Als iemand staat te pinnen, maakt meneer Foppe liever nog een blokje om. Maar als het halletje van de bank leeg is, stapt hij opgewekt naar binnen.
Neuriënd stopt hij zijn bankpas in de gleuf, voert alle intikhandelingen zorgvuldig uit, wacht licht gespannen op zijn geld, bergt de biljetten zorgvuldig in zijn binnenzak, zou het liefst hardop ?Dank u wel, hoor? willen zeggen en verlaat glimlachend het bankgebouw.

O, wat was het toch heerlijk als je een boodschap kon doen, zonder een mens te hoeven aanspreken.

Maar vanmorgen was iets zeer onaangenaams gebeurd. De bankpas verdween in de gleuf, maar kwam prompt weer terug! En op het schermpje las een ontstelde meneer Foppe: ?Uw pas is niet geschikt voor deze automaat?. Hè? Wat nu?

Even overwoog meneer Foppe de pas nog een keer in de gleuf te stoppen, maar, zo bedacht hij zich, de bankfunctionarissen die elders in gebouw alle geldhandelingen controleerden, zouden dit als hoogst verdacht gedrag kunnen beschouwen en misschien zijn rekening blokkeren.

Hij had wel eens gelezen over het ?blokkeren? van een rekening - en het leek meneer Foppe iets fataals. En dat hij het geld op zijn rekening kwijt zou zijn, stond als een paal boven water. (?Nee, meneer Foppe, iemand die zo met onze bankpas omgaat, is geen klant meer van ons. Uw geld hebben wij helaas moeten wegblokkeren.?)

?Gaat iets niet goed, meneer?,? zei een vriendelijke stem, ?kan ik u helpen??
Een bankmevrouw in mantelpak was vanuit het kantoor via een schuifdeur in het halletje gekomen en liep op meneer Foppe toe.

Nadat hij de bankmevrouw het ongeluk met zijn pas had uitgelegd, liep een lijntje zweet van onder zijn pet uit over zijn voorhoofd.
?O jee,? zei de bankmevrouw, ?er is iets fout met de magneetstrip. Is uw pas misschien in aanraking geweest met een magneet??

?Een magneet? Nee, niet dat ik weet,? zei meneer Foppe, ?ik heb...? Hij wilde opgelucht en luid zeggen ?geen magneet?, maar hij bedacht zich, werd vuurrood en stamelde zachtjes: ?Een magneet, zegt u??

Dus wèl?, concludeerde de bankmevrouw, die gelukkig geen vragen stelde over het hoe en waarom. ?Geeft niets, hoor, het komt vaker voor. Veel damestassen hebben een magneetsluiting, waardoor de bankpas gedemagnetiseerd wordt.?

Damestassen? Meneer Foppe wist exact wat er was gebeurd.
De ultramoderne hoortoestelletjes die hij sinds kort in zijn oren droeg, konden worden geprogrammeerd met een magneet, die in de vorm van een kleine ballpoint in de zak kon worden meegedragen. Hield hij de magneet bij het toestelletje in zijn oor, dan hoorde hij een aantal piepjes, zodat bijvoorbeeld het verkeerslawaai zachter klonk.
Oei! Hij had zijn pinpas met de magneetpen samen in dezelfde binnenzak gestoken. Stom!

?We maken een nieuwe pas en die krijgt u over een week met de post thuisgestuurd.?
?O, geweldig,? zei meneer Foppe,?mag ik u heel hartelijk danken? En excuses voor de overlast.?

Opgelucht stapte meneer Foppe de straat op. Hij voelde zich ook wel een beetje gewichtig. Hij had ineens het gevoel in het moderne leven te zijn opgenomen. ?Gekke wereld toch,? overdacht meneer Foppe, ?doordat mijn gehoor afneemt kan ik nu geen geld trekken!?

Geen geld... geschrokken bleef meneer Foppe staan. Een week? Hoe moest hij nu boodschappen doen?
Snel maakte hij de balans op. Hij had nog de helft van een halfje bruin en één blik tomatensoep in huis.

?Weinig eten is gezond, zeggen ze,? stelde meneer Foppe zichzelf gerust,?er zijn veel te veel dikke mensen, heb ik gelezen.?

Nee, die week kwam wel om. Maar gezellig was anders.