De laatste tijd ging Jacqueline wel erg vaak naar zijn gezondheid informeren, vond Evert.
Maakte ze zich zorgen?
Misschien was het bericht van een paar weken terug een aanleiding - de plotselinge dood van de vader van haar beste vriendin.
Die vader was namelijk even oud als Evert. En zo werd Jacqueline weer ?s met hun achttien jaar leeftijdsverschil geconfronteerd.

?Geen reden tot paniek?, dacht Evert, toen hij hoorde van de hartstilstand van Anla?s vader en hij neuriede meteen zijn favoriete lied:
?Alles doet het nog... alles doet het nog...?

Toen Evert gisteren thuiskwam, zag hij aan haar ernstige blik dat ze een belangrijk besluit had genomen.
?Ik zou graag zien dat je ze meteen indoet?, zei Jacqueline en ze legde een doos op tafel met een onsmakelijke afbeelding op de voorkant: een grote bruine inlegzool.

?Inlegzolen! Nooit van z?n leven! Ik héb geen zweetvoeten!?, ging Evert meteen in de verdediging. ?En alles doet het nog!?

Maar het waren geen zomaarzooltjes. Jacqueline had ze gezien in dat enige Chinese winkeltje in de Voorstraat. Of Thais winkeltje. Of Japans.

MAGNETISCHE inlegzolen.

Want, wist Jacqueline, magneten vertegenwoordigen de kracht van de aarde en herstellen de balans tussen de magnetische velden van aarde en mens als het ware, waardoor een herstel en vitalisering van nagenoeg alle lichamelijke organen en functies wordt bereikt... enzovoorts.

En ze eiste, ja, gebood, dat hij meteen zijn schoenen uittrok en de wonderzolen plaatste. Zolen met ribbels en stalen drukpunten, de magneten, die ook iets met acupunctuur van doen hadden.

Evert deed een paar stappen en kromp ineen. Alsof hij op kiezelsteentjes liep. Tien per schoen.

?Volhouden!', zei Jacqueline en aan haar besliste toon kon Evert horen dat de uitleg van de Chinese wonderwinkelier - of Thaise, of Japanse - bijzonder overtuigend had geklonken.

Evert voorzag hoe hij de komende veertien dagen het huis zou verlaten met de zolen in zijn schoenen, om ze op kantoor opgelucht in zijn binnenzak te kunnen stoppen. ?Niet vergeten ze bij het weggaan weer in te doen?, hield hij zich nu al voor.

Dan zou Jacqueline de zolen zijn vergeten en had ze ongetwijfeld een nieuw middel gevonden om Everts gezondheid op peil te houden.

?Ach, het is goed bedoeld,? dacht Evert, ?die inlegzolen kun je ook zien als blijken van liefde - ze wil me zo lang mogelijk in leven houden. Mooi idee!?