Dat werd om een trommel gespannen, papier en inkt toegevoegd en door aan de slinger te draaien, dwarrelden de duplicaten uit de machine (zeer kort door de bocht samengevat).

Gestencild drukwerk - ik ben er mee opgegroeid.
Op mijn achtste kreeg ik mijn eerste gestencilde maandblaadje uitgereikt (van de Padvindersgroep). Na vijf jaar werd ik tot hoofdredacteur van De Rimboejager benoemd.

In de redactie van het gestencilde schoolblad Daltonklanken klom ik op van jongste bediende tot hoofdredacteur.

En daarmee trad ik in de voetsporen van mijn vader, die decennialang hoofdredacteur is geweest van Het Lichtpunt, het gestencilde personeelsorgaan van zijn kantoor, het GEB. (Typisch Haags: een gestencild blaadje een 'orgaan' noemen.)

Een eigen, kostbare stencilmachine hebben we nooit bezeten. De kopij van de schoolkrant brachten we naar 'een stencilinrichting'. De baas zei dat hij er 'iets moois van zou maken'. Daar ter plekke kon je dan nog wat illustraties toevoegen, door met de kraspen rechtstreeks op het stencil te tekenen.
Ach, wat een lekker gevoel gaf het, als de 600 exemplaren waren uitgereikt en je zag hoe de leerlingen jouw krant in de gangen stonden te lezen.

Het stencilen is volgens mij een ondergewaardeerd, ja, vergeten hoofdstuk in de geschiedenis van de drukkunst. Er wordt ten onrechte op neergekeken.
Decennialang, tot ver in de jaren zestig (Provo!) en zeventig, was het stencil een snel en betaalbaar middel ter verspreiding van het 'gedrukte' woord.
Vlugschriften, programmaboekjes, manifesten, verenigingsbladen en scripties - miljoenen stencilwerken liggen in kasten en op zolders te vergelen.

Er zou eens een tentoonstelling aan moeten worden gewijd. (In Museum Meermanno?)
De titel mag best een beetje sjiek:

Het Stencil - The Poor Man?s Print Art.

Internet heeft de functie van het stencilen geheel overgenomen. Er is in Nederland niet één school of vereniging zonder eigen site.
En door mezelf hoofdredacteur van Bieslog te noemen is de cirkel rond.

Na een urenlange barre voettocht, geteisterd door onweersbuien en sneeuwstormen, slaagde de hoofdredacteur erin het Bieslogredactielokaal te bereiken en nog vóór het verstrijken van de ochtenddeadline (9 uur) een eerste bericht te plaatsen (dit).

De verkiezing van Simon Vinkenoog tot tijdelijk Dichter des Vaderlands, heeft grote publicitaire aandacht getrokken.

Ondertussen is in regionaal-literaire kringen veel rumoer ontstaan. Plaatselijke dichters vinden dat zij structureel achtergesteld worden.

Dichter Jan Iepenburg uit Rhenen maakte gisteravond in het radioprogramma Music Hall tegenover verslaggever Bob Bolleman van zijn hart geen moordkuil.

We komen terug op de recente commotie rond Jomanda.

Onlangs beweerde de gebedsgenezeres goede berichten te hebben ontvangen uit de Andere Wereld. Men zou daar goedkeuring hebben gehecht aan de paranormale handelingen die zij in Deze Wereld verricht.
Biesloglezers weten beter.

Gisteravond, in het VPRO-radioprogramma Music Hall, volgde de bevestiging van onze vermoedens.

Verslaggever Bob Bolleman sprak met een woordvoerder van de Andere Wereld.

Met wie bel je als je ook wilt internetten, televisie kijken, SMS-en, MSN-en, SM-en, digitaal fotograferen, photoshoppen, videoën, fitnessen, uit eten gaan, lezen, ruziën, drinken, afwassen, vrijen, stofzuigen, wandelen, nadenken en slapen?

Met de Vliegende Psychiaters.

- De popmuziek voor de allerjongsten, de zogenaamde kleuterpop, neemt een hoge vlucht. Albums van een groep als K3, of van zangeres Kim-Lian van der Meij vliegen over de toonbanken.

Ik ben hier in de lounge van het Alphavillehotel in Arnhem, waar zojuist de nieuwe single, en het nieuwe album van Rimmie ten doop zijn gehouden, ?zijn gereleased?, zoals ze in de platenbusiness zeggen.
Het zangeresje Rimmie, dat momenteel een hoofdrol vervult in de musical ?Mag ik je marmotje zien?, heeft een grote hit achter de rug - haar single Teenyweenywoops stond 5 weken nummer vier in de hitlijsten en nu is haar tweede single uit: Hey ha!
Rimmie staat hier naast me - jij moet het hebben van een heel jeugdig publiek, is het niet?

'Klopt, ik heb een heel jonge doelgroep, dat komt natuurlijk doordat ik wel ?s tv-werk doe voor Kindernet en Foxkids. Maar het is niet zo dat we alleen op die doelgroep mikken. We zijn bezig met het ontwikkelen van een mixed-mediamarketcampaign en dan hanteren we een heel brede marktstrategie.'

- Maar jouw publiek dat nu in de zalen zit, bestaat voornamelijk uit meisjes in de leeftijdscategorie van 3 tot 9 jaar.

'Klopt. En dat is een heerlijk segment van de markt. Die zijn nog zo enthousiast. En je vervult natuurlijk ook een soort rolmodel, dus heel erg belangrijk voor die kinderen hun muzikale ontwikkeling ook.

- Maar - als ik de Pressheet goed begrepen heb - wil je ook een overstap maken naar een ouder publiek.

'Ja, zou mooi zijn. Maar in principe gaat het vanzelf. Want die kinderen komen met hun ouders en die vinden mijn muziek ook leuk. Dus dan krijg je als vanzelf een crossover, zeg maar. En dat is ook het audioconcept van mijn nieuwe album - we gebruiken stevige rockandroll als basis dus, en daar gaat mijn stem overheen. De 3 tot 9-jarigen blijven onze doelgroep, maar we willen ook een breder segment aanboren.'

- Jij hebt, neem ik aan, een heel team achter je staan dat het totale businessplan bewaakt?

'Ik heb een heel goed producersteam achter me staan. En een geweldig managementteam, staat ook achter me en dan natuurlijk het tourteam, dat het licht en het geluid van de zaalshows regelt.
En het goeie van al die teams in ons concept is, dat ze allemaal samenkomen in één hand.'

- Ja en dat is de hand van Rob van Woensel.

'Ja, Rob van Woensel is mijn producer, mijn manager, en mijn productieleider en ook mijn stagemanager. Maar ook mijn chauffeur, mijn kapper en mijn visagist.'

- Rimmie is jouw artiestennaam, maar je heet eigenlijk Coby van Woensel - Rob is dus in feite jouw man.

'Klopt. En dat is ook de basis van onze hele Corporate Identity. Dat er dus heel korte lijnen lopen van artiest naar de diverse teams. Zodat je goed zicht houdt op de ontwikkeling van het beleidsplan.'

- We zeiden het al: jouw publiek is nu tussen de 3 en 9 jaar oud, terwijl jijzelf een stuk ouder bent. Heb jij wel voldoende grip-op en feeling-met deze jonge doelgroep?

'O ja, hoor. Ik ben zelf 46, en Rob is 54, mag je gerust weten, maar Rob en ik zitten al jaren in het kinderentertainment, dus we weten goed wat er in die sector speelt.
We hebben samen jarenlang een poppenkast gerund, maar ja daar is geen droog brood meer mee te verdienen. Die kleintjes willen allang geen Jan Klaassen en Katrijn meer op hun verjaardagsfeestje, maar als ze 2 zijn willen ze al naar een popconcert. Nou, en op die tendens spelen Rob en ik in met ons totalconcept.'

- Rimmie, bedankt en veel succes.

- Goedemorgen, De Wit.
- Goedemorgen, meneer Van Overheem. Zal ik even voor u drukken? Wat wilt u?
- Doe maar een capoetje. Met suiker.
- Okiedokie. Tjongejonge,?t is toch wat. Hebt u het gelezen? Gaat het even goed met de KPN, is het ze meteen in de bol geslagen. Willen ze miljarden investeren in een Brits bedrijf. Terwijl in het postkantoor, als je een postzegel wilt kopen, minimaal twintig wachtende klanten je voor zijn.
- Sorry De Wit, maar waar slaat dat op? Wat heeft KPN met een postkantoor te maken?
- O, ik dacht dat dat allemaal...
- Maaikot! KPN is toch van het mobiele bellen?
- O sorry, ik ben in de war met de PTT, geloof ik.
- De PTT? Wat is dat nu weer?
- Ja, nee.. eh... ik heb niks gezegd.
- De Wit, mag ik je over een uur in mijn kamer uitnodigen voor een tussentijds functioneringsgesprekje?
Nou, graag, meneer Van Overheem. Prettige dag verder. En tot dadelijk dan maar hè?.

Afgelopen zaterdag werd het leeftijdsverschil tussen Evert en Jacqueline weer eens heel duidelijk. Maar totaal anders dan Evert zelf had verwacht.

Op het reünie-etentje van Jacqueline's eindexamenklas waren de partners meegevraagd.

'Wat moet zo'n oude man als ik nu tussen dat jonge spul', had hij bij het lezen van de uitnodiging quasi-grappig geroepen.
Maar Jacqueline stond erop dat hij meeging. 'Doe niet zo gek. Je ziet er beter uit dan veel van die kale, uitgebuikte ex-jongens uit mijn klas.'

En zo verzamelde zich in het bovenzaaltje van het Thaise restaurant een gezelschap eind-dertigers rond de met kleurrijke papieren bloemen gedekte grote tafel.

Evert was met zijn grijze krullenkop zichtbaar de oudste (vijfenvijftig) van alle aanwezigen en hij harnaste zich tegen sarcastische opmerkingen over 'zijn' babyboomgeneratie.
'Ze zullen er wel over beginnen, dat wij de mooiste werkplekken bezet houden of zoiets', overdacht hij bij het voorgerecht, waarna hij tevergeefs probeerde een snedig antwoord te verzinnen.
Maar daar begonnen ze helemaal niet over.

Na de eerste flessen wijn brak tijdens het hoofdgerecht al hier en daar gezang uit. Nummers van de Kinks en van Crosby, Stills, Nash &Young.
Muziek van Everts generatie.
En ze kenden de teksten feilloos uit hun hoofd. Beter dan Evert, die zich verbaasd realiseerde dat zijn jonge tafelgenoten veel meer van de jarenzestigmuziek wisten dan hijzelf.

Aan het hoofd van de tafel zat een jongen die zo kon meedoen met de moeilijkste popkwis aller tijden.
'Wisten jullie dat de broer van Pete Townshend van The Who in 1967 een steengoeie plaat heeft gemaakt?', blufte hij en hij somde alle songtitels op.

Maar niet alleen van de betere popmuziek wisten ze alles, ook van de populaire 'lowculture' van veertig jaar geleden bleken ze perfect op de hoogte.

'Wie zong 'Dans je de hele nacht met mij'?', gaf de grote kenner op.
'Karin Kent!', riep iedereen. Waarna collectief het refrein werd ingezet:

'En daarom... dans toch de hele nacht met mij!
Als dit een droom is dan droom ik jou erbij
En voor de zon komt heb jij allang gezegd
Die droom van jou is niet zo slecht
Ja, die droom van jou en mij is echt!'

'Hoe weten ze dat?,' vroeg Evert zich verbijsterd af, 'dat is toch muziek uit een tijd toen ze nog geboren moesten worden? Die dertigers hebben de cultuur en geschiedenis van de veertigers en vijftigers er maar even bijgedaan.'

'En? Viel het mee?', vroeg Jaqueline toen ze in de nacht terugreden.
'Het was hartstikke leuk', zei Evert. Hij meende het.
En hij nam zich voor in een gezelschap van zijn leeftijdgenoten nooit meer te roepen dat 'die jongeren helemaal van niets weten!'

Hoewel in de loop van de laatste jaren veel op internet is geknutseld met kale hoofden, is Jozias van Aartsen bij mijn weten nog niet aan de beurt geweest.

Zelf ben ik niet goed in het Photoshoppen, maar het als een biljartbal zo kaalgeschoren hoofd van Van Aartsen zou nu zeer op zijn plaats zijn.

Door niemand anders wordt Het Gedachtegoed zo voortreffelijk uitgedragen als door JF.

Die fantasie-shirts, die gedateerde petjes... De toptennissers hebben weinig gevoel voor decorum.

Kunnen volgend jaar de spelers in het tennistoernooi van Rotterdam, ook tijdens de wedstrijden, niet net zo gekleed gaan als toernooidirecteur/bankemployee Richard Krajicek?

Tennissen in maatpak, streepoverhemd en fleurige stropdas.

Het is even wennen, maar de hoofdsponsor is meteen bereid de contracten tot 2010 te verlengen.

Het Museum Meermanno in Den Haag herbergt een prachtige collectie geschreven en gedrukte boeken uit alle eeuwen.

Vrijdag, bij een bezoek aan dit 'museum van het boek', constateerde ik, dat ik ongeweten vele museumstukken in mijn boekenkast heb staan.

Op de tentoonstelling 'Ha! - Haagse boekvormgeving na 1945' liggen achter glas in de vitrines een paar pockets, die ik decennia geleden voor 1 gulden 45 kocht.

Ooievaarpockets uit de jaren vijftig zijn nu, niet vanwege de inhoud, maar door hun vormgeving, museumstukken geworden.

Ik vond het een beetje te AVRO-achtig om te vragen: 'En wat zijn die pockets nu waard?'

Er zijn niet alleen boeken te zien, er liggen ook mooi vormgegeven affiches en reclamedrukwerken uitgestald.
Op een programmaboekje ontdekte ik mijn naam en dat vervulde me met trots.
Ik ben in Museum Meermanno te zien, ja?!

Het registreergedoe voordat je een site kunt bezoeken, gaat steeds verder.

Ik wilde in een krantenarchief kijken, maar moest eerst op een lange vragenlijst onder andere mijn schoenmaat* invullen.

(De met een * gemarkeerde velden dient u in elk geval in te vullen.)

De generatie die de herinneringen aan het verplichte zondagse kerkbezoek van zich heeft afgeschud is nu middelbaar, een nieuwe generatie kijkt terug op verplichte koffieconcerten, waarna 'huizen moest worden gekeken'.

Nog een verschil tussen reguliere en alternatieve geneeskunst: de registratie van het aantal missers.
In de reguliere zorg worden jaarlijks 40.000 medische missers geteld - het aantal missers in het alternatieve circuit is niet bekend.
Enkele miljoenen?

Beste mensen (ladies vooral),

Openheid. Eerlijk alles zeggen.
Lotgenoten verzachten de pijn.

Het aantal verdachte e-mails neemt weer fors toe, de afgelopen dagen. Mijn virusscanner staat zich roodgloeiend te knipperen.
En tussen de Hi!-, Hello!- en Warning!- fakemails, wordt er doorlopend naar mijn penis gelonkt.

Hebben alleen mannelijke internetters last van penismail?
Ik kan het niet aan de vrouwen vragen, maar daarover straks meer.

Lieve mensen, ik ben door de knieën gegaan, ik zal het eerlijk opbiechten.
Het dagelijkse, op mijn penis gerichte offensief (tien penismails per dag) heeft succes gehad.
Op een geven moment was de verleiding te groot.
'Zou het waar zijn...?'
'Is het daarom steeds fout gegaan en ben ik nog steeds single...?'

Het basisprobleem is, dat wij mannen niet weten of onze eigen penis vergroting nodig heeft.
Wij kunnen niet vergelijken. Ja, we zien de pornomannen wel eens in de weer, maar, denken we dan, die enorme joekels zijn uitzonderingsgevallen. Porno is ?niet echt?, een droomsituatie.

Het zijn alleen de vrouwen met veel ervaring die kunnen vergelijken.
En daarom is het zo?n duivels slimme zin: ?The Ladies Won?t Believe The Size!?

Kort en goed: ik heb het gedaan - heb op die magische entree geklikt:

CLICK HERE TO ENLARGE YOUR PENIS

En ik kocht die pot met pillen, ik slikte driemaal daags gedurende twee weken en:
IK DENK DAT HET WERKT!!!!!!

De drie inches extra (1 inch = 2,54 centimeter) haal ik nog niet, maar na een voorzichtige schatting zijn er zeker al twee inches bijgekomen. (Ik durf alles te zeggen, maar hoe ik de vergroting precies meet, hou ik nog even voor me.)

Maar ja...
Waar zijn de ladies die de size niet zullen geloven?
Dat zetten ze er in de advertentie niet bij.

Is dit een onderwerp voor de Consumentenbond?
Kan ik mijn enlargement laten zien aan een onafhankelijk ladiespanel?

Verder alles goed,
jullie Driek

Mag ik het nog even over mijzelf hebben?

Op Radio 1 is een reclamespotje voor Vrij Nederland te horen, waarin alleen mijn naam wordt genoemd, ter promotie van een artikel over de VPRO.
Het artikel waaraan ik met slechts twee zinnen bijdraag!

Bij VN heerst geen verwarring, men is er totaal van de pot gerukt.

Nooit, nooit, nooit, nimmermeer verleen ik in de toekomst mijn medewerking aan VN.

Zojuist kreeg ik uit de Andere Wereld door - ik heb er goeie contacten - dat Jomanda helemaal niet goed ligt aan gene zijde.
Ze heeft de naam van de Andere Wereld in diskrediet gebracht, vindt men daar, en men zint op maatregelen.

Zo bereidt de Andere Wereldregering een maatregel voor, waarbij het voor alle bewoners van de Andere Wereld verboden wordt met Jomanda te praten.

Ik stel voor dat wij, van Deze Wereld, solidair zijn met de Andere Wereld.

Jomanda praat op dit moment niet met ons - als we nu afspreken dat wij, nadat zij haar zwijgen heeft verbroken, ook niet meer met haar praten, zijn we van veel flauwekul verlost.

In Den Haag Vandaag viel gisteravond ongeveer tien maal het woord butsje.

Minister De Geus heeft door het UWV-akkefietje een butsje opgelopen.
Minister De Geus heeft het Tweede Kamertje een loertje gedraaid.
Minister De Geus verdient een petsje om de oortjes.
Minister De Geus heeft van veel Tweede Kamerlidjes een standje gekregen.
Minister De Geus lacht vandaag weer in zijn vuistje.
Minister De Geus mag in zijn stoeltje blijven zitten.
Minister De Geus wordt niet naar huisje gestuurd doene dane.
Minister De Geus mag in zijn handjes klappen dat zijn vriendjes in het Tweede Kinderkamertje geen tandjes hebben.

Soms kon je 'm tegen: de link waar je uren op blijft hangen, omdat er zo'n schitterende verzameling is opgeslagen.

Drummerworld. Een amateur zet zijn lievelingsdrummers bij elkaar en de link groeit uit tot een supercollectie. Bestaat al zes jaar - ik vond 'm vanmiddag.

Voorbeeldig gerangschikt, met tientallen audio's (fragmenten, solo's maar ook hele nummers), zeldzame foto's en unieke video's (Drum Battles!).

Voor zowel rock- als jazzliefhebbers. En voor luchtdrummers -
ik heb pijn in m'n armen van het luchtdrummen.

O, o, o, wat is internet toch geweldig!

In enkele dagbladadvertenties wordt de indruk gewekt, dat ik in het weekblad Vrij Nederland mijn visie geef 'over de keuze tussen cynisme en betrokkenheid' bij de VPRO.

Dit is apert onjuist.
In de VN-coverstory worden twee zinnen van mij over de VPRO geciteerd:

'De VPRO gaat digitaal een gouden toekomst tegemoet. Maar televisie blijft de etalage, je visitekaartje.'

Dat is alles. Geen nadere uitleg.

Mocht u dus, lekker gemaakt door de advertentie, een VN hebben gekocht, dan bied ik u mijn excuses aan voor mijn schamele bijdrage. Ik heb in anderhalf uur mijn mening gegeven, maar de journalisten waren niet geïnteresseerd. O, het is niet alles goud wat uit mijn mond rolt, maar zet dan gvd mijn naam niet in de advertentie.

Nog een misverstand: het artikel heeft als titel 'De VPRO in verwarring', maar het schetst uitsluitend een vooringenomen, rancuneus, kwaadsappig beeld van de VPRO-televisie.
VPRO-radio, VPRO-gids en VPRO-achterban worden niet genoemd en VPRO-digitaal dus nauwelijks.

Als deze coverstory representatief is voor het huidige inhoudelijke peil van Vrij Nederland, dan is het eens zo glorieuze journalistieke bolwerk ernstig in verwarring.
Of VN zich, met behulp van misleidende reclame, van de ondergang kan redden, valt ernstig te betwijfelen.

Veel plastisch chirurgen kunnen de drukte niet meer bijbenen. Zij willen plastische chirurgie op zichzelf toepassen en stellen zich onder behandeling van collega's met de vraag hun wildgroei te verkleinen.

Vandaag lag deze aan mij gerichte brief in de bus:

'Ontdek de wereld van Vodafone live! en beleef de nieuwe manier van lachen, genieten, winnen, verlangen, spelen, plagen, flirten, versieren, afspreken, verliefd worden, vrienden maken, voetbal volgen, vakantie vieren, verbaasd zijn, kansen grijpen...

Geachte heer De Bie,

Op vakantie een gekke foto maken en die direct aan vrienden sturen. 's Ochtends in de trein nog even snel uw e-mail checken. Tijdens een familiefeestje toch Ajax-Feyenoord volgen. Wachten op de bus en de tijd doden met een spelletje Space Invaders. Op de radio een leuk nummer horen en dat meteen als ringtone downloaden. Dat is Vodafone live!, de nieuwe manier van contact maken en houden, van organiseren en ontspannen.
()
Met vriendelijke groet,
Marco Kind
Manager Marketing Consumer'

Geachte heer Marco Kind,

Hartelijk dank voor uw brief, die op een bijzonder gunstig tijdstip in mijn brievenbus viel.

Net deze middag zat ik zo'n beetje voor me uit te kniezen, terwijl een sombere stem door mijn hoofd spookte.
'Je hebt het wel zo'n beetje gehad.'
'Je bent in hoog tempo een oude lul aan het worden, De Bie.'
'Je hebt meer verleden dan toekomst, man.'
Dat waren enkele gedachten die me werden ingefluisterd (door Magere Hein himself?).

Maar daar was de post! Met uw enerverende brief! U hebt me er weer helemaal bovenop geholpen.
Ik wist niet dat er nog zoveel opwindende emo voor mij in het verschiet(je) lag.

Verlangen, flirten, versieren.... O ja!
Nog een keer verbaasd zijn... Ja, graag.
In een bushokje Space Invaders spelen... Ook ik?
Een gekke foto maken... Wat fijn!

U biedt mij in uw brief twee typen telefoontoestellen aan, waarmee ik een upgrading onderga van oude lul tot coole youngster.

Nou, doet u mij alle twee! En zo snel mogelijk.

Op de schermpjes staan leuke, lachende meiden afgebeeld.
Als u mij ook hun telefoonnummers stuurt, kan ik nog deze week beginnen met afspreken, flirten en verliefd worden.

Bij voorbaat dank,
Wim de Bie, als nieuw

Als iemand in Nederland het D-woord gebruikt, staat iedereen op de achterste benen.
Het is een zwaarbeladen woord.
Het verwijst naar een tijd toen slachtoffers van het D-woord een onafwendbaar lot tegemoet gingen.

De toekomst van de tegenwoordige slachtoffers is onzeker, zacht uitgedrukt. Wij gebruiken nu het V-woord.

Buitenlandse media schromen niet het D-woord te gebruiken. Zij prikken door ons eufemisme heen. Verwijdering? Deportatie zult u bedoelen.

Ondertussen bellen agenten van de Vreemdelingenpolitie overal in ons land bij de slachtoffers van het V-woord aan, om te controleren of ze zich nog wel op de juiste adressen bevinden, zodat ze straks makkelijk ged... eh... verwijderd kunnen worden.

Gisteren is Schiedammer stand-up comedian Mike van der Molen teruggekeerd uit Irak, waar hij de afgelopen week optrad voor de Amerikaanse troepen.

- Meneer Van der Molen, uw terugkeer heeft hier weinig publiciteit gekregen.

'Op Schiphol was alleen mijn vrouw. En wat gasten uit mijn stamcafé De Lallebak in Maassluis. Ach ja, omdat ik voor de Amerikanen optrad was het in feite buitenlands nieuws, hè. En daar hebben de Nederlandse media's weinig trek in.'

- Hoe is het gegaan? Veel succes?

'Nou! Weer is gebleken dat humor geen grenzen kent. Ik had voornamelijk bakken uitgekozen met veel seks erin, schoonmoeders en gekken - nou, ze braken de boel af! Homograppen - bij ons ouwe koek - vonden die Yanks heel erg leuk. Vergaand ook.'

- Uw collega Freek de Jonge kreeg heel wat meer aandacht. Een hele uitzending van NOVA werd gisteravond aan zijn verblijf in Irak gewijd. We zagen ook een fragment uit zijn optreden daar, waarbij hij veel succes oogstte met een Sam en Moos-mop.

'Je meent het? Heeft hij ook.... Dat idee heeft'ie dus van mij gejat! (Beluister het interview met Mike voor vertrek, in het dossier in de linkerbalk. Red.) Ook de Amerikanen vonden mijn Sam en Moos-moppen hartstikke geinig. 'Tippicol Duts joemor', vonden ze.'

- In het Parool noemde Freek de Jonge zijn Iraakse reis vergelijkbaar met Gerard Reve die katholiek wordt, of Peter R. de Vries die een politieke partij begint.

'Sorry, daar begrijp ik geen zak van. Ik ben een eenvoudige bakkenverteller en dat ze lachen is voor mij genoeg.'

- Freek noemde zijn aanwezigheid in Irak ook 'een Lutheraans moment'.

'Het vertellen van Sam en Moos-bakken is een Luute... Hoe zei u?'

Gisteravond was ik te gast bij Braziliaanse kennissen, die al ruim twintig jaar in Nederland wonen.
Er was een grote, gastvrije tafel gedekt vol pittige Braziliaanse visgerechten en salades. Er klonk veel hartelijk gelach.

Ook aan tafel zat een meisje, een familielid, dat vorige week in Nederland was gearriveerd.
Zij riep af en toe vrolijke Portugese zinnen in de richting van een der muren en kreeg van daaruit in het Portugees antwoord.

In het wandmeubel was de computer opgesteld, die via kabel, webcam en telefoon rechtstreeks verbonden was met de achterban in Brazilië - de ouders en broertjes en zusjes van het meisje.
Ik telefoneer niet via internet en ik zag nu eens hoe dat werkt.

Op een van twee kleine subschermpjes was onze gedekte tafel te zien en het andere toonde een donkere kamer met door de kieren van de neergelaten blinden fel naar binnen schijnend licht. Het was middag in Brazilië en veertig graden heet.
De gastvrouw hier in Nederland stelde me voor aan de Braziliaanse familie, ik zwaaide naar de mensen daar, die, in zomerse kledij gestoken, een glas bier op mijn gezondheid hieven.

Gedurende het gehele diner bleef de Braziliaanse achterban bij ons op tafel kijken. Regelmatig vroeg de dochter hier iets aan haar moeder daar en ontspon zich zo nu en dan een heftige woordenwisseling (omdat de dochter niet netjes genoeg at?).

Ook de overheerlijke pudding werd aan de camera getoond en door Brazilië met gejuich bekeken.
Het Braziliaanse gebaar voor 'lekker!' is niet ons 'zwaaibewegingen met een hand langs het hoofd maken', maar 'met rechterduim en wijsvinger even aan je rechter oorlelletje trekken'.

Na afloop van het etentje nam ik met enkele buigingen voor de camera afscheid van de familie aldaar, want de dochter hier wilde haar dagelijkse Braziliaanse soap niet missen, die ze op de computer ging volgen.

Op de terugweg bedacht ik dat het niet alleen een leuke en lekkere avond was geweest, maar dat ik ook iets bijzonders op 'communicatiegebied' had meegemaakt.

Kijk en dan mis ik ten enenmale het vermogen dat nu eens in een pakkend essaytje uit de doeken te doen.
Met 'dat de wereld wel heel erg klein is geworden' kom je er niet. Hier is meer aan de hand.

In 2050 hebben we 20,3 miljoen inwoners.
Of 15,1 miljoen.

Jongens, jongens, wat hebben we nu aan deze cijfers?
Hoe moeten we op basis van deze gegevens de toekomst een beetje fatsoenlijk plannen?
Moeten we nieuwe wegen aanleggen?
Honderden verpleeghuizen erbij bouwen?
Dienen geplande Vinexlocaties afgeblazen?

Er is veel ophef over rijksinstellingen die geen, of onjuiste informatie verstrekken, maar zoals hier met de cijfers wordt gegoocheld gaat alle perken te buiten.

Zeg dan ruiterlijk: nee, over de toekomst valt niets zinnigs te zeggen. We zullen wel zien.

Gehoord van een relatie die na vier jaar werd verbroken, omdat hij zich op een dag had laten ontvallen van de zang van Al Jarreau te houden.

Ze kenden elkaars muzikale voorkeuren, ze hadden een grote collectie gezamenlijke lievelingsmuziek opgebouwd - Al Jarreau was nooit ter sprake gekomen.

Haar verbijstering was groot.
'Hou jij van Al Jarreau??? Dat had ik nou nóóit van je gedacht!'

De scheur in de verhouding bleek niet te repareren.
In een laatste poging tot herstel kon zij de relatietherapeut niet uitleggen wat er zo onoverkomelijk erg was als je partner van de zang van Al Jarreau hield.

Grote consternatie in professionele trendy kringen.
NRC-Handelsblad bracht jongstleden zaterdag, in het lifestylekatern 'Leven&cetera', het groot gebrachte nieuws van de terugkeer in Nederland van de Nieuwe Burgerlijkheid en Tuttigheid. 'Burgerlijk mag weer.'

Met name de grote kop 'De terugkeer van de kaasfondue' is trendwatcher Joland S. de Neck in het verkeerde keelgat geschoten.

'Er schuilen steeds meer charlatans onder de trendwatchers. De kaasfondue terug... hoe kómen ze erbij! Het witlof is terug. Akkoord. De tuinboontjes maken binnenkort hun comeback, zeker, maar met z'n allen in een bak met dampende kaasprut prikken? No way!'

De Neck volgt met zijn bureau TrendVent alle veranderingen binnen het straatbeeld, de consumentenmarkten en de uitgaansbranche.
Adviezen van zijn bureau aan het bedrijfsleven hebben grote gevolgen. Zo voorspelde hij in opdracht van een herenmodeconcern, dat de mannen, in 2004, NIET de door NRC-Handelsblad voorziene gebreide truien zouden gaan dragen, maar roodgeruite jasjes met zwarte revers en rode overhemden met rode stropdassen.
Het modeconcern laat op dit moment 300.000 van dergelijke colberts vervaardigen in de naaiateliers van Pakistan...

'Ik ga niet zo ver te veronderstellen dat de NRC advertorials plaatst - een dealtje heeft gesloten met een kant-en-klaar-kaasfondueproducent - maar helemaal lekker zit ?t me niet.
Dat de Nieuwe Burgerlijkheid terugkomt, alla, daar ga ik in mee. Hoewel we vijf jaar geleden al spraken over cocooning is er wederom een duidelijke vertruttingstrend zichtbaar.
Mijn voorspelling van de terugkeer van de tosti ham-kaas is uitgekomen.
In het interieur is de poef zeer nadrukkelijk terug - ik plugde de poef een jaar geleden.
De theemuts is meer dan terug - zij het nu de elektrische variant.
De eerste blokken op de fietspedalen hebben wij al gesignaleerd.
En een tafelschikking is niet compleet zonder de jarenlang verguisde messenleggers en servetringen.
Maar om de kaasfondue te bombarderen tot symbool van de toekomst, is levensgevaarlijk. Dat is vragen om brokkenmaken. Je geeft de kaasboeren en de fonduefabrieken zo een volstrekt verkeerd signaal.
NRC-Handelsblad heeft een grote journalistieke reputatie - laten ze het leven en de lifestyle alsjeblieft overlaten aan de professionals, zeg.'

Goedemorgen Nederland!
Gedurende deze dag zal het binnenlandse nieuws geheel worden beheerst door marmeren vloeren, vruchtenhouten plafonds en basaltstenen toiletpotten.

Van de eerste ochtendbulletins tot de laatste tv-journaals zal worden gesproken over de geldverslindende verkwisting van de luxe plafonds, vloeren en wc's van het UWV-hoofdkantoor.

The sky was the limit bij de plafondbetimmeringen, de vloeren werden bodemloze putten en het geld werd met pakken door de wc's getrokken.

Nu blijkt het te gaan om vier muren, enkele plafonds en een paar wc's en we nemen niet aan dat al die media-aandacht op zoiets onnozels kan zijn gericht.

Er moet meer zijn. Kan een cameraploeg het kantoor in?

Mogen we de kasten van topman Joustra inspecteren? Treffen we honderd paar luxe herenschoenen aan? Zijn de wc-brillen van goud? Hangen schilderijen met halfblote Fantasy-vrouwen aan de marmeren muren?

Voor minder ga ik vandaag het nieuws niet volgen.

De ruzie tussen de regering Blair en de BBC, over de aandikking van de oorlogsplannen voor Irak, krijgt een dikke, lange staart.

De Sunday Times lekt vandaag uit geheime regeringsrapporten, waarin overwogen wordt de onafhankelijke publieke omroep geheel op te heffen! Tony's wraak.

De BBC zou opgebroken moeten worden in vier regionale omroepen voor Engeland, Schotland, Wales en Noord-Ierland.

De tegenstanders van onze Publieke Omroep likken hun vingers af.
Zij willen toch zo graag een omroep naar (Nieuw) BBC-model?

Nederland 1 gaat de randstad bedienen, Nederland 2 wordt een Friese zender en Nederland 3 richt zich op de rest van het land.

Elke keer als ik iets wijsneuzerigs opmerk over de nieuwe media, word ik op de vingers getikt en blijk ik er veel minder van te weten dan ik doe voorkomen.

Een e-mail na verzending even vasthouden om er nog eens rustig over na te denken?
Die mogelijkheid is allang ingebouwd.

Uitgaande van Outlook Express: ga via Extra's/Opties naar Verzenden en verwijder de vink van 'Bericht direct verzenden'.

Wat gebeurt er dan?
Het in een boze of verhitte bui te impulsief getikte en weggezonden mailtje blijft nu in de Uitbox staan en je krijgt alle tijd er nog eens rustig over na te denken.
Als je de tekst daarna goedkeurt, is één klik op de Verzendknop voldoende.

Kortom: mijn stukje was te impulsief geschreven en te snel geplaatst.

Hè! Weer blijk ik geen geniale uitvinder.
Dank aan allen die mij uit de droom hielpen.

Het nationale normen en waarden-debat, dat door de minister-president persoonlijk wordt geleid, lijkt enorme successen te boeken. Overal in het land spreken de leden van de Balkenendeteams - burgers die een korte cursus hebben gevolgd en een diploma uit handen van de MP ontvingen - hun medeburgers aan op foutief, normloos en aanstootgevend gedrag.

De eerste resultaten liegen er niet om.
Er ligt sinds vorige week 34% minder spum op straat (spum is uitgespuugde kauwgom).
Van de dertien miljoen achterlichten in Nederland branden er weer negen miljoen.
Tijdens het wildplassen wordt per nacht drie miljoen liter urine minder uitgestoten.

Het wildparen is nagenoeg uit de Nederlandse parken en plantsoenen verdwenen, maar dit kan verband houden met de natte weersomstandigheden.

Een verheugde minister-president nam op het CDA-congres kennis van de heuglijke feiten. (Dat ook de interne CDA-tegenstand ten aanzien van het uitzetbeleid vandaag in de kiem werd gesmoord, was reden voor dubbele feestvreugde.)

Toch is alle beschavingswerk nog niet gedaan. Er zijn ook zorgwekkende ontwikkelingen te melden.
Het wildzoenen bijvoorbeeld blijkt fiks te zijn toegenomen.
Steeds vaker wordt het openbare domein ontsierd door hevig zoenende stelletjes. Minutenlang trekken zij zich niets van de omstanders aan en verliezen zij zich in een onsmakelijk mondengehap, waar bij soms blote tongen zichtbaar worden.

Binnen de normen en waarden-discussiegroepen gaan stemmen op, die het wildzoenen aan banden willen leggen. Alleen getrouwde paren, of geliefden die kunnen aantonen twee jaar te zijn verloofd, zouden in het openbaar gedurende dertig seconden een korte kus mogen uitwisselen. Het zogenaamde tongen dient in het gehele land te worden verboden.

Tot welke excessen het wildzoenen kan leiden, werd vanmiddag bewezen op de Scheveningse boulevard, waar honderden stellen zich plotseling overgaven aan een wildzoenorgie. Het orentergende gesmak overstemde het geluid van de branding.

Toen na een kwartier de menigte zoeners door een peloton van de ME uiteen was gedreven, bleven grote plassen kwalijk riekend mondwater op de wandelboulevard achter, die door de gemeentereiniging met hogedrukspuiten moest worden gereinigd.

Een triest einde van een onrustige Valentijnsdag 2004.

Al dagenlang had Evert er in niet mis te verstane bewoordingen op afgegeven.

'Vreselijk! Als je relatie dáár toch van afhangt! Die harten... wat een wansmaak!
Stel je voor dat ik een advertentie in de krant zet: 'Liefste Jacqie! Voor eeuwig de jouwe, je beertje Eef' - dan zou je toch onmiddellijk je koffers pakken, niet? Je bent het toch met me eens, hè schat?'

Jacqueline was het met hem eens. Dacht Evert. 'Die dag is niet voor jouw generatie, schat', zei ze. 'Hou jij je nou maar bij moederdag. Is mij dik genoeg, hoor.'

Toen hij vanmorgen thuiskwam van zijn vroege tocht naar de supermarkt, zag hij de bos bloemen in de emmer staan, maar schonk er geen aandacht aan.

Jacqueline zat in haar ochtendjas in de kamer. Gewoonlijk bleef ze op zaterdagochtend in bed tot hij met koffie en een verse croissant bovenkwam.

'Al op?', vroeg Evert.
'Ik moest eruit omdat er een bos bloemen werd bezorgd', zei Jacqueline.
'Bloemen? Voor wie of wat?', vroeg een nog-niet-begrijpende Evert.
'Voor mij. Er zat een kaartje bij. Van wie ze zijn zou ik echt niet weten', zei Jacqueline en nu viel het Evert op dat ze hem niet aankeek en zenuwachtig door haar haar streek.

Op de lage tafel lag een groot knalroze hart.

'Gadverdamme!', riep Evert spontaan uit.

'Sorry, schat, ik kan er ook niets aan doen.' Jacquelines stem klonk te hoog en te hard. 'Wie dóet nou zoiets. Ik zou het echt niet weten!'

Als elk jaar leeftijdsverschil er één woog, torste Evert ineens achttien kilo op zijn rug.

'Ik zal de bos meteen in de vuilnisemmer doen', zei Jacqueline. 'Wat een lullige rotstreek!'

Iedereen kent het moment: je hebt een snel, impulsief mailtje getikt, één keer of niet overgelezen en op de verzendknop gedrukt.
En vrijwel onmiddellijk krijg je spijt.
'Shit! Te vlug! Had ik 'm nog maar even overdacht! O jee, komt helemaal verkeerd over.'
Rooie kop.

Als 'ze' nu eens een wachttijd inbouwden?
Je verzendt de mail, maar niet heus, want hij wordt intern gedurende korte tijd vastgehouden.
Vijf minuten?
Als je 'm in die tijd niet hebt teruggehaald door op 'Zeker weten?' te klikken, wordt de mail automatisch verzonden.

De online-liefde lijkt voor mij geknipt: gebaseerd op communicatie en niet op uiterlijk.

Mijn grote probleem is: hoe begin je zo'n moderne liefdesrelatie?

Me als een jong ventje voordoen in chatboxen, moet ik niet meer doen. Diverse niet zo prettige ervaringen (zachtjes uitgedrukt) hebben me geleerd, dat je vroeg of laat toch meer wilt dan ?lijfelijk gescheiden? werken aan je 'innige band'.

Steeds waren mijn uiterlijk en leeftijd de grote struikelblokken. Terwijl het tussen het meisje en mij enorm klikte via onze computerschermen.
Nooit wil ik meer meemaken dat zo'n vriendin (dacht ik) zichtbaar schrikt als ze me ziet, voor de vorm nog wel een kopje koffie met me drinkt, maar daarna maakt dat ze wegkomt.

Het zou voor mijn toekomstige internetrelatie (en die komt er! altijd blijven hopen!) het beste zijn, als men mij even in het echt heeft gezien. Zodat het meisje (jonge vrouw) weet wat voor vlees ze in de kuip heeft als ze met mij gaat mailen of MSN-en.

Ik denk er dus over me op weet-ik-wat-voor-cursus te laten inschrijven, zodat ik mensen ontmoet. Of bij het volwassenenonderwijs, vrijwilligerswerk, weet ik veel.
Dan geef ik op de kennismakingsbijeenkomst mijn e-mailadres aan de leukste vrouwelijke cursisten. Vervolgens zeg ik de cursus op ('sorry, is toch niks voor mij') en ga ik thuis wachten op de leuke mails.

De premier zwengelt zijn normen- en waardendebat weer aan en bezocht 'gewone mensen' in een Haagse wijk.

Tijdens het debat over het asielzoekersbeleid liet hij niet van zich horen.

Het verband tussen het asielzoekersdebat en het normen- en waardendebat zal Balkenende binnenkort duidelijk worden gemaakt.

Asielzoekers bereiden massale hongerstakingen voor en op het CDA-congres van morgen, zullen honderden boze CDA-leden Balkenende een lesje normen en waarden bijbrengen.

De paniek is groot. Weer zijn er gebreken geconstateerd in de miljoenen besturingssystemen die de gigant Microsoft over de gehele wereld heeft verspreid.
En al die lekken staan al meer dan een half jaar open.

Reparatiesoftware zo snel mogelijk downloaden... Ja, maar voor hoe lang biedt die soelaas?

Luister hoe het Bieslogkoor, onder leiding van de hoofdredacteur, de frustraties van zich af zingt.

Er zit een lek in m'n windows,
m'n windows, m'n windows
Er zit een lek in m'n windows
M'n windows is lek.

Ze sturen een update
een update, een update
Ze sturen een update
maar het helpt ons geen reet.

Enzovoorts.

Van alle Nederlandse musea waarin moderne kunst wordt tentoongesteld, is op dit moment de naamsbekendheid van de directeur groter dan die van de exposerende kunstenaars.

'Ja, mensen, mag ik even jullie aandacht?
Er zijn nieuwe richtlijnen uitgevaardigd, op het gebied van de patserbestrijding.
De maatregelen zijn aangescherpt waardoor ook de voetgangers die kledingaccessoires opzichtig etaleren onder onze inspectie gaan vallen.

Dure hand-, rug- en computertassen, die voldoen aan het patserscriterium, keren wij om, zodat de inhoud op straat valt, waarna de door ons gewaarschuwde recherche de voorwerpen in plastic zakken bergt en afvoert.

En dan gaan wij eveneens het opzichtig etaleren van patserige brillen aanpakken.
Het gaat ons niet om brillen met gouden monturen of krullen in de poten, nee, die randloze, langwerpige, kijk-mij-eens-geen-bril-dragen-brillen, dat zijn de patserigste brillen. Aanhouden en tot op de bodem onderzoeken hoe de drager financieel in elkaar steekt.

Vervolgens gaan wij optreden tegen het opzichtig etaleren van grijnslachjes.
Met name tegen scheve lachjes. De mondhoeken dienen in gelijke mate worden opgetrokken. Als één mondhoek hoger steekt dan de ander, gaan we onmiddellijk tot een algehele visitatie over. Ja, ook inwendig. Dus de handschoenen gaan mee.

Ja? Duidelijk? Nog vragen?
Dan gaan we nu de straat op - ik wens jullie een goede avonddienst.'

Stel nu eens dat de SGP deelnam aan de regering en Bas van der Vlies was minister van Gezinszaken geworden.
(Helemaal zo gek nog niet: bij de formatie is hij toch even geconsulteerd en liep hij met trots wapperende kuif over het Binnenhof?)

En stel nu eens dat er vandaag wetten zouden zijn aangenomen, waarmee de SGP geheel haar zin kreeg op het gebied van bevruchtingstechnieken, geboortebeperking en vrouwenemancipatie.

Dan hadden we hier Italiaanse toestanden gehad.
Op z'n protestants.

Het VPRO-radioprogramma Music Hall werd gisteravond onderbroken voor drie actuele reportages.

De vaste Biesloglezers herkennen veel, maar de teksten werden voor deze gelegenheid uitgebreid: zo laat stand-up comedian Mike van der Molen iets horen van het repertoire waarmee hij in Irak de soldaten gaat vermaken.

Wat is een pedagogische tik?
Wanneer gaat een tik over in een klap?
En de klap in een mep?

Gaat TNO kracht en snelheid van de tik meten?
Krijgen ouders les in het uitdelen van de pedagogische tik?

'Au!'
'Sorry, dat was een mep en geen tik.'

En zo scheidt Donner vrijwel dagelijks een stroom rare ideetjes en opvattingen af.
Wordt het niet eens tijd dat hij een fikse (politieke!) draai om de oren krijgt?

Mike van der Molen, de bekende uitsmijter/stand-up comedian uit Schiedam, gaat volgende week naar Irak, waar hij zal optreden voor de daar gelegerde militairen.

- U gaat Freek de Jonge achterna? 'Helemaal niet. Die De Jonge is mij een week voor, maar ja, geen kunst: hij gaat optreden voor de Nederlandse militairen. Hij hoeft alleen maar wat oud materiaal op te poetsen. Ik ga dus voor de Amerikaanse troepen optreden.'

- In het Amerikaans? 'Natuurlijk. Ik ben nu bezig met vijfhonderd bakken van Bob Hope uit mijn hoofd aan het leren, dus daar ben ik nog even mee bezig.'

- Hebt u toestemming van de Amerikaanse legerleiding? 'Nog niet. Maar ik heb minister Bot gesproken en die heeft bij Colin Powell een goed woordje voor me gedaan. Dus dat zit wel goed. En ik heb Jaap de Hoop Scheffer gebeld in Brussel en die is ook heel goed met de Amerikanen, dus ik kom er wel.'

- Wat is de bedoeling van uw optreden in Irak? 'Publicity, natuurlijk. En als ik in Irak klaar ben, vlieg ik naar Washington voor een foto met de president. Daar draait het allemaal om.
Maar ik moet opschieten, want het ziet er naar uit dat Bush in november uit het Witte Huis wordt gegooid. Die John Kerry trekt misschien alle Amerikanen uit Irak terug. Kunnen wij komieken het voorlopig weer vergeten de Nederlandse Nieuwe Bob Hope te worden.'

Pim Fortuyn is zeer ontstemd over de uitslag van het kamerdebat van vandaag.

De VVD, die zich heeft opgeworpen als nieuwe bewaker van Pims Gedachtegoed, denkt wellicht vandaag goed gescoord te hebben.
De voltallige fractie zou nog eens moeten luisteren naar het radiofragment - ik hoorde het gisteren weer - waarin Pim Fortuyn luid en duidelijk zegt:

'Asielzoekers die hier langer dan vijf jaar wachten op een verblijfsvergunning, dienen natuurlijk een generaal pardon te krijgen. Dat spreekt vanzelf.'

Een heldere uitspraak, waar fractievoorzitter Van Aartsen hopelijk geen uitleg van zijn filosoof bij nodig heeft.

VVD-ers (zoals woordvoerder Arno Visser) die de taal van het volk denken te vertolken - het zal leiden tot grote sociale onrust en jarenlange menselijke ellende.

Excuses, het zijn vette beelden aan het eind van deze dag, maar ze zijn wel waar, vrees ik:
minister Verdonk krijgt vanavond schouderklopjes, kussen, bloemen en positieve telefoontjes en minimaal zesentwintigduizend mensen in Nederland kunnen vannacht de slaap niet vatten.

NB
Hoe zat het ook alweer met dat fonds van CDA-kamerlid Van Fessem?
Hij wilde toch inzamelingen en collectes gaan houden ten bate van asielzoekers die uit Nederland worden verwijderd? Zodat de families hier 's op vakantie terug konden komen en de kinderen contact bleven houden met hun ex-klasgenootjes?
Er zijn miljoenen euro's nodig voor dat plan - heeft Van Fessem al veel geld binnen?

Minister Verdonk wil de indruk wegnemen dat 'binnenkort bussen de straat in zullen komen rijden' om de verwijderbare asielzoekers op te halen.
'Zo zal het niet gaan.'

Hoe zal het dan wel gaan?

Minister Verdonk geeft aan dat enkele duizenden asielzoekers nu reeds ?direct verwijderbaar? zijn.

CDA-kiezers, die diepteleurgesteld zijn na het schamele praatje van CDA-woordvoerder Van Fessem, moeten nog even wachten op de volgende verkiezingen.
Maar dan is hij, omdat hij valt onder het eigenschuld-criterium, direct verwijderbaar.

Het terugkeerbeleid van minister Verdonk wordt vandaag door de Tweede Kamer met een ruime meerderheid goedgekeurd.
Met medewerking van D66, dat nog wel wanhopige pogingen doet haar kritische achterban tevreden te stellen.

Uit een e-mail van de partij:
'D66 wil uitsluiten dat mensen onterecht op straat of in gevaarlijke situaties belanden.
Daarom moet in de uitzendcentra nog een laatste maal naar individuele gevallen worden gekeken zodat aan de bel getrokken kan worden wanneer er alsnog schrijnende situaties ontstaan. Dat zou volgens de Democraten bij voorkeur niet door de IND zelf moeten gebeuren, maar door mensen die boven de partijen staan.'

Uitzendcentra? Hanteert D66 hier een eufemisme?

Er is een wildgroei in centra.
Uitzendcentra, verwijdercentra, terugkeercentra, vertrekcentra, uitzetcentra.

Minister Verdonk belooft een menswaardige terugkeer. Na twee maal acht weken van afscheid nemen, worden asielzoekers die niet meteen weg kunnen, opgeborgen in... vertrekcentra (toch?).

Niet één journalist heeft het minister Verdonk gevraagd - misschien kunnen de Kamerleden het met de volgende vragen proberen:
Hoe zien die vertrekcentra eruit? Wat kosten ze?
Met de bouw moet onmiddellijk begonnen worden, als de minister haar doelstelling wil halen (26.000 mensen in drie jaar het land uit). Wie bouwt de kampen? Wie verzorgt de bewaking?
Mogen vroegere buren of klasgenoten nog eens op bezoek?
Waar komen ze te liggen?
Kunnen de kosten niet gedrukt worden door de vertrekcentra te combineren met de gevangenisdependances van minister Donner, ver weg in de bossen?

De vogelmannetjes, op de kale takken,
fluiten zich al tureluurs.
Geen vogelvrouwtje trapt erin.
'Nu al een nest bouwen? Een maand te vroeg? Ja, dag!
Als februari een staart krijgt, zijn wij de pineut.'

De top-DJ's wisselen van radiostation en de media brengen het als groot nationaal nieuws. Ook onder de honderden iets minder prominente DJ?s vinden opvallende mutaties plaats.

Radio-DJ Japo de Ronde, van het programma 'Goedemorgen met Japo', verandert met ingang van 1 maart van station. Hij verlaat Radio Rino en gaat voor Radio Bronco het avondprogramma 'Goeienavond met Japo' maken.

- Hee Japooooo! Dat is een grote overstap! 'Hee halloooo! Ja, ik heb 'Goeiemorgen met Japo' zo'n negen jaar gepresenteerd, met veel response mag ik wel zeggen, veel support ook, dus ben ik toe aan een nieuwe uitdaging en een avondprogramma heb ik altijd willen maken, dus ben ik erg happy met 'Goeienavond met Japo'. De keuze van de platen blijft zoals men van mij gewend is, maar je slaat toch 's avonds een andere toon aan dan 's ochtends en er kan veel meer op de avond.'

- Wie gaat 'Goeiemorgen met Japo' nu maken? 'Bertje de Waal. Die komt van Radio Hallo - daar maakt'e 'Goeiemiddag met Bertje' - en hij gaat dus voor Radio Rino 'Goeiemorgen met Bertje' maken. Goeie gozer, Bertje, dus dat zit wel goed.'

- Nu is er veel te doen over de torenhoge salarissen van de DJ's, ga jij er nog op vooruit? 'Nou, dat is bij ons niet aan de orde, hè. In principe zijn alle DJ's bij de ziekenomroepen vrijwilligers. 't Zit 'm meer in de secondaire voorwaarden zeg maar. Radio Bronco zendt uit in het Anastasiaziekenhuis en daar is de koffie stukken beter. Weet iedereen. Ook de kantine is uitgebreider. En langer open. 'Goeienavond met Japo' duurt van zes tot elf 's avonds en dan is het lekker als je nog wat te drinken en te eten kan krijgen.'

- Maar inhoudelijk blijft 'Goeienavond met Japo' gelijk aan 'Goeiemorgen met Japo'? 'Zo ongeveer. Nou, je kan zeggen dat de luisteraars naar Radio Bronco - in Ziekenhuis Noordwest dus - een stuk zieker zijn dan van Radio Rino in het Anastasiaziekenhuis. Dus in die zin ga ik er wel op vooruit, zou je kunnen zeggen.'

In een open brief - vandaag gepubliceerd in de Volkskrant - slaat Prins Bernhard terug.
Veel wilde verhalen die over hem en zijn familie in de media de ronde doen, verklaart hij tot NIET WAAR.

Als hij nu ook een open brief plaatst waarin hij alle roddels, geruchten en veronderstellingen opsomt die WEL WAAR zijn, kan hij de geschiedenis ingaan als de beste prins die we ooit hebben gehad.

Vanmiddag hebben we Biesloglezer Rudo de Blaak weer ?s op bezoek gehad.
Zoals altijd is dat een enerverende gebeurtenis, want Rudo is het vleesgeworden enfant terrible. Uitdagen, prikkelen, zuigen, ruzie forceren - hij houdt ervan.

Regelmatig reageert hij op Bieslogstukjes met opgewonden mails, waarin hij me uitdaagt ze onverkort te plaatsen.
'Begin je eigen weblog', hou ik 'm steevast voor, maar hij geeft er de voorkeur aan zijn rotzooi bij anderen te schoppen.

Hij is de schrik van elk reactieforum. Hem werd de toegang geweigerd tot nagenoeg alle discussieavonden, ingezonden brievenrubrieken en publieke tribunes.

Een fragment uit het gesprek.

Rudo:
'Wanneer hou je nou 's op met dat verschrikkelijk slappe, politieke correcte gedoe, man!?
Ik:
'Politiek Correct! Dat hebben we lang niet gehoord. Wat is er dan zo politiek correct?'
Rudo:
'Dat gestook tegen Verdonk. Zit er eindelijk 's een tof wijf met kloten op Vreemdelingenbeleid, zit jij mee te slijmen en te kermen met die hele politiek correcte slappe hap. En je moet altijd politiek INcorrect in het leven staan. Uit principe. Anders slaap je in en ga je dood.'
Ik:
'O, tegen dat inhumane, keiharde beleid zijn, is ineens politiek correct?'
Rudo:
'Ineens? Dat is het al tien jaar. Door de slappe knieën van die softievriendjes van je, is het één grote dreinpartij geworden met die buitenlanders - zijn de zakdoeken niet aan te slepen.'
Ik:
'Sorry hoor, maar dan loop je fases achter, Rudo. Sinds drie jaar is het juist politiek correct om keiharde taal uit te slaan, 'het beestje bij de naam te noemen', op het racistische af - nou is er eindelijk 's een tegengeluid te horen van mensen die het mensvijandige gebral spuugzat zijn, ga jij dat correct noemen. Nee, nú tegen Verdonk zijn, is juist politiek zeer incorrect!'
Rudo:
'Ach, wat weet jij daar nou van, slijmjurk. Heb jij uitgewezen asielzoekers in huis? Ik dacht het niet. Waar zijn ze dan? Ik zie ze nergens. Dus wat lul jij nou over politiek correct of incorrect zijn? Waar bemoei je je mee!'
Ik:
'Wel godsamme, Rudo! Wie begint er nou over te urmen dat ik zo politiek correct zou zijn? Jij toch!'
Rudo:
'Ik zou ertegen zijn als je ze in huis neemt, maar ik zou er wel respect voor hebben.'
Ik:
'O nee, Rudo, hou op! Respect wil ik helemaal niet hebben. Niet dat woord! Alsjeblieft!'
Rudo:
'En als ik wist dat je ze in huis had, zou ik ze aangeven bij de politie.'
Ik:
'Wat zeg je nou? Rudo, dat meen je niet.'
Rudo:
'Want dat is het meest politiek incorrecte wat ik op dit moment zou kunnen doen.'
Ik:
'Ach, zou je dit lokaal willen verlaten? Het is je weer gelukt, Rudo. Ik ben pisnijdig. Wegwezen, ja?'

Minister Verdonk heeft van haar persoonlijke bevoegdheid gebruikgemaakt, afgewezen asielzoekers alsnog een verblijfsvergunning te verlenen. Op wat voor gronden zij dat heeft gedaan, hoeft zij kennelijk aan niemand uit te leggen.

In De Telegraaf zegt zij duizenden dossiers te hebben gelezen. Alle dossiers, ruim 28.000, mogen wij hopen.

Als wij ervan uitgaan dat zij één minuut aan elk dossier heeft besteed (de minimumtijd waarin je beslist over wendingen in mensenlevens), dan heeft zij, bij een achturige werkdag, twee volle maanden doorgebracht met het dagelijks lezen van de dossiers.

Ach, zou een van de Kamerleden aanstaande maandag nog 's willen vragen naar haar gezondheid? En misschien zou ze aan de hand van één geval kunnen uitleggen, waarom ze in die ene leesminuut dacht: 'Ja, die mag van mij wel blijven!'

'Wij zijn dringend op zoek naar Bekende Nederlanders die maandagochtend in Den Haag hun gezicht willen laten zien. Zou u daar voor voelen?'
Citaat uit een mail in de Biesbox.

VluchtelingenWerk gaat demonstreren op de dag dat de Tweede Kamer debatteert over het terugkeerbeleid van minister Verdonk.

Dringend verzoek ik VluchtelingenWerk NIET op zoek te gaan naar Bekende Nederlanders.
Dat is nu juist het bijzondere en hartverwarmende van de acties die nu worden gevoerd:
Onbekende Nederlanders springen in de bres voor Onbekende Buitenlanders, die graag Nederlander willen worden (blijven).

Laten al die populistische egokikkers maandag alsjeblieft thuisblijven. Het protest tegen het terugkeerbeleid wordt indrukwekkender zonder die Overbekende Koppen.

Buitenlandse investeerders die Nederlandse bedrijven overnemen, durven harde maatregelen te nemen, niet gehinderd door nationale sentimenten.

Zo is het nu al bijna zeker dat de warenhuizen van Vroom en Dreesmann en de misschien wel beste krant van Nederland zullen verdwijnen.

In een geheim achterkamertje, in de krochten van het Binnenhof, werken enkele politici (VVD en LPF) aan het voorstel de gehele Publieke Omroep te verkopen aan een buitenlands mediabedrijf - volgens hen de enige manier om de omroepverenigingen op te heffen.

Of we het kunnen hebben over relaties tussen kleine mannen en grote vrouwen?
Nou en of!
Ik werd geattendeerd op de nieuwste reality/datingshow, die 16 februari door maatschappij FOX op de Amerikaanse TV wordt gepresenteerd:
The Littlest Groom.

Dwerg Glen gaat in groepsverband en via individuele afspraakjes een keuze maken uit twaalf kleine vrouwtjes.
Gaandeweg worden de kleine vrouwen vervangen door grote.
De grote vraag: zal Glen een vrouw kiezen van zijn eigen lengte, of een van 'normaal' postuur?

Satire? Nee, helemaal echt.
Ziek? Nou, behoorlijk.

De lezers komen massaal in opstand:
'Niet nog 's over die zogenaamde trend van de oudeman/jongeding-relatie, De Bie, dat weten we nu wel! Niks nieuws. Thema is van alle tijden.'

Ja, goed, goed, maar het beeldenbombardement is de laatste tijd wel heel excessief.
Het is een goede dag ook dit dossier te sluiten. Op de voorpagina van De Telegraaf poseert Jack Nicholson als oude snoeper.

De film Something's Gotta Give is vandaag in premiëre gegaan. Het thema wordt er voor eens en altijd afdoende in behandeld.

De meer dan middelbare Jack Nicholson scharrelt met jonge dingen.
De middelbare Diane Keaton wordt aanbeden door een jong mannending.

Maar, jongelui, neem gerust je ouders mee naar de bioscoop:
Jack en Diane gaan aan het eind van de film, met begeleiding van de allerklefste vioolmuziek, samen een (korte?) toekomst tegemoet.

Zo, dat was dat.
Kunnen we het nu eens hebben over relaties tussen piepkleine mannen en reusachtig grote vrouwen?

Nog één keer over de billenaffiches van het Nederlandse toneel.
Hoog tijd het dossier (zie linkerbalk) te sluiten.

In bijgaand artikel legt Ivo van Hove, leider van Toneelgroep Amsterdam, het helemaal uit: 'niet teveel over nadenken', 'gewoon een beeld dat de aandacht probeert te trekken'.
En het beeld van de vrouw die zichzelf op de billen slaat 'is ook de verbeelding van het woord tamtam'.

Vraagt een affiche waarover we niet teveel moeten nadenken, aandacht voor toneelstukken waarover ook niet veel is nagedacht?

Hè hè, wat flauw. Okay, ik blijf niet zeuren.
Laten we blij zijn met onze openbare blote konten. Zou je 's in Amerika moeten proberen.

Het belangrijkste adviesorgaan in Nederland - de koningin is voorzitter, de kroonprins is lid - steunt op de intuïtie van haar leden. Dit is nieuws dat de voorpagina?s had moeten halen.
Eindelijk krijgt de intuïtie de plaats die haar toekomt.

Intuïtie: door onmiddellijke innerlijke aanschouwing verkregen voorstelling; onmiddellijke, niet op begripsdenken en redenering berustende overtuiging van de waarheid.

Hoe vergaderen de hooggekwalificeerde staatsraden?

Een oude vaderlandse traditie wil, dat zij bij binnenkomst van de vergaderzaal hun schoenen verwisselen voor blankgeschuurde houten klompen (de dingen 'op je klompen aanvoelen').

Zij hebben de stukken voor zich liggen. Zij bladeren er eens in. Zij ruiken eraan.
'Ik weet 't niet, maar dit voelt niet goed.'
'Ik krijg slechte signalen.'
'Hier klopt iets niet. Ik voel het aan mijn water.'
'Ik krijg een nare smaak in de mond.'
'Negatief advies dan maar?'

De intuïtie is een te lang genegeerde belangrijke factor in ons denken en handelen.
De inhoud van Bieslog komt geheel met behulp van de intuïtie tot stand.

Een ANP-bericht:
'Borst Janet Jackson gewild op internet
LOS ANGELES (ANP) - De ontblote borst van zangeres Janet Jackson, zondag te zien tijdens de Super Bowl, is één van de meest gezochte onderwerpen in de geschiedenis van het internet. Dat heeft zoekmachine Lycos woensdag gemeld.
Volgens Lycos heeft de borst van Jackson op één dag net zoveel zoekacties veroorzaakt als de aanslagen op 11 september 2001.'

We spreken met dr. Nak de Weert, directeur van het Nak de Weert Onderzoeksinstituut.

- Meneer De Weert, is ook in Nederland de blote borst van Janet Jackson zoveel bezocht? 'O ja. Je zou verwachten dat wij Nederlanders veel meer gewend zijn aan blote borsten in het openbaar dan de Amerikanen, maar ook hier is men massaal naar de Jacksonborst op zoek gegaan.'

- Hebt u enig idee van het waarom? 'Ik geloof dat het de Nederlandse borstzoekers niet zozeer ging om de seksuele uitstraling van de ontblote borst, nee, het ging hen meer om de nieuwswaarde van de borst.'

- Hoe bedoelt u? 'Als je hebt gehoord of gelezen dat één blote borst in Amerika een enorme golf van commotie heeft veroorzaakt, dan denkt de Nederlander: 'nou, die borst wil ik dan wel 's zien - dat zal dan wel wat zijn!'

- Betekent dit dat u ook naar de blote borst op internet bent gaan zoeken? 'Dat hoefde niet. Ik kreeg van mijn medewerkers tientallen adressen aangereikt waar de borst was te zien. Ik heb gekeken, omdat ik de borst voor mijn werk nodig had.'

- En? Wat vond u van de borst? 'Ja, wat zal ik zeggen... Ik kijk natuurlijk zuiver professioneel. Het was een ferme borst. Echt een borst waarvan je zegt: zo, zo! Maar verder deed de borst me niks. Dat kan ook niet. Ik moest met de borst aan het werk en dan mag je geen gevoelens toelaten.
Bovendien: de aanblik van één borst laat me volkomen koud. Nee, ik geef het eerlijk toe: als Janet Jackson twéé borsten had laten zien, zou ik het heel wat moeilijker hebben gekregen.'

- Wat is de uitslag van uw internetonderzoek voor wat betreft de Nederlandse situatie? 'Volgens het Nak de Weert Instituut heeft de borst van Jackson op één dag net zoveel zoekacties veroorzaakt als de watersnoodramp van 1 februari 1953.'

- Eh... ja, ja. Dank u voor dit gesprek.

'In een Haags museum is een kunstwerk te zien, dat liefhebbers van de tunneltjewebcam zeer zal aanspreken', zo luidde de tip.

Gisteren ben ik gaan kijken.
Jazeker, je kunt een link naar ons tunneltje leggen, maar aan een theoretische beschouwing over de verhouding tussen kunst en werkelijkheid durf ik me niet te wagen.

In het GEM, museum voor actuele kunst - naast het Haags Gemeentemuseum - is een tentoonstelling te zien van de Belgische kunstenaar Hans Op de Beeck.
Er zijn mooie videofilms en tekeningen, maar het pièce de résistance is een installatie die ter plekke, gedurende maanden, is gebouwd.

Je gaat een zwarte ruimte in die, als je ogen aan het donker zijn gewend, blijkt ingericht als een wegrestaurant. In het zwart - zwarte banken en tafels, zwarte counter, zwarte suiker in de strooipotten, in de hoek een zwarte telefoon met zwart telefoonboek.
Je gaat zitten en je kijkt uit op een stuk door natriumlampen verlichte snelweg, dat is aangelegd door een rotsachtig zwart landschap.
Het stuk weg lijkt honderden meters diep.
Als je het getal weet, groeit je bewondering: de kijkkast is in werkelijkheid zestien meter diep; weg en landschap zijn gemaakt van piepschuim.

Ik heb er een tijdje gezeten. Er waren op dat vroege moment geen andere bezoekers. De geluidsband met restaurantrumoer, die bij het kunstwerk hoort, klonk (nog) niet.
Ik zat in een doodstille zwarte ruimte, naar een doodstille weg in een doodstil zwart landschap te kijken en het maakte op mij een diepe indruk.
Ik werd er niet somber van. Het restaurant van Hans Op de Beeck is heel erg goed gemaakt en van goed gemaakte dingen word je eerder vrolijk dan treurig.

Mag ik een advies verstrekken aan het Haagse gemeentebestuur?
Koop dit kunstwerk aan en stel het permanent tentoon.
Bijvoorbeeld in een zaaltje bij dat andere optische meesterwerk, Panorama Mesdag.
Den Haag krijgt er een topattractie bij.

Minister Verdonk heeft slechts 220 van de hier langdurig verblijvende asielzoekers tot ?schrijnende gevallen? verklaard. (De criteria die zij daarbij hanteert mogen we niet kennen.)

Het rechtstreekse gevolg van haar beleid is, dat zij nu 23.666 asielzoekers bedreigt met uitzetting, of opsluiting.

Die zij daarmee tot 'schrijnende gevallen' maakt.

Een kop om te bewaren.
Gaat deze kop Balkenende de kop kosten?
Zullen we later zeggen:
hier maakte de premier een ernstige inschattingsfout?

Ook de vakbeweging heeft zich tegen de uitzetting van uitgeprocedeerde asielzoekers gekeerd.
De VVD steunt uiteraard het keiharde beleid van VVD-minister Verdonk.

Van Aartsen heeft gisteren het fortuynisme tot de ideologie van de VVD verheven.
Maar Fortuyn had toch gepleit voor een generaal pardon voor uitgeprocedeerde asielzoekers?

Ook al zou Van Aartsen zijn hoofd kaalscheren, van Fortuyn heeft hij niets begrepen.

En Balkenende zal bij zijn aftreden zeggen: 'Deze crisis kent alleen maar verliezers'.

De affaire kent alleen maar verliezers - de conclusie waarmee tegenwoordig elk conflict wordt afgedekt.

De formulering wordt meestal gebruikt door de partij, die later de werkelijke verliezer zal blijken te zijn. En dat nu zelf ook al vermoedt.

Hebben we ooit gehoord van een conflict dat alleen maar winnaars kent?

Een lezersreactie op de billenposters van twee toneelgroepen.
Het antwoord op de vraag: waarom moet dit nou?

'Het begon met de paardenbillen van Anthon Beeke: Globe speelt Shakespeare, 'Troilus en Cressida', 1981.

Er wordt zelfs les in gegeven en de huidige vormgevers denken daardoor:
'oh, dat heb ik nog geleerd bij Visuele Communicatie of Hoe wij beelden interpreteren' ()
en dan denken ze terug aan hun lessen over 'iconische relatie': 'dus dan doe ik: billen als tamtam en billen als toeter'.
Daar komt het van... gewoon de les volgen, dan kom je er wel.'

Een Biesloglezeres reageert op de voorstellen van Hans Hillen, met waarnemingen uit de praktijk.

'Hoe zit dat nu met die hulpmiddelen? Mensen kunnen beroep doen op de uitleendienst van de thuiszorg voor hulpmiddelen, wandelstokken, rollators, hoog-laag bedden, etc. Als die langdurig nodig zijn dan betaalt het ziekenfonds aan de uitleendienst voor de huur of het 'leasen'. Dat is altijd een flink bedrag per maand.
Een wandelstok bijvoorbeeld kost in een zorgwinkel laten we zeggen 40 euro.
Huren kost een veelvoud daarvan per jaar. Daar zit de verspilling.
De oplossing is: geef de mensen die hulpmiddelen nodig hebben het geld om die te kopen. Dat is stukken goedkoper dan de huidige regeling. Scheelt miljoenen.'
()
'De privatisering in de gezondheidszorg kost handen vol geld.
Bijvoorbeeld: hoog-laag bed moet gerepareerd.
Het goedkoopste bedrijf heeft het onderhoudscontract gekregen. Die hebben geen nieuwe motoren in huis, werken met weinig personeel en proberen de boel te flessen door een compleet nieuw bed te bestellen (te betalen door het ziekenfonds).
Zo'n bedrijf heeft dus een feitelijk monopolie en werkt inefficiënt (wachttijden).
Na protest en veel gepalaver met het ziekenfonds wil het reparatiebedrijf de motor bestellen, dat moet bij de vorige firma (die nu het contract kwijt is en dus flink laat betalen voor zo'n motor).
Resultaat: een eenvoudige reparatie kost dagen tijd, intussen paniektoestanden bij de mensen. En een gigantische administratie.
M.a.w. een puinhoop.

Oudjes die niet iemand hebben die voor hen alles regelt en bijstuurt, zijn er slecht aan toe.'

Laat Hillen eerst zijn eigen organisaties maar 's aanpakken, voordat hij oude mensen de stuipen op het lijf jaagt.

Zeer geachte heer Balkenende,

Gaarne vraag ik een momentje van uw kostbare tijd.

Uit betrouwbare bron (Telegraafkringen) vernam ik, dat u en de leden van uw regering druk doende zijn lijsten met namen op te stellen van hen die in aanmerking komen voor het toedienen van antivirale middelen. De 225.000 uitverkorenen kunnen, bij het eventuele uitbreken van vogelgriep, zorgen voor 'het laten voortgaan van de samenleving'.

Ik neem zonder meer aan dat mijn naam op uw lijst prijkt, doch mocht een uwer ondergeschikten mij per ongeluk over het hoofd hebben gezien, dan beveel ik mij nog eens in uw belangstelling aan.

Als hoofdredacteur van een dagelijks verschijnende krant op internet, lever ik een belangrijke bijdrage aan de nieuwsvoorziening via de nieuwe media.
Duizenden bezoekers worden middels Bieslog op de hoogte gehouden van het maatschappelijk wel en wee van ons mooie land.
Ook het doen en laten van u en uw uitstekend functionerende regering worden op de voet gevolgd. De grapjes waarmee deze commentaren af en toe worden gekruid, zijn nooit kwetsend en vallen geheel binnen de criteria waaraan u gezonde satire - zeer terecht - onderwerpt.

Bieslog is, dunkt mij, essentieel bij de voortgang van onze samenleving. Niemand hoeft immers de straat op om kennis te kunnen nemen van Bieslogs inhoud? 'Heel handig' bij een griepepidemie.

Derhalve verzoek ik u mij nu reeds, vooruitlopend op een massale inenting, van antivirale middelen te voorzien.

Maar wat is een krant zonder lezers?
Biesloglezers behoren tot de intelligentste mediagebruikers in onze samenleving. Zonder hen zou het buitengewoon moeilijk worden Bieslog - en daarmede onze maatschappij! - draaiende te houden.

Binnenkort zal een mailinglist worden geopend, in de overtuiging dat allen die zich aanmelden, een vanzelfsprekende plaats krijgen tussen de 225.000 door u uitverkoren vooraanstaanden.

Ik wens u, namens alle lezers, veel wijsheid en sterkte en Gods zegen in uw prachtige werk.

Met de meeste hoogachting,
uw dienstwillige dienaar,

W. Ph. de Bie
Hoofdredacteur Bieslog

Hans Hillen wil de rollator, incontinentieluiers en verstelbare bedden uit de ouderenvoorzieningen schrappen. ('Lachen is gezond', moet hij hebben gedacht bij zijn ontzettend grappige vergelijking van bejaarden met kleuters.)

Ouderdom is voorspelbaar, dus je kunt je er nu al op voorbereiden, is de boodschap van de voorzitter van het College voor Zorgverzekeraars.

Dat is waar. Als je lijdt aan overgewicht bijvoorbeeld, moet je nu al afvallen, want dan schijn je gezonder oud te worden.

Aan de dikke nek van Hans Hillen te zien, waar hij nu nog zo hard uit lult, moet hij minstens vijftien kilo afvallen, willen we over tien jaar niet al te veel geld hoeven uitgeven aan zijn ouderdomskwalen.

- We schakelen over naar de Sporthal van Deventer, naar de Nederlandse kampioenschappen Martial Arts. Kom er maar in, Rob.

- Dank je wel, Bob. Ja en zojuist is Martie Verdingenis Nederlands kampioen in twee categorieën geworden. Hij staat hier naast me - Martie, van harte gefeliciteerd.

'Ja eh.... dank je wel. Het ging heel erg goed enne... vanmorgen was ik al in prima vorm enne.. dat ging vanmiddag eigenlijk nog beter zeg maar... '

- Vanmorgen won je in de Dutch Martial Arts, Eerste Categorie, het parapluvechten van Daaf Plakker.

'Ja, dat ging heel erg goed enne... ik kreeg het alleen moeilijk in de tweede ronde, toen mijn paraplu openging en ik ?m niet gauw genoeg dicht kreeg enne... ik kon toch doorharken met open paraplu en toen kreeg Daaf een balein in z'n oog en toen was de partij gauw afgelopen.'

- De vechtsporten, met name het zwaard- en stokvechten, mogen zich in een ongekende populariteit verheugen, dankzij de vele samoeraifilms die momenteel in omloop zijn - merken julie dat ook bij de Dutch Martial Arts Clubs?

'Een enorme toeloop, ja... Maar de meeste nieuwkomers denken dat ze bij ons ook met zwaarden mogen zwaaien, dus de meesten vallen af.'

- Want aan de Dutch Martial Arts komt geen zwaard te pas?

'Absoluut niet. En ook die flauwekul, de spiritualiteit zeg maar, waarmee die Japanners op elkaar losgaan, daar moeten wij niks van hebben. Dat gezweef over concentratie en vertrouwen en al dat hogere gedoe, daar gaat het niet om. Wij zeggen: hier heb je een paraplu in handen, de tegenstander heeft ook een paraplu, 1,2,3, hakken maar!'

- Vanmiddag won je ook de tweede categorie, het fierljeppevechten.

'Ja, dat was een fluitje van een cent. Mijn tegenstander Bas van Walem had zijn polsstok niet onder controle enne...ik sloeg 'm met één haal dus uit handen enne... toen kon ik het karwei meteen afmaken.'

- Hoe gaat het met Bas van Walem?

'Geen idee. Ik heb 'm niet meer gezien. Omdat ik 'm door een raam sloeg, stond'ie meteen buiten en is'ie naar huis gegaan. Neem ik aan.'

Een inzending van lezer Henk Brink. Een half jaar geleden kreeg hij de door hem bestelde toegangskaarten in deze verpakking toegezonden.
Het bewijs dat niet alleen Amsterdamse toneelmakers de kluts zijn kwijtgeraakt, maar dat Groningen voorop loopt.

Ik raad het u niet aan, maar als u - op eigen risico - de afbeelding groot klikt, zult u zien dat uit de kont een sliertje muzieknoten dwarrelt...

Geintje? Moderne humor met dubbele bodem?
Dit is een overtuigend geval van publieksbelediging.