Gewoonlijk zapte hij meteen door als er sportbeelden voorbijkwamen. Nu bleef hij even hangen. Jongens en meisjes hielden grote sjaals boven hun hoofden waarop te lezen stond: Foppe bedankt!

Toen zag hij de man met die naam - ongeveer van zijn leeftijd - op een podium staan. Hij had een microfoon in zijn rechterhand en net toen hij daarin iets zou zeggen tegen de menigte, gebeurde er iets vreselijks: hij werd onverhoeds van alle kanten natgespoten!

Jongens in trainingspakken stonden in een kring om hem heen en ze hadden grote flessen in hun handen waar ze flink mee schudden, zodat er spuitende stromen champagne uitschoten, die ze op de oude man richtten.

Het werd nog akeliger en nachtmerrieachtiger: toen de fonteinen waren uitgedoofd, kwam een jongen dichterbij en goot het restant uit zijn fles over het hoofd van zijn slachtoffer.

En de oude man met die naam, bleef maar glimlachen. Zijn mooie zondagse pak was doorweekt. Alsof er niets was gebeurd, sprak hij vervolgens een paar woorden in de microfoon.

Je kon maar beter van achteren Foppe heten dan van voren, dacht meneer Foppe, toen hij de angstaanjagende beelden wegknipte.

Hoewel?

Als de rondhangende jongens op het plein voor de supermarkt erachter zouden komen dat hij Foppe heette?

Hij moest vanmiddag boodschappen doen, na het weekend had hij niets meer in huis.
'Wat kan mij het schelen: ook als het droog is, trek ik voor de zekerheid mijn regenponcho aan', dacht meneer Foppe.