In november 2004 publiceerden we een onderzoek van ons eigen Nak de Weert Instituut:
?In ons land noemen 1 miljoen inwoners zich moslim.
Van de ruim 15 miljoen niet-moslims hebben 10,9 miljoen van hen een uitgesproken mening - hetzij in negatieve, hetzij in positieve zin - over de 1 miljoen moslims.
Van die 10,9 miljoen niet-moslims hebben 8,7 miljoen landgenoten nooit een woord met een moslim gewisseld.?

Het rapport was aanleiding ons doorgaans terughoudend op te stellen in teksten over moslims en allochtone Nederlanders. Nooit meeschreeuwen als je, zonder kennis van zaken, niets wezenlijk nieuws te melden hebt.

Margalith Kleijwegt, journaliste van Vrij Nederland, nam geen genoegen met die onwetendheid.
Zij volgde leerlingen van een zwarte vmbo-school in Amsterdam-West en was vooral nieuwsgierig naar de ouders - ?hoe ze leven, wat ze van hun kinderen verwachten?.
Soms werd ze gastvrij ontvangen, vaker bleven de voordeuren dicht. Zelden of nooit komt er een Nederlander over de vloer.

Margalith Kleijwegt kwam terug, hield aan en maakte in het boek ?Onzichtbare ouders - De buurt van Mohammed B.? een onthullend en beklemmend beeld van isolatie, angst en onwetendheid zichtbaar.

In de loop van ons gesprek - de ruis in de opname wordt veroorzaakt door de kletterende regen op het dak van het redactielokaal! - laat Margalith duidelijk blijken dat ze het niet wil laten bij een journalistieke, ?objectieve? beschrijving - ze zou het liefst actief meewerken aan oplossingen die de afzondering doorbreken.

Een belangrijk boek. Alle opiniemakers die voorwenden ?alles te weten over hoe het zit? en onbekommerd hun scherp bedoelde columns, artikelen, leuke filmpjes en ander mediagetetter blijven afscheiden, zouden het eerst even moeten lezen.