Lopend door de Haarlemmerstraat (A?dam), wordt mijn blik naar de zijkant van een etalage getrokken. Tussen de boeken van het antiquariaat staat een ingelijste foto opgesteld. Drie hoofden. Zijn dat niet..? Ik kom dichterbij. Ach jee. Snip, Snap en Jayne Mansfield!

Het vastgelegde moment is vijfenveertig jaar oud.

Van tien tot vijftien oktober 1957 bezoekt filmster Jayne Mansfield Nederland en de opwinding is groot. Het is alsof de plaatsvervangster van Marilyn Monroe ons land aandoet. Is ze hier vanwege de promotie van een film? Ze wordt voor pr-activiteiten van hot naar her gesleept. Ze bezoekt theaters, de vliegbasis Soesterberg, ze drinkt champagne uit een klomp, ze doet de aftrap van een voetbalwedstrijd van Sparta in Rotterdam, ze prijkt op de voorpagina?s. Ze wordt omschreven als ?rondborstig?, ?voluptueus?, een 'sexsymbool' en minder deftig als ?de tietenkoningin?.

En op een van die dagen staat ze een moment tussen Snip en Snap, die doen of ze haar kussen.
Willy Walden en Piet Muyselaar, vanaf de jaren dertig geliefde volkskomieken, trekken met de Snip en Snap Revue door het land en hun manager heeft ze op kantoor ontboden. De foto is voor de Telegraaf bestemd, Carré moet vol. ?Ben ik daar niet te oud voor?? Nee, doe dat nou maar, Piet. We moeten ook jong publiek trekken.?
Drie beroemdheden staan reclame te maken. Nederland kust Amerika. De koningen van de lach kussen de tietenkoningin.

Jayne Mansfield kwam om bij een auto-ongeluk; Piet Muyselaar is dood, Willy Walden leeft; Nederlanders jonger dan dertig jaar hebben nog nooit van Snip, Snap en Jayne gehoord. En dat is helemaal niet erg.

Ik ben doorgelopen. Stom, ik had de foto moeten kopen, bedenk ik me nu met spijt.