Het lukte me niet de wekradio?s in de hotels onder de knie te krijgen - ik was al een paar keer te laat aan het ontbijt verschenen, dus zat ik dringend om een eigen wekker verlegen.

Het winkeltje waar ik dit wekkertje kocht, kan ik me scherp voor de geest halen.
Het is (was) een winkeltje in Washington, in de buurt van het Witte Huis.
Klinkt stoer, maar het is de waarheid.
In 1979 maakte ik een rondreis door de VS en die tocht heeft diepe indruk gemaakt.

In de etalage lagen de modernste gadgets uitgestald en ik viel voor dit wekkertje.
Het was ?Quartz gestuurd? - wat dat ook mocht betekenen - en het liep een vol jaar op één batterijtje.

Mijn Amerikaanse wekkertje staat nog altijd op het kastje naast mijn slapende hoofd.
Al 27 jaar piept het mij wakker - niet met sluimerfuncties zus en me zo, niet met zachte radiomuziek - het wekkertje piept hoog, doordringend, langdurig en doeltreffend.

Binnenkort komt de avond waarop ik het wekmechanisme een uur later dan gebruikelijk zal afstellen.
Als de tienduizendste dag aanbreekt waarop het wekkertje dienst moet doen, mag het uitslapen.