Eerlijk is eerlijk: JP ?doet het goed?. Hij heeft de vereiste hoeveelheid beton in het bloed; in het debat gebruikt hij de debattruc van de Oost-Indische doofheid, dat wil zeggen: de oppositionele interruptie rustig over je heen laten gaan, om vervolgens het eigen standpunt te herhalen, als het moet vier, vijf keer achter elkaar.

Maar na uren eist de saaiheid zijn tol. Niet één zin bevat het kleinste spoortje oorspronkelijkheid. Je wilt luciferhoutjes in de kassen plaatsen om het dichtvallen van de oogleden te voorkomen. Louter verbeelding hoeft niet aan de macht - daar komen ongelukken van - maar een vonkje originaliteit mag toch wel af en toe het donkere, dorre bos verlichten?

Het regeringsmotto vat dit alles samen:
Duidelijkheid en Daadkracht.

Het beoogde effect blijft uit. We springen niet op uit onze luie stoelen om geïnspireerd aan de slag te gaan. Integendeel, een dodelijke loomheid overvalt ons.

En als MP JP aankondigt dat de zaken op z?n Rotterdams zullen worden aangepakt, maak je een snelle beweging met beide handen richting oren. Maar het lukt je niet ze tijdig af te sluiten en je hoort die zin echt aankomen. Neeeeeeee!!! Niet zeggen!!!! Niet doen!!!!

Maar de zin klinkt. Onverbiddelijk.

Geen woorden maar daden!

Auw, auw! Maagpijn. Een acute aanval van het clichévirus. Moet de dokter komen?
Het aantal WAO-ers stijgt binnenkort tot boven het miljoen.