Thuisgekomen vonden we bij het uitpakken de ansichtkaarten die we al wel met postzegels hadden beplakt, maar nog niet geschreven.
Stom, we hadden zulke leuke kaarten gevonden - een met een oude olijfboom, een met een oude mevrouw en een rare witte muts op en een met streekwijnen en kazen uitgestald op een tafel in een boomgaard en van elk type kaart hadden we er zes gekocht.

Iedereen stuurt ons altijd kaartjes - dit jaar zouden wij ook ?s....
Goede raad was duur. Zouden we alsnog tekstjes maken in de trant van: ?lieve die en die alles goed hier we genieten ons suf liefs van ons en tot gauw? en vanavond op de bus doen?

Maar worden de Italiaanse zegels door de Nederlandse posterijen geaccepteerd?
En als ze erdoor slippen, hoe reageren vrienden en familieleden op de ontvangst van onze kaarten als ze over de postzegel duidelijk leesbaar de naam van onze woonplaats Beetsterzwaag zien gestempeld?

Nee, het risico dat dit tot grote bonje gaat leiden mogen we niet lopen.
Dus versturen we de kaarten niet.

Volgend jaar moeten we niet vergeten de lege kaarten mee op vakantie te nemen. Sturen we ze alsnog, zogenaamd van de vakantie in 2006.
Tenzij die Italiaanse postzegels inmiddels blijken verlopen. Zal je altijd zien.

Familie Heukelveld,
Beetsterzwaag