Vannacht het historische lijsttrekkersdebat gevolgd. Vanmorgen de videoband opnieuw gedraaid, maar met het geluid uit. Onthullende lichaamstaal.

Een ovale tafel schept gelijkheid tussen de gesprekspartners, zeggen de vergaderdeskundigen.

Ze zitten rond een ovale tafel, maar de kloof loopt dwars door elk shot.

Aan de ene kant de verliezers: Melkert, Dijkstal en De Graaf. Verslagen, verkreukeld, buikig onderuit gezakt, door elkaar geschud.

Er tegenover de winnaars: Balkenende, Rosenmoller en Fortuyn. Ontspannen, lachend en vooral: rechtop in de stoelen.

Kaarsrechtop, het zichtbaarst ontspannen, het breedst lachend en met de aansprekendste mimiek: de nieuwkomer, de triomfator.

De winnaars kijken elkaar aan, de Grote Verliezer (Melkert) moet door gespreksleider Witteman worden gedwongen de Grote Winnaar (Fortuyn) in het stralende gezicht te kijken.

De slotbeelden. Het glimmende, triomfantelijke, lachende hoofd van de Grote Winnaar, die met priemende vinger richting Grote Verliezer wijst.

De Grote Verliezer zegt niets meer. Is verder onderuit gezakt. Ineen geschrompeld. Verbleekt.

De gemeenteraadsverkiezingen hebben een aardverschuiving veroorzaakt, luiden de commentaren.
Alleen al op grond van de beelden van vannacht zullen de kamerverkiezingen, op die ene dag in mei, een aardbeving, een vulkaanuitbarsting en een vloedgolf teweeg brengen.