De telefonische personal coach van Evert - de callcoach - beschouwt ?luisteren? als zijn voornaamste therapeutische activiteit.

Na minutenlange uiteenzettingen over problemen op het werk, moet Evert dan ook regelmatig vragen: ?Sorry, ben je er nog??

?Tuurlijk. Ik luister?, antwoordt de rustgevende stem van de callcoach dan in zijn oor.

Vandaag heeft Evert een zakenbespreking in Londen.
In de trein op weg naar Schiphol, voerde hij vanmorgen een dringend gesprek met zijn callcoach, want het conflict met de leiding van zijn afdeling was in een stroomversnelling geraakt en hij had nog voor aanvang van de bespreking advies nodig.

Evert pakte uitvoerig uit en hij had echt het gevoel het achterste van zijn tong te hebben laten zien.

Het bleef stil aan de andere kant.
?Sorry, ben je er nog?, vroeg Evert.

Stilte.
De mobiele verbinding was in de Schipholtunnel verbroken.

Evert besloot niet terug te bellen. Het hele verhaal nog eens uit zijn tenen wringen? Geen zin in.
Bovendien voelde hij zich al opgelucht doordat hij de problemen aan zijn ?dode? telefoontoestel had verteld.

?Ga ik meer doen,? dacht Evert, ?ik heb mijn callcoach niet meer nodig. Zit ik ergens mee, dan praat ik zonder iemand te bellen de zaak uit in mijn mobiel.?