Je hoorde de diepe basnoten nog regelmatig klinken in de afgelopen achtenveertig jaar - ze werden voor het eerst gespeeld in een Parijse studio, in de nacht van 4 op 5 december 1957.

Het is een cliché geworden. Een tv-regisseur die zijn reportage of documentaire een melancholieke kleur wil geven, of er een dosis spanning aan wil toevoegen, grijpt al gauw naar die opnamen: de muziek van de film Ascenseur pour l?échafaud (Lift naar het schavot) van Louis Malle. De gestopte trompet over de donkere bas.

Alle jazzliefhebbers kennen het verhaal: hoe Miles Davis, op een Europese tournee met Franse begeleiders (en met de in Parijs wonende drummer Kenny Clarke), een nacht in de studio werd uitgenodigd en toen, bij de geprojecteerde filmbeelden, die beroemde score improviseerde. Hoofdrolspeelster Jeanne Moreau was erbij. In vier uur was de klus geklaard.

Met diezelfde groep speelde Miles drie dagen later in het Amsterdamse Concertgebouw.
Met Clarke dus en Barney Wilen, tenor, René Urtreger, piano en Pierre Michelot, bas. Toen konden we met eigen oren horen hoe goed ze waren, die Franse jazzmusici en waarom de grote Amerikanen zo graag met ze speelden.

Pierre Michelot is dood, staat vanavond in de kranten.
We zullen zijn bas nog vaak horen klinken.

Aanvulling
In het Amsterdamse Filmmuseum is vanaf 20 juli een groot Jeanne Moreau-retrospectief geprogrammeerd. De film Ascenseur pour l'échafaud is er vanaf vandaag te zien!