Vanmiddag landde onze Elviskaravaan op Groningen Airport Eelde (?vliegveld Eelde?).
Het toerschema liet ons enkele uren vrij en we belandden in een plaatselijk museum, waar we van de ene verbazing in de andere vielen.

Zo stonden we oog in oog met bijgaand schitterend schilderij van Theo Kurpershoek (1914-1998). Er hingen tientallen prachtwerken, die we nooit eerder hadden gezien.

Ik ben opgevoed met abstract-expressionistische kunst. Schilderijen ?moesten? abstract zijn, vernieuwend, avant-gardistisch - voor figuratieve schilderkunst haalden we onze elitaire neuzen op.
Nooit gedacht dat ik dit schilderij (?Zomer ?76) nog eens mooi zou vinden. En dat is geen kwestie van verouwelullinisering; ook jonge kunstenaars herontdekken het schilderen. Kurpershoek zet de lijn Vuillard - Bonnard voort en hoe - wat een rijke doeken! (Test op een tentoonstelling: welke schilderijen zou je thuis willen ophangen? Nou, tientallen doeken zou ik zo uit Eelde mee willen nemen.)

Volgende verbazing: het particulier museum voor figuratieve kunst De Buitenplaats in Eelde. Zeer bijzonder gebouw, groots opgezette kunsttuin er omheen.

En zo sneuvelt bij deze randstadbewoner het ene vooroordeel na het andere.

Op dit moment zing ik Love Me Tender op een bühne ergens in Groningen.
Als het postmodernisme niet allang bestond, zou ik het vandaag willen uitvinden!