'De entertainers, die ons de hele dag (verplicht!) moesten bezighouden, kenden maar één gezelschapsspel: stoelendans.

?s Ochtends van tien tot twaalf en ?s middags van twee tot vier deden we dus stoelendans. We speelden het spel zo slecht mogelijk, zodat je zo snel mogelijk uitviel.
Als de muziek stopte, zocht je overdreven langzaam naar een zitplaats, zodat de anderen je voor waren. Maar omdat iedereen hetzelfde deed, duurde de stoelendans toch heel erg lang.

Toen de entertainers doorkregen dat we sjoemelden, moesten we om het kwartier opnieuw beginnen. Kregen we het bevel weer aan te treden, met stoel.

De kapitein droeg een wit uniform dat in tien jaar niet was gewassen - vol zweetplekken en etensvlekken, stonk hij een uur in de wind.
Hij leek permanent dronken en het werd als een straf ervaren tijdens het diner aan zijn tafel te worden uitgenodigd. Echtparen bracht hij in grote moeilijkheden door onder tafel zijn vrouwelijke gasten onzedelijk te betasten.

Tijdens de avonduren waren ons spectaculaire shows beloofd in de theaterzaal. Maar een kwartier voor aanvang loeiden de sirenes, die een grote oefening aankondigden. Het was zaak zo snel mogelijk in een reddingsboot plaats te nemen en als je je reddingsvest niet goed hard had opgeblazen, werd je publiekelijk uitgescholden.

Tijdens de avond en nacht kon je versnaperingen en gerechten ?onbeperkt bestellen?. Als je dat had gedaan gebeurde er vervolgens niets. Toen we klaagden bij een steward was het antwoord: ?Niet zeuren! U kunt toch onbeperkt bestéllen? Dat er dan ook iets gebracht moet worden, staat nergens.?

Na drie dagen hield de kapitein een dronken toespraak via de boordinstallatie, waarin hij uitlegde dat we ?teveel hadden gevroten en de voorraden op waren?. We kregen toen per dag en per persoon een pak scheepsbiscuits (tien stuks) uitgereikt.

Toen we de Kaaimaneilanden tot op een kilometer waren genaderd, gingen we voor anker. Het schip kreeg geen toestemming de haven binnen te varen.
We mochten wel passagieren, maar op eigen risico: je moest zwemmend de kust zien te bereiken.
Ons lukte het en we hebben ons een dag schuilgehouden, tot we een piloot vonden die ons met zijn gammele dubbeldekker naar het vaste land wilde vliegen.'