De schommel schommelt, maar is leeg. Kinderleed!
Zap!

Drie pedante types achter een tafel. Een jury!
Vlug, door!

Een man met een dikke pens in een te nauw wit voorschoot hakt uitjes. Eten! Bah!

Een vrolijk trappende kleuter op een driewieler. Homevideo! Voor'ie over de kop slaat weg zijn.

In een meubelshowroom kiest een vrouw een foeilelijke oranje lamp uit. Een styliste! Door!

De politie vraagt uw aandacht voor het volgende. Niet wachten op de foto. Kan een dode zijn.

Een vrouw in een witte en een man in een leren jas, buigen zich over een baar en de vrouw dreigt het laken op te slaan. Of we het slachtoffer nu wel of niet te zien krijgen maakt niet uit - we zijn al weg.

Luxaflex. Een Nederlandse politieserie. Nee, dank u.

Gordon.

'Mensen, is dat kicken! De stemcomputers deugen niet en nou gaan ze weer terug naar het rode potlood en de stembus.

'O,o, we hebben geen stembussen!'

Nou, ik wel!
Ik zeg niet waar, maar ergens op een industrieterreintje staat een loods waarin ik 745 stembussen heb gestouwd. Indertijd gekocht van diverse gemeenten die ze kwijt wilden. Voor 25 euri, maar vaak voor minder.

Ik had die bussen gekocht met uitzicht op handel met Afrika, het Midden en het Verre Oosten. M'n compagnon van toen - laat ik 'm niet tegenkomen! - handelde op die regio's in ouwe trams en stadbussen en volgens hem zou de democratie in die verre landen ooit worden gevestigd en dan kwamen mijn stembussen goed van pas.

Toen heeft die compagnon mij een kunstje geflikt, op relatiegebied zeg maar, waardoor ik heb gebroken met hem en met mijn vriendin - die ik ook nooit meer hoop tegen te komen.

Toen Nederlandse militairen naar Irak en Afghanistan werden uitgezonden 'om daar de democratie te brengen', hoorde je wel 's zeggen, heb ik nog een brief geschreven aan het ministerie van Defensie of ze geen stembussen mee moesten nemen. Nooit iets op gehoord.

Zit ik ineens op rozen! Ik ga diverse gemeenten bellen om te kijken of ze happen.
De prijs? Ik ga 100 euro per bus vragen!
Teveel? Moet ik 'de democratie een dienst bewijzen', zoals de eerste burgemeester die ik aan de lijn had durfde zeggen?

Ach, kom. Rot toch op. De minister-president himself toetert het overal uit: leve de ondernemingszin en de handelsgeest. De VCO-mentaliteit, of hoe die club ook heette. Prima man! Misschien ga ik wel op 'm stemmen.'

Mike van der Molen, ondernemer

Als Kamp en Balkenende nu nog een keer beweren dat Nederland militairen heeft uitgezonden op vredes- en opbouwmissies, moet hen luid en duidelijk worden toegeroepen: 'U draait en u bent oneerlijk.'

Ik luister of kijk niet meer naar Nederlandse verkiezingsdebatten als onze deelname aan de oorlogen in Irak en Afghanistan niet tot de belangrijkste onderwerpen behoort.

Maar wat valt erover te discussiëren? De Grote Drie hebben met uitbreiding van onze troepenmacht ingestemd en houden zich dus liever bezig met gekakel over de versoepeling van het ontslagrecht.

Onlangs schreef ik, hoe ik in een gezelschap natuurdeskundigen hoorde fluisteren over een verschrikkelijk, maar betrouwbaar rapport over de opwarming van de aarde dat eind van deze maand het licht zou zien.
Daarin zou wetenschappelijk worden aangetoond dat we binnen vijftig jaar met een waterstijging van 20 meter te maken krijgen.

Misschien heb ik het niet goed verstaan. Het gaat niet om 20 meter, maar om 20 procent.
Vandaag is in Engeland een rapport van 700 pagina's verschenen, waarin de econoom Sir Nicholas Stern, in opdracht van de Britse regering, heeft onderzocht wat de klimaatverandering economisch voor gevolgen heeft.

De wereldeconomie zal in afzienbare tijd 20% krimpen.

Nog een paar effecten:
Door de stijgende zeespiegel zullen 100 miljoen mensen moeten verhuizen.
Veertig procent van de diersoorten wordt met uitsterven bedreigd.
Door langdurige droogteperioden raken tientallen, zo niet honderden miljoenen 'klimaatvluchtelingen' op drift.

Tony Blair noemt het wetenschappelijke bewijs in dit rapport 'overwhelming' en de gevolgen 'disastrous'.

Ik luister of kijk niet meer naar Nederlandse verkiezingsdebatten als dit onderwerp niet tot de belangrijkste behoort.

Rundvleeskroketten in een oranje verpakking van het merk Biz Biz en verkrijgbaar in de Lidl.
Vier redenen waarom ik geen blik in de ijskast hoef te werpen om zeker te weten dat ik geen gevaar loop.

Waar ik me wel zorgen om maak: ik betrap me op de gedachte dat ik het wil zien!
Is er een videootje gemaakt van een Biz Biz-kroket, waarvan de inhoud 'er met kracht uit komt'?

Ik zie een pannetje met een Biz Biz-kroket op een gasfornuis, de kroket barst open, de smurrie spuit eruit (niemand wordt in het gezicht getroffen - ik hou niet van ongelukkenvideootjes), maar de keuken zit helemaal onder de bruine blubber. Lachen!

Ik geef toe dat ik internetfilmpjes die het nieuws halen, meteen ga bekijken. Die seksvideo met de ADO-doelman in de hoofdrol heb ik ook allang gezien.
Nu kan ik wel beweren dat 'ik op de hoogte moet blijven vanwege mijn werk', maar als ik dat zeg kijk ik er heel erg ironisch bij.

Ik voorspel dat een video van een spuitkroket op You Tube binnen één dag 50.000 maal zal worden bekeken. En ik ben één van die kijkers.
Is er al een videootjesverslavingskliniek?

Voor de zondagse Telegraaf mochten lijsttrekkers Rutte, Balkenende en Bos twee eigen pagina's maken.

Het resultaat laat zich raden: veel foto's van eigen, lachende koppen, campagnenieuwtjes, mooie beloften uit de partijprogramma's en veel bekende Nederlanders.

Verhagen aait een dolfijn, Balkenende gaat deelnemen aan een autorally, Bos verrast het personeel van een verzorgingshuis met een taart, Albayrak geeft het recept voor andijviestamppot, Sacha de Boer vindt Mark een lieve jongen.

Wat een verademing en wat een verkiezingsstunt zou het zijn geweest als een van de lijsttrekkers een journalistiek briljante pagina had laten maken. Met echt nieuws, in een perfecte balans tussen binnen- en buitenland.
En rechtsonder, in een klein kadertje: 'Deze pagina wordt u aangeboden door de ....partij.'

Vanavond zal de hoofdredacteur in het radioprogramma Duizend Woorden laten horen hoe de nieuwe canons klinken die hij met de Canonclub maakt in opdracht van steden, dorpen en maatschappelijke organisaties.

Duizend Woorden, een onderdeel van VPRO's De Avonden, wordt van 21.00 tot 22.00 uur uitgezonden op de Concertzender en is te beluisteren via de kabelradio, of live via internet.

De journalistieke omissie in het krantenbericht van het vorige stukje, wordt goedgemaakt door gratis krant Metro:

'De bom ontplofte in de buurt van een Nederlandse patrouillewagen, die door de explosie slechts licht beschadigd raakte. Na onderzoek in de directe omgeving troffen de militairen de verdachte aan. Na ondervraging bleek er onvoldoende reden om de jongen over te dragen aan de Afghaanse autoriteiten en werd hij vrijgelaten.'

Mijn vraag naar de tweede instantie is hiermee beantwoord.

Als tijdens de ondervraging nu ook nog geen enkel schaap is weggelopen, zijn we allemaal blij met dit bericht van het front.
Bravo, persdienst van het Ministerie van Defensie! Meer! Meer goed nieuws!

Zijn er beelden?

Waren bij de arrestatie van de 16-jarige schaapherder journalisten aanwezig? Embedded, geïniformeerd en bewapend?

Waar en hoe wordt de eerste gevangene vastgehouden?

Waarom is de schaapherder 'in eerste instantie verdacht'?
Op een eerste instantie hoort een tweede instantie te volgen, waaruit blijkt dat de verdachte terecht of onterecht is aangehouden.

Zijn er eerder arrestaties verricht die niet zelfstandig zijn uitgevoerd?

Waar blijft het eerste bericht van een door de Nederlandse troepen zelfstandig verricht werk van wederopbouw?

Is er een nieuw spellingboekje in omloop dat het woord schaapsherder goedkeurt?

Vandaag is het weer mijn beurt het aan Bieslog toegewezen stuk zeewering gedurende acht uur vanuit de observatiehut te bewaken.

Alles in orde. Het waterpeil heeft een aanvaardbare hoogte.

Hebben jullie het boek en de film van Al Gore al gelezen en gezien?
Ik ook niet.

Zo'n doemscenario - je wilt er niet aan.
Er hoeft maar één stuk in de krant te staan waarin iemand beweert dat Gore zwaar overdrijft en je kunt je weer gerustgesteld bezighouden met de dingen van de dag. Nieuwe muziek in de iPod laden. Leuke filmpjes op You Tube zoeken. Enzovoorts.

Onlangs verkeerde ik in het gezelschap van achtenswaardige deskundigen die van mening waren dat Gore helemaal gelijk had, ja, dat hij de toestand waarin onze planeet verkeert nog veel te positief voorstelt.

Akkoord, een zeewaterstijging van twee à drie meter kunnen we in Nederland wel aan, maar - en toen gingen de deskundigen fluisteren en keken ze ongemakkelijk om zich heen - er zal binnenkort een overtuigend rapport van vooraanstaande wereldgeleerden verschijnen, waarin wordt geconcludeerd dat het heel erg hard gaat en dat we binnen enkele decennia moeten rekenen op een waterstijging van meer dan vijftien meter!

Kan Prins Willem Alexander in een volgende regering benoemd worden tot minister van Waterbeheersing? (En Pieter van Vollenhoven tot minister van Gigantische Rampenbestrijding?)

Het CDA wil 4 miljard euro besparen in de zorg, door die zorg efficiënter te organiseren.

Tip: meervoudig douchen.
In de doucheruimte van een eenpersoonskamer in een verzorgingshuis kunnen met gemak vier bejaarden tegelijk worden gedoucht.

Ook zijn aanzienlijke besparingen te boeken door deze werkzaamheden uit te besteden aan het aan de instelling verbonden schoonmaakbedrijf.

Daar heb je het al. Bemoei ik me even met de canon van de vaderlandse geschiedenis door een eigen herinnering op te halen, blijk ik er meteen faliekant naast te zitten.

Van diverse kanten krijg ik het op mijn bord: levertraan werd (wordt) niet uit walvissen gewonnen, maar uit de lever van kabeljauw.

Is dit weer eens een slip van het geheugen? Werd mij vroeger tijdens het doorslikritueel van het vieze spul, nooit voorgehouden dat levertraan uit de walvis wordt geperst?

Het levertraanlemma van de Wikipedia geeft een leuke verklaring:

'...is het nemen van levertraan echter sterk verminderd. Tevens raakte levertraan in de jaren zeventig uit de gratie omdat men dacht dat het uit de beschermde walvis werd gewonnen...'

Toch wordt het de kinderen anno 2006 nog steeds geleerd. Kijk 's op de Anno-site, door de eerbiedwaardigste geschiedenisinstanties van ons land tot stand gebracht, ten behoeve van het geschiedenisonderwijs:

'...en elke zestigplusser zal zich de gore smaak van levertraan kunnen herinneren. Een walvisproduct dat kinderen moesten slikken omdat het 'goed voor van alles' was...'

Voor straf zal deze zestigplusser morgen op zoek gaan naar levertraan in een fles en een soeplepel vol naar binnen werken.

Maar ook dat kan eigenlijk niet - de kabeljauw behoort anno nu tot de bedreigde vissoorten.

Het Amerikaanse bandje heet Ok Go en van hun nummer Here It Goes Again is een clipje gemaakt, dat op 31 juli 2006 op de videosite You Tube werd geplaatst.

Tot op heden is dat filmpje bijna 8 miljoen keer bekeken.

Eenvoudiger kan het niet: het nummer duurt drie minuten en bestaat uit één shot.
Het idee en de uitvoering doen de rest.

Toen ik op school zat, stond de walvisvaart op een prominente plaats in de canon van de vaderlandse geschiedenis.

Walvisjagers waren helden, die op het dek van de Willem Barendsz voor de fotografen poseerden bij een opengesneden walvis.
In de Cineac kreeg je spannende filmopnamen te zien van het harpoeneren en hoe de dode gevaarten aan boord van 'de varende fabriek' werden getrokken.

In twaalf jaar onderwijs leerde ik trots te zijn op onze walvisvaart.

Misschien heb ik mijn goede gezondheid te danken aan de walvissen - jarenlang heb ik hun levertraan moeten slikken.

Kan er een monument worden opgericht ter nagedachtenis aan de door Nederlanders gedode walvissen?
En dan niet in Madurodam - een klein monumentje voor zulke grote dieren is niet gepast.

Bieslogs Canonkoor maakt overuren.
Steden, dorpen, provincies - ze willen allemaal dolgraag een eigen canon.

Zo kregen we opdrachten binnen van de Zwolse Middenstand, de VVV-Leiden, het Gemeentebestuur van Gouda en de Brabantse pluimvee-industrie.

Op de wijs van het door iedereen gekende Vader Jacob, studeren we momenteel de volgende canons in:

Zwolle topstad
Zwolle topstad
horeca
horeca
Zwollenaren zeggen
Zwollenaren zeggen
Zwolle fijn
Zwolle fijn

Leiden topstad
Leiden topstad
Oude Rijn
Oude Rijn
alle mensen zeggen
alle mensen zeggen
O, wat mooi
O, wat mooi

Gouda topstad
Gouda topstad
heel veel kaas
heel veel kaas
alle mensen kiezen
alle mensen kiezen
oud of jong
oud of jong

Brabants pluimvee
Brabants pluimvee
legt heel goed
legt heel goed
alle kippen zeggen
alle kippen zeggen
tik tak tok
tik tak tok

Op dit moment staat vast dat de door Balkenende gepresenteerde aflevering van RTL Boulevard de best bekeken verkiezingsuitzending van 2006 zal worden.

Bos kan dit alleen overtreffen door een dag in de Gouden Kooi door te brengen.

Beslissend wordt op 18 november de uitzending van X-factor, waarin Bos en Balkenende beiden auditie doen en hun favoriete song ten gehore zullen brengen.

Vervolgens bepalen juryleden Henkjan Smits, Marianne van Wijnkoop en Henk Temming wie van de twee kandidaten de nieuwe minister-president wordt.

Bieslog is genomineerd voor een internationale prijs - The Best of Blog Awards - die op 11 november in Berlijn zal worden uitgereikt. Men is op zoek naar de beste blogs in tien talen en het publiek kan stemmen.

Nu zou ik dit bericht uit niet te pruimen eigenwaan nooit op Bieslog plaatsen en zeker niet vergezeld van een oproep als: 'Stem op Bieslog, want wat zou het geweldig zijn als...' Wat ordinair. Nee, zoiets doe je niet!

Waarom er hier toch aandacht aan besteden?
Omdat het bericht in NRC HANDELSBLAD van vandaag een foutje bevat. Het adres van de site waar gestemd kan worden, is niet juist vermeld.

Om Biesloglezers een eerlijke kans te bieden een stem uit te brengen, volgt hier de juiste link.
Nog twintig dagen... maar ik zeg verder niets.

Kamp schijnt de legerleiding te hebben geadviseerd militaire mannen op missie die in nood verkeren te bevelen:
'Steek 'm maar in het zand.'
Dat hoeft in Irak en Afghanistan geen enkel probleem op te leveren.

Onder de mannen zelf doet al geruime tijd dit oude soldatenrijm de ronde:

'Ben je geil?
Pak een bijl,
één tik:
weg pik!'

Als de VS zouden besluiten vandaag alle troepen uit Irak en Afghanistan terug te trekken, stuurt Henk Kamp extra Nederlandse militairen en neemt ons land(je) de gehele missie over.
Henk heeft de juiste VOC-mentaliteit.
En een meerderheid in de Tweede Kamer zal hem steunen.

Bieslogs Bachconcours Op De Vrije Zondag

Het record van 2005 - 3 november - is gebroken.
Zojuist ontplofte in onze straat het eerste rotje van Oud en Nieuw 2006.

Het is aan te raden op het werk nooit meer te spreken over flexibiliteit en mobiliteit.
U bent niet flexibel en mobiel bezig - u werkt nomadisch.

U surft toch niet op internet, mag ik hopen?
Akkoord, zo af en toe wilt u wel eens nomadisch internetten.

Nomadisch - op dit moment goed voor 68.600 vindplaatsen op Google.
Er zijn nomadische winkels, nomadische eetcafés en nomadische musea.

Nomadisch zoeken op het woord nomadisch levert mooie zinnen op, bijvoorbeeld over het Project Nomadisch Ruimtegebruik:

'In dit project wordt aan de hand van historische tijdreeksen met grondgebruik een nieuw type planologie verkend: het nomadisch ruimtegebruik. Analyse van historische dynamiek in grondgebruik, geconfronteerd met de huidige kwaliteit van het landschap moet het effect van 'life history' op de toekomstige kwaliteit van het landschap aangeven.'

Andere goede raad:
Wilt u liever geen opblaastaal gebruiken, of meegezogen worden in een woordhype, dan is het aan te bevelen het woord nomadisch sporadisch te gebruiken.

Na Linda de Mol heeft nu ook ik Rik Felderhof zijn eigen glossy.

In zijn voorwoord schrijft de hoofdredacteur himself:
'Felderhof is een tijdschrift met passie, humor en diepgang. Dat willen we niet alleen uitstralen, maar ook waarmaken.'

Voor Rik makkelijk gezegd en gedaan. Met zijn huizen in Zuid-Frankrijk en Tanzania en zijn netwerk van duizenden interessante mensen vol humor, passie en diepgang is het vullen van zijn tijdschrift een fluitje van een cent.
Het eerste nummer bevat o.a. gesprekken met Riks zoon en Nelson Mandela en de passie en de levenskunst knallen van de pagina's.

Nu is er een uitgever die een tijdschrift rond mij wil maken. Een proefcover is gemaakt en of ik wil nadenken over de inhoud.
Dat geeft me veel kopzorgen.

Ik hou niet van 'lekker eten', of van mooie auto's en ik draag geen maatpakken.
Ik kom bijna nergens en ik ken een handjevol tamelijk cynische mensen, die bij het horen van het woord passie al meteen over hun nek gaan.

Dus of het ervan komt...

Aan: Prof. dr. J. P. Balkenende
lijsttrekker van het CDA

Geachte heer Balkenende,

Gisteravond zag ik u in het kader van uw verkiezingscampagne in het tv-programma Pauw en Witteman en hoorde ik u wederom de VOC aan ons allen ten voorbeeld stellen.
'Nederlanders die, zonder te weten wat hen te wachten stond het ruime sop kozen en ons landje groot hebben gemaakt...', in die trant.

De VOC kwam er in uw visie buitengewoon goed vanaf. U zette en passant een misverstand recht: de VOC had niets met slavenhandel te maken, dat was de West Indische Compagnie. (Ja, u als Zeeuw zult daar ongetwijfeld veel van weten - Middelburg was een centrum van de driehoekshandel in slaven.)

De grote boosdoeners waren volgens u de Portugezen, die de bevolkingen van de landen die zij bezetten slecht behandelden. Gelukkig maakte de VOC korte metten met hen.

Dreigt u in de roes van uw campagne alle zaken rooskleuriger voor te stellen dan ze zijn (waren)?

Mag ik u deze passage uit onze eigen Nationale Canon van de Vaderlandse Geschiedenis voorleggen?

'De VOC ontwikkelde zich tot een geduchte macht. 'Hier kan iets groots verricht worden', schreef Jan Pieterszoon Coen aan de Heren XVII, het VOC-bestuur in het verre vaderland. Hij veroverde in 1619 de stad Jayakarta en stichtte er Batavia. Coen schreef dat 'Jacatra de treffelycxte plaetse van gansch Indien' zou worden en dat de reputatie van de Nederlanders door de verovering was gestegen. 'Nu sal elckeen soeken onse vrient te wesen'. Delen van Java werden bezet, Ambon en Ternate op de Molukken werden onderworpen, en de bevolking gedwongen om specerijen te verbouwen. Ook elders in Azië kreeg de VOC met overreding of geweld voet aan de grond. Er werden forten gebouwd in Zuid-Afrika, India, in Ceylon (Sri Lanka) en Makassar.'

Over het aantal slachtoffers dat ten gevolge van 'de VOC-mentaliteit' bij deze veroveringen viel, rept de canon niet.

Meneer Balkenende, wat wilt u met uw VOC-voorbeeld ons duidelijk maken over het Nederland van nu?
Zoekt u steun in de vaderlandse geschiedenis voor onze huidige militaire democratiseringsmissie in verre landen?
Een idiote vergelijking. Net zo raar als dat voorbeeld van u.

U wilt dat 'de intelligentsia' zich in het publieke debat begeven. U behoort zelf tot de intellectuele elite.
Ach, zoudt u zo vriendelijk willen zijn uw bijdrage iets intelligenter en intellectueler te formuleren en propagandapraatjes op kleuterniveau achterwege te laten?

Hoogachtend,
W. Ph. de Bie
Hoofdredacteur Bieslog

Bedoelt Jan Peter Balkenende dat Harry Mulisch aan de vooravond van het debat in de Tweede Kamer een stuk moet schrijven over Lingo?

- Is de mail al gedielifferd?
- Sorry, wat zei je?
- Of de poostmèn al is geweest?
- De poost... o, de postbode?
- De TieEnTieEmplojie.
- Nee, ik heb pas nog gekeken. Er is nog geen post. Maar waarom praat je zo raar?
- Omdat ze dat graag willen. De TPG is TNT geworden en Nederlandser kan het niet: oranje bussen, oranje pakken en een gestileerd kroontje in het logo, maar in de Sterspotjes spreken ze consequent over de TieEnTie.
- Maar dan zeg je toch gewoon: is de post al gekomen? Daar ga je toch niet in mee? Vóór deze naamswisseling vroeg je toch ook nooit of de TPG-man al was geweest?
- Of moest je toen al zeggen: de TiePieDjie?
- Ik vind het hoopvol dat er alweer twee T's in de naam zitten. Als de buitenlandse ondernemingen omvallen, komt de P misschien weer terug. PTT, sorry dat zit er toch nog voor generaties ingeramd.
- Wedden dat we dan PieTieTie moeten zeggen?

1.
Even afwachten welke politieke partij een spoeddebat met een minister gaat aanvragen over de alarmerende onveiligheid van de wipkippen in Nederland.

2.
Hoe dichterbij de verkiezingen, hoe humaner het uitzettingsbeleid.

"Zijn er nog meesters en juffen die klassikaal canons zingen?'
Die vraag stelde ik vrijdag jongstleden op Bieslog.

Het antwoord kwam per meerdere e-mails: ja, die meesters en juffen zijn er nog!

Een van hen - Jan Turkenburg - stuurde zelfs het bewijs.
Hij maakte vanmiddag een opname van groep 6 en 7 van de basisschool De Wendakker in Zwolle, die onder zijn leiding de canon 'Als de zon is heengegaan' zingen.

Als de zon is heengegaan
en de nacht gekomen
schijnt van ver de stille maan,
donker staan de bomen.
Alle dieren in de schuur
slapen op dit late uur.
Stookt het vuur en zingt:
'als de zon is heengegaan
en de nacht gekomen'.

Prachtige tekst, prachtige canon.
Let op het staartje van de opname: de lach van Meester Jan en het lachen van de kinderen.
Het was leuk vanmiddag, daar in dat klaslokaal in Zwolle.

In Frankrijk - met het beste geschiedenisonderwijs ter wereld, zeggen ze zelf - houden ze zich bezig met andere canons.

De Spelletjescanon bijvoorbeeld.

Gelet op de commotie rond het spelletje Lingo zijn we daar in Nederland ook hard aan toe.

Kunnen we met fiscale steunmaatregelen iets doen aan de afnemende belangstelling voor sjoelen, PimPamPetten, canonzingen en kwartetten?

Twee vliegen in één klap: verwerk de vijftig hoofdpunten van de geschiedeniscanon in vijfentwintig kwartetspelen.

'Mag ik van jou Willem Drees?'
'Heb ik niet. Maar mag ik van jou Annie M.G. Schmidt?'
' Alsjeblieft.'
'En de Euro?'
'Ja, hier.'
'En Sebrenica?
' Ja, ook. Alsjeblieft.'
'Kwartet!'

Voordat het gesteggel losbarst over de 'vensters' van de geschiedeniscanon - wie of wat erin of eruit? - zou ik eerst graag commentaar lezen op het commentaar dat een geschiedenisleraar in een Journaalaflevering leverde.

Hij verklaarde dat in de tijd die voor zijn vak werd uitgetrokken, van de vijftig vensters er hooguit drie à vier konden worden behandeld.

Dit is de canon van Nederland.
Door te klikken en stevig door te lezen kunt u 'm nog voor middernacht op hoofdlijnen in de knip hebben.

Vanmorgen meldde zich op de redactie een eikel die ons een wereldprimeur beloofde: hij kon vliegen.

De Eerste Vliegende Eikel Ter Wereld.

Voor een demonstratieve afsprong stelde hij zich op aan de rand van onze tafel en we hebben nog getracht hem te weerhouden.

In Nederland wordt sinds jaar en dag vriendjespolitiek bedreven, maar anders dan in andere beschaafde landen zoals Frankrijk, Engeland en Israël, lijkt vriendinnetjespolitiek hier nauwelijks voor te komen.

Uit het aanbod in You Tube Comedy kozen we zeven duo-optredens (double acts) en wij wensen u veel plezier.

Onze fotoreporters legden het vast, dus valt het niet meer te ontkennen:

In 2006 zijn de suikerspinnen groter dan ooit tevoren!

De Canoncommissie wordt momenteel overstroomd met tips en adviezen over personen en gebeurtenissen die, volgens de lobbyisten, persé in de canon van de vaderlandse geschiedenis dienen te worden opgenomen.

Het is aan mijn aandacht ontsnapt en nu vraag ik me ongerust af:
komt de canon wel in de canon?

De vaderlandse canon heeft een lange geschiedenis, maar dreigt te verdwijnen.
Zijn er nog meesters en juffen die klassikaal canons zingen?

Het zingen van canons is mijns inziens een probaat didactisch middel ter bevordering van saamhorigheid, integratie, taalbeheersing, muziekbeleving en noem maar op.

Daarom deze dringende boodschap voor de Canoncommissie:
een canon zonder canons is geen canon.

Wim de Bie,
dirigent van Bieslogs Canonclub

(Zie in de linkerbalk het dossier 'De Canonclub')

Groot nieuws vandaag in het radiojournaal: het spelletje Lingo verdwijnt na zeventien jaar van de tv. De kijkers (800.000) zijn te oud. En dat kan natuurlijk niet.

Honderden malen moet ik het voorbij hebben zien komen. Als een hand in het bakje met ballen roerde, bleef ik even kijken. Toch spannend.
De deelnemer hield vervolgens het balletje van zijn gading naast zijn rechteroor, waardoor een nummer zichtbaar werd - 64 - en de deelnemer zei het ook nog eens hardop: 'Vier en zestig!'

En ik heb zeventien jaar lang nooit begrepen wat dit nummer betekende of wat er daarna mee gebeurde! Getallen op het scherm: een zapmoment.
Of wacht even... het spel draaide juist om letters en woorden...? Of was dat een ander spelletje?
Zeventien jaar en ik heb mezelf niet die paar minuten tijd gegund om te weten hoe het in elkaar stak en nu is het te laat.

Schrale troost: ik was nog niet oud genoeg voor Lingo.
Pas als de tv-journaals zullen worden afgeschaft omdat er teveel ouderen naar kijken, geef ik toe ook oud te zijn.

De zapper valt in een filmscène, blijft even plakken en moet de beslissing nemen: blijven kijken of doorzappen.

Een voorbeeld:

Een vrijstaand huis.
Een vrouw of man loopt aan, duwt tegen de deur die opengaat - zat niet op slot. Lichte verbazing op het gezicht van de bezoeker.

Man of vrouw is bekende/familielid/huishoudster van de bewoner(s), want roept: 'Hallo!', of: 'Joehoe!', of: 'Betty!'

Geen antwoord. Loop door lege vertrekken, lege keuken.

Schoenen van bezoeker gaan de trap op. Spanningsmuziek zet in.
Bezoeker op de rug gezien, doet deur open, gaat kamer binnen, komt weer terug.
Roept nog een keer, maar nu vragend en zachter: 'Hallo?',of 'Joehoe?' of 'Betty?'

Bezoeker, closer op rug, loopt naar kleine deur in de hoek van de overloop. Muziekspanning stijgt. Deur open.

Gezicht van de bezoeker frontaal en close. Ogen en mond wijdopen van ontzetting. Lange luide schreeuw.
Einde scène.

In de meeste films van voor 1990 en in de slechte tv-series van nu, krijgen we meteen te zien wat de ontzette bezoeker ziet. Maar vaak wordt dit shot uitgesteld en volgen totaal andere scènes.

Toch krijgen we vroeg of laat een herhaling van het gillende hoofd en het daarop volgende kijkje in de kamer.
Wat zien we dan?
a) Een close-up van een hoek van een bed, waaruit een bebloed been steekt.
b) Een betrapt bloot stel dat de lakens tot de kin optrekt.
c) Een bloot stel dat zich van bezoeker en schreeuw niets aantrekt en doorgaat met waar het mee bezig was.
d) Een lijk in verregaande staat van ontbinding.
e) Een geslacht varken.
f) Niets bijzonders - een lege slaapkamer met een keurig strak opgemaakt bed.

Ik kies voor shot f.
Als op dat nietszeggende beeld met zoveel ontzetting wordt gereageerd, is mijn interesse gewekt en zap ik niet door.

De makers van Boeken, het VPRO-tv-programma op zondagochtend, hebben van het netmanagement te horen gekregen dat hun uitzending aanstaande zondag opnieuw komt te vervallen - ditmaal omdat de warming up van de marathon van Amsterdam op dat tijdstip moet worden uitgezonden.

Het boekenprogramma zal die ochtend wel te zien zijn op het digitale Cultura-kanaal.
(Zie: Zuur? Wij? Neen! (1))

Tip:
toen ik in de rij stond voor een postzegel, zag ik dat op het postkantoor nu redelijk geprijsde pakjes eindejaarswenskaarten te koop zijn.
Ze ogen niet al te afgrijselijk artistiek en zijn bedrukt met een degelijke wens:
'Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar'.

Ik heb vijftig kaarten ingeslagen en als ik dit weekend even stevig doorpees, kunnen mijn mensen uiterlijk aanstaande woensdag 18 oktober mijn wensen in huis hebben.

Vandaag op zoek naar nieuwe ballen.

Gisteravond werd in een tv-programma van de Publieke Omroep op prime time weer eens een boek besproken! Hoe bestaat het!

Nou ja - het boek moest nog geschreven worden, maar de schrijfster kwam alvast vertellen dat ze in het aanstaande kerstnummer van Playboy naakt te zien zal zijn.

Boekenliefhebbers: laten we de Publieke Omroep op de reguliere zenders vergeten. Dat wordt nooit meer wat.
(Op dat ene boekenprogramma op de zondagochtend na, als de managers het tenminste niet door sport vervangen.)

Wordt dit weer het zoveelste zure commentaartje op de neergaande spiraal waarin een commerciëler wordende Publieke Omroep zich bevindt?

Neen!
Want de digitale toekomst gloort.
Op dit moment kan ik mij al 24 uur per dag onderdompelen in oorspronkelijke muziek in de meest uiteenlopende genres, genieten van kunstdocumentaires en schrijversportretten en op de hoogte blijven van het laatste kunst- en cultuurnieuws.

Neem nu eens het CulturaTV-net waarop de NPS kunstprogramma's van alle Publieke Omroepen vertoont.
Gisteravond zag ik er prachtige programma's, onder andere De Schrijvers - een levendige discussie onder leiding van Harry Mulisch met Jan Wolkers, Rudolf Geel, Johan Fabricius en Gerrit Krol, aan een simpele ronde tafel in een donkere studio. Het VPRO-programma dateert van 1981, maar houdt je in 2006 drie kwartier moeiteloos aan het scherm gekluisterd.
Schrijvers die over schrijversproblemen discussiëren en niet door hun uitgeverij worden gestuurd om hun 'net verschenen' boek op te houden - wat een verademing.

(Het programma wordt vanavond om 18.30 uur herhaald. Er zijn kabelmaatschappijen die Cultura in hun digitale tv-pakket hebben opgenomen, anders is het via internet ook goed te volgen.)

Voor de makers van programma's 'die ergens over gaan' ligt de toekomst van de Publieke Omroep - en zeker van de digitaal vooroplopende VPRO - in de ontwikkeling van meer gespecialiseerde digitale kanalen (en andere digitale verspreidingsmethoden).
Als daar nou ook nog een extra zak(je) geld voor wordt gereserveerd, kunnen nieuwe afleveringen van De Schrijvers na 25 jaar eindelijk weer eens worden gemaakt.

Op alle werkdagen spreekt VVD-lijsttrekker Mark Rutte op zijn site een videoboodschap in met zijn belevenissen van de vorige dag en zijn agenda van de volgende.
Op de propagandataal en de kinderachtige titel na - Beschuitje met Rutte - demonstreert hij meer: hoe simpel het is eigen 'zendtijd' te creëren. Hij heeft er zelfs You Tube niet bij nodig.

Bij mij geeft het afspelen van de filmpjes een probleem: ze beginnen tegelijk en zijn moeilijk te stoppen. (Ligt dat aan mijn Firefoxbrowser?)

Ik hoor dus driemaal Rutte dooreen en vang uit de klankbrij tekstfragmenten op als:
'...samenleving van grote waardering...'
'...campagne een beetje te voeren...'
'...zwarte zakenvrouw van het jaar...'
'...samenleving een push geven...'
'...verheug me daar enorm op...'

Op die manier is 'Beschuitje met Rutte' de ironische titel van een boeiend videokunstwerk.

De site trekt maandelijks twintig miljoen bezoekers uit de gehele wereld, dagelijks worden zeventigduizend filmpjes online gezet en zeventig miljoen filmpjes bekeken.
You Tube - voor 1,65 miljard dollar gekocht door Google.

Het avontuur is voorbij, daar boven die pizzeria in San Mateo. De nieuwe YouTube-multimiljonairs hebben voor hun feestje extraluxe superpizza's boven laten komen. Of de gehele pizzeria gekocht.

Voor de YouTube-bedenkers de lusten - voor Google de lasten.
Want het gedonder om de rechten op de vele illegaal geplaatste DVD-, of TV-fragmenten is begonnen. Wat is ertegen te doen? De auteursrechtadvocaten wrijven zich in de handen.

Ook ik heb op Bieslog de afgelopen weken illegaal op YouTube geplaatste filmpjes doorgegeven. Krijg ik binnenkort een advocatenteam op mijn dak?

Omgekeerd: ik heb mezelf ontdekt op tien YouTube-filmpjes, die al meer dan vijftienduizend maal zijn bekeken. Moet ik bij Google een schadeclaim indienen om ook een pizzaatje mee te kunnen prikken? Ik peins er niet over.

Vandaag hebben 1,6 miljoen vrouwen tegen hun mannen gezegd (of de mannen tegen hun vrouwen):
'Jij zit uren achter die computer van je - kun jij nou niet 's iets verzinnen waardoor we over een jaar multimiljonair zijn?'

Mensen die door hun gedragingen of uitspraken gedwongen worden boter op het hoofd te plaatsen, leven vaak in de veronderstelling dat zij met een kleine, nauwelijks waarneembare hoeveelheid boter kunnen volstaan.

De boter wordt gezien als vervangend haarverzorgingsproduct - ze wordt als gel in het kapsel gewerkt, of, bij het ontbreken van haar, brengt men de boter in een zeer dun laagje bij wijze van glimmiddel op de kale schedel aan.

Dit is onjuist! Wij roepen de politieke partijen op een halt toe te roepen aan dit verfoeilijke geknoei met boter. Juist in deze verkiezingstijd komt het erop aan, dat de parlementskandidaten zich helder en transparant presenteren, zodat het onderscheid tussen beboterde hoofden en boterloze hoofden duidelijk waarneembaar is.

Dus: zij die 'boter op het hoofd hebben', dienen in het openbaar een fikse kluit echte roomboter op het hoofd te dragen en hun verantwoordelijkheid te nemen voor alle bijkomende smelt- en druipproblemen.

Lief broerke,

Even knorren.
Waarom laat je op je Bieslog ene Evert raaskallen dat de jonge vrouwen van tegenwoordig niet meer kunnen breien?
Of ben jij die Evert misschien zelf?
Zou me niks verbazen, want je hebt er altijd een handje van gehad je te verbergen achter je eigen typetjes.
Omdat je het zelf een beetje tuttig vindt om het over breien te hebben, laat je die tuttige Evert opdraven.

Wimpie, je weet toch dat ik de hele breibak van moeder met een grote knottenvoorraad en al haar breipennen heb geërfd?
Want ik ben blijven breien zoals ik het van haar heb geleerd.
En sinds een paar jaar heb ik mijn handen vol aan het geven van breilessen.

Jij houdt toch zo goed de vinger aan de pols van de tijd?
Nou, dan is het je toch ontgaan dat breien razend populair aan het worden is.
Ik geef les aan enthousiaste vrouwengroepen en op scholen en er zijn zelfs breiclubs die bij elkaar komen in cafés door het hele land om er een stevig stukje te breien (de Stitch 'n Bitch breigroepen).

Wimpel, zou jij een grote trui van je breiende zus willen hebben met voorop het Biesloglogo?

En als je die nu eens komt halen op 5 december? Dat Sinterklaas hem dus zogenaamd bij mij heeft afgegeven?

O jee, dat klinkt jou natuurlijk weer veel te ouderwets, te tuttig en te burgerlijk. Dus stuur Evert maar langs. Ik denk dat hij even groot is als jij, maar dat hij de trui geweldig op prijs zal stellen (niet met Bieslog, maar met de naam Jacqueline erin gebreid).

Dag!
Je zuske Loes

'Die jonge vrouwen van in de dertig kunnen het niet. Nooit geleerd. Ook mijn eigen Jacqueline krijgt geen steek op een pen.

Is de wollen mannentrui weer mode geworden, heb ik geen moeder meer om er een voor me te breien.'

Evert (57)

Bedrieglijk mooi weer.
Maar de kachel moet erbij aan.
Weemoedig stemmende strandherinneringen.

Dit is een Schubertavond.

En mocht u deze muziek al uit het hoofd kennen, ach, geeft u zich er nog maar een keer aan over. Meeneuriën is bij een computerconcert toegestaan.

Eerst Schuberts Impromptu Opus 90, No. 3.
En bevalt 't, dan kan No 4. er ook nog wel bij.

- Met de avondploeg van de Biesloghoofdredactie, goedenavond.
- Ja, De Bie, met De Weert, doctor Nak de Weert, van het onderzoeksinstituut De Weert. Ik heb misschien een leuk primeurtje voor de Bieslog.
- Ah, meneer De Weert, meestal bel ik u - u hebt een interessant onderzoeksresultaat?
- Heb ik zojuist vrijgegeven. Het gaat namelijk over het brilgedrag onder heteroseksuele echtparen.
- Het brilgedrag zegt u? Hoe men met de bril omgaat? Aan een koordje om de nek, of in het haar gestoken?
- Nee, de toiletbril. Wie binnen de relatie de bril na toiletgebruik omhoogklapt of neerlaat.
- Pardon?
- Kijk, eind jaren zeventig woedde er in menige relatie een felle strijd rond de stand van de toiletbril. De vrouw was emancipatoir 'wakker geworden' en eiste van de man, dat hij na toiletbezoek en de daar gedane staande kleine boodschap, bij het verlaten van de wc de bril zou neerklappen - het toilet gereedmaken voor vrouwenbezoek, zeg maar.
- Eh.. ja..
- Ik heb dit probleem nu, in 2006, opnieuw onderzocht en ben tot de conclusie gekomen dat het nauwelijks leeft. De stand van de bril geeft slechts onder 0.4% van de ondervraagden nog problemen.
Maar àls het tot een clash komt, liggen de verhoudingen gans anders. Het is nu de man die van de vrouw eist dat ze na gebruik van het toilet de bril omhoogklapt, waardoor ze het toilet manvriendelijk achterlaat.
Ik dacht: misschien kan meneer De Bie hier iets mee.
- Eh... U hebt dit onderzoek toch niet verricht in opdracht van een firma in toiletreiniger?
- Nee, nee, nee. Dit onderzoek is een eigen initiatief. Ik moest gisteren ineens denken aan mijn eerste huwelijk dat in 1980 is stukgelopen op de toiletbril. Ik was benieuwd hoe de zaken nu lagen.
En dat is het geweldige van internet in ons vak - je legt de vraag even bij je panel en je hebt in enkele uren een betrouwbaar antwoord.
- Nee, ik vrees dat ik het voor Bieslog niet kan gebruiken, meneer De Weert. Het is mij iets te grappig, begrijpt u?
- Even goede vrienden, meneer De Bie. Dan laat ik een persbericht uitgaan en dan zult u het geinige bericht maandag ongetwijfeld terugvinden op menige voorpagina.

Vijfentwintig jaar geleden lag aan het Nederlandse fietsenbestand een eenvoudige indeling ten grondslag: er reden herenrijwielen en damesfietsen rond. (Ik laat de racefiets en de tandem nu even buiten beschouwing.)

Dat een heer op een damesfiets reed, was uitzonderlijk en zo'n heer kon rekenen op het hoongelach van alle weggebruikers.

Rond 1980 werd de fietswereld in verwarring gebracht - jonge meisjes vonden het hip om ouderwetse damesrijwielen te gaan berijden. De benaming omafiets deed zijn intrede. (Tip: bekijk de informatieve site omafiets.nl).

Anno 2006 zijn de hippe meisjes moeder geworden en geven ze de voorkeur aan de moederfiets, die is voorzien van een, twee, soms drie kinderzitjes.
Maar nog altijd vindt de jonge vader die de kinderen naar school gaat brengen zich niet helemaal lekker op een moederfiets.
Dus is er nu de vaderfiets, die op een moederfiets lijkt, maar de vaders hebben een verhoogde stang tussen de benen gekregen.

Het herenrijwiel van toen wordt nu opafiets genoemd. Op een opafiets is geen plaats voor kleinkinderen.
De oma's van nu worden verondersteld op omafietsen te rijden, maar ook die zijn niet uitgerust met kleinkinderzitjes.

Omdat de kinderen binnen een familie door alle generaties moeten worden vervoerd, is de opmars van de kinderbakfiets onstuitbaar. Vaders, moeders, opa's en oma's - ze vinden het allemaal stoer, gaaf, hip, cool en vet op een kinderbakfiets te worden gezien.
Maar of de kinderen het nu wel zo leuk vinden in zo'n open bakfietsje te worden rondgereden, is zeer de vraag.

Daarom beveelt Bieslog voor de hele familie de huifkarfiets van harte aan.
De volwassenen kunnen laten zien hoe eigentijds ze wel niet zijn en de kinderen zitten lekker binnen in hun tentje en hoeven zich nergens voor te schamen.

(Met dank aan alle eigenaren van de fietsen die ik van internet heb gestolen.)

Al die keurige dames en heren die gisteren een button hadden opgespeld waarop een gele vuist opbotst tegen een blauwe vuist (broederschap symboliserend tussen de Chinese en de Indonesische Nederlanders?) en dachten dat ze daarmee 'heel goed bezig waren' - ik heb er maar geen cynische of boze opmerking aan gewijd.
Uit .......! (Ik kan het woord niet meer uitspreken of opschrijven.)

Zo. Dat hebben we gehad.
Vandaag is het De Dag van het Triplex.
(Dat is dun hout, waar je met één vuistslag dwars doorheen slaat.)

Dat het Vaticaan gaat bezuinigen op het na-aardse leven is begrijpelijk. De toestroom van Afrikaanse aidsdoden is niet langer beheersbaar.

Maar het is buitengewoon cynisch dat als eerste saneringsmaatregel wordt gekozen voor sluiting van het voorgeborchte, waardoor onschuldige kinderzielen worden getroffen.

Beter was het geweest als het Vaticaan eerst grote schoonmaak in de hemel had gehouden.
Spiritisten en andere levennadedoodkenners vangen signalen op, waaruit blijkt dat grote aantallen voor de hel bestemde zielen langs illegale weg met behulp van gewetenloze, frauderende zielenhandelaren toch in de hemel geraken.

Toen ik me over het uitlegbord boog dat aan de voet van het uitzichtduin is opgesteld, zag ik zijn naam: Leutnant Schützendübel.

Al eerder heb ik u op Bieslog lastiggevallen met mijn (bescheiden) kennis van de Atlantikwall, de gigantische verdedigingslinie die de Duitsers van 1942 -1944 aan de Nederlandse kust bouwden. Ik kan veel duinen aanwijzen die in feite betonnen bunkers uit WO2 zijn, bedekt met een dikke laag duinzand.

Het bord verschaft uitvoerige informatie over De Hoge Toren - een bunker waarop een honderd meter hoge houten radartoren heeft gestaan, waarmee naderende geallieerde vliegtuigen werden gesignaleerd. Onderin de bunker, diep uitgegraven in het duinzand, werden de opgevangen radarsignalen geanalyseerd door een ploeg technici onder leiding van Lt. Schützendübel.

Ik beklom het nepduin en genoot van het kilometers wijde uitzicht. Op de betonnen bovenplaat van de bunker werden, ten behoeve van de toeristen, een verrekijker en een schijf met herkenningspunten opgesteld.
Ik wachtte tot vier medebezoekers waren verdwenen, kroop onder de houten balustrade door en vond het luikje in de zijwand van de bunker.

Er zijn maar een paar mensen die het weten - u weet het nu ook, maar ik vertrouw op uw discrete zwijgen: onderin de bunker woont nog steeds de leider van het toenmalige radarteam, luitenant Schützendübel.

Ik klopte enkele malen in een bepaald ritme op het beton, tot de vertrouwde stem van de luitenant klonk: 'Werda?'
Nu riep ik luid en duidelijk het wachtwoord - ik mag het u helaas niet verstrekken - waarna de betonnen plaat opzij werd geschoven en de oude man zich liet zien. Hij is de negentig gepasseerd, ziet er gesoigneerd uit, gladgeschoren kaken, correct geknipt grijs haar, gekleed in een vaal, maar nog altijd strak en onberispelijk uniform.

Zijn wantrouwige blik controleerde me op de aanwezigheid van een camera, die ik net op tijd in mijn binnenzak had weggestopt.

We maakten ons jaarlijkse praatje.
Ik vertelde hem over de laatste ontwikkelingen in het wereldnieuws.
Ik zag zijn oude ogen oplichten toen ik vertelde over de toegenomen spanningen in Oost-Europa - hoe het Westers georiënteerde Georgië lijkt af te stevenen op een conflict met machtige buur Rusland.
Hij zei het woord niet, maar ik voelde dat hij het dacht: er is een nieuw Oostfront!

Bij wijze van Nederlands nieuws vertelde ik hem iets over de in ons land zo succesvolle film Zwartboek. Een Nazi-officier wordt verliefd op een Joodse verzetsstrijder? 'Wáß sagen Sie?' Zijn mond viel letterlijk open van verbazing.

Dit filmnieuwtje was duidelijk te heftig en teveel voor de oude baas en met een afgemeten 'Auf Wiedersehen!' sloot hij de betonnen deur.

Ik wierp een laatste blik op de zee, wond me nog even op over de totaal misplaatste windmolens op de horizon en daalde af naar de bewoonde wereld.

Ach, die Gerrit. Zo'n lieve, aaibare, intelligente kat.
Krijgt vanwege Dierendag een extra portie brokjes en een paar minuten langer kroeltijd, achter beide oren.

Maar Gerrit zou zelf een ander cadeautje kiezen.

Hij is uitgejaagd op muizen en vogels, want hij heeft de smaak te pakken van groter prooi: eekhoorns. Supersnelle boomklimmers - dat is nog eens een uitdaging!

Gerrit heeft al drie grote, roodbruine, vrolijk bepluimstaarte eekhoorns door het kattenluikje naar binnen getrokken en achter de wasmachine gedeponeerd. En daar mag Baasje ze vandaan vegen en de aangeknauwde kadavertjes fatsoenlijk zien kwijt te raken.

Gerrit zou Dierendag het liefst vieren met een bezoek aan een door zeer hoge hekken omgeven Eekhoorn Tuin, waarin hij - al is het maar voor een uurtje - onbeperkt zijn gang mag gaan.

Aan de voet van het hoge uitzichtduin was een bord geplaatst, waarop werd uitgelegd hoe het er op die plaats in de Tweede Wereldoorlog was toegegaan.
In honderden bunkers en kazematten - onderdelen van de Atlantikwall - waren diep in het duinzand ruim duizend Duitse militairen ondergebracht.

Toen ik het bord fotografeerde kwamen een man en een vrouw in wandeltenue naast me staan, die probeerden de tekst te lezen, maar er niets van begrepen, leek het.
Toen zei de man : 'Verzeihung!' en vroeg me de weg naar Egmond.
Ik wees in Noordelijke richting en het stel dankte sehr en wilde doorlopen.

En ik weet zelf niet waarom, maar ik begon een praatje. Ik wees op het bord en ging in abominabel Duits uitleggen 'das er hier tausend Mannschaften im Krieg wohnten'.
Woonden!

De man, een grijze achter-in-de-vijftiger, zag ik ongemakkelijk worden. Hij maakte zich kleiner en boog het hoofd. De veel jongere vrouw keek mij wantrouwig aan en probeerde haar man aan zijn bovenarm mee te trekken.

En ik ging nog even door en vertelde 'das es hier hunderte Bunker im Dünen gab, bis zum See... eh... das Meer... das war Sperrgebiet hier...'

Echt waar, ik wilde op geen enkele manier die grijze Duitse man in moeilijkheden brengen. Juist niet. Ik deed mijn best heel ongedwongen over de oorlog te praten.

De man boog nu diep voor me en dankte me nog eens herzlich waarna het paar opgelucht de wandeling voortzette.

Ik moest aan John Cleese denken in Fawlty Towers en schoot in de lach.

'Door 's goed op de stickertjes op zij- of onderkanten te letten, ben ik erachter gekomen dat alle Amerikaanse apparaten die ik nu elke dag (en nacht) gebruik - notebook, mp3-speler, foto- en videocamera's, mobiele telefoons - in China zijn vervaardigd.

Dank aan alle onbekende Chinezen die mij zoveel lol bezorgen.'

Driek de Gadgetfreak

Het is lang geleden dat onze Canonclub op Bieslog te horen was.
Nog altijd komt de club wekelijks bijeen - voor de gezelligheid, maar ook om het Nederlandse canonrepertoire levend te houden door het tot klinken te brengen.

Het zingen van oude canons als De Uil Zat In de Olmen en Alle Klokken Zeggen Tik Tak lijkt een behoudende, conservatieve bezigheid, maar onze club gaat nieuw repertoire zeker niet uit de weg. Er worden zelfs canonexperimenten uitgevoerd.

Zo kwam onze dirigent op het vernieuwende idee binnen het kader van de klassieke canon enige improvisatie toe te laten. En de eerste voorzichtige poging is nu vastgelegd.

De Canonclub begint de klassieker Vader Jacob op de gebruikelijke wijze uit te voeren, maar het wordt de deelnemers toegestaan na twee coupletten vrij te bim-bam-bommen!
Wat dat laatste betekent, wordt duidelijk als u onderstaande RealAudiolink tot klinken brengt.

De Rolling Stoneskenners wijzen op een fout die alle media intussen hebben gemaakt: de VVD koos voor haar verkiezingstune met Let's Work niet een nummer van de Rolling Stones, maar een nummer van Mick Jaggers solo-album Primitive Cool (op de Top Tien van Slechtste Albums Aller Tijden).

Een mailer voegt er bij wijze van mogelijke verklaring voor deze keuze aan toe, dat Jagger ooit student economie is geweest.

De campagnetunes (huisliederen) van de grootste politieke partijen:

CDA: Love Is All van Roger Glover

VVD: Let's Work van de Rolling Stones

PvdA: Rood van Marco Borsato

Op wie moet een liefhebber van de muziek van Bach, Monteverdi en Buxtehude straks stemmen?

De congrestoespraak van PvdA-leider Wouter Bos hebben we eveneens onderzocht op het gebruik van clichés, waarbij dient te worden opgemerkt - en dat geldt ook voor de onderzoeken van gisteren - dat we een herhaling van een zin, standpunt of voorbeeld binnen een toespraak tot de clichés hebben gerekend.

Van de drie grote spelers in de verkiezingsstrijd hebben we nu alle clichés geïnventariseerd.

Wij hopen de komende 52 dagen meer creatief en origineel taalgebruik te mogen noteren. Dat zou goed zijn voor ons land. Ook de taalarmen mogen in dit land niet aan de kant blijven staan. De Nederlandse taal is namelijk van ons allemaal.
(Hier - je wordt erin meegezogen, of je wilt of niet.)

Weer presenteer ik hier één van de door liefhebbers op internet gezette films en weer is het jazz en wederom kom ik superlatieven tekort.

We zien ongemonteerde filmopnamen uit 1950 van een niet voltooide film.
Dachten we dat er van Charlie Parker nagenoeg geen filmopnamen bestonden?

Muziekliefhebbers - vijftien minuten genieten geblazen!
En de superlatieven verzint u er zelf wel bij.

'Mannen en vrouwen van het Politiekorps Regio Vlaghuizen!
Ik heb jullie bijeengeroepen omdat mij ter ore is gekomen dat er sprake is van onrust in ons korps. En als uw hoofdcommissaris zeg ik: onrust is niet goed voor het korps, laat staan voor de hoofdcommissaris.

Mensen, wat is het geval.
De mededeling van de korpsleiding dat het er niet inzit, dat wij dit jaar tot verstrekking van de Kerstpakketten kunnen overgaan, heeft grote onrust veroorzaakt. De boze en teleurgestelde reacties zijn van dien aard, dat wij als korpsleiding daar niet de ogen voor kunnen sluiten.

Nee - ik zeg het u recht voor de raap - op dit moment is de financiële toestand van onze kas Algemene Middelen zo penibel, dat er helaas geen Kerstpakketten uit kunnen worden bekostigd die de toets der kritiek kunnen doorstaan: dus een beetje grote doos, met een mooie fles, wat luxe levensmiddelen en nog een leuke verrassing. Ik zeg: helaas!

Maar, maar maar... Er is een mogelijkheid een extra eurootje bij te verdienen.
Zoals u weet hebben de landelijke korpsen de opdracht gekregen 40.000 vermeende illegalen te controleren en 12.000 aanhoudingen te verrichten. De korpsen kunnen daarmee extra financiële middelen binnenhalen.

Welnu, voor ons korps betekent dit, dat wij 3000 vreemdelingen gaan controleren en als wij 800 echte illegalen vast kunnen zetten, krijgen wij voldoende extra geld binnen om u een Kerstpakket te verstrekken, waarvan u tot ver na Oud en Nieuw zult kunnen genieten! (Applaus)
Hoe gaan wij in onze regio ons quotum illegalen halen. Hoe intensiveren wij de opsporing en...'

Ho! Ik hoor het u denken: dit is moddervette satire. Daar lusten de honden geen brood van.
Wilt u onderstaand krantenbericht even aanklikken?