Publicitair hadden ze er fiks munt uit geslagen: extra beveiliging en 'te laat' beginnen.

Wat een beschamende vertoning op het VVD-congres: de tentoonstelling van Ayaan Hirsi Ali, in de ijzeren houdgreep van bodyguard Erica Terpstra.
Het clichébegrip 'troetelallochtoon' kreeg weer nieuwe inhoud.
Alsof de eerste vrouwelijke Sinterklaas het congres bezocht (een andere vergelijking is niet gepast).

Hirsi Ali zei zich thuis te voelen temidden van deze weerzinwekkend kwijlende liberale heren. Ze sprak van 'onze partij'. Ze is dus niet goed snik.

Bieslog is politiek neutraal - zowel Links als Rechts zal, indien nodig, de oren worden gewassen.
Maar nu verlangt de hoofdredacteur naar het linkse meerderheidskabinet, waar in de Volkskrant van vandaag hardop over wordt gedroomd.

Straf!
Voor de grootste opportunist/populist van alle politici: Gerrit Zalm.

Uit het persbericht:

- Vandaag Niet-Winkeldag: Koop niets! EINDHOVEN, 30 november 2002 - Vandaag is het 'Niet- Winkeldag' ('Buy Nothing Day') in tientallen landen overal ter wereld. In minstens veertien plaatsen in Nederland gaan vandaag activisten de straat op om deze internationale protestdag tegen de Westerse consumptiecultuur te vieren. -

Ik heb een lange lijst gemaakt van de boodschappen die ik niet ga doen.
Maar zo'n groot combipak met peen en uien - mag dat wèl?

Het online historisch archief van De Groene Amsterdammer.

De 64 eerste, volledige jaargangen van De Groene, van 1877 tot en met 1940, in facsimile.
Het archief is per pagina en per artikel gratis doorzoekbaar op in de tekst voorkomende termen. (Inloggen met 'amsterdammer' en 'groen'.)

Een journalistiek-historische goudmijn! Ach, zouden alle kranten op deze manier te doorzoeken zijn...
Deze archivering kostte bijna honderdduizend euro en kwam met hulp van o.a. het Prins Bernhard Fonds tot stand.
(gevonden via www.tonie.net)

Ik zocht onder Mussert en las hoe het nationaal-socialisme in 1933 zijn entree maakte.

'Het nationaal-socialisme van den heer Mussert dat zich in Nederland als nationaal aandient, is letterlijk uit het Italiaansch en Duitsch vertaald, zonder ook maar eenigszins rekening te houden met ons eigen land.
Het heeft in Nederland niet de minste kans. Enkele goede elementen, welke het bevat, verdrinken in een zee van gebreken. Het kan ons land niet schaden, hoogstens de reputatie van den bekwamen ingenieur Mussert.'

De opmars van het Eerste Vertaalde Titel Legerkorps verloopt voorspoedig.

Volgens een communiqué van de legerleiding was rond halfdrie vannacht de hoofdmacht ten zuiden van Parijs doorgedrongen.

Een enkele titel - Les Initiés van Hella Haasse - zou zich zelfs in een voorstad van Lyon hebben genesteld.

Geruchten als zouden La procédure van Harry Mulisch en Chef d'oeuvre van Anna Enquist de Middellandse Zeekust bij Saint Tropez hebben bereikt, konden niet worden bevestigd.

Een jonge en een oude man. De jonge is een kopje kleiner dan de oude. Ze dragen windjacks, de jonge man heeft een pet op met de klep naar achteren, de oude man een pet met de klep naar voren. Ze hebben hetzelfde, iets gebogen postuur en dezelfde licht slingerende manier van lopen.
De jonge man draagt een plastic tas met folders. De oudere torst een doos.

Een zoon adviseerde zijn vader bij de aanschaf van een scanner.

Een lezer meldt, dat op een zender die door Jochem niet kan worden ontvangen - TV Noord-Holland - gisteravond een interview was te zien met... Jort Kelder!

Woedend is'ie - Mike van der Molen, de uitsmijter/standup comedian uit Schiedam, tevens lijsttrekker van de LMM, de Lijst Mike van der Molen.

"In alle kranten vanmorgen heel groot, met knallende foto's: Emile Ratelband treedt op voor een lege zaal.

Schandalig!

Ik voer al twee weken campagne, ik sta iedere avond voor een lege zaal, maar publiciteit ho maar!

Ik heb ze allemaal gebeld, de Telegraaf, Algemeen Dagblad, ze hebben m'n hele schema, ik spreek van Workum tot Maastricht, maar als ik bel is 't van: 'Ja meneer Van der Molen, helaas, uw partij trekt te weinig belangstelling. Wij kunnen geen reporter sturen. En dat is voor u ook maar beter - als de mensen al die lege zalen zien, is dat voor u niet bepaald stemmentrekkend.'

Sodeju!

Die geflipte patatbakker staat voor een lege zaal en nou is 't ineens wereldnieuws!
Vind je het gek dat het slecht gaat met de kranten! In die lege zalen zitten ook geen lezers!

Ik ga gewoon door met de campagne. Gisteren zaten er drie mensen in een zaal voor achthonderd en alledrie gaven ze zich spontaan op als lid van de LMM.

Je moet klein beginnen. En eind december zitten mijn zalen vol. Maar dan ben ik waarschijnlijk ook niet meer interessant voor die persmuskieten!
Lege zalen willen ze zien... heb'ie ooit zoiets ondemocratisch meegemaakt!"

Jochem lag al ruim twee uur te zappen tot hij een onrustig gevoel kreeg. Steeds sneller ging hij de rijtjes heen en terug - SBS6, Yorin, V8, Veronica, Nederland 1,2,3, Rtl4,5.... - nergens!

Was er iets ernstigs gebeurd? Hij was er elke avond. Ergens... aan een discussietafel, in een talkshow, gefilmd op een receptie, of leunend op de motorkap van een auto... waar was'ie?

Jochem was op hem gesteld geraakt. Niet op wat hij te beweren had. Dat was niet veel, of niet opvallend interessant. Nee, Jochem moest altijd even glimlachen, als hij dat rare hoofdje zag met die oogjes die hij zo kon laten glinsteren, dat je dacht dat hij iets pienters, iets van belang te melden had.

Jochem wilde even dat verschijninkje zien, als bakentje van vertrouwdheid, in een zee van nonsens en geblaat. Dat kuifje, dat kostuumpje, die bretelletjes...

Tot bij enen hield Jochem het rusteloze gezap vol. Toen gaf hij op en ging slapen. Als dat zou lukken...

Jort Kelder.
Kan iemand vandaag even bij hem langsgaan, om te kijken of alles in orde is?

Een pagina uit 'Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen', de nieuwe bundel van Tonnus Oosterhoff, uitgegeven door De Bezige Bij.

De handgeschreven toevoegingen zijn weliswaar gedrukt, maar het lijkt of de dichter geen afstand van het gedicht kon doen.
Alsof hij, toen de bundel gedrukt en wel klaar lag voor verzending naar de boekhandel, wilde aangeven dat enkele gedichten niet af waren; dat er andere mogelijkheden zijn geweest, of in het verschiet liggen.

Ook de twaalf gedichten op de meegeleverde CD-ROM zijn voortdurend in beweging.
Regels verschijnen en verdwijnen, soms staat een kant-en-klaar gedicht op het scherm, dat niet voltooid blijkt, want woorden en regels worden vervangen door andere.

Het procédé is te bekijken op de site van Oosterhoff. Je kunt je er per e-mail abonneren op nieuwe gedichten.

Ik ben geen poëziecriticus en ik heb de bundel te kort in huis om iets zinnigs over de inhoud te zeggen.
Wel weet ik zeker, dat ik met bundel en site lang bezig zal zijn.
Ik ken geen andere dichter die op zo'n fascinerende manier gebruik maakt van de 'nieuwe media'.

De directeur van het Haags Gemeentemuseum, Wim van Krimpen, wil graag scoren met hoge bezoekersaantallen.

In de dependance van het Gemeentemuseum, het voormalige Paleis aan het Lange Voorhout, is nu een permanente Escher-tentoonstelling ingericht (Escher in het Paleis).

Als Van Krimpen bijgaand Legowerkstukje in de hal plaatst, kan het bezoekersaantal flink worden opgeschroefd.

Wat een opluchting nu blijkt dat inzake de kogelbrieven er slechts één dader is.
(Hadden ze ons wel eens eerder kunnen melden.)

Zullen we afspreken dat voor alle slechtigheid, verwarring, onbehagen, puinhopen, platheid, zinloos geweld, wachtlijsten, slecht onderwijs en gevoel van onveiligheid één man verantwoordelijk is?

Wie zullen we eens uitkiezen...

De Kerstman!

Laten we dat mannetje, zodra'ie zich vertoont, oppakken en in een extra beveiligde gevangenis opbergen.
In een proces, dat 1 januari 2003 moet beginnen, geven we hem de schuld van Alles.

's Kijken of dat tot die garnalenhersens onder dat ridicule bontpetje wil doordringen!

Een Teletekstbericht:

- Het CDA wil dat de publieke omroep geen extra investeringen doet in internet. Dat heeft woordvoerder Atsma gezegd voorafgaand aan het debat over de mediabegroting in de Tweede Kamer. Atsma vindt dat de informatieve sites van de omroepen steeds meer concurreren met de kranten. Die beleven volgens Atsma zware tijden en kunnen die concurrentie goed missen. -

Wat jammer nou.
Bij de Publieke Omroep zou ruimte komen om nieuwe ontwikkelingen op internet te entameren - een van de weinige niet-commerciële sectoren waar dat zou kunnen - gaat het CDA dit onmogelijk maken.

Internet en de omroep - het worden uitsluitend sites zoals er één onder dit stukje staat.

Kijk rechts-beneden en maak een Faceclip. Creëer je eigen poppetje en laat hem wat zeggen. Alles is mogelijk.

Laat hem bijvoorbeeld zeggen:

'Dank u wel meneer, dat alleen de eigen poppetjes zoals ik, het bij de omroep voor het zeggen krijgen.'

En stuur je Faceclip naar meneer Atsma, CDA, Tweede Kamer, atsma@cda.nl

Boodschappen doen in de supermarkt bleef een moeilijke opgave.
Het uitstallen van je bullen op de lopende band bij de kassa, onder de ogen van wildvreemden - meneer Foppe hield er niet van.
Eenmaal per jaar werd de expeditie zelfs bijna onmogelijk te volbrengen.

Nieuw toiletpapier.

Gezien worden met een pak toiletpapier.
Waarom vond meneer Foppe het zo gênant een pak rollen op de band te plaatsen, dat het zweet, onder zijn pet uit, langs zijn gezicht liep?

Hoe hij zich ook probeerde gerust te stellen door voortdurend te prevelen - 'het is toch heel gewoon, iedereen heeft wc-papier nodig' - het hielp allemaal niks. Met zo'n pak liep je compleet voor gek.
En het ergste was, dat je een groot pak met twaalf rollen niet in je boodschappentas kon bergen - je moest er open en bloot mee over straat.
Ja, je kon een pakje van drie rollen kopen, maar dan herhaalde de nachtmerrie zich om de drie maanden.

Met een groot pak kon meneer Foppe een jaar toe.
Hij had het zorgvuldig berekend. Iedere rol - het stond op de zak - bevatte 200 vel; als hij tussen de 6 à 7 velletjes per dag gebruikte, deed hij 1 maand over 1 rol.
Als hij aan zijn laatste rol toe was, stelde hij zich op rantsoen (2 velletjes per dag), maar het verschrikkelijke moment kwam onherroepelijk, als hij het laatste, 2400-ste velletje van de 12e kartonnen binnenrol scheurde.

Een paar jaar geleden werden de openingstijden van de supermarkten verruimd. Een geluk bij een ongeluk.
Als meneer Foppe het grote pak in november kocht, 's avonds om zeven uur, was het buiten donker en werd de tocht naar huis, met de boodschappentas in de ene hand en het pak wc-papier in de andere, iets minder zwaar.

Hij pleitte vurig voor stilte rond de dood.
Maar dat is een onmogelijkheid geworden.

Ik weet al meer van de dood van Boudewijn Büch dan ik had willen weten.

Beste mensen,

Kleine Driek keek de hele zondag uit naar het Grote Moment.

Na het avondeten - favoriete menu: bloemkool met een kaassausje, bitterkoekjespudding toe - als we met z'n drietjes nog aan tafel zaten, mocht ik papa's sigarendoos uit het dressoir halen. Hij koos een bolknak, verwijderde het sigarenbandje, dat ik plechtig kreeg overhandigd (voor in mijn album), de sigaar werd aangestoken en dan gebeurde het.

Mijn vader nam een haal, hief het hoofd schuin naar boven, tuitte de lippen en daar kwam'ie: een volmaakt ronde rookkring verliet zijn mond en maakte een zweefvlucht door de kamer.

In mijn herinnering was iedere poging succesvol - de ringen volgden elkaar in hoog tempo op en na de tiende mocht ik proberen ze om mijn wijsvinger te winden. Wat natuurlijk altijd mislukte.

Veel later heb ik het zelf vaak geprobeerd, maar ik bakte er niets van. Met sigarettenrook gaat het helemaal niet - ik produceer rare rookslierten die maar niet tot een cirkel willen samenballen.

Nu heb ik de Zero Fog Blaster in huis.

'The Zero Blaster uses the same liquid that Hollywood uses in the movies to make special effects fog. Like a snowflake, each fog ring is unique, expanding at its own rate and traveling at its own speed. You'll be captivated by their beauty, mesmerized by the myriad shapes you'll discover in every fog ring you create. The Zero Blaster will provide hours of good clean fun for children and adults alike.'

Gisteravond dacht ik nog, terwijl de ene mooie kring na de andere door mijn kamer zweefde: leefde vader nog maar. We hadden leuke wedstrijdjes kunnen houden. Zijn kringen die botsten tegen de mijne. Wat zouden we gelachen hebben.

Tot een volgende keer.
Hoi,
jullie Driek

Voordat we vandaag weer overspoeld worden door binnenlands partijpolitiek geneuzel:
wat zei Balkenende nou ook weer precies tegen Bush?
Gaan we meedoen met diens oorlog?
Of mits, tenzij, indien, als het moet?

Als oud-reservist beheer ik op zolder een plunjezak met militaire uitrusting.
Die zou ik moeten inleveren.
Nou, mooi niet!

dit lied met
rijmend toebehoren
is de triestheid aangeboren

vandaag verschoof je
met een jaar
tot veertienvoudig
doodsgevaar

waarom jou hechten
aan een taal
waarin het leed
nooit maksimaal
wordt uitgelegd
dat pijn
zo onterecht
mij toegedacht
dit doelloos vers
volbracht

Boudewijn Büch (1948-2002)
Uit: Verzamelde Gedichten, 1995

Hebben we een QuickTime-player in de computer? (Gratis te downloaden via de site onder dit stukje.)

Dan tip ik hier, voor zover al niet bekend, een verzameling mooie clips.

De IJslandse zangeres Björk - het is mij allemaal wat te 'arty' en van de muziek 'moet je houden', maar bijzonder is het wel.
Haar videoclips lijken vaak de eenvoud zelve, maar hoe prachtig gemaakt!

En weer kom ik 'm tegen, in een hoofdredactioneel commentaar:

'De Haagse kaasstolp ligt aan diggelen en vele oudgedienden hebben een goed heenkomen gezocht.'

De kaasstolp.

Het afgelopen jaar is'ie honderden malen opgevoerd, als symbool van in zichzelf gekeerde politiek - de beroepspolitici die zich hebben afgesloten voor de samenleving.

Maar de columnisten en journalisten die het beeld hanteren leven zelf onder een enorme stolp.
De kaasstolp is in het doorsnee Nederlandse huis een nagenoeg uitgestorven stuk serviesgoed.
Op hoeveel zondagse ontbijttafels staat de kaasstolp in het midden?

Foto 1
Via internet op zoek naar een Nederlandse kaasstolp, stuiten we op dit exemplaar van notenhout en plexiglas. Dit is geen stolp, maar een uit zijn krachten gegroeide botervloot.

Foto 2
Ja, Franse cloches à fromage! Te kust en te keur. Als je deze op tafel zet, is niet alleen je servies, maar je gehele interieur aan vernieuwing toe.

Foto3
Of een mooie antieke Engelse. Hoewel toch nog teveel neigend naar een soepterrine.

Foto 4
Dit is de bedoeling! Een simpele, degelijke oer-hollandse kaasstolp. Volgens Google alleen te verkrijgen in Duitsland (Käseglocke).

Ieder nieuw Tweede Kamerlid zou op de dag van aantreden zo'n kaasstolp cadeau moeten krijgen. Als symbool van doorzichtige politiek, die bescherming biedt aan vele soorten kaas. Vrijheid in gebondenheid. Enzovoorts.

Foto 5
En de grootste kaasstolp staat niet eens in Den Haag, maar in een restaurant in Straatsburg.
Waar veel leden van het Europese Parlement komen eten.
De Europese kaasstolp - die moet nodig aan diggelen!

Hebben we een Flash Player 6 in de computer? (Gratis en snel te downloaden via de eerste site onder dit stukje.)
Dan bent u klaar voor een bijzondere ervaring.

De Engelse literaire Bookerprize werd dit jaar gewonnen door Yann Martel met het boek Life of Pi.

'The book is about Pi, the only human survivor of the wreck of a cargo ship in the Pacific ocean who spends 227 days clinging to a lifeboat in the company of a hyena, a whingeing zebra with a broken leg, an orang-utan and a 450lb Royal Bengal tiger called Richard Parker.'

Het boek wordt op spectaculaire wijze op internet gepromoot met een Flashfilm die er zijn mag.
De film is interactief - Pi is bestuurbaar.

Kunstenaar Lee Walton heeft een originele manier gevonden zijn werk via internet te verkopen.

De kunstkoper kan voor 200 dollar een dag reserveren en al het werk dat Lee Walton die dag zal maken, wordt zijn eigendom.

Lee Walton belooft op die gereserveerde dag, van opstaan tot slapengaan, heel hard te zullen werken.

Ik hoor wel eens zeggen dat 'de werkelijkheid de satire heeft ingehaald'.

Dat de partij LN nu ER heeft voorgedragen als politiek leider heeft niets meer met 'de werkelijkheid' te maken en al helemaal niet met 'satire'.

Het bericht valt onder medische geheimhouding en behoort geen enkele publicitaire aandacht te krijgen.

Via diverse mailberichten werd mij duidelijk waarom ik niet wist dat in Tilburg een universiteit is gevestigd (zie het stukje van 08.13 uur).

De Katholieke Universiteit Tilburg werd omgedoopt in de Katholieke Universiteit Brabant en de KUB, ja, die ken ik!

Waarom roepen beelden van de Miljonairs Fair - 'de huishoudbeurs voor de rijken' - zo'n kolkende woede bij me op?

Ik zou toch ook kunnen denken: 'Ach, laat die mensen, wat kan mij het schelen.'
Of: 'Jonge jonge, de wansmaak kan nog altijd groter.'
Of: 'Ha ha, wat een rare types!'

Maar ik onderdruk het verlangen naar een beurskrach, die de catastrofe van 1929 vele malen moet overtreffen.

In de Volkskrant van vandaag maakt Martin Bril in zijn column onbeschaamd reclame voor een radiotoestel, dat is ontworpen door de dit jaar overleden Amerikaanse audiolegende Henry Kloss.

'... want de laatste jaren is het radiotoestel verworden tot iets heel ergs, dankzij de gettoblaster. De oerradio van Henry Kloss laat zien hoe het ook kan, en vooral: hij laat het horen. Sinds ik hem heb, kijk ik alleen nog maar naar hem als Barend en Van Dorp en Nova bezig zijn.'

Bieslog ondersteunt de lofzang van Bril op de weldadig simpele vormgeving en superieure geluidskwaliteit van dit wonderkastje.

Op dit moment wordt het redactielokaal geheel gevuld met het uitzonderlijk rijke geluid uit het minuscule speakertje - hoog en laag kunnen niet geregeld worden en dat hoeft ook niet: Kloss zorgde voor een perfecte balans.

Hierbij verklaar ik plechtig geen enkel contact te onderhouden met de firma die het toestel op de markt brengt.

Dit is een getuigenis.
Via dit kastje is mijn liefde voor het medium radio in alle hevigheid opgebloeid.

Nadat hij een hemelsblauw manteltje omgehangen had gekregen dat uit de garderobe van een majorette leek te zijn ontvreemd, dankte de secretaris-generaal van de Verenigde Naties Kofi Annan 'de gerenommeerde Universiteit van Tilburg' voor het hem verleende eredoctoraat.

Ik schaam me diep, maar ik wist niet dat in Tilburg al 75 jaar een Universiteit is gevestigd!

Na het verhoor van generaal Couzy is nu al zeker, dat een van de aanbevelingen in het eindrapport van de Parlementaire Enquête Commissie zal luiden, dat militaire muziekkorpsen - willen we Srebrenica-drama's voorkomen - in de toekomst altijd stemmige muziek in hun standaarduitrusting dienen mee te voeren.

Vanavond wordt in Amsterdam het Internationaal Documentaire Festival geopend.

Uit het programma:
'In de openingsfilm van IDFA 2002, Bowling For Columbine (VS, 2002), neemt filmmaker Michael Moore het wapenbezit en de invloed hiervan op de Amerikaanse burgerbevolking op de korrel.

Michael Moore brak in 1989 door met Roger and Me. Zijn televisieserie TV Nation, waarin hij misstanden in de Amerikaanse samenleving belicht, is ook in Nederland te zien geweest.

IDFA brengt een hommage aan de gedreven filmmaker door diens gehele documentaire oeuvre te vertonen, inclusief zijn televisieserie TV Nation.'

De documentairemaker/comedian komt helaas niet naar Amsterdam - wij gaan naar Michael Moore!

Op onderstaande site is een optreden te horen naar aanleiding van zijn boek Stupid White Men.

We kenden de aanstaande ouders die nog vóór de conceptie een plaats op de crèche reserveerden - de Postbank zou graag zien dat zij dan ook gingen sparen voor het huis van de ongeborene.

Is er al een Kleuter Pensioen Plan?

Als binnenkort een stille tocht wordt gehouden voor een vermeend slachtoffer van een verzonnen daad van zinloos geweld, is in Nederland de verbeelding uiteindelijk toch nog aan de macht gekomen.

In Ethiopië staat een nieuwe ramp te gebeuren.
Twaalf miljoen mensen worden met de hongerdood bedreigd.

Herinnert u zich de tijd nog dat er wel eens nationale inzamelingen werden gehouden, waarbij substantiële bedragen werden vergaard?

Nu is er geen commerciële of publieke omroep te vinden die er ook maar één seconde over peinst zo'n avond te organiseren.

Het verlies aan reclame-opbrengsten zou groter zijn dan de opbrengst van de actie.

Na het kabaal rond dat ene standpuntje van Mens Nawijn in een weekblad, kon het moment niet lang op zich laten wachten: en ja, de eerste sollicitant voor de functie van Nationale Beul heeft zich gemeld.

- Meneer Vleeshouwer, u bent er als de kippen bij

'Nou, ik dacht, voordat allerlei ongure types zich melden, zou het goed zijn als tot een snelle benoeming kan worden overgegaan. De discussie over het herinvoeren van de doodstraf krijgt anders een louter abstract karakter. Nu hoort er ook een gezicht bij.'

- Waarom denkt u gekwalificeerd te zijn voor het beulswerk

'Een jarenlange ervaring. Ik ben namelijk in mijn vrije tijd onbezoldigd leider van het Prettig Einde Huis, dat is gevestigd in mijn eigen woning. Ik heb dus veel mensen in een laatste fase, op vrijwillige basis, in een gezellige omgeving, aan een onbezorgd einde geholpen. Ook hulp bij zelfmoord zit in ons pakket, ik beschik over een grote knowhow. De stap naar een verplichte euthanasie is dus niet zo groot.'

- Hoe denkt u de eventuele toekomstige vonnissen te gaan voltrekken

'We moeten geen Amerikaanse toestanden krijgen. Ik heb voldoende films gezien die eindigden met elektrische stoelscènes, ik bezit zelf een grote WO2-collectie van ophangingen etcetera - brrr, wat een smeerboel! Zo gaan we in Nederland gelukkig niet met elkaar om.
In ons Prettig Einde Huis gebruiken we hele eenvoudige methoden - de combinatie slaappillen met plastic zak over het hoofd, voldoet bijvoorbeeld uitstekend.

- Waar moeten de executies plaatsvinden, op de Dam, voor het Nationaal Monument

'Afschuwelijk! Wat een barbaarse gedachte! Nee, ik denk dat de veroordeelden, na het uitspreken van het vonnis, meteen naar ons Prettig Einde Huis kunnen worden gebracht, waar wij dan zorgen voor een discrete afhandeling.'

Vandaag is het de Dag van de Rechten van het Kind.

Unicef organiseert een Nationale Spreekbeurtactie. Op veel scholen worden spreekbeurten gehouden over de rechten van het kind in het algemeen, of over de honger in Bangladesh in het bijzonder.

Enkele berichten op de Kinderrechten-site van Unicef:

1. Wij Moeten Dingen Doen, Niet Allen Praten

Weet ik niet veel over de kinderen in Bangladesh, maar ik heb vriendin wie hebben en Nepal gewonen. Zie hebben me veel dingen vertellen over hoe mensen daar wonen. Ik vind een spreekbeurt op school een goed idee, maar allen praten niemand helpen. Mensen moeten iets doen voor een verschillend maken.

2. slijm slijm

de pers komt bij ons op school en ik vind het wel cool, want dan kom ik op tv. vet he? eigenlijk komen ze voor de spreekbeurt van unicef maar die is ook wel geinig denk ik want tjalling en jw houden hem dus dat belooft heel wat. ik hoop dat de camera op mij richt want dan word ik beroemd. en ik vind unicef trouwens ook wel geinig, want ze doen best veel voor arme landen en ik ga ook een keer een paar eurocent overmaken denk ik. de ambassadeur zal wel rijk zijn want dat is elke ambassadeur toch? nou ja ! begt is hier geweest en hij is wel cool ,

3. De Reden Waarom...

ik hou dit jaar zelf een spreekbeurt over kinderrechten en ik vind het heel moeilijk
maar ik vind het wel leuk om het te doen.
ik hoop dat hiermee meer kinderen worden gered

4. complimenten slijm slijm

Ik vind he zo goed dat unicef er is en dat bert bij ons is geweest ik vond hem grappig.
Ik vind het zielig voor paul van vliet.
ik vind het super zo'n organisatie unicef.
het is ook goed dat unicef voor de kinderrechten opkomt
de pers komt ook in de klas woensdag cool he ik ben praatgraag.
ik vind dit trouwens ook een goeie quiz en ik vind de ambassadeuuurs trouwens ook wel cool en we gaan stenen kapot slaan ik heb al een paar keer geld betaald we gaan allemaal dingen doen want er komt een spreekbeurt van jw en tjalling ze gaan hun spreek beurt ook nog doen over kinderrechten daarom komt de pers en nog veel meer bert is ook bij ons geweest en dat was heel leuk en toen gingen we het schooltv week journaal kijken met bert
hele leuke quiz en het is super cool allemaal helemaal te gek en vinden jullie ook niet? ik hoop dat hij hier nog vaker komt hier want hij is best wel stoer. nou ja genoeg over begt . weten jullie trouwens dat jullie op tv zijn geweest? ik wel.

De kijkers dienen de tv-makers tegen zichzelf in bescherming te nemen.

Meerdere malen kwam ik dit bericht vandaag tegen op het net:

Een klein, maar respectabel poëzietijdschrift in de VS heeft, ter gelegenheid van het 90-jarig bestaan, een gift ontvangen van 100 miljoen dollar.
Daarmee is het blaadje het rijkste poëzieblad ter wereld geworden.

De gift werd gedaan door Ruth Lilly (87), de erfgename van een farmaceutisch concern.
Zelf stuurde ze eigen gedichten in, die nooit werden geplaatst.

- Ruth Lilly, 87, an heir to the Eli Lilly pharmaceutical fortune, submitted several poems to Poetry magazine in the 1970's and was rewarded only with handwritten rejection notes from the editor, Joseph Parisi. Evidently she did not take the rejections to heart. Mr. Parisi announced her gift at the magazine's 90th-anniversary dinner on Friday

"Its a real mind-blower," said the United States' poet laureate, Billy Collins, who was at the dinner. "Poetry has always had the reputation as being the poor little match girl of the arts. Well, the poor little match girl just hit the lottery." -

Hoi!

Die Sony-robots van een paar jaar geleden kwamen er bij niet in.
Fantastische technieken, maar geïmplementeerd in een hondje!

Nou is het kind-in-mij goed geconserveerd -' Je lijkt wel 10, in plaats van 47', zegt mijn oude moeder altijd - maar om nou met een elektronisch hondje te gaan zitten spelen, dat ging zelfs jullie Driek(je) te ver.

Maar deze!
Ze zijn van Sanyo en die firma noemt ze 'guard-dragons' in plaats van 'guard-dogs'.
Kijk, dat klinkt even anders.
Als ik 's avonds bezoek heb, de kamerdeur gaat open en mijn huisdraak schuifelt binnen... ja, daar zal iedereen paf van staan (zitten, in dit geval).

Driek en zijn draak!

Wat kan Drieks draak zoal? Ja, daar zijn de makers nog een beetje schimmig over:

'The robot is aimed to be used for several purposes including home-security defined loosely. The developers are in talks with the market leader, Sohgo Security Services Co., LTD., regarding provision of related services, technology and know-how.'

Hij komt pas in 2003 op de markt. Bekend is al wel, dat hij is uitgerust met een zgn. 'odor-sensor'. Hij reageert op luchtjes!
Dus bij rookontwikkeling is hij een perfecte brandmelder.
Is hij zo geprogrammeerd dat hij een brandblusser kan bedienen?

De odor-sensor.
Stel ik krijg een dame op bezoek die nogal zwaar is geparfumeerd (kan, ik sta ingeschreven bij een datingbureau op internet), springt bij haar binnenkomst mijn draak dan onder luid gebrul heftig tegen haar op? Moeten we natuurlijk niet hebben. Een kwestie van goed afregelen - is van later zorg.

Dat wordt sparen geblazen, mensen!
Ik heb al tegen mijn moeder gezegd, dat ik, hoe ongezellig ook, van Sinterklaas dit jaar alleen geld wil hebben.

Tot gauw!
Groetjes van Driek, the Dragonmaster

Namens de hoofdredactie van Bieslog deel ik u mede, dat het vorige stukje - getiteld 'Burgerbescherming' - hierbij wordt ingetrokken.

De hoofdredacteur komt terug op zijn zojuist ingenomen standpunt.
Hij is fel tegen het vrijgeven van de verkoop van wapens in Nederland.

Brustus van Kallen, woordvoerder Bieslog

Tegen landbestuurders die, gek geworden door teveel macht en media-aandacht, onverantwoordelijk omgaan met vraagstukken van leven en dood, dient de burger zich te kunnen beschermen.

Ik ben dan ook voor de vrije verkoop van wapens. Nu pas begrijp ik waarom de legale aanschaf van een handwapen, in de Verenigde Staten tot een grondrecht wordt gerekend.

maandag, 18 november 2002

Zodadelijk heb ik een interview met het Joods Magazine. Dat heb ik graag toegezegd omdat ik als Minister van Financiën veel met de Joodse gemeenschap te maken heb gehad vanwege de Joodse tegoeden uit de Tweede Wereldoorlog. Dat was een moeilijke kwestie, waaraan ik uiteindelijk wel vrienden heb overgehouden.
(Als blijk van waardering heb ik destijds de Scopus Award van de Hebrew University ontvangen. President Ford en Frank Sinatra gingen me voor)

Gepost door Gerrit Zalm om 09:52 uur

Een uitvoerige site met o.a. zijn familiegeschiedenis, speeches, favoriete computergames en flipperkasten.

15 november

Eerst iets vervelends doen. De VARA-gids opzeggen. Die van vorige week krijg ik maar niet bij het oud papier. Hij bevat een interview met Kees Sorgdrager, die onder meer uiteenzet dat hij Ad Melkert haatte. Dat is op zich al een beetje ziek, maar hij voegt er graag nog iets aan toe: "Melkert deed mij denken aan zo'n chef van de Russische geheime politie. Zo'n ijskoude apparatsjik met een randenloze bril die met tienduizenden de kampen inging". Dat is toch werkelijk een schandelijke opmerking. En het is op zich al schaamteloos dat de VARA-gids zoiets publiceert. Maar ik gooi die gids eruit, omdat ze deze tekst kennelijk zo mooi vinden, dat ze hem ook nog eens apart in een kadertje zetten. Bij vrienden lucht ik mijn hart. Ik hoor dat Sorgdrager deze suggestie ook al eens bij de VPRO zou hebben gedaan. Maar ik ga vandaag niet alles opzeggen.

Als de PvdA een ideologische ruïne is, wat is dan de VVD?
Lege ruimte. Een zwart gat (black hole).

Op advies van Ali, Sanders en Sorgdrager in een bootje stappen en de Rubicon oversteken?
Om aan de overkant, op de rand van het gat, begroet te worden door Zalm, die zijn wijdste lachmuil heeft opengetrokken?

Het bericht staat in de ochtendkrant - ik hoop het opgeroepen beeld vanavond kwijt te zijn, anders wordt het een zeer onrustige nacht.

Goedemorgen.

De bovenste foto is de afgelopen weken miljoenvoudig over het internet geraasd.

Ha ha ha!
President Bush kijkt door een verrekijker met de beschermkapjes er nog op!
Het ultieme bewijs van zijn oliedomheid.

Enig speurwerk bracht de tweede foto te voorschijn.
Genomen in 1993 op dezelfde plek (de Koreaanse demarcatielijn).
Nu is het President Clinton die door een afgedekte verrekijker kijkt.
Ook toen: lachen geblazen!

Op de derde foto zien we Bush, enkele seconden nadat hij ontdekte, dat de hem aangereikte kijker nog beschermkapjes droeg.

Het overkomt iedereen wel eens.
Zo wilde ik vanmiddag een stoomtrein fotograferen. Toen hij na een half uur oponthoud eindelijk verscheen, bracht ik mijn camera haastig naar de ogen, met het beschermkapje er nog op!
Vandaar dat mijn foto de locomotief laat zien, nadat hij al is gepasseerd.

Ik neem het nu eens op voor President Bush. Niets menselijks is hem vreemd. Aardige man.

De officier die hem de verrekijker aangaf mèt kapjes op, dient op staande voet ontslagen.
(Nadat eerst is onderzocht of hij steekpenningen heeft aangenomen van de aanwezige persfotografen.)

Op nog geen vijfhonderd meter afstand van de Bieslogredactie vond vanmiddag een Sinterklaasaankomst plaats.
Per stoomtrein.

Uw verslaggever heeft geen kleine kinderen die als alibi kunnen dienen - uitsluitend vanwege die stoomtrein rukte hij uit met de camera.

Over een van de oudste spoorlijnen van Nederland, waar tienduizenden stoomtreinen moeten zijn gepasseerd, nog eenmaal een exemplaar voorbij te zien stomen - die kans liet uw verslaggever zich niet ontnemen.

Met de grootste reserve toont hij u twee foto's.
Nou, vooruit dan maar.

Waarom doet hij hier zo moeilijk over?

Omdat hij bang is nu een hobbyfotograaf te zijn geworden.

Gaat hij voortaan ook oldtimers fotograferen?
Oude lantaarnpalen?
Rustieke haventjes?
Kerkinterieurs?
Een pottenbakker op een hobbybeurs?
Een demonstratie van de brandweer?
De kerstverlichting in de Hoofdstraat?

Laten we hopen van niet.

(Sinterklaas zag er ontspannen uit. Het was NIET Bram van der Vlugt!)

Bram van der Vlugt is gisteren in Zaltbommel aangekomen.
Gaat hij zijn record van vorig jaar (893 mediaoptredens in 3 weken) overtreffen?

Het is dat de Kerstman als nationale figuur in Nederland niet wil doorbreken - Bram van der Vlugt zou wat graag de dubbelrol op zich nemen en op 6 december de schimmel verwisselen voor de arrenslee.

In de VS groeit de anti-Kerstmis beweging.

'Together, we boycott Christmas Shopping, Christmas decorations, Christmas cards, and every variety of Christmas Crap. We refuse to support the Holiday Industry. We show our love for friends and family by giving our time and care, not by purchasing consumer goods. We maintain the integrity of giving by giving spontaneously and from our hearts, rather than during a specified season.'

Ach, je weet dat het niets uithaalt, maar het is een opluchting te constateren dat er andersdenkenden zijn.

Van mijn jongste broer Nick, succesvol eigenaar van een keten tattoo-shops, ontving ik onderstaande mail.

Hee ouwe biebroer,

Kom net terug uit Rotterdam van het PvdA-verkiezingscongres en... het is sodeju nog an toe niet gelukt!

Ik had je op de verjaardag van oom Har toch verteld dat ik me kandidaat zou stellen?
Nou, ze hadden me op de 102-de plaats gezet, ga daar maar 's aanstaan.
Ik had een toespraak voorbereid, nou jongen, daar zou die Woutertje Bos z'n broek van afzakken, maar ik werd niet eens tot de micro toegelaten, de schijterds!

Nou willen ze volkse volksvertegenwoordigers, nou nemen ze wel die Marjo van Dijken uit Groningen, want o, o, wat is die volks, maar mijn persoontje, gepokt en gemazeld, zowel in de Schilderswijk van Den Haag als in de Pijp van Amsterdam, zo volks als een bord boerenkool, komt niet aan de bak!

Ja, zei zo'n professor uit het bestuur, ik was te onbekend in de partij, ik had weinig 'staat van dienst'. Ja, hè, hè, ik was sinds gisteren lid. Maar wel volks!

Jammer toch dat de LPF zo'n klerezooi is geworden. God, wat liep het begin van dit jaar lekker. Ik heb ruim tachtig Pimmen Fortuyn-tattoo's neergezet, ruim vijfhonderd At Your Services voor op de bovenarm en die kleine stropdasjes voor op de borstkas zijn even een rage geweest.

Vandaar dat ik zo geïnteresseerd ben geraakt in de politiek en ik mijn eigen bij elke partij kandidaat heb gesteld.

De PvdA kan ik dus op mijn buik schrijven. Nou ja. Ik zou toch niet weten hoe ik een tattoo van dat gladde Muiltje Bos zou moeten maken.

Volgende week ga ik het bij het CDA proberen. Die hebben vast ook volkse types nodig.
Die kop van Balkenende heb ik al 's uitgeprobeerd op de buik van een geflipte Harry Potter-fan, dus wie weet...

Houwdoe hè,
je broertje Nick

Het Par l, dat in haar k p als tr ts devies VRIJ, NVERVEERD
v ert, blijft, k na de p handen zijnde verzelfstandiging, een nafhankelijke m edige krant, die geen c ncessies d et aan het gr te publiek.

Als het Par l uitgerekend nu een
v rpagina z nder u's durft te publiceren - die veel reacties
l smaakt, 'waarbij gr t nbegrip de
b vent n v erde?, getuigt zij van lef en d dsverachting.

(B venstaande mini-c lumn is een pr ject dat binnenk rt
tent ngesteld zal w rden.)

Zowel de Volkskrant als De Telegraaf wijden vandaag grote artikelen aan de groei van de SP.
In een apart, aandachttrekkend kadertje, lichten beide kranten een aantal saillante punten uit het partijprogramma.

De Volkskrant:

Wat wil de SP?

1. 'Grootverdieners mogen vanaf 226.890 euro (500.000 gulden) 72 procent belasting gaan betalen.'
2. Geen aftrek van hypotheekrente boven 200 duizend euro.
3. Grootschalige investering in 'sociale wederopbouw': zorg, onderwijs, milieu en veiligheid.
4. Een nationale zorgverzekering moet zorg voor iedereen garanderen.
5. Spreiding van minderheden over wijken en scholen.
6. Het terrorisme moet niet bestreden worden met nieuwe oorlogen.
7. Geen economische aanslagen op natuur en milieu.
8. Kwijtschelding van schulden aan Derde Wereld

In het kadertje van De Telegraaf worden de volgende punten geselecteerd:

1. De marine moet weg, land- en luchtmacht gehalveerd
2. Mensen met hogere inkomens betalen hogere boetes
3. Hypotheekrenteaftrek vervalt boven 200.000 euro
4. Kroonprins Willem-Alexander wordt weer burger
5. Softdrugs worden legaal en onderhevig aan accijn

De Volkskrant presenteert de SP als een linkse partij,
de Telegraaf probeert er een stelletje malloten van te maken.

Dat is het grote voordeel van het maken van een éénmanskrant op internet:
niemand komt je hier vertellen dat 'de Post-Pim-generatie het roer moet overnemen'.

En als lezers het zouden willen?
Die beginnen dan maar een eigen krant.

Wij reden met onze combi de stad in en passeerden dit bord.

Jeudik, bedachten we ons met schrik, we hebben geen dodehoekspiegel, maar wegen we nou 3400 of 3500 kilo?

Wij kijken en zoeken, maar niks - wel een duur elektronisch bord neerzetten, maar geen weegschaal te bekennen.

We waagden de gok en zonder dodelijke slachtoffers te maken, bereikten we onze eindbestemming.

Toch goed dat er iets gedáán wordt.

Vrienden ik heb de pijn
maar op de kachel gezet
om ze warm te houden

als iemand pijn wil
ze is lekker vers
neem gerust

en neem wat meer
er is pijn genoeg
voor iedereen.....

Gust Gils (1924-2002)

Een Bekende Nederlander die dagelijks wordt gevraagd op te treden in talkshows, forums, discussies en docu's, krijgt een stemaandoening en kan nauwelijks nog geluid voortbrengen.

Hij wordt uitgenodigd voor een talkshow.
Doet'ie 't wel, of doet'ie 't niet?

Professor Bob Smalhout wel.
Absurd om (even) te zien, nauwelijks te horen, in Mens Talk bij Veronica.

Smalhout groeit uit tot een klassieke Gekke Professor.

Sinds de zomer is de beroemde Bodega Keyzer, naast het Amsterdamse Concertgebouw, gesloten.
Het was decennialang een trefpunt voor kunstenaars, artistiekelingen, journalisten, uitgevers, bohémiens en concertgangers - mensen die hielden van de sfeer en het interieur van een zaak 'waar de tijd was blijven stilstaan'.

Maar de tijd staat nooit stil.

Uit een column van Arnold Heertje in het Parool, 29-7-2002:

'Bodega Keyzer wordt verbouwd, zegt de nieuwe exploitant. Hij maakt korte metten met het interieur, de ouderwetse sfeer en met het gedreven personeel.
In Amsterdam is niemand opgewassen tegen het brute geweld. De politie staat erbuiten, de burgemeester vindt het ook jammer en de gemeenteraad kan geen vuist maken. De bezoekers van weleer verheffen hun stem, omdat een ambiance wordt afgenomen. Keyzer was meer dan een plek om te eten. Het was een thuishaven.
Waarom breekt iemand met één pennenstreek af wat in jaren met zo veel toewijding door personeel en familie is opgebouwd?'

Hoe staat het met de verbouwing, ruim vier maanden na de sluiting?

Vandaag kwam ik langs Keyzer, hield mijn camera tegen een raam en drukte af.

Rechts zien we de onttakelde nis, waar ontelbare redactievergaderingen zijn gehouden, contracten gesloten, literaire bladen geboren, plannen gesmeed en intieme feestjes gevierd.

De heropening vindt plaats in 2003, vermeldt een bord bij de ingang.
Alsof een sfeer te heropenen valt.

Leest u bijgaande beschrijving eens rustig door.

Ziet ook u de werken als het ware duidelijk voor u?

Het kan nadelig werken als beeldende kunstwerken zo helder en exact worden beschreven.
De vraag rijst of het zin heeft ze dan nog 'in het echt' te gaan bekijken.

De kranten publiceren nieuwe namen op de kandidatenlijst.
Snelle lezing leidt tot onterechte verbazing.

John Leerdam (17)
Anglien Eijsinck (18)
Joanneke Kruijsen (20)
Piet Straub (25)

Het getal geeft niet de leeftijd van de kandidaat aan, maar de plaats op de lijst.

Het woord komt in een Nederlands woordenboek niet voor: spirituaal.

Onder druk van geruchten en vermoedelijke aantijgingen over seksuele intimidatie is de spirituaal van het seminarie van Den Bosch opgestapt.

Het bericht roept veel vragen op, want ik ben niet thuis in de Katholieke nomenclatuur.

Hoeveel spiritualen telt Nederland?

Heeft elke Katholieke kerk, school, of club een eigen spirituaal?

Is er opvang voor slachtoffers van spiritualen? Een Spirituaal Blijf van Mijn Lijf Huis?

De spirituaal van Den Bosch is op eigen initiatief opgestapt. Kan een spirituaal worden afgezet?
Of beslist 'Rome' na een twee eeuwen durend geheim rechtbankproces?

Wat gebeurt er met opgestapte spiritualen?
Hebben familieleden van opgestapte spiritualen ooit nog een levensteken ontvangen?

Zuchten opgestapte spiritualen in de kerkers van een afgelegen klooster, diep in het Brabantse?
Niemand in de wijde omgeving weet wat zich afspeelt achter de bemoste dikke muren. Binnen heerst zwijgplicht, contact met de buitenwereld is verboden.

'Dit is heel vervelend', zegt woordvoerder Savelsberg namens bisschop Hurkmans, 'het doet ons imago geen goed.'

Er is ook een positieve kant, bisschop: de opgestapte spirituaal doet de verbeelding van de niet-katholiek heel erg goed.

We zien een brullende beer, met het woord Schoonmoeder.
Uit de regel 'Neem de ringtone op die bij iemand past', vermoeden we de bedoeling: het mobiele toestel kan zo worden ingericht, dat een brullende beer klinkt als je schoonmoeder belt.

Op de site van de adverterende firma zoeken we een nadere uitleg:

• Polyphonic Ringtones

Design
De C55 is standaard verkrijgbaar in het blauw en is duidelijk ontworpen om indruk te maken: een elegante lijnvoering, comfortabele, eenvoudig te bedienen toetsen, en verwisselbare frontjes (CLIPit) in nieuwe, tot de verbeelding sprekende kleuren. De kleuren en coole designs zijn gekozen door een Frans trendbureau, van bont tot ingetogen: absoluut de 'dernier crie'. En wat dacht je van de nieuwe 'glow-in-the-dark' versie (binnenkort beschikbaar) met zijn mysterieuze groene licht; zelfs in het donkerste koffertje of handtasje goed zichtbaar. -

Als u in de trein zit en uit het handtasje van een medepassagier klinkt gebrul, weet u nu dat het niet jou (!) ringtone is die afgaat, maar een dernier crie.

Nederland raakt in hoog tempo de gekte voorbij.

Een paar jaar geleden kwam de CD 'De Fluiten van Ver Weg' uit - De Wereldmuziek der Cananefaten.
Het was een poging, met hulp van Henny Vrienten en Joost Belinfante, de muzikale cultuur in kaart te brengen van het oudste volk van Nederland.
De CD bereikte een klein publiek; je moet het Wereldmuziek-genre goed kennen om de parodie te kunnen waarderen.

Rond het jaar 0 bewoonden de Cananefaten (of Kaninefaten zoals ze abusievelijk ook worden genoemd) de strandwallen en de hoger gelegen veengronden van de kuststrook tussen Hoek van Holland in het zuiden en de Rijn in het noorden.

Er zijn geen schriftelijke overblijfselen van hun cultuur (behalve dat ze door de Romeinen worden genoemd), maar ik beweer de culturele schatbewaarder te zijn.
Ik kan aantonen dat de Cananefaatse cultuur zich over de gehele wereld heeft verspreid.
Tot in Zuid-Amerika toe. De panfluit bijvoorbeeld is een aangepaste versie van de pênta, de fluit die elke Cananefaat vanaf vijfjarige leeftijd kon bespelen.

In het oer-Nederlandse titelnummer wordt de pênta gehanteerd door Joost Belinfante. Henny Vrienten, die ook de muziek van dit nummer schreef, bespeelt de overige instrumenten.

(Zie hierboven voor het gehele Cananefatenproject 'Bieslog is jarig', 1 maart 2004, waar het gratis te downloaden is.)

Wouter Bos is een acteur, die een politicus-met-uitstraling speelt.

Tot op heden heb ik hem niet anders kunnen zien.

Toegegeven, het is een oppervlakkige analyse, maar op inhoudelijke gronden valt Wouter Bos voorlopig niet te beoordelen. Waar staat hij voor? Waar staat de PvdA voor?
Dat stuk moet nog geschreven worden. De hoofdrolspeler is nu gekozen.

Jongstleden maandag liet hij nog een sterk staaltje van zijn acteurstechniek zien.
Wouter Bos speelde de hoofdrol in het NPS-programma Crisis, als de burgemeester die een rampsituatie in zijn gemeente tot een goed einde moest zien te brengen.

Tot in elke gespannen oogopslag, elke nadenkfrons van het voorhoofd, elk gebaar van telefoonopnemen, tot het aanwijzen van de volgende spreker, speelde hij met volle inzet de autoriteit-met-uitstraling. Doordat hij zo zijn best deed, werd het een voorbeeld van overacting, dat pijnlijk was om aan te zien.

De rol leverde hem geen open doekje op.
Uit de evaluatie van de crisisbehandeling bleek, dat de ramp niet was opgelost.
Integendeel, de puinhoop was groter geworden.

Foto 1
Amsterdam, vanmiddag, 15.00 uur.
De journaalcamera's filmden vanaf het podium, waardoor de indruk is ontstaan dat een gigantische menigte was toegestroomd.

Sorry, studenten, Bieslog draagt jullie actie een warm hart toe, maar de wetenschappelijke waarheid moet onder ogen worden gezien: het Museumplein bood plaats aan nog zo'n 400.000 demonstranten meer.

Foto 2
Het winnende bord.
Met een beetje humor haal je alle journaals. Ook Bieslog.

Bij verplaatsingen in de buitenwereld draag ik, sinds het bestaan van Bieslog, altijd een camera mee, waardoor mijn manier van lopen drastisch is veranderd.

Liep ik voorheen in gepeins verzonken, of gedachteloos suffend, licht gebogen over straat, nu draag ik het hoofd in de nek, kijk spiedend in het rond, op jacht naar een plaat voor de krant.
'Wat een uitslover', denk ik van mezelf, maar ik draag de camera verborgen onder mijn jas - ik wil niet in het openbaar De Snelle Fotograaf uithangen.

Amsterdam, gisteren.
Op weg naar een afspraak in een café op de Overtoom, zie ik in een belendende straat op vierhoog een vrouw voor het raam staan. Roerloos. Dus al gauw begrijp ik dat het een pop is.
Ik trek de camera van onder mijn jas uit, maak snel twee foto's en loop door.

Vanmorgen, tijdens het gereedmaken voor verzending, hield ik me intensief bezig met de betekenis van de beelden.

De pop is in een feestelijke jurk gestoken, van een weelderige pruik voorzien en draagt een bos bloemen in de handen. Ze kijkt verwachtingsvol in de richting van het kruispunt.

Wordt een echtgenoot, vriend, of minnaar welkom geheten?
Is het een actie van de echtgenoot, die de eigenaresse van de jurk een verrassing heeft bereid?
Zie ik het goed - is haar rechterhand omzwachteld?
Is het een grapje, of schuilt er een drama achter de roerloze vrouw?

Het gaat me niet aan. Het is een privé-zaak. Ik wil het antwoord op de vragen niet weten.
Het raadsel is vaak intrigerender dan de werkelijkheid.

Dit jaar zijn alle records gebroken.

Tussen 18.00 en 20.00 uur is 19 maal bij Bieslog aangebeld.
In totaal is er 1,2 kilo snoep uitgedeeld.

De beschikbare voorraad was te 19.50 uur uitgeput, waarna de reserve-megazak (waarin 50 minizakjes) moest worden aangesproken.

De leeftijd van de kinderen liep op van gemiddeld vier jaar (tussen 18.00 en 18.30 uur) tot vijftien jaar (rond 19.00 uur).

Vanaf 19.45 uur kregen wij de indruk dat de ouders de lampionnen van hun kinderen hadden overgenomen en zelf een ronde waren gestart. In de meerstemmige zang waren nu duidelijk baspartijen te onderscheiden.

Toen om 19.59 uur van zolder tot kelder geen enkel zakje, rolletje, toffeetje, pepermuntje, minimixje, wijngummetje en pepitootje te vinden was, hebben wij alle lichten uitgedaan en ons slapende gehouden.

Er werd nog 7 maal aangebeld.

Beste mensen,

Misschien is dit de laatste aflevering van deze rubriek, want ik heb een gadget gevonden dat meer is dan een speeltje: een levensbestemming.

Zelf heb ik er nooit in gereden. Ik heb een stepje gehad (niet eens op luchtbanden!), een driewielertje, maar een trapauto... Mijn vader en moeder, die zichzelf geen auto konden permitteren, zouden me zien aankomen!

Als we bij oom Joel en tantje Tetje op visite gingen in de betere Dierenwijk, zag ik wel eens hun buurjongetje in een trapauto voorbijsjezen op de Zebralaan, maar hoe ik ook zeurde en jengelde, ik mocht er zelf geen meter mee rijden.

En je groeit en groeit en er komt een dag dat je beseft: ik ben definitief te groot gegroeid voor een trapauto.

Nu heb ik op het net een Amerikaanse firma ontdekt die trapauto's levert... te mooi om mee te rijden. En toen rees bij mij een plan!

Het is misschien stom om het idee al prijs te geven, maar ik zoek sponsors, dus ik waag het erop.

Het Eerste Nederlandse Trapauto Museum.

Ik heb de firma een mail gestuurd, waarin ik een deal met gesloten beurzen voorsta, die ze niet kunnen negeren.
Mijn museum opent de markt voor de Amerikaanse trapauto.
Zij sturen mij al hun productiemodellen (wel honderd!) - ik zoek een gretige gemeente, een gebouw, het personeel, de sponsors, de publiciteit enzovoorts and so on.

Toen ik mijn oude moeder vertelde dat ik museumdirecteur werd, huilde ze van blijdschap. Ze heeft zich al zo lang zorgen gemaakt om wat er van mij moest worden.

Ik heb haar de naam van het museum niet genoemd, ze zou het nog niet begrijpen, maar bij de opening (door Willem Alexander? lijkt me een echte trapautoman) zit ze op de eerste rij!

Ik ga nu de stad in om een kostuum te kopen. Ik hou jullie op de hoogte!

Driek, directeur Trapautomuseum under construction

De VN-wapeninspecteurs zullen de laatste buitenlanders zijn die in Irak de meeste gebouwen nog overeind zien staan.

(En in hun vrije tijd moeten ze ook nog maar even kijken op de overvolle markten.)

Waarom slapende jonge honden wakker maken met 'leuk en spannend'?

Voor 750 duizend euro is zoveel te organiseren in de categorie 'duf en saai'.

Deel moeilijke legpuzzels uit, figuurzagen, sjoelbakken en postzegelalbums.
Hou ze binnen, de jongeren zonder noemenswaardige problemen.

Wie behartigt de ouderenzaken in Amsterdam?
Er wonen veel 'rustige' tachtigers, zonder noemenswaardige problemen, die niet opvallen en gemakkelijk worden vergeten.

In The Guardian stond gisteren een mooi fragment uit een boek van Paul Aster: The Story Of My Typewriter.
Over de verhouding met zijn oude Olympia schrijfmachine, die nu al 26 jaar duurt.
Auster houdt vol en heeft vijftig linten in voorraad, voor het geval ze niet meer worden gefabriceerd.

Na lezing dacht ik: heb ik niet ergens...

Ze stond diep weggeborgen in een gangkast, de elektrische van Olympia - mijn tweede schrijfmachine; de luxe stap voorwaarts, na jaren gerammel op mijn (niet-elektrische) Oost-Duitse, zeer goedkope, met een afbetalingsregeling aangeschafte Erika.

Ik deed de koffer open en herkende haar nauwelijks!
Na veertien jaar deed het weerzien me niets.
Geen enkel gevoel van oude vriendschap. Geen greintje compassie. Geen enkele impuls haar aan te zetten en er weer 's een vel in te draaien.

Ik voelde aan het verdroogde lint. Ik herinnerde me het gehussel met de velletjes carbonpapier, de vage, haast onleesbare, met tikgaatjes doorzeefde vijfde kopie, het gezoem van de motor.

Ik heb 25 jaar bijna dagelijks op een schrijfmachine gewerkt en de samenwerking tussen mij en het apparaat is uit mijn geheugen gewist. Ik schrok ervan, maar het is de waarheid.

Ik sloot de koffer en bracht de Olympia terug naar haar schuilplaats. Al zijn we vreemden voor elkaar geworden, weggooien doe ik haar niet.

- Ganny Woudzalf, u hebt zich kandidaat gesteld voor de VVD, maar u bent door het bestuur niet op de verkiezingslijst geplaatst. Teleurgesteld

'Zeer. Te meer, daar ik dacht aan alle criteria te voldoen. Ik ben voor een derde jong, een derde nieuw en een derde fris, maar de commissie dacht er kennelijk anders over.'

- Heeft men een reden gegeven voor uw afwijzing

'Nou ja, Bas Eenhoorn, de voorzitter, hanteert andere cijfers. Hij is het met me eens dat ik met m'n 35 jaar voor een derde jong ben, maar hij vindt me maar voor een zevende fris. Dus moest ik afvallen.'

- Op welke gronden baseert hij zijn frisheidscijfer

'Op zijn eigen reukvermogen. De heer Eenhoorn ruikt persoonlijk aan alle aspirant-kandidaten. Je moet je mond opendoen en hard uitademen in het gezicht van de heer Eenhoorn. Bij mijn ademstoot vertrok hij geen spier, maar toen hij aan mijn oksels begon, ging het kennelijk helemaal mis. 'Laat de rest maar zitten', zei hij, na mijn linkeroksel besnuffeld te hebben.
Ja, ik was zenuwachtig - je bent kandidaat-volksvertegenwoordiger, ik neem de job heel serieus, dus zou de VVD blij moeten zijn met iemand die peentjes zweet.'

'En dan gaan we nu met de armpjes over elkaar op onze stoeltjes zitten.'
'Kom op, jongens!'

'Zullen we paddestoelen gaan zoeken in het Wammelerbos?'
'Kom op, jongens!'

'De admiraal heeft besloten aan land te gaan en gindse vesting gewapenderhand in te nemen!'
'Kom op, jongens!'

Bestaat een Nederlandser uitroep?
Samen er tegenaan, maar we houden het gezellig.

De jongens zijn overigens niet van het mannelijk geslacht, want ook vrouwen gebruiken 'Kom op, jongens!' als ze groepsgewijs besluiten actie te gaan ondernemen.

In feite is het één woord:

komopjongens

Met onderstaande site bent u onder de pannen.

In 1975 hield ingenieur, architect, filosoof, dichter en kosmoloog Richard Buckminster Fuller een lezing met als titel: 'Alles wat ik weet.'

De sessie duurde 42 uur en is nu op internet gezet, in audio en video.

Het bekendste bouwwerk van Buckminster Fuller (1895-1983) is de geodesic-dome, waarvan er over de gehele wereld 300.000 gebouwd schijnen te zijn. (Ik heb er nooit een gezien, maar dat kan toeval zijn.)

Bucky, voor de intimi, is de bedenker van de woordcombinatie 'Spaceship Earth'.

Alles wat ik weet.
Ik denk zelf een uurtje of twee/drie nodig te hebben, maar misschien valt het mee.
Als je eenmaal lekker op gang komt en je bent er rotsvast van overtuigd een genie te zijn, filosofeer je er waarschijnlijk zo nog een paar uurtjes bij.

Vandaag is de laatste dag van het Crossing Border Festival - de unieke mix tussen muziek en gesproken woord, die is te ondergaan in de zalen rond het Amsterdamse Leidseplein.
Vanavond treden o.a. de schrijvers Hans Verhagen, Remco Campert en Gerrit Komrij op en is er muziek van Lars Vegas, Wire en Spinvis met groot orkest.

De VPRO verslaat dit festival via internet - een groep digitale collega's maakt ter plekke verslagen, legt audio- en videoclips vast en zorgt voor exclusieve optredens.
Ik beveel de speciale site in uw aandacht aan.
U vindt er veel aanvullende informatie en interviews en concerten uit vorige jaargangen Crossing Border.
Vanaf vanavond halfacht wordt rechtstreeks uitgezonden.

Dit is nu 's een voorbeeld van een internetinitiatief dat bij de Publieke Omroep thuishoort. Zo kan het medium onderzocht worden op mogelijkheden en verder ontwikkeld.
Klinkt dit te pr-erig?
Ik zou het ook hebben geschreven als Bieslog niet door de VPRO werd ondersteund.

In de hoop dat sommigen van de lezers het gevoel herkennen, schrijf ik met schroom dat ik soms wel eens een huis zie staan en denk: 'Dat huis heeft de oorlog meegemaakt, wat zouden de ramen allemaal gezien hebben?'

Of bij een oude boom in mijn geboorteplaats: 'Die boom heeft mij als jongetje voorbij zien lopen'.

Ach, je kunt aan ernstigere afwijkingen lijden en zolang ik die boom niet vraag of hij zich mij nog kan herinneren, is er niets aan de hand.

Onschuldiger is het verlangen een recente foto van huis, straat of plein te vergelijken met een foto van vroeger.

Internet biedt de liefhebber veel toen-en-nu-sites, waarop ik mijn ogen uitkijk.
Het gaat mij bij de bestudering van de foto's dan niet om de verandering, maar om wat is gebleven.
'Kijk, dat hekje stond er tachtig jaar geleden ook al.'
Waarbij zich weer die volstrekt nutteloze gedachte opdringt (die je maar beter voor je kunt houden): 'Wat heeft dat hekje al niet meegemaakt!'

Eens in de maand sluip ik door een krantenhal langs een achterafplek op zoek naar een nieuwe aflevering van mijn geheime tijdschrift.
Het verschijnt slechts vier maal per jaar en ik heb nagenoeg alle 110 nummers.

Thuisgekomen smokkel ik het naar mijn kamer en ben er vervolgens een uur zoet mee.

De in het Nederlands vertaalde Engelse uitgave vergelijkt iedere foto die in WO2 is genomen met de huidige situatie.
Nauwgezet wordt elke oorlogshandeling in tekst en plattegrond gereconstrueerd.
Maar het gaat om de foto's. Van toen en nu.

De geallieerden trekken door een Frans dorpsstraatje en de recente vergelijkingsfoto toont de huizen die 'erbij waren'. We weten nu wat de ramen gezien hebben.

Soms is de nu-foto veel moeilijker te situeren. Een tankcolonne trok toen door een landschap dat ingrijpend is veranderd en nu alleen aan de hand van een flauwe heuvelrug nog kan worden getraceerd.

Met wat een hartstocht en inspanning moet dit blad zijn gemaakt. Zouden de redacteuren zichzelf een zinnig doel hebben gesteld?
Ik begrijp van mijzelf volstrekt niet, waarom ik ingespannen op die foto's zit te turen.

Voor het laatst op Bieslog een citaat van deze domkop, die niets geleerd blijkt te hebben van zijn eigen afgang.

Kranten die nu nog adverteren met: AANSTAANDE ZATERDAG EEN EXCLUSIEF INTERVIEW MET HH - gaan ongelezen in de prullenbak.

TV-programma's met zijn hoofd - of van een ander zittend of gewezen LPF-lid - zap ik weg met de snelheid waarmee ik ook openhartoperaties van het scherm verwijder.

Het komt in alle kringen voor.
Er zijn mensen, die bij het lezen van het getal 40.000 in een advertentie uitroepen:
'Goh, wat zijn de Bentley's goedkoop geworden!'

De kopfoto van Bieslog biedt uitzicht over een gedeelte van het Naardermeer.
Ik zit af en toe een uurtje in de vrij toegankelijk observatiehut en kijk door de sleuven, zonder te weten wat ik zie. Ik ben geen natuurkenner, maar ik geniet van dat niet-wetend zien. Ook van de wandeltocht naar die hut, door aan 'de natuur teruggegeven' weilanden en een moeras. Het hele gebied is in beheer van de Vereniging Natuurmonumenten.

Door bovenstaande ervaringen draag ik die vereniging een warm hart toe.

Maar er zijn mensen die er anders over denken.
Schrijver Marcel Möring bijvoorbeeld. Natuurmonumenten verzocht hem een column te schrijven over zijn belevenissen in de 'nieuwe natuur'.

Het is een zeer vermakelijk stuk geworden, dat door Natuurmonumenten is geweigerd.

Waarom?

Marcel Möring: '...omdat het stuk de 'belevingsmogelijkheden van onze natuur' niet vergrootte, en de lezers van het blad niet inspireerde 'de natuur persoonlijk te gaan beleven via de wandeling'.
Ik weet niet wat de 'belevingsmogelijkheden van onze natuur' zijn, tenzij Natuurmonumenten bedoelt dat je ook in het bos kunt neuken. En ik geloof ook niet dat schrijvers er voor zijn om mensen te inspireren om 'de natuur persoonlijk te gaan beleven via de wandeling'. Volgens mij heb je daar boswachters voor.'

Möring heeft het stuk nu op zijn site gezet.

Jammer, dat Natuurmonumenten over weinig relativeringsvermogen beschikt.

Gisteravond viel tussen tien uur en halftwaalf de stroom uit in grote delen van Amsterdam.

Naast directe schade is er, na anderhalf uur kaarslicht, een overbekend langetermijneffect.

Het gemeentebestuur doet er goed aan het aantal crèches in de getroffen wijken nu al met 10% te vermeerderen.

De Engelse vertaling van het Chinese gedicht:

I can't wait for summer any longer

it's a shame, really
making me fall in love with you in winter
when I've stripped off your clothes
when I see you in the freezing air
your arms wrapped around your bare, shivering body
when I see your face covered in tears
darling
you're so beautiful
you must forgive my rudeness, my impertinence
I only wanted to see what you looked like in a skirt
I can't wait for summer any longer

Sheng Xing (geb. 1978) - vertaling: Simon Patton

Ruim een uur geleden is een schatkamer opengegaan: de eerste internationale poëziewebsite Poetry International Web.

- A new, worldwide forum for poetry on the internet! PIW will bring you news, reviews, essays, interviews and discussion, but, first and foremost, hundreds of poems by acclaimed modern poets from all around the world, both in the original language and in English translation.

In de afdeling Camera Poetica zijn filmpjes toegevoegd, waarin dichters hun eigen werk voordragen.

Na een eerste, snelle kennismaking: wat een prachtige, heldere site!
Een aanwinst voor alle poëzieliefhebbers.

Het wemelt op het net van de grappige rubriekjes waarin je bijvoorbeeld even je geboortedatum moet invullen en -klik- je weet hoeveel dagen je nog te leven hebt.

Of je kunt je naam intikken en -klik- Jan Doedel blijkt in Groenland 'Hij die het Meeste Walvisvlees Kan Verorberen' te betekenen.

Ik kan het nooit laten.
Wil ik weten hoe mijn naam er in hiërogliefen uitziet?
Ja, graag!
Of mijn monogram zoals een oude Babyloniër hem zou uithakken?
Meteen!

En omdat de sites zijn opgezet door de University of Pennsylvania Museum of Archaeology and Anthropology, denk ik zelfs even wetenschappelijk heel goed bezig te zijn geweest.

Alles van waarde wordt wezenloos.

Wedden dat ook u het meteen gaat doen?

Deze foto bedoelde ik gisteren.
Bedankt, uitgeverij!

Wat doet een Katholieke fundamentalist zonder onderwijsbevoegdheid voor de klas?

Zou de onderwijsinspectie een grondig onderzoek willen instellen naar het voor propagandadoeleinden misbruiken van 13-jarigen?

Vandaag is de Ramadan begonnen.

Wouter Teeninga startte een mooie eenmansactie:

• Uit protest tegen de negatieve wijze waarop moslims en in het bijzonder Marokkanen in de media en publieke opinie naar voren worden gebracht, heb ik besloten dit jaar mee te doen aan de Ramadan.

De Volkskrant meldt dat de Hema, op de afdeling kinderkleding, strings aanbiedt met een kanten randje in maat 152.
De sexy kinderstring voor meisjes vanaf een jaar of negen is een groot succes.

Het Sinterklaasfeest nadert. Zaterdag mogen de schoenen weer worden gezet.
Is er een snoepwinkel die marsepeinen dildootjes verkoopt?

Wat een verrassing hem op internet terug te vinden: 'Rembrandt op de fiets', zo werd hij door de Hagenaars genoemd.
Op de bagagedrager zittend, het doek tegen het stuur geklemd - decennialang heeft hij honderden plekken in Den Haag vastgelegd.

Een zeer bekende Haagse straatfiguur. Altijd vormden zich groepjes kijkers rond zijn rijdende ezel. Graag ging hij met het publiek in discussie en hij was bekend om zijn gevatheid.

Borgert Carolus ('Bol') van Ettinger (1916-1991) kreeg een opleiding aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten en de Eerste Nederlandse Vrije Studio. Zijn gedegen schilderijen laten een wereld zien die is verdwenen of nauwelijks nog te herkennen.

Uit de sitetekst begrijp ik, dat een tentoonstelling in voorbereiding is voor 2003. Fiets ik naar toe. Wil ik zien!

Op onderstaande site is het programma Herberg de Leeuw te zien, dat door de NCRV-leiding werd afgekeurd voor uitzending.

Opmerkelijk zijn de reacties van het publiek bij deze opname.
De toeschouwers lachen zich de longen uit het lijf. Allemachtig, wat kunnen lachgrage mensen toch schateren! Al na een paar minuten raak je moe en uitgeblust van het luisteren naar dit alles overstemmende, doordringende gebulder. Zelden is er zo hard gelachen in de geschiedenis van de Nederlandse televisie.

We mogen aannemen dat dit publiek bestaat uit NCRV-leden.
Rijst de vraag waar de NCRV-leiding bij uitzending bang voor was?

De uitgeverij adverteert voor het nieuwe boek van Hella Haasse met foto's van veertig, vijftig jaar geleden.
Waarom? Om te laten zien hoe mooi ze was?

Ik vind haar huidige gezicht veel mooier.

Moet de n weer uit de pannenkoeken?

Met K. Jaspaert zijn we het oneens.
De taal is vooral gebaat bij fundamentaal spellingkabaal.

Arme Co Adriaanse. Moet op 55-jarige leeftijd nog een relatie met de media proberen aan te gaan.

'Hoe moet ik leren over te komen zoals familie en naaste bekenden me kennen,' vraagt hij zich vertwijfeld af.
Daar begint het misverstand. Wil je een goede relatie met de media opbouwen, dan doet je familie er niets toe. Het gaat erom hoe je overkomt bij je relatie. Bij de media dus. Al fantaseer je er fiks op los over familie en bekenden, als de media je verhalen mooi vinden, kan er iets van een goede relatie ontstaan.

Ga ik te snel in deze eerste les?
Laten we dan eens een geval uit de praktijk bekijken.
Hoe iemand uit de media omgaat met de media.

Kijk, zo moet het. In een horoscooprubriek (en elke rubriek of talkshow is er goed voor) psycho-ouwehoer je er ongeremd op los.

Hier kun je wat van leren, Co!

Wie is dit natuurtalent?
Niemand minder dan Annette Barlo, u weet wel, de presentatrice van het ochtendprogramma SponsorBingo Break op Net 5.

Er is vanmorgen weer op grote schaal gedeclassificeerd.

?

Omdat de NS de grote drukte op de spitsuren niet aankan, wordt in de treinen omgeroepen dat 'het treinstel is gedeclassificeerd': tweedeklasreizigers mogen ook gebruik maken van de eerste klas.

Tot geluk van de eersteklasreizigers kennen veel tweedeklasreizigers het woord declassificeren niet.

'Er gaat een kilo coke per weekend in Volendam om.' Een bericht van de plaatselijke politie.
Op welk onderzoek is dit cijfer gebaseerd? Op geen enkel onderzoek. De politie beweerde maar wat.

Ondertussen is er wel een coke-probleem in Volendam.
De politie zal haar fake-verklaring ongetwijfeld verantwoorden met de tekst: 'wij wilden aandacht vragen voor deze zaak'.

'97% van het door officiële instanties gepubliceerd 'cijfermateriaal' is volstrekt onbetrouwbaar.' Een bericht van Bieslog.
Op welk onderzoek is dit cijfer gebaseerd? Op geen enkel onderzoek. Bieslog beweert maar wat.

Wat is het toch fijn geen officiële instantie te zijn.

In de laatste klas van de middelbare school schakelde ik van een aanstaande studie chemie over op Nederlands. Ik wilde Nederlands gaan studeren.

Na zijn leven lang gefotografeerd te hebben met het allereenvoudigste Kodak boxje (zie 'Honderd jaar fotografie' hieronder) schafte mijn vader zich een heuse Rolleicordcamera aan. Tweedehands, na jaren sparen.
Hij werd lid van de fotoclub van zijn kantoor.
Hiernaast een van zijn eerste artistieke inzendingen voor een fotowedstrijd. Of ik op mijn kamertje wilde poseren.

We zien de schaduw van de aanstaand literator, verdiept in zijn studie, onder de grijs metalen planken van een Pilastroboekenwand, aangeschaft na een vakantiebaantje van twee maanden in een tijdschriftenhal.

Heel modern is het schuine tijdschriftenrekje. Er ligt een nummer van het literaire tijdschrift Podium te pronk en een exemplaar van Klat, een experimenteel, gestencild jongerentijdschrift.

En daar, uiterst rechts op de onderste plank, staat daar niet de uitgave Verzamelde Werken van Van het Reve fonkelnieuw en trots rechtop?

Ik vraag het even aan Google: die uitgave verscheen in 1956.
Klopt, mijn schaduw is dus 17 jaar.

Mensen, mensen, mensen,

Wat leven we toch in een fantastische tijd. Als je er oog voor hebt. Voor het lelijke en voor het mooie. Je moet het zien en... vastleggen!
Ik heb 'm... een mobiele telefoon met digitale camera! Sta je sprakeloos? Zeg het met beelden!

Die tv-spotjes zijn mij iets te swingend - al die stralende mensen die hun geluksmomenten vereeuwigen en meteen doormailen, nee, het goeie is dat je nu je het gewone leven van alledag kunt vastleggen. In zijn simpele schoonheid.
En zo makkelijk. Mijn mobiel voerde ik tóch al permanent standby in mijn rechterhand overal mee, nu hoef ik die phonehand maar even op te heffen en pats de foto is gemaakt.

Komt bij dat ik me er een stuk veiliger mee voel op straat. Verdachte types? Onheilspellende situaties? Nog voor er iets aan de hand is, zit de foto al opgeslagen in mijn mobiel.

's Avonds sorteer ik de tientallen shots en tot nu toe vind ik het heel moeilijk foto's weg te gooien. Ik sla ze voorlopig allemaal op. Wat een onmetelijk rijk archief gaat dat worden: elke dag van m'n leven, vastgelegd op honderd foto's.

Mensen, ik ga de straat op, te gekke foto's maken. Het enige jammere is, dat ik niemand weet die ook zo'n toestel heeft, dus ik kan ze aan niemand sturen.

Laat me weten of je ook een mobiel met MMS (Multimedia Services) hebt, dan kunnen we uitwisselen.

Hoi,
jullie Driek

Op het rolletje van de vacantie zaten nog drie photo's.
'Hè, mag ik die hebben?' vroeg Jannus.
'Dat weet ik nog niet, hoor', zei vader, 'één photo wil ik reserveren voor het huwelijk van oom Bert, één is bestemd voor het vastleggen van de versierde kerstboom en als die zijn gelukt en er blijft er nog één over, dan mag jij die gebruiken.'
'Fijn,' zei Jannus.
Jannus wilde later photograaf worden en hij had een mooie photo van Victor de hond in gedachten.

(Op 14 december wordt het Fotomuseum Den Haag geopend.)

De criminaliteit en de files moeten afnemen.

De politieke boodschap van Gerrit Zalm, de nieuw benoemde lijsttrekker van de VVD, getuigt van een diepgravende analyse van en een brede visie op mens en maatschappij in het Nederland van nu.

Ik heb het programma gehaald en een plan gemaakt. Want ik heb er vreselijk veel zin in.
Als je het een keer hebt meegemaakt, is 'gewoon' museumbezoek, op een grauwe doordeweekse dag of zelfs zonnige zondag, niet meer te harden. Duffe, grijze muizen, die fluisterend langs de kunstwerken schuifelen - in zo'n mortuariumsfeertje houd je het een paar minuten uit.
Terwijl die prachtige danszalen uitnodigen tot feest en fun!

Ik opteer toch maar weer voor de kunsttempels bij uitstek: het Stedelijk en het Rijks.

Uit het programma:

- In het Stedelijk Museum: Club VegasMagnus Monfeldt en Pär Strömberg proudly present: Club Vegas in het Stedelijk.
Objecten worden uit hun natuurlijke omgeving gehaald en gepresenteerd in een nieuwe context om zo onverwachte effecten te bereiken.
Denk deze keer niet aan Duchamp, maar aan Joan Collins, Miami Vice, Elvis of Wonder Woman. Iedereen wordt uitgenodigd om Club Vegas in het Stedelijk te ervaren. So dress up and enjoy yourselves! -

- In het Rijksmuseum: Omgekeerde StripteaseHet Rijksmuseum ademt de sfeer van de tropen. We lichten even een tipje van de Oosterse sluier op: wie wil niet meezingen en meedeinen met Anneke Grönloh? Bovendien is Wieteke van Dort te horen over Indonesië.
Nieuwsgierig naar een omgekeerde striptease? Hoe doe je een kimono aan? -

Ik denk vanavond eerst naar het Stedelijk te gaan, maar hoe verkleed? Ik aarzel tussen Joan Collins en Wonder Woman. Vanmiddag bezoek ik een feestartikelenwinkel en ik zie wel wat voorradig is.
Halverwege de avond verkas ik naar het Rijks, want de comeback van Anneke Grönloh wil ik meemaken. 's Kijken of Paul de Leeuw gelijk heeft met zijn dronken-del-parodie.
Wat is een omgekeerde striptease? Moet ik mijn Joan Collins-outfit (of Wonder Woman-pakje) eerst uittrekken en dan weer aan? Ook mijn lingerie dient dus goed verzorgd!

Wat is 'aan kunst doen' toch leuk geworden!

Vanavond op Canvas (BRT 2), 23.45 uur:
Le Mépris, met Brigitte Bardot, Michel Piccoli en Fritz Lang.

Zie dossier BieslogKunst in linker balk (7 juli 2002)

Verschenen: Terugkeek op de Week, een ruim vier uur durende compilatie uit 128 uitzendingen van Keek op de Week (1989-1993), de zondagse terugblik op het nieuws, na het Journaal van acht uur.
Op video en DVD.

DVD is het medium bij uitstek voor een verzameling van meer dan zeventig scènes - je kunt nu al klikkend je eigen programma samenstellen.
Met de Zusjes Veenendaal, doctor Clavan, Berendien uut Wisp, Ed van Thijn, Memien Holboog, de Alleenstaande Vandaal, de Duitse leraar en vele anderen.

Vier uur op één schijfje. Dat dus zo vol staat met extra's, dat er voor bonussen geen plaats meer is.

Kees van Kooten en ik zijn er trots op, vandaar deze onbeschaamde reclame op Bieslog.

Bij wijze van voorproefje is hier te zien hoe Dirk, de zwerver-drinkebroer, voor het eerst zijn entree maakt. (Op internetkwaliteit - video en DVD zijn echt veel en veel beter!)

Kars Veling, voormalig voorman van de ChristenUnie, is overgestapt naar de LNP, de Lijst Nieuwe Politiek van Herman Heinsbroek. Bij deelname van de LPN aan een nieuw kabinet, is Veling kandidaat staatssecretaris Cultuur en Media.

Marcel van Dam gaat als tv-presentator naar de Tros en is de beoogd minister van Binnenlandse Zaken (voor het CDA) in het kabinet Zalm.

Ex-burgemeester en ex-minister Bram Peper, wordt Hoofd Amusement bij Endemol.

De Groep De Jong (van de voormalige LPF-kamerleden Winny de Jong en Cor Eberhard) is een lijstverbinding aangegaan met de SGP (Staatkundig Gereformeerde Partij), waarvoor de heren Van der Vlies en Van der Staay in de Tweede Kamer zitten. De SGPGDJ gokt op tien zetels bij de aanstaande verkiezingen.

Jan Peter Balkenende zal na het schandaal waarin hij begin december wordt betrokken (men verwacht half november de eerste geruchten) uit de politiek terugtreden. Het ziet er nu naar uit dat hij Ruud Lubbers gaat opvolgen als Hoge Commissaris van de Vluchtelingen. (Lubbers volgt Brinkman op als voorzitter van het Algemeen Verbond Bouwbedrijf.)