Bijgaand knipsel draag ik al een jaar met me mee. Twee keer deed ik een poging tot het schrijven van een verhaal met dit bericht als uitgangspunt; het resultaat bleef onbevredigend.
Ach, lees het even, voor we verder gaan.

Intrigerend, niet? Op een tocht van dertig kilometer gedurende een maand hopeloos verdwalen...

Autosloper sloopt, maar kalefatert ook op. Japanse auto?s. Wacht op onderdelen uit Japan. ?Duurt me te lang, ga ik zelf halen.? Aankomst op de luchthaven van Tokyo. Sloper laat adres zien aan taxichauffeur.

Maar dan?

Makkelijke oplossing: sloper zoekt hotel, chauffeur maakt duidelijk dat sloper bij hem kan logeren, sloper raakt opgenomen in gezin, wordt verliefd op dochter en vergeet ruimte en tijd. Ja, hè, hè.

Moeilijker: sloper raakt geheel ontregeld door andere cultuur en onverstaanbare taal en we volgen hem op zijn krankzinnige dooltocht, vol avonturen en vreemde ontmoetingen, op zoek naar een sloopbedrijf dat nimmer wordt gevonden.

Om zo?n onderneming tot een goed einde te brengen moet de Franz Kafka van de 21e eeuw zich over het thema buigen.
Ben ik niet.
Dus geef ik het knipsel vrij, zodat iedere lezer er de eigen fantasie op los kan laten.