In Nederland zijn 30 miljoen kippen aan het werk om u van eitjes te voorzien; 25 miljoen verblijven in legbatterijen, de rest scharrelt.

Mooie column van Koos van Zomeren in het Zaterdags Bijvoegsel van NRC-Handelsblad (Mazzelkippen).
Ik leerde dat het verschil in welzijn tussen legbatterij- en scharrelkippen klein is. In beide systemen wordt nog steeds snavelkappen toegepast - het afknippen van de snavel, net voor het neusgat, pijnlijk en een dagelijkse hinder voor de kip. (Vanaf 2006 wordt een begin gemaakt met verbieden; in 2011 behouden alle kippen hun snavels.)

In ons land worden 150.000 kippen gehouden in optimale omstandigheden, met hele snavel. Van de gehele kippenbevolking mogen we dus een half procent ?gelukkige kippen? noemen.

De meeste pluimveehouders laten de opfok over aan het speciale broedbedrijf.
?Dat kuikens van de kloek leren hoe het is om kip te zijn, zie je alleen nog bij hobbyisten,? schrijft Koos van Zomeren.

Trots toont Bieslog de nieuwste aanwinsten die hier rond het redactielokaal scharrelen: drie gelukkige kuikens.

Al weken is de moeder bezig met haar kip-lessen. Graaft zij iets eetbaars uit de grond, dan roept zij de jongen, die zich piepend op het wormpje of zaadje storten.
?s Nachts neemt de moeder haar kinderen nog onder haar vleugels, maar ze worden er te groot voor, ze steken met hun koppen onder het dekbed uit.
Kijk?s goed: er bungelt een veer aan moeders vleugel. Heeft ze gevochten? Is een passerende kat te dicht in de buurt gekomen? Moeder-kloek is er als de kippen bij om haar jongen te verdedigen; de kat schrikt hevig van deze explosie van kippendrift en maakt dat?ie wegkomt.

In de bio-industrie zouden kuikens van deze leeftijd al tot zwaargewichten zijn opgefokt en opgegeten.

Gelukkige kippen kunnen tussen de vijftien en twintig jaar oud worden.

Dit stukje dient niet ter demonstratie ('O, o wat zijn wij toch goed voor dieren!').
Maar gelukkige kippen zijn zo zeldzaam dat ze best eens in de krant mogen.