Beste mensen,

Vandaag, Tweede Pinksterdag 2005, gaat De Eerste Dag Van De Rest Van Mijn Leven worden.

Dat zit zo.

Vanmorgen kreeg ik de ingeving: Driek, doe als alle mensen op deze Pinksterdag en ga erop uit! Doe wat! Blijf niet zitten griepen op je kamer, maar onderneem ?s iets cultureels.

Nou had ik in de krant foto?s gezien van het Fotofestival van Naarden. En sinds ik een mobiele telefoon heb met fotocamera, ben ik van plan ?iets met foto?s te gaan doen?.
In Naarden barst het dezer dagen van de tentoonstellingen met foto?s van Nederlandse fotografen. Mooie gelegenheid om ?s te bekijken wat ik aan de hedendaagse fotografie zou kunnen toevoegen.

Na een pittige tocht van twee uur fietsen kwam ik in het vestingstadje aan, waar het een drukte van belang was. De fotografie is behoorlijk populair. Een stroom van dagjesmensen trok van de ene naar de andere locatie.

Het middelpunt van het fotografiegeweld is de Grote Kerk, waarvoor een lange rij mensen stond opgesteld. Eenmaal binnen, bleek een bezoek aan alle tentoonstellingen, verspreid over de hele stad, twaalf euro te kosten. Goeiendag. Een rib uit mijn lijf - je kon niet één kaartje voor een afzonderlijke tentoonstelling kopen.
?Daar moet ik even over nadenken?, prevelde ik en verliet de kerk.

Buiten, tegen de muren van de kerk, zijn heel grote foto?s opgehangen. Eén trok mijn aandacht. De foto van een verkeersongeluk in Zandvoort, in de jaren vijftig.
We zien een auto op z?n kant liggen, politie en ambulancepersoneel doen hun werk en aan alle kanten staan rijen kijkers.
Ik was niet de enige die het een fascinerende foto vond. Om de paar minuten formeerden zich groepjes kijkers.

?Dat is ?m!,? schoot het door me heen, ?dit wordt mijn eerste schrede op het pad der kunstfotografie!?
Ik pakte mijn mobiel en gedurende het volgende uur legde ik tientallen kijkers naar de foto vast.

Een meesterlijk idee voor een fotoserie, vind ik zelf.
Vijftig jaar geleden trok dat verkeersongeluk veel kijkers en nu trekt het opnieuw nieuwsgierigen. Kijkers naar kijkers. Ik kan het niet onder woorden brengen, maar hier schuilt vast en zeker een of andere mooie filosofische gedachte achter.
Maar als fotokunstenaar hoef je niet uit te leggen wat je intuïtief hebt ?gezien?.

Thuisgekomen bedacht ik ook nog, dat dit onderwerp geknipt is voor Flickr, de nieuwe, razendpopulaire manier van foto?s opslaan op internet.

Na een paar uurtjes gepuzzel is het gelukt.
De eerste tentoonstelling van Driek Photofreak is geopend en vrij toegankelijk voor iedereen.

En gratis! Want om voor het bekijken van foto?s veel geld te vragen is in dit internettijdperk hopeloos ouderwets.

Het is buiten nog goed licht, ik ga er nog even op uit voor een volgende shoot.

Jullie Driek, met - eindelijk! - een doel in zijn leven.