Dag meneer de Bie,

Ik zal de laatste zijn die de uitspraken van de r. k. kerk zou ondersteunen, maar wil toch even een kleine opmerking plaatsen bij uw stukje op Bieslog.

Aangezien het hier gaat om AIDS in Afrika en ik in een land woon waar zeker 30% van de seksueel actieve bevolking (en misschien nog wel veel meer) HIV positief is, wil ik er ook iets over zeggen (ik ben overigens op geen enkele manier gespecialiseerd in de problematiek).

Het grote probleem in dit land, denk ik, is namelijk niet de beschikbaarheid van condooms, je kunt ze hier overal voor een schijntje kopen of vaak zelfs gewoon krijgen. Iedereen weet ook wel wat HIV/AIDS is en hoe je het kunt oplopen.

Het probleem is dat men de condooms niet gebruikt.
Gebruik van het condoom binnen het huwelijk is al taboe - menige vrouw zal er nooit over beginnen. Ook al pleegt een zeer groot deel van de mannen overspel en wordt dat in zekere zin geaccepteerd, als er maar niet over gepraat wordt. En wat is je keus als straatarme prostituee in dit land als je keuze is doodgaan van de honger, of HIV riskeren door sex te accepteren zonder condoom?

Dan is er ook nog het gebruik dat 'dry sex' wordt genoemd - en vergeef me dat dit een beetje plastisch is - een gebruik waarbij de vrouwen bepaalde kruiden inbrengen waardoor ze extra droog worden van binnen, wat de man extra opwindend schijnt te vinden maar de kans op wondjes en dus bloed-sperma contact enorm verhoogt.

Met andere woorden: het is vooral een cultuuromslag (op het gebied van sex) die hier verandering teweeg zou kunnen brengen. Of met nog andere woorden: de zaak ligt verdomd ingewikkeld, en alleen met het uitdelen van condooms zijn we er niet.

Soms denk ik wel eens: misschien zou onthouding voor het huwelijk en monogamie niet eens de slechtste oplossing voor een land zijn waar de epidemie al zulke desastreuze vormen heeft aangenomen, maar ja, hoe bereik je dat?
Ik herhaal: ik ben niet kerkelijk en zou in Nederland ook nooit onthouding willen verkondigen.

Ik sprak laatst met een student hier op de universiteit over HIV/AIDS en ze liet merken dat ze precies wist hoe de vork in de steel zat. Echter toen ik vroeg hoe het dan onder studenten op de universiteit gesteld was, hield ze vol dat het uiteraard onder hen niet voorkwam en overgedragen werd.
Ik ben bang dat het een ontkenning van de keiharde realiteit is, zoals deze hier nog steeds onder het grootste deel van de bevolking ontkend wordt, tegen beter weten in.

Ik had graag een positiever bericht gestuurd vanuit hier, maar wonende in een omgeving waar AIDS overal is, zijn dat de dingen die je bezig houden,

Met vriendelijke groet,
een Biesloglezer in Harare, Zimbabwe