De Telegraaf bevat vandaag een groot artikel over de beweging van Maharishi Mahesh Yogi, de goeroe van de transcendente meditatie.

De TM-beweging is nog altijd een bloeiende, rijke, wereldwijde sekte, met een Nederlands hoofdkwartier in Vlodrop.
De 'heerser in Nederland' heet Willem Meijles - 'Raja Willem', een voormalige wiskundeleraar - en hij zit, zo zien we op een foto, in een koninklijk gewaad op een gouden troon met een kroon op het hoofd.

Een andere volgeling is multimiljonair Paul Gelderloos, topman van telecombedrijf Scarlet, die zich heeft laten uitroepen tot 'premier van de Vredesregering Nederland'. Hij was de initiatiefnemer van de advertentiecampagne, waarin 500 jonge nieuwe leiders werden gezocht.
Deze wervingsactie leverde niets op (kandidaten moesten 17.000 euro op tafel leggen), zodat nu de ronseling onder middelbare scholieren van start gaat.

Tussen haakjes: u weet toch wat de beweging al heeft bereikt?
Grote groepen volgelingen die transcendent mediteren hebben invloed op de wereldvrede - het einde van de Koude Oorlog en de Val van de Muur, zijn zo tot stand gekomen.

Mag ik even ouwedozen?
Ik was erbij toen de Maharishi voet op Amsterdamse bodem zette. Dat zal in 1969 zijn geweest. De goeroe was wereldberoemd geworden nadat de Beatles, de Stones en sterren als Mia Farrow, zich in India aan zijn zijde hadden geschaard - nu maakte de Heilige een tournee door Europa.

Een grote groep journalisten stond voor het Apollohotel opgesteld - waaronder uw hoofdredacteur, als verslaggever van het radioprogramma Uitlaat - toen een grote limousine voorreed en de Maharishi uitsteeg, op gesandaalde voeten en in wit gewaad, ons groetend met gevouwen handen.

Om beurten mochten de vertegenwoordigers van de Nederlandse pers met hem praten en als laatste was ik aan de beurt.
De Maharishi zat in meditatiehouding op het met een wit laken bedekte bed - alle meubilair in de suite was met witte doeken overtrokken en er stonden vele bloemboeketten rondom hem opgesteld.

De inhoud van het interview herinner ik me niet - het zal een standaardpraatje zijn geweest, dat de goeroe met zijn hoge stem en met veel gegiechel gepaard, in de microfoon toeterde.
Een zorgzame Engelse volgelinge gebaarde na tien minuten dat de tijd om was.

Toen bleef ik even alleen met hem achter en hij begon mij enkele vragen 'off the record' te stellen.
Of ik een indruk kon geven van het religieuze leven in Nederland?

Ik legde hem uit dat we twee grote stromingen kenden, een Protestantse en een Katholieke, waarna hij vroeg of er ook gelachen werd tijdens de kerkdiensten.
Ik dacht van niet, sterker nog, ik maakte gewag van strenge kerkelijke gemeenschappen, met in het zwart geklede dominees, die hun eveneens in zwarte kleding gestoken volgelingen met hel en verdoemenis dreigden.
Dat stuitte bij de Maharishi op grote verbazing en luid gegiechel en hij vroeg aan een helpster om een kaart van Nederland. Die was snel gevonden en of ik wilde aanwijzen waar die zwarte kerken te vinden waren. Ik wees de Veluwe aan.

Toen werd ik vriendelijk maar dringend verzocht de hotelsuite te verlaten, want Zijne Heiligheid moest een dutje doen.