Een paar jaar geleden kwam de CD ?De Fluiten van Ver Weg? uit - De Wereldmuziek der Cananefaten.
Het was een poging, met hulp van Henny Vrienten en Joost Belinfante, de muzikale cultuur in kaart te brengen van het oudste volk van Nederland.
De CD bereikte een klein publiek; je moet het Wereldmuziek-genre goed kennen om de parodie te kunnen waarderen.

Rond het jaar 0 bewoonden de Cananefaten (of Kaninefaten zoals ze abusievelijk ook worden genoemd) de strandwallen en de hoger gelegen veengronden van de kuststrook tussen Hoek van Holland in het zuiden en de Rijn in het noorden.

Er zijn geen schriftelijke overblijfselen van hun cultuur (behalve dat ze door de Romeinen worden genoemd), maar ik beweer de culturele schatbewaarder te zijn.
Ik kan aantonen dat de Cananefaatse cultuur zich over de gehele wereld heeft verspreid.
Tot in Zuid-Amerika toe. De panfluit bijvoorbeeld is een aangepaste versie van de pênta, de fluit die elke Cananefaat vanaf vijfjarige leeftijd kon bespelen.

In het oer-Nederlandse titelnummer wordt de pênta gehanteerd door Joost Belinfante. Henny Vrienten, die ook de muziek van dit nummer schreef, bespeelt de overige instrumenten.

(Zie hierboven voor het gehele Cananefatenproject 'Bieslog is jarig', 1 maart 2004, waar het gratis te downloaden is.)