Uit het verblijf van een etmaal op een boot in het Naardermeer, in gezelschap van twee vogelkenners, kan ik slechts één les trekken: ik moet mijn handicaps aanvaarden en ermee leren leven.

Ik ben ziende blind en horende doof.

O, ze waren zeer behulpzaam en bereid mij in te wijden - 'Zie je die rietkraag? Nee, driehonderd meter naar links en dan achter dat bosje? Nou, daar zit een karekiet. Kijk gerust even door mijn telescoop.'
En dan lieten ze ook nog hun digitale reflexcamera's ratelen en kreeg ik even later een paar haarscherpe close-ups voorgeschoteld.

Ik was blij dat het programma NOVA de avond voor ons vertrek een videocamera bij me had afgeleverd, met het verzoek een item over ons verblijf aan boord van de Natuurmonumentenboot voor het programma van morgen te maken. Had ik ook wat te doen.

Het werden boeiende uren, waarin vertegenwoordigers van tientallen vogelsoorten hun opwachting kwamen maken. En niet één vogel toonde zich voorstander van een weg door het Naardermeer!

Op de valreep - ik had de videocamera al ingepakt - vond vlak voor onze ogen een gruwelijk drama plaats.
Het viel natuurkenner Ruud van Beusekom op dat tussen het oorverdovende kikkergekwaak vanuit de poelen rond de boot een ander geluid klonk - een noodroep.
Toen hebben we het zien gebeuren: een ringslang van ruim een meter lang, die een kikker van achteren pakt om hem vervolgens in zijn geheel naar binnen te werken.

Toen Gradus Lemmen, de beheerder van het Naardermeer, ons weer kwam ophalen, toonde ook hij zich verrast door de foto's. We hadden iets unieks gezien.