'Er is nu ineens veel te doen over weigerambtenaren, nou, toen Henk en ik gingen trouwen, hadden we eerder last van ja-graagambtenaren dan van weigerambtenaren, zoveel ambtenaren wilden ons huwelijk 'doen' - het eerste homohuwelijk van Dwingsterlo namelijk. En dan kom je als ambtenaar met je naam in de gemeente-annalen.

Nou, toen hebben wij gezegd: dan mogen wij kiezen, toch?
Dus toen waren alle vijf de gemeenteambtenaren die huwelijken mogen sluiten op een middag verzameld in het gemeentehuis, maar toen schrokken wij een beetje, om niet te zeggen heel erg.
Want dat waren toch zulke lelijke mensen, ja sorry hoor, geeft niets, maar als je er alles aan doet je trouwpartij zo esthetisch mogelijk aan te kleden, zou zo'n foeilelijke ambtenaar vreselijk detoneren. En met zo'n enge kop zit je je hele leven opgescheept via de foto's en de video's.
Ja, nee, dat begrepen ze wel. Goede raad was duur.

Uiteindelijk hebben wij aan de enige (gekleurde) vrouwelijke ambtenaar gevraagd: Bent u soms moslim? Ja, dat was ze. Zoudt ú ons dan willen trouwen, maar dan wel gekleed in een boerka? Eentje die alles bedekt, met zo'n hekje voor uw gezicht? O ja hoor, was geen enkel punt. Zo graag wilde ze.

Ze had er van zichzelf geen, dus hebben wij voor een mooie lichtroze zijden boerka gezorgd.

Nou, zo is het gebeurd. En het was een beeldige trouwerij.

Ook hetero's kunnen we aanraden: kies je eigen trouwambtenaar!
Laat je niet opzadelen met een aartslelijke droogkloot met zo'n slap oudehoerpraatje.'

Raphael, mede namens Henk