Sinds we door de Canadezen zijn bevrijd - ze gaven me kauwgom en chocola - is Canada voor mij altijd een droomland gebleven.

Canada.
Hoe zou het zijn als ik me op het rekruteringsbureau meldde als immigrant?

Een lange, kaarsrechte officier in rode tuniek en met een messcherpe (padvinders)hoed op het hoofd, zou me van harte welkom heten en een stoel aanschuiven.

?Ben ik niet te oud??, zou ik voorzichtig vragen.

?Nee, hoor,? stelt de rekruteringsofficier me gerust, ?Canada zoekt juist ouderen met veel levens- en werkervaring.?

?Ja, die werkervaring... Ik kan niet veel meer dan wat flauwekul maken, grappig bedoelde stukjes...?, hakkel ik.

?O, wat geweldig!,? zegt de officier die me een mok sterke Canadese koffie inschenkt, ?er wonen hier al veel ex-Nederlanders. Die zullen uw flauwekul juist heel erg op prijs stellen. Uw werk zal hun levensgeluk enorm bevorderen. Nogmaals: van harte welkom in Canada!?

Daarna werd ik voorgesteld aan de Canadese gids, die me naar het luxe hotel zou brengen waar ik de eerste dagen mocht verblijven. Waarna ze mij zou begeleiden naar de schitterende woonranch met uitzicht op een meer en paarden in de wei, die me door de regering ter beschikking werd gesteld.