Wat meneer Foppe vanmiddag is overkomen...

Gewoontegetrouw was hij op de donderdagmiddag het boodschappengeld voor het weekend en de volgende week gaan pinnen in het bankhalletje op de Berkenlaan.

Toen hij zijn pincode intikte zag hij dat zich voor de deur van het hokje een mevrouw had opgesteld, die haast had. Een keurige dame, met een roze alpinopet op en steunend op een rode paraplu. Ze keek hem met samengeknepen lippen aan en haar rechterhand beschreef rondjes door de lucht. ?Schiet ?s op, man!? betekende dat, wist meneer Foppe.

Hij knikte haar toe en maakte met open handen een verontschuldigend gebaar. Aan hem kon het niet liggen, hij was overgeleverd aan het tempo van de automaat.

Hij koos voor de snelle opname van 250 euro.
Bon? Nee.
Anders koos hij altijd voor een bon, maar hij wilde de ongeduldig wachtende dame niet nog bozer maken.
?Een moment geduld? - gaf het schermpje aan.
Ratel, ratel.
Tik, tik. De dame tikte nu met haar paraplu op de glazen deur.
Ja, ja. Het zweet brak meneer Foppe uit.

?Neem pas uit'. Gelukkig daar schoof de pas uit de gleuf. Snel stopte meneer Foppe het kaartje in een jaszak, opende de deur, stapte naar buiten, hield de deur open voor de dame, die zonder iets te zeggen haastig naar binnen stapte.

Pas bij het afrekenen van zijn biefstukje bij slager Landman, besefte hij welke ramp hem was overkomen. Hij had bij het pinnen niet gewacht op het schermcommando: ?Neem geld uit?. Niet gewacht tot het bundeltje bankbiljetten uit de gleuf tevoorschijn gleed.

Gelukkig had hij nog net genoeg geld op zak om het biefstukje te betalen.

Pas na het avondeten waren zijn zenuwen bedaard en was hij in staat, bij een kopje koffie met extra stroopwafel voor de schrik, het voorval te reconstrueren.

De dame was na hem het hokje ingegaan en had zonder twijfel het stapeltje bankbiljetten uit de automaat zien steken.
Wat zou ze gedaan hebben?
Had ze het geld naar het bankfiliaal op het Vlierboomplein gebracht?
Naar het politiebureau bij het Gemeentehuis?
Of...

Meneer Foppe werd misselijk als hij aan die laatste mogelijkheid dacht.
Onmiddellijk zag hij de scène voor zich: op een fel verlicht podium stonden tien keurige dames met roze alpino?s, steunend op rode paraplu?s opgesteld.
Of hij zijn dame maar wilde aanwijzen.
Nee, onmogelijk. Stel dat hij zich vergiste en een onschuldige dame verdween door zijn toedoen achter slot en grendel.

Bij de bank gaan vragen? Ze zouden hem uitlachen. Hij kon geen bonnetje tonen. Ja, ze zagen ?in de computer? dat er 250 euro was afgeschreven van zijn rekening, maar wat konden ze met dat gegeven voor hem doen? Je geld niet uit de automaat nemen.... zoiets stoms kon niemand zich voorstellen.

Nee, de 250 euro moesten als verloren worden beschouwd.
Meneer Foppe begon ogenblikkelijk een lijstje bezuinigingsmaatregelen op te stellen.
Geen lekkerbekje deze vrijdag. Geen pak chocoladevla voor de zondag. Voorlopig niet naar een nieuw zomerjack gaan kijken. De vaste lasten naar beneden bijstellen. - Meneer Foppe knipte meteen de extra schemerlamp naast het dressoir uit. - Minder tv-kijken. Niet driemaal, maar eenmaal per week douchen.

Ach, dacht meneer Foppe, gaat lukken - binnen een maand heb ik de achterstand weggewerkt. Er zijn ergere dingen.
Stel je voor dat je nu in Bagdad woonde. Zat je helemáál in het donker. Te wachten op...
Meneer Foppe rilde van engheid.