Er gaat geen dag voorbij of het begrip ?geweld op straat? passeert - in kranten, op tv.
Zo langzamerhand wordt het moeilijk te bekennen dat je nog nooit geweld op straat bent tegengekomen.
Terwijl ik me toch op elk uur van de dag of nacht wel eens op straat begeef. Ja, ook in de grootstad. Ik heb het niet ondervonden, maar ook niet gezien.

Excuses!

Wel heb ik me al ?s afgevraagd wat ik ga doen, als ik geweld tegenkom.
Ik kies voor de ontregeling.
Als een onverlaat aanstalten maakt mij te slaan, of te schoppen, hef ik m?n rechterhand ter begroeting op en zeg: ?Hee, hoe gaat?ie! En hoe is ?t met je vader??

De onverlaat schrikt. Kent dit slachtoffer zijn vader? Gaat hij een vriend van zijn vader slaan? Maar dat is niet de bedoeling. Hij laat zijn opgeheven vuist zakken. De energie ebt uit zijn schopbeen. Stiletto en pistool blijven in de zak. ?Ja, wel goed,? mompelt hij en maakt zich uit de voeten.

Ik denk dat dit een goede methode is tegen geweld op straat.

Zo zie je dat iemand die nooit geweld op straat tegenkomt buitengewoon soft en naïef wordt.