Vanmorgen was ik al om zes uur wakker. M?n schoen!

Ja, het lukte: je kunt door de omstandigheden van een herinnering na te bootsen, lang vervlogen emoties tot leven wekken. Ik hervoelde de opwinding.

Terwijl het nergens voor nodig is, sloop ik zachtjes, ?op kousenvoeten? de trap af. Opende de deur en stokte op de drempel. Onraad!

De schoen lag scheef, alsof ?ie achteloos was neergegooid, nadat de inhoud was verwijderd.
De lege schoenschacht grijnsde me tegemoet. Geen glinster van de verwachte chocoladekikker.
Hier klopte iets niet. Als de penen zouden zijn weggehaald door een reguliere Piet, zou er zeker een boodschap in de schoen zijn achtergelaten.
?Sorry, de chocoladekikkers en muizen zijn op!?
Of - en die had ik zeker kunnen verwachten:
?Schaam je, De Bie, schoen zetten mag alleen tot twaalf jaar!?

Ik waarschuwde de politie die binnen een minuut op de stoep stond.
?Peenroof!? constateerde een van de twee agenten na een blik op de ravage.

Van overal uit de buurt stromen de klachten binnen. Op grote schaal zijn de winterpenen, via de schoorstenen, uit de schoenen geroofd. De politie concludeert dat we hier te maken hebben met georganiseerde peenroof.

Een politiewoordvoerder:
?De peenroversbendes worden steeds brutaler. We zullen volgend jaar Sinterklaas op zijn tochten over de daken politiebescherming moeten verlenen. We schatten de peenbuit dit jaar in heel Nederland ruim op ruim vierhonderd kilo!?