Henk Kamp is een echte truienman.
Een sportieve trui staat Henk stoer en mannelijk. Zei zijn moeder. Zegt zijn vrouw.
Hij zou er elke dag wel een willen dragen, zo kiplekker voelt hij zich in trui.
Maar ja, op zijn werk moet hij een kostuum dragen. In trui achter de regeringstafel plaatsnemen is ?not done?. Wordt Frans Weisglas kwaad. Nou, berg je dan maar.

Henk is erg op zuinig op zijn truien.
Nooit laat hij zijn ellebogen op tafel steunen - daar zitten de sleetse plekken in truien.
Alle truien die Henk in zijn leven ooit gedragen heeft, zijn nog allemaal helemaal heel.

Toen Henk naar Irak moest, besloot hij zijn stoerste trui aan te trekken.
Het werd de ijstrui met de V-hals, die Henk van zijn moeder had gekregen nadat hij voor het eindexamen van de middelbare school was geslaagd.
De soldaten in hun grove groene legertruien waren zichtbaar aangedaan, toen Henk hen in Irak begroette in zijn nostalgische, oud-Hollandse ijstrui.

Ook Ben Bot was naar Irak afgereisd. In zijn blauwe buitenlandse zakenkostuum.
Toen hij Henk zag in zijn jongenstrui, was hij maar wat jaloers. Jeetje, hoe passend was Henk gekleed en wat zag hijzelf er stuntelig uit in zijn ambtenarenkloffie.

?Ik heb thuis ergens ook nog wel een trui,? verzuchtte Ben, ?had ik hem maar meegenomen.?
?Geen probleem, Ben,? zei Henk, ?ik heb er zesentwintig bij me - je mag er best eentje lenen.?

En daarom hadden Ben en Henk vanavond op hun persconferentie, na hun terugkeer op Schiphol, van die bespottelijke, gedateerde, rare truitjes aan.
Truitjes, die door het Leger des Heils geweigerd zouden worden.