Als je hoort hoe CDA-woordvoerder Wim van de Camp afkeurend reageert op de tijdelijke opschorting van het uitzetten van mensen die al jaren in Nederland wonen - want meer vraagt een kamermeerderheid op dit moment niet - zal de christendemocratische politiek weinig aanzuigende werking ondervinden.

Als liefhebber van megasale boeken, kan ik mijn geluk niet op. In een Utrechtse kerk worden donderdag tot en met zaterdag tienduizenden megasale boekwerken te koop aangeboden.

O, die heerlijke geur van verse megasale boeken op het moment dat ze uit de ovens worden getrokken.
Die krachtige tinteling in je spieren als je je nieuw aangekochte lading megasale boeken op een steekwagen over de parkeerplaats naar je gehuurde vrachtwagen duwt.
De vriendschappelijke hulpvaardigheid van de bewoners van je straat - hoe vier buurmannen zich in het zweet werken om jouw megasale schatten twee trappen op naar zolder te sjouwen.
En hoe daar zes buurmannen klaarstaan om de megasaalste joekel van twintig kilo naar de hoogste plank van je megasale boekenkast te takelen.

Als dank schenk ik een glaasje. En vanzelf vloeit er een megasaal straatfeest uit voort, dat duurt tot in de kleine uurtjes.

'Wat wil je later worden?'
Toen ik op veertienjarige leeftijd moest kiezen, wist ik het zeker: scheikundig ingenieur. Aan het eind van de derde klas koos ik dus voor de bètavakken: hbs-b.

Wat me in scheikunde zo aantrok, kan ik me niet meer indenken. Waarschijnlijk koesterde ik het romantische beeld van eigenzinnige geleerden die in hun laboratorium geheimzinnige proeven doen en de mensheid versteld doen staan met hun vondsten. De tegenpool van de waanzinnige professor Lupardi?

Mijn vader - groot natuurkenner - had er zich bij neergelegd dat ik zijn droom niet zou waarmaken; ik interesseerde me niet voor de natuur en werd dus geen landbouwkundig ingenieur.
Maar de foto bewijst dat hij mijn keuze voor de scheikunde van harte ondersteunde.
Hier zit ik in mijn eigen laboratorium, dat was ingericht in een kamertje op zolder. Ik deed er de proeven na uit de scheikundelessen.

Mijn lab? Door de foto goed te bestuderen begrijp ik nu dat het ook mijn vaders laboratorium was.
Hij had gezorgd voor de flessen en potten met chemische stoffen en het rek tegen de wand.
Hij timmerde het bijtafeltje tegen de oude badkamertafel met marmeren blad.
Hij wist reageerbuizen, retorten, pipetten en statieven te versieren op 'de zaak', het gemeentelijk electriciteitsbedrijf, waaraan ook een laboratorium was verbonden.
Hij legde een gasleiding aan, zodat ik met een bunsenbrander de vloeistoffen kon verwarmen.
Ik herken ook het zelf vervaardigde detail waarop hij zo trots was: het rode lampje dat ging branden als de gaskraan werd opengedraaid.
Ook had hij buiten, op de gang boven de deur van het lab, een rode waarschuwingslamp aangebracht, die aangaf dat niemand onverhoeds mocht binnentreden als de vloeistoffen stonden te pruttelen en de mengproeven een aanvang namen, soms gepaard gaand met rookontwikkeling en ontploffingsgevaar.
Ik herken het pronkstuk: het destillatie-apparaat, een wonder van glasblaaskunst. (Het steekt achter mijn rechterhand diagonaal de ruimte in.) Een lange buis, met daarin een ander, spiraalsgewijs gedraaid glazen kanaal.

Wat graag kwamen jongens uit de klas bij mij hun scheikundehuiswerk maken.
O ja, er hing ook een bord, door mijn vader met groene schoolbordenverf bestreken, waarop wij met krijt de chemische formules konden uitwerken.
En, schiet me nu te binnen, hij had zelfs een kap gemaakt die giftige dampen kon afzuigen.

In de vijfde klas werd duidelijk dat de b-richting hoofdzakelijk minder romantische vakken omvatte. Wis- en natuurkunde gingen me veel moeilijker af.
In dat jaar werd ik gegrepen door de gedichten van Lucebert en Remco Campert en de romans van W. F. Hermans.

Met veel bijlessen en geploeter haalde ik het diploma hbs-b, waarna ik Nederlands ging studeren aan de Haagse School voor Taal- en Letterkunde.
En ook dat kreeg de goedkeuring en medewerking van mijn vader, die immers zelf korte verhalen en kronieken in het personeelsblad schreef.

Weer zo'n romantische misvatting: als je zelf gedichten probeert te schrijven Nederlands gaan studeren .
Toen ik binnen een jaar de studie staakte en me aanmeldde bij een opleiding tot radiocabaretier, was mijn vader het daar niet mee eens.

Het verdere verloop van mijn werkzame leven heeft hij niet mee kunnen maken. Hij kreeg de ziekte waarvan toen niemand de naam durfde noemen.

Voor de VVD-fractie moet de 'greep naar de macht' van Rita Verdonk niet als een verrassing zijn gekomen. Zij is nu eenmaal een publicityjunk - verslaafd aan het afleggen van openbare verklaringen voor zoveel mogelijk camera's.

Als je haar vandaag een bos bloemen aanbiedt en een sjerp omhangt met de tekst: Grootste Politieke Blunderaar Aller Tijden, hijst ze zich in een nieuwe baljurk en geeft ze in de dichtstbijzijnde snackbar een persconferentie, waarin ze bekendmaakt Beatrix te willen opvolgen.

Maar die oude, uitgerangeerde partijcoryfeeën, die zich - ook tuk op een beetje aandacht - meteen voor haar karretje lieten spannen...

Advies aan het VVD-hoofdbestuur:
royeer met onmiddellijke ingang uw ereleden Wiegel en Bolkestein.

Nachoem M. Wijnberg (1961) publiceerde 88 gedichten in de bundel Liedjes.

'Liedjes is een bundel gedichten die werken als liedjes. De gedichten zijn bij eerste lezing onmiddellijk toegankelijk, maar zonder diepte en kracht in te leveren. Juist dankzij de regelmatige vormen en de aandacht voor ritme en melodie kunnen de gedichten gebruik maken van grote en langzame woorden. Zo spreken ze over ochtend en avond, zon en maan, pijn en troost, wat leeg maakt en wat vol maakt - net als liedjes.'

Op de site die bij de bundel hoort, leest Wijnberg 25 van de Liedjes voor op video. Prachtig gedaan! Zelden komt een dichter je van zo nabij zijn gedichten voordragen.

De moeite meer dan waard om drie kwartier te bekijken: er is een documentaire toegevoegd, die de dichter laat zien tijdens de gehele opnamesessie van de videogedichten, met alle mislukte pogingen, terzijdes en uitweidingen over zijn poëzie.

De Michelinbaas die hier de sterren kwam uitdelen, zag er even liflafferig, gebakkenluchtig en opgesjiekt uit als het restaurantvoedsel dat hij had moeten beoordelen.

Er is contact geweest.
Ze hebben een keer samen een kopje koffie gedronken, herinner ik me.

Maar als ze politiek slim waren geweest en er was een samenwerking tot stand gekomen en Rita was uit de VVD gestapt en Geert was bereid het vuur onder zijn ego wat lager te draaien en de Partij voor de Vrijheid was de verkiezingen ingegaan met Rita Verdonk als lijsttrekker en Geert Wilders als nummer twee,
dan kenden we nu de werkelijke electorale omvang van de xenofobie in Nederland.

Twintig zetels?

Straattaal wordt doorgaans geassocieerd met krachttermen, verwensingen en scheldpartijen.
Als tijdens een voetbalwedstrijd tussen spelers onderling en tussen spelers en scheids- of grensrechters onvertogen woorden vallen, wordt dit tot de straattaal gerekend.
Straattaal wordt gekenmerkt door negativisme.

Terwijl de meest gehoorde taal op straat een veel positiever teneur heeft.

• Goedemorgen.
• Goedemorgen. Hee, u wandelt niet met de hond? Ik zie u altijd met de hond. Dus dat u niet met de hond wandelt valt meteen op.
• Nee, helaas. Onze hond is niet meer.
• Hè, wat zegt u me nou? Is uw hond... Terwijl ik u altijd met de hond zie. Voor mij bent u 'die meneer met die grote zwarte hond'. Hoe is het gekomen? Ouderdom?
• Ja, onze hond was oud. Bovendien al twee jaar blind. En toen kreeg hij ook nog tyfus. Toen zei de dierenarts: aan een blinde tyfushond kan ik niet zoveel meer doen. En toen hebben we hem maar laten inslapen.
• Voor de hond zelf ook het beste, toch? Als blinde tyfushond door het leven gaan, lijkt me geen pretje. Nou, sterkte dan maar! Goedemorgen.
• Dank u wel. Goedemorgen.

Eergisteren overleed op 87-jarige leeftijd de jazzzangeres Anita O'Day.
Haar naam hoort thuis in de rij groten - Ella Fitzgerald, Billie Holiday en Sarah Vaughan.

Ze had al een lange carrière achter de rug toen ze in 1958, gekleed als sophisticated dame met flamboyante hoed, het podium betrad van het Newport Jazz Festival.
Dit sexy optreden maakte haar wereldberoemd.

Vanmiddag vertrok de Norfolkline, de veerboot op Engeland, na ruim veertig jaar, voor het laatst uit Scheveningen.
Ruim tweeduizend Hagenaars en Scheveningers zwaaiden de vertrouwde blauwe zeereus uit.

Net als de meeste aanwezigen heb ook ik me nooit ingescheept voor een oversteek. Maar het was vanaf het strand een mooi gezicht als aankomende en vertrekkende blauwe boten elkaar even buiten de haven passeerden.

Het gaf de badgasten het idee dat Scheveningen wel degelijk een haven van betekenis was en het leverde de papa's een spannend verhaal voor de kinderen op. Ook kon er op een havenhoofd gezwaaid worden naar de donkere matrozen (Filipino's en Indonesiërs).

Wat de gebeurtenis vanmiddag minder dramatisch maakte:
het schip verdween niet als een stipje aan de einder - even buiten de haven, maakte het een scherpe bocht naar het zuiden, met eindbestemming Vlaardingen, de nieuwe vestigingsplaats.

Op Scheveningen is nu een enorm terrein vrijgekomen en wat gaat daarmee gebeuren?
Wordt een voor iedereen vrij toegankelijk prachtig duinpark aangelegd?
Ha ha, ha ha ha.

De plannenmakerij zou wel eens veel dramatischer voor Scheveningen kunnen aflopen, dan het vertrek van de blauwe boot.
De ontwikkelaars en investeerders wrijven zich in de handen.

Komen er drie hoge torens, wordt een 'dorpje met kronkelige wegen' aangelegd, een vijfsterrenhotel met zwembad, of mag Pierre Wind er zijn Smaakpretpark vestigen?

De tijdens het Crossing Border Festival 2006 gemaakte video's met interviews en optredens, zijn als vodcasts verzonden.

(Wilt ook u die BieslogVodcastfilmpjes downloaden, waardoor ze zijn af te spelen op pc, speler, of tv, raadpleeg dan de gebruiksaanwijzing, die te vinden is in de linkerbalk, onder de titel 'Ja, ik wil ook BieslogVodcast & BieslogPodcast ontvangen!')

Vanavond leest de hoofdredacteur een verhaal voor in Duizend Woorden, het VPRO-radioprogramma op de Concertzender (21.00 - 22.00 uur).

Daaraan voorafgaand leest een debutant een kort verhaal, dat becommentarieerd zal worden door twee gerenommeerde schrijvers. Een openbare schrijfles dus.

Als u de site van Duizend Woorden aanklikt is daar een video-opname van een eerder uitgezonden discussie te zien. Binnenkort volgt meer video.

• U blieft melk in de thee, toch?
• Jawel, majesteit, met twee klontjes suiker graag.
• Ter zake. Ik heb genoten van uw optreden in RTL-Boulevard, hoor.
• Echt waar? Dank u zeer, majesteit.
• U presenteerde zo losjes, zo naturel, alsof u nooit anders hebt gedaan.
• U betuigt me teveel eer, majesteit.
• Het is een heerlijk programma. Soms denk ik wel eens: hoe zou het zijn als...
• Als....u? O, maar dat zou ik voor u kunnen regelen, majesteit. Ik ben heel goed met die mensen. Ik bel Albert en het is zo voor elkaar.
• Ja? O, dat stel ik zeer op prijs. Hè, wat jammer nu. Uw tijd is om. Ik zou u nog veel meer willen vragen over het laatste showbissnieuws. Is het bijvoorbeeld waar dat Tom Cruise gaat scheiden?
• Ja, dat heb ik ook gehoord, majesteit. Na enkele dagen huwelijk geeft hij er alweer de brui aan.
• Het is me toch wat. Ik bel u vanavond wel, om nog even lekker bij te kleppen.
• Mijn mobiel staat altijd voor u aan, majesteit.

Hebben zich tijdens de verkiezingen onregelmatigheden voorgedaan?
De heer H. J. Vleeshouwer is ervan overtuigd.

'De uitslag is in hoge mate te betwisten. Ik heb een klacht ingediend bij De Raad van State en de Hoge Raad.
In den lande is men verbijsterd over de rare verkiezingsuitslag en de onwerkbare formatiesituatie Ja, vindt men het gek! Ik heb wantoestanden aangetroffen die de stemming ernstig hebben beïnvloed, dat is een ding dat zeker is.'

• Kunt u een voorbeeld noemen van een door u geconstateerde misstand?

'In mijn stemlokaal - de gymzaal van een school - had men de stemcomputers op het laatste moment in allerijl toch vervangen door hokjes, waarin stemlijsten en een rood potlood waren neergelegd.
De wankele stemgedrochten bleken in elkaar getimmerd door de met twee linkerhanden uitgeruste voorzitter van de stemcommissie.
De bordkartonnen wanden waren op frames van schroothout gespijkerd, die negen kieren vertoonden van 3,7 centimeter en zes kleine kieren van 1,9 centimeter - door mij persoonlijk met de duimstok opgemeten.

Toen ik in een hokje plaatsnam, had ik door de kieren vrij uitzicht op de stemcommissie en stond ik oog in oog met de functionaris die de stemprocedure leidde - de heer G. K. Groldanus - die met ongepaste nieuwsgierigheid naar binnen stond te loeren.

Er hingen geen gordijntjes voor de hokjes. Nadat ik bezwaar maakte en een gordijntje eiste, werd eerst met wc-handdoeken gepoogd een afsluiting te fabrieken. Na mijn afkeuring te hebben uitgesproken werd telefonisch aan de vrouw van de voorzitter gevraagd een beddenlaken van huis aan te voeren.

Toen dit ongewassen bruine vod met veel vijven en zessen met punaises aan de schrootlatten was bevestigd en ik wilde gaan stemmen, terwijl ik het stempapier aan het oog trachtte te onttrekken met mijn hoed, viel op het moment van stemmen het laken naar beneden en schoot de heer Groldanus toe teneinde het laken te herbevestigen, waarbij ik sterk de indruk kreeg dat deze heer aan de plaats die mijn hand boven het papier innam, kon raden op welke partij en kandidaat ik voornemens was te gaan stemmen.'

• Op welke wijze is naar uw mening op deze wijze de uitslag beïnvloed?

'Geen idee! Dat is niet aan mij ter beoordeling. Wat men met de kennis van mijn stemgedrag heeft uitgespookt is ook mij vooralsnog een raadsel. Maar dit en vele soortgelijke gevallen dienen tot op de bodem uitgezocht.

Het lijkt me zinvol in de eerste plaats de heer Groldanus nader aan de tand te voelen.
Dit heerschap is toevallig ook mijn overbuurman en ik weet voor 89% zeker dat hij vanuit zijn huis, gewapend met een zogenaamde sterrenkijker, regelmatig bij mij naar binnen gluurt. In ieder geval des zondagsmiddags, tijdens de bijeenkomst van mijn naturistenbridgeclub.'

Formatie-onderzoeker dr. Nak de Weert was er vroeg bij. Onmiddellijk na het middernachtelijk lijsttrekkersdebat van de winnaars en verliezers toog hij hedennacht rond 01.00 uur aan de slag.

Te 01.16 kwam hier zijn eerste formatieprognose per e-mail binnen. Maar toen sliepen we al.
Dus belden we het Nak de Weert Instituut om 06.00 uur hedenmorgen voor een nadere explicatie.

• U voorspelt dat we een regering krijgen die steunt op een zeer ruime meerderheid.

'Dat voorspel ik niet, dat is het resultaat van mijn gedegen onderzoek naar de mening van de kiezers.'

• Akkoord. We zijn dan ook zeer benieuwd naar uw peiling.

'Hier komt'ie: 91 procent van de kiezers zou het liefst een coalitie zien, die werd gevormd door CDA, PvdA, VVD, SP, GroenLinks, CU, SGP, D66 en de Partij voor de Dieren. Een regering dus die kan steunen op een meerderheid van 141 zetels in de Tweede Kamer.'

• Verbluffend! Er blijft dus één oppositiepartij over, de Partij voor de Vrijheid?

'En Geert Wilders wordt de oppositieleider. In feite was dat al het geval tijdens het slotdebat van de lijsttrekkers - Wilders versus de rest.'

• Rest nog één vraag: hoe hebt u zo snel uw onderzoek kunnen verrichten?

'O, heel simpel: mijn vrouw sliep al, maar ik heb haar even wakker gemaakt en zij vond het ook een goed idee, van die grote meerderheidsregering. Eerder onderzoek heeft namelijk overtuigend aangetoond dat mijn vrouw in haar eentje de meest representatieve steekproef van Nederland vormt.'

België beleeft (weer 's) een sociaal drama ten gevolge van de mondialisering en de marktwerking.
Om de aandeelhouders tevreden te stellen is op het hoofdkantoor van het Volkswagenconcern in Duitsland besloten, dat de VW-fabriek in het Belgische Vorst moet worden gesloten. De productie daar wordt overgeheveld naar de Duitse fabrieken.

Bij de fabriek in Vorst en bij de toeleveringsbedrijven worden 13.000 mensen op straat gezet.
De woede onder de arbeiders is groot.
En opnieuw staat de politiek machteloos - als Volkswagen niet afkomt met financiële regelingen, moet de gemeenschap opdraaien voor wat in Duitsland door die paar heren is besloten.

Per trein terugrijdend vanuit Brussel, lees ik De Morgen.
Wat een verademing!
Zo'n krant hebben wij niet. Zes pagina's over de ontslagramp in Vorst, met vlijmscherpe commentaren en analyses.
En een voortreffelijk artikel over onze verkiezingen, waarin Geert Buelens met enige afstand ons huidige kabinet onder de loep neemt en er een kop boven plaatst die er niet om liegt:
Weg met Balkenende

Los van dat artikel en die conclusie: wat is het lekker om een krant te lezen, waarin heldere, pittige, goed geschreven standpunten worden ingenomen.

Onze politieke partijen en onze media zijn in de grote pot nat van het midden gegleden.

Vandaag ga ik naar het buitenland. Ik ben een gelukszoeker.

Vanavond mag ik een paar liederen zingen tijdens de live-uitvoering van Henny Vrientens nieuwe CD/DVD:
'Nacht - de soundtrack'.
De voorstelling vindt plaats in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel.

En dit is een sjieke manier om te melden dat de volgende editie van Bieslog pas morgenmiddag verwacht kan worden.

Misschien vind ik bij thuiskomst al een totaal veranderd Nederland terug na de laatste tv-debatten van vanavond in de 'bloedstollende strijd' (Nederland kiest).

Ik bel voor de uitslag wel even met Henkjan Smits.

Hoe lang mag je in het stemhokje je keuze overdenken?
Is een tijdslimiet wettelijk vastgelegd?
Word je na tien minuten door de sterke arm uit het hokje verwijderd?

Ze hebben het nu zo bont gemaakt dat ik hoofden van lijsttrekkers nog geen drie seconden laat staan.

Gisteravond las de hoofdredacteur op het Crossing Border Festival voor uit een bonte stoet Bieslogstukjes van de afgelopen maanden.

Daaraan voorafgaand kon hij het niet laten als oud-Hagenaar zijn indrukken te geven van het Nieuwe Den Haag.

Den Haag is een grote stad, met van oudsher dorpse elementen. Maar nu gaat Den Haag aan City Marketing doen en dat zullen we weten.

Hoe is het de hoofdredacteur tijdens zijn vijfdaagse verblijf in de Hofstad bevallen?

U ziet de eerste zeven minuten van zijn lezing.

Vikram Chandra werd in 1961 geboren in New Delhi, studeerde Film en Creative Writing aan diverse universiteiten in de VS, schreef enkele succesvolle boeken en publiceert nu, na jaren research in India, de 1000-pagina's tellende 'epische thriller' Sacred Games (Godenspelen).

'To use the word "epic" in the context of a crime novel is usually asking for trouble, but few would question it being applied to Vikram Chandra's Sacred Games which clocks up 900 pages and weighs in at nearly three pounds.
Epic it is, though, in scale and scope and in the quality of the writing, which is superb, from the moment Inspector Sartaj Singh makes contact with gangster Ganesh Gaitonde on the day of his death.
Sartaj is the only Sikh inspector on the Mumbai police force and through him we not only get the gangster's story in flashback, but also a vivid picture of a teeming city where "the morgue is too small" and absolutely everybody is corrupt.
Sacred Games is a stunning novel and one of the best crime novels of the year, with Sartaj a wonderfully sympathetic hero whose philosophy is that the police are good men who have to be bad in order to keep the worst men under control.' -- Mike Ripley, Birmingham Post.

Op Crossing Border onthulde Vikram Chandra aan interviewster Lidewijde Paris enkele verbazingwekkende details over zijn contacten met de onderwereld en komt hij tot de conclusie dat onder- en bovenwereld zeer dicht bij elkaar liggen.

'Zijn politiek-literaire tijdschrift N+1 en zijn humorvolle debuut Indecision, over een besluiteloze student, maakten van Benjamin Kunkel het nieuwste wonderkind van de Amerikaanse literatuur. Geen postmoderne borstklopperij meer, maar engagement. ?Het woord socialisme in een Amerikaanse roman wordt als veel choquerender ervaren dan welke seksuele handeling dan ook.?

Hij heeft al een klein jaar de tijd gehad eraan te wennen, maar een tikje beduusd is Benjamin Kunkel (32) nog altijd. Met het verschijnen van zijn debuutroman Indecision werd de jonge New Yorker in een klap bestempeld tot het nieuwe wonderkind van de Amerikaanse literatuur. Critici van de grote kranten haalden hun grootste woorden van stal. Collega-schrijvers als Jay McInerney stonden te jubelen. Een recensent kroop zelfs in de huid van Holden Caulfield, de held van Catcher in the Rye, omdat hij Kunkels protagonist Dwight Wilmerding beschouwde als een eenentwintigste-eeuwse zielsverwant van deze legendarische dolende adolescent.

Het boek werd in een mum van tijd in vele landen vertaald, en binnenkort wordt het hoogstwaarschijnlijk verfilmd. En dan was er, in de slipstream van Kunkels succes, ook nog volop aandacht voor het uiterst kritische, dwarse tijdschrift N+1, waarvan hij een van de oprichters is.'

Sander Donkers in Vrij Nederland

Op het Crossing Border Festival las Benjamin Kunkel een kort verhaal voor uit het tijdschrift N+!: My Predicament.

'Als ik mensen van de festivalorganisatie spreek hebben ze het over de ivoren toren waar schrijvers doorgaans in zitten en waar ze uit moeten komen om deel te nemen aan het leven.
Ik weet niet in hoeverre dit waar is, volgens mij is het tegenwoordig juist het probleem dat schrijvers niet vaak genoeg in hun ivoren toren zitten en zich bemoeien met zaken die hen niets aangaan of waar ze geen verstand van hebben.
Er zitten ook schrijvers tussen die eerder in een ondergrondse kerker thuis horen dan in een ivoren toren.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan Wessel te Gussinklo die een paar maanden geleden een beschamend epistel schreef aan zijn apotheker waarin hij om het ontslag vroeg van een islamitische apothekersassistente. Het meisje zou een representant zijn van een achterlijke en gevaarlijke wereld omdat ze een lapje stof om haar hoofd draagt.'

Een fragment van het weblog van schrijver Hassan Bahara.
Hij en auteurs Arjen Lubach, Aukelien Weverling en Niels 't Hooft schrijven op vier weblogs over Den Haag en het Crossing Border Festival.

Een lekker dagje weg in eigen land?

Chinese lijken kijken! Jaaaaa! Leuk!

In de Amsterdamse Beurs van Berlage, waar de kadavers zijn te bewonderen, is extra beveiliging ingezet.

De politie meldt dat rond het gebouw veel lijkenpikkers zijn gesignaleerd.

De Engelse schrijver Gautam Malkani (30) veroorzaakte met zijn eerste boek Londonstani een hype op de laatste Frankfurter Buchmesse.

Er vloeide een toernee door de wereld uit voort die hem na Canada in Den Haag bracht, waar hij op het Crossing Border Festival werd geïnterviewd door Vrij Nederland-redactrice Margalith Kleijwegt.

Londonstani - het verhaal over jonge Oost-Aziaten in Hounslow, een suburb van Londen, is doorspekt met slang en straattaal uit diverse subculuren.

Malkani groeide zelf in die wijk op, studeerde in Cambridge en werkte - naast zijn redacteurschap bij de Financial Times, drie jaar obsessief aan zijn boek.

De gemengde subcultuur die hij de afgelopen jaren heeft zien ontstaan, stemt de schrijver zeer optimistisch.
En dat is weer eens een ander integratiegeluid!

Zal het in de laatste dagen voor de verkiezingen toch nog even over de oorlog in Irak gaan?

'Nederlandse officieren hebben in 2003 Iraakse gevangenen natgespoten, uit hun slaap gehouden en aan doordringende geluiden en fel licht blootgesteld. (de Volkskrant, vandaag)

Het ministerie van Defensie zegt dat de ondervragers van de inlichtingendienst 'hun boekje te buiten zijn gegaan'.

En dus zal het verkiezingsgekrakeel draaien om de vraag: noemen we het hun boekje te buiten gaan of martelen?

De VVD-lijsttrekker zat vanmorgen in het nieuwsprogramma Goedemorgen Nederland.
De presentatrice had kennelijk de Volkskrant nog niet gelezen, want Rutte werd geen enkele moeilijke vraag in de weg gelegd.

Balkenende zou over het onderwerp ondervraagd moeten worden in het programma Spuiten en Slikken.

Vanmorgen ging ik een kijkje nemen in het Haagse stadhuis.
Het Atrium, de ruime witte hoge binnenhal, waaromheen alle kantoren zijn gegroepeerd, nodigt uit om op een bank plaats te nemen en te mediteren.
Over Den Haag, zijn plaats op de wereldbol en in het universum.

Daar kwam vanmorgen niets van terecht. De hal is een evenementenlocatie geworden. Nu stond er een groot podium, waarvoor tientallen kinderen zich verdrongen en een paar heren een gewichtig gesprek voerden dat moeilijk verstaanbaar door de hoge ruimte tolde.

Herkenden we in de middelste heer niet Paul Rosenmöller? Was dit een verkiezingsbijeenkomst voor de kiezers van morgen? Maar hij was toch uit de politiek gestapt en tv-maker geworden?

Ik kreeg een persmap in handen gedrukt en daaruit begreep ik dat Paul hier bezig was in zijn functie van voorzitter van het Convenant Overgewicht.

Er moet namelijk meer bewogen worden. En dat deed Paul, samen met de kinderen, de officials en de toegestroomde gemeenteambtenaren, in het kader van de actie 'Nederland danst' en de campagne '30 minuten bewegen'.
Op datzelfde moment dansten 230.000 mensen op 1300 locaties in het hele land - een nieuw wereldrecord. Want zonder kabaal, spektakel en grote getallen is elke actie gedoemd te mislukken.
(Regel uit de persmap: 'Ook de regering heeft in de sportnota de beweegdoelen naar boven bijgesteld.')

Na vijf minuten dansen stopte de muziek, want Paul moest een live radiogesprek voeren, waarbij we niet de vragen maar alleen zijn antwoorden konden horen.

Maar daarna werd er weer even fiks gedanst, waarbij Paul zich niet onbetuigd liet en het wereldrecord werd gebroken. En daarna gaf hij nog een stralend tv-interview tegen de achtergrond van een ook in de hal ingerichte ANWB-tentoonstelling.

Belangrijke PR-tool: de voorzitter van het Convenant Overgewicht heeft zelf geen grammetje teveel.

Bieslog verblijft, net als vorig jaar, op het Crossing Border Festival op en rond het Spui in Den Haag.
In de komende vier dagen zult u op Bieslog dus andere onderwerpen aantreffen dan gebruikelijk.

Het Crossing Border Festival brengt een unieke mixture van muziek en literatuur - dit jaar uitgebreid met beeldende kunst - en Bieslog zal zich voornamelijk bezighouden met de literatuur.

Daarbij werken we samen met Vrij Nederland - journalisten van dit weekblad interviewen nieuwe schrijvers en Bieslog legt die gesprekken vast. Die video's zijn te zien op Bieslog en op de site van VN.
Ook op vrijnederland.nl: vier webloggers die dagelijkse festivalimpressies plaatsen.

En zo zijn we weer behoorlijk modern en multimediaal bezig!

Vanmiddag vond de opening plaats in TAG, een centrum van jonge kunstenaars (in hun gebouw aan de Stille Veerkade is Bieslog gehuisvest) en we spreken met festivaldirecteur Louis Behre over het karakter van Crossing Border 2006.

'Houden ze die peilingen nou onder de kiezers die al wéten wat ze gaan stemmen, of doet ook die 40 procent die het nog nìet weet mee?'

Evert, nognietweter en nooit gevraagd voor een peiling

Eindelijk een partij die durft!
Eindelijk durft de VVD een oplossing aan te dragen voor de grote, dramatische milieuvraagstukken waar Nederland in de naaste toekomst voor komt te staan.

De opwarming van de aarde, de klimaatverandering en de stijging van de zeespiegel, waarvoor miljarden moeten worden uitgetrokken - geen van de andere partijen durft er de handen aan te branden.

De VVD stelt een draconische maatregel voor: twee miljard euro voor de aanleg van supersnelwegen.

Bravo! Een bijna volmaakt plan - doe er een miljard bij en maak niet alleen de A9, maar alle verkeersslagaders dubbeldeks.
Dan wordt het mogelijk in een voor de helft overstroomd Nederland toch lekker hoog en droog met 130 kilometer per uur van Brussel naar Groningen te scheuren.

Zonder afslagen, zegt de VVD er nog ironisch bij. Ja, logisch, die hebben we helemaal niet meer nodig.

Nu veel partijen hun breekpunten bekendmaken, is de vraag gerechtvaardigd hoe na de verkiezingen de breuken gelijmd gaan worden

Maar we weten nu al wat we te zien zullen krijgen: de pers mag een paar plaatjes maken en dan gaan de deuren dicht. Het meest getoonde beeld na de verkiezingen: een dichte deur.

Daarom verzoeken we dringend om plaatsing van webcamera's bij de besprekingen tussen Koningin en lijsttrekkers en bij de onderhandelingen tussen (in)formateur en regeringskandidaten. Non-stop live op internet te volgen.

Als wij, kiezers, nu eens eisen dat deze openheid eerst wordt geregeld, want anders gaan we niet stemmen?

Dat gaat veel breekpunten opleveren.
'Wij zullen nooit in een kabinet plaatsnemen dat in de openbaarheid, onder het oog van de kiezer, tot stand is gekomen.'
Enzovoorts.

Onlangs gezien: een aflevering van het geschiedenisprogramma Andere Tijden waarin een aspect van de keuring voor militaire dienst werd belicht: S5.

Een tamelijk groot aantal jongemannen heeft in de tijd dat Nederland nog een militaire dienstplicht kende, voorgewend ongeschikt te zijn door tijdens de keuring te spelen dat men totaal gestoord was. Of homoseksueel.

Als ze van de militaire keuringsarts het etiket S5 opgeplakt kregen, werden ze daarmee definitief ongeschikt verklaard voor de militaire dienst en konden ze opgelucht het keuringslokaal verlaten en hun luie leventje ongestoord voortzetten.

Welnu! De tijd is rijp voor een herziening van die S5-besluiten.

Bekende Nederlanders, die in 2006 gierend van het lachen in het openbaar vertellen hoe ze de militaire autoriteiten om de tuin hebben geleid, moeten alsnog worden opgeroepen.
In een drie maanden durend verblijf in een militair strafkamp, geleid door de hardste militaire instructeurs, dienen ze een zeer pittige inhaalcursus te krijgen.
Afknijpen, die hap! Dagelijks over de stormbaan, lange marsen met volledige bepakking en eindeloze uren exercitie zal hen leren!

Duizenden jongemannen hebben een deel van hun leven gegeven teneinde onze vrede en veiligheid ten tijde van de Koude Oorlog te waarborgen.
Al die heldhaftige veteranen uit die zenuwslopende Oorlog vragen gerechtigheid.
De onderkruipers en slapjanussen van toen dienen gevormd tot krasse bejaarden, die met verplicht vrijwilligerswerk wellicht nog van enig maatschappelijk nut kunnen zijn.

Mijn plan - de Herkeuring van Onterechte S5-ers - heb ik ingediend bij minister Kamp van Defensie, die zeer geïnteresseerd leek.
De kans dat hij mij zal benoemen tot Hoofd van het S5-strafkamp, is zeer groot.

Boodschap voor Jeroen Krabbé en Henk Bernlef: zet uw weekendtas maar klaar, heren!

Kolonel. b.d. Menno Scheurleer

We hebben onderzoeker dr. Nak de Weert aan de lijn, met verrassend verkiezingsnieuws.

• Dag meneer De Weert. In uw peiling van hedenmorgen half negen boekt Wouter Bos winst met maar liefst vier zetels.

'Ja, de PvdA-campagneleiding heeft mooi werk verricht. Bravo!'

• Dit begrijpen we even niet - wat heeft de campagneleiding dan gedaan?

'Ze hebben twee oude, gerespecteerde PvdA-coryfeeën bereid gevonden kritiek te leveren op de campagne. 'De PvdA moet haar koers verleggen en zich uitspreken voor linkse samenwerking.' En dat heeft goed gewerkt.'

• O, dus die kritiek is geregisseerd?

'Vast en zeker. Want nu kan Wouter Bos ferm verklaren dat hij er niet over piekert zijn strategie te wijzigen. Als hij nu van koers verandert, zou dat ongeloofwaardig overkomen. En daarmee laat hij zien dat hij geen draaikont is, maar een man die staat voor wat zegt. En dat willen de kiezers dolgraag horen.'

• U weet zeker dat het zo is bedacht?

'Ik ga er vanuit. U denkt toch niet dat die PvdA-kopstukken een dikke week voor de verkiezingen 'zomaar' hun messen in de rug van de partijleider steken? Nee, daar is heel goed over nagedacht.'

• Goh! Dank voor uw toelichting, goedemorgen.

Vanavond werden in Berlijn de winnaars bekendgemaakt van de BOB's - The Best of Blogs.
De internationale jury heeft in de categorie Beste Weblog in de Nederlandse Taal de site Bureau Belgrado bekroond.

Op Bieslog werd 30% van de Nederlandse stemmen uitgebracht, waarmee aan deze site de Publieksprijs is toegekend.

Onze felicitaties voor de makers van Bureau Belgrado en dank aan alle Biesloglezers die hebben gestemd en hun keuze vele malen hebben ondersteund met warm en stimulerend commentaar.

Minister Zalm zal op 21 november aanstaande alweer een financiële meevaller aankondigen - 80 miljoen euro! - waarna hij bekendmaakt dat aan alle Nederlanders op 22 november een eenmalig douceurtje van vijf euro zal worden uitgekeerd.

Vanavond, in de radio-uitzending Duizend Woorden - tussen 21.00 en 22.00 uur op de Concertzender - leest de hoofdredacteur enkele recente Bieslogbijdragen voor.

Ook draagt een debutant een verhaal voor, waarna twee ervaren schrijvers commentaar zullen leveren.

Duizend Woorden is een onderdeel van VPRO's De Avonden.

Het aantal Nederlanders dat dagelijks vieze handen maakt, is schrikbarend hoog.

In opdracht van een firma in reinigingsmiddelen werd een onderzoek naar toilethygiëne ingesteld, waaruit blijkt dat zes miljoen Nederlanders na een kleine of grote boodschap de handen niet wassen.

Van de mannen wast 43 procent de handen niet; 33 procent van de vrouwen loopt met vieze handen rond.

Handen wassen is onder jongeren nog minder populair: slechts 41 procent houdt na wc-bezoek de handen onder de kraan.

En dan lezen we nu weer in de kranten dat 'elkaar de hand schudden een gerespecteerd Nederlands gebruik is'.
En: 'handen schudden is de gedragsnorm in Nederland'.

Lekker fris!
Dus u drukt graag de hand van een man die net zijn vieze geslachtsdeel heeft vastgehouden? Ook vies ja, want met de hygiëne binnen de onderbroek zal het in Nederland, mogen we aannemen, eveneens droevig gesteld zijn.

Of schudt u tijdens een eerste kennismaking liever de hand van een vrouw die er zojuist op het toilet tijdens het afvegen mee door een velletje wc-papier is gegaan? Ja, sorry hoor, we moeten de realiteit onder ogen durven zien.

Handen schudden - ik ga ervan over mijn nek.

Artsen, werkzaam in de ambulante psychiatrie, melden een grote toename van hulpzoekenden, die lijden aan lijsttrekkersstress
Het eerste symptoom van deze psychische kwaal is extreme oververmoeidheid, die onverwacht kan omslaan in heftige angstaanvallen.

'De verkiezingen gaan ditmaal uitsluitend over de poppetjes, met alle gevolgen van dien', zegt psychiater dr. A. Ribbens, chef-arts van de Prins Hendrik-klinieken.

'De mensen worden blootgesteld aan een bombardement van steeds dezelfde gezichten en dat blijkt zeer schadelijk voor het geestelijk welzijn.
Op de televisie is aan deze koppenoverkill nog wel te ontkomen - wij schrijven dus snel doorzappen voor - maar funest zijn de affiches op de aanplakborden.'

'Op straat, in de openbare ruimte, kan men zich nauwelijks onttrekken aan de meer dan levensgrote hoofden, waarvan de ogen ferm en uitdagend in de lens kijken.'

'Gevoelige naturen raken ernstig verward van die dwingende blikken. Nachtmerries, achtervolgingswanen en suïcidale neigingen zijn het gevolg.
We moeten mensen van de straat halen die aan de voet van zo'n verkiezingsbord zijn ingestort en geen stap verder durven zetten.'

Door de hoge extra onkosten dreigen grote gaten in de budgetten van de geestelijke gezondheidszorg te ontstaan.

En in geen van de programma's van de politieke partijen wordt geld uitgetrokken ter compensatie van de financiële tekorten die hun eigen verkiezingscampagnes teweegbrengen.

Oeps is terug!
Ik hoopte al dat oeps in onbruik was geraakt, maar je komt 't mij te vaak weer tegen.

Oeps! - een uitroep van verbazing of schrik, vaak gevolgd door een handgebaar: de gestrekte vingers van de rechterhand worden op de getuite lippen in het verschrikte gezicht gelegd.

Een vrouw die oeps zegt en het handgebaar maakt, kan op mijn sympathie rekenen.
Met 'Wat is er?', of 'Geeft niks hoor', zal ik elk ongemak proberen weg te nemen.
Maar een oepszeggende man geeft me een spontane wee.
Oeps is even tuttig als yum yum.

Oeps wordt nu zelfs in geschreven tekst aangetroffen, in de krant of op het beeldscherm.

En ja hoor: oeps heeft een Engelse oorspong: Oops!
Terwijl wij er zo'n prachtig, robuust Nederlands woord voor hebben:

Oei!

Van: Nick de Bie
Aan : Wim de Bie

Ha broertje van me,
Even een mailtje recht voor z'n raap:
Zou jij aan je broer een nier willen afstaan?
Groetjes,
Nick

Van: Wim
Aan: Nick

Man! Ik schrik me kapot. Is het ernstig? Heb je veel pijn?
Wanneer moet je een nieuwe nier hebben?
Antwoord me onmiddellijk svp.
Wim, zeer ongerust

Van: Nick
Aan: Wim

Sorry, rustig maar. Niks aan het handje.
Ik bedoel: mocht het ooit nodig zijn, zou jij dan aan mij een nier willen afstaan?
Komt: sinds 14 oktober, toen was het werelddonordag, heb ik daar ruzie over met Greta. Toen stonden de kranten bol van het tekort aan nieren. En toen vroeg ik aan Greta: zou jij als het onverhoopt... enz. aan mij een nier willen afstaan?
Zei ze: daar moet ik over nadenken. Ik heb ook nog vier zusters. Dus ik kan niks beloven. Vraag het maar aan die broer van je. Vandaar.
Ik vind dit hartstikke ernstig. Wat stelt een relatie voor, als je mekaar geen nier wilt afstaan?
Nick, in het bezit van twee nieren (nog wel)

Van: Wim
Aan: Nick

Sorry Nick, maar ik heb al een van mijn nieren aan iemand beloofd. En ik wilde er zelf nog wel eentje houden :)
Wim

Van: Nick
Aan: Wim

Zie je, daar was ik al bang voor. Iemand anders een nier geven en je eigen broer gewoon laten verrekken. Mooie boel. Je eigen familie laat je in de kou staan. En wie is de gelukkige dan wel die jij een nier hebt beloofd? Zeg je natuurlijk niet.
Valt me zwaar tegen. Je begrijpt dat in deze omstandigheden van een gezamenlijke Sinterklaas- en Kerstviering geen sprake meer kan zijn. En als jij in de vernieling raakt, kun je naar mijn nier fluiten.
Sinds het conflict met Greta heb ik last van buikpijn. Misschien haal ik 2007 niet. Maar goed, kan jou het schelen. En geen schijnheilige praatjes bij mijn begrafenis, wil je?
Nick

• Meneer De Weert, goedemorgen - uw Coalitiewijzer van gisteravond wees Jan Marijnissen aan als toekomstig minister-president. Maar de heer Marijnissen verklaarde even later dat hij nooit en te nimmer met het CDA zou willen regeren.

'Nou, hij zei: niet met het húidige CDA. En na 22 november kunnen we spreken van het toekomstige CDA, dus je weet het nooit.
Zijn uitspraak heeft wel degelijk voor een verschuiving gezorgd.
In onze coalitiepeiling van vanmorgen 7 uur staat de coalitie CDA-PvdA-ChristenUnie (90 zetels) op nummer 1 en wordt André Rouvoet - teneinde gekrakeel tussen Balkenende en Bos te voorkomen - de nieuwe minister-president.
Maar sorry, ik moet aan het werk, de peiling van negen uur komt eraan en ik moet m'n eitje nog eten.'

Onze opiniepeiler Nak de Weert onderzoekt de coalitiemogelijkheden.

Vandaag staat de volgende combinatie op de eerste plaats in zijn Coalitiewijzer:

CDA (staat nu op 44 zetels) + PvdA (38) + SP (21) + GoenLinks (8) = een meerderheid van 111 zetels.
Beoogd minister-president: Jan Marijnissen.

Lennie Tristano was een van de origineelste, eigenzinnigste,vernieuwende pianisten uit de geschiedenis van de jazz.

Vanavond om 18.00 uur onze tijd, start op radiostation WKCR - Columbia University in New York - een festival dat geheel is gewijd aan het werk van Lennie Tristano.

Het festival duurt non-stop 96 uur!

En wij kunnen dat hier via internet live ontvangen.

De gratis speelgoedgidsen die rond deze tijd weer in alle brievenbussen worden gedeponeerd, tonen dit jaar de allergrootste collectie foeilelijk, gifkleurig plastic troep die de wereld ooit heeft gezien.

Sinterklaas dient, als hij van zijn boot aan land stapt, onmiddellijk gearresteerd en terecht te staan wegens misdaden tegen het kind en het milieu.

De 'Goedheiligman' is verantwoordelijk voor zeker één graad extra opwarming van onze aarde.

Op 16 november wordt Dis, de lang verwachte nieuwe roman van Marcel Möring gepresenteerd.

De schrijver meldt dat zojuist een site is geopend 'die iets te maken heeft' met zijn nieuwe boek.

Hij is gemaakt door Han Hoogerbrugge. Dus is hij prachtig.

Meneer Foppe had met verbazing naar de Journaalbeelden gekeken.
Er waren mevrouwen gefilmd die op Schiphol rondliepen met een doorzichtige plastic zak in de hand, waarin je hun opmaakspullen duidelijk kon zien zitten.

In verband met de verscherpte veiligheidsmaatregelen, moesten de passagiers de vloeibare spullen uit hun handbagage in een doorzichtige plastic zak verpakken, begreep hij.

'Wat erg voor die dames,' dacht meneer Foppe, 'iedereen kan nu open en bloot zien wat ze allemaal op hun gezicht smeren.' Sommige mevrouwen bleken heel veel potjes en flaconnetjes nodig te hebben.
Meneer Foppe kon de neiging door te zappen met moeite weerstaan, zo pijnlijk vond hij de situatie voor de krampachtig in de camera lachende mevrouwen.

Maar het meest verbaasde meneer Foppe zich over de tubes tandpasta die hij in bijna alle zakken ontwaarde.
'Wat moet je nu met een tube tandpasta in het vliegtuig?', vroeg hij zich af. Misschien was het eten dat je aan boord kreeg wel zo vies, dat je meteen je tanden wilde poetsen.
Of was het verplicht dat je tijdens een vliegreis altijd tandpasta bij de hand moest hebben?

Even drong de nachtmerrieachtige gedachte zich aan hem op dat hìj daar op Schiphol rondliep. Met een lege plastic zak, want hij was zijn tube tandpasta vergeten mee te nemen.
Hij werd er door twee strenge heren in zwarte pakken meteen uitgepikt en weggeleid. In een urenlang verhoor werd hem tientallen malen gevraagd naar het waarom van de ontbrekende tandpasta.

Meneer Foppe heeft in zijn leven nooit gevlogen. En het ziet er niet naar uit dat dit ooit nog eens zal gebeuren.

'LONDEN - De Britse premier Tony Blair heeft zich maandag uitgesproken tegen de doodstraf voor Saddam Hussein. ?Wij zijn tegen de doodstraf of die nou voor Saddam of iemand anders is?, aldus de Britse regeringsleider in zijn maandelijkse persconferentie. De gewezen Iraakse dictator kreeg zondag de zwaarste straf opgelegd wegens misdaden tegen de menselijkheid.' (bron: www.volkskrant.nl)

'Hallo mensen, Driek speaking hier.
Hij is even weg, dus pak ik m'n kans. De hoofdredacteur is er zelf te sjiek voor, dus wou ik erop wijzen dat de Biesloglezers nog een paar dagen de kans hebben The Best Weblog Dutch te kiezen.
Cast your vote!
Even scrollen, stemmen, naam, e-mail en een nummer invullen tegen stemfraude en verzenden.
Dus dat u later niet kunt zeggen: 'Dat wist ik niet, van dat stemmen.'

Ja en wie of wat u gaat stemmen laat ik geheel aan u over.
Maar het lijkt mij heel erg stoer om in het buitenland te kunnen zeggen: 'Hello, I'm Driek from Bieslog International, as you know.'
Dat gaat (café)deuren openen, weet ik zeker!'

Driek the Gadgetfreak, horny for publicity

Over de doodstraf zegt onze minister-president dat het 'eigenlijk niet hoort'.
Wat bedoelt hij? Hoort een in het buitenland opgelegde doodstraf eigenlijk wel?

In Artikel 114 van onze Grondwet is vastgelegd dat de doodstraf in Nederland niet kan worden opgelegd.

Wil de minister-president dit artikel eigenlijk veranderen?

Het standpunt van de minister-president lijkt op zijn opvatting over het homohuwelijk.
In Nederland is dit wettelijk geregeld, maar de premier zegt in het buitenland dat 'het eigenlijk niet hoort'.

Een maand geleden werd hij 76 jaar - Saxophone Colossus Sonny Rollins, de laatste der grote tenoristen.
Hij verkeert in uitstekende vorm, treedt veel op, heeft een nieuwe studio-cd gemaakt, beheert een eigen platenlabel en een eigen website.

Ter gelegenheid van zijn verjaardag heeft men negen video's on line gezet, die de verschillende stadia in zijn carrière belichten.

De negen filmpjes blijken op dit moment niet allemaal open te gaan, maar wat overblijft is voor de liefhebbers meer dan de moeite waard.

Hoe moest De Telegraaf melden dat Wouter Bos gisteravond tot winnaar van het verkiezingsdebat werd uitgeroepen?
Liever niet.

Maar gelukkig bracht Henkjan Smits uitkomst.
Vandaag verklaart 'expert' Smits op de voorpagina dat Balkenende meer X-factor heeft dan Bos.
(Pas op pagina zeven wordt gemeld dat een representatieve steekproef onder de kijkers Wouter Bos tot (nipte) winnaar uitriep.)

Op 24 oktober jongstleden probeerde ik leuk te doen door Henkjan Smits de toekomstige premier te laten aanwijzen. Satire, begrijpt u wel?

De werkelijkheid haalt de satire in een steeds hoger tempo in.

Deze voorpagina van De Telegraaf is er een om te bewaren, als voorbeeld van de omslag die de politieke verslaggeving in 2006 maakte.

Bij de volgende verkiezingen paraderen de lijsttrekkers in badpak over een catwalk.

De grote verliezer van het debat is Henkjan Smits geworden.

Smits, die deze zomer grote verwachtingen had gewekt met zijn indrukwekkende drie uur durende optreden in VPRO's Zomergasten, bouwde in de maanden die volgden, in talloze kranten- en tv-interviews een grote reputatie op als kenner van lichaamstaal, uitstraling en X-factor.

Helaas loste Henkjan Smits na het grote lijsttrekkersdebat van gisteravond geen enkele belofte in. Zijn bijdrage in het nabeschouwersdebat werd volledig ondergesneeuwd door de andere deelnemers.

Een dieptepunt was ongetwijfeld het moment waarop een van hen zei, met het hoofd in de richting van Smits knikkend: 'Maar het gaat uiteindelijk om de inhoud, niet om de lichaamstaal.'
Smits had geen enkel verweer tegen deze aanval. 'Ja, uiteraard!', antwoordde hij deemoedig, terwijl hij zijn zoetste glimlach opzette.

Ons kijkerspanel gaf Henkjan Smits vóór aanvang van de uitzending een royale 7.9 - na afloop werd zijn optreden bedeeld met een magere 5.4!

Toen ik het boekje in de etalage van een antiquariaat zag liggen, stapte ik meteen binnen.

The Worst-Case Scenario Survival Handbook.

Sinds ik vanaf negenjarige leeftijd werd getraind in overlevingstechnieken, blijft het onderwerp me interesseren.
Zo zal ik als ik aan de oevers van een sloot of riviertje sta onmiddellijk in het hoofd een lijstje opstellen met de hoeveelheden touw en hout die ik nodig heb om een stevige loopbrug te slaan.
Ook heb ik vanaf mijn twaalfde gedurende enkele jaren in de weekeinden een forse stok bij me gedragen, waarmee ik me 'dolle honden van het lijf kon houden'.

Dit Amerikaanse boekje werd in 1999 gepubliceerd en biedt hulp bij eigentijdse rampen en penibele situaties.

Een paar voorbeelden:
Hoe een deur in te trappen
Hoe een auto te rammen
Hoe te ontsnappen uit drijfzand
Hoe je staande te houden bovenop een rijdende trein en binnen te geraken
Hoe een vliegtuig in nood aan de grond te zetten
Hoe vuur te maken zonder lucifers (kan ik al!)
Hoe een kogelwond of messteek te behandelen
Hoe een baby ter wereld te brengen in een taxi
Hoe van een brug of klif in een rivier te springen

Ik ga dit weekend gebruiken voor een dringend noodzakelijke bijscholing.

Er is één hoofdstukje opgenomen waar ik vannacht van wakker ga schrikken, weet ik nu al:
Hoe te overleven als je parachute weigert open te gaan

Even in het boekje lezen hoe dat moet (en het kan!) en ik slaap gerustgesteld weer verder.

Ook dat nog.

Een groot deel van Nederland zal overstroomd worden. Door dood water.

Er is een lichtpuntje te vinden in het nieuws van vandaag:
Tuinders draaien vanaf 2014 het licht in hun kassen gedurende zes uur uit.

Alle beetjes helpen.
Zullen we maar denken.

'De lijsttrekker van de VVD verklaart dat hij NIET op een bepaald tv-typetje wil lijken.

PR-technisch is zo'n negatieve opmerking niet effectief - het beeld blijft 'hangen', temeer daar de lijsttrekker fysiek veel gelijkenis vertoont met het door hem verfoeide tv-typetje.

Aanstaande zaterdag start de VVD-campagne officieel in Lunteren (ook niet zo'n handig gekozen plaats voor een politieke bijeenkomst, maar dit terzijde).

Ik adviseer de heer Rutte positief nieuws te genereren en bij die gelegenheid bekend te maken welk typetje hij wel graag wil vertolken.'

Dr. Nak de Weert, onderzoeker en onafhankelijk campagne-adviseur

De ANP-redacteur die het bericht heeft opgesteld, zag de bui hangen en noemde het 'openingen'. Een opening als plek op een brievenbus waarin je de te bezorgen brief moet schuiven.

Maar er valt niet aan te ontkomen. Een brief steek je toch echt in de gleuf van een brievenbus.

En nu plaatst TNT Post versmallers.

Ach, het helpt heus niet. Kom er maar rond vooruit:
het zijn GLEUFVERSMALLERS.

Heren! Het woord is gevallen - het lachen, giebelen en gniffelen kan beginnen!

'Eerst dacht ik nog dat de berichten over die foute stemcomputers behoorlijk overdreven waren.
Je zou dus buiten het stemlokaal, aan de overkant van de straat staande, erachter kunnen komen wat iemand heeft gestemd.

Wie zou nu in hemelsnaam willen weten wat ik stem? Dacht ik.
Maar toen dacht ik ook: zou IK willen weten wat iemand heeft gestemd?

Eén naam schoot door me heen: Van Ballegooien!

Als ik zou weten op welke partij de heer M. J. van Ballegooien, hoofd personeelszaken van deze gemeente, op 22 november gaat stemmen, zou ik een belangrijk bewijs in handen krijgen.

Namelijk dat er een zeer vuil politiek spelletje is gespeeld toen deze zelfde heer Van Ballegooien mij heeft menen te moeten ontslaan als gemeenteambtenaar, zogenaamd wegens overtolligheid.

Als zou blijken dat de heer Van Ballegooien van dezelfde politieke kleur is voorzien als de heer M. J. de Ronde, wethouder van Cultuur en Sportzaken, weet ik meer dan genoeg.
Dezelfde heer De Ronde die meende een sanering van het ambtenarenapparaat in gang te kunnen zetten en die, naar ik allang vermoedde, onder één hoedje heeft geopereerd met de heer Van Ballegooien, waardoor ik als enige ambtenaar op mijn afdeling werd ontslagen. Omdat ik namelijk actief lid ben van een andere politieke partij dan de beide heren. En dat weten zij!

Meer hierover in april aanstaande als mijn zaak voorkomt bij het Ambtenarengerecht.

Vanmiddag hoorde ik op de radio dat in vele gemeenten toch gestemd gaat worden op foute computers.

Wat mij nu te doen staat:
1. uitvinden in welk stemlokaal de heer Van Ballegooien zijn stem gaat uitbrengen
2. erachter zien te komen of in dat lokaal een foute computer staat opgesteld
3. aan apparatuur zien te komen waarmee ik verdekt opgesteld buiten het stemlokaal het stemgedrag van de heer Van Ballegooien kan spotten.

Weet iemand op internet een adres waar je stemmingsafluisterapparatuur kunt bekomen?'

H. J. Vleeshouwer, werkeloos, maar niet machteloos

Lijsttrekker Balkenende gaat vandaag het nieuws halen door voor te stellen de leerplicht van vijf naar drie jaar te verlagen.
Gedurende drie dagen per week moet de peuters worden geleerd 'fatsoenlijk met elkaar om te gaan'. Hij noemt het 'speelplicht'.

Onlangs werd het voorstel gedaan op de scholen een verplicht ontbijt in te voeren. Plannen de buitenschoolse opvang uit te breiden zijn in een vergevorderd stadium - naar school van 7 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds. Gevoegd bij het idee de kinderen ook in het weekend op school te kunnen laten overblijven, is de vraag gewettigd of het niet eens tijd wordt voor een ouderplicht.

Gedurende twee dagen in de week worden ouders verplicht zich gedurende maximaal anderhalf uur met hun kind(eren) bezig te houden.

Het is weer grote mode. Loop door een drukke winkelstraat en je komt ze tegen: doodskoppen. Op t-shirts, achterop jacks en op caps en bandana's.

Om dat ook misbruik te noemen gaat te ver, maar ik hou er niet van.
Een volwassen man met een hoofddoekje om waarop een doodshoofd is afgebeeld, weiger ik een hand te geven.

En voor mannen met pet en doodskop maak ik ruim baan.