?Dat is wat voor jou, Willem!?, had zijn vrouw gezegd, toen ze de oproep vorige maand in de krant las.
Promoveren op je hobby.
Als er iemand een bul verdiende was het haar man Willem van Pelt wel.

?Zou je je eigen dan echt doctor mogen noemen??, had hij zich afgevraagd. Nou, dan kwam hij zeker in aanmerking voor wel twintig titels. Al ruim een halve eeuw was hij een bevlogen hobbyist.
Maar hij wilde het niet te bont maken; hij zou zich opgeven met drie liefhebberijen, zodat hij professor, doctor, ingenieur voor zijn naam zou kunnen zetten.

Groot was vorige week de teleurstelling toen de brief van de Universiteit op de mat viel, waarin zonder toelichting werd gemeld dat de heer Van Pelt, W. helaas niet in aanmerking kwam voor een promotie.

Vanmorgen las zijn vrouw in de krant dat onder de honderden aanmeldingen ?onderwerpen zitten als kamelen en zweetvoeten?.

?Wees blij dat je bent afgewezen!?, riep zijn vrouw verontwaardigd, ?zweetvoeten, het is een schande!?

Ineens begreep Van Pelt hoe de vork in de steel zat. Zo?n universiteit probeerde alleen maar de krant te halen. Lekker in de picture te komen. ?Kijk wij eens leuk omgaan met gewone mensen!?

Kamelen en zweetvoeten.

Ouderwetse, degelijke hobby?s zoals pompoenen kweken (Van Pelt won dit jaar de wisselbeker van zijn volkstuincomplex), figuurzagen (zijn VOC-schip gaat waarschijnlijk naar het strijkijzermuseum) en postzegels sparen (zijn Duitse eerstedagzegels zijn compleet vanaf 1969), die kwamen niet in aanmerking.

?Nou, dan niet, ?dacht Van Pelt, ?ach, het is maar een hobby.?
Maar even dacht hij ook: ?Waarom doe ik dit eigenlijk? Zal ik stoppen met alles??

Nee, hernam hij zich, hij moest zich zijn plezier door die hoge heren niet laten afnemen.
Hij kreeg er juist iets strijdlustigs door.
?Volgend jaar?, nam hij zich voor, ?kweek ik een pompoen met een diameter van vier meter. En die deponeer ik op de stoep van de Universiteit. Zodat niemand er omheen kan! Daar ga ik alle Journaals mee halen!?