Bieslog - Notitie op het strand
  Klik op de hut voor bezichtiging


  webcam in redactielokaal (werkt niet meer)

 Hoofdredacteur Wim de Bie leest alle reacties - redactie@bieslog.nl

Url = verwijzing naar andere site

beluister = hoorspel, reportage, geluidsact

Video = filmpjes

= bijlagen
De foto's zijn vergrootbaar tot de originele afmetingen.








dinsdag 13 juni 2006 17:06  verstuur

Notitie op het strand
van de BieslogBuitenredactie


De jongeman droeg een keurig opgeknipt kapsel, een korte zwarte broek, een tasje in zijn linkerhand en verder niets. Hij had een smal bovenlijf dat zo melkflessenwit was, dat het vandaag beslist voor hem de eerste stranddag van het jaar moet zijn geweest.

Hij liep langs de vloedlijn, maar sloeg plotseling linksaf het strand op.
Bij een topless zonnende vrouw bleef hij staan. Zij ging zonder een spoor van ongemak of irritatie staan en begon hem met wijzende arm iets uit te leggen.

De jongen bedankte met een lichte buiging.
Honderd meter verder, bij een strandpaal, werd duidelijk wat hij de vrouw had gevraagd. Hij zette het tasje in het zand, trok zijn zwarte broek uit, vouwde die zorgvuldig op, borg hem in de tas en vervolgde zijn weg. Zijn billen waren witter dan zijn borstkas.

'Ach, mevrouw, mag ik u iets vragen? Weet u waar hier ergens het naaktstrand begint?'

Ik verwachtte nu dat hij een plaatsje zou zoeken tussen de paar naakte badgasten die liggend in kuilen en achter windschermen de koele Noordenwind trotseerden.

Maar de jongen bleef lopen. En van lieverlede begon zijn route me te interesseren. Omdat hij een rare kronkelweg aflegde, begreep ik ineens dat hij opzettelijk langs alle blootliggers paradeerde.
Hij bleef niet bij hen staan, maar liep rakelings langs hen heen, waarbij hij zijn lichaam in het voorbijgaan enigszins zijwaarts keerde.

De jongen liet aan alle aanwezigen zijn geslachtsdelen zien.

Hij deed dit niet op een heimelijke, aanstootgevende manier, maar open - 'hallo, hier ga ik voorbij en wat vinden jullie ervan, kan er wel mee door, toch?' - en bloot dus. Niemand schrok of werd boos.

Ik bleef hem volgen op zijn presentatietocht tot hij een stipje geworden was.

Om zijn beweegredenen of emoties te kunnen begrijpen heb ik nog even geprobeerd me in die jongen te verplaatsen. Maar ik kwam niet ver.