'Wij waren er gisteren bij, op de veiling van de olifantjes van prins Bernhard. Wij wilden dolgraag een olifantje van de prins in handen krijgen. Wij zijn namelijk van plan een museumpje te beginnen van kleine dieren en dan zou een olifantje van de prins natuurlijk een grote publiekstrekker zijn.

Maar we zaten helemaal achteraan, dus hebben we niet goed kunnen zien, op wat voor olifantjes we een bod uitbrachten.
Het lukte! Voor tweeduizend euro werden we eigenaars van twee koninklijke olifantjes!

Maar toen we thuiskwamen schrokken we wel een beetje. Zijn dat olifantjes? Het lijken wel nijlpaarden.

Nu willen we onze olifantjes van de hand doen. We weten dat veel kopers van olifantjes zondag met lege handen kwamen te staan. Misschien dat onder hen liefhebbers zijn die genoegen nemen met slecht lijkende olifantjes. Die wel degelijk van prins Bernhard zijn geweest!

Daarom bieden wij onze olifantjes te koop aan. Voor drieduizend euro zijn de olifantjes van u! Wij doen er een gratis certificaat van echtheid bij.'

De heer en mevrouw Vleeshouwer
Museum 'Diertje Pleziertje' i.o.

Dat zich een politieke meerderheid aftekent die pleit voor een verbod op de activiteiten van internetdokters, is ook goed gevallen bij de VHA, de Vereniging van Huis-aan-huis Apothekers.

- De heer H. J. Vleeshouwer is VHA-voorzitter - u had last van de internetdokters

'Zeer veel. Trouwens internet heeft me al eerder parten gespeeld. Jarenlang ging ik met encyclopedieën langs de deuren - tot internet die hele handel onderuit haalde. Toen vond ik werk in de alternatieve apothekerij, maar ook daar won internet steeds meer terrein.'

- Hoeveel huis-aan-huis-apothekers zijn er in Nederland

'Onze vereniging telt 289 leden. En dan scharrelen er nog wat beunhazen rond. Maar die verkopen naast medicijnen ook stofdoeken en haarborstels. Dat zijn meer marskramers dus. Wij verkopen uitsluitend eerste klas huismedicijnen.'

- Geregistreerde medicijnen

'O zeker. Alle medicijnen zijn door ons met de hand geregistreerd. En goedgekeurd. Wij leveren aspirine, zalven, hoofdpijnpoeders, drankjes, anti-griepmiddelen, anti-aids en kanker-middelen, noemt u maar op.'

- Waarom is het kopen van medicijnen va internet niet goed, volgens u

'Omdat het volstrekt onpersoonlijk is. Wij staan oog in oog met onze patiënten aan de deur. Wij schatten de kwalen eerst in, puur op ervaring en fingerspitzengefühl en dan duiken wij in onze koffer. Vaak mogen wij binnenkomen en een grondiger onderzoek verrichten. Daartoe vervoer ik in de koffer altijd een schone, gestreken witte jas. Het is een kwestie van vertrouwen, over en weer, en dat contact is aan de deur zoveel intenser dan via internet.
Nee, heel goed, dat die internetdokters verdwijnen!'

In Engeland veroorzaakten de uitgelekte SMS-berichten die de voetbalsuperster David Beckham en zijn minnares Rebecca Loos met elkaar wisselden, voor een grote smulpartij in de media.

Menigeen werd op een idee gebracht. Ook in Nederland.

Bob Bolleman in gesprek met de heer H. V., die onlangs werd opgepakt wegens het versturen van onwelvoeglijke SMS-berichten.

'Kort staan niet erg' Het is maar wat je kort noemt.
Als ik voor mijn werk van Dordrecht naar Groningen trein en ik moet tot Amersfoort staan, noemt de NS dat misschien kort, maar in Utrecht zak ik bijna door mijn hoeven.

Bovendien gaat het erom hòe je staat. Op een regendag is vijf minuten tussen de stinkende natte jassen staan heel erg lang en heel erg erg.

Maar sta ik daarentegen tussen twee leuke vrouwspersonen geklemd, dan kan de treinreis mij niet lang genoeg duren.
Ik hoop dan op vrouwspersonen zonder veel parfum op, met lekkere dikke biela?s...! Staan? Maakt mij dan niet uit. Ik zou zelfs willen bijbetalen!?

H. J. Vleeshouwer,
treinreiziger

Mijnheer de Hoofdredacteur,

Ergert u zich ook zo aan die reclamespotjes op de radio waarin sexy 50-plussers worden opgeroepen?
Ik wel. En wel mateloos.

Het is reclame voor een 50-plussersbeurs. Er hoort een www-adres bij en daar lees je dit:

'Bent u de meest sexy 50-plusser?
Meld u aan en doe mee. Win een Luxe Weekend naar Parijs, stad van liefde en romantiek.
Hebben alleen beroemdheden een sexy uitstraling?
Wij zijn op zoek naar de vrouw of man met de meeste sex appeal.
Bent u trots op uw uitstraling? Meld u aan en doe mee, misschien komt u op TV.'

Ik ben 50-plusser en dat is al erg genoeg. Maar nu moet ik ook nog sexy wezen! En dat ben ik niet. Vraagt u maar aan mijn vrouw.

Ook de dames die ik (noodgedwongen) bezoek, peperen me mijn onsexy uitstraling genadeloos in, door een handdoek over hun gezicht te leggen als ze doen waarvoor ik betaal.

Graag zou ook ik op tv komen en een Luxe Weekend naar Parijs winnen, die stad van liefde en romantiek, maar dat is voor de onsexy plusser niet weggelegd.

Seks verkoopt, nu ook aan oude mensen. Al tien jaar had ik me erbij neergelegd dat seks langs natuurlijke weg er voor mij niet meer inzit - word ik door handige zakenjongens, die op de goed gevulde beurzen van de plussers loeren, er hardhandig op gewezen dat het aan mijn handicap ligt.
Want door mijn afwezige sexy uitstraling voel ik mij nu ernstig invalide.

Doe er wat aan, mijnheer de hoofdredacteur. Roep alle plussers op tot een boycot van de 50-plusbeurs!

Dank u bij voorbaat.
H. J. Vleeshouwer
seksgehandicapte

Stiekem hoerenlopen is er op de Rotterdamse Keileweg al lang niet meer bij. Politie, pers, fouilleeracties, helikopters met camera's omgeven de merendeels verslaafde prostituees... en toch blijven de klanten komen.

Wat drijft een klant naar de 'meiden van de Keileweg?'

De heer H. J. Vleeshouwer is vaste bezoeker. Elke vrijdagavond rijdt hij in zijn auto naar het beruchte tippelprostitutiecentrum teneinde ter plekke te worden afgewerkt.

''t Is de spanning dat je gesnapt wordt, dat geeft mij zeg maar een extra kick. Dat ze je kenteken opnemen en dat ze dan bij je thuis aan de deur zouden kunnen komen en dat mijn vrouw erachter komt van wat ik allemaal uitspook als ik zogenaamd naar de toneelclub ben. Dat is opwindender dan de seks.'

- Daarom blijft u op de Keileweg en rijdt u niet met de tippelaarster een blokje om

'Klopt. Ga je naar een achterafstraatje, ja, dan zijn er geen camera's. Dan wordt er niet op je portierraampje getikt of je een paar vragen wil beantwoorden. Ja, dan is er niks aan dus. Sterker nog, dan is er bij mij ook totaal geen aandrang meer zeg maar.'

- Een forse meerderheid in de Rotterdamse gemeenteraad wil een eind maken aan de straatprostitutie - de tippelzone sluit per eind 2005

'Wie dan leeft wie dan zorgt. Nog zeeën van tijd! En in 2006 wordt het dus nog spannender. Want dan gaan ze uitzoeken waar de prostituees zich dan ophouden - want uitroeien kunnen ze het natuurlijk nooit. Dus dat je dan weer gevolgd wordt door politieauto's en helikopters... hartstikke geil!'

- Er zijn veel verslaafde prostituees aan het werk, wat is hun aantrekkingskracht?

'Dat ze lekker goedkoop zijn. Je krijgt soms al voor één euro een vrouw de auto in. En dat moet, want anders hebben ze geen belangstelling voor je, de mensen van de pers. En de tv-ploegen willen je filmen terwijl je zogenaamd met de hoer aan het onderhandelen bent. Krijg je een microfoontje opgespeld en dan vraag je aan de hoer van wil je dit of dat doen voor zoveel geld. Dat filmen zij dan zogenaamd met een verborgen camera.'

- Het gaat u dus volstrekt niet om 'de daad' zal ik maar zeggen? In feite wordt u helemaal niet afgewerkt

'Hè getver, nee. Ze moeten met hun poten van me af blijven. Bovendien: als ik uit de auto moet komen om preventief gefouilleerd te worden, dan moet ik de broek wèl aanhebben. Dat zou geen gezicht zijn, in je blote benen op straat.'

Na het kabaal rond dat ene standpuntje van Mens Nawijn in een weekblad, kon het moment niet lang op zich laten wachten: en ja, de eerste sollicitant voor de functie van Nationale Beul heeft zich gemeld.

- Meneer Vleeshouwer, u bent er als de kippen bij.

'Nou, ik dacht, voordat allerlei ongure types zich melden, zou het goed zijn als tot een snelle benoeming kan worden overgegaan. De discussie over het herinvoeren van de doodstraf krijgt anders een louter abstract karakter. Nu hoort er ook een gezicht bij.'

- Waarom denkt u gekwalificeerd te zijn voor het beulswerk?

'Een jarenlange ervaring. Ik ben namelijk in mijn vrije tijd onbezoldigd leider van het Prettig Einde Huis, dat is gevestigd in mijn eigen woning. Ik heb dus veel mensen in een laatste fase, op vrijwillige basis, in een gezellige omgeving, aan een onbezorgd einde geholpen. Ook hulp bij zelfmoord zit in ons pakket, ik beschik over een grote knowhow. De stap naar een verplichte euthanasie is dus niet zo groot.'

- Hoe denkt u de eventuele toekomstige vonnissen te gaan voltrekken?

'We moeten geen Amerikaanse toestanden krijgen. Ik heb voldoende films gezien die eindigden met elektrische stoelscènes, ik bezit zelf een grote WO2-collectie van ophangingen etcetera - brrr, wat een smeerboel! Zo gaan we in Nederland gelukkig niet met elkaar om.
In ons Prettig Einde Huis gebruiken we hele eenvoudige methoden - de combinatie slaappillen met plastic zak over het hoofd, voldoet bijvoorbeeld uitstekend.

- Waar moeten de executies plaatsvinden, op de Dam, voor het Nationaal Monument?

'Afschuwelijk! Wat een barbaarse gedachte! Nee, ik denk dat de veroordeelden, na het uitspreken van het vonnis, meteen naar ons Prettig Einde Huis kunnen worden gebracht, waar wij dan zorgen voor een discrete afhandeling.'

Vandaag komen duizend domineeskinderen bijeen in Amsterdam - een initiatief dat navolging gaat krijgen. Ook kinderen van ouders uit andere beroepsgroepen zoeken elkaar, teneinde ondervonden leed en eventuele schadelijke gevolgen uit te wisselen.

Zo zal op zaterdag 16 november a.s. de Dag van de Ambtenarenkinderen worden gehouden, in het kantoor van het voormalige Volkstellingsgebouw in Apeldoorn.

Organisator H. J. Vleeshouwer, zoon van een Rijksambtennaar, is zelf werkzaam in de sokkenbranche.

- Waarom een dag voor de ambtenarenkinderen? 'Omdat die domineeskinderen zulke arrogante klieren zijn! Altijd geweest. Had je een domineeszoontje in de klas en zat je er per ongeluk naast, nou, dan was je mooi klaar. Nooit mocht je van hem afkijken, altijd had'ie z'n huiswerk geleerd. Je kreeg dagelijks ingewreven dat je de mindere was. Ze voelden zich zo'n beetje de kinderen van God zelf.'

- U zet zich met uw Dag dus af tegen de Domineeskinderendag? - Ik dacht alleen: waarom zij wel en wij niet. Wij hebben het veel moeilijker gehad. Als kind van een ambtenaar was je altijd op je hoede. Moest je je gedeisd houden.

- Waarom? 'Om de grappen die ze maken op de ambtenaren. Moet je 's kijken wat er gebeurt als je zegt dat je de zoon van een ambtenaar bent... Altijd gaan ze geniepig lachen. 'O, in zijn vrije tijd kan de ambtenaar dus wèl werken!' Dat soort flauwiteiten. Daar hebben alle ambtenarenkinderen zwaar onder geleden. De meesten hebben er een fors minderwaardigheidscomplex aan overgehouden.'

- U zelf ook? 'Ik durf er nu zo?n beetje voor uitkomen. Mijn vader was een hard werkende ambtenaar. Niet dàt op aan te merken. Elke dag met een schoon wit overhemd en stropdas om naar kantoor. Maar tegen vreemden zei hij altijd dat hij 'ondernemer' was. Zo bang was?ie dat het uit zou komen. Heb ik zelf ook. Ik zeg altijd dat ik werkzaam ben in de sokkenbranche, maar in werkelijkheid ben ik ambtenaar van de gemeentelijke Sociale Dienst.
Tussen twee haakjes - weet u waar slaappillen van worden gemaakt? Nee? Van gemalen ambtenaren.'

- Ha ha ha. 'O, dat vindt u leuk? Kijk, dat bedoel ik nou!?'