Hij stond op de Denneweg peinzend een winkel in te kijken. De lege plastic emmertjes aan zijn fietsstuur duidden erop dat hij op diverse straathoeken en pleinen nog steeds de Haagse duiven voert.

Gelukkig, dacht ik, hij is er nog: Gerard Fieret, de 83-jarige vaste Haagse straatfiguur, maar ook beeldend kunstenaar en dichter en fotograaf. Zijn foto's zijn wereldberoemd.

Ik probeerde een praatje met hem te maken, maar dat lukte niet erg.
'Dag Gerard, hoe gaat het?', durfde ik te zeggen, want ik ken hem 'van vroeger'.
'Wie ben jij dan wel?'
'Ik ben Wim de Bie.'
'Zegt me niks. Ja, Van Kooten en De Bie, dat weet ik nog wel.'
'Hoe gaat het?', probeerde ik nog een keer.
'Slecht. Het lopen gaat bijna niet meer.'
'En het fietsen?'
'Ja, dat doe ik omdat ik slecht loop. Nogal logisch.'
'Mag ik een foto maken?'
'Je doet maar.'

Voordat hij zijn fiets beklom, zond hij me nog één boze blik.