Na een tweejarige opleiding tot radiocabaretier (!), kreeg ik in de zomer van 1963 van de VARA de opdracht een wekelijks radioprogramma te maken voor de zaterdagmiddag.

?Uitlaat, een programma voor twintigers?.

Zes jaar lang heb ik dat programma met de grootst denkbare lol gemaakt.
Ik deed dat niet alleen, een groep vrienden leverde bijdragen (De Clichémannetjes, met Kees van Kooten, zorgden voor een vaste uitsmijter).

Maar het gaat hier alleen over de techniek.
Ik kreeg de beschikking over een NAGRA-recorder - een Zwitsers apparaat van superieure kwaliteit, dat zojuist door de Publieke Omroep in gebruik was genomen.

Voordien reden voor opnamen buiten de Hilversumse studio?s grote reportagewagens het land in, bemand door chauffeur en technici. Met de NAGRA kon de reporter in zijn eentje erop uit en opnamen maken van twintig minuten aan één stuk. De recorder was makkelijk te bedienen en met een goede microfoon kreeg je een uitstekende geluidskwaliteit op de band (19 cm/sec).

Door de NAGRA - zo luidt mijn stelling - is de radio inhoudelijk grondig veranderd. Voor het eerst kwamen ?gewone mensen? voor de microfoon en drong straatrumoer door in de Nederlandse huiskamers.

De NAGRA heeft ook de geboorte van het straatgesprek bewerkstelligd. Nu een totaal uitgewoonde formule, was het stellen van vragen op straat - geloof het of niet - in 1963 nieuw en pure avant-garde!

En om het maar meteen groot aan te pakken, trokken we met de schrijver Ewald Vanvugt en de NAGRA de straat op met de vraag: ?Waarom leeft u??
De passanten bleven staan om er uitvoerig op te antwoorden.
De uitzending leverde honderden brieven op (ik overdrijf niet, ik heb ze bewaard).

Zes jaar lang heb ik de twaalf kilo wegende recorder aan de schouder meegedragen. Het was een feest. Niet één keer heeft hij mij in de steek gelaten.

Voor dit stukje zocht ik op internet naar een foto.
Bij het weerzien met de NAGRA III, schoot een warm gevoel door me heen.
Dat is mij, niet-techneut, bij geen enkel ander apparaat eerder overkomen.