?Op bedevaart was ik naar Den Haag-West, in het seizoen van de zere ogen. Voor persoonlijke boetedoening, want ik kom uit de buurt vandaan.?
Na het lezen van deze zinnen uit een van de eerste columns van Alex Mol dacht ik : ?Alex Mol? Die moet ik van vroeger kennen.?
Want ik kom ook uit Den Haag-West vandaan. En als je lang uit Den Haag-West weg bent, ga je vanzelf denken dat je iedereen die ooit in Den Haag-West heeft gewoond persoonlijk kent.

Ik las verder. Volgde een passage waarin Alex Mol in nog geen tien zinnen zo ongeëvenaard raak een droefgeestige Haagse portiekwoning beschrijft, dat ik dacht: ?Alex Mol? Wat zou ik die graag willen kennen.?

Niet lang daarna bleek dat ik hem kende. Niet van vroeger, maar van de radio. Ik was blij, want nu hoefde ik niet naar Alex Mol op zoek om te zeggen dat ik ook uit Den Haag-West vandaan kwam en zijn beschrijving zo mooi vond.
Vooral het detail dat op zijn Haagse bedevaart verdwenen blijkt, had me diep getroffen: ?De witte uitslag op jonge baksteen als gevolg van de zoute wind.? Als je met één zo?n zin die ooit jonge, moderne, vooroorlogse wijk in het duinzand, aan de rand van Den Haag-West, kunt vastleggen, ben je een groot schrijver.

Zonder elkaar te kennen, hebben we vlak bij elkaar gewoond - Wim Noordhoek bij het eindpunt van lijn 2 en ik bij de volgende halte. Waar toen lijn 2 reed, volgt nu lijn 3 een afwijkende route. Daar hebben wij niets mee te maken. Wij kunnen uit het blote hoofd een rit met onze lijn 2 naar de binnenstad nauwgezet reconstrueren.
Maar van ons tweeën kent Wim Noordhoek de verrassendste details en Alex Mol kan ze ook nog in de trefzekerste woorden vangen.

En (gelukkig maar) niet uitsluitend over vroeger weet Wim veel en schrijft Alex het prachtig op.

De Biesloghoofdredacteur (in de VPRO-Gids)