Onder de reacties op de stukjes over mijn opa (zie het dossier) bevonden zich ook enkele mails, die mij eraan herinnerden dat ik hem al eens eerder had opgevoerd.

Dat is waar. In 1982 heb ik in een televisiefilmpje mijn opa laten zien, die toen 23 jaar tevoren was overleden.

Wijkt mijn verhaal van 1982 af van dat van 2003? Oftewel: gaat mijn geheugen achteruit?
Dat valt mee. Lezers van de stukjes herkennen het verhaal en de foto?s.
Toch vertel ik een detail dat ik bijna was vergeten. En ik geef jaartallen - dat mijn opa in 1959 op 83-jarige leeftijd overleed, wist ik nu niet meer uit mijn hoofd.

Men zegt wel eens dat iemand pas echt dood is, als hij of zij door niemand meer wordt herinnerd. Ik vind dat een mooie gedachte.

Ik zou het liefst elk jaar een keer over mijn opa willen vertellen.